บทที่ 62

เพราะได้ยินประโยคนั้น โหลวฉางเยว่จึงผิดหวังในตัวพ่อกับแม่ของเธอถึงที่สุด สามปีที่ผ่านมาก็ไม่ได้ติดต่อพวกเขาไปอีกเลยจนมาถึงหลายเดือนก่อนอยู่ ๆ ก็อยากจะโทรหาทว่ากลับโทรไม่ติด

ตอนนั้นเธอยังยิ้มเยาะ ทำใจแข็ง แต่กลับเป็นพ่อแม่ของเธอต่างหากที่บอดว่าตัดก็คือตัดขาดกับเธอจริง ๆ

ตอนนี้ได้ยินเสียงแม่รู้ว่าเธอสบายดี เธอก็ไม่ต้องนึกห่วงอะไรแล้วก็ต่างคนต่างไป

ถือชาขึ้นมา โหลวฉางเยว่ก็กลับไปที่ห้องของเลขา

ขณะที่กำลังนั่งลง ฟางเชี่ยนก็เอาเอกสารเมื่อวานมาโยนให้เธอ อวดท่าอย่างชนะ “ฉันบอกกับประธานเหวินแล้ว ประธานเหวินบอกให้เธอรับผิดชอบ!”

ได้

พอดีกับโหลวฉางเยว่ไม่อยากอยู่ในห้องทำงานกับทีมที่ยุ่งเหยิงอย่างนี้ เธอไม่ได้พูดอะไร หยิบเอกสารและกระเป๋าเดินออกไป

ฟางเชี่ยนมองหลังเธอไว ๆ แววตาฉายแววร้าย

โหลวฉางเยว่ออกมาจากบริษัทแล้ว เดินเข้าร้านกาแฟใกล้ ๆ สั่งกาแฟมาแก้วหนึ่งนั่งเก้าอี้ดูเอกสาร

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เธอเข้าใจเนื้องานโครงการนี้คร่าว ๆ แล้ว จุดสำคัญตอนนี้คือให้ประธานเฉินเซ็นข้อตกลงเพิ่มเติม วันนั้นที่เซ็นหล่นไป

จริง ๆ เรื่องนี้ยากนิดหน่อย

ถึงอย่างไนวันนั้นประธานเฉินก็ถือว่าถูกพวกเขาตลบหลัง ทำ