ตอนที่ 44 โดนจับตัว “พี่อนุญาตให้ต่ายไปทานข้าวแค่กับริสานะครับ ไม่ได้อนุญาตให้ไปกับพี่ชายของริสา และพี่จะให้บอดี้การ์ดไปกับต่ายด้วย ทานข้าวเสร็จแล้วต้องรีบกลับ พี่ไม่อนุญาตให้ต่ายไปเถลไถลที่ไหนต่อ” อาชาไนยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มปนดุอย่างรู้สึกห่วงใย เขากับเมธีลูกน้องคนสนิทต้องเข้าโรงแรมเพื่อไปเคลียร์งานที่ค้างอยู่ แต่ไม่วายก็ยังคงแอบหวงเธอไม่อยากให้ไปไกลหูไกลตา จึงให้บอดี้การ์ดสองคนตามเธอไปด้วย “ค่ะพี่อาชา ขอบคุณนะคะที่อนุญาตให้ต่ายไปเจอเพื่อนได้” “ต่ายเองก็ต้องมีรางวัลให้พี่นะ คืนนี้!” อาชาไนยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่มประกอบกับแววตาเจ้าเล่ห์เป็นประกาย และนั่นทำไมเธอจะไม่รู้ว่าคนหื่นอย่างเขาหมายความว่ายังไง เพราะสุดท้ายแล้วคงไม่พ้นเรื่องบนเตียงแน่นอน “ต่ายไม่พูดด้วยแล้วค่ะ เดี๋ยวริสาจะรอนาน” เธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “ห้ามไปเถลไถลที่ไหนนะครับ พี่ขอย้ำว่าต่ายห้ามไปที่ไหนต่อนอกจากแค่ไปทานข้าวแล้วก็รีบกลับ” เขาพูดย้ำขึ้นมาอีกครั้งอย่างนึกเป็นห่วง สีหน้าและแววตาตาจริงจังของเขานั้นทำให้เธอรีบพยักหน้าตอบรับเขาไป ก่อนจะเดินออกจากเพ้นท์เฮ้าส์ไปพร้อมกับบอดี้การ์ดอีกสองคนที่เดินประ
ตอนที่ 45 แอบซุกผู้หญิง @คฤหาสน์วัชรโชติ บ้านหลังใหญ่ที่คุ้นเคยทุกวันนี้กลับกว้างขวางขึ้นกว่าเก่าจนน่าใจหาย ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะไม่ได้เห็นกันตาลูกสาวเพียงคนเดียวของบ้าน คอยเดินเล่นหรือชวนคนเป็นแม่อย่างคุณหญิงมณีพูดคุย หรือแม้แต่ชวนผู้เป็นแม่เข้าครัวทำอาหาร และหาวิธีทำขนมแปลกใหม่มาทำให้ผู้เป็นแม่ได้ช่วยชิม ตั้งแต่ลูกสาวเสียไปบ้านทั้งหลังมันกลับเงียบเหงามากขึ้น ช่วงแรก ๆ ลูกชายที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเธอ ก็ได้กลับมาค้างที่บ้านบ้างจึงพอคลายเหงาลงได้บ้าง แต่ช่วงหลัง ๆ มานี้อาชาไนยเองก็ดูเหมือนจะงานยุ่งอยู่ตลอด พอกลับจากทำงานก็แวะมาหาคนเป็นแม่อย่างเธอแค่ประเดี๋ยวประด๋าว แล้วก็รีบกลับไปที่เพ้นท์เฮ้าส์ จนคุณหญิงมณีแทบอยากจะไปดูให้รู้แล้วรู้รอด ว่าลูกชายเพียงคนเดียวของเธอแอบซุกซ่อนผู้หญิงสาว ๆ ไว้ในนั้นหรือเปล่า “อิ่ม” คุณหญิงมณีเอ่ยเรียกสาวใช้คนสนิทที่คอยดูแลปรนนิบัติรับใช้กันมานาน “ค่ะ คุณผู้หญิงมีอะไรจะให้อิ่มรับใช้คะ” “ไปบอกตาบุญมีเตรียมเอารถออกให้ฉันที” “คุณผู้หญิงจะไปไหนคะ นี่ก็จวนจะหกโมงเย็นแล้วนะคะ” แม่อิ่มสาวใช้คนสนิทพูดขึ้น เมื่อคุณผู้หญิงที่ไม่เคยจะออกไปไหนเลยใน
ตอนที่ 46 ปล่อยเพื่อนฉันไป ทั้งความมืดและกลิ่นเหม็นอับรอบ ๆ ตัวปลุกให้กนกรดาลืมตาตื่นจากการหลับสนิทที่แสนทรมาน หญิงสาวจึงขยับกายอย่างอึดอัด เธอรับรู้ได้ว่าถูกผูกมือล็อกไว้กับเก้าอี้ แต่เธอไม่สามารถที่จะตะโกนขอความช่วยเหลือใด ๆ ได้เพราะถูกมัดปากเอาไว้ อีกทั้งยังไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลยเพราะเธอถูกผ้าปิดตาเอาไว้ด้วยเช่นกัน “เฮ้ยพวกเรา!! อีคนสวยนั่นมันฟื้นแล้วโว้ย พวกมึงไปเอาข้าวเอาปลามาให้มันกินหน่อย เดี๋ยวคืนนี้มันจะไม่มีแรงบริการนายของพวกเรา” พอสิ้นเสียงนั้นก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะร่าของผู้ชายมากกว่าหนึ่งคน ก่อนผ้าที่ปิดตาเธอไว้จะถูกพวกมันดึงกระชากออกมาตามด้วยผ้าผูกปาก กนกรดาปากสั่นตัวสั่น ความหวาดกลัวเริ่มที่จะคืบคลานเข้ามา กลิ่นอายของความชั่วร้ายกักขฬะที่รายล้อมรอบ ๆ ตัวของเธอนั้น ทำให้เธอแทบอยากจะอาเจียนออกมาด้วยความขยะแขยงและน่ารังเกียจ สถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนห้องเล็ก ๆ อีกทั้งยังมืดและแคบมาก มีพัดลมระบายอากาศทำงานอยู่บนสุดติดเพดานไว้ และส่งเสียงดังครืดคราดจนน่ารำคาญ มีชายฉกรรจ์สามคนที่กำลังนั่งเล่นไพ่อยู่ไม่ไกลนัก และอีกคนที่เพิ่งจะดึงผ้าปิดปากเธอออก ได้ถือกล่องโฟมใส่ข
ตอนที่ 47 อย่าทำอะไรพี่ฉัน ริสาขยับตัวอย่างอึดอัดอีกทั้งเธอยังรู้สึกปวดร้าวไปทั้งร่าง หลังจากสติที่เลือนรางเริ่มหวนกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ร่างบางของหญิงสาวสะดุ้งลุกพรวดขึ้นเมื่อเห็นว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงเพียงลำพังในห้องนอน ข้อมือและขาของเธอยังคงถูกมัดไว้อย่างแน่นหนา รวมถึงผ้าปิดปากด้วย มือเรียวบางพยายามเอื้อมไปแก้มัดที่ข้อเท้า ริสาพยายามเอาตัวรอดอย่างยากลำบาก หากแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรประตูห้องกลับถูกเปิดออก จนเธอสะดุ้งผวาก่อนจะถัดกายถอยหลังทันควันด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะฟังพวกมันยืนคุยกันตรงหน้าประตู “อีนังเด็กนั่นมันฤทธิ์เยอะ ใช้ยานี่กรอกปากมันไปเลยนะครับท่านผู้กำกับจะได้ไม่เหนื่อยท่าน รับรองได้เลยว่าไม่เกินสิบห้านาทีรู้เรื่องแน่นอน” ชายฉกรรจ์หนึ่งในสองคนที่ทำให้เธอสลบในบ้านของกนกรดา อีกทั้งพวกมันยังชกท้องเธอจนสลบไปอีกรอบในห้องมืด ๆ อับ ๆ นั่น มันได้ส่งถาดเครื่องดื่มให้กับชายอีกคน ซึ่งริสาพอจะเดาออกจากคำพูดของพวกมันว่านั่นมันน่าจะเป็นยาปลุกเซ็กซ์ และผู้ชายผู้ถูกเรียกว่าท่านผู้กำกับ ก็รับถาดจากพวกนั้นมาโดยไม่พูดอะไร ก่อนประตูจะถูกปิดลง เมื่อชายพวกนั้นออกไปแล้วชายคนนั้นจึงก้าวออกจา
ตอนที่ 48 อย่าทำอะไรพี่ฉัน2 มือเรียวที่สั่นเทาพยายามดึงโซ่ที่มัดข้อมือพี่ชายของเธอออก แม้ตัวเธอเองจะยังถูกมัดข้อมือไว้ก็ตาม เธอพยายามดึงโซ่นั้นออกแต่ก็ไม่เป็นผลเนื่องจากแรงอันน้อยนิดหรือจะดึงกระชากโซ่เส้นหนาให้ขาดออกไปได้ แต่เธอก็ไม่ละความพยายาม กนกรดาพยายามดึงกระชากโซ่ออกอย่างสุดกำลังที่มีอยู่ ดวงตาคู่สวยต่างแดงก่ำและเอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำตา เธอเหลือบมองเสี้ยวหน้าของพี่ชายเป็นระยะ แต่ทันใดนั้นมือเล็กทั้งสองข้างที่ใช้ดึงโซ่อยู่นั้นได้หมดแรงลงไปอย่างกระทันหัน เมื่อต่อศักดิ์พี่ชายเพียงคนเดียวของเธอได้หมดสติลงต่อหน้าต่อตา “พี่ต่อ ฮือ พี่ต่ออย่าเป็นอะไรไปนะ....ฮือ ถ้าพี่เป็นอะไรไปแล้วต่ายจะอยู่กับใคร ฮือ พี่ต่อ!!” หญิงสาวร่ำไห้พลางเขย่าร่างพี่ชายเพียงคนเดียวที่หมดสติไป เธอไม่อาจรู้ได้เลยว่าพี่เธอจะยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว “ฮือ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ พี่ต่อ!!...ฮือ...ช่วยด้วย!!.ฮือ..ใครก็ได้ช่วยพี่ต่อด้วย!!” กนกรดานั่งเขย่าร่างของพี่ชายอย่างคนที่เสียสติ กาโต้ทนมองภาพตรงหน้าไม่ไหวด้วยความหงุดหงิดและรำคาญ เขาจึงเดินไปกระชากแขนของเธอให้ลุกขึ้นมาอย่างแรง ทำให้ร่างเล็กลอยขึ้นเหนือพื้นไป
ตอนที่ 49 เธอต้องไม่เป็นอะไร อาชาไนยละมือไปถอดเสื้อสูทออก และสวมมันให้กับร่างที่อ่อนปวกเปียกของเธอโดยไม่รอช้า จากนั้นเขาจึงหันไปสั่งอะไรบางอย่างกับคนของเขาที่ตามเข้ามา “ไม่ต้องกลัวนะ ฉันมาช่วยเธอแล้ว” น้ำเสียงที่แสนจะอบอุ่นถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากหนา แววตาของเขาต่างเต็มไปด้วยความห่วงใย แต่แล้วเขาก็พบว่าเธอมีเลือดออกเต็มกระโปรงที่เธอสวมใส่อยู่ ใบหน้าคมคายเริ่มซีดเผือดขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นเช่นนั้น “ต่าย อย่าเป็นอะไรนะ ลืมตาก่อนต่าย อย่าเพิ่งหลับ ต่าย….ตื่นขึ้นมาสิ เธอต้องไม่เป็นอะไร” อาชาไนยจับร่างเพรียวเขย่า เสียงเรียกสั่นเครือ ดวงตาผ่าวร้อนขึ้นมา ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิด เวลานี้มันกำลังบีบคั้นและหวาดกลัวว่าจะเสียผู้หญิงที่รักไปตลอดกาล เธอได้ยินเพียงแค่เสียงของเขาที่ดังแว่วเข้ามาในหู แต่เธอไม่สามารถที่จะพูดโต้ตอบอะไรเขาได้เลย “นายครับ รีบพาคุณต่ายไปโรงพยาบาลดีกว่าครับ” เมธีลูกคนสนิทรีบพูดขึ้นมาเพื่อเตือนสติผู้เป็นเจ้านาย “ชะ ช่วย พี่ต่อด้วย” น้ำเสียงแหบพร่าพูดขึ้นมาอย่างยากลำบาก พร้อม ๆ กับยกมือขึ้นชี้ไปยังห้องข้าง ๆ ที่พี่ชายเธอถูกล่ามโซ่ไว้ ก่อนเขาจะพยักเป็นเชิงสั่งให้ลูก
ตอนที่ 50 ต้องรอดทั้งสองคน @โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง อาชาไนยขบกรามแน่นประกอบกับสีหน้าที่มีแต่ความเป็นกังวล ก่อนมือหนาจะผลักประตูห้องฉุกเฉินเข้าไปในขณะที่พยาบาลเข็นร่างของเธอที่เต็มไปด้วยเลือดเข้าไปในนั้น พร้อมกับต่อศักดิ์พี่ชายของเธอ “ญาติคนไข้กรุณาออกไปรอด้านนอกก่อนนะคะ” พยาบาลสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับดันตัวเขาให้ออกไปรอด้านนอก “ไอ้ชา มึงออกมาก่อน!!” คีตภัทรเดินเข้ามาลากตัวเพื่อนให้ถอยออกมา “ปล่อยกูสิวะ!!” อาชาไนยสะบัดคีตภัทรออกจนแทบจะกระเด็น ก่อนจะรีบเดินไปผลักประตูห้องฉุกเฉินซึ่งตอนนี้ได้ถูกล็อกจากข้างในแล้ว “มีสติหน่อยสิวะ มึงจะโผล่เข้าไปแบบนั้นเดี๋ยวหมอเขาก็รักษาผิด ๆ ถูก ๆ กันพอดี ถ้าขืนมึงเข้าไปเกะกะการรักษาเดี๋ยวแม่งได้ตายห่ากันหมดหรอก!!” เจไดพูดในเชิงตำหนิขึ้นมาบ้างอย่างเหลืออด เมื่อเพื่อนทำอะไรที่ขาดสติไปแบบนี้ “ใจเย็น ๆ สิวะ มึงนั่งลงก่อน!!” คีตภัทรพูดขึ้นพรางมองหน้าเพื่อนที่เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ที่ผ่านมาบอกแค้นนักแค้นหนา เกลียดนักเกลียดหนา ทีเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจะเป็นจะตายเสียให้ได้ “พวกมึงจะให้กูใจเย็นได้ยังไงวะ พวกมึงก็เห็นว่าเธอมีเลือดไห
ตอนที่ 51 ผมจะแต่งงานกับเธอ “แล้วถ้าลูกแค่จะจับหนูต่ายมาเพื่อถามว่าพ่อต่ออยู่ไหน และหนูต่ายเองก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าพี่ชายหายไปอยู่ที่ไหน เมื่อลูกเชื่อแล้วทำไมถึงไม่ปล่อยหนูต่ายไป?” อาชาไนยนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาพรืดยาว เมื่อตระหนักแล้วว่าคงต้องบอกความจริงกับผู้เป็นแม่ “ผมปล่อยเธอไปไม่ได้จริง ๆ ครับคุณแม่ ต่าย... ถูกพวกของไอ้กาโต้ซึ่งเป็นเจ้าหนี้ของต่อศักดิ์ ที่ไปกู้เงินพวกมันมาห้าสิบล้านบาทตามจับตัวอยู่ครับ” “ตายจริง!” อาชาไนยชะงักไปแค่นั้น เมื่อคุณหญิงมณียกมือขึ้นมาทาบอก เพียงไม่นานอาชาไนยก็เริ่มเล่ารายละเอียดต่าง ๆ ให้กับผู้เป็นแม่ได้ฟัง “อย่าบอกนะลูก ว่าแผลที่หน้าหนูต่ายและที่หนูต่ายเองต้องมานอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลแบบนี้ คือโดนไอ้คนเลวพวกนั้นจับไป แล้ว.… นี่อาชาเป็นคนไปช่วยน้องเขามาใช่ไหมลูก?” อาชาไนยขบกราบแน่นก่อนจะพยักหน้ารับเบา ๆ นัยน์ตาสีรัตติกาลต่างเต็มไปด้วยไฟโทสะ คุณหญิงมณีสังเกตเห็นอาการนั้นของลูกชาย เธอลอบยิ้มอยู่ในใจอย่างรู้สึกปรีดา เพราะอาชาไนยเองไม่ใช่คนช่างแสดงออกสักเท่าไหร่หรอก แต่ทว่าทั้งห่วงทั้งหวงทั้งโกรธแทน อีกทั้งยังบุกเข้าถ้ำเสือไปช่ว
ตอนพิเศษ2 ครอบครัวอบอุ่น(จบบริบูรณ์) ~เช้าวันต่อมา~ “แง้ แง้ แง้!!” “โอ๋ ๆ อย่าร้องนะครับลูก เดี๋ยวแม่ก็มาแล้วครับ คุณแม่อาบน้ำแป๊บเดียวนะครับ” คุณพ่อมือใหม่อุ้มลูกชายตัวน้อยไว้ในอ้อมกอด ด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ เขาโอ๋และทำทุกอย่างแล้วจริง ๆ แต่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็ยังตั้งหน้าตั้งตาแหกปากร้องลั่นไปทั่วทั้งบ้าน อีกทั้งยังไม่ยอมเอาใครอีก แม้แต่คนใช้ภายในบ้านมาช่วยโอ๋หยอกล้อแล้วแต่ก็ยังร้องไม่หยุด วันนี้คุณย่าก็ไม่อยู่ด้วยเพราะไปเป็นเจ้าภาพทอดกฐินที่ต่างจังหวัด เขาเลยต้องทำหน้าที่พ่อลูกอ่อนอย่างเต็มที่เพื่อช่วยภรรยาเลี้ยงลูก อีกทั้งยังหอบงานมาทำที่บ้านอีกตั้งแต่ภรรยาคลอด “แง้ แง้ แง้!!” “พ่อขอเถอะครับอคินหยุดร้องได้แล้วครับ โอ๋ โอ๋” “แหม๋….ไอ้คุณพ่อมือไหม่ ไปทำอีท่าไหนให้ลูกร้องไห้เสียงดังคับบ้านได้ขนาดนี้วะ” คีตภัทรพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในเขตบริเวณบ้านวัชรโชติก็ได้ยินเสียงเด็กร้องดังคับบ้าน วันนี้ครอบครัวคีตภัทรและเจไดนัดกันมาเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ อีกทั้งลูก ๆ ของพวกเขายังอยากจะมาเล่นกับอคินน้องคนเล็กสุดอีกด้วย แต่ก็ต้องเจอเข้ากับคุณคุณพ่อมือใหม่ป้ายแดงที่กำลังโอ๋ลูกช
ตอนพิเศษ 1 อยากเอาเมีย เก้าเดือนผ่านไป… สายตาคมกริบจ้องมองไปยังร่างบางของผู้เป็นภรรยาที่ทำลังนั่งหวีผมอยู่หน้ากระจกใบโตหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ มือหนาตบก้นลูกชายตัวน้อยเบา ๆ ก่อนรอยยิ้มบาง ๆ จะปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าคมคาย ในขณะที่ไม่ยอมละสายตาจากภรรยาสาวสวยที่ไม่เหมือนคนที่เพิ่งผ่านการคลอดลูกมาเลยสักนิด แต่เธอกลับดูมีน้ำมีนวลมากกว่าแต่ก่อน และเขากลับชอบเธอในตอนนี้มาก ๆ “ตกลงพี่อาชาจะมองต่ายหรือว่าจะกล่อมลูกคะ” ร่างบางเดินทอดกายเข้ามาหาเขาที่นอนกล่อมลูกอยู่บนเตียง เพราะเธอเห็นสายตาคมของผู้เป็นสามีผ่านหน้ากระจกที่เอาแต่จ้องมองเธออย่างไม่วางตามาสักพักแล้ว “ก็เมียพี่สวย พี่จะมองเมียไม่ได้เลยเหรอครับ หื้ม?” “ปากหวานจังเลยนะคะ” เธอตอบพรางยิ้มอ่อนส่งให้เขา ก่อนจะก้าวขาขึ้นมาบนเตียงที่มีเขากับลูกชายตัวน้อยนอนอยู่ ในขณะที่มือหนาของผู้เป็นสามียังคงตบก้นกล่อมลูกชายตัวเล็กไปพลาง ๆ มือตบก้นลูกแต่สายตาคมยังจดจ้องใบหน้าหวานของเมียสาวไม่วางตา “นอกจากปากหวานแล้ว อย่างอื่นก็หวานนะครับ” สายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราวมองไปที่ภรรยาพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ตลอดเวลาหลายเดือนที่เขาต้องอดกลั้นที่จะไม่แตะต
ตอนที่ 63 ฮันนีมูน2 NC+ “ว่ายังไงครับ จะแก้แค้นพี่ทั้งที เป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาพี่เองทำไม หื้ม?” น้ำเสียงเรียบเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนเขาจะเลื่อนมือหนามาที่ยอดอกอีกข้างไล้วนเป็นวงกลม ก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายลงไปจูบปลายยอดปทุมถันแผ่วเบา เขาจงใจยั่วให้เธอคลั่ง เหมือนที่เธอเพิ่งจะยั่วจนเขาแทบคลั่งตาย “ก็ถ้าพี่อาชาเป็นเด็กดี ก็จะไม่โดนลงโทษไงคะ” “จริง ๆ แล้วนี่คือบทลงโทษผัว...” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนจะเว้นวรรคไปช่วงหนึ่ง เขาก้มลงจูบซับความหวานที่ริมฝีปากนุ่มอีกครั้ง ขณะเคลื่อนฝ่ามือลงไปสู่ความอ่อนนุ่มชุ่มชื่นเบื้องล่างที่ตอนนี้ฉ่ำแฉะจนเปียกชุ่ม “หรือรางวัลใหญ่จากเมียกันแน่ หื้ม..?” มือหนาซุกซนสอดแทรกไปตามรอยแยกกลีบกุหลาบขึ้นลงไปมา พร้อมกับบดบี้ปุ่มกระสันจนขนอ่อนของเธอลุกพองไปหมดทั้งตัว “ถ้าพี่เป็นเด็กดี แล้วพี่จะได้อะไรตอบแทนบ้างล่ะ?” หากแต่เพียงริมฝีปากแตะถูกความหอมหวานอ่อนไหว เขาก็อดไม่ได้ที่จะและเล็มไล้เลียแล้วดูดกลืนเธอเอาไว้ในปาก เขาต้องหักห้ามใจอย่างหนักในการถอนริมฝีปากออก โดยเฉพาะเมื่อเธอทอดกายยินยอมไม่ขัดขืนหรือสะบัดหนีเลยสักนิดแบบนี้ กนกรดารั้งศีรษะเขาลงมาจูบคลึงอย่า
ตอนที่ 62 ฮันนีมูน1 NC+ อาชาไนยลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่แช่มชื่นกับยามเช้าที่แสนจะสดใส หลังจากเมื่อวานนี้เขาพาภรรยามาฮันนีมูนอย่างจริงจังเสียทีที่เกาะส่วนตัวของครอบครัวเขาเอง เกาะแห่งนี้มีพื้นที่เพียงราวๆ ห้าไร่ และปรับพื้นที่มากกว่าครึ่งให้เป็นบ้านพักตากอากาศสไตล์นอร์ดิก อาณาบริเวณโดยรอบถูกจัดและตกแต่งอย่างสวยงาม เขาสั่งให้คนดูแลนำกุหลาบมาปลูกหลากหลายสายพันธุ์บานสะพรั่งไปทั้งสวน กลิ่นกุหลาบหอมโชยเบา ๆ เข้ามาถึงในห้อง ชายหนุ่มกวาดมือหนาไปยังเตียงนอนที่เย็นเฉียบเพื่อควานหาคนที่นอนอยู่ข้างกาย หมายจะดึงเจ้าของร่างนุ่มนิ่มนั้นเข้ามากอดแนบอก แต่แล้วก็พบเพียงความว่างเปล่า อาชาไนยรีบลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีและรีบลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ก่อนรอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้าคมสัน เมื่อมองเห็นกุหลาบดอกหนึ่งวางอยู่บนหมอนของภรรยาสาว อีกทั้งยังมีการ์ดผูกไว้และเขียนใจความว่า “อรุณสวัสดิ์ค่ะที่รัก ขอให้เช้าวันนี้...เป็นวันที่พี่อาชามีความสุขที่สุดนะคะ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปม ก่อนจะยิ้มบาง ๆ ออกมาอย่างไม่เข้าใจข้อความในกระดาษนั้นสักเท่าไหร่ จริง ๆ แล้วเขาก็มีความสุขทุกวันมาตลอดตั้งแต่แต่งงานกับเ
ตอนที่ 61 คนขี้หวง @บ้านวัชรโชติ “ต่ายล่ะครับคุณแม่” อาชาไนยถามขึ้นเมื่อกลับเข้ามาภายในบ้านแต่มองหาคนตัวเล็กไม่เจอ วันนี้เขากลับบ้านเร็วเป็นพิเศษเพราะกะว่าจะพาภรรยาออกไปทานข้าวเย็นนอกบ้าน “อ่อ หนูต่ายออกไปทานข้าวกับหนูริสาน่ะลูก แต่ออกไปตั้งแต่เที่ยงแล้วนะ ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับมาอีกก็ไม่รู้” “ต่ายไปกับใครครับคุณแม่” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นประกอบกับสีหน้าที่เริ่มมีแต่ความกังวล ที่แสดงออกมาผ่านทางใบหน้าหล่อเหลานั้น “เอ่อ…หนูต่ายขับรถไปเองน่ะลูก แม่เป็นคนอนุญาตให้น้องไปเอง อาชาอย่าดุน้องนะลูก” พูดเพียงแค่นั้นมือหนาก็รีบล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงทันที ก่อนจะกดโทรออกไปยังคนปลายสายด้วยความเป็นห่วง อาชา : (ฮัลโหล ต่ายอยู่ไหน ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับบ้านอีก) กระต่าย : (พอดีรถต่ายเสียค่ะพี่อาชา คุณหมอนัตถ์เลยมาส่งค่ะ ตอนนี้ใกล้จะถึงบ้านแล้วค่ะ) อาชา : (อะไรนะครับ รถเสีย? แล้วทำไมไอ้หมอนัตถ์ถึงมาส่งได้) น้ำเสียงทุ้มปนหงุดหงิดถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากหนา น้ำเสียงนั้นต่างแฝงไปด้วยความไม่พอใจ เพราะอาการขี้หึงขี้หวง กระต่าย : (เอ่อ พอดีหมอนัตถ์ขับรถผ่านมาเจอค่ะ เลยอ
ตอนที่ 60 เขาเกิดมาเพราะความรัก หลังจากงานฌาปนกิจศพของต่อศักดิ์เสร็จสิ้น เจ้าของร่างบางก็กลับมาพักผ่อนที่บ้านจากที่กินไม่ได้นอนไม่หลับมาเป็นเวลาหลายวันแล้ว เมื่ออาบน้ำชำระร่างกายเสร็จแล้วเธอก็นั่งเงียบ ๆ อยู่คนเดียวในห้องนอนส่วนตัว ก่อนผู้เป็นสามีจะเดินเข้ามาโอบกอดและหอมแก้มนุ่มนิ่มนั้น ฟอด ฟอด!! “พี่อาชา ต่ายตกใจหมดเลยค่ะ” น้ำเสียงหวานใสพูดขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อจู่ ๆ ผู้เป็นสามีก็เข้ามาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ “คิดอะไรอยู่ครับ หื้ม?” “เปล่าหรอกค่ะ กว่างานพี่ต่อจะเสร็จพี่อาชาเหนื่อยไหมคะ?” “เหนื่อยสิครับ พี่ถึงต้องหาอะไรให้ชื่นใจ อย่างเช่นหอมแก้มหอม ๆ ของต่ายไง” “ขอบคุณนะคะ ที่เป็นธุระจัดการเรื่องงานศพของพี่ต่อทุกอย่าง ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ” น้ำเสียงหวานใสเอ่ยขึ้นมาด้วยความจริงใจ ก่อนเขาจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าคมคายลงไปแนบกับเรียวปากอวบอิ่มของเธอเบา ๆ อีกครั้ง เธอไม่มีท่าทียั่วยวนเขาเลยสักนิด แต่เขาแค่ต้องการอยากจะจูบปลุกปลอบให้เธอได้หายเศร้าบ้าง แต่ร่างกายเจ้ากรรมมันกลับไม่ฟังคำสั่งเขา เพียงแค่ร่างนุ่มอวบเฉพาะส่วนตกอยู่ในอ้อมแขน แค่ได้ลิ้มรสริมฝีปากหอมหวานเพียงแผ่วเบา เขาก็หอบหายใจกระ
ตอนที่ 59 สูญเสีย ระหว่างทางที่รถยนต์คันหรูได้ขับเคลื่อนตัวไปตามถนนอยู่นั้น อาชาไนยได้หยิบไอแพดเครื่องหรูขึ้นมาเพื่อรับไฟล์งานด่วนจากเลขาสาวสวยอย่างคุณดาหวันขึ้นมาเปิดอ่าน เขาเห็นว่าเธอแอบลอบมองมาเป็นระยะ ก่อนเขาจะเงยหน้าขึ้นมามองเธอพร้อมกับกะพริบตางง ๆ เมื่อเห็นว่าเธอแสร้งหลบตาหันมองออกไปนอกรถ อาชาไนยหันกลับมาย้ำให้เลขาจัดการเรื่องงานที่เขาสั่งให้เรียบร้อยอีกครั้ง แต่คราวนี้เมื่อเขาหันกลับไปทางร่างบางที่อยู่ทางซ้ายมือ ก็เห็นเธอหันมาเหลือบมองหน้าจอไอแพดอีกครั้งอย่างสงสัยใคร่รู้ “พี่คุยกับเลขา คุณดาหวันน่ะ” อาชาไนยรีบเอ่ยบอกทันที เพราะเขาไม่อยากจะให้เธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาคุยกับผู้หญิงคนอื่น จนบางครั้งเขาก็นึกอยากจะเปลี่ยนเลขาใหม่เป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่เนื่องจากดาหวันเธอทำงานเก่งอย่างหาตัวจับยากและมีความรับผิดชอบสูง ที่สำคัญเธอรักษาความเป็นลูกน้องเจ้านายกับเขาได้ดีเลิศ ถึงแม้พอจะรู้ว่าดาหวันเองก็ชอบเขาอยู่ไม่น้อย แต่เธอก็ไม่เคยคิดหาเรื่องให้ตัวเองต้องมาตกงานเหมือนอดีตเลขาบางคนของเขา ที่คิดจะยกระดับตัวเองด้วยการจับเขาปล้ำในห้องทำงานกลางวันแสก ๆ “ค่ะ ต่ายไม่ได้ว่าอะไร” เธอตอบเพียงส
ตอนที่ 58 คลั่งรัก2 เช้าของวันใหม่… กนกรดาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดร้าวไปทั้งร่าง แต่ก็ซาบซ่านไปด้วยความสุขอย่างที่สุด เธอบิดตัวน้อย ๆ เหมือนลูกแมวขี้เชา ก่อนจะขยับตัวซุกเข้าหาร่างใหญ่หนาเปลือยเปล่าเพื่อหลบหนีไอหนาวจากเครื่องปรับอากาศ เพียงแค่เธอพลิกตัวกอดก่าย โคนขานุ่มก็กระทบเข้ากับความตื่นตัวเต็มที่ยามเช้าของเขาที่ชี้โด่ดุนดันอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา กนกรดาถึงกับชะงักนิ่งไปทันที ยิ่งเขากอดตอบพร้อมกับฝ่ามือหนาลูบไล้เรียวแขนนุ่มนิ่มแผ่วเบา ยิ่งสร้างความเสียวซ่านจนขนอ่อนลุกพองไปทั้งตัว เขาเลื่อนลูบลงไปถึงสะโพกกลมกลึงเปลือยเปล่า ยิ่งทำให้เธอสะดุดลมหายใจจนเลือดในกายปั่นป่วนขึ้นมาอีกครั้ง หากแต่ความเจ็บระบมจากการบรรเลงศึกสวาทเมื่อคืนนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เธอจึงลืมตามองเขาที่กำลังจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้วอย่างวอนขอ “พี่รู้ว่าต่ายไม่ไหว” เขากระซิบสั้น ๆ เพราะพอจะทราบดีว่าเมื่อคืนนั้นเขาใช้งานเธอหนักเกินไป และรังแกเธอไปหลายรอบ เขาจะให้เวลาเธอได้พักบ้าง อย่างน้อย…ก็คงจะแค่ช่วงกลางวัน อาชาไนยก้มลงจุมพิตเรียวปากอวบอิ่มที่ยังบวมเจ่อเบาๆ ก่อนจะชักชวนเธอเข้าไปอาบน้ำ “สายแล้ว เราไปอาบน้ำกั
ตอนที่ 57 คลั่งรัก1 NC+ เธอกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ เมื่อสองมือและริมฝีปากอันร้อนฉ่าของเขาครอบลงมายังเนินทรวงอวบอิ่มทั้งสองของเธออีกครั้ง ก่อนเธอจะรีบบอกด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น เพราะความแข็งแกร่งที่เต้นตุบตุบอยู่ตรงต้นขาของเธอ ได้ขยับเข้ามาใกล้ความลึกลับที่สุดในกายสตรีเข้าทุกที “คนเลวพวกนั้นมันยังไม่ได้ทำอะไรต่ายค่ะพี่อาชา นอกจากตบตีและฉีกเสื้อผ้าต่าย เพราะมันโกรธ โกรธที่ต่ายขัดขืน แล้ว... แล้วพี่อาชาก็มาช่วยต่าย พี่มาช่วยต่ายทันค่ะ” อาชาไนยชะงักไปทันที ก่อนจะยืดตัวขึ้นมามองสบตาด้วยสายตาที่เธออ่านไม่ออกครู่หนึ่ง ก่อนใบหน้าคมคายจะคลี่รอยยิ้มออกมา เขาโน้มลงมาจุมพิตอ่อนหวาน พร้อมกระซิบบอกชิดริมฝีปากอิ่มอย่างภาคภูมิในตัวเธอ “เก่งมาก ที่รัก” เขาครางเรียกเสียงสั่นขณะเลื่อนมือสู่กลีบกุหลาบงามและซุกไซ้ปลายนิ้วเข้าไปจนเธอซาบซ่านไปทั้งร่าง เขาเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม สอดแทรกเสียดสีจนเธอแทบจะครองสติไม่อยู่ “อ้ะ อ๊า..” เสียงร้องครางดังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินเป็นระยะ ก่อนเธอเธอหวีดร้องเสียงหวานเมื่อถูกเขาส่งขึ้นไปแตะปลายขอบฟ้าเรืองรอง “อร๊ายยยย อื้มม