เช้าวันต่อมา…ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็ต้องรีบมองข้างๆ ของตัวเองเพื่อดูว่าคุณเหนือยังนอนอยู่ด้วยหรือเปล่า เพราะฉันกลัวว่าตื่นมาแล้วจะไม่เจอเขา กลัวว่าที่คุณเหนือพูดเมื่อคืนมันเป็นแค่เรื่องโกหกแต่เมื่อหันมองแล้วเห็นคุณเหนือนอนหลับอยู่มันก็ทำให้ฉันลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หากที่นี่คือบ้านของคุณเหนือฉันคงลงไปทำอาหารเตรียมไว้ให้เขาฉันนอนมองหน้าคุณเหนือแล้วยิ้ม มันมีความสุขในที่สุดก็ได้รับโอกาสจากผู้ชายคนนี้สักที ต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะต้องไตร่ตรองให้ดีก่อน และควรเชื่อใจ“จะมองอีกนานไหม” เสียงทุ้มของคุณเหนือพูดขึ้นมาทั้งที่เขายังหลับตาอยู่ ทำให้ฉันสะดุ้งตกใจเล็กน้อย“ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”คุณเหนือลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันแล้วตอบ “ตั้งแต่เธอพลิกตัว”“รินกวนหรือเปล่าคะ คุณเหนือจะนอนต่อก็ได้นะเดี๋ยวรินจะไปอาบน้ำ”“ฉันจะกลับห้อง”ใบหน้าของฉันสลดลงทันทีเมื่อได้ยินที่คุณเหนือบอก เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบเสื้อของตัวเองที่เมื่อคืนถอดทิ้งไว้ที่พื้นขึ้นมาสวมใส่“หะ หายโกรธรินแล้วจริงๆ ใช่ไหมคะ”คุณเหนือที่กำลังหันหลังให้ฉันอยู่ เขาค่อยๆ หมุนตัวหันหน้ามาแล้วพูด “ทำไมถึงถามแบบนั้น ?”“….คุณเ
คุณเหนือยกขาของฉันขึ้นข้างหนึ่ง เขาย่อตัวลงเล็กน้อยก่อนจะสอดใส่แก่นกายใหญ่ของตัวเองเข้ามา“อ๊า~” เสียงทุ้มเข้มครางออกมาเบาๆ เมื่อสามารถแทรกลำกายเข้ามาได้จนสุดความยาวปัก ปัก ปัก ~ ไม่รอให้ฉันได้ปรับตัวจนคุ้นชิน ทันทีที่สอดท่อนเนื้อเข้ามาได้ คุณเหนือก็เริ่มขยับเอวเข้าออกถี่ๆ จนฉันหายใจแทบไม่ทันฝ่ามือใหญ่บีบเคล้นเต้านมของฉันแรงขึ้นกว่าเดิมจนมันแดงเถือกขึ้นเป็นรอยนิ้ว“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า อ๊าง~” ฉันครางออกมาเสียงดังก้องไปทั่วบริเวณห้องน้ำอย่างไม่สามารถอดกลั้นได้ ยิ่งคุณเหนืออัดกระแทกรุนแรงมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้ความเสียวซ่านปะทุมากขึ้นเป็นเท่าตัวคุณเหนือก้มลงมาตะโบมดูดดุนปลายถันทั้งสองข้างพร้อมกับใช้ฝ่ามือเคล้นคลึงเต้านมสองลูกอวบ สัมผัสจากปลายลิ้นสากมันทำให้ฉันเสียวสะท้านและเริ่มเกร็งกระตุกไม่นานคุณเหนือก็ผละใบหน้าออก เขาดึงแก่นกายออกจากร่องแคบจากนั้นก็พลิกตัวฉันให้หันหลัง ใบหน้าของฉันแนบชิดติดกับผนังห้องน้ำแล้วคุณเหนือก็ดันแก่นกายใหญ่เข้ามาอีกครั้งจากทางด้านหลังปัก ปัก ปัก~ คุณเหนืออัดกระแทกแรงๆ จนทำให้เกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง“อ๊า ระ รินจุก อื้อ~” ฉันจับมือคุณเหนือแล้ว
Talk ทิศเหนือผมเดินหนีเข้ามาในห้องนอน ยอมรับว่าผิดหวัง เหตุผลก็เพราะว่ารินเธอปฏิเสธเรื่องที่ผมอยากพาเธอไปเจอกับพ่อที่คิดไว้เธอต้องตอบตกลงแล้วไปเจอพ่อกับผม ไม่ใช่ปฏิเสธแบบนี้การที่ผมอยากพาเธอไปเจอพ่อก็เพื่อแสดงให้เธอเห็นว่าผมจริงจัง ผมเลือกเธอ ถ้าผมไม่เลือกเธอคงไม่ยอมให้อภัยอีกครั้ง ทั้งที่เธอทำให้ผมเจ็บปวดจนแทบคลั่งตายยอมรับว่าผมโกรธและผิดหวังมากๆ ผมตั้งใจจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธออีก แต่แล้วพอวารินเธอกลับมาทุกอย่างที่ตั้งใจไว้ผมก็ไม่สามารถทำได้เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมไม่เคยหมดรักถึงแม้เธอจะเคยทิ้งผมไปอยู่กับไอ้ติณ และผมก็รู้ดีว่าที่เธอทำแบบนั้นก็แค่ต้องการให้ผมเลิกยุ่ง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาจากความเข้าใจผิด ผมจึงละทิ้งความโกรธแล้วเลือกจะจับมือเดินหน้าต่อกับผู้หญิงคนนี้ผมเดินหนีเข้ามาในห้องนอนไม่นานรินเธอก็เดินตามเข้ามาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล เธอเดินมานั่งลงข้างๆ กับผม ผมจึงรีบขยับตัวหนีจะมองว่าผมเป็นผู้ชายที่งี่เง่าขี้น้อยใจก็ได้ ใช่! ผมเป็นแบบนั้น เวลาที่ผมรู้สึกรักผู้หญิงคนไหนมากๆ ก็มักจะแสดงความงี่เง่าออกมาโดยไม่รู้ตัว“คุณเหนืออย่าโกรธรินสิคะ” วารินเธอมองหน้าผมตาแป๋ว เ
#กรุงเทพเรามาถึงกรุงเทพช่วงเย็นๆ เพราะช่วงเช้าคุณเหนือต้องไปธุระ พอมาถึงที่บ้านก็ถูกสายตาลูกน้องของคุณเหนือมองอย่างงุนงงกันแทบทุกคน เพราะก่อนจะไปต่างจังหวัดคุณเหนือยังทำตัวเย็นชาแถมยังไล่ฉัน แต่พอกลับมาจากต่างจังหวัดเขาเหมือนแมวน้อยตัวหนึ่งของฉัน และยังเป็นแมวน้อยที่แสนจะขี้อ้อนอีกด้วย“มองอะไร ไม่เคยเห็นคนมีความรักหรือไง”คุณเหนือหันไปตวาดถามลูกน้องในขณะที่กำลังกอดเอวฉันเดินเข้าบ้าน น้ำเสียงอำมหิตต่างจากคำพูดติดตลกของคุณเหนือทำให้ลูกน้องของเขาแตกกระเจิงไปคนละทิศคนละทาง“ไม่เห็นต้องทำเสียงดุแบบนั้นเลยค่ะ”“อ่า! เธอนั่นแหละทำไมต้องทำเสียงดุ ก็พวกมันมองฉันก็แค่ถาม”“ก็ถามเสียงปกติก็ได้นี่คะ ไม่เห็นต้องถามเสียงดุเลย”“ขึ้นห้องดีกว่า” คุณเหนือเดินนำฉันเข้าไปในลิฟต์ฉันจึงรีบตามเขาไป“จะไปไหน ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามเมื่อฉันกดลิฟต์ที่ชั้นสี่“ก็ห้องรินอยู่ชั้นสี่นี่คะ”“ห้องเธออยู่ชั้นห้าต่างหาก”“…คะ ?”“ต่อไปนี้เตียงที่เธอต้องนอนทุกคืนคือเตียงของฉัน ไม่สิไม่ใช่ทุกคืน” คุณเหนือหยุดพูด เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ แล้วพูดเสียงหวาน “ฉันหมายถึงตลอดชีวิต”“คุณเหนือบ้า” ฉันตีอกแกร่งเบาๆ “ทำไมชอบพูดให้
“เข้าไปกับฉันไหม ?” คุณเหนือหันมาถาม แน่นอนว่าฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆ พอฉันส่ายหน้าคุณเหนือก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ โดยที่ไม่ได้บังคับอะไรฉันเล่นมาแบบไม่ทันตั้งตัวอย่างนี้ ฉันทำใจไม่ทันคุณเหนือปล่อยมือออกจากเอวของฉัน จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน หัวใจดวงน้อยมันยังเต้นรัวไม่ยอมหยุดเลยตอนนี้“ทำไมไม่เข้าไปเจอท่านล่ะริน” พอคุณเหนือเข้าไปในห้องทำงานแล้วพี่รุ้งก็รีบถามขึ้นมาด้วยสีหน้าที่แปลกใจ“จะบอกนะ ตอนที่คุณเหนือยังเลี้ยงพวกอีหนูไว้เนี่ย หล่อนพวกนั้นเสนอหน้าอยากเจอท่านกันทั้งนั้น เพราะการจะได้เจอท่านต้องเป็นคนสำคัญของคุณเหนือมากๆ”“…รินยังไม่พร้อมค่ะ”“ไม่พร้อมอะไรกันริน ถ้าเป็นพี่นะคงยิ้มหน้าบานวิ่งแจ้นไปแนะนำตัวกับท่านแล้วว่าเป็นอะไรกับลูกชายเขาน่ะ”“คือรินกลัว มันรู้สึกเหมือนรินยังไม่คู่ควรกับเขา…”“คิดแบบนั้นได้ยังไง คุณเหนือเลือกรินเขายังมองข้ามเรื่องนี้ไปเลยนะ”“……” นั่นสิ ทำไมต้องเป็นฉันที่เอาแต่กังวลด้วยนะ“ท่านใจดีเชื่อพี่สิ ^_^”ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ได้ฟังคำพูดของพี่รุ้งแล้วมันทำให้มีความรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาเยอะเลย“สู้ๆ ริน!” พี่รุ้งยกมือขึ้นมาเป็นกำลังใจให้ฉัน
“อยากให้ล็อกห้องก่อน ?” คุณเหนือถาม เขามองเรือนร่างของฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์“กะ ก็ถ้าจะทำแบบนั้นก็ต้องล็อกห้องก่อนสิคะ”คำตอบของฉันทำให้คุณเหนือยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ เขารีบลุกขึ้นไปล็อกประตูห้องทันที จากนั้นก็กลับมาคร่อมบนตัวของฉันเหมือนเดิม“ฉันไม่มีถุงยาง”“ไม่มีหรือตั้งใจไม่ใส่กันแน่ค่ะ” ฉันถามอย่างรู้ทัน คนอย่างคุณเหนือถ้าเขาคิดจะป้องกันจริงๆ มีเหรอจะพูดว่าไม่มีถุงยางอนามัย“แล้วเธอคิดว่ายังไง ?” เมื่อถามจบใบหน้าคมคายก็ก้มลงมาซุกไซ้ลงบนซอกคอของฉัน พร้อมกับฝ่ามือใหญ่ที่ทำหน้าที่ปลดเม็ดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่ฉันสวมใส่ออกทีละเม็ดๆ“เจ้าเล่ห์จังเลยนะคะ อื้อ อ๊า~” ฉันกัดริมฝีปากของตัวเองแน่นเมื่อริมฝีปากหนาลากจากลำคอขึ้นมาขบกัดใบหูเบาๆ ทำเอาขนอ่อนตามร่างกายลุกชูชันด้วยความเสียวสยิวเสื้อนักศึกษาที่ถูกปลดกระดุมออกจนครบทุกเม็ดถูกคุณเหนือแหวกแยกออกจากกัน เขาสอดมือมาทางแผ่นหลังของฉันเพื่อปลดตะขอบราเซีย จากนั้นก็เลื่อนใบหน้าลงมาบริเวณเนินอกอวบฉันได้แต่นอนบิดเร่าร่างกายอย่างเสียวซ่านจากการปรนเปรอของคนด้านบน แม้ว่าเราจะมีอะไรกันมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ฉันก็ยังตื่นเต้นกับสัมผัสของเขาอยู่เสมอ“
ฉันตัดสินใจไม่เล่าเรื่องของนาลินให้คุณเหนือฟัง ถ้าเขาถามฉันถึงจะบอก เพราะคิดว่าเราอยู่แบบนี้มันโอเคแล้ว การพูดถึงบุคคลที่เคยสร้างความเจ็บปวดให้มันไม่ใช่ผลดีต่อความรู้สึกสักเท่าไหร่ ยิ่งคนนั้นเป็นน้องสาวของฉันด้วยก่อนจะกลับบ้านคุณเหนือพาฉันแวะมาที่ห้างสรรพสินค้าก่อน รู้ไหมเขาพาฉันมาทำไม พาฉันมาซื้อชุดคลุมท้องอย่างที่เคยบอกตอนที่อยู่ต่างจังหวัดตอนนั้นว่าถ้ากลับมากรุงเทพแล้วจะซื้อให้ฉันทุกวัน คุณเหนือทำแบบนั้นจริงๆฉันเองก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะพูดไปเขาก็ตีมึนใส่ไม่ฟังอะไร ส่วนตอนนี้เรากำลังเดินดูชุดเด็กทารกและของเล่นเด็กกันอยู่“ถ้ามีลูกฉันจะซื้อรถคันนั้น เธอว่าลูกจะชอบไหม ?” คุณเหนือชี้ไปที่รถยนต์ไฟฟ้าแบบของเด็ก ซึ่งพอเห็นราคาแล้วฉันก็ต้องรีบเบรกไว้ทันที“อย่าเพิ่งคิดเลยค่ะ คงอีกนานกว่าเราจะมีลูกด้วยกัน รินว่าเราเปลี่ยนไปดูโซนอื่นกันดีไหมคะ”ฉันรีบพาคุณเหนือเดินออกมาจากโซนที่เป็นร้านเสื้อผ้าและของเล่นเด็กทันที ในสมองของเขาคงจะคิดถึงเรื่องที่อยากมีลูก โดยไม่ฟังเลยทั้งที่ฉันบอกว่ายังไม่พร้อม ถึงจะคาดการณ์ล่วงหน้าไว้ก็เถอะ แต่มันจะคิดล่วงหน้าหลายปีเกินไปไหม“นั่นน้ำมนต์นี่คะ” พอเดินมาได้
“มะ ไม่ได้นะคะ หยุดกินไม่ได้” ฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆ จะบอกให้ทำอะไรก็ได้ แต่มาบอกให้หยุดกินยาคุมฉันทำให้ไม่ได้จริงๆ ตอนนี้“เธอทำไมถึงชอบดื้อกับฉันจังนะวาริน”“รินไม่ได้ดื้อนะ เรื่องนี้เราคุยกันรู้เรื่องแล้วต่างหาก”“เรา ?” คุณเหนือขมวดคิ้ว ทำเหมือนเขาไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น“ก็ได้ค่ะถ้าจะไม่ให้รินกินยาคุม รินไม่กินก็ได้”“พอฉันบอกแบบนั้นคุณเหนือก็ยิ้มหวานออกมาทันที”“แต่คุณเหนือต้องสวมถุงยางอนามัย”“ไม่” พอฉันยื่นข้อเสนอไปแบบนั้นคุณเหนือก็รีบปฏิเสธออกมาเสียงแข็งทันที“ถ้าไม่ ก็ห้ามมีอะไรกับริน”คำพูดของฉันทำให้คุณเหนือถอนหายใจออกมาแรงๆ เขาทำหน้าบึ้งตึงเดินไปนั่งลงบนเตียง“เลือกมาสิคะ จะให้รินกินยาคุม หรือคุณเหนือจะสวมถุงยาง หรืองดมีอะไรกัน เลือกข้อไหนดีคะ”“ฉันเสียเปรียบทั้งหมด จะให้เลือกหรือไง”“คุณเหนือต้องเลือกค่ะ” ฉันยืนกอดอก พยายามไม่หลงกลใจอ่อนให้กับใบหน้าที่บูดบึ้งของคุณเหนือ“ขอสุดท้ายตัดทิ้งไปได้เลย ให้ตายยังไงฉันก็งดไม่ได้”“ค่ะ งั้นข้อหนึ่งกับข้อสองเลือกข้อไหนดีคะ”คุณเหนือลุกขึ้นยืนก่อนจะบอก “ก็ได้ฉันจะใส่ถุงยางทุกครั้งที่มีอะไรกับเธอ”พูดจบคุณเหนือก็ทำเหมือนจะเดินออกไ