บทที่ 267

จ้าวซีซียิ้มอย่างกระอักกระอ่วน แล้วพูดว่า "คุณป้าคะ เดี๋ยวหนูไปล้างผลไม้สักหน่อยนะคะ"

เธอพบข้ออ้างที่จะออกจากวอร์ดได้แล้ว จากนั้นเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตอนนี้เธอรู้สึกหนักใจมากจริงๆ

หลังจากที่เธอออกมาได้ครู่เดียว ฉินเฟิงก็มองไปที่หญิงวัยกลางคน แล้วพูดว่า "แม่ครับ ทำไมแม่ถึงถามคำถามมากมายเมื่อกี้นี้? ซีซีค่อนข้างจะขี้อายนะครับ"

"ลูกจะเข้าใจอะไร ถ้าแม่ไม่พูดอะไรตอนนี้และไม่ควบคุมเธอแล้ว แม่จะเป็นแม่สามีของเธอได้อย่างไรในอนาคต? ลูกบอกว่าจ้าวซีซีมีพรสวรรค์บางอย่างเหรอ? หากไม่กดเอาไว้ให้อยู่ ต่อไปจะไม่เหิมเกริมมากขึ้นอย่างนั้นเหรอ"

ฉินเฟิงรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย "แม่ครับ แม่คิดมากไปแล้วนะ ซีซีไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกนะครับ"

"นี่ลูก แม่ทำไปก็เพื่อลูกนะ ครั้งลูกได้รับบาดเจ็บก็เพราะเธอ แม่เห็นว่าเธอยังไม่ได้คิดที่จะสนใจลูกสักเท่าไหร่เลยนะ หากแม่ไม่จับคู่เสียหน่อย ถึงตอนนั้นลูกจะตามจีบเธอได้ติด? แล้วการบาดเจ็บนี้มันจะไม่สูญเปล่าไปหรอกเหรอ?"

หญิงวัยกลางคนรู้สึกไม่สบายใจเมื่อลูกชายของเธอได้รับบาดเจ็บ หากจ้าวซีซีคนนั้นไม่เห็นความสำคัญในเรื่องนี้แล้วละก็ เธอก็จะไม่ปล่อยผ่านไปง่ายๆอย่างแน่น