บทที่ 150

จ้าวซีซีเฝ้ามองดูหลินซีที่ออกจากโรงพยาบาล แต่เธอก็คิดหาเหตุผลไม่ได้อยู่ดี

ไม่นานหลังจากนั้น พี่สามหลินเป่ยก็ออกมาจากลิฟต์ และเดินตรงเข้ามาหาเธอ "ซีซี พี่ไปถามหมอมาแล้วนะ อาจเป็นเพราะน้องเครียดไปหน่อยน่ะช่วงนี้"

จ้าวซีพยักหน้า "ฉันรู้ค่ะ หมอบอกฉันแล้ว"

"ซีซี น้องเครียดอะไรขนาดนั้น บอกพี่สามหน่อยสิ"

หลินเป่ยนั่งอยู่ข้างๆ เธอ "ซีซี น้องยังมีเรื่องปิดบังพวกเราอยู่ใช่ไหม?"

แม้ว่าพวกเขาจะพบน้องสาวแท้ๆ แล้ว แต่มักจะรู้สึกว่าน้องสาวยังคงมีระยะห่างระหว่างพวกเขาอยู่เสมอ

จ้าวซีซีเปลือกตาตก เธอนึกถึงเรื่องของคุณย่าฮั่ว แล้วพูดตรงๆ ว่า "ที่จริงก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะคะ แค่กังวลเกี่ยวกับการผ่าตัดของญาติผู้ใหญ่ของเพื่อนนิดหน่อยเท่านั้นเองค่ะ"

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง บอกกับพี่ตั้งแต่แรกก็ได้แล้ว แคกๆ เมื่อครู่พี่โทรถามเพื่อนพี่คนนั้นแล้วนะ เขาบอกว่าสามารถมาทำการผ่าตัดญาติผู้ใหญ่ของเพื่อนน้องได้"

"จริงเหรอคะ?"

ดวงตาของจ้าวซีซีเป็นประกายขึ้นมา ในเมื่อพี่สามพูดแบบนี้แล้ว งั้นก็คงไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน

หากเป็นแบบนี้มันดีเหลือเกิน

"ซีซี แต่เพื่อนพี่ค่อนข้างยุ่ง พี่จะไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ของเพื่อนน้องท