ฉันร้องไห้อยู่พักใหญ่ จนกระทั่งน้ำตามันค่อยๆ แห้งเหือดหายไป พราวถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูด “คุณเหนือใช่ไหม เขาคงทำให้แกลำบากใจมาก”“เขากดดันฉันหลายอย่าง จนฉันแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง”“แกตัดสินใจไปแล้วคงทำอะไรไม่ได้นอกจากอดทนนะริน”“……”“ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงให้แกรู้สึกดีขึ้น ในเมื่อหนีไม่พ้นแกก็ต้องยอมจำนนแบบนี้ต่อไป”“ขนาดกับพี่เพชรเขายังสั่งห้ามไม่ให้ฉันยุ่ง”พราวทำหน้าไม่เชื่อ “จริงเหรอริน แล้วแกได้บอกไหมว่าพี่เพชรคือพี่ชายของเพื่อน”“ฉันบอกไปแล้ว แต่เขาไม่ฟัง”“เฮ้อ! ไม่คิดว่าจะหนักขนาดนี้”“แล้วที่ฉันทนไม่ไหวจนต้องมาหาแกวันนี้ก็เพราะว่าคุณเหนือโทรหาฉันแล้วมีผู้ชายรับสาย ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าไปทำโทรศัพท์ตกหายไว้ที่ไหน แล้วเขาก็ไม่ฟังอะไรเหมือนเดิม”“โหย! เกินไปแล้วนะ แบบนี้น่ะ”“เพราะแบบนี้ไงฉันถึงอึดอัด ชีวิตฉัน มันไม่ใช่ของฉันตั้งแต่คุณเหนือเข้ามา”“ฟังแกพูดแล้วฉันก็แอบคิดนะว่าคุณเหนือจะชอบแก”“ไม่หรอก แกจะบ้าหรือไงพราว”“เขาดูหวงแกออกนอกหน้ามากไปนะฉันว่า มันเหมือนไม่ใช่แค่ข้อตกลงบ้าๆ ที่แกเล่ามา เหมือนคุณเหนือรู้สึกมากกว่านั้น”ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยของฉันมันเต้นรัวเมื่อได้
คุณเหนือดึงฉันให้เดินตามเขามาที่โซฟา ก่อนจะกดตัวฉันให้นั่งลงแล้วออกคำสั่ง “นั่งตรงนี้ห้ามลุกขึ้นไปไหน”พูดจบแล้วเขาก็เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานค้นหาอะไรอยู่สักอย่าง ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าคุณเหนือคิดจะทำอะไร ได้แต่นั่งนิ่งๆ ทำตามคำสั่งของเขาไม่นานคุณเหนือก็เดินกลับมาพร้อมอะไรบางอย่างในมือ มันเป็นหลอดคล้ายยาสีฟันแต่ไม่ใช่คุณเหนือเดินมานั่งลงข้างๆ กับฉันแล้วพูด “เอามือมา”ฉันได้แต่นิ่งไม่ยอมทำตามคำสั่ง ทำให้คนข้างๆ พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะดึงมือฉันไป แถมยังจับตรงที่ฉันถูกน้ำกาแฟลวกอีกต่างหาก การเสียดสีทำให้ฉันเจ็บและร้องอุทานออกมา“โอ๊ย~”“เจ็บแล้วจะเล่นตัวทำไม” คุณเหนือถามเสียงดุ ฉันไม่ได้เล่นตัวสักหน่อยพอดึงมือฉันไปแล้วคุณเหนือก็บีบเจลใสๆ ในหลอดลงบนมือของฉัน จากนั้นเขาก็ถูวนไปมา เจลนี้ทำให้ฉันรู้สึกเย็น และมันก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากกว่าตอนแรกฉันมองหน้าคุณเหนือที่กำลังตั้งใจถูเจลบนมือของฉันอยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาทำให้แบบนี้ และนี่คือครั้งแรกที่ฉันถูกสายตาที่เหมือนจะเป็นห่วงของเขาจ้องมอง“เรื่องเมื่อวานฉันอารมณ์ร้อนไปหน่อย” เมื่อความเงียบเข้ามาปกคลุม คุณเหนือก็พูดขึ้นมา“….ค่ะ”
“ใครวะ! เดี๋ยวพี่ไปถามเขาก่อนว่ามาหาใคร” พี่เพชรทำท่าจะลุกขึ้นไปหาคุณเหนือที่กำลังเดินมา เห็นแบบนั้นฉันจึงรีบห้ามไว้ “ไม่ต้องหรอกค่ะ”“รินรู้จัก ?” พี่เพชรถามอย่างแปลกใจ“…..” ฉันจะตอบยังไงดี จะบอกว่าคุณเหนือคือเจ้านายที่บริษัทพี่เพชรจะสงสัยไหมว่าเขาตามมาที่นี่ทำไม “รู้จักค่ะ”ฉันตอบไปแค่นั้นไม่ได้ขยายความอะไรต่อ และในตอนนี้คุณเหนือก็เดินมาหยุดที่โต๊ะแล้วด้วย สายตาอำมหิตของเขาจ้องหน้าพี่เพชรอย่างหาเรื่อง รวมทั้งฉันด้วย“ริน อย่าบอกนะว่านี่คือ….” พราวมองหน้าคุณเหนือก่อนจะหันมาตั้งคำถามกับฉัน ฉันจึงพยักหน้าแทนคำตอบเพราะรู้ว่าพราวหมายถึงอะไร“เขาเป็นใครเหรอริน” พี่เพชรที่ยังงุนงงอยู่ก็ได้เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง“เขาคือ….”“ฉันคือเจ้าของชีวิตของวาริน” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบ เสียงของคุณเหนือก็ดังขึ้นมาซะก่อน และคำว่า ‘เจ้าของชีวิต’ มันก็ทำให้ฉันสะอึกจนพูดอะไรไม่ออก“หมายความว่ายังไงริน”“……” ฉันได้แต่กำมือแน่นจนมันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ไม่กล้าที่จะพูดอะไรกับพี่เพชร ฉันพลาดเอง พลาดที่เลือกจะมาค้างที่บ้านพราวในวันนี้“เธอคงไม่เคยพูดว่าฉันเป็น….”“คุณเหนือคะ!!” ฉันลุกขึ้นยืนทำให้คุณเหนือเงียบไป
คุณเหนือเปิดประตูรถแล้วเดินตรงไปยังโต๊ะที่พี่เพชรกับพราวนั่งรออยู่โดยไม่รอฉัน จึงทำให้ฉันต้องรีบวิ่งตามเขาไป เพราะกลัวว่าพี่เพชรจะถูกหาเรื่องอีกเมื่อเดินมาถึงทั้งพราวกับพี่เพชรก็มองคุณเหนือโดยไม่ได้พูดอะไร“คือคุณเหนือจะมากินข้าวด้วย” ฉันบอกพราว พราวจึงรีบพยักหน้าตอบ “อะ อื้อๆ ได้สิ คุณเหนือเชิญนั่งเลยค่ะ”ฉันนั่งลงข้างๆ กับพี่เพชรเพราะตอนแรกฉันนั่งตรงนี้อยู่แล้ว แต่พอนั่งลงไม่ทันไรก็ถูกคุณเหนือดึงแขนขึ้น จากนั้นก็กดให้ฉันนั่งลงข้างๆ กับตัวเอง“พราวบอกพี่ว่าคุณเหนือเป็นเจ้านายของริน” พี่เพชรพูดขึ้น ก่อนจะมองฉันกับคุณเหนือสลับกัน “ไม่ยักรู้ว่าเจ้านายใส่ใจเด็กฝึกงานถึงขึ้นตามมา….”“พี่เพชรคะ” พราวเรียกพี่เพชรแล้วส่ายหน้าไปมาสื่อประมาณว่าไม่ต้องพูด ทำให้พี่เพชรยอมเงียบ แต่คุณเหนือกลับพูดต่อ“ถ้าฉันถูกใจพนักงานคนไหน ก็จะดูแลเป็นพิเศษ” พูดจบคุณเหนือก็โอบเอวฉัน และนั่นทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าสิ่งที่เพิ่งจะอ้อนวอนไปไม่ได้ผล เขาตั้งใจทำให้คนอื่นรู้ในตอนนี้คุณเหนือกับพี่เพชรกำลังทำสงครามด้วยการจ้องตากันอย่างเอาเป็นเอาตาย“เอ่อ กะ กินข้าวกันดีกว่านะคะ” พราวขัดขึ้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ ทำให้ทั้งคู่ยอมล
“เหล้ามาแล้วครับนาย”ฉันสะดุ้งก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อมีคนเข้ามา แถมในตอนนี้คุณเหนือกำลังจูบฉันอยู่ด้วย ฉันใช้มือพยายามดันเขาออก จนในที่สุดคุณเหนือก็ยอมปล่อยริมฝีปากของฉันให้เป็นอิสระ“เอาวางไว้แล้วรีบไสหัวไป” คุณเหนือสั่งลูกน้องของเขา แทนที่จะยอมให้ฉันลุกขึ้น แต่เปล่าเลยเขากลับรั้งเอวฉันไว้แน่น ใบหน้าคมคายก้มลงมาซุกไซ้บริเวณเนินหน้าอกทั้งสองเต้าอีกครั้ง คุณเหนือใช้ลิ้นสากตวัดเลียจนเนินหน้าอกเปียกชุ่มฝ่ามือใหญ่ค่อยๆ ลูบไล้ไปมาตามเรือนร่างของฉันช้าๆ มันเป็นสัมผัสที่ทำให้ขนทั้งตัวของฉันลุกซู่ “เหล้า มะ มาแล้วค่ะ” ฉันเตือนสติเขาอีกครั้ง “ฉันรู้แล้ว อื้ม~” คุณเหนือยังคงใช้ลิ้นสากลากเลียบริเวณเนินหน้าอกของฉันไปมาอยู่อย่างนั้น ไม่ได้สนใจจะดื่มเลยสักนิด “อ๊ะ~”ฉันครางออกมาเบาๆ อย่างห้ามอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ ถึงแม้ไม่อยากจะมีอารมณ์ร่วมในตอนนี้ความรู้สึกมันก็เลยเถิดไปแล้ว “เล่นกันกลางบ้านแบบนี้เลยเหรอวะ ?”ฉันสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายท้วงดังขึ้นมา ทำให้คุณเหนือหยุดการกระทำ แล้วมองไปทางด้านหลังของฉัน ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา คุณเหนือจัดการปิดเม็ดกระดุมเสื้อนักศึกษาให้ฉันก่อนจ
ตึกตัก ตึกตัก! หัวใจของฉันมันเอาแต่เต้นรัวไม่เป็นท่า และยิ่งได้ยินคำพูดที่คุณเหนือเพิ่งจะเอ่ยออกมา ก็ทำเอาหัวใจมันแทบจะหยุดเต้น“จะไม่ตอบคำถามของฉัน ?”“คือริน รินขอคิดดูก่อนได้ไหมคะ”“ได้! ฉันให้เวลาเธอคิด”คุณเหนือลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะถอดเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามที่แขนและบริเวณแผ่นหลังของเขา และฉันก็ไม่อาจจะละสายตาไปไหนได้ ร่างกายของเขาทำให้ฉันหลงใหลร่างสูงเดินไปหยิบแก้วแหละขวดเหล้าในตู้ออกมา เชื่อแล้วแหละว่าคุณเหนือกับเหล้าเป็นของคู่กันจริงๆ“รินขอถามอะไรคุณเหนือหน่อยได้ไหมคะ”“อะไร ?” คุณเหนือจ้องมองหน้าฉันเพื่อรอฟังว่าฉันจะถามอะไร แต่สายตาของฉันกลับเอาแต่จ้องมองกล้ามที่แผงอกและหน้าท้องนั้น“วาริน” เสียงของคุณเหนือดึงสติของฉันให้กลับมา รู้ตัวอีกทีใบหน้าของฉันมันก็แดงเถือกแถมยังร้อนผ่าวฉันกำลังคิดบ้าอะไรกับร่างกายของคุณเหนือเนี่ย!“คือรินอยากรู้ว่าคุณเหนือเคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่บ้านบ้างไหมคะ”“ไม่เคย” คุณเหนือตอบแบบไม่คิด ก่อนที่เขาจะเดินมานั่งลงข้างๆ กับฉันแล้วเทเหล้าลงในแก้ว จากนั้นก็พูดต่อเสียงเย็น “เธอคือผู้หญิงคนแรกที่ฉันพาเข้าบ้าน”“พูดจริงๆ เหรอ
ผู้ชายคนนั้นเขามองหน้าฉันแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะตวัดสายตามองคุณเหนือแล้วพูด “เธอไม่ได้บอกมึง ?”“เธอมีอะไรปิดบังฉัน ?” คุณเหนือหันมาถามกับฉันเสียงแข็ง ในตอนนี้ฉันได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ ไม่เข้าใจว่าผู้ชายตรงหน้าต้องการอะไร ทำไมเขาถึงได้พูดแบบนั้นออกมา “อ่า! วารินอย่าลืมข้อเสนอของฉันแล้วกัน”ขะ เขารู้จักชื่อฉันด้วย ผู้ชายคนนี้อันตรายมากกว่าที่คิดเอาไว้“ไอ้ติณ!!” คุณเหนือกัดฟันพูด ฉันถึงได้รู้ว่าผู้ชายตรงหน้าชื่อ ‘ติณ’หมับ!! ฝ่ามือใหญ่คว้ามาจับแขนของฉันแล้วออกแรงกระชากอย่างแรง ทำให้ร่างของฉันเซจนเกือบจะล้ม“คุณเหนือรินเจ็บ โอ๊ย~”ในตอนนี้คุณเหนือไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เขาลากตัวฉันออกมาจากตรงนั้น แถมไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าในตอนนี้จะมีใครมองเราบ้าง เขากำลังโกรธจนควบคุมสติตัวเองไม่ได้ “คุณเหนือใจเย็นๆ ก่อนนะคะ” ฉันพยายามบอกเผื่อคุณเหนือจะรับฟังบ้าง แต่เสียงของฉันมันไร้ประโยชน์ คุณเหนือลากตัวฉันมาที่ลานจอดรถ เขาเปิดประตูทางเบาะโดยสารด้านหลังแล้วเหวี่ยงร่างของฉันเข้าไปด้านใน ก่อนจะเอาตัวเองเข้ามาในรถแล้วปิดประตู ยังไม่ทันที่จะหายเจ็บตรงข้อแขนที่ถูกกระชาก คุณเหนือก็กระชากอีกครั้ง “เธอปิดบังอ
หลังจากเก็บของเสร็จคุณเหนือพาฉันกลับมาที่บ้าน ก่อนจะสั่งลูกน้องให้เอาของๆ ฉันไปเก็บไว้ที่ชั้นสี่ ซึ่งตัวคุณเหนือเองอยู่ชั้นห้าฉันเข้าใจว่าเขาต้องการความเป็นส่วนตัว ฉันเองก็เหมือนกัน“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวถึงเวลาฉันจะให้คนไปตามมากินข้าว”“แล้วคุณเหนือจะไปไหนเหรอคะ”“ขึ้นห้อง”คุณเหนือเดินเข้าไปในลิฟต์ฉันจึงรีบวิ่งตามเขาเข้าไปแล้วกดที่ชั้นสี่“พะ พรุ่งนี้รินเอารถไปเองนะคะ”“อื้ม”จู่ๆ ผู้ชายคนนี้เขาก็เงียบขรึม ฉันตามอารมณ์ไม่ทันอีกแล้วล่ะสิเมื่อประตูลิฟต์ถูกเปิดออกฉันก็เดินออกมาก่อนที่ประตูลิฟต์นั้นจะปิดลง ภายในชั้นสี่มีห้องนอนแค่ห้องเดียว และทุกอย่างถูกจัดคล้ายๆ กับชั้นห้าพอเข้ามาในห้องฉันก็จัดการเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า เสร็จแล้วก็เตรียมตัวจะอาบน้ำ แต่จู่ๆ ก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ฉันทำให้คุณเหนือไม่พอใจ หากปล่อยไว้คงไม่ใช่เรื่องที่ดี เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันจึงถอดชุดนักศึกษาที่ตัวเองสวมใส่ออก แล้วหยิบชุดคอสเพลย์ที่คุณเหนือเคยชื้อให้ขึ้นมาวางเรียงกันบนเตียงฉันยืนเลือกอยู่นานว่าจะใส่ชุดไหนดี จนกระทั่งตัดสินใจหยิบชุดคอสเพลย์ที่มันคล้ายคลึงกับชุดนักเรียน