หลังจากที่ทำแผลให้เธอเสร็จเรียบร้อยแล้วพยัคฆ์ปล่อยให้เธอได้พักผ่อนและตัวเขาเองก็ออกมาข้างนอกเพื่อพูดกับบอดี้การ์ดที่คอยเฝ้าเธออยู่ทุกวัน " พวกมึงมานี่ " " ครับนาย " บอดี้การ์ดเกือบสิบคนเดินเข้ามาหาผู้เป็นเจ้านายด้วยอาการกลัวๆ ด้วยว่าช่วงหลังๆมานี้ชอบสั่งอะไรแปลกๆ แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเมื่อเจ้านายพวกเขาถามอะไรเล็กๆน้อยๆเหมือนผู้หญิงอีกแล้ว " พวกมึงมีใครที่ดูดบุหรี่บ้าง " บอดี้การ์ดมองหน้ากันเลิ่กลั่ก " กูถามก็ตอบ "" ครับๆ นายใหญ่ พวกเราดูดกันหมดทุกคนเลยครับ " บอดี้การ์ดบอกกันไปตามตรงเพราะไม่รู้ว่าเจ้านายจะให้ทำอะไรอีก และงานที่ทำไม่เห็นจะเกี่ยวกับการดูดบุหรี่ของพวกเขาสักนิด" ต่อไปนี้พวกมึงไม่ต้องดูดแล้ว หรือถ้าจะดูดก็ออกไปให้ห่างๆจากเธอที่อยู่ข้างใน เธอแพ้ควันเป็นโรคหอบหืด " บอดี้การ์ดต่างมองหน้ากันเพราะก่อนหน้านี้เจ้านายเขาพาเธอมาทรมานไม่ใช่หรอ แล้วทำไมพวกเขาถึงไม่รู้สึกถึงการที่เธอถูกทรมานเลยล่ะ ตรงกันข้ามเหมือนตอนนี้จะดูแลเธออย่างกับไข่ในหิน" ครับนายใหญ่ " " อืม แยกย้ายกันไปทำงานเถอะ " พยัคฆ์สั่งแค่นั้นก็กลับบ้าน กะว่าคืนนี้จะมากินเนื้อกวางน้อยนุ่มๆเสีย
พยัคฆ์พาอลิสามาจนถึงกระท่อมทั้งๆที่เธออ้วกใส่หลังเขาจนเลอะเสื้อไปหมดที่สำคัญเขาไม่แม้แต่จะวางเธอลงให้เดินมาแบบปกติยังคงห้อยหัวเธอมาแบบนั้นตุ๊บ!“ โอ๊ย! เจ็บนะ มึนหัวชะมัด โรคจิต! ” พยัคฆ์วางร่างเล็กลงเสื่อแข็งๆอย่างไม่เบามือนักด้วยแรงโมโหสุดขีด ไม่คิดว่าเธอจะหนีไปจากกันได้ สายตาแข็งกร้าวตอนนี้ทำเอาอัญชันกลัวจนไม่รู้ต้องทำยังไงต่อแล้ว พยัคฆ์เองก็ไม่รู้ว่าที่ทำลงไปเพราะโกรธเชลยหรือเพราะหวงกันแน่กลัวว่าเธอจะหายไป แต่จะยังไงก็ช่างเขาก็ไม่มีวันปล่อยเธอแน่ๆ" เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักที ไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว ทำกับฉันเหมือนไม่ใช่คน แกไม่ตายดีแน่! " อัญชันเอ่ยออกมาด้วยความเหลืออด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ใช้มันหมดลงไปแล้วในตอนนี้" หึ! ตอนไหนน่ะหรอ ตอนที่ฉันพอใจแล้ว สะใจแล้ว สิ่งที่เธอทำกับคนของฉันมันมากเกินไป ไม่มีใครเคยทำร้ายคนในตระกูลพิษณุกรแล้วรอดกลับไปได้สักคน เธอลองเดาเล่นๆ ดูสิว่าเธอจะเป็นอิสระตอนไหน "" นี่คุณกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ คุณมันบ้าที่สุด โรคจิต! " สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำเอาเธอตกใจ อัณชันที่นั่งกลัวอยู่บนเสื่อผืนเก่าๆ เริ่มหวั่นใจ
พยัคฆ์จับคนตัวเล็กนอนคว่ำหน้าแล้วยกสะโพกเธอให้สูงขึ้นมากพอจะรับท่อนเนื้อลำใหญ่ของเขาแล้วกระแทกใส่สุดแรงจนได้ยินเสียงครางกระเส่าออกมาจากทางด้านหลังตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! เสื้อกระแทกกระทั้นจากทางด้านหลังดังขึ้นไม่หยุดเมื่อพยัคฆ์ตั้งหน้าตั้งตายัดแท่งร้อนเข้าใส่โพรงสวาทหวานอย่างเอาเป็นเอาตาย ความวาบหวามที่ได้รับมันไม่สามารถทำให้เขาหยุดยั้งได้ และที่กล้าจะทำแรงๆแบบนี้เพราะรู้ว่าเธอเองก็มีรสนิยมแบบเดียวกับเขา เห็นหวานๆแบบนี้แต่เธอชอบความรุนแรงเรื่องแบบนี้นัก“ เสือขา....อย่ากระแทกแรงขนาดนั้น มะ...ไม่ไหว ขาสั่นหมดแล้ว ” เพราะคนตัวโตเอาแต่ใจนานกินไปทำให้อัญชันแทบไม่มีแรงคุกเข่า พยัคฆ์จับเธอนอนหงายอีกครั้งพร้อมกับยกขาเธอขึ้นพาดอกกว้าง อัญชันตัวเล็กขาสั้นเท้าเธอจึงอยู่แค่ระดับหน้าอกเท่านั้นตอนนี้เท้าเธอทับหน้าเสือร้ายที่คำรามอยู่บนอกเขาแล้ว(รอยสัก) พยัคฆ์ก้มลงจูบเท้าเธออย่างไม่รังเกียจ ไม่รู้เพราะอะไรเขาทำแบบนี้โดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ การทำแบบนี้มันสร้างความเสียวอย่างบอกไม่ถูก มือหนาทั้งสองข้างเลื่อนมากอบกุมเต้างามที่เขาชอบแล้วบีบบี้มันจนเธอสะท้านไปทั้งร่าง
อลิสาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ดวงตาไร้ชีวิตชีวาเหมือนกับทั้งโลกว่างเปล่าไม่มีแม้แต่ประกายแห่งความสุขเลยสักนิดและเมื่อมองไปรอบๆก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนกว้าง การตกแต่งเป็นโทนสีดำเทาแทบทั้งหมดนั่นแปลว่าคนที่อยู่ห้องนี้ต้องเป็นผู้ชายแน่นอน และด้วยของตกแต่งที่มีมูลค่ามากมายมีอยู่รอบห้องถ้าให้เธอเดาห้องนี้คงเป็นห้องของคนใจร้ายคนนั้นแต่ที่แปลกใจคือเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง " ตื่นแล้วหรอ " พยัคฆ์ที่ใส่เพียงแค่ผ้าขนหนูเพียงชิ้นเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่ตามเนื้อตัวยังมีหยดน้ำเกาะอยู่เลย อลิสารีบเบี่ยงหน้าหนีเพราะไม่อยากมอง เรื่องเมื่อคืนเธอยังจำติดตาได้ดีเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาแก้มก็ดันร้อนผ่าวออกมาเสียดื้อๆ เมื่อคืนมันหนักหน่วงจนเธอไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหนและมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" ที่นี่ที่ไหน ห้องนายหรอ "" อือ "" แล้วพามาที่นี่ทำไม กระท่อมที่เคยอยู่... " อัญชันกำลังจะเอ่ยถามถึงที่อยู่ที่เธอเคยอยู่แต่ก็ได้รับแต่เสียงดุกลับบมา" หยุดถามมากสักที กูพาออกมาจากกระท่อมสัปปะรังเคนั่นไม่ดีหรือไงหรือว่าอยากอยู่อย่างยากลำบากที่นั่น " พยัคฆ์ถามพร้อมกับเดินเข้าไปแต่งตัว และต้องรีบเด
คุณหมอเฟิร์นที่วันนี้ตั้งใจจะมาทานข้าวเช้ากับเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของตัวเอง แต่ก็ต้องตกใจดวงตาเบิกค้างเหมือนกำลังเผชิญกับความสูญเสียที่ไม่อาจยอมรับได้นั่นก็คือผู้หญิงคนนั้นที่ติดอยู่ในกระท่อมวันนั้น เพียงแค่เวลาไม่กี่วันเธอได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แล้วหรอ เธอประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำไปจริงๆ ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ตอนนี้ก็คงได้แต่ปั้นหน้ายิ้มแล้วแสดงว่าตัวเองเป็นคนสำคัญสำหรับเสือมากแค่ไหนสินะ สบโอกาสเมื่อไหร่แกไม่รอดแน่เห็นหน้าซื่อๆร้ายสิ้นดี" อ้าวเฟิร์น มาหาเราแต่เช้ามีอะไรหรือเปล่า มากินข้าวด้วยกันก่อนสิ " พยัคฆ์เอ่ยชวนทีแรกกะจะแค่แกล้งให้อลินรู้สึกไม่ดีเท่านั้น แต่ในตอนนี้เหมือนตัวเขาเองจะเริ่มปวดหัวแล้วล่ะ เพราะรู้ดีว่าเพื่อนรู้สึกกับตัวเองแบบไหนและไหนจะยังมิตราอีก สองคนนี้เจอกันทีไรได้เรื่องตลอด เป็นเขาที่ต้องเดินหนีอยู่ร่ำไป" วันนี้เฟิร์นกะจะมากินข้าวเช้ากับเสือซะหน่อยน่ะค่ะ แล้วก็คุณพ่อให้มาชวนเสือไปทานข้าวที่บ้านด้วยกัน " หมอเฟิร์นเลือกที่จะไม่พูดว่าที่พ่อของเธอชวนเสือไปทานข้าวด้วยเป็นเพราะเรื่องธุรกิจ แต่เธอเลือกที่จะพูดเพียงแค่ว่าให้เสือไปทานข้าวที่บ้านเธอ ส่วนค
พยัคฆ์ที่วันนี้มีนัดส่งอาวุธล็อตใหญ่ร่วมกันกับแก๊งแบล็คฟีนิกส์ของตัวเองจึงได้ให้ชัยมือขวาคนสนิทเป็นผู้ดูแลไม่ให้เชลยของเขาหนีไปไหนได้อีก ชัยอาสาขอตามไปด้วยเพราะงานนี้ใหญ่มากและอันตรายแต่เขาก็ไม่ให้ไปชัยก็พอจะรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้สำคัญขนาดไหนสำหรับนายใหญ่ของเขา กลัวจะเสียเธอไปมากถึงขนาดยอมเสี่ยงอันตรายไปโดยไม่มีบอดี้การ์ดมือขวาอย่างเขาไปด้วย เมื่อพยัคฆ์ออกไปแล้วมินตราก็ให้อลิสาทำงานบ้านแทบทุกอย่าง ใช้เธอไม่ให้เธอมีเวลาพักแม้แต่วินาทีเดียวพร้อมกันนั้นหมอเฟิร์นที่ไม่คิดจะคุยกับมินตราเลยสักครั้งก็ได้เดินเข้ามาหา " ยังไม่กลับอีกหรอ พี่เสือไม่อยู่ให้เธออ่อยแล้วนะ " มินตราพูดแขวะคุณหมอสาว เฟิร์นเธอไม่คิดจะญาติดีกับเด็กคนนี้อยู่แล้วเพราะเธอรู้ดีว่ามันก็ร้ายกาจมากแค่ไหน " ใจเย็นๆสิฉันมีข้อเสนอมาให้ คิดว่ามันน่าจะเป็นผลดีกับเราทั้งสองคน " มินตราหันไปหา มันคิดจะทำอะไรอีก" ข้อเสนออะไรของแก " " แกคิดว่าแกแกล้งมันทำงานทั้งวันทั้งคืนแล้วมันจะสะใจอย่างนั้นหรอ ฉันคิดว่ามันไม่ใช่ทางออกหรอก ฉันมีข้อเสนอเพียงแค่แกกล้าผู้หญิงคนนี้ก็จะไม่มากวนใจเราสองคนอีกต่อไป แล้วหลังจากนั้นใครดีใครได้เส
แก๊งค์แบล็คฟีนิกส์เข้ามาในคฤหาสน์พิษณุกรพร้อมกันทั้ง 4 คน ได้เกือบเย็นของวันนั้นซึ่งมาพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกคนเหตุการณ์แบบนี้มีไม่บ่อยนักเพราะรวมตัวกันทีไรก็ได้เรื่องทุกที คราวนี้ต้องไปช่วยไอ้เสือมันส่งอาวุธแต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นไปตามคาดเพราะดันมีหนอนบ่อนไส้แฝงตัวเข้ามาในทีมของพวกเขากว่าจะจัดการมันได้เล่นเอาเหงื่อซึมไปเหมือนกันบวกกับตำรวจที่กว่าจะเคลียร์กันได้ลงตัวพวกเขาเกือบโดนรวบเขาให้แล้ว ดีที่ไหวตัวทันส่งของเสร็จแล้วหนีกลับมาได้ จึงพากันมาเลี้ยงฉลองแก้เหนื่อยกันที่คฤหาสน์ของไอ้เสือ แม้ว่ามันจะไม่เต็มใจให้มาก็ตามทีแต่มีหรือจะห้ามพวกเขาได้ พวกเขามันพวกยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ" วันนี้กะจะเมาให้เต็มที่เลย พวกเราเกือบหลับแต่กลับมาได้ของจริง มึงมันแน่ไอ้เสือเล่นเอาซะพวกนั้นหงอยไปเลย " คิมหันต์คนที่อารมณ์ร้อนที่สุดภายในกลุ่มพูดขึ้นมา หลังจากที่นึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าเขากะจะประจันหน้ากับตำรวจแล้วเชียวแต่โดนไอ้เสือมันห้ามไว้ก็ไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลัง มันเลือกจะเดินไปเคลียร์ในแบบของมันแทน ถ้านองเลือดเรื่องคงได้ยาวไปอีกหลายวัน" ถ้ากูไม่ห้ามพวกเราได้หลับกันจริงๆแน่ มึงก็รู้ว่าไอ้ตำรวจ
พยัคฆ์ที่พูดจาเหมือนหาเรื่องคณิน และคณินเองก็ไม่ได้อยากมีเรื่องกับเพื่อนจึงเลือกที่จะไม่โต้ตอบอะไรได้แต่เพียงบอกปัดไปไปเท่านั้น " กูไม่แย่งของเพื่อนหรอก " เขาไม่ได้บอกว่าไม่ชอบเพียงแต่บอกว่าจะไม่แย่ง แต่ถ้ามันเหี้ยมากๆเมื่อไหร่ก็ไม่แน่ เขาคงทนไม่ได้ถ้าเห็นคนที่ชอบต้องมาลำบากลำบนขนาดนี้ทั้งๆที่ถ้าเขาจะช่วย เขาสามารถช่วยได้ ตอนนี้คณินกำลังตามสืบว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่อย่างน้อยก็ถือว่าได้ไถ่โทษกับเธอก็แล้วกัน เขาเองจะได้ไม่รู้สึกผิดมาก ไอ้พยัคฆ์มันจะเลือกเชื่อแต่น้องมันก็ไม่เป็นไรเขานี่แหละจะหาความจริงเอง ผิดก็ว่าไปตามผิดเขาคงช่วยอะไรมากไม่ได้ แต่ถ้าเธอเองมีเหตุผลที่ทำลงไปเขาก็อาจมีเหตุผลจะช่วยเธอได้เหมือนกัน" เอาหน่าพวกมึงจะมาทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงคนเดียวทำไมวะ แล้วแถมผู้หญิงคนนั้นยังเป็นเชลยของไอ้เสือด้วย มึงก็อย่าไปสนใจให้มากเลยไอ้คณินปล่อยให้เป็นหน้าที่ของไอ้เสือมันตัดสินใจเถอะน่า เพื่อนกันอย่ามาแตกคอเรื่องไม่เป็นเรื่อง " เป็นคิมหันต์แฝดผู้น้องที่เอ่ยเตือนแฝดผู้พี่ เขาเคยเตือนมันไปแล้วครั้งหนึ่งว่าผู้หญิงจะทำให้พวกเราแตกกันไม่ได้ พวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กรู้ว่
2 ปีผ่านไป ตอนนี้พยัคฆ์ได้กำเนิดทายาทเป็นลูกชายเพียงคนเดียวชื่อ คอปเปอร์ ซึ่งก็มีความหมายเหมือนกับชื่อของเขานั่นแหละ จริงๆเขามีแพลนจะมีลูกผู้หญิงอีกสักหนึ่งคน แต่ตอนนี้อัญชันดูเหมือนจะยังไม่อยากมีสักเท่าไหร่เพราะอยากดูแลเจ้าคอปเปอร์ให้ดีที่สุด ถ้าถามว่าตอนนี้เขาอยู่ในสถานะไหนก็บอกได้เลยว่า“ พ่อบ้านใจกล้า” หลังจากที่ง้อเธอสำเร็จในวันนั้นเขาก็กลายเป็นพ่อบ้านทันที ทำทุกอย่างแทนเธอเหมือนกับที่เคยทำกับเธอเมื่อก่อนหน้านี้นั่นแหละเพียงแต่ว่าตอนนี้เขาทำมันด้วยความรักไม่ได้โดนบังคับแต่อย่างใด อลิสาแทบจะเป็นเจ้าหญิงสำหรับเขา เขาสัญญากับพ่อเธอว่าจะดูแลเธออย่างดีเขาก็ทำมันจริงๆ ตอนนี้แทบไม่เหลือคราบของมาเฟียเลยด้วยซ้ำ มีแต่คำว่าพ่อของลูกและสามีที่ดีของอัญชัน ส่วนทางด้านอลินและสิงหราช 2 ปีที่ผ่านมาสิงหราชเริ่มจะกลับมาเดินได้อาจจะยังไม่ปกติสักเท่าไหร่ เพราะว่ามันไม่ยอมทำกายภาพบำบัดตั้งแต่ทีแรก เลยกลายเป็นเรื่องยากที่จะกลับมาเดินได้ให้เหมือนคนปกติ แต่พอเวลาผ่านไปความตั้งใจของไอ้สิงห์มันก็เกิดผลเมื่อตอนนี้มันกำลังจะกลับมาเดินได้เป็นปกติแล้วเพียงแต่ต้องรอเวลาอีกสักหน่อยเท่านั้น และ
พยัคฆ์ใช้ลิ้นดุนดันช่องทางรักของคนตัวเล็กอย่างเอาเป็นเอาตายพร้อมกันนั้นมือหนาอีกข้างก็ยกขึ้นมาใช้นิ้วถึงสามนิ้วสอดเข้าไปในช่องทางรักของเธอพร้อมกับชักเข้าชักออกตามแรงอารมณ์ดิบเถื่อนที่ทั้งสองคนมีด้วยกัน ความรู้สึกเดียวกันมันก็คุยกันง่ายแจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! เสียงนิ้วมือร้ายที่ชักเข้าชักออกในช่องทางรักของอลิสา ร่างเล็กครางระงม พยัคฆ์ได้ไปปรึกษาหมอมาแล้วว่าในช่วงนี้เขาไม่ควรมีสัมพันธ์ลึกซึ้งเพราะอยู่ในระยะที่ค่อนข้างอันตราย แต่ก็ยังสามารถมีได้เพียงแต่ว่ายังทำแรงไม่ได้นัก เขาจึงพยายามเบามือที่สุด" แรงกว่านี้ได้ไหมเสือขา อัญจะเสร็จแล้ว " พยัคฆ์เร่งมือจนสุดท้ายแล้วก็ส่งเธอไปจนถึงปลายทางสีรุ้ง คนตัวเล็กหลับตาพริ้มด้วยความสุขใจ การทำรักด้วยกันก็เหมือนเป็นการผ่อนคลายชนิดหนึ่งนั่นแหละ เมื่อเธอได้รับความสุขสมมันก็เลยแสดงออกมาทางสีหน้าได้อย่างชัดเจน คนตัวโตจับขาเรียวของเธอแยกออกจากกันกว้าง จากนั้นตัวเขาก็เข้าไปอยู่ตรงกลางระหว่างขาเธอ พร้อมกับชักแก่นกายออกมาชักรูดเพียงแค่สองสามครั้งแล้วก็ค่อยๆยัดมันเข้าไปจนสุดลำ" อืม...อ่าส์ เสียวชะมัด " พยัคฆ์ครางออกมาอย่างสุขสม ช่องทางรัก
" มึงจะเอาจริงหรอวะ " ลมเหนือถามเขาแค่พูดเล่นๆไม่ได้คิดว่ามันจะเอาจริง ถึงเขาจะทำแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่นแต่ก็ใช่ว่าอัญชันจะชอบนะ บางทีเธออาจจะเกลียดมันตลอดไปเลยก็ได้" อือ คืนนี้เลย กูใจร้อน " พยัคฆ์พูดอย่างหมายมั่น วิธีนี้แหละดีที่สุดสำหรับเราแล้ว ง้อแบบบ้าๆแบบที่เขาเคยทำบ้าๆกับเธอนั่นแหละ" ไอ้นี่มันบ้าระห่ำดีจริงๆเว้ย.. " คราวนี้เป็นคิมหันต์ที่พูดขึ้นมา แบบนี้สิถึงจะสมเป็นไอ้เสือที่พวกเขารู้จัก กล้าได้กล้าเสียบ้าให้สุด" หึ แล้วแต่มึง " คณินที่ตอนนี้ก็เห็นด้วย ถ้ามัวแต่มาตามง้อกันอยู่แบบนี้ก็คงไม่ไปไหน คงง้อไปถึงชาติหน้าเลย ดูท่าทางอัญชันใจแข็งขนาดนั้น " งั้นพวกมึงก็กลับไปได้แล้ว กูจะอยู่กับเมีย " พยัคฆ์เอ่ยปากไล่เพื่อนในทันที ตอนนี้ไม่ได้สนใจแล้วเขาต้องการแค่ไปหาเมียตัวน้อยของเขาอย่างเดียว " เอ้าไอ้นี่...พวกกูยังไม่ได้เริ่มกินกันเลยนะเว้ย มึงจะไล่แล้วหรอ มึงจะชวนมาก็ชวนนึกจะไล่ก็ไล่มึงนี่มันยังไงกันนะ " คราวนี้เป็นลมเหนือที่พูดขึ้นมา เขาเพิ่งจะมายังไม่ทันได้นั่งด้วยซ้ำมันก็จะไล่เขากลับเสียแล้ว เขาอุตส่าห์แคนเซิลนัดสาวสวยเพื่อมากินเหล้ากับมัน นึกว่ามันจะต
พยัคฆ์หลังจากที่คุยกับเกรียงไกรเสร็จแล้วเขาก็รีบมาหาเธอที่บ้านตากอากาศของไอ้คณินทันทีเพื่อมาง้อเธอ ในตอนนี้เขาทำได้เพียงอย่างเดียวคือทำใจเท่านั้น เพราะคงโดนเธอเกลียดหนักแน่ๆ เมื่อมาถึงหน้าบ้านก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ซื้อไม่ถูกแค่หวย“ นายมาทำไมอีก ” อัญชันถาม เธอไม่อยากเจอหน้าเขาอีกแล้ว ปากพร่ำบอกแบบนั้นแต่ในใจกลับไม่ได้รู้สึกเหมือนที่พูดเลยสักนิด ทำไมถึงได้ดีใจที่เขาให้ความสำคัญมาง้อถึงที่นี่ อาจด้วยเพราะเธอไม่เคยสำคัญกับใครตั้งแต่เกิดมา พอเห็นเขามาง้อเข้าหน่อยใจเจ้ากรรมกลับโอนอ่อนไปกับเขา“ พี่มาง้ออัญ จะให้พี่ทำยังก็ได้เพื่อให้อัญยกโทษให้พี่ พี่ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะครับ ” พยัคฆ์บอกผ่านรั้วหน้าบ้าน เขาอยากเข้าไปแต่เธอมองเขาตาเขียวเลยใครจะกล้า“ไม่มีทางหรอกค่ะ กลับไปเถอะ”“โถ่อัญ อัญครับ....” ไม่ทันที่พยัคฆ์จะได้เอ่ยอะไรออกไปอีก อัญชันก็เดินเข้าบ้านไปเลย พยัคฆ์ถึงกับก้มหน้าอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก แต่เขาไม่สิ้นหวังแค่นี้หรอกนะ ทักข้อความหาเพื่อนทันที“ ให้พวกนั้นช่วยดีกว่ามั๊ง ขืนง้อเธอแบบนี้ง้อจนแก่เธอก็ไม่ให้อภัยหรอก ”Tiger : พวกมึง กูอยากมาปาร์ตี้บ้านไอ้คณิน บ้าน
พยัคฆ์มาหาเกรียงไกรถึงที่บริษัทเครือทัตเทพกาญเพื่อที่จะมาคุยเรื่องของอัญชันให้มันถูกต้อง ตอนนี้เขาเรียกชื่ออัญได้อย่างคล่องปากแล้ว " สวัสดีค่ะคุณพยัคฆ์มาพบท่านประธานหรอคะ " พนักงานต้อนรับพูดจาไพเราะพร้อมกับทำท่าทางยั่วยวนคนตรงหน้า แต่พยัคฆ์ก็ไม่ได้จะสนใจตอนนี้เขาต้องการทำบางอย่างให้เรียบร้อย เพื่อจะได้กลับไปง้อเมียของเขา" ครับ " " ไม่ทราบว่าได้นัดเอาไว้หรือเปล่าคะ พอดีวันนี้ท่านประธานมีประชุมในอีก 2 ชั่วโมงข้างหน้าค่ะ ไม่แน่ใจว่าท่านจะให้เข้าพบหรือเปล่า " พนักงานต้อนรับพูดออกไปด้วยไม่รู้ว่าพยัคฆ์คนนี้มีอิทธิพลมากแค่ไหนกับท่านประธานของเธอ เธอรู้แค่ว่าคนคนนี้เป็นคนกว้างขวางของเมืองนี้ก็แค่นั้น " บอกคุณเกรียงไกรไปว่าพยัคฆ์มาขอพบก็พอ ถ้าเขาไม่ให้เข้าพบฉันก็จะกลับ " พยัคฆ์บอกกับพนักงานออกไปทำให้พนักงานรีบต่อสายไปหาเกรียงไกรแล้วก็ได้รับคำตอบว่าให้รีบพาตัวเขาขึ้นไปหาทันที เมื่อขึ้นมาบนห้องของผู้บริหารแล้วเกรียงไกรต้อนรับเป็นอย่างดี เพราะหวังว่าจะได้ร่วมงานด้วย เกรียงไกรนั้นหวังเพียงแค่ผลประโยชน์ที่จะได้รับเพียงเท่านั้น เขาเกิดมาเป็นคนเห็นแก่ตัวเขาก็พอรู้ดี แต่นั่น
คณินพาพยัคฆ์มานั่งตรงม้านั่งหน้าบ้าน เขาไม่แม้แต่จะให้มันเข้าไปในตัวบ้านเลยเพราะในนั้นอลิสาคงไม่สะดวกใจที่จะเจอกับมันอีก " กูจะไม่ขอโทษมึงนะที่พาอลิสาออกมาโดยที่ไม่ได้บอก เพราะตอนที่กูเจอเธอ เธอเกือบไม่มีชีวิตรอดกลับมาแล้ว กูเห็นแล้วกูสงสาร ถ้ามึงจะไม่เป็นเพื่อนกับกูเพราะเหตุผลนี้กูก็เข้าใจ " " หมายความว่ายังไง เอาเรื่องมินตราก่อน เรื่องมึงกับกูไม่เคยเปลี่ยนแปลงกูทำเพราะอารมณ์ชั่ววูบ กูขอโทษ " พยัคฆ์ถามเพราะเขารู้ว่ามินตราคือต้นเหตุ แต่เหตุการณ์ที่แน่นอนนั้นยังไม่รู้ดีเพราะมัวแต่ตามหาอลิสาจนไม่ได้สนใจใคร ส่วนคณินเมื่อได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นก็โล่งใจ เขาคิดหนักมาตลอดว่าแก๊งค์มันจะแตกจริงๆหรือ ไอ้คิมหันต์กับลมเหนือก็ไม่รู้จะช่วยยังไง บอกแค่ว่าจะไปคุยกับไอ้เสือให้ พอมาฟังวันนี้ก็รู้เลยว่ามันก็รักเพื่อนมากเหมือนกัน อย่างน้อยๆมันก็ตัดกันกับเขาไม่ขาด ต่อไปนี้เรื่องผู้หญิงจะไม่ทำให้เราทะเลาะกันอีก" มินตราลวงเธอไปฆ่ากลางทะเล หลอกว่าจะพาเธอหนี เธอไม่ได้เชื่อมินตราหรอกนะอัญชันเธอแค่ไม่มีทางเลือก เธอเลือกไปตายเอาดาบหน้ามึงคิดว่าไง กูไปเห็นเข้าพอดีเลยตามไปช่วยได้ทัน กูไม่อยากคิดเลยนะไอ้
หลังจากที่เรื่องระหว่างสิงหราชและอลินได้ผ่านไปอย่างเรียบร้อยแล้ว พยัคฆ์ก็ถึงเวลาจัดการเรื่องของตัวเองสักที เขาให้คนออกตามหาอลิสาจนได้รู้ว่าเธออยู่ในความดูแลของคณินจริงๆเหมือนที่อลินว่า " ไอ้ชัยมึงไปกับกูวันนี้กูจะไปทวงเมียกูคืน ไอ้คณินมันคอยแต่จะงาบเมียกูปล่อยไว้กับมันนานๆอัญชันจะเหลือแต่ชื่อ " พยัคฆ์พูดอย่างหมายมั่น ส่วนชัยได้แต่ทำหน้าเหวอไม่คิดว่าผู้เป็นนายจะพูดออกมาตรงๆแบบนี้ คราวนี้คงพูดออกมาได้เต็มปากแล้วสินะส่าคุณอลิสาเป็นเมีย หลังจากที่เป็นคนปากแข็งมาตั้งนาน " ครับนาย " ทั้งสองเดินทางไปจนถึงเชียงใหม่ในขณะที่บ้านพิษณุกรมีอลินพี่ช่วยดูแลน้องชายของเขาอยู่ ส่วนมินตราเขาได้จัดการลงโทษเธอไปเรียบร้อยแล้ว โดยการที่บอกเรื่องนี้กับพ่อเขาและพ่อเขาก็สืบจนรู้ว่ามัทนาและมินตราวางแผนที่จะจับเขาจริงๆ พ่อของเขาก็ทำอะไรได้ไม่มากเพราะด้วยรักมัทนาสุดหัวใจ จึงตัดสินใจพาทั้งมัทนาและมินตราไปอยู่ต่างประเทศเพื่อให้ไม่ต้องมาอยู่ใกล้เขาและสิงหราชอีก ส่วนเขาแม้จะไม่เห็นด้วยเพราะเป็นการลงโทษสถานเบาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะมินตราเกิดท้องขึ้นมา เขาเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิดเลยปล่อยให้เรื่องนี้
อลินยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของสิงหราช เธอยืนถอนหายใจอยู่นี่เกือบ 10 นาทีแล้วเพราะไม่กล้าเข้าไปสักที เธอพยายามรวบรวมความกล้าแต่เหมือนมันมีน้อยเหลือเกินด้วยความไม่ได้เจอกันมานานนับปี แล้วก็จากกันไปแบบไม่ดีด้วยก็เลยไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มต้นกับเขายังไงดี จนพยัคฆ์ที่เดินมาบอกกับเธอเพราะยืนดูอยู่ห่างๆมาสักพักแล้ว หากเขาไม่ทำอะไรสักอย่างเลยคงไม่ได้การแน่ พวกเขาทั้งสองคนคงไม่ได้ปรับความเข้าใจกันสักที" เข้าไปเถอะครับ ความจริงที่ต้องเผชิญอยู่ข้างหน้าแล้ว ไม่แน่ว่าพวกคุณทั้งสองคนอาจจะรักกันมากจนไม่อยากทิ้งเป็นไปก็ได้ ถ้าปรับความเข้าใจกันได้ผมยินดีคุยกับคุณพ่อให้ ขอแค่สิงห์มีความสุขก็พอ " พยัคฆ์พูดเพื่อเป็นกำลังใจให้อลิน ถ้าหากเขาจัดการเรื่องนี้เสร็จเมื่อไหร่ เรื่องต่อไปก็คงเป็นเรื่องของเขากับน้องสาวของเธอแล้ว " ถ้ามันไม่เป็นเหมือนที่เราคิดล่ะคะ ถ้าเกิดว่าสิงห์ไม่ได้รักอลินแล้วอลินกลัวจะทำใจไม่ได้ค่ะ " พยัคฆ์ที่ยิ้มให้เพราะไม่คิดว่าสิ่งที่เธอคิดมันจะเป็นแบบนั้นตลอดเวลาน้องชายของเขาโหยหาแต่เธอมาโดยตลอด เขาคิดว่ามันคงต้องดีใจจนเนื้อเต้นเป็นแน่ที่ได้เห็นหน้าคนที่มันรัก และไม่ทันที่จะให
" มึงมากับเธอได้ยังไงคณิน " พยัคฆ์ถามด้วยความสงสัย เพราะหลังจากที่เธอหายตัวไปกล้องวงจรปิดของเขามันจับไม่ได้ แล้วก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาเลยแม้กระทั่งมินตราที่เขาพยายามเค้นความจริงจากเธอ" นี่คือคุณอลินตัวจริง เธออยากมาพบมึงแล้วก็อยากเล่าความจริงให้ฟัง มึงจะได้ตาสว่างสักที " " ความจริง? " ยังมีความจริงอะไรนอกจากที่เขาได้ยินจากปากน้องชายอีก เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว" ใช่ค่ะ ความจริงอีกมุมหนึ่งที่คุณอาจจะยังไม่รู้ " พยัคฆ์พาอลินเข้ามาในห้องรับแขก หลังจากนั้นตัวต้นเรื่องตัวจริงก็เริ่มเล่าทุกอย่างแบบละเอียด " ความจริงแล้วอลินกับสิงห์เรารักกันมาก เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่ไปเรียนต่อโทที่นู้น จนวันหนึ่งเราสองคนเรียนจบแล้ว แล้วก็กำลังจะกลับมาหาผู้ใหญ่ด้วยกัน แต่แล้วเรื่องที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นก็เกิดคือพ่อกับแม่ของคุณไปหาอลินถึงคอนโด แล้วก็บอกให้เราสองคนเลิกคบกันซะ เพราะมีคนที่เหมาะสมรอสิงห์อยู่แล้ว ทีแรกอลินไม่ยอมหรอกนะคะ แต่ท้ายที่สุดแล้วสิงห์ก็ต้องมีอนาคตที่ดี และอนาคตที่ดีของสิงห์พ่อกับแม่ของเขาก็เตรียมไว้ให้แล้วโดยที่ไม่มีอลินอยู่ในนั้น " พยัคฆ์ที่ได้ฟังถึงกับงุนงง ม