บทที่ 24

ชายชุดดำก็คือหรงซีนั่นเอง เขาถูกซ่างกวนอวิ๋นเฟยลากเข้ามา

"เจอร่องรอยของเซี่ยโหวอี๋บ้างไหม?"

ซ่างกวนอวิ๋นเฟยโบกมือตอบว่า "ท่านอ๋อง ไม่รีบร้อน หอเทียนเยว่คึกโครมเสียขนาดนี้ เซี่ยโหวอี๋จะต้องมาแน่นอน!"

หรงซีหลับตาตั้งสมาธิ ไม่สนใจเสียงโหวกเหวกของซ่างกวนอวิ๋นเฟย

แม่เล้าไช่รีบร้อนวิ่งเข้ามาหาเจียงหวานหว่าน

"แม่นางหลิ่ว แย่แล้ว มู่ตันจู่ๆ ก็ท้องเสีย หมดเรี่ยวหมดแรง แล้วจะขึ้นไปเต้นรำได้อย่างไร?"

เจียงหวานหว่านพอได้ยิน ก็คิดวิธีแก้ปัญหาได้แล้ว

"แม่เล้าไช่ไม่ต้องรีบร้อน พาข้าไปหาแม่นางมู่ตันหน่อย ข้ามีความรู้วิชาแพทย์"

"ได้ๆๆ แม่นางหลิ่วโปรดตามข้ามา"

หลังจากจับชีพจรมู่ตันแล้ว เจียงหวานหว่านก็เขียนใบสั่งยาทันที

"แม่เล้าไช่ ดื่มยาเสียหน่อย อีกหนึ่งชั่วยาม แม่นางมู่ตันก็จะดีขึ้น"

แม่เล้าไช่หยิบใบสั่งยา หน้านิ่วคิ้วขมวด กระโดดเหยงๆ อย่างร้อนใจ

"แม่นางหลิ่ว อีกครึ่งชั่วยามมู่ตันต้องขึ้นเวทีแล้ว จะทำอย่างไรดี!?"

เจียงหวานหว่านครุ่นคิดครู่หนึ่งตอบกลับว่า

"แม่เล้าไช่ ข้าจะสวมผ้าคลุมหน้าขึ้นเวทีแสดงแทนนางเอง"

แม่เล้าไช่พอได้ยินคำนี้ ความกังวลบนใบหน้าก็หายไป ฉีกยิ้มเอ่ยขึ้นว่า "ถ้าเช่นนั้