บทที่ 167

ขณะเริ่มทำงานช่วงบ่าย

โหลวฉางเยว่กำลังจัดเรียงข้อมูลบนแท็บเล็ต ซูซูเดินมาอยู่ข้างกายเธอตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ “ดูเหมือนตรงนี้จะผิดนะ”

โหลวฉางเยว่นึกว่าเป็นเรื่องจริงแลยมองไปที่ตำแหน่งที่เธอชี้ “หืม ตรงไหนผิด?”

ซูซูชี้นิ้วไปมั่วซั่ว แต่ประเด็นที่แท้จริงเป็นเพราะเธออยากเข้าใกล้เธอด้วยการสนทนาเรื่องงาน “รอยตบบนใบหน้าประธานเหวินเมื่อคืนนี้คุณเป็นคนทำใช่ไหม?”

หลังจากที่โหลวฉางเยว่เข้าใจว่าเธอแค่หาข้ออาง เธอก็ไม่ตอบและไปทำของตัวเองต่อ

ซูซูกระซิบ “คุณกล้าตบเขาด้วย เธอพึ่งอะไรถึงกล้าดีแบบนี้”

โหลวฉางเยว่ไม่ได้พึ่งอะไร แต่เหวินเหยียนโจวต่างหาก ที่พึ่งความเมาแล้วรังควานเธอ

ซูซูตะคอก “มีคนหนุนหลังเลยไม่กลัวสินะ”

โหลวฉางเยว่เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ชายตรงหน้าเธอ ภายในเวลาแค่ใบหน้าของเหวินเหยียนโจวก็ไม่มีร่องรอยใด ๆ

ตัวเขาเองก็มีสติขึ้นแล้ว เขาสวมชุดสูทสีดำ ดูเย็นชาและสง่างาม ราวกับว่าคนร้ายที่น่ารังเกียจที่ต่อสู้อย่างดุเดือดและข่มขู่เธอเมื่อคืนนี้ไม่ใช่เขา

ราวกับว่าเขารับรู้ถึงการจ้องมองของเธอ เหวินเหยียนโจวหันกลับมามอง ในขณะที่โหลวฉางเยว่ยังคงบันทึกต่อไป

แต่มันก็หมายความว่า เมื่อคืนนี้ซูซ