ตอนที่9 อยากให้ฉันทำอะไร
อาชาไนยสบถออกมาอย่างเหลือดอด ก่อนจะปล่อยข้อมือเล็กของเธอให้เป็นอิสระอีกครั้ง กนกรดารีบดึงมือออกมาจากแผ่นหลัง และพยายามที่จะดันแผ่นอกกว้างกำยำของเขาให้ออกห่างจากตัว แต่มือหนายังคงจับข้อมือเธอเอาไว้ข้างหนึ่ง ขณะมืออีกข้างเริ่มที่จะลูบไล้แผ่นหลังเนียนนอกเสื้อเชิ้ตนั้นไปมา เขาแน่ใจว่ากนกรดาไม่ได้สวมอะไรไว้ข้างใน นอกจากเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่โคร่งของเขาเพียงตัวเดียว ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ก่อนจะก้มลงกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าจนน่าขนลุก “เธอไม่ชอบชุดที่ฉันซื้อให้เมื่อตอนกลางวันเหรอ?” “คะ..คือ” กนกรดาได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ และพยายามผลักไสเขาให้ออกจากห่างจากตัวเธอที่กำลังตัวสั่นเทาราวกับลูกนก เธอกำลังหวาดกลัวเมื่อเขายังคงลูบไล้แผ่นหลังของเธอไปมาอยู่แบบนี้ ประกอบกับรอยยิ้มอันเยือกเย็นที่ยกยิ้มมุมปากมองเธอด้วยสายตาที่คาดเดาอารมณ์เขาไม่ถูก “คุณ ยะ อย่าทำแบบนี้นะคะ” “ทำไม! ถ้าเธอไม่ชอบให้ฉันทำแบบนี้ แล้วทำไมไม่แต่งตัวให้รัดกุม และดูเรียบร้อยกว่านี้ล่ะ ทั้งที่ฉันเองก็เอาชุดชั้นในพวกนั้นให้เธอไปแล้ว” อาชาไนยลากไล้ฝ่ามือหนาต่ำลงเรื่อย ๆ จนถึงสะโพกกลมกลึง ก่อนจะกอบกุมและบีบขยำมันอย่างเต็มไม้เต็มมือ จนคนตัวเล็กในอ้อมแขนถึงกลับสะดุดลมหายใจเฮือกใหญ่ “เธอคงคิดจะยั่วยวนฉันสินะ!” กนกรดาส่ายศีรษะไปมาทันที ประกอบกับเนื้อตัวสั่นเทาอย่างหนัก เมื่อเขาเริ่มจะไม่หยุดนิ่ง ฝ่ามือหนาเลื่อนลูบฝ่ามือเข้ามาภายใต้ชายเสื้อ จนสัมผัสได้ถึงบั้นท้ายเปลือยเปล่านวลเนียน เขาเลื่อนลูบฝ่ามือขึ้นมาตามแผ่นหลังเนียนก่อนจะเลื่อนมาบีบขยำหน้าอกอวบหยุ่นที่ใหญ่จนล้นมือ เธอพยายามที่จะผลักเขาออกและรีบปฏิเสธเสียงสั่น “ปะ เปล่านะคะ ฉะ ฉันยังไม่ได้ซักเลย แล้วจะใส่ของพวกนั้นได้ยังไง ฉะ ฉันก็ต้องเอามันไปซักก่อนค่ะ ปล่อยค่ะ ฉะ ฉันจะรีบไปซัก!” “งั้นเหรอ!!” น้ำเสียงเรียบนิ่งถูกพ่นออกมาอีกครั้ง เขาก็อาจจะยอมปล่อยเธออย่างที่เธอร้องขออยู่หรอกนะ หากไม่ใช่ว่าการโรมรันพันเกี่ยวกันเมื่อครู่ทำให้กระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอหลุดไปสองเม็ด เนินหน้าอกอวบใหญ่เต่งตึงเบียดชิดแผ่นอกกว้างของเขา ในขณะที่ไม่มีบราเซียห่อหุ้มจนเผยให้เห็นต่อหน้าแบบนี้ อาชาไนยกลืนน้ำลายคงคออึกใหญ่ ก่อนจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าคมคายลงไปขบเม้มลำคอขาวเนียน และจูบต่ำไล่ระดับลงไปอย่างหลงใหล โดยไม่ได้สนใจว่าอีกฝ่ายจะดิ้นรนต่อต้าน หรือร้องขออย่างน่าสงสารแค่ไหน “อย่าทำแบบนี้นะคะ ปล่อยฉันค่ะ คุณอาชา ปล่อย!! “ผู้หญิงอย่างเธอมีสิทธิ์อะไรมาร้องขอจากคนอย่างฉัน!!” “เพราะว่า..ฉะ ฉัน ฉันเป็นน้องสาวของพี่ต่อไงคะ เพราะฉันเป็นน้องของคนที่คุณเกลียด คุณคงไม่อยากจะแตะต้องคนอย่างฉันหรอก ใช่ไหมคะ!!” กนกรดาเงียบปากเสียสนิทจนไม่กล้าจะพูดอะไรต่อ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองสบตาของเธอที่กำลังน้ำตาเอ่อคลออย่างแข็งกร้าว แววตาของเขาตอนนี้มันช่างน่ากลัว น่ากลัวซะจนเธอแทบอยากจะหยุดหายใจไว้เสียตรงนี้ ใช่…ใช่แล้ว เธอคือน้องของไอ้ต่อศักดิ์ ไอ้คนเลวระยำที่มันเป็นต้นเหตุให้น้องสาวของเขาต้องมาตายพร้อมกับลูกในท้องของเธออย่างน่าอนาถ เพราะฉะนั้น..เธอซึ่งเป็นน้องของไอ้ระยำนั่น จะต้องชดใช้ในสิ่งที่พี่ชายทำไว้โดยไม่มีข้อแม้อะไรทั้งสิ้น เพราะเขาจะไม่มีวันใจอ่อนและยกโทษให้ ไม่ว่าอะไรก็ไม่สามารถที่จะมาทดแทนชีวิตของน้องสาว และหลานที่ไม่มีแม้แต่โอกาสได้ลืมตามาดูโลก “ขอบใจ ที่อุตส่าห์เตือนความจำให้ฉัน!!” เสียงพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเขาผละออกไป แต่ทว่าฝ่ามือที่แข็งราวกับคีบเหล็กนั้นกลับกำข้อมือของเธอแน่น เขาฉุดกระชากร่างบางระหงจนเท้าลอยขึ้นเหนือพื้น ก่อนจะผลักร่างของกนกรดาลงบนเตียงนอนหนานุ่มขนาดคิงไซส์ โดยไม่ออมแรงและไร้ความปราณี ร่างบอบบางรีบกระเถิบตัวหนีอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาย่างกรายเข้ามาหยุดยืนข้างเตียงนอน พลันจ้องเธอด้วยสายตาที่แข็งกร้าว ก่อนเสียงกรี๊ดลั่นจะดังขึ้นตามมาเมื่อร่างสูงนั้นก้าวขึ้นมาคร่อมตัวเธอไว้ มือหนาจับคางเรียวเล็กของเธอให้หันมาเผชิญหน้าเขา ก่อนจะสบถออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดจนหญิงสาวต้องสะดุ้งอกสั่นขวัญแขวน “นับต่อจากนี้เธอเป็นทาสของฉัน จำไว้ว่าฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง เธอมันไม่ต่างอะไรกับนางบำเรอของฉัน จำเอาไว้กระต่าย!!” ริมฝีปากหยักบดขยี้ลงมาที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั้น ทำให้เธอกลับเผยอริมฝีปากออกด้วยความตื่นตกใจอย่างไม่ทันตั้งตัว มือเล็ก ๆ ขยุ้มอกเสื้อและพยายามผลักอกหนัดแน่นของเขาให้ถดถอยออก แต่แรงกดทับอันมากมายมหาศาลของร่างกำยำนั้น ทำให้ผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอทำอะไรเขาไม่ได้เลย เธอจึงทำได้แค่เบี่ยงหน้าหลบจากสัมผัสอันจาบจ้วงนั้นของเขา กนกรดาพยายามเบือนหน้าหนีและเม้มปากเอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้เขาได้ล่วงล้ำเข้าไปมากกว่านี้ แต่เมื่อเรียวลิ้นอุ่นร้อนสุดแสนจะร้ายกาจของเขา ได้สอดแทรกเข้ามาอย่างจาบจ้วงและรุนแรงอย่างบ้าคลั่ง ฝ่ามือหนาอุ่นกอบกุมปทุมถันคู่งามที่เต่งตึงเต็มไม้เต็มมือ จนกระทั่งร่างเล็กบอบบางถึงกับสะดุ้งโหยง จนลืมแม้กระทั่งวิธีต่อต้านและผลักไสเขาไปชั่วขณะ ริมฝีปากอุ่นร้อนบดคลึงเนิบนาบช้าลง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นจูบอันลึกซึ้งคลอเคลียหลอกล่อให้คนใต้ร่างคล้อยตาม เขาค่อย ๆ ครอบครองริมฝีปากอ่อนนุ่มหวานหอมนั้น อย่างหลงลืมไปว่าตั้งใจจะไม่ปราณีกับผู้หญิงอย่างเธอ อาชาไนยถอนริมฝีปากออกให้เธอได้เป็นอิสระอีกครั้ง ก่อนจะจดจ้องมองใบหน้าหวานที่แดงระเรื่ออย่างเผลอไผล ตอนนี้คนตัวเล็กเริ่มกลับมาได้สติ และเริ่มที่จะผลักไสเขาให้ออกจากตัวอีกครั้ง หากแต่ว่าริมฝีปากหยักกลับประกบลงมาบนริมฝีปากอวบอิ่มของเธออีกซะก่อน ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากหอมหวานอย่างอ่อนโยนล้ำลึก ฝ่ามือหนาก็ไม่ยอมที่จะหยุดนิ่ง เขายังคงลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง ปลุกปั่นให้ร่างเล็กบอบบางของคนใต้ร่างคล้อยตามอย่างใจเย็น กนกรดากลับโอนอ่อนคล้อยตามอย่างไม่ประสาประกอบกับเสียงหอบหายใจกระเส่า ก่อนจะค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงอย่างยอมจำนนให้กับคนที่มากประสบการณ์เช่นเขานำพา “อื้อ..” เสียงครางอื้ออึงที่ดังเล็ดลอดออกมาให้พอได้ยิน ในขณะที่อาชาไนยเคลื่อนจูบต่ำลงไปบริเวณเนินเนื้ออวบอิ่มล้นมือ ช่างน่าประหลาดใจยิ่งนักไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ บอบบางเช่นเธอจะซ่อนรูปได้ขนาดนี้ ริมฝีปากหนาอุ่นร้อนครอบครองเม็ดทับทิมสีแดงที่ดุนดันออกมานอกเสื้ออย่างหมั่นเขี้ยว กนกรดาขบเม้มริมฝีปากบอบบางจนเป็นเส้นตรง เพื่อปิดกลั้นเสียงครวญครางอันน่าเกลียดของตัวเองนั้นเอาไว้ อีกทั้งมือเรียวบางขยำไหล่เสื้อของเขาเอาไว้แน่น และปล่อยให้อุ้งปากร้อนของเขาลากไล้โลมเลียเม็ดทับทิมสีหวานและเต้าอวบใหญ่นั้นเข้าไปเกือบหมด “อ้ะ อื้อ” หญิงสาวหอบหายใจสะท้าน เมื่ออีกฝ่ายเริ่มปรนเปรอสวาทหนักขึ้น มือขาวเนียนลากเข้ามาที่เรือนผมของเขาพร้อมกับขยุ้มเบา ๆ ด้วยความเสียวซ่านอย่างลืมตัว กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกมือหนาของเขาปลดออกทีละเม็ดอย่างคนใจเย็น ก่อนจะแหวกเสื้อออกจากปทุมถันคู่งาม เม็ดทับทิมสีหวานนั้นมันช่างน่ามองและน่าหลงใหล เขาไม่เคยเห็นว่าใครจะมีทรวงอกได้รูปสวย และเหมาะมือเท่านี้มาก่อน ผู้หญิงที่ผ่าน ๆ มาเขาก็เห็นมานักต่อนัก แต่ไม่มีใครที่จะมีหน้าอกได้สวยและน่าขย้ำเช่นผู้หญิงตรงหน้านี้มาก่อนเลยสักคน ใบหน้าคมคายก้มลงไปฟอนเฟ้นดูดดึงอย่างอดใจไม่ไหว เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวอื้ออึงในลำคอตอบรับสัมผัส ในขณะที่ชายหนุ่มเลื่อนฝ่ามือหนาอีกข้างลงต่ำ และกอบกุมความฉ่ำแฉะเบื้องล่างนั้นอย่างเอาแต่ใจ “อ้ะ อื้อ คะ คุณ อาชา” ชายหนุ่มลากปลายนิ้วอย่างช้า ๆ ตรงติ่งเกสร ร่างขาวเนียนดุจน้ำนมสั่นสะท้านอย่างห้ามเอาไว้ไม่ได้กับจังหวะการขยับมือของเขา ก่อนมือหนาจะเริ่มซุกไซ้ปลายนิ้วเรียวยาวสู่ความคับแน่นด้านในที่ตอนนี้มันเต้นตุบตุบตอดรัด ในขณะที่ริมฝีปากยังคงดูดดึงเล็มเลียปทุมถันคู่งาม ปลายลิ้นอันช่ำชองตะโบมสองเต้าจนหญิงสาวระทดระทวยอยู่แบบนั้น ตอนนี้ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกแทบจะหมดเรี่ยวแรงขัดขืนเอาเสียดื้อ ๆ “หึ เธอต้องการอะไรจากฉัน” อาชาจูบแก้มนุ่มนิ่มหอมกรุ่นเบา ๆ ก่อนจะขยับไปที่มุมปากอ่อนนุ่ม และกระซิบถามด้วยน้ำเสียงพร่าสั่น “เธออยากให้ฉันทำอะไร หืม!!” กนกรดาสั่นศีรษะพัลวัน ประกอบกับการหอบหายใจถี่รัว ตอนนี้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอเต้นแรงกระแทกอก จนมันแทบจะทะลุออกมาด้านนอก อาชาก้มลงไปจูบไซ้ซอกคอหอมกรุ่นนั้นอีกครั้ง ในขณะที่เร่งจังหวะถูไถปลายนิ้วกับความอ่อนนุ่มชุ่มฉ่ำไปมาอย่างพอใจ เมื่อได้ยินเสียงครางสะท้านออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ “อะ อ๊า” ร่างบอบบางโอบกอดเขาไว้ราวกับหาที่ยึดเหนี่ยว อาชาไนยยินยอมให้ร่างนุ่มนิ่มที่ร้อนผ่าวนั้นอิงแอบแนบชิดร่างของเขาอย่างเต็มใจ ก่อนจะส่งเธอไปจนถึงจุดหมายปลายทางตอนที่ 10 ง่ายเกินไปฉันไม่ตื่นเต้น “อ้ะ อื้ม…” “หึ” เสียงเค้นหัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างคนพอใจกับผลงานที่ตัวเองทำ กนกรดาหอบหายใจถี่รัวซุกใบหน้าหวานกับซอกคอของเขา ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอกำลังจะได้สติขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่มันเตลิดหนีออกไปไกลแสนไกล มือเรียวบางขยำเสื้อเขาแน่นจนตัวสั่น แต่ทว่ากลับไม่ใช่เกิดจากความสุขอันเสียวซ่านที่เขามอบให้ อาชาไนยรู้ดีว่าตอนนี้แม่กระต่ายน้อยเธอกำลังรู้สึกอับอายที่เผลอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาเอาเสียง่าย ๆ แบบนี้ และคงอาจจะกลัวในสิ่งที่กำลังจะตามมาหลังจากนี้ซะมากกว่า กนกรดาถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อเขาชักมือหนาออกจากร่างกายของเธอ ก่อนจะพูดประโยคถัดมาที่ทำเอาเธอถึงกับชาไปทั้งตัวด้วยความอับอาย “หึ ง่ายเกินไป ฉันไม่ตื่นเต้น!!” อาชาไนยลุกขึ้นพรวดพราดจากเตียงนอน ก่อนจะเอื้อมไปคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างอ่อนหวานน่าปรารถนานั้นเอาไว้ โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง เขาก้าวขายาว ๆ เดินออกจากห้องไป และปิดประตูตามหลังเสียงดังปัง! ร่างสูงโปร่งยืนเอาหลังพิงประตูก่อนจะหลับตาลงนิ่ง ๆ เป็นเวลานาน เพื่อพยายามข่มความต้องการของตัวเองเอาไว้ให้ลึกสุด แต่ความร้อนภายในกายที่แผดเผามันช
ตอนที่ 11 แค่คู่ขา หญิงสาวบิดเร้าไปมาเมื่อเธอใกล้จะถึงฝั่งฝันอีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้ ต่างจากอีกคนที่ยังตะตี้ตะบันกระแทกเข้าใส่รูสวาทของเธออย่างหนักหน่วงไม่มีแผ่ว ราวกับอดอยากมานานเป็นแรมปี ชายหนุ่มยังคงขยับเข้าออกในร่องรักของเธออยู่แบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า โดยไม่มีท่าทีว่าเจ้ามังกรยักษ์นี้จะไปถึงฝั่งฝันสักที ไม่รู้ว่าเขาไปโดนตัวไหนมาถึงได้คึกขนาดนี้ เกือบจะสามชั่วโมงที่เขาบรรเลงเพลิงสวาทเข้าใส่อีกฝ่ายอย่างหนักหน่วง “อ่าส์ ใกล้แล้ว ซี้ดดดด!!” ร่างแกร่งกระแทรกเข้าใส่สุดแรงเกิดเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนน้ำขาวขุ่นจะพุ่งทะลักออกมาสู่เครื่องป้องกันไซส์พิเศษ “อ๊าาาา อืมม!!” เสียงครางอย่างสุขสมดังระงมไปทั่วห้อง ก่อนเขาจะถอนแก่นกายออกจากร่องสวาทของหญิงสาวช้า ๆ มือหนาดึงถุงยางอนามัยออกจากท่อนเอ็นแข็งขึง ก่อนจะทิ้งลงในถังขยะอย่างไม่ใยดี ทั้งสองคนรีบจัดแจงตัวเองและทำความสะอาดให้เรียบร้อย แค่เพียงไม่นานชายหนุ่มก็ขอตัวกลับ และตั้งท่าจะเดินออกไปจากห้อง “เดี๋ยวสิคะคุณอาชา” ร่างอวบอัดรีบเดินไปโอบกอดออดอ้อนฉอเลาะ เมื่อเขาตั้งท่าจะออกไปราวกับไม่ได้ใยดีอะไรเธอเลยสักนิด “ม
ตอนที่ 12 นางบำเรอ อาชาไนยปล่อยมือที่โอบกอดเธอไว้ออก ก่อนจะใช้มือหนาอีกข้างบีบแก้มเธอเต็มแรง เพื่อให้เธอคลายฟันที่กัดแขนเขาอยู่ แต่ก็หาจะหลุดไม่เมื่อคนตัวเล็กสู้เขาและกดแรงลงไปอีก จนตอนนี้เขาคิดว่าหนังเขาแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว “ถ้าเธอไม่ปล่อย อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะกระต่าย!!” เปรี้ยง เปรี้ยง!! กนกรดาสะดุ้งเฮือกและเผลอปล่อยเขาทันทีเมื่อจู่ ๆ ฟ้าก็ร้องดังเปรี้ยงปร้างเสียงดังติด ๆ กันหลายครั้ง ตามมาด้วยแสงฟ้าแลบแปรบปราบของสายฟ้า ราวกับจะฟาดฟันลงอยู่เบื้องหน้า “หึ! ไม่กลัวฉัน แต่ดันกลัวฟ้าร้องฟ้าผ่า เหมือนนางเอกในละครไทยเสียจริงนะแม่คุณ!!” ใบหน้าหวานแหงนมองท้องฟ้าในยามค่ำคืนนอกหน้าต่างกระจกใส แสงแปรบปราบสีส้มสอดแทรกเข้ามากระทบใบหน้า ท่ามกลางเสียงร้องคำรามของท้องฟ้า ที่ดังกระหึ่มขึ้นมาเป็นระยะ ๆ คาดว่าอีกไม่นานฝนคงจะกระหน่ำลงมาอย่างหนัก เมื่อได้จังหวะอาชาไนยไม่รอช้า เขาย่อตัวลงก่อนสองมือหนาจะสอดเข้าใต้เรียวขาขาวเนียน พร้อมกับดันร่างบอบบางขึ้นบ่าแกร่ง “อุ๊ย!! ปล่อยนะคะคุณอาชา คุณจะทำอะไร ปล่อยสิ คุณ!!” ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ!! กำปั้นน้อย ๆ ทุบลงไปบนแผ่นหลังกว้างอย่างเต็มแรง แต่เข
ตอนที่ 13 คุ้มยิ่งกว่ากินบุพเฟ่ต์ NC+ เมื่อเริ่มได้สติกลับคืนมา สองมือขาวเนียนพยายามผลักไสคนตัวโตให้เขาปล่อยตนเอง แต่อาชาไนยกลับกอดรัดและเริ่มจะเล้าโลมเธอมากขึ้น ตอนนี้เขากำลังคิดว่าสิ่งที่เขาปรนเปรอมอบให้ คือสิ่งที่ผู้หญิงอย่างเธอกำลังต้องการมัน มือใหญ่บีบขยำหน้าอกอวบอิ่มของเธอแรงขึ้น ฝ่ามือหนาของเขาที่กำลังเคลื่อนลงทาบหน้าท้องแบนราบ ทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอถึงกับกระตุกวูบ เธอรู้สึกไร้เรี่ยวแรงเมื่อรสสัมผัสในยามที่มือของเขาลูบไล้ขึ้นลงไปมาทำให้การหายใจของเธอติดขัด จนความอุ่นร้อนของมือหนานั้นวางเนิบบนเนินสามเหลี่ยมอวบอูมที่ไร้ขนปกปิด “เอาล่ะ ฉันไม่อยากจะเสียเวลากับเธอไปมากกว่านี้แล้ว ฉันจะทำในสิ่งที่ไอ้พี่ชายชั่วของเธอมันได้ทำกับน้องสาวของฉัน!!” “ไม่นะคะ! ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!” ร่างบอบบางฝืนร่างกายไม่ยอมให้ตกอยู่ในมือหนาราวกับคีบเหล็กนั้น กำปั้นน้อย ๆ ทุบอกแกร่งเขาเป็นพัลวัน แต่เขากลับไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด อาชาไนยขึ้นไปคร่อมทับร่างเล็กไว้ หญิงสาวพยายามดิ้นหนีสุดฤทธิ์ ฝ่ามือเล็กระดมตีตามร่างกายแกร่งของคนบนร่างไม่ยั้งมือ ตุบ ตุบ!! “ปล่อยฉันนะ ปล่อย! ฮึก! ช่วยด้วย
ตอนที่ 14โดนเอาไม่ถึงกับตายNC+ อาชาไนยไม่แม้แต่จะสนใจคำก่นด่าสารพัดของเธอ ตอนนี้ความเสียวซ่านมันทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ เขากระแทกกระทั้นท่อนเอ็นเข้าใส่ร่องรักของเธอไม่ยั้งพร้อม ๆ กับเลือดสีแดงสดไหลออกมาเปื้อนติดหน้าขาแกร่ง กนกรดาขบเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่นเพื่อข่มไม่ให้ร้องออกมา เธอเจ็บราวกับว่าร่างกายของเธอมันกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ และแทบจะแตกสลายออกเป็นผุยผง ตั่บ ตั่บ ตั่บ!! “ฮึก หยุดสักที..พอได้แล้ว ฉันเจ็บ ฮึก!!” เธอพยายามร้องขอให้เขาหยุดกระทำกับร่างกายเธอ แต่ยิ่งเธอร้องขอมากเท่าไหร่ ก็เหมือนเขายิ่งกระแทกเข้ามาในร่องรักของเธอมากขึ้นเท่านั้น เธอไม่สามารถร้องขอให้เขาหยุดกระทำแบบนี้กับเธอได้เลย “ฮือ...พอได้แล้ว ฉันเจ็บ อย่าบีบหน้าอกฉัน ฮึก! พอสักที!!” “พอได้ไง ในเมื่อยิ่งเห็นเธอเจ็บ ฉันก็ยิ่งสะใจ” มือหนาของอาชาไนยออกแรงเพิ่มขึ้น เขาบีบเคล้นหน้าอกอวบใหญ่ของเธอจนเป็นสีเขียวช้ำไปทั้งเต้า ริมฝีปากร้ายก้มลงมาขบเม้มครอบครองยอดปทุมถันของเธออย่างหมั่นเขี้ยว หญิงสาวพยายามดิ้นสุดตัว เธอทั้งขอร้องอ้อนวอนเขา แต่เขากลับไม่เห็นใจ และสิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือมีแต่ความเจ็บปวดเหมือนเด
ตอนที่ 15 ฆ่าฉันสิ สองชั่วโมงผ่านไป… “อะ อื้อ” ร่างบอบบางที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มที่ยับยู่ยี่ ส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอออกมาเมื่อเธอเริ่มจะรู้สึกตัวหลังจากร้องไห้จนหมดแรง และเผลอหลับไปด้วยความเพลีย ความเจ็บปวดตามเนื้อตัวและตามร่างกายได้แผ่ซ่านไปทุกอณู โดยไม่มีท่าทีว่าจะลดน้อยลงเลยแม้แต่นิดโดยเฉพาะตรงบริเวณกึ่งกายสาว เธอนอนจมอยู่กับพิษไข้จากความรุนแรงป่าเถื่อนของเขา เธอฝันว่าถูกทำร้ายร่างกาย เธอเจ็บ เจ็บมาก ๆ เจ็บปวดรวดร้าวไปทั่วทั้งร่าง เจ็บจนแทบจะขยับตัวไม่ได้ แต่นั่นมันกลับไม่ใช่แค่ความฝัน แต่มันคือความจริงที่เกิดจากการบอบช้ำจากการมีเพศสัมพันธ์อันป่าเถื่อนรุนแรงจากคนใจร้าย กนกรดาพยายามจะเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งออกมาได้อย่างยากลำบาก ความหนาวเย็นภายในห้องนั้นทำให้เธอพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น เพื่อควานหาที่ปรับลดอุณหภูมิห้อง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาได้ และตอนนี้เธอไม่มีแม้แต่แรงที่จะหายใจต่อเลยด้วยซ้ำ ร่างกายเธอตอนนี้เหมือนมันกำลังจะแตกสลายอยู่รอมร่อ เพียงแค่คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นน้ำตาเจ้ากรรมก็พลันไหลออกมาไม่ขาดสาย เขาทำร้ายเธอโดยไร้ซึ่งความปราณี
ตอนที่ 16 มีชีวิตอยู่ต่อ “ยัยนั่นคงไม่ถึงกับตายหรอกใช่ไหม” น้ำเสียงห้วนกระด้างของอาชาไนยที่ถามมาจากอีกฝั่งของห้อง ได้ดึงสติของนายแพทย์หนุ่มให้หลุดจากภวังค์ เมื่อเผลอมองเจ้าของร่างผอมบางซีดเซียวด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เธอดูน่ารักน่าทะนุถนอมขนาดนี้ ทำไมอาชาไนยลูกพี่ลูกน้องของเขาถึงได้ใจร้ายใจดำจับเธอมาขังไว้แบบนี้ นายแพทย์หนุ่มเอื้อมมือไปรับแก้วใบเล็กทรงสูงซึ่งบรรจุแอลกอฮอล์อย่างแรงสีใสบริสุทธิ์จากอาชาไนย แต่ธนัตถ์เองไม่ได้ดื่มด้วย เขาวางแก้วนั้นลงกับโต๊ะกระจกหน้าโซฟา ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่ง และมองดูอาชาไนยซดเหล้าราวกับดื่มน้ำเปล่าอยู่เงียบ ๆ ครู่หนึ่ง จึงให้คำตอบด้วยการตั้งคำถามกลับไปอย่างสงสัยใคร่รู้ “เด็กคนนั้นไปทำอะไรให้มึง?” อาชาไนยเทเหล้าราคาแพงลงในแก้วตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยเล่าเรื่องของต่อศักดิ์ด้วยโทนเสียงราบเรียบ ราวกับเตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องตอบคำถามพวกนี้กับนายแพทย์หนุ่ม เขาเล่าไปถึงตั้งแต่วันที่บุกเข้าค้นบ้านของต่อศักดิ์และจับตัวกนกรดาน้องสาวของมันมา และเล่าถึงการทรมานเธอด้วยการข่มขู่เธอสารพัดหากเธอไม่บอกว่าพี่ชายระยำของเธออยู่ที่ไหน จนกระทั่งสองสามวันมานี้เธอเริ่มที่จ
ตอนที่ 17 รอเคลม “วันนี้นมจะต้องกลับบ้านแล้วนะคะคุณต่าย” นมพรพูดขึ้นในขณะที่เธอทานข้าวทานยาเสร็จแล้ว สองวันที่ผ่านมาอาชาไนยได้ให้ธนัตถ์มาตรวจและรักษาเธอที่เพ้นท์เฮ้าส์จนเธออาการดีขึ้น ส่วนตัวกนกรดาเองตั้งแต่ฝันเห็นพ่อกับแม่ในคืนนั้น เธอก็กินข้าวกินยาและไม่ต่อต้านอะไรอีกแล้ว เธอจะต้องมีชีวิตอยู่ต่ออย่างที่พ่อแม่เธอสั่งเสียเอาไว้ “นมพรทำไมกลับเร็วจังคะ อยู่ที่นี่กับต่ายต่อไม่ได้เหรอคะ” กนกรดาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแหบพร่า และเริ่มหน้าซีดเมื่อนมพรบอกจะต้องกลับบ้านแล้ว “วันนี้คุณหนู…เอ่อ นมหมายถึงคุณอาชาน่ะค่ะ คุณเขาจะกลับมาจากมาเก๊าวันนี้ค่ะคุณต่าย คุณหนูบอกกับนมว่าจะดูแลคุณต่ายแทนนมต่อเองค่ะ” คำตอบของนมพรนั้นทำให้เธอถึงกับหัวใจกระตุกวูบ เสมือนกับว่าเธอถูกผลักตกจากที่สูงลงมากระแทกพื้น “คุณหนูของนมพรนี่เหรอคะจะดูแลต่ายต่อ เขาจะทำให้ต่ายตายเร็วขึ้นน่ะสิคะ” กนกรดาพูดขึ้นมาอีกครั้งอย่างกระเง้ากระงอด อีกทั้งยังนึกขันในใจเมื่อนึกถึงคุณหนูของนมพร ที่ไม่น่าจะยังเป็นคุณหนูได้เลยสักนิด “โธ่คุณต่าย” นมพรพอจะเข้าใจว่าหญิงสาวรู้สึกเช่นไร เธอเองอยากจะช่วย แต่คุณหนูของเธอก็ช่างใจแข็งนัก ไม่ร
ตอนพิเศษ2 ครอบครัวอบอุ่น(จบบริบูรณ์) ~เช้าวันต่อมา~ “แง้ แง้ แง้!!” “โอ๋ ๆ อย่าร้องนะครับลูก เดี๋ยวแม่ก็มาแล้วครับ คุณแม่อาบน้ำแป๊บเดียวนะครับ” คุณพ่อมือใหม่อุ้มลูกชายตัวน้อยไว้ในอ้อมกอด ด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ เขาโอ๋และทำทุกอย่างแล้วจริง ๆ แต่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็ยังตั้งหน้าตั้งตาแหกปากร้องลั่นไปทั่วทั้งบ้าน อีกทั้งยังไม่ยอมเอาใครอีก แม้แต่คนใช้ภายในบ้านมาช่วยโอ๋หยอกล้อแล้วแต่ก็ยังร้องไม่หยุด วันนี้คุณย่าก็ไม่อยู่ด้วยเพราะไปเป็นเจ้าภาพทอดกฐินที่ต่างจังหวัด เขาเลยต้องทำหน้าที่พ่อลูกอ่อนอย่างเต็มที่เพื่อช่วยภรรยาเลี้ยงลูก อีกทั้งยังหอบงานมาทำที่บ้านอีกตั้งแต่ภรรยาคลอด “แง้ แง้ แง้!!” “พ่อขอเถอะครับอคินหยุดร้องได้แล้วครับ โอ๋ โอ๋” “แหม๋….ไอ้คุณพ่อมือไหม่ ไปทำอีท่าไหนให้ลูกร้องไห้เสียงดังคับบ้านได้ขนาดนี้วะ” คีตภัทรพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในเขตบริเวณบ้านวัชรโชติก็ได้ยินเสียงเด็กร้องดังคับบ้าน วันนี้ครอบครัวคีตภัทรและเจไดนัดกันมาเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ อีกทั้งลูก ๆ ของพวกเขายังอยากจะมาเล่นกับอคินน้องคนเล็กสุดอีกด้วย แต่ก็ต้องเจอเข้ากับคุณคุณพ่อมือใหม่ป้ายแดงที่กำลังโอ๋ลูกช
ตอนพิเศษ 1 อยากเอาเมีย เก้าเดือนผ่านไป… สายตาคมกริบจ้องมองไปยังร่างบางของผู้เป็นภรรยาที่ทำลังนั่งหวีผมอยู่หน้ากระจกใบโตหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ มือหนาตบก้นลูกชายตัวน้อยเบา ๆ ก่อนรอยยิ้มบาง ๆ จะปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าคมคาย ในขณะที่ไม่ยอมละสายตาจากภรรยาสาวสวยที่ไม่เหมือนคนที่เพิ่งผ่านการคลอดลูกมาเลยสักนิด แต่เธอกลับดูมีน้ำมีนวลมากกว่าแต่ก่อน และเขากลับชอบเธอในตอนนี้มาก ๆ “ตกลงพี่อาชาจะมองต่ายหรือว่าจะกล่อมลูกคะ” ร่างบางเดินทอดกายเข้ามาหาเขาที่นอนกล่อมลูกอยู่บนเตียง เพราะเธอเห็นสายตาคมของผู้เป็นสามีผ่านหน้ากระจกที่เอาแต่จ้องมองเธออย่างไม่วางตามาสักพักแล้ว “ก็เมียพี่สวย พี่จะมองเมียไม่ได้เลยเหรอครับ หื้ม?” “ปากหวานจังเลยนะคะ” เธอตอบพรางยิ้มอ่อนส่งให้เขา ก่อนจะก้าวขาขึ้นมาบนเตียงที่มีเขากับลูกชายตัวน้อยนอนอยู่ ในขณะที่มือหนาของผู้เป็นสามียังคงตบก้นกล่อมลูกชายตัวเล็กไปพลาง ๆ มือตบก้นลูกแต่สายตาคมยังจดจ้องใบหน้าหวานของเมียสาวไม่วางตา “นอกจากปากหวานแล้ว อย่างอื่นก็หวานนะครับ” สายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราวมองไปที่ภรรยาพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ตลอดเวลาหลายเดือนที่เขาต้องอดกลั้นที่จะไม่แตะต
ตอนที่ 63 ฮันนีมูน2 NC+ “ว่ายังไงครับ จะแก้แค้นพี่ทั้งที เป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาพี่เองทำไม หื้ม?” น้ำเสียงเรียบเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนเขาจะเลื่อนมือหนามาที่ยอดอกอีกข้างไล้วนเป็นวงกลม ก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายลงไปจูบปลายยอดปทุมถันแผ่วเบา เขาจงใจยั่วให้เธอคลั่ง เหมือนที่เธอเพิ่งจะยั่วจนเขาแทบคลั่งตาย “ก็ถ้าพี่อาชาเป็นเด็กดี ก็จะไม่โดนลงโทษไงคะ” “จริง ๆ แล้วนี่คือบทลงโทษผัว...” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนจะเว้นวรรคไปช่วงหนึ่ง เขาก้มลงจูบซับความหวานที่ริมฝีปากนุ่มอีกครั้ง ขณะเคลื่อนฝ่ามือลงไปสู่ความอ่อนนุ่มชุ่มชื่นเบื้องล่างที่ตอนนี้ฉ่ำแฉะจนเปียกชุ่ม “หรือรางวัลใหญ่จากเมียกันแน่ หื้ม..?” มือหนาซุกซนสอดแทรกไปตามรอยแยกกลีบกุหลาบขึ้นลงไปมา พร้อมกับบดบี้ปุ่มกระสันจนขนอ่อนของเธอลุกพองไปหมดทั้งตัว “ถ้าพี่เป็นเด็กดี แล้วพี่จะได้อะไรตอบแทนบ้างล่ะ?” หากแต่เพียงริมฝีปากแตะถูกความหอมหวานอ่อนไหว เขาก็อดไม่ได้ที่จะและเล็มไล้เลียแล้วดูดกลืนเธอเอาไว้ในปาก เขาต้องหักห้ามใจอย่างหนักในการถอนริมฝีปากออก โดยเฉพาะเมื่อเธอทอดกายยินยอมไม่ขัดขืนหรือสะบัดหนีเลยสักนิดแบบนี้ กนกรดารั้งศีรษะเขาลงมาจูบคลึงอย่า
ตอนที่ 62 ฮันนีมูน1 NC+ อาชาไนยลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่แช่มชื่นกับยามเช้าที่แสนจะสดใส หลังจากเมื่อวานนี้เขาพาภรรยามาฮันนีมูนอย่างจริงจังเสียทีที่เกาะส่วนตัวของครอบครัวเขาเอง เกาะแห่งนี้มีพื้นที่เพียงราวๆ ห้าไร่ และปรับพื้นที่มากกว่าครึ่งให้เป็นบ้านพักตากอากาศสไตล์นอร์ดิก อาณาบริเวณโดยรอบถูกจัดและตกแต่งอย่างสวยงาม เขาสั่งให้คนดูแลนำกุหลาบมาปลูกหลากหลายสายพันธุ์บานสะพรั่งไปทั้งสวน กลิ่นกุหลาบหอมโชยเบา ๆ เข้ามาถึงในห้อง ชายหนุ่มกวาดมือหนาไปยังเตียงนอนที่เย็นเฉียบเพื่อควานหาคนที่นอนอยู่ข้างกาย หมายจะดึงเจ้าของร่างนุ่มนิ่มนั้นเข้ามากอดแนบอก แต่แล้วก็พบเพียงความว่างเปล่า อาชาไนยรีบลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีและรีบลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ก่อนรอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้าคมสัน เมื่อมองเห็นกุหลาบดอกหนึ่งวางอยู่บนหมอนของภรรยาสาว อีกทั้งยังมีการ์ดผูกไว้และเขียนใจความว่า “อรุณสวัสดิ์ค่ะที่รัก ขอให้เช้าวันนี้...เป็นวันที่พี่อาชามีความสุขที่สุดนะคะ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปม ก่อนจะยิ้มบาง ๆ ออกมาอย่างไม่เข้าใจข้อความในกระดาษนั้นสักเท่าไหร่ จริง ๆ แล้วเขาก็มีความสุขทุกวันมาตลอดตั้งแต่แต่งงานกับเ
ตอนที่ 61 คนขี้หวง @บ้านวัชรโชติ “ต่ายล่ะครับคุณแม่” อาชาไนยถามขึ้นเมื่อกลับเข้ามาภายในบ้านแต่มองหาคนตัวเล็กไม่เจอ วันนี้เขากลับบ้านเร็วเป็นพิเศษเพราะกะว่าจะพาภรรยาออกไปทานข้าวเย็นนอกบ้าน “อ่อ หนูต่ายออกไปทานข้าวกับหนูริสาน่ะลูก แต่ออกไปตั้งแต่เที่ยงแล้วนะ ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับมาอีกก็ไม่รู้” “ต่ายไปกับใครครับคุณแม่” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นประกอบกับสีหน้าที่เริ่มมีแต่ความกังวล ที่แสดงออกมาผ่านทางใบหน้าหล่อเหลานั้น “เอ่อ…หนูต่ายขับรถไปเองน่ะลูก แม่เป็นคนอนุญาตให้น้องไปเอง อาชาอย่าดุน้องนะลูก” พูดเพียงแค่นั้นมือหนาก็รีบล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงทันที ก่อนจะกดโทรออกไปยังคนปลายสายด้วยความเป็นห่วง อาชา : (ฮัลโหล ต่ายอยู่ไหน ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับบ้านอีก) กระต่าย : (พอดีรถต่ายเสียค่ะพี่อาชา คุณหมอนัตถ์เลยมาส่งค่ะ ตอนนี้ใกล้จะถึงบ้านแล้วค่ะ) อาชา : (อะไรนะครับ รถเสีย? แล้วทำไมไอ้หมอนัตถ์ถึงมาส่งได้) น้ำเสียงทุ้มปนหงุดหงิดถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากหนา น้ำเสียงนั้นต่างแฝงไปด้วยความไม่พอใจ เพราะอาการขี้หึงขี้หวง กระต่าย : (เอ่อ พอดีหมอนัตถ์ขับรถผ่านมาเจอค่ะ เลยอ
ตอนที่ 60 เขาเกิดมาเพราะความรัก หลังจากงานฌาปนกิจศพของต่อศักดิ์เสร็จสิ้น เจ้าของร่างบางก็กลับมาพักผ่อนที่บ้านจากที่กินไม่ได้นอนไม่หลับมาเป็นเวลาหลายวันแล้ว เมื่ออาบน้ำชำระร่างกายเสร็จแล้วเธอก็นั่งเงียบ ๆ อยู่คนเดียวในห้องนอนส่วนตัว ก่อนผู้เป็นสามีจะเดินเข้ามาโอบกอดและหอมแก้มนุ่มนิ่มนั้น ฟอด ฟอด!! “พี่อาชา ต่ายตกใจหมดเลยค่ะ” น้ำเสียงหวานใสพูดขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อจู่ ๆ ผู้เป็นสามีก็เข้ามาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ “คิดอะไรอยู่ครับ หื้ม?” “เปล่าหรอกค่ะ กว่างานพี่ต่อจะเสร็จพี่อาชาเหนื่อยไหมคะ?” “เหนื่อยสิครับ พี่ถึงต้องหาอะไรให้ชื่นใจ อย่างเช่นหอมแก้มหอม ๆ ของต่ายไง” “ขอบคุณนะคะ ที่เป็นธุระจัดการเรื่องงานศพของพี่ต่อทุกอย่าง ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ” น้ำเสียงหวานใสเอ่ยขึ้นมาด้วยความจริงใจ ก่อนเขาจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าคมคายลงไปแนบกับเรียวปากอวบอิ่มของเธอเบา ๆ อีกครั้ง เธอไม่มีท่าทียั่วยวนเขาเลยสักนิด แต่เขาแค่ต้องการอยากจะจูบปลุกปลอบให้เธอได้หายเศร้าบ้าง แต่ร่างกายเจ้ากรรมมันกลับไม่ฟังคำสั่งเขา เพียงแค่ร่างนุ่มอวบเฉพาะส่วนตกอยู่ในอ้อมแขน แค่ได้ลิ้มรสริมฝีปากหอมหวานเพียงแผ่วเบา เขาก็หอบหายใจกระ
ตอนที่ 59 สูญเสีย ระหว่างทางที่รถยนต์คันหรูได้ขับเคลื่อนตัวไปตามถนนอยู่นั้น อาชาไนยได้หยิบไอแพดเครื่องหรูขึ้นมาเพื่อรับไฟล์งานด่วนจากเลขาสาวสวยอย่างคุณดาหวันขึ้นมาเปิดอ่าน เขาเห็นว่าเธอแอบลอบมองมาเป็นระยะ ก่อนเขาจะเงยหน้าขึ้นมามองเธอพร้อมกับกะพริบตางง ๆ เมื่อเห็นว่าเธอแสร้งหลบตาหันมองออกไปนอกรถ อาชาไนยหันกลับมาย้ำให้เลขาจัดการเรื่องงานที่เขาสั่งให้เรียบร้อยอีกครั้ง แต่คราวนี้เมื่อเขาหันกลับไปทางร่างบางที่อยู่ทางซ้ายมือ ก็เห็นเธอหันมาเหลือบมองหน้าจอไอแพดอีกครั้งอย่างสงสัยใคร่รู้ “พี่คุยกับเลขา คุณดาหวันน่ะ” อาชาไนยรีบเอ่ยบอกทันที เพราะเขาไม่อยากจะให้เธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาคุยกับผู้หญิงคนอื่น จนบางครั้งเขาก็นึกอยากจะเปลี่ยนเลขาใหม่เป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่เนื่องจากดาหวันเธอทำงานเก่งอย่างหาตัวจับยากและมีความรับผิดชอบสูง ที่สำคัญเธอรักษาความเป็นลูกน้องเจ้านายกับเขาได้ดีเลิศ ถึงแม้พอจะรู้ว่าดาหวันเองก็ชอบเขาอยู่ไม่น้อย แต่เธอก็ไม่เคยคิดหาเรื่องให้ตัวเองต้องมาตกงานเหมือนอดีตเลขาบางคนของเขา ที่คิดจะยกระดับตัวเองด้วยการจับเขาปล้ำในห้องทำงานกลางวันแสก ๆ “ค่ะ ต่ายไม่ได้ว่าอะไร” เธอตอบเพียงส
ตอนที่ 58 คลั่งรัก2 เช้าของวันใหม่… กนกรดาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดร้าวไปทั้งร่าง แต่ก็ซาบซ่านไปด้วยความสุขอย่างที่สุด เธอบิดตัวน้อย ๆ เหมือนลูกแมวขี้เชา ก่อนจะขยับตัวซุกเข้าหาร่างใหญ่หนาเปลือยเปล่าเพื่อหลบหนีไอหนาวจากเครื่องปรับอากาศ เพียงแค่เธอพลิกตัวกอดก่าย โคนขานุ่มก็กระทบเข้ากับความตื่นตัวเต็มที่ยามเช้าของเขาที่ชี้โด่ดุนดันอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา กนกรดาถึงกับชะงักนิ่งไปทันที ยิ่งเขากอดตอบพร้อมกับฝ่ามือหนาลูบไล้เรียวแขนนุ่มนิ่มแผ่วเบา ยิ่งสร้างความเสียวซ่านจนขนอ่อนลุกพองไปทั้งตัว เขาเลื่อนลูบลงไปถึงสะโพกกลมกลึงเปลือยเปล่า ยิ่งทำให้เธอสะดุดลมหายใจจนเลือดในกายปั่นป่วนขึ้นมาอีกครั้ง หากแต่ความเจ็บระบมจากการบรรเลงศึกสวาทเมื่อคืนนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เธอจึงลืมตามองเขาที่กำลังจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้วอย่างวอนขอ “พี่รู้ว่าต่ายไม่ไหว” เขากระซิบสั้น ๆ เพราะพอจะทราบดีว่าเมื่อคืนนั้นเขาใช้งานเธอหนักเกินไป และรังแกเธอไปหลายรอบ เขาจะให้เวลาเธอได้พักบ้าง อย่างน้อย…ก็คงจะแค่ช่วงกลางวัน อาชาไนยก้มลงจุมพิตเรียวปากอวบอิ่มที่ยังบวมเจ่อเบาๆ ก่อนจะชักชวนเธอเข้าไปอาบน้ำ “สายแล้ว เราไปอาบน้ำกั
ตอนที่ 57 คลั่งรัก1 NC+ เธอกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ เมื่อสองมือและริมฝีปากอันร้อนฉ่าของเขาครอบลงมายังเนินทรวงอวบอิ่มทั้งสองของเธออีกครั้ง ก่อนเธอจะรีบบอกด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น เพราะความแข็งแกร่งที่เต้นตุบตุบอยู่ตรงต้นขาของเธอ ได้ขยับเข้ามาใกล้ความลึกลับที่สุดในกายสตรีเข้าทุกที “คนเลวพวกนั้นมันยังไม่ได้ทำอะไรต่ายค่ะพี่อาชา นอกจากตบตีและฉีกเสื้อผ้าต่าย เพราะมันโกรธ โกรธที่ต่ายขัดขืน แล้ว... แล้วพี่อาชาก็มาช่วยต่าย พี่มาช่วยต่ายทันค่ะ” อาชาไนยชะงักไปทันที ก่อนจะยืดตัวขึ้นมามองสบตาด้วยสายตาที่เธออ่านไม่ออกครู่หนึ่ง ก่อนใบหน้าคมคายจะคลี่รอยยิ้มออกมา เขาโน้มลงมาจุมพิตอ่อนหวาน พร้อมกระซิบบอกชิดริมฝีปากอิ่มอย่างภาคภูมิในตัวเธอ “เก่งมาก ที่รัก” เขาครางเรียกเสียงสั่นขณะเลื่อนมือสู่กลีบกุหลาบงามและซุกไซ้ปลายนิ้วเข้าไปจนเธอซาบซ่านไปทั้งร่าง เขาเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม สอดแทรกเสียดสีจนเธอแทบจะครองสติไม่อยู่ “อ้ะ อ๊า..” เสียงร้องครางดังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินเป็นระยะ ก่อนเธอเธอหวีดร้องเสียงหวานเมื่อถูกเขาส่งขึ้นไปแตะปลายขอบฟ้าเรืองรอง “อร๊ายยยย อื้มม