และเมื่อหญิงสาวตัดสินใจที่จะกระโดดลงไปยังน้ำตกที่มีความสูงราว ๆ เกือบ 12 เมตร ค่อนข้างจะอันตรายพอสมควร แต่ทำอย่างไรได้ถ้าเธอไม่หนีแบบนี้ก็ไม่มีทางรอด เมื่อร่างบางกระทบลงบนผิวน้ำ โชคดีที่เธอลงถูกท่าจึงทำให้ไม่ได้กระทบกระเทือนถึงร่างกายมาก"เฮือก!"เธอถึงกับสำลักน้ำเพราะว่าจมดิ่งลงไปลึกพอสมควร เมื่อคุมสติได้ก็รีบแหวกว่ายขึ้นฝั่ง ก็ไม่รู้ว่าไอ้คนพวกนั้นจะตามมาอีกหรือเปล่า"พวกมึงลงไปดูข้างล่าง!"เธอค่อย ๆ ขึ้นไปนั่งอยู่ริมฝั่ง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ได้ยินเสียงพวกชายฉกรรจ์กำลังจะลงมาข้างล่าง ก็เบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะหันซ้ายมองขวาเพื่อหาทางหนีทีไล่ต่อ"ต้องรีบหนี ก่อนพวกมันจะมา"เธอกระชับกระเป๋าเป้ที่อยู่ข้างหลังให้แน่นขึ้น สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นยืน จากนั้นก็รีบวิ่งออกไปทันทีเพราะกลัวว่าพวกมันจะหาวิธีลงมาหา และเมื่อวิ่งไปพอสมควรจึงหยุดพักหายใจก่อนจะเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รู้ทิศทาง จำไม่ได้เลยว่าเดินมาไกลขนาดไหน แต่คิดว่าน่าจะปลอดภัยในระดับหนึ่งแล้ว"เฮ้อ! เหนื่อย"หญิงสาวเดินมานั่งลงอยู่ใต้ต้นไม้ ควานหาโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู แต่ทว่าไม่มีสัญญาณโทร
เวลาผ่านไปประมาณ 20 นาที ใบพัดก็ได้กินข้าวไข่เจียวที่สองสามีภรรยาทำมาให้ เธอค่อย ๆ ตักกินแต่ทว่ามันรู้สึกเหม็นและพะอืดพะอมแปลก ๆ"อุ๊บ!""กินไม่ได้เหรอ ถ้าเป็นแบบนี้ต้องไปหาหมอแล้วนะรู้ไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้เราสองคนจะไปส่งในตัวเมือง ไปหาหมอที่โรงพยาบาลก่อน อาการหนูดูไม่ค่อยดีเลย"หญิงสาวจ้องมองไปหน้าของใบพัดด้วยความเป็นห่วง ดูท่าทางอาการจะไม่ดีเลย หน้าตาก็ดูซีดเซียวเหมือนคนไม่ได้พักผ่อน คงจะเดินมาไกลมากจริง ๆอย่างที่ว่า ถึงได้มีสภาพแบบนี้"หนูจะพยายามกินให้ได้นะคะ คุณทั้งสองคนไปพักผ่อนเถอะค่ะ หนูอยู่ได้""ไปอาบน้ำก่อนดีไหม เดี๋ยวฉันไปส่ง เสร็จแล้วก็มานอนพักผ่อน พรุ่งนี้อาจจะสดชื่นขึ้น""ก็ดีเหมือนกันค่ะ ถ้างั้นรบกวนหน่อยนะคะ"ใบพัดขยับตัวลุกขึ้นถือกระเป๋าของตัวเองเดินตามผู้ใหญ่อีกคน ตั้งแต่มาที่นี่ก็ยังไม่ได้เอ่ยถามสรรพนามเรียกขานเลย เพราะว่าเธอรู้สึกเหนื่อยแล้วก็อาการไม่ค่อยดี ถึงไม่ได้คุยกับใครเท่าที่ควร"คุณชื่ออะไรเหรอคะ""ฉันชื่อไหม ส่วนสามีฉันชื่อกรจ้ะ""ถ้างั้นหนูเรียกคุณว่าคุณไหมนะคะ"เราสองคนหันมายิ้มให้กันก่อนจะเดินมาถึงห้องน้ำข้างหลังบ้าน ไหมยืนเฝ้าใบพัด และปล่อยให้เธอทำธุระส่ว
หลังจากที่เธอลงจากรถกระบะ สองสามีภรรยาก็เคลื่อนที่ออกไปเพราะเธอบอกว่าไม่ต้องไปส่งข้างใน ใบพัดเดินเข้าไปในโรงพยาบาล จากนั้นก็หยิบบัตรประชาชนไปยื่นให้กับเจ้าหน้าที่เพื่อซักประวัติ เธอเดินไปนั่งรออยู่บริเวณนั้นใช้เวลาในการตรวจร่างกายในเบื้องต้น ทั้งชั่งน้ำหนัก วัดความดัน อุณหภูมิในร่างกาย ก่อนจะเปลี่ยนที่นั่งมารออยู่หน้าห้องตรวจ สภาพภายในตอนนี้รู้สึกพะอืดพะอมแปลก ๆ มีอาการเวียนหัวเมื่อยืนนานจนทำให้ต้องนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ทุกครั้งที่มีโอกาส"ขอเชิญคุณพัชชาภา ดรุณากิจ ที่ห้องตรวจเบอร์ 1 ค่ะ"ใบพัดได้ยินพยาบาลตะโกนเรียกชื่อของตัวเองก็ขยับตัวลุกขึ้น ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องตรวจเบอร์ 1 ที่อยู่ด้านซ้ายมือ เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาข้างในก็มีอาการเซเล็กน้อย รู้สึกเวียนหัวเป็นอย่างมาก โชคดีที่คุณพยาบาลเข้ามาประคอง ไม่อย่างนั้นหญิงสาวอาจจะล้มลงที่พื้นได้"ไหวไหมคะ""ไหวค่ะ ฉันดีขึ้นแล้ว"ใบพัดเดินไปนั่งลงตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะของคุณหมอ ยิ้มให้เขาโดยที่ใบหน้าซีดเซียวแทบไร้สีเลือด คุณหมอเห็นอาการแบบนั้นก็รีบเอ่ยถามทันที"คุณพัชราภามีอาการอะไรบ้างครับ""อาเจียนค่ะ แล้วก็เวียนหัวมาก บางทีกินข้าวก็ไม่ค่อยได้เพราะ
ใบพัดนั่งรถแท็กซี่จากโรงพยาบาลตรงไปยังบ้านของตัวเองที่อยู่นอกเมือง ตลอดทางเธอรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคุณลุงแท็กซี่ขับรถไม่ดี หรือว่าเธอเองมีอาการแพ้ท้อง สงสัยกลับไปจะต้องกินยาแก้อาเจียนตามที่คุณหมอให้มาด้วย จะได้กินอะไรได้บ้าง"หนูโอเคมั้ยเนี้ยทำไมสีหน้าดูไม่ดีเลย"คุณลุงคนขับแท็กซี่มองเห็นเธอผ่านกระจกก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าซีดเซียวดูท่าทางไม่ค่อยดีเลย ถ้าเธออยากจะอาเจียนเขาก็จะจอดข้างทางให้ ซึ่งถ้ามาอาเจียนใส่รถเขาก็จะรู้สึกไม่ดีเหมือนกัน"หนูไม่เป็นอะไรค่ะคุณลุง แพ้ท้องน่ะค่ะ""อ้าว... หนูท้องอยู่เหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ดูแลตัวเองหน่อยแล้วกัน ว่าแต่บ้านของหนูอยู่ตรงไหน"คุณลุงแท็กซี่เอ่ยถามพร้อมกับมองซ้ายมองขวา เขาเองก็ไม่เคยมาเส้นทางนี้มาก่อน อาศัยถามลูกค้าที่ให้มาส่งเอา เพราะตอนนี้เป็นนอกเมืองแล้วโดยปกติคุณลุงจะขับแค่ในตัวเมืองเท่านั้น"เลี้ยวซ้ายก็ถึงแล้วค่ะตรงหน้านี้แหละ""อ่า บ้านหลังสีขาวนั้นใช่ไหม""ใช่ค่ะคุณลุง หลังนั้นเลยค่ะ"หญิงสาวชี้นิ้วไปยังบ้านสีขาว 2 ชั้นที่อยู่ทางด้านซ้ายมือ เมื่อมาถึงคุณลุงแท็กซี่ก็จอดอยู่ตรงหน้าบ้าน ใบพัดเก็บเงินส่งไปให้ค
คนขับรถรีบเร่งขับไปให้ถึงโรงพยาบาลในตัวเมืองด้วยความรวดเร็วที่สุด เสียงร้องครวญครางของนายหญิงยังคงดังขึ้นไม่ขาดสาย เธอคงจะปวดท้องทรมานน่าดู อาจจะเป็นจังหวะที่วิ่งหนีพวกคนร้ายถึงทำให้มีอาการแบบนั้น"โอ๊ยปวดท้อง"หญิงสาวดิ้นทุรนทุรายกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้แน่นอยู่ในอ้อมกอดของนายใหญ่แห่ง Pandorica ชายหนุ่มเองก็ไม่รู้จะช่วยยังไง จึงเลือกที่จะโอบกอดเธอเอาไว้ ลูบแผ่นหลังอย่างปลอบโยนรอคอยให้ถึงโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด"ใจเย็นใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้ว""โอ๊ยยยยยยยย ฮือออออออ"หญิงสาวน้ำตาซึมจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มก่อนจะสะอื้นออกมา ไมลส์ดึงตัวหญิงสาวเข้ามาโอบกอด และในที่สุดก็มาถึงโรงพยาบาลสักทีโรเจอร์รีบวิ่งลงไปเปิดประตู จากนั้นไมลส์ก็รีบอุ้มหญิงสาววิ่งเข้าไปยังห้องฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่รีบพาเธอเข้าไปข้างในก่อนจะปิดประตูห้องฉุกเฉิน และบอกกล่าวให้ญาติรออยู่ข้างนอกก่อน"ญาติรอข้างนอกนะคะ"เขามองลอดผ่านกระจกจ้องมองไปยังเตียงข้างในที่ตอนนี้พยาบาลกำลังทำการช่วยเหลือเธออยู่ และเพียงไม่นานคุณหมอก็รีบเข้ามาช่วย หลังจากนั้นพยาบาลก็ดึงผ้าม่านปิดจึงทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นคนรักได้อีก"เฮ้อ! พวกนายจับพวกมันได้
หญิงสาวอ้าปากค้างด้วยความตกใจ กับความจริงที่เขาเพิ่งสารภาพออกมาในตอนนี้ สรุปว่าคนที่จ้างเธอให้เอายาพิษมาใส่ให้เจ้าของบ้านกิน ก็คือเขาเองอย่างนั้นเหรอ"คุณทำอะไรของคุณเนี่ย แล้วทำไปเพื่ออะไรคะ""ก็เธอหนีฉันทำไมล่ะ"เขาเอ่ยออกมาอย่างไม่ทุกข์ร้อน ช่วงเวลาที่อยู่บนเรือสำราญลูกน้องก็ใช้เวลาในการสืบข้อมูลเกี่ยวกับผู้หญิงที่เขาสนใจ เบื้องต้นก็พอรู้ว่าเธอทำงานเป็นสายลับ ใช้ชีวิตบนความเสี่ยงอยู่ตลอดเวลา แต่โชคดีที่เป็นนักแม่นปืน และเคยผ่านการฝึกภารกิจหลายอย่างมา จึงทำให้หญิงสาวพอจะเอาตัวรอดได้ในทุกครั้ง"ก็หนูไม่อยากเป็นนางบำเรอคุณนี่ ถ้ารู้ก่อนว่าคนที่จะต้องวางยาพิษคือคุณ หนูไม่รับงานนี้เด็ดขาด"หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะสะบัดหน้าฝ่ายชายหนุ่มด้วยความงอน ปล่อยให้เธอเข้าใจผิด และรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นนานเป็นเดือน อย่างน้อยบอกกันสักนิดก็ยังดีเธอจะได้ไม่ต้องเครียดมากขนาดนี้"นี่เป็นเหตุผลที่ไม่บอกไง พอรู้ว่าคนอย่างเธอร้อนเงินแน่นอน ทำของมีค่าหล่นหายขนาดนั้น หึ... เธอพลาดเองไม่ใช่หรือไง""คุณนี่มันเจ้าเล่ห์จริง ๆ เลยนะ แล้วทำไมต้องบีบบังคับให้หนูวางยาคุณด้วยล่ะ""ก็แค่อยากรู้ว่าเธอจะทำฉันลงหรือ
ในตอนนี้นายใหญ่แห่ง Pandorica เตรียมตัวเดินทางไปยังโกดังร้าง ซึ่งเขาสั่งให้พวกลูกน้องจับตัวไอ้มือปืนคนหนึ่งให้ไปขังไว้ที่นั่น และในระหว่างที่เขากำลังเดินทางไปก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องที่อยู่ตรงนั้น"ว่าไงปีเตอร์"(นายใหญ่ครับ มีคนร้ายบุกเข้ามาที่โกดังของเรา แล้วก็ใช้ปืนยิงไอ้คนที่เราจับตัวไว้ได้ ตอนนี้มันตายไปแล้วครับ)"อะไรนะ!"เขาถึงกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย คนเดียวที่เหลืออยู่จะได้เค้นความจริงจากมัน กลับถูกฆ่าปิดปากไปเสียก่อน แล้วแบบนี้จะตามตัวคนที่มาทำร้ายผู้หญิงของเขาได้ยังไง"โธ่เว้ย อย่าให้กูรู้นะว่ามันเป็นใคร จะเอาให้ตายคาที่เลย แม่ง! โรเจอร์กลับไปที่โรงพยาบาล""ได้ครับนายใหญ่"เขาตอบรับคำสั่งของเจ้านาย ก่อนจะหันไปหาคนขับรถเพื่อบอกให้เขากลับไปยังโรงพยาบาลที่เดิม เพราะตอนนี้ไม่มีประโยชน์ที่จะเดินทางไปยังโกดังร้างแล้ว เพราะคนเดียวที่คาดว่าจะได้ข้อมูลกับถูกฆ่าปิดปากเสียชีวิตลงไปซะอย่างนั้นและเมื่อชายหนุ่มเดินทางมาถึงที่โรงพยาบาล เขาก็เดินขึ้นไปยังห้อง VIP ชั้นบนสุด เข้ามาถึงในห้อง 1201 เปิดประตูเข้าไปก็เจอหญิงสาวกำลังนั่งกินมะม่วงเปรี้ยว โดยมีป้าอุ่นนั่งอยู่ข้าง ๆ เตียงไม่ได้หายไ
หลังจากที่ออกมาจากโรงพยาบาลนายใหญ่แห่ง Pandorica ก็พาคนรักเดินทางมายังร้านอาหารชื่อดังที่เธอชอบมากินบ่อย ๆ ให้ลูกน้องถือโทรศัพท์มาสั่งเชฟที่ร้านให้ทำอาหารไว้ เวลาเดินทางมาถึงจะได้กินทันทีโดยไม่ต้องรอ"มีกุ้งที่หนูชอบด้วยนะ""มีปูด้วยหรือเปล่าคะ""มีข้าวผัดปูที่หนูชอบสั่งไง หรือว่าอยากจะเปลี่ยนเมนูบอกได้นะ เดี๋ยวพี่โทรไปสั่งให้"หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมา เมื่อจะได้กินข้าวผัดปูที่ชอบ เป็นเมนูที่ไปร้านอาหารจะต้องสั่งทุกครั้ง ชายหนุ่มน่าจะจำได้แล้วเพราะเรากินข้าวด้วยกันแทบทุกวัน ช่วงหลังเวลาไปกินที่ไหนเขาจะสั่งเมนูที่เธอชอบไว้ก่อนเลย"ไม่เปลี่ยนค่ะจะกินข้าวผัดปู""โอเคตกลงตามนี้แหละ"เขาโอบกอดหญิงสาวเอาไว้แน่น จากนั้นก็จ้องมองไปยังเบื้องหน้า สถานที่ที่อยู่ในตอนนี้น่าจะใกล้ถึงร้านอาหารที่เขาจองไว้แล้ว และเพียงไม่นานรถก็เคลื่อนที่มาจอด"ลงมาค่ะถึงแล้ว"ชายหนุ่มยื่นมือไปตรงหน้าของหญิงสาว จากนั้นก็พากันเดินลงไปข้างล่าง กุมมือกันเดินเข้าไปยังร้านอาหาร เมื่อเห็นใบหน้าของลูกค้าที่เดินเข้ามาก็รีบทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส"สวัสดีค่ะคุณไมลส์ สวัสดีค่ะคุณใบพัด ห้อง VIP ห้องเดิมนะคะ""ใช่ครับ""พน
2 ปีผ่านไป...ใบพัดในชุดคลุมท้องกำลังยืนเฝ้าลูกชายที่อายุอานามได้ประมาณหนึ่งขวบกับอีกหลายเดือนแล้ว และในท้องของเธอในตอนนี้มีลูกอีกหนึ่งคน ซึ่งอายุครรภ์เพิ่งได้ประมาณสามเดือน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอนาคตเธอจะต้องมีทายาทให้เขาถึง 5 คนตามที่ชายหนุ่มร้องขอไว้หรือเปล่า บอกเลยนะว่าการตั้งครรภ์ไม่ใช่เรื่องเล็ก มีทั้งอาการแพ้ท้อง ไหนจะคลอดแบบธรรมชาติที่ทรมานอย่างถึงที่สุดอีก แค่คนแรกเธอก็รู้สึกเข็ดหลาบแล้ว แต่ทำยังไงได้เจอสามีอ้อนทีเดียวก็ใจอ่อนซะแล้ว"มิวนิคเดินมาหาแม่ครับ ตรงนั้นไปไม่ได้นะลูก"หญิงสาวตะโกนเรียกลูกชายที่ตอนนี้กำลังเดินเข้าไปในสวนดอกไม้ ซึ่งถ้าไม่ตักเตือนก็จะชอบใช้มือเด็ดดอกไม้ทิ้งไปตามทาง เธออุตส่าห์ทะนุถนอมดูแลอย่างดีเพื่อคงความสวยงาม แต่เจอไอ้ตัวแสบเด็ดทิ้งอย่างไม่ใยดี อยากจะถือไม้เรียวมาตีก้นให้หายแค้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเด็กที่ว่าก็คือลูกชายของตัวเอง"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้แสบ""ฮ่า ๆ สนุก"เด็กน้อยหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน ยิ่งคนเป็นแม่ทำหน้าดุใส่ แทนที่จะเกรงกลัวกับหัวเราะอย่างสนุกสนาน เธอเองก็ไม่รู้ว่าไปพลาดตรงไหน ลูกชายถึงไม่คิดเกรงกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว"นี่แม่กำลังดุ
เธอนอนดูอาการอยู่ที่โรงพยาบาลอีกสักหนึ่งวัน คุณหมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ นายใหญ่แห่ง Pandorica ประคองคนรักพาเข้าไปในวัดใกล้บ้าน ไปหาหลวงตาที่กุฏิ ทำบุญบ้างหลังจากที่ผ่านเรื่องราวเลวร้ายมามากมาย จากนั้นก็พากันไปให้อาหารปลา สภาพจิตใจของเธอในตอนนี้ดีขึ้นเยอะมาก ใบหน้าเริ่มดูสดใสขึ้น แตกต่างจากก่อนหน้านี้ที่มีแต่ความเครียด และกังวล"โอเคไหมเนี่ย ดูทำหน้าเข้าสิยิ้มหน่อย"และเมื่อถูกชายคนรักแซวแบบนั้นหญิงสาวก็ยิ้มออกมาเพื่อให้เขาสบายใจขึ้น หวังว่าหลังจากนี้จะไม่มีเรื่องราวเลวร้ายอะไรอีก เธอเองก็ทำเรื่องไว้มามากมายเหมือนกัน และถ้าศัตรูทุกคนมารุมเธอเพียงคนเดียว ป่านนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมีสภาพเป็นแบบไหน แค่นายใหญ่แห่ง Canavan เพียงคนเดียวเธอก็จะเอาตัวไม่รอดแล้ว"แค่คิดว่าตัวเองโชคดีจังที่รอดมาได้ หลายเหตุการณ์แล้วนะคะเกือบเอาตัวไม่รอดแหนะ""หลังจากนี้พี่จะปกป้องหนูเอง ขอโทษนะที่ผ่านมาพี่อาจจะยังปกป้องหนูได้ไม่พอ หลังจากนี้พี่จะดูแลหนูให้ดีกว่านี้"เขากุมมือหญิงคนรักก่อนจะยิ้มออกมาเพื่อให้เธอมั่นใจในตัวของเขา ซึ่งเธอรู้ดีว่าชายหนุ่มทำได้อย่างที่พูดแน่นอน หลังจากนี้หญิงสาวคงเลิกที่จะบู๊เกินกว่าเหตุ เ
หลังจากที่คุณหมอ แล้วพยาบาลช่วยกันตรวจเช็คสภาพร่างกายเบื้องต้นของหญิงสาว ซึ่งดูแล้วไม่ค่อยมีอะไรน่าเป็นห่วง เธอหลับไปนานพอสมควรตื่นมาแป๊บ ๆ ก็นอนไปอีก แต่ว่าครั้งนี้น่าจะดีขึ้นมากแล้วคุณหมอจึงเข้ามาเช็คอาการอีกครั้งหนึ่ง"คนไข้จำอะไรได้บ้างไหมครับ เกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้"ใบพัดกะพริบตาปริบ จ้องมองไปยังเรือนร่างของตัวเองซึ่งมีรอยขีดข่วนตามตัวพอสมควร เท่าที่เธอจำได้คือก่อนหน้านั้นถูกพวกชายฉกรรจ์จับตัวไป และในระหว่างที่เดินทางก็เกิดการต่อสู้ เธอกับคนขับรถยื้อแย่งพวงมาลัยกันอยู่ไปมาสักพักใหญ่แล้วพอเธอยิงปืนใส่ขาของคนขับรถ ก็รีบทำการเปิดกระจก และพยายามกระโดดออกมาจากรถ หลังจากนั้นก็กลิ้งตกไปยังข้างทาง รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกระแทกใส่ศีรษะ จากนั้นเธอก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย"พอจำได้ค่ะ ฉันหลับไปนานเลยเหรอคะ""สองวันเต็ม ๆ เลยครับ อาจจะเพราะว่าตัวยารักษาด้วยที่ทำให้คนไข้ง่วงซึม อยากให้หมอติดต่อญาติให้ไหมครับ ทางเราไม่มีข้อมูลอะไรเลยก็เลยไม่รู้ว่าจะตามหาให้ยังไง""ญาติเหรอคะ"หญิงสาวนิ่งเงียบไปด้วยความเบลอหนัก สติสัมปชัญญะยังมาไม่ครบ 100เปอร์เซ็นต์ อาจจะต้องใช้เวลาสักพักถึงจะปกติ แต่ทว่าตอนนี้คว
รถตู้เคลื่อนที่มาจอดข้างทาง จากนั้นทุกคนที่อยู่บนรถก็รีบวิ่งลงมาก่อนจะมองไปยังเบื้องล่างที่มีเหวลึกอยู่ ใบหน้าของนายใหญ่แห่ง Pandorica ดูตื่นกลัวเป็นอย่างมาก สีหน้าซีดเผือดเพราะรถตู้คันที่ร่วงตกลงไปคือคันเดียวกับที่คนรักของเขานั่งอยู่"ใบพัด! ไม่จริง ใบพัด"เขากำมือแน่นตัวสั่นไปหมด ลูกน้องของเขาถึงกับทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะโรเจอร์ที่รู้สึกสงสารนายใหญ่จับใจ ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้ ทั้งที่ทุกคนกำลังจะมีความสุขกันแล้วแท้ ๆ"เดี๋ยวผมจะโทรศัพท์แจ้งไปยังเจ้าหน้าที่ตำรวจ ให้มาช่วยกันตามหานายหญิงนะครับ"และนี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นน้ำตาของนายใหญ่แห่ง Pandorica ครอบครัวของเขารวมถึงลูกในท้องของใบพัด ในตอนนี้ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง ชายหนุ่มถึงกับกุมขมับจ้องมองไปยังเหวข้างล่าง และออกคำสั่งให้ลูกน้องหาทางลงไปยังเบื้องล่าง เพราะบางทีอาจจะมีความหวังว่าเธอจะรอดชีวิตอยู่"หาวิธีลงไปข้างล่าง ไปช่วยเมียฉันมาให้ได้""ได้ครับนายใหญ่"ทุกคนเริ่มกระจัดกระจายกันหาทางลงไปยังเบื้องล่าง เขาถึงกับช็อคจนทำอะไรไม่ถูก ความหวังที่เธอจะรอดชีวิตบัดนี้แทบจะเป็นศูนย์แล้ว แต่เขาก็ยังภาวนาให้เธอมีชีวิต
รถอีกคันเคลื่อนที่มาจอดรับนายใหญ่แห่ง Pandorica ที่หน้าโรงพยาบาล จากนั้นก็ขับรถตามรถตู้คันนั้นไปติด ๆ ใบหน้าของเขาดูเป็นกังวลเป็นอย่างมาก เนื่องจากว่าภรรยากำลังตั้งครรภ์อยู่ และถ้าเกิดว่าพวกมันทำอันตรายคนรักของเขา ซึ่งอาจจะกระทบต่อเด็กในท้องได้ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาจะฆ่าล้างโคตรไปเลย คอยดูเถอะใครก็ตามที่มันทำร้ายผู้หญิงของเขา จะลงโทษให้สาสมเลย"รีบตามมันไปสิเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก""ไม่ต้องห่วงหรอกครับนายใหญ่ รถตู้คันที่มันขับไปมี GPS ติดตามอยู่ ผมตามถูกอยู่แล้ว""ดีมากที่รอบคอบ ไม่เสียอะไรที่เป็นมือขวาของฉัน ทำยังไงก็ได้ตามหาใบพัดให้เจอ ส่วนไอ้มาร์ซาฉันจะเล่นงานมันให้สาสมเลย"ในตอนนี้รถตู้คันหรูที่มีใบพัดนั่งอยู่ เธอพยายามนิ่งเงียบเพราะว่าถูกชายฉกรรจ์ยืนเฝ้ามองอยู่ มือของมันถือปืนจ้องมองมายังเธอด้วยใบหน้าหื่นกาม เลียริมฝีปากก่อนจะค่อย ๆ ขยับเข้ามาใกล้"อีนี่มันสวยว่ะ""ไม่ได้นายใหญ่สั่งให้จับมันไปหา ถ้าเกิดนายใหญ่รู้ว่ามึงไปยุ่งกับผู้หญิงที่นายใหญ่สั่งให้จับมา เดี๋ยวมึงจะโดนยิงกบาล ไม่มีชีวิตอยู่""โธ่เว้ย ก็ได้"มันยอมแพ้หันกลับไปนั่งตรงที่เดิม ใบพัดมองสำรวจไปโดยรอบดูว่าสามารถเอาตัวรอดจากเหต
หนุ่ม ๆ ทั้งสองคนหันขวับมามองใบหน้าของใบพัดด้วยความมึนงง ทำไมเธอถึงพูดเหมือนกับว่ามีหลักฐานที่จะจัดการไอ้มาร์ซาได้ล่ะ"หมายความว่ายังไง ก็ตอนที่หนูเข้าไปล้วงความลับจากมันไม่ได้อะไรไม่ใช่เหรอ""ใช่ค่ะ ตอนที่หนูเข้าไปล้วงความลับไม่ได้อะไรเลย แต่ว่า..."หญิงสาวนี้เงียบไปสักพักก่อนจะตัดสินใจเดินออกไปจากห้องรับแขก โดยที่ผู้ชายทั้งสองคนกำลังมึนงง และสงสัยในเวลาเดียวกัน"อะไรของเค้าเนี่ย""แกใจเย็น ๆ ก่อน ฉันว่าเมียแกจะต้องมีอะไรเด็ด ๆ แน่ แต่ที่กูตกใจคือเมียมึงเป็นสายลับเนี่ยแหละ ไปเจอมาได้ยังไงวะเนี่ย""เรื่องมันยาวเอาไว้ว่างค่อยเล่าแล้วกัน ถ้างั้นเดี๋ยวเรารอแป๊บนึงแล้วกัน อาจจะไปเอาอะไรบางอย่าง"ใบพัดที่เดินกลับเข้ามายังห้องนอนของตัวเอง เปิดกระเป๋าเดินทางหยิบของบางอย่างออกมา จากนั้นก็รีบเดินลงมาที่เดิม และเมื่อขยับตัวนั่งลงเคียงข้างชายคนรัก ก็วางของบางอย่างลงให้ทันที"ตอนที่หนูได้รับภารกิจให้ไปล้วงความลับจากคุณมาร์ซา บอกเลยว่าทางนั้นรอบคอบมาก หนูทำอะไรไม่ได้เลย ซึ่งครั้งนั้นภารกิจล้มเหลวไม่สามารถเอาความลับอะไรออกมาได้เลย แต่ก่อนที่หนูจะออกมาหนูเห็นบางอย่างก็เลยหยิบออกมาด้วย"เธอยื่น flash
หลายวันต่อมา...ใบพัดนั่งอยู่ตรงหน้าของคฤหาสน์ กำลังลูบกระดองของเต่าอัลดราบร้าอยู่ ตั้งแต่ที่เขารู้ว่าคนที่หมายจะเอาชีวิตเธอคือใคร นายใหญ่แห่ง Pandorica ก็ไม่ยอมที่จะให้เธอออกจากคฤหาสน์ รู้สึกเลยว่าตอนนี้เบื่อมาก ไม่มีอะไรทำ เพราะโดยปกติหญิงสาวจะทำงานอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเสี่ยงแค่ไหนเธอก็ไม่เคยบ่น เพราะต้องมาอุ้มท้อง แล้วก็อยู่เฉย ๆ แทบไม่ได้ทำอะไร จึงรู้สึกว่ามันไม่เป็นตัวของตัวเองเลย"หนูออกมานานแล้วค่ะ กลับเข้าไปพักผ่อนได้แล้วมั้ง โรเจอร์บอกให้พี่เลี้ยงพาตานุกลับไปส่งที่เดิม""หนูเพิ่งนั่งเล่นกับตานุยังไม่นานเลยนะคะ ทำไมถึงให้หนูกลับไปพักผ่อนอีกแล้วล่ะ"หญิงสาวมองตามเจ้าเต่าตานุไปด้วยสายตาละห้อย เพื่อนเพียงคนเดียวที่อยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ให้เธอมาเล่นด้วยบ่อย ๆ ชอบบังคับให้ไปนอนพักผ่อน ทั้งที่เธออยากออกมานั่งเล่นแบบนี้มากกว่า"แต่หนูมานั่งแบบนี้อากาศมันร้อน คราวหลังถ้าอยากเล่นก็ไปเล่นที่บ้านของตานุโน้น""ก็ได้ค่ะ"เขาเดินมายืนอยู่ตรงหน้าของหญิงสาว จากนั้นก็ยื่นมือไปกุมมือคนรักเอาไว้ จากนั้นก็พากันเดินกลับเข้าไปยังคฤหาสน์ ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ของเธอ นายใหญ่ส่งกลับไปอยู่ท
หลังจากที่นั่งอยู่ตรงนั้นสักพักใหญ่ ชายหนุ่มก็เตรียมพาหญิงสาวเดินทางกลับไปที่คฤหาสน์ เพราะคิดว่าเธอน่าจะมีอะไรอยากจะคุยด้วย โดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่อมาร์ซา มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่นอน"กูว่าจะกลับก่อนนะ ใบพัดอยากพักผ่อนแล้วเอาไว้นัดกันทีหลัง""OK เอาไว้ค่อยนัดเจอกัน เดินทางปลอดภัยนะคะน้องใบพัดเอาไว้เจอกันนะ""สวัสดีค่ะพี่ ๆ เอาไว้เจอกันนะคะ"หญิงสาวยกมือไหว้ผู้ใหญ่อีกสามคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความนอบน้อม ตั้งแต่ที่ทำงานเป็นสายลับเธอยังไม่เคยถูกส่งมาให้ล้วงความลับของบรรดามาเฟียที่เป็นเพื่อนของคุณไมลส์เลย อาจจะเพราะว่าพวกเขาทำธุรกิจที่ไม่ได้มีความสุ่มเสี่ยง เธอจึงถูกส่งไปล้วงข้อมูลเฉพาะมาเฟียที่ทำธุรกิจสีดำเท่านั้น"ไปกันเถอะค่ะ""ค่ะ"ทั้งสองคนเดินออกไปจากงาน และไปขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าทางเข้า เมื่อขึ้นมาครบทุกคนแล้วคนขับรถก็เคลื่อนที่ออกไปจากบริเวณภายในงานทันทีนายใหญ่แห่ง Pandorica หันมามองหญิงสาวด้วยใบหน้าจริงจัง เขากำลังพยายามคาดคั้นที่จะเอาคำตอบจากเธอ เพื่อที่จะได้หาทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในตอนนี้"หนูกับไอ้มาร์ซา นายใหญ่แห่ง Canavan รู้จักกันได้ยังไง""คุณไมลส์รู้จักคุณมาร์ซาด้วยเหรอคะ"
ไอรดานั่งอยู่ร่วมโต๊ะกับบรรดานายใหญ่ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนของชายคนรัก ซึ่งทุกคนอัธยาศัยดีมาก คอยไถ่ถามตลอดเพราะกลัวว่าเธอจะรู้สึกเหงา ตามจริงเธอก็ไม่ได้อยากจะออกมาสักเท่าไหร่ เนื่องจากว่ามาเฟียที่อยู่ในนี้บางคนเธอเคยไปล้วงความลับมาก่อน เกรงว่าพวกเขาจะจดจำใบหน้าได้ก็เท่านั้น"เป็นอะไรหรือเปล่า หรือว่าหิวข้าวอยากกินอะไรไหมเดี๋ยวไปตักให้""ไม่เป็นไรค่ะ งั้นเดี๋ยวหนูไปตักเองก็ได้""ให้ไปส่งไหม""นั่งคุยกับเพื่อนเถอะค่ะเดี๋ยวหนูไปเอง"หญิงสาวยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นและเดินไปหาอะไรกิน ปกติถ้าเป็นอาหารหลักพนักงานจะมาเสิร์ฟไว้ให้ที่โต๊ะ แต่ถ้าเป็นเครื่องดื่มแล้วก็ของหวานอย่างอื่นจะให้เดินไปตักเองได้ไมลส์เห็นแบบนั้นก็หันไปหาโรเจอร์เพื่อให้ลูกน้องคนสนิทตามนายหญิงไป ในงานนี้มีแต่มาเฟียมากหน้าหลายตา เขาไม่ค่อยไว้วางใจใครทั้งนั้น อย่างน้อยการที่ใบพัดจะเดินไปไหนมาไหนควรจะมีคนติดตามคอยดูแล"โรเจอร์ตามนายหญิงไป""ได้ครับ"เขาโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะเดินตามนายหญิงไปด้วยความรวดเร็ว ซึ่งใบพัดเองก็รู้ว่าลูกน้องคนสนิทของนายใหญ่เดินตามมา เขามีความรอบคอบอยู่เสมอ และไม่เคยปล่อยให้เธอไปไหนคนเดียว หล