LOGINShare
BAD - 19 ยอมแพ้
Last Updated:
2025-01-09 19:32:04
Related chapters
นางบำเรอ BAD GUY BAD - 20 ใครบอกว่าจะรับผิดชอบ ?
พ่อมีสีหน้าที่เป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดเมื่อรู้ว่าพี่ติณมาที่นี่ ฉันเองก็ไม่ต่างกัน เพราะไม่คิดว่าเขาจะมา “ห้ามออกไปจากห้อง พ่อจะลงไปคุยเอง” “หนูจะลงไปเจอพี่ติณกับพ่อค่ะ” “อย่าให้พ่อต้องกังวลไปมากกว่านี้ พ่อสั่งให้อยู่ในห้อง” “แต่พี่ติณมาวันนี้ต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับหนูแน่ๆ หนูจะลงไปคุยกับเขาด้วย” พ่อถอนหายใจออกมาหนักๆ แล้วประคองตัวฉันให้ยืนขึ้นก่อนจะถาม “พ่อขอถามอะไรลูกสักอย่าง” “…อะไรคะ”“ลูกคิดยังไงกับตาติณ” คำถามของพ่อทำให้ฉันนิ่งไปครู่หนึ่ง สมองมันเริ่มคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตที่พี่ติณเป็นพี่ชายที่อบอุ่น “หนูเคยแอบรักพี่ติณ อยากเป็นมากกว่าน้องสาว ตอนที่พี่ติณหายไปหนูพยายามตามหาเพราะอยากจะสารภาพความรู้สึกของตัวเอง แต่พอได้เจอกันอีกครั้ง หนูกลับรู้สึกว่าเขาไม่ใช่ ไม่ใช่ผู้ชายที่หนูรัก…” ฉันตอบตามความรู้สึกของตัวเองโดยไม่คิดจะปิดบังพ่อ มันคือความรู้สึกของฉันจริงๆ ฉันกล้าสารภาพตรงนี้ว่าฉันคิดไม่ซื่อกับพี่ติณ คิดกับเขามากกว่าพี่ชายมาตลอด แต่ความรู้สึกทุกอย่างมันพังไปหมดแล้ว ตั้งแต่ที่พี่ติณใจร้ายกับฉัน “จำเอาไว้ว่าตาติณไม่ใช่ผู้ชายที่ลูกควรยุ่งเกี่ยวอีก สิ่งที่ลูกทำพลาดไปพ่อ
Last Updated : 2025-01-09นางบำเรอ BAD GUY BAD - 21 ตัดสินใจ
ฉันเดินกลับเข้ามาในบ้านด้วยความสับสน ทั้งที่พี่ติณเคยพูดว่าเขาจะไม่ยุ่งกับฉันอีก แล้วทำไมตอนนี้เขาถึงเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของฉันมากขนาดนี้ “น้ำมนต์ลูก” แม่นั่งรออยู่กับพ่อ และแม่ก็กำลังร้องไห้อยู่ด้วย มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจทำอะไรโง่ๆ ลงไป “แม่รู้เรื่องที่น่าอับอายของหนูแล้วใช่ไหมคะ” แม่ไม่ได้ตอบอะไรเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้โดยมีพ่อปลอบอยู่ข้างๆ “ยังไงก็เกิดเรื่องขึ้นมาแล้ว เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้หรอกนะคุณ” “แม่หนูขอโทษ” ฉันเดินไปหาแม่แล้วนั่งคุกเข้าลงตรงหน้า จากนั้นก็ก้มลงกราบทั้งพ่อและแม่ ก่อนที่พ่อจะดึงตัวฉันไปกอดแม่เองก็กอดฉันด้วย เราทั้งสามคนกอดกันร้องไห้ หากย้อนเวลากลับไปได้วันนั้นฉันจะไปไม่หาพี่ติณ จะไม่เอาตัวเองไปแลกแบบนั้น…เพราะวันนี้การตัดสินใจโง่ๆ ของฉันมันทำให้พ่อกับแม่ต้องเสียใจ “จะเอายังไงต่อดีคะคุณ ถ้าจะให้ลูกไปอยู่กับตาติณฉันไม่ยอมหรอกนะคะ” “ผมเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน” “…แต่หนูยอมค่ะ” ฉันบอกพ่อกับแม่ รู้ว่าคำตอบของฉันมันคงทำให้พ่อกับแม่เสียใจและผิดหวัง เรื่องนี้ฉันเป็นคนเริ่ม ฉันก็ต้องเป็นคนจบมันด้วยตัวเอง ไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องมาอับอายกับการกระทำ
Last Updated : 2025-01-09นางบำเรอ BAD GUY BAD - 22 กูก็เป็นผัวคู่หมั้นมึงไง
“ตกใจขนาดนั้นเลยหรอครับที่เห็นพี่” พอเห็นว่าฉันเงียบพี่วินก็ถามต่อ “หนูแค่ไม่คิดว่าจะเจอพี่วินน่ะค่ะ” “พี่มากับเพื่อนน่ะครับ น้ำมนต์โอเคหรือเปล่าทำไมพี่รู้สึกว่าแปลกๆ ไป” “…ค่ะ” “ถ้าไม่อยากให้พี่ยุ่งพี่ก็จะไม่ยุ่ง เที่ยวกับเพื่อนให้สนุกนะครับ” พี่วินยิ้มจางๆ ให้ฉันก่อนจะเดินเข้าไปในร้านเหล้า ฉันดูออกว่าสีหน้าแบบนั้นของพี่วินคงเฟลเอามากๆ พอพี่วินเดินไปฉันก็เพิ่งคิดขึ้นมาได้ว่าถือสายพี่ติณเอาไว้จึงรีบยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู นึกว่าเขาจะตัดสายไปแล้วแต่เปล่าเลยพี่ติณยังถือสายรออยู่ ฉันเอาโทรศัพท์มาแนบกับหูแล้วนิ่งฟังครู่หนึ่ง พอเห็นว่าปลายสายเงียบจึงพูด ( พะ พี่ติณคะ ) ( อยู่ที่ไหน ) พี่ติณกดเสียงต่ำถาม พอฉันเงียบเขาก็ถามต่อ ( รอบนี้คงไม่ตอบว่าอยู่บ้าน )( หนูอยู่ร้านเหล้าค่ะ ) ฉันยอมรับออกไปตรงๆ เพราะยังไงพี่ติณก็ต้องรู้อยู่แล้ว ( ร้านอยู่ที่ไหนฉันจะไปรับ ) ( หนูเอารถมา….) ( ฉันถามว่าร้านอยู่ที่ไหน ไม่ได้ถามว่าเธอเอารถมาหรือเปล่า ) ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะบอกพี่ติณว่ามาดื่มที่ร้านไหน พอเขารู้แล้วก็วางสายไป แน่นอนว่าพี่ติณต้องมาที่นี่ เขาคงไม่คิดจะให้ฉันมีอิสระเป็นของตัวเองจ
Last Updated : 2025-01-09นางบำเรอ BAD GUY BAD - 23 Nc20+ (นะ นี่มัน)
#บ้านของพี่ติณ พี่ติณพาฉันมาที่ห้องนอนของเขา และฉันก็รู้ดีกว่าอะไรมันกำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ “ทำไมถึงไม่บอกฉันเวลาจะไปไหน ?” พี่ติณท้าวเอวจ้องหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “หนูต้องบอกพี่ติณทุกเรื่องเลยหรอคะ” ฉันไม่รู้ว่าจะต้องรายงานเขาขนาดนั้น “ใช่! ต่อไปนี้จะไปไหนเธอต้องรายงานฉันทุกอย่าง เพราะชีวิตเธอเป็นของฉัน” “ชีวิตหนูเป็นของพี่ติณ งะ งั้นหรอคะ…” ฉันทวนคำพูดของพี่ติณด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด เขาคิดว่าชีวิตฉันเป็นของเขาจริงๆ น่ะหรอ อะไรกันที่ทำให้คิดแบบนั้น “หรือนัดไอ้นั่นไปเจอ ?”“หนูกับพี่วินเราแค่บังเอิญเจอกันค่ะ” “มันยังไม่รู้เรื่องถอนหมั้น ?” “ไหนบอกจะไม่สนใจ ไหนเคยบอกว่าไม่ให้หนูโผล่หน้ามาให้เห็นอีก หนูไม่เข้าใจว่าตอนนี้พี่ติณเป็นอะไร ไม่ใช่หนูที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตของพี่ติณ แต่เป็นพี่ติณเองต่างหากที่มาวุ่นวายกับชีวิตของหนู” ฉันพยายามหาเหตุผลกับผู้ชายตรงหน้า ซึ่งฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทุกอย่างมันถึงได้เลยเถิดมาแบบนี้ ทั้งที่มันควรจะจบตั้งแต่วันนั้นแล้วด้วยซ้ำ“เพราะฉันเกลียด เกลียดครอบครัวของเธอ” ฉันรู้เหตุผลข้อนี้ดีอยู่แล้วว่าเขาเกลียด แต่ถ้าเกลียดมากทำไมต้องมาย่ำยีฉันแบบน
Last Updated : 2025-01-09นางบำเรอ BAD GUY BAD - 24 ของไร้ค่า
“…พี่ติณ” ฉันเรียกพี่ติณเบาๆ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงยังเก็บของที่ฉันให้เอาไว้ ทั้งที่ปากบอกว่าเกลียดฉัน เกลียดครอบครัวของฉัน “จะไปเข้าห้องน้ำก็รีบไป” พี่ติณออกคำสั่งเสียงแข็ง พร้อมกับเอาการ์ดในมือยัดใส่ไว้ในลิ้นชักอย่างเร่งรีบ “กะ การ์ดพวกนั้น” ตาของฉันมองไปยังที่ลิ้นชักที่พี่ติณเอาการ์ดใส่ไว้ “ถ้าไม่เข้าห้องน้ำก็รีบไปแต่งตัว แล้วรีบกลับบ้านซะ!” “ยังเก็บมันไว้อยู่หรอคะ หนะ หนูคิดว่าพี่ติณจะเอามันทิ้งไปแล้ว” สมองของฉันมันไม่ได้ฟังคำพูดของพี่ติณเลย เพราะดีใจที่เห็นว่าเขายังเก็บของๆ ฉันเอาไว้อยู่ “เธอหมายถึงเรื่องอะไร ?” พี่ติณถามเหมือนไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันกำลังพูดอยู่ “…ก็การ์ดพวกนั้น” “ก็เป็นแค่กระดาษฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามีของแบบนั้นอยู่ จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามันคือของที่เธอเคยให้” “มะ ไม่จริง ถ้าพี่ติณจำไม่ได้ว่ามันคือการ์ดที่หนูคืนให้ พี่ติณคงไม่รีบเก็บมันขนาดนั้น” พี่ติณพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างหงุดหงิด ในขณะที่ฉันกำลังจะร้องไห้ เขาเดินผ่านหน้าฉันไปอย่างไม่สนใจใยดีอะไรทั้งนั้น แต่ไม่รู้ว่าฉันเกิดคิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้รีบโผล่เข้ากอดเข้าจากทางด้านหลัง ที่ผ่านมาพี่ติณใจร้ายกับฉันมาก ไม
Last Updated : 2025-01-09นางบำเรอ BAD GUY BAD - 25 คนใช้
ฉันกำลังคิดหาวิธีว่าจะเอายังไงดี เพราะตอนนี้แอนนาเริ่มมีท่าทางที่กำลังสงสัยคำพูดของพี่วินเอามากๆ “ไม่มีอะไรหรอกแอน เธอรีบไปเถอะ” ฉันตอบปัดๆ แล้วบอกให้แอนนารีบไป เพราะถ้าอยู่ต่อเรื่องอาจจะแดงขึ้นมาก็ได้ แล้วถ้าแอนนารู้ถึงความสัมพันธ์ของฉันกับพี่ติณเธอคงรับไม่ได้… “ถ้าไม่มีอะไรแล้วทำไมคืนนั้นน้ำมนต์ต้องไปกับมัน!” พี่วินยังไม่จบ ในขณะที่ฉันกำลังหาทางออกแต่เขากลับเอาหินมาขวางทางไว้โดยการพูดแบบนั้น “พี่วินหยุดพูดได้ไหมคะ” ฉันหันหน้ามาบอกพี่วินเสียงแข็ง ส่วนพี่ติณเขาก็ยังยืนชิวอยู่ แต่สายตาคู่นั้นมันก็เอาแต่จ้องมองฉัน “น้ำมนต์แกมีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่หรือเปล่า” แอนนาตั้งคำถามกับฉัน ซึ่งมันเป็นคำถามที่ฉันไม่อยากได้ยินมันเลย “ไม่มี” พอตอบแอนนาแล้วฉันก็เดินมาจับมือพี่วิน “ขึ้นรถเถอะค่ะ” ที่ฉันยอมจับมือพี่วินมาขึ้นรถแบบนี้ก็เพราะว่าถ้าเขายังยืนอยู่ตรงนี้ต้องพูดอะไรบ้าๆ อีกแน่ๆ และเหมือนพี่วินจะพอใจไม่น้อยที่ฉันจับมือเขามาที่รถ แต่ทว่ายังไม่ทันที่พี่วินจะได้ขึ้นรถมือของเราที่จับกันอยู่ก็ถูกดึงกระชากออกอย่างแรงรวมถึงตัวของฉันที่ถูกกระชากจนแทบจะปลิว “พะ พี่ติณ” เมื่อหันมามองแล้วเห็นว่าเ
Last Updated : 2025-01-09นางบำเรอ BAD GUY BAD - 26 ไม่ได้เรื่อง
ขาของฉันมันแข็งทื่อเมื่อได้ฟังคำพูดร้ายๆ ของพี่ติณ แต่ก็ทำได้แค่ต่อว่าเขาในใจเท่านั้น มันก็จริงที่ฉันต้องมาอยู่ที่นี่ในฐานะคนรับใช้ พี่ติณก็บอกไว้ตั้งแต่แรกแล้ว “แล้วห้องคนรับใช้อยู่ตรงไหนคะหนูจะเอากระเป๋าไปเก็บ” “ตามฉันมาสิ” พี่ติณเดินนำฉันไปทางหลังบ้านเขาเดินเร็วหรือว่าเป็นเพราะขายาวก็ไม่รู้ ฉันจึบต้องรีบตามไปให้ทันจนแทบจะวิ่งแทนเดินอยู่แล้ว พรึบ! ร่างของฉันล้มลงกระแทกกับพื้น แถมตรงทางเดินมาที่หลังบ้านตรงนี้มันยังมีแต่หินทำให้หัวเข่าถลอกเล็กน้อย แต่ถึงจะถลอกแค่เล็กน้อยมันก็ทำให้ฉันเจ็บเอามากๆ เพราะแผลเก่ามันเพิ่งจะหายดี “รีบลุกขึ้นมา อย่าสำออย” พี่ติณหยุดเดินแล้วหันมาออกคำสั่ง บางทีฉันก็สงสัยว่านี่มันคือค่ายทหารหรือเปล่า คนเราล้มแล้วเจ็บไม่ได้หรือไง เจ็บแล้วแปลว่าสำออยหรือไงฉันพยุงตัวเองลุกขึ้นแล้วเดินกระเผลกตามพี่ติณ เดินมาไม่นานก็ถึงที่ห้องพัก ตอนแรกฉันคิดว่าจะเป็นห้องที่อยู่ภายในตัวบ้านถึงแม้จะเป็นห้องรับใช้ แต่นี่มันคือบ้านหลังเล็กๆ ที่แยกออกมาจากตัวบ้านของพี่ติณเลย พี่ติณเอากุญแจมาเปิดห้องแล้วหันมามองฉันตาดุ ฉันจึงต้องรีบลากกระเป๋าเข้ามาในห้องทั้งที่ยังเจ็บขาอยู่ พอได
Last Updated : 2025-01-09นางบำเรอ BAD GUY BAD - 27 Nc20+
#ภายในห้องนอนของพี่ติณ ฉันมานั่งรอพี่ติณอยู่ในห้องประมาณสิบนาทีได้เขาถึงตามขึ้นมา การมาอยู่ที่ห้องแบบนี้ฉันรู้ดีว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไรจึงถอดเสื้อผ้ารอ เพราะไม่อยากจะเสียเวลา เมื่อพี่ติณเปิดประตูเข้ามาในห้องเขาก็หยุดนิ่งแล้วมองเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของฉัน มองนานพอสมควรจนฉันเริ่มอายไม่กล้าสบตาเขา“มะ มองทำไมคะ จะทำอะไรก็รีบๆ ทำสิ” “คิดว่าฉันให้ขึ้นมาบนห้องทำไม ?” พี่ติณถามพร้อมกับเดินมาใกล้ๆ “ก็คงมีแค่เรื่องนี้ไม่ใช่หรอคะ” “ฉันบอกว่าจะสั่งสอน” พี่ติณเดินมาหยุดตรงหน้าของฉัน เขาใช้มือมาปัดผมฉันไปไว้ทางด้านหลังให้ก่อนจะพูดต่อ “ไม่คิดว่าเข้ามาในห้องแล้วจะเห็นเธอแก้ผ้ารอแบบนี้” พูดจบพี่ติณก็ผลักฉันลงบนเตียง โดยที่ฉันเองก็นอนราบลงบนเตียงอย่างว่าง่าย “เธอยังทำอาหารไม่เป็น ?” พี่ติณถามพร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น “จำได้ด้วยหรอคะ” มันแปลกใจที่ถูกถามแบบนั้นฉันคิดว่าพี่ติณจะจำไม่ได้แล้วซะอีก แต่พอถูกฉันถามกลับแบบนั้นพี่ติณก็เป็นฝ่ายเงียบ “ถึงกับพูดไม่ออกเลยหรอคะ หนูถามแค่นี้เอง” “แล้วฉันจำเป็นต้องตอบคำถามของเธอหรือเปล่า ?” น้ำเสียงที่ถามกลับมามันเย็นยะเยือกทำให้ฉันไม่กล้า
Last Updated : 2025-01-09
Latest chapter
นางบำเรอ BAD GUY BAD - ตอนพิเศษ ️
10 เดือนผ่านไปตอนนี้ฉันกำลังนอนให้นมลูกอยู่ในห้อง พ่อกับแม่เพิ่งมาเยี่ยมแล้วกลับไปนี่เอง ส่วนพี่ติณเขามีประชุมที่บริษัท น้ำอิงลูกสาวของฉันตอนนี้ได้สิบเดือนแล้ว นั่งได้คลานได้ ตอนนี้กำลังหัดเดินแต่ยังเดินเป็นก้าวๆ ไม่ได้ต้องคอยจับ เวลาพูดอะไรเขาก็จะมองๆ พอเข้าใจบ้าง ยิ่งเวลาดื้อแล้วถูกดุนี่นะมองหาพ่อก่อนเลย พอเห็นพ่อก็จะร้องไห้ใหญ่ เอาแต่ใจใช่เล่นเลยแหละตอนนี้น้ำอิงอ้วนจ้ำม่ำมากๆ เลย เพื่อนๆ ของฉันต่างเอ็นดูความจ้ำม่ำจนต้องแวะเวียนกันมาคอยเล่นกับหลานบ่อยๆ พี่ติณก็ติดลูกมากๆ ตั้งแต่คลอดเขาเอางานมาทำที่บ้าน จะเข้าบริษัทก็แค่ตอนมีประชุม แถมพวกผ้าอ้อมของลูกแล้วก็เสื้อผ้าพี่ติณเป็นคนซักเองหมด ฉันมีหน้าที่แค่นอนให้นมลูกอย่างเดียวเลย พอให้นมลูกสาวของฉันก็หลับคาอก ฉันค่อยๆ ประคองตัวลูกอย่างเบามือเอามานอนที่เปล เป็นเปลไกวแบบไฟฟ้าพี่ติณซื้อเอาไว้เพราะกลัวว่าถ้าไกวเองแล้วฉันจะปวดแขน กริ้ง~ พอเอาลูกนอนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันรู้ได้ทันทีว่าคนที่โทรมาต้องเป็นพี่ติณแน่ๆ “ลูกหลับแล้วค่ะ” พอรับสายฉันก็รีบกระซิบบอก พี่ติณโทรมาแบบวีดีโอคลอ(ขอดูหน้าลูกหน่อย) เป็นแบบนี้ประจำเวลาที่ออกไปบริษัทถึง
นางบำเรอ BAD GUY BAD - 111 จบบริบูรณ์️
#ภายในห้อง ตกดึกตอนนี้พี่ติณเริ่มงอแงหนักขึ้นเพราะว่าฉันไม่ยอมให้ทำเรื่องบนเตียงจริงๆ “ทำเบาๆ แค่เอาถูๆ ก็ได้” พี่ติณล้มมานอนบนตักของฉันแล้วพูดอ้อน “ไม่ค่ะ” “ถูๆ เองไม่เอาใส่เข้าไป”“หนูบอกว่าไม่เอาไง”“จะเอาๆ” “ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องหนูจะงดไปสองเดือนเลยนะคะ” ฉันยื่นคำขาดด้วยสีหน้าที่จริงจัง ทำให้พี่ติณปิดปากเงียบแต่สายตาของเขากำลังมองค้อนฉันอยู่ “ไม่เป็นห่วงลูกเลยหรือไงคะ” “เป็นห่วงแต่พ่อมันก็หิวเป็นเหมือนกัน”“ใช้มือช่วยตัวเองไปก่อนก็ได้”“ไม่ชอบ ชอบทำในตัวเธอมากกว่า” “หนูจะกลับไปอยู่บ้านนะถ้าพี่ติณยังหื่นไม่เข้าเรื่องแบบนี้น่ะ” “ได้ไง แต่งงานกันแล้วนะน้ำมนต์”“ไม่รู้แหละ มันหงุดหงิดนี่คะ” ฉันดันศรีษะของพี่ติณออกจากตักเพื่อแสดงอาการไม่พอใจที่เขานั้นหมกมุ่นเรื่องบนเตียงมากเกินไป “ก็ได้ๆ ต่อไปนี้ฉันจะไม่หมกมุ่น” ฉันหันมองพี่ติณอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “ทำได้หรอคะ”“เมียสั่งฉันก็ต้องทำให้ได้”“สามีของหนูน่ารักที่สุดเลยค่ะ ^_^” ฉันยิ้มหวานให้พี่ติณแต่พอจะแตะตัวเขา เขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วบอก “ฉันจะไปห้องพระ”“ไปทำอะไรที่ห้องพระคะ ?” ที่ผ่านมาฉันไม่เคยเห็นพี่ติณเข้าห้องพระเลยนะ วันนี้
นางบำเรอ BAD GUY BAD - 110 งอน
“ผะ ผม….” อาจารย์หนุ่มแสดงอาการกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด “มานี่!!” พี่ติณจ้องฉันเขม็ง ฉันจึงรีบเดินไปหาเขาทันที จากนั้นพี่ติณก็พูดต่อ “ให้เวลาห้าวินาที รีบไปให้พ้นก่อนที่กูจะยิงมึง” สิ้นสุดคำพูดที่ดุดันของพี่ติณอาจารย์หนุ่มก็รีบวิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต เขาคงกลัวตายมากๆ “อย่ามองหนูแบบนั้นนะ พี่ติณสั่งให้ลูกน้องหาอาจารย์มาสอน หนูไม่ได้เลือกเองสักหน่อย” ฉันรีบบอกเพราะถูกสายตาเอาผิดของพี่ติณจ้องอยู่ “เธอยอมให้มันอยู่ใกล้” “หนูแค่ไม่เข้าใจที่เขาสอน เขาเลยเดินมาบอก”“แล้วต้องใกล้ขนาดนั้น ? กลิ่นตัวหอม ?” พี่ติณกำลังหาเรื่องฉันอยู่ ไม่คิดจะฟังที่พูดเลยหรือไง นิสัยเดิมอีกแล้ว “แต่หนูก็ไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดีนะคะ หนูรู้ว่าตัวเองมีสามีแล้ว” “แล้วตอนมันยืนใกล้ๆ ทำไมไม่ลุกหนี ถ้าฉันไม่มาเห็นเธอจะลุกขึ้นหนีมันหรือเปล่า ?”“การลุกหนีมันเสียมารยาทนะคะ อีกอย่างเขาไม่ได้ทำอะไรที่เป็นการลวนลามหนูเลยด้วยซ้ำ”“ฉันไม่ชอบเธอก็รู้”“เปลี่ยนอาจารย์สอนเป็นผู้หญิงให้หมดทุกคนเลยก็ได้ค่ะ ถ้าเป็นผู้ชายแล้วพี่ติณไม่สบายใจ” “เปลี่ยนแน่!!” ฉันผิดอะไรหรอพี่ติณถึงได้มีท่าทางโกรธมากขนาดนี้ ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเสีย
นางบำเรอ BAD GUY BAD - 109
วันเวลาล่วงเลยผ่านไปจนกระทั่งถึงวันที่สำคัญมากที่สุดของชีวิต เป็นวันที่มีความสุขมากที่สุดอีกวัน วันที่ฉันกับพี่ติณเข้าพิธีแต่งงานกัน เราจัดงานแบบเรียบง่ายเชิญแค่แขกคนสนิท ถึงแม้จะจัดในโรงแรมหรู แต่เราคุยกันแล้วว่าอยากให้บรรยากาศมันอบอุ่นมากกว่ามีคนมากมายพลุกพล่าน ในงานจึงมีแขกมาร่วมแสดงความยินดีไม่มากนัก ส่วนมากจะเป็นญาติทางฉันและเพื่อนๆ ที่ฉันสนิทเพราะพี่ติณตัวคนเดียว จะมีก็แต่ลูกน้องของเขาที่มาร่วมแสดงความยินดี “เจ้าสาวของฉันทำไมถึงสวยขนาดนี้นะ” พี่ติณพูดเสียงหวานเมื่อพ่อส่งมอบตัวฉันให้กับเขา “อย่าพูดแบบนั้นสินะหนูเขินนะ” ฉันบิดตัวไปมาเล็กน้อยเพราะความเขินอายเราทั้งคู่เดินไปบนพรมสีขาวสะอาดตา มีคนคอยโปรยกุหลาบตลอดทางที่เดินและมีเพลงคลาสสิคเปิดขึ้นมา บรรยากาศในงานอบอวลไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ทุกคนที่มาต่างแสดงความยินดีให้เราทั้งคู่จากใจจริง ทำให้งานวันนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ในตอนนี้ฉันกับพี่ติณเราคือสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย เราจะครองคู่กันไปชั่วนิจนิรันดร์…. วันต่อมา ฉันย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของพี่ติณเมื่อวานพ่อกับแม่มาส่ง พ่อร้องไห้ด้วย ฉันเองก็ร้องไห้ รู้สึกว่าแทบไม่ได้อยู
นางบำเรอ BAD GUY BAD - 108 ใช้ปาก Nc+
พี่ติณมาส่งฉันที่บ้าน แต่คืนนี้เขาไม่ได้นอนที่บ้านฉันหรอกนะ อย่างที่พ่อเคยบอกว่ายังไงหลังแต่งงานเราก็ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว พ่อกับแม่เรียกฉันกับพี่ติณมาคุยกันที่ห้องรับแขกเพื่อนัดแนะเรื่องสถานที่จัดงานแต่งงานของเรา“การ์ดเชิญหนูชอบลายนี้ค่ะน่ารักดี เอาแบบนี้นะคะพี่ติณ^_^” “ครับ ^_^” “แล้วสถานที่ล่ะคะ เราจะใช้ที่โรงแรมไหนดี”“แม่กับพ่อเลือกไว้หลายที่เลยลูกลองดูสิ” ฉันกับพี่ติณนั่งดูภาพโรงแรม แต่จนถึงตอนนี้เราก็ยังเลือกกันไม่ได้ว่าจะจัดงานแต่งที่โรงแรมไหนดี มันยังไม่ถูกใจ “จัดที่โรงแรมของผมก็ได้นะครับ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากหน้าห้องรับแขก พอหันไปก็เห็นเฮียเหนือที่ยืนอยู่ “…ไอ้เหนือ” พี่ติณพูดขึ้นมาเบาๆ “ผมผ่านมาก็เลยแวะมาเยี่ยมคุณอาครับ” เฮียเหนือหันมามองฉัน แล้วพูดต่อ “เฮียยินดีด้วยนะ ถึงเจ้าบ่าวจะเป็นมันก็เถอะ” “เป็นกูแล้วทำไม มึงก็รู้มาตั้งแต่แรกว่ากูคิดยังไงกับน้ำมนต์”“เพราะแบบนี้พอมึงรู้ว่ากูถูกจับให้หมั้นกับน้ำมนต์เลยยิ่งโกรธอาละวาดแก้แค้นกู ?”พี่ติณพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วพูด “กูมีเรื่องจะคุยกับมึง”“กูต้องไปคุยด้วย ?”“ตามใจมึง” พูดจบพี่ติณก็เดินไป ส่ว
นางบำเรอ BAD GUY BAD - 107 Nc+
หลังจากคุยธุระเสร็จคุณธนาก็เดินทางกลับ ส่วนฉันกับพี่ติณก็กลับมาที่ห้องทำงาน แถมเขายังล็อกประตู“ละ ล็อคห้องทำไมคะ เดี๋ยวถ้าเลขามีธุระสำคัญ….” “ฉันกำลังจะทำโทษเด็กขี้อ่อย” พี่ติณพูดสวนขึ้น ทำเอาขนมันลุกซู่“หนูเปล่าอ่อยนะ” “ยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน แบบนี้เรียกว่าอ่อย” พี่ติณกล่าวหากันหน้าตาเฉย มาโทษว่าฉันอ่อยคุณธนาทั้งที่ในท้องยังมีลูกของเขาอยู่ “แบบนี้พี่ติณยิ้มให้คุณธนาเหมือนกันแปลว่าอ่อยหรือเปล่าคะ ?”“ไม่ต้องมายอกย้อน ฉันเป็นผู้ชายส่วนเธอเป็นผู้หญิง”“หวงไม่เข้าเรื่องเลยค่ะ แบบนี้หนูไม่ชอบ”“ฉันก็ไม่ชอบ!!” จู่ๆ เขาก็มาขึ้นเสียงดังใส่ โอเค!! ฉันผิดมากเลยสินะ “ขึ้นเสียงใส่หนูงั้นหรอ บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ชอบให้มาเสียงดังใส่” “…..” พอถูกฉันว่าพี่ติณก็เถียงไม่ออก “ถ้าอะไรนิดหน่อยก็เอามาเป็นเรื่องใหญ่เราคงอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกนะคะ” “หมายความว่ายังไง ?“ ลมหายใจร้อนผ่าวของพี่ติณถูกพ่นออกมาแรงๆ เมื่อได้ยินคำพูดของฉัน “หมายความว่าหนูจะไม่แต่งงานกับพี่ติณ ถ้ายังเป็นแบบนี้” มันคือความหงุดหงิดส่วนหนึ่งและความที่ฉันอยากจะดัดนิสัยของพี่ติณด้วยอีกส่วนหนึ่ง เขาเอาแต่ขี้หึงไม่ลืมหูลืมตาแบบ
นางบำเรอ BAD GUY BAD - 106
เช้าวันใหม่หลังจากฉันกับพี่ติณตื่นนอนเราก็จับมือกันมาบอกพ่อกับแม่เรื่องที่ฉันตกลงแต่งงานกับพี่ติณแล้ว เฮียเพลิงก็มากินข้าวเช้าที่บ้านด้วยวันนี้เฮียต้องกลับต่างประเทศแล้ว แต่เหมือนเฮียยังมีอะไรที่ค้างคาอยู่ในใจ ดูท่าไม่อยากกลับสักเท่าไหร่ วันนี้ฉันเข้ามาที่บริษัทกับพี่ติณเพราะไม่อยากนั่งเบื่อๆ รอที่บ้าน ถึงจะตกลงแต่งงานแล้วพ่อก็อยากให้พี่ติณไปๆ มาๆ ที่บ้านมากกว่าจะให้ฉันไปอยู่ที่บ้านเขา พ่อบอกว่าหลังแต่งงานยังไงฉันก็ต้องได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านพี่ติณอยู่แล้ว ตอนนี้จึงอยากให้ฉันอยู่ที่บ้าน “พี่ติณพรุ่งนี้หนูไปเจอเพื่อนๆ นะคะ มีนัดกินข้าวตอนเย็น ^_^” ฉันนั่งคุยแชตกับเพื่อนรอพี่ติณทำงาน เพื่อนๆ มีนัดกินข้าวสังสรรค์กันเป็นงานเล็กๆ ของกลุ่มเราที่นานๆ ครั้งจะมาเจอกันแค่กินข้าวไม่มีแอลกอฮอล์ ฉันต้องขออนุญาตพี่ติณก่อน “ไปกี่โมง ?”“หกโมงเย็นค่ะ”“ไม่ให้ไปด้วย ?” “หนูนัดกับเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกัน พี่ติณไปด้วยคนอื่นคงจะเกร็งๆ” “มีพิรุธนะแบบนี้” พี่ติณมองฉันด้วยสายตาที่กำลังจับผิดอยู่“พิรุธอะไรคะอย่ามาหาเรื่องหนูนะ” “จะให้ไปส่งไหมพรุ่งนี้” “เดี๋ยวให้คนขับรถที่บ้านไปส่งก็ได้ค่ะ ^_^” แกร็ก! ป
นางบำเรอ BAD GUY BAD - 105 Nc20+
“เราไปบอกพ่อกับแม่กันนะคะ ^_^” พี่ติณสวมแหวนให้ฉันจากนั้นก็อุ้มฉันขึ้นมาวางที่เตียงทั้งยังใส่แค่ผ้าขนหนูอยู่ “นอนได้แล้วพรุ่งนี้ค่อยบอกทุกคนก็ได้ ฉันปิดไฟนะ”“แต่หนูยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยนะ ถ้าพี่ติณจะนอนก็นอนก่อนเลยค่ะ แต่งตัวเสร็จเดี๋ยวหนูปิดไฟเอง” ฉันพยุงตัวเองลุกขึ้นแต่ก็ถูกพี่ติณกดให้นอนราบกับเตียงเหมือนเดิมพี่ติณขึ้นมาคร่อมจากนั้นก็โน้มใบหน้าลงมากระซิบบอกข้างๆ ใบหู “ไม่ต้องใส่เสื้อผ้าก็ได้ เพราะเดี๋ยวเธอก็ได้ถอดมันออกอยู่ดี” “บ่อยเกินไปแล้วนะคะ” พอฉันบอกแบบนั้นพี่ติณก็ขมวดคิ้วถาม “อะไรบ่อย ?”“ก็มีเซ็กส์ไงคะ”“วันนี้เป็นวันดีเธอยอมแต่งงานกับฉัน มันก็ต้องฉลองเป็นธรรมดา”“เจ้าเล่ห์” ฉันพูดค้อน “ขอนะครับ” ไม่พูดเปล่าพี่ติณยังยิ้มหวานอีกด้วย ไม่ใจอ่อนได้ไงล่ะ “ทีตอนอยากได้เนี่ยพูดเพราะจังเลยนะคะ” “พูดแบบนี้ปกติ” พี่ติณพูดพร้อมกับใช้มือค่อยๆ ดึงผ้าขนหนูที่พันตัวฉันออก เผยให้เห็นเรือนร่างที่ไร้เสื้อผ้าปิดคลุม “ปะ ปิดไฟก่อนสิคะ” ฉันยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกของตัวเองอย่างเขินอายเพราะความสว่างของห้อง “อยากเห็นหน้าเมียชัดๆ”“ไม่เอาค่ะ หนูอาย”“สวยไปทั้งตัวขนาดนี้ทำไมต้องอาย” ปากหวาน
นางบำเรอ BAD GUY BAD - 104 ซื่อบื้อ
“ตะ แต่หนูยังไม่พูดเรื่องแต่งงานเลยนะคะ”“ในเมื่อลูกเปิดโอกาสให้ตาติณแล้วแม่ว่าการแต่งงานก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ยิ่งท้องโตขึ้นเรื่อยๆ คนจะนินทาเอานะลูก”“หนูรู้ค่ะหนูให้โอกาสพี่ติณแต่ยังไม่อภัยให้เขานี่คะ” “ถึงขั้นนี้แล้วยังไม่ให้อภัยฉันอีกหรือไง” พี่ติณถาม “อยากดูๆ ไปก่อนนี่คะ อย่าเร่งหนูสิ เอาไว้คลอดแล้วเราค่อยแต่งงานกันก็ได้”“คลอดแล้วคงไม่มีเวลาขนาดนั้นหรอกลูก ไหนจะยุ่งกับการเลี้ยงลูกอีก”“ไม่เป็นไรครับถ้าน้ำมนต์ยังไม่อยากแต่งผมก็จะไม่บังคับ ตอนนี้ผมคงยังดีไม่พอที่เธอจะเปิดใจมากขนาดนั้น” พี่ติณพูดขัดขึ้นมา ฟังจากน้ำเสียงก็รู้แล้วว่าเขากำลังน้อยใจอยู่ “……..” ฉันได้แต่เงียบ ไม่ใช่ว่าไม่อยากแต่งหรอกนะจะขอแต่งงานทั้งทีทำไมถึงไม่ทำให้โรแมนติกกว่านี้ก็ไม่รู้ ถ้าถูกขอแต่งงานแบบโรแมนติกฉันคงจะตอบตกลงไปแล้วก็ได้ สักครั้งหนึ่งในชีวิตผู้หญิงก็ต้องการอะไรแบบนี้ อยากสัมผัสความรู้สึกที่ถูกคุกเข่าขอแต่งงานบ้าง แต่พี่ติณไม่เคยคุกเข่าขอฉันเลย “ต่อไปนี้ก็ทำตัวให้มันดีๆ ให้สมกับที่จะเข้ามาเป็นลูกเขยบ้านนี้ล่ะ” พ่อพูดกับพี่ติณ“ครับอา ผมขอโทษจริงๆ กับเรื่องที่ผ่านมา”“แล้วนี่ได้คุยปรับความเข้าใจ
