บทที่ 214

สีหน้าของเหวินเหยียนโจวที่ดูไม่ค่อยดี

โหลวฉางเยว่ก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว แขนของเธอเจ็บมาก เลยกดกริ่งเรียกพยาบาล

เมื่อพยาบาลมาถึง เธอบอกว่าเธอเจ็บมือมาก

พยาบาลดูแผลแล้วพูดว่า "แผลที่เย็บต้องเจ็บอยู่แล้ว ถ้าคุณทนไม่ไหวฉันจะไปเอายาแก้ปวดให้คุณหนึ่งเม็ด"

โหลวฉางเยว่พยักหน้า "รบกวนหน่อยนะคะ"

ถ้าเป็นความเจ็บปวดทางจิตใจ ไม่ว่าจะกดดันแค่ไหนหรือยากลำบากแค่ไหน เธอก็สามารถทนได้

แต่ในทางตรงกันข้าม ความเจ็บปวดทางร่างกาย เธอกลับทนไม่ไหว

อาจเป็นเพราะว่าความเจ็บปวดทางจิตใจมักจะเป็นสิ่งที่ต้องแบกรับให้ได้ แต่ความเจ็บปวดทางร่างกายสามารถพึ่งพาการกินยาได้ เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องทน

หากไม่สามารถประคับประคองได้ ก็คงแบกรับไม่ไหวในไม่ช้า

พยาบาลนำยาแก้ปวดมาให้ โหลวฉางเยว่หลังกินยาแล้วก็อยากนอนพัก

พยาบาลสังเกตเห็นเหวินเหยียนโจวที่นอนอยู่เตียงข้าง ๆ และถามว่า "คนไข้เจ็บแผลไหมคะ ต้องการกินยาแก้ปวดไหมคะ?"

เหวินเหยียนโจวตอบอย่างเย็นชา "ไม่ต้อง"

พยาบาลกลัวน้ำเสียงของเขาเลยไม่กล้าพูดมาก จากนั้นก็ออกจากห้องไป

สีหน้าของเหวินเหยียนโจวสุขุมดุจน้ำลึก นั่งนิ่งๆคนคนเดียวสักพัก จา