CHAPTER 2 อยากหย่าใจจะขาด

        “เลิกเอาแต่ใจแล้วมาหย่ากับฉัน!”

        หญิงสาวกลอกตามองบนอีกรอบเธอเพิ่งจะสงบสติอารมณ์ได้เรื่องที่เกิดใหม่แล้วเข้ามาอยู่ในร่างของมิณไอริณ ยังไม่ทันเรียบเรียงเรื่องราววันวานที่ผ่านมา

        “ฉันจะให้เงินเธอ 100ล้าน พร้อมหุ้นบริษัทแก้วแหวนเงินทองที่อยากได้”

        “ขอแค่หย่ากับฉัน!”

        เธอเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับแพนธาริน ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาเขาเอาแต่พูดเรื่องหย่าแล้วก็เรื่องหย่า ไม่ถามว่าเป็นอย่างไรบ้างถึงตกน้ำ เขาไม่เหมาะกับความรักที่มิณไอริณมอบให้เลยสักนิด

        “ฉันตื่นขึ้นมาคุณเอาแต่พูดเรื่องหย่าฉันถามคุณหน่อยยังมีความเป็นคนอยู่ไหม”

        แพนธารินกำหมัดแน่นเขาไม่พอใจที่ถูกคนตรงหน้าต่อว่าเขา ก็แค่เรียกร้องความสนใจทำไมเขาต้องถาม

        “อย่าทำแบบนี้เลย รังแต่จะทำให้เธอเจ็บปวด” ขนาดชีวิตตัวเองยังไม่รัก แล้วจะรักคนอื่นได้อย่างไร อีกอย่างเขาไม่ได้รักมิณไอริณ

“แค่เอาเรื่องที่ฆ่าตัวตายมาขู่ ครั้งหน้าถ้าจะฆ่าตัวตายเลือกที่ไม่มีคนรู้เห็นและตายไปจริงๆ นะ”

คำพูดที่แสนทำร้ายจิตใจทำให้หญิงสาวนึกถึงเรื่องราวในหัววนกลับมาทำให้หญิงสาวถึงกับร้องไห้ แพนธารินตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะเห็นน้ำตาของหญิงสาวในตอนนี้

หญิงสาวสงสารเจ้าของร่างเดิมมากๆ ที่ผัวเป็นแบบนี้ ทั้งที่รักหมดใจ หญิงสาวเพิ่งผ่านเรื่องราวอันเลวร้ายมาแถมยังต้องมาเจอกับเขาอีก

“ไอริณฉัน...”

“ฮึก ฮือ” เธอไม่ได้ร้องไห้เสียใจเรื่องที่เขาขอหย่าแต่ร้องไห้เพราะยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมา ตอนที่เธอถูกทำร้ายความเจ็บปวดยังตราตรึงอยู่ในใจ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

คุณหมอเข้ามาพอเห็นสภาพจิตใจย่ำแย่ของคนไข้ จึงไม่ค่อยพอใจสามีคนไข้เท่าไร

“ญาติคนไข้ออกไปดีกว่าครับสภาพจิตใจย่ำแย่ขนาดนี้คุณยังต่อว่าเขาได้ลงคอ คุณควรเป็นกำลังใจให้เธอ” คุณหมอเอ่ยออกมาเสียงนิ่งๆ แต่คำพูดคำว่าทำให้คนที่ฟังรู้สึกเจ็บปวด

“วันนี้ฉันกลับก่อนแต่เรื่องหย่าฉันไม่ยอมแพ้” เขาต้องได้หย่ากับมิณไอริณ เขาทนอยู่แบบนั้นไม่ได้อีกต่อไปเขาอาจจะกลายเป็นคนบ้าเสียก่อน

คัมภีร์ นายแพทย์หนุ่มอนาคตไกลรู้จักกับมิณไอริณตั้งแต่เด็กๆ เพราะครอบครัวรู้จักกันมาก่อนเขาเคยตามจีบหญิงสาวตอนที่มิณไอริณกำลังเข้าเรียนมหาลัย แต่เธอกลับรักแพนธารินหัวปักหัวปำ และต้องผิดหวังเพราะการประกาศแต่งงานของสองตระกูล

“พี่หมอ” หญิงสาวเรียกเขาอย่างที่เคยชิน ความทรงจำเกี่ยวกับคัมภีร์ย้อนมา ทำให้มิณไอริณคิดว่าเจ้าของร่างโง่จังคนดีๆ ไม่รัก ไปรักไอ้เลวคนนั้น

“ไม่ต้องห่วงนะเขาจะมาวุ่นวายไม่ได้”

“....”

“ผู้ชายไม่รักก็ต้องหันกลับมารักตัวเองนะไอริณ”

“ไอริณจะพยายามค่ะ”

ผู้ชายคนนี้หล่อไม่แพ้แพนธารินเลยแต่แววตาดูอบอุ่นตามประสาคนเป็นหมอ เขาหล่อเขารวยแล้วทำไมเจ้าของร่างเดิมไม่เลือกคนนี้กัน

ตอนที่มิณไอริณอายุสิบเก้าปีคัมภีร์เดินเข้ามาสารภาพรักกับหญิงสาว ตอนนั้นเขากำลังทำงานในฐานะหมอแบบเต็มตัว

แต่มิณไอริณนั้นรักแพนธารินจนหมดหัวใจจึงปฏิเสธเขาไป สาเหตุที่ปักใจรักซาตานร้ายคนนั้นเพราะตอนเด็กหญิงสาวตกน้ำ มีเขาที่กระโดดลงมาช่วย

“พี่ชายชื่ออะไรคะ?” เด็กหญิงวัยสิบขวบเกาะเขาไว้แน่น

“แพท”

“หนูชื่อไอริณค่ะพี่มีคนรักหรือยังคะ”

“ตัวแค่นี้รู้จักความรักแล้วหรือไง”

“ความรักที่พ่อแม่มีให้ไงคะ โตไปหนูจะเป็นเจ้าสาวพี่ค่ะ”

“โตก่อนค่อยมาพูด ต้องสวยด้วยนะพี่ชอบคนสวย”

มิณไอริณคิดว่านี่คือคำสัญญาหญิงสาวจึงปักใจเชื่อมาตลอดพอโตขึ้นแพนธารินกลับไม่สนใจเลยสักนิด ยิ่งเข้าใกล้เขายิ่งหนีจนต้องจับเขาแต่งงาน

คนป่วยนั่งอยู่บนเตียงกว้างกำลังมึนงงกับสถานการณ์ใหม่ และจับต้นชนปลายไม่ถูกกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แล้วใครที่หวังจะเอาชีวิตมิณไอริณ

หญิงสาวคิดว่าเมื่อก่อนว่าชีวิตวีริณแม่งเฮงซวย แต่พอมาเป็นมิณไอริณ รวยมากมาย แต่ก็ยังจัดการเรื่องการหาความสุขให้กับตัวเองไม่ได้

แพนธารินก็ยังส่งข้อความมาในมือถือของมิณไอริณ ‘ถ้าเธอยอมเซ็นใบหย่าง่ายๆ ความสันติระหว่างสองเราก็เกิดขึ้น’

“อีตาบ้านี่คงอยากจะหย่ามาก”

“พี่อยากให้หย่านะ รั้งกันไว้มีแต่เจ็บปวด”

“ขอเวลาให้ฉะ...ไอริณก่อนนะคะ”

หญิงสาวจึงได้บอกกับตัวเองว่า เมื่อก่อนไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจ จึงต้องยอมแพ้อะไรแบบง่ายๆ ทั้งที่ก็ขัดหัวใจ แต่ตอนนี้เธอคือคนรวยแล้ว และจะต้องทำทุกอย่างเพื่อที่จะชนะทุกคน เธอจะไม่ยอมโง่เหมือนกับเจ้าของร่าง

‘ขอโทษนะคะคุณเจ้าของร่าง’

‘ต้องรักตัวเองก่อนสิถึงจะมีคุณค่า แล้วจะไปรักคนอื่นได้’

“ฉันจะหย่า แต่ขอให้หายดีก่อน” เธอพิมพ์ข้อความส่งกลับไป จะหอบเอาเงินไปใช้ชีวิตที่อื่นอย่างมีความสุขโดยไม่ต้องทนเจอหน้าแพนธารินอีก

“รวยเองได้ไม่ต้องพึ่งผู้ชาย เงินในบัญชีไม่เคยนอกใจ!”

ตอนนั้นไม่มีเงินเวลาจะซื้ออะไรคิดแล้วคิดอีก ตอนนี้เงินหนึ่งร้อยล้านแลกกับผู้ชายคนเดียวใครบ้างจะไม่เอา มีเงินเสียอย่างจะมีสามีกี่คนก็ได้ เอาล่ะขอบอกไว้ตรงนี้ว่ามิณไอริณคนใหม่จะไม่เอาไอ้ผัวเฮงซวยคนนี้อีกแล้ว

“สาธุอย่าโกรธกันเลยนะคะฉันสัญญาจะตามหาตัวคนร้ายให้เจอ”

.

แพนธารินไม่อยากเชื่อว่ามิณไอริณจะยอมหย่ากับเขาง่ายๆ ที่ผ่านมาเขาพูดจนเหนื่อยหญิงสาวยืนกร้านไม่ยอมหย่าท่าเดียว

“อะไรวะ”

เขากำลังนั่งดื่มอยู่กับเพื่อนสนิทเพราะหนักใจอยากหาที่ระบาย เรื่องมิณไอริณไม่ยอมหย่าตอนนี้เขาตาสว่างเก็บความดีใจไว้ไม่อยู่

“มีอะไรตกใจอะไร”

“ไอริณยอมหย่าแล้ว”

ภูวเรศวางแก้วเหล้าลงผู้หญิงที่รักแพนธารินจนยอมถวายหัวให้ตอนนี้กลับยอมหย่าง่ายๆ เขาดีใจแทนเพื่อนที่ไม่ต้องทุกข์ทรมานอีกต่อไป

“แปลกที่ยอมหย่าง่ายๆ”

“ฉันคงต้องเตรียมสินสมรสไว้รอ” ต่อให้ต้องเสียอีกกี่ร้อยล้านเขาก็ยอมจ่าย

ทั้งสองนั่งดื่มกันจนเมามายแพนธารินดีใจมากไปหน่อยจึงดื่มหนัก

ภูวเรศก็อาสาพาเขาขึ้นห้องแต่ทว่า...เพลงนาราเข้ามาเสียก่อน เขารู้ความสัมพันธ์ที่ผ่านมาของทั้งสองคนเป็นอย่างดีเพราะแพนธารินเอาเรื่องเพลงนารามาเล่าให้เขาฟัง

“ฉันจะพาเขาไปเองปล่อย!”

“เลวหักหลังเพื่อนตัวเองได้ลงคอ” ภูวเรศยอมปล่อยแพนธารินเมื่อเขายอมออกไปกับเพลงนารา น่าสงสารมิณไอริณที่มีเพื่อนแบบนี้

“คุณแพทอยากกินอะไรไหมคะหรืออยากกินเพลง”

เธอกับเขาเคยใกล้ชิดกันจนเพลงนาราสามารถดึงเข้ามาอยู่ใกล้ตัวได้ ตอนที่เธอพยายามยั่วยวนเขาและเขาเมามากจนไม่มีสติ เพลงนาราแอบรักแพนธารินตั้งแต่ครั้งแรกตอนที่มิณไอริณพามาแนะนำให้รู้จัก พยายามแอบยั่วยวนเขาตลอดแม้รู้ว่าเขานั้นแต่งงานแล้ว

‘ผู้ชายเขาเล่นด้วยตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก’

“อืม” เขาทิ้งตัวล้มลงบนที่นอนกว้างทำให้ตอนนี้เขากำลังนอนทับบนตัวเพลงนารา หญิงสาวพยายามลูบไล้เพื่อให้เขาเกิดอามณ์

“คุณแพท คุณแพท! หลับได้ยังไง” ขัดใจตอนนี้ผ่านมาเดือนกว่าแล้วเขาไม่ยอมมีอะไรกับเธออีกครั้งที่สอง หญิงสาวดีดตัวขึ้นมานั่ง

“ทำไมแกไม่ตายไปเลยนะไอริณยังรอดมาได้” เพลงนาราหันมองคนที่หลับสนิทด้วยความขัดใจ จึงคว้ากระเป๋าออกจากคอนโดไป

ตอนนี้เพลงนารากำลังมีความสัมพันธ์กับผู้ชายอีกคนเอาไว้เป็นตัวเลือก หากแพนธารินไม่เลือกเธอก็ยังมีตัวเลือกไว้เกาะ เธอเกิดมาบนกองเงินกองทองก็จริง แต่อิจฉาริษยามิณไอริณ ยอมรับว่าต้องหาที่เกาะเพราะสถานการณ์ทางการเงินที่บ้านไม่สู้ดี รวยแต่เปลือกนอก