EP8.บทแห่งการทรมาน

“โอ๊ย!”

“หึ!” ชายหนุ่มใช้มือซ้ายกำสายรัดจูงปลอกคอ ดึงสายรัดรั้งคอเธอให้เงยหน้าขึ้น ทำเหมือนเธอเป็นสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่ง “หมายังซื่อสัตย์กว่าเธอ”

“อื้อ บอสทำบ้าอะไรเนี่ย”

“ทำให้เธอกลายเป็นทาสไง”

พิศรุตม์สายตาวามวาว มือซ้ายดึงสายจูงปลอกคออย่างสนุก ส่วนมือขวากำแส้ฟาดกายเปลือยของหญิงสาวไม่ยั้ง ความเจ็บแสบสาดซัดลามเลียในทุกอณู ไม่เว้นแม้กระทั่งเนื้อหัวใจที่แตกสลายเป็นผุยผง

“โอ๊ย! โอ๊ย! โอ๊ย! บอส เอมเจ็บ หยุดซะทีเถอะค่ะ เอมไม่ไหวแล้วนะ ฮือ”

เอลิกาเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน ร่ำร้องขอความเมตตาจากเขา แต่เสี้ยววินาทีที่ได้เห็นสายตาร้อนแรงแฝงความคลั่งของเขา ความเจ็บกลับเร้าใจเธออย่างบอกไม่ถูก กลับไม่อยากให้เขาหยุดโบยซะงั้น หรือเธอเองก็เป็นโรคจิตเหมือนกัน

“อ่า เอลิกา ยัยคนทรยศ!” เสียงหอบหายใจของเขาดังแรงขึ้นระเรื่อย บ่งบอกถึงความสุขสมใจที่ได้เห็นเธอดีดดิ้นทรมานจากการลงโทษของเขา แววตาดั่งเสือร้ายจ้องเธออย่างเลือดเย็น ราวกับต้องการกระชากวิญญาณเธอให้สิ้นซากในวินาทีนี้

“อ๊า อ๊า อ๊า ฮือบอส...เอม ฮือ ทำไมบอสทำกับเอมแบบนี้ ซี๊ดส์โอ๊ย เอมจะตายอยู่แล้ว”

“หึๆ อย่าเพิ่งตายน่า ..ฉันเพิ่งเริ่มเอง” เอ่ยพลางหั