LOGINShare
บทที่ 362
Related chapters
ธุลีใจ บทที่ 363
เธอเอื้อมมือไปด้านหลังและจับสะโพกของผม ดึงให้ผมแนบชิดกับเธอยิ่งขึ้น “ได้โปรด อย่าหยุดนะคะ ฉันต้องการคุณ โรแวน” เธอครางออกมาผมเลื่อนมือขึ้นและดึงเสื้อกล้ามของเธอขึ้น เผยให้เห็นหน้าอกของเธอ จากมุมที่ผมมองข้ามไหล่ของเธอ เห็นหัวนมสีชมพูเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนเชอร์รี่ และผมอยากจะเลีย ดูด และลิ้มรสเธอจนหมด ผมบีบและบิดมันเบา ๆ จนหัวนมแข็งเป็นไตเธอยกศีรษะขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนจะพิงกลับมาที่ไหล่ของผมอีกครั้ง ผมจับผมเธอที่ยังมัดเป็นมวยไว้ตรงท้ายทอย และบิดศีรษะไปด้านข้างเพื่อให้ผมขบเบา ๆ และเลียไปตามลำคอ ผมไม่มีวันพอใจกับรสชาตินี้ เธอมีรสชาติเหมือนกลิ่นหอมของตัวเอง มือของผมจับหน้าอกทั้งสองข้างและบีบเบา ๆ เธอดันอกของเธอออกมาและบดสะโพกของเธอกลับมาที่ส่วนล่างของผม ทำลายการควบคุมตัวเองของผมจนแทบหมดสิ้นผมก้าวถอยหลังออกจากเธอเล็กน้อยก่อนจะพูดเสียงหนักแน่นว่า “ถอดกระโปรงกับกางเกงในออกนะ แล้วค่อยขึ้นไปที่ปลายเตียง วางมือและเข่าลงในท่าหมอบ”เธอหันกลับมามองผมพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฉันอยากให้คุณทำฉันในท่าหมามาตลอดเลยนะ”. ผมยืนอยู่ที่เดิม ทั้งที่สิ่งที่อยากทำที่สุดคือคุกเข่าลงตรงหน้าเธอและบูชาทุกตารา
ธุลีใจ บทที่ 364
เธอทำให้ผมแทบเสียสติสายตาของผมยังคงจดจ้องไปที่จุดอ่อนไหวและสะโพกของเธอ ขณะที่ผมก้าวเข้าไปใกล้จนเหลือเพียงไม่กี่นิ้วระหว่างกางเกงยีนส์ของผมกับความชื้นของเธอ ผมวางมือข้างหนึ่งที่แผ่นหลังส่วนล่างของเธอ แล้วไล่มันขึ้นมาตามแนวกระดูกสันหลัง เธออยู่ในท่าคลานบนมือและเข่า แต่ผมต้องการให้หน้าอกของเธอแนบกับเตียงเธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสแรกของผมมาถึงผมไล่มือไปจนถึงฐานคอของเธอและออกแรงกดเล็กน้อย เธอเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการ และลดตัวลงจนข้อศอกแนบกับเตียง แก้มของเธอพิงอยู่บนผ้าห่ม“ฉีกขาออกอีก” ผมสั่งเธอพร้อมกับกดแผ่นหลังของเธอเธอทำตาม แต่ยังไม่มากพอ“อีก” ผมพูดเสียงต่ำและเพิ่มแรงกดเธอแยกขาออกกว้างขึ้น จนกระทั่งผมหยุดเธอเมื่อถึงระดับที่พอดีกับแท่งสวรรค์ผมผมใช้มือทั้งสองข้างเริ่มลูบจากสะโพกของเธอขึ้นไปตามลำตัว จนถึงหน้าอกที่แนบกับเตียง ผมสอดมือไปข้างใต้ บีบหัวนมเบา ๆ ก่อนจะลากมือกลับลงมาตามลำตัวของเธอผิวของเธอเนียนนุ่มและรู้สึกดีอย่างไม่น่าเชื่อเมื่ออยู่ใต้ฝ่ามือของผม เธอครางออกมาเบา ๆ กับผ้าห่มและแอ่นหลังขึ้นเล็กน้อย เมื่อผมเลื่อนมือลงไปถึงขาอ่อน ผมเปลี่ยนทิศทางและลูบกลับขึ้นมา คราว
ธุลีใจ บทที่ 365
สายตาผมจับจ้องที่ปลายอวัยวะของตัวเองที่แตะอยู่ตรงทางเข้าของเธอ ก่อนที่ผมจะค่อย ๆ สอดเข้าไปทุกนิ้วในจังหวะที่ช้าและนุ่มนวล“อ้า เอวา” ผมครางเสียงต่ำ ขณะที่เธอร้องออกมาเบา ๆ กับผ้าห่มเธอตอดรัดผมแน่นเสียจนผมเกือบจะถึงจุดสุดยอดตั้งแต่แรกเข้า ความรู้สึกที่เธอโอบล้อมตัวผมเอาไว้ อบอุ่นและนุ่มนวล มันเหมือนทั้งสวรรค์และนรกในเวลาเดียวกัน เป็นสิ่งที่หวานที่สุดเท่าที่ผมเคยสัมผัส และผมรู้ว่านี่จะเป็นเพียงครั้งเดียวในชีวิตที่ผมได้สัมผัสความรู้สึกนี้ผมถอนสะโพกกลับจนเหลือเพียงปลายอยู่ภายใน การเห็นความชื้นที่เปล่งประกายบนตัวเองทำให้ผมกัดฟันแน่นเพื่อระงับเสียงคราง และต้องสู้กับความปรารถนาที่จะกระแทกเข้าไปอย่างรุนแรง ผมค่อย ๆ ดันตัวกลับเข้าไปและหยุดนิ่งอยู่ข้างใน ปล่อยให้เธอปรับตัวกับขนาดของผม เมื่อผมรู้สึกว่าเธอผ่อนคลาย ผมจับสะโพกเธอแน่นแล้วกระแทกตัวเข้าไปเต็มแรง พร้อมกับดึงตัวเธอกลับมาหาผมเธอครางสะอื้นและจิกผ้าห่มแน่น เมื่อผมกระแทกเข้าไปอีกครั้ง ผมบดสะโพกเข้าหาสะโพกของเธอ จนสัมผัสจุดหนึ่งในตัวเธอที่ทำให้เธอร้องเรียกชื่อผมเสียงดัง “โรแวน!”การได้ยินเธอร้องเรียกชื่อผมทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยากตบอกตั
ธุลีใจ บทที่ 366
โรแวนให้ตายเถอะ ผมแทบจะประสาทเสีย หัวใจเต้นผิดจังหวะจนแทบจะหลุดออกมา และมือของผมก็สั่นจนยากที่จะควบคุม ครั้งสุดท้ายที่เราแต่งงานกัน มันต่างออกไปโดยสิ้นเชิง ตอนนั้นเรายังเด็กและไม่มีใครอยากแต่งงานเลยสักคนเธอพยายามจะหนีจากผมพร้อมลูกในท้อง ขณะที่ผมโกรธแค้นจักรวาลทั้งใบที่บังคับให้ผมต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมคิดว่าผมเกลียด ส่วนหนึ่งของผมยังคงสงสัยว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าเอวาสามารถหนีไปได้สำเร็จ แน่นอน ผมคงโกรธจนแทบบ้า ที่เธอพาผมหนีจากโอกาสที่จะได้รู้จักลูกของตัวเอง แต่เราจะยังได้กลับมาเจอกันหรือไม่?เมื่อก่อนผมมองไม่เห็น แต่ตอนนี้ผมมั่นใจเต็มหัวใจว่า เอวาเป็นคู่แท้ของผม มันอาจใช้เวลานานกว่าจะเห็น กว่าจะยอมรับ แต่ดีกว่าที่จะไม่เห็นเลย “นายช่วยใจเย็นได้เปล่า?” เกเบรียลบ่นข้าง ๆผมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามทำใจให้สงบแต่ก็ไม่สำเร็จ ผมเดาว่าผมคงสงบลงไม่ได้จนกว่าจะเห็นเธอเดินมาตามทางเดินนั้น“ไม่ได้เว้ย” “งั้นช่วยใจเย็นลงที นายทำให้ฉันประสาทเสียไปด้วย และฉันไม่ใช่คนที่กำลังจะแต่งงานนะ”เรายืนอยู่ที่ด้านหน้า รอให้เอวามาถึง เธอยังไม่มาถึง และเพื่อนเจ้าสาวก็ยังไม่มาเช่นกันถึงแม้ผมจะอยากจัดงาน
ธุลีใจ บทที่ 367
"ใช่แล้วครับ...เหมือนที่อาเกเบรียลพูดเลย แม่ไม่มีทางหนีไปไหนแน่นอน แม่ดีใจมากที่ได้แต่งงานกับพ่ออีกครั้งนะครับ ความสุขของแม่มันหวานมากจนเหมือนจะทำให้ใคร ๆ น้ำตาลขึ้นได้เลย"เขายิ้มมุมปากแบบที่ดูคล้ายกับผมและเกเบรียลจนน่าขนลุกผมกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เพลงมาร์ชงานแต่งงานเริ่มดังขึ้นเสียก่อน ผมยืนตัวตรงยิ่งกว่าไม้บรรทัด หันหน้าไปยังทางเข้าคนแรกที่เดินเข้ามาคือโคริน สีชุดที่เธอเลือกดูสดใส แต่ผมไม่ได้สนใจเธอหรือเล็ตตี้ที่เดินตามมาสักนิด สิ่งเดียวที่ผมอยากเห็นคือ ลูกสาวและผู้หญิงที่กำลังจะเป็นภรรยาผมในที่สุด ไอริสก็เดินเข้ามาพร้อมตะกร้าดอกไม้ใบเล็ก ๆ โปรยกลีบดอกไม้ไปตามทาง ตอนนี้เธอสองขวบครึ่งแล้ว เพราะการหมั้นของเรากินเวลาไปหนึ่งปีครึ่ง หัวใจพองโตด้วยความรักผมยืนยิ้มมองเธอพยายามทำหน้าที่ของตัวเองอย่างตั้งใจ เมื่อมาถึงครึ่งทาง เธอก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นผม รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้า เธอวางตะกร้าแล้ววิ่งเต็มกำลังมาหาผมซึ่งลืมหน้าที่ของตัวเองไปหมด"ปะป๊า!" เธอตะโกน "คิดถึง!"เสียงหัวเราะและเสียงอู้ดังมาจากฝูงชน แต่ผมไม่สนใจ ไม่มีใครสำคัญอีกแล้วผมย่อตัวลงพอดีในจังหวะที่ร่างเล็ก ๆ
ธุลีใจ บทที่ 368
เล่ม 2 บทนำเกเบรียลผมนั่งอยู่ในห้องทำงาน จิตใจหมุนวนไม่หยุด ความกังวลเกี่ยวกับพี่ชายของผมกัดกินทั้งกลางวันและกลางคืน มันผ่านมาได้สองเดือนแล้ว ตั้งแต่ทุกอย่างพังทลายหลังจากเรื่องของเอมม่า และตั้งแต่เขาบอกพวกเราว่าเขาแต่งงานกับเอวาเพราะเธอตั้งท้องตั้งแต่นั้นมา ตั้งแต่เขาสูญเสียเอมม่า เขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย เหมือนบางอย่างในตัวเขาแตกสลาย เหมือนเขาใช้ชีวิตเพียงครึ่งเดียว ทราวิสบอกผมว่าเอมม่าเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันนัก แต่ถึงผมจะเห็นค่าเธอมากแค่ไหน เธอก็ไม่ใช่สิ่งที่ผมกังวลที่สุด ความภักดีของผมจะอยู่กับโรแวนเสมอ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรลงไปผมเปิดลิ้นชัก หยิบซองบุหรี่ออกมา แล้วจุดสูบ ควันที่พ่นออกมาทำให้ผมรู้สึกสงบลงเล็กน้อย ผมรู้ว่ามันเป็นนิสัยแย่ ๆ แต่ผมหยุดไม่ได้ นอกจากเซ็กส์แล้ว นี่คือสิ่งเดียวที่ทำให้ผมผ่อนคลายได้ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ มองไปรอบห้องทำงาน ผมกำลังฝึกงานที่บริษัทของครอบครัว ซึ่งมีมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษและบริหารโดยผู้ชายในครอบครัวตลอด เราไม่ได้กีดกันผู้หญิงหรืออะไรแบบนั้น มันแค่ไม่มีผู้หญิงเกิดในครอบครัวเรามาหลายรุ่นแล้ว เพราะเหตุผลบางอย่าง ครอบครัวของเรามีแต่ลูกชาย ครั้งหนึ่
ธุลีใจ บทที่ 369
นั่นไม่ใช่หน้าที่ของผม โรแวนเป็นคนรับผิดชอบเรื่องควบรวมและเข้าซื้อธุรกิจใหม่ ๆ เขาเก่งในเรื่องนั้นที่สุด แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่ในสถานะที่จะทำอะไรได้เลยตอนเราอายุแค่ยี่สิบสองปี พวกเราก็ครองเกมนี้แล้ว ผมไม่ได้โม้หรอก แต่ทุกคนในวงการนี้รู้จักฝาแฝดตระกูลวู้ด ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเอวาทำลายทุกอย่าง ผู้หญิงคนนั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้พี่ชายของผมดำดิ่งลงเหว"ผมรู้ แต่ผมไม่ได้มาที่นี่เพราะเรื่องนั้น" แอนดรูว์ตอบเสียงเรียบผมต้องยอมรับ เขาถ้าขึ้นบริหารบริษัทเร็วกว่านี้ บางทีเขาอาจช่วยบริษัทตัวเองได้ เพราะผมมองเห็นความเฉียบคมและเล่ห์เหลี่ยมในดวงตาสีเขียวของเขา"งั้นคุณต้องการอะไร?"ผมรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เขากำลังสร้างความตื่นเต้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบเลย"มันง่ายมากจริง ๆ" เขาหยุดพูด ทำเอาผมอยากเขย่าเขาแรง ๆ "ผมต้องการให้คุณแต่งงานกับน้องสาวของผม""คุณล้อเล่นใช่ไหม?" ผมหัวเราะอย่างไร้อารมณ์ขันใครที่มีสติดีจะอยากแต่งงานกับฮาร์เปอร์ เบคเกตต์กัน? ผมจำได้ครั้งสุดท้ายที่เจอเธอคืองานเลี้ยงอาหารกลางวันที่องค์กรการกุศลจัดขึ้น ซึ่งพวกเราบริจาคอยู่บ่อย ๆ ตอนนั้นเธอน่าจะอายุสิบหกผมชอบผู้ห
ธุลีใจ บทที่ 370
ผมยืนอยู่ข้าง ๆ ห้องพร้อมกับแก้วแชมเปญในมือ แค่เพียงมองดูไปรอบๆ ทุกคนดูเหมือนจะมีความสุขและอารมณ์ดี ซึ่งตรงข้ามกับผมอย่างสิ้นเชิงพวกเราอยู่ที่งานเลี้ยงฉลองแต่งงานครั้งที่สองของโรแวนกับเอวา แต่ผมไม่สามารถทำตัวตื่นเต้นได้เลย อย่าเข้าใจผมผิดนะครับ ผมดีใจจริง ๆ ที่พี่ชายของผมมีความสุข ดีใจที่เขากับเอวาสามารถแก้ไขปัญหาได้ และดีใจสุด ๆ ที่พวกเขาได้รับโอกาสครั้งที่สอง แม้ว่าการเริ่มต้นความรักของพวกเขาจะเป็นยังไงก็ตาม แต่ผมก็มีเรื่องของตัวเองที่ต้องจัดการ จะบอกว่าผมเห็นแก่ตัวก็ได้ผมยังลืมการสนทนาที่ผมมีกับพ่อเมื่อวานนี้ไม่ได้เลย มันวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลา มันทำให้ผมรู้สึกคุกกรุ่น และทำให้บรรยากาศดี ๆ ที่ผมมีหายไปผมควรจะได้เต้นรำ ผมควรจะได้มองสาว ๆ ที่ยังโสดและเซ็กซี่ แล้วคิดว่าจะมีใครเป็นสาวโชคดีที่มานอนกับผมคืนนี้ แต่ตอนนี้ผมกลับยืนนิ่งอยู่ในมุมหนึ่ง หวังแค่แชมเปญนี้จะเป็นเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์แรงกว่านี้สักหน่อย เพื่อช่วยให้ผมผ่อนคลายตาผมเริ่มมองไปรอบ ๆ ห้อง มีคนบางคนกำลังนั่ง บางคนกำลังเต้นรำ และบางคนที่บาร์ ซึ่งบาร์นั้นไม่มีแอลกอฮอล์จริง ๆ ทำให้ผมหงุดหงิดไม่น้อย พี่เจ้าบ่าวเจ้
Latest chapter
ธุลีใจ บทที่ 539
ฉันหยุดหายใจเเพราะความตกใจ และผละออกจากเขา ในขณะที่ร่างเล็ก ๆ กระโดดขึ้นมาบนตัวเรา"สุขสันต์วันคริสต์มาส!" เขาตะโกนอย่างมีความสุขด้วยเสียงร้องเพลง“หัวจะปวด” ทั้งกาเบรียลและฉันครางอย่างหงุดหงิดจะมาช้ากว่านี้สักชั่วโมงไม่ได้หรืออย่างไร? ถ้ามีใครสักคนในครอบครัวนี้ที่ชอบขัดจังหวะเรา มันก็ต้องเป็นลูกคนที่สอง แอนดรูว์ คนนี้แน่นอน เราเรียกเขาว่าดรูว์เขาอาจจะไม่รู้ว่าเขาเป็นตัวขัดจังหวะแค่ไหน แต่ก็ไม่สำคัญยังไงเขาก็ทำอยู่ดี"ตื่นครับ! ตื่น!" เขาตะโกนเสียงดัง จนชั่วขณะหนึ่งฉันไม่ได้ยินอะไรเลย นอกจากเสียงก้องของเจ้าลูกชาย"ไม่ต้องตะโกนก็ได้ ดรูว์" เกเบรียลบ่น "พ่อแม่ได้ยินชัดเจนโดยที่หนูไม่ต้องทำให้แก้วหูพ่อแม่แตกก็ได้"ดูเหมือนดรูว์จะไม่ฟังเลย เขาเด้งขึ้นเด้งลงบนเตียง มีความสุขแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขาเกเบรียลขยับตัวใต้ผ้าห่ม คงพยายามขยับทุกอย่างให้เข้าที ฉันขยับร่างกายขึ้นและพิงหัวเตียง ก่อนจะคว้าลูกชายที่กระตือรือร้นและอยู่ไม่นิ่งมา สิ่งสุดท้ายที่เราต้องการคือเขาทำร้ายพ่อของเขาด้วยการเผลอเหยียบเข้ากลางตัวเขาหรืออะไรทำนองนั้น"หนูพยายามห้ามเลียมแล้วนะคะ แต่แม่ก็รู้ว่าเขาเป็นยังไงเวลาต
ธุลีใจ บทที่ 538
ฮาร์เปอร์ฉันกำลังล่องลอยอยู่บนปุยเมฆสีขาวนุ่มฟูแห่งการนอนหลับ ฉันรู้สึกอบอุ่น รู้สึกสงบ และรู้สึกได้รับความรักฉันเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทีละน้อย เกเบรียลนอนอยู่ข้างหลังฉัน แขนโอบกอดฉันไว้ เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่เรานอนหลับด้วยกัน เขากอดฉันไว้แน่นในอ้อมแขน ราวกับว่าเขากลัวว่าฉันจะหายไปหากไม่ทำเช่นนี้ฉันขยับตัวเล็กน้อยเพื่อหลุดออกจากอ้อมแขนของสามี ทว่าแทนที่จะปล่อยฉันไป เขากลับกระชับมือแน่นขึ้น ซึ่งดันฉันเข้าไปแนบชิดมากขึ้นฉันหยุดขยับเมื่อรู้สึกถึงเขา ฉันรู้สึกถึง น้องน้อยที่ตื่นมาเคารพธงชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ฮอร์โมนของฉันพลุ่งพล่าน และฉันก็ต้องการเขาขึ้นมาทันที ฉันอยากให้เขาสอดแทรกเข้ามาในร่างนี้เรื่องบนเตียงของเราสองช่างสมบูรณ์ แต่ก็มีบางครั้งที่ต้องการมากกว่านี้ อาจเพราะมีลูกด้วยกันถึงสามคนแล้ว บางเวลามันก็ยากที่จะมีเวลาส่วนตัวที่ไม่ถูกรบกวนได้"อืม" เกเบรียลร้องครางเมื่อฉันถูบั้นท้ายกับเป้าของเขาเสียงนั้นเดินทางลงไปจนถึงจุดนั้นของฉัน ฉันถูอีกครั้ง กระตุ้นเสียงครางแสนเร้าอารมณ์จากเขาอีกเกเบรียลเริ่มประทับจูบตามหลัง ไหล่ และคอ มันผ่านมาสองสามวันแล้ว และฉันก็โหยหาเขา
ธุลีใจ บทที่ 537
"ใช่เลยครับ" เขาตอบรับรอยยิ้มของฉัน ขณะที่คิลเลียนเดินเข้ามาหาเรา"ผมมาขโมยภรรยาแสนสวยของผมคืนแล้วครับ" เสียงเขาแหบพร่า และฉันอดไม่ได้ที่จะละลายไปกับโทนเสียงนั้น มันเซ็กซี่สุด ๆ ไปเลย“เธอเป็นของคุณแล้วนะ” คาลวินปล่อยมือจากฉันและหลีกทาง ก่อนจะเดินจากไปคิลเลียนดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีช่องว่างระหว่างเรา "เป็นยังไงบ้าง? ปวดหลังหรือเปล่า? ขาเป็นยังไง?"เห็นไหม ฉันบอกแล้วไง เขาเป็นเสือร้ายในคราบทนายความ แต่ดูแลเอาใจใส่และรักใคร่ในฐานะคู่ครอง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันมีสเปคแบบไหน จนกระทั่งฉันได้พบเขา"สบายดีค่ะ ที่รัก ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้นก็ได้" ฉันหัวเราะเบา ๆ ดันตัวเองเข้าไปใกล้เขามากขึ้น"ผมเคยบอกว่าผมรักคุณแล้วหรือยัง?" เขาถามฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มขณะที่เขย่งปลายเท้าและกระซิบชิดริมฝีปากของเขา "ประมาณพันครั้งแล้วค่ะวันนี้ แต่ฉันไม่ได้บ่นอะไรนะ""คุณคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับผมเลยนะครับ เอมม่า ผมนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตผมจะเป็นยังไงหากไม่มีคุณ ผมรู้ว่าเราได้กล่าวคำสาบานกันไปแล้ว แต่ผมสัญญาว่าจะรักและทะนุถนอมคุณเสมอ เพราะคุณคือของขวัญที่เบื้องบนประทานมา ผมสัญญา
ธุลีใจ บทที่ 536
มอลลี่เป็นหนึ่งในเพื่อนเจ้าสาว เช่นเดียวกับเอวา คอนนี่ เล็ตตี้ ฮาร์เปอร์ และคินลีย์ พวกเธอเป็นเพื่อนสาวกันมาสี่ปีแล้วตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุวันนั้น แน่นอนว่าฉันไม่มีวันหาใครมาแทนมอลลี่ได้ เธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุด แต่ฉันก็รู้สึกขอบคุณที่มีพวกเธออยู่เช่นกันอีกอย่างเมื่อวานนี้มอลลี่บอกฉันว่าเธอกำลังคิดจะย้ายมาอยู่ที่นี่ ฉันตื่นเต้นมาก ฉันรักเธอ แต่เรายอมรับว่าเป็นเพื่อนระยะไกลกันมันรักษาความสัมพันธ์กันได้ยาก ฉันมีความสุขมากที่เธอจะย้ายมาอยู่ใกล้ ๆเสียงเพลงช้าลง และกันเนอร์ก็เดินเข้ามา ตัดบทสนทนาทั้งหมด“เต้นรำกันหน่อยไหมครับ แม่?”มีเสียง ว้าว ดังขึ้นเป็นระลอก และฉันสาบานได้ว่าหัวใจฉันละลายไปตรงนั้นเลย"แน่นอนสิจ๊ะ สุดหล่อของแม่" ฉันตอบก่อนจะจับมือเขาตอนนี้กันเนอร์อายุสิบสี่ เป็นวัยรุ่นแล้วเชื่อไหมล่ะ? เขาสูงเท่าฉันแล้ว และฉันมั่นใจว่าอีกไม่กี่ปีเขาจะสูงกว่าฉัน ฉันไม่ว่าอะไรหรอก เขาก็จะเป็นลูกชายตัวน้อยของฉันเสมอคาลวินและฉันตัดสินใจส่งเขาไปเข้ารับการบำบัดทันทีที่ฉันออกจากโรงพยาบาล เราเข้าร่วมการบำบัดร่วมกันบ้าง และพูดคุยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา และเกี่ยวกับวันที่เกิดอุบัติเหตุ
ธุลีใจ บทที่ 535
เอมม่าฉันเต้นรำกับมอลลี่ ปล่อยให้เสียงเพลงโอบล้อมตัวไว้ ฉันรู้สึกปวดหลังเล็กน้อยแต่ก็ไม่สำคัญอะไรเลยเมื่อฉันมีความสุขสุด ๆ แบบนี้ชุดเดรสสะบัดไปมาขณะที่เราตะโกนเนื้อเพลง หน้าร้อนแสนสาหัส ของเทย์เลอร์ สวิฟต์ออกมาสุดเสียง เอวาที่กำลังตั้งครรภ์ท้องแก่ก็เข้าร่วมกับเราด้วย ฉันหัวเราะเพราะเธอคิดว่าเธอกำลังเต้นอยู่เลยแต่เปล่าเลย ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเรียกสิ่งที่เธอกำลังทำว่าอะไรดีจำนวนครั้งที่ฉันเรียกว่าตนเองมีความสุขนั้นสามารถนับนิ้วได้เลย หนึ่งคือตอนที่ฉันสอบเนติบัณฑิตได้ สองคือตอนที่กันเนอร์เรียกฉันว่าแม่เป็นครั้งแรกหลังจากผ่านมานาน และสามคือวันนี้ งานแต่งของฉันคุณได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันแต่งงานแล้วและฉันมีความสุขอย่างที่สุดจำทนายหนุ่มน่ารักที่ฉันเล่าให้เอวาฟังในวันเกิดของเจมส์ได้ไหมคะ? จะว่าอย่างไรดี เขาไม่เคยละความพยายามเลยค่ะ ไม่ว่าฉันจะปฏิเสธเขากี่ครั้งก็ตาม เขาขอฉันคบหาอยู่เรื่อย ๆ และที่ฉันบอกว่าเรื่อย ๆ ก็คือเขาขอเกือบทุกวัน ฉันเบื่อที่จะได้ยินคำถามเดิม ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนวันหนึ่งฉันก็ตอบตกลง ปรากฏว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิตนี้เลยฉันชะลอฝีเท้าลง ดวงตามองหาเจ้าบ
ธุลีใจ บทที่ 534
กันเนอร์มีน้องชายแล้ว งงกันอยู่ใช่ไหมคะ? เพราะเมื่อกี้ฉันกับเอวากำลังคุยเรื่องแฟนกันอยู่เลย เชสไม่ใช่ลูกชายของฉันค่ะ เขาเป็นลูกชายตัวน้อยของคาลวินและคินลีย์ พวกเขาแต่งงานกันเมื่อปีที่แล้วแล้วมีเชสตัวน้อยน่ารักคนนี้เป็นลูกน้อยคาลวินและฉันสนิทกันมากขึ้นตั้งแต่อุบัติเหตุ เหมือนกับกันเนอร์ เขายกโทษให้ฉัน และพวกเราก็สามารถสร้างมิตรภาพที่สวยงามได้คินลีย์เป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ เธอเข้ากับพวกเราทุกคนได้ เธอใจดีและน่ารัก และที่สำคัญที่สุด เธอทำให้คาลวินมีความสุขและปฏิบัติต่อกันเนอร์เหมือนลูกชายของเธอเอง"ไม่จ้ะ ไม่เคยเกินจริงเลย" เอวาแก้ตัว "น้าแค่อยากให้แม่หนูเล่าเรื่องทนายความน่ารักที่ที่ทำงานให้ฟังมากกว่านี้""ผมขอจบตรงนี้นะครับ ไปดีกว่า" เขาพูด ดูเหมือนจะขยะแขยงเล็กน้อย "แม่ดูน้องได้ใช่ไหมครับ หรือผมควรจะพาน้องไปด้วย?"“แม่สบายมากจ้ะ…ไปเล่นกับเพื่อน ๆ เถอะ”เขาพยักหน้าก่อนที่จะวิ่งไปหาโนอาและคนอื่น ๆ คาลวินใจดีพอที่จะแก้ไขข้อตกลงเรื่องการดูแลบุตร ตอนนี้พวกเราดูแลกันเนอร์ร่วมกัน ลูกอยู่กับคาลวินวันธรรมดาและใช้วันหยุดสุดสัปดาห์กับฉัน"เอาล่ะ กลับมาเรื่องผู้ชายน่ารักคนนั้นก่อนนะ
ธุลีใจ บทที่ 533
สามปีต่อมาเอมม่า"จริงจังนะ เอมม่า เมื่อไหร่เธอจะหาแฟนสักที?" เอวาเอ่ยถามพร้อมนั่งลงข้าง ๆ ฉันฉันมองออกไปที่สวนหลังบ้านและยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ วันนี้เป็นวันเกิดของเจมส์ลูกชายของทราวิสและเล็ตตี้ ซึ่งตั้งชื่อตามพ่อของพวกเราและเจมส์กำลังจะอายุครบหนึ่งขวบเล็ตตี้และทราวิสแต่งงานกันเมื่อประมาณสองปีที่แล้ว ทราวิสคุกเข่าขอเธอแต่งงานทันทีที่ฉันได้สติขึ้นหลังจากอุบัติเหตุที่เกือบจะพรากชีวิตฉันไป คุณอาจจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนขับรถคนนั้น เขาถูกจำคุกห้าปีในข้อหาขับรถโดยประมาท ฉันหวังว่าเขาจะได้รับบทเรียนนะกลับมาที่ทราวิสและเล็ตตี้ ฉันคิดว่าการเห็นฉันอยู่ในโรงพยาบาลทำให้เขารู้ว่าชีวิตสั้นแค่ไหน เขาขอเธอแต่งงานและเล็ตตี้ก็ตอบตกลง พวกเขาแต่งงานกันซึ่งเป็นงานแต่งงานฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามตอนนี้ัฉันได้กลายเป็นเพื่อนกับเอวาก็เลยถูกดึงเข้ามาในวงจรนี้ด้วย คอนนี่และรีเปอร์แต่งงานกันแบบงานแต่งงานเล็ก ๆ ที่เป็นกันเองกับเพื่อนสนิทและครอบครัว สี่เดือนต่อมาทั้งสองก็อ้าแขนรับลูกสาวของพวกเขา เฮเวน ตอนนี้คอนนี่ก็กำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สองซึ่งเป็นลูกสาวอีกคนฮาร์เปอร์และเกเบรียลก็กำลังจะมีลูกด้วยกันอีก
ธุลีใจ บทที่ 532
"ไม่ไหวแล้ว! ฉันต้องเบ่งเดี๋ยวนี้" ฉันคำรามพร้อมจับเสื้อเกเบรียลไว้ฉันรู้สึกบ้าไปแล้ว เหมือนฉันเสียสติไปแล้ว ความเจ็บปวดกำลังทำให้ฉันบ้าไปแล้วจริง ๆโชคดีที่พวกเราไปถึงห้องคลอดก่อนที่ฉันจะคลอดลูกตรงทางเดินของโรงพยาบาล ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเดินไปถึงห้องคลอด และเจ้าหน้าที่ก็เริ่มเตรียมพร้อมให้ฉันเอวาอยู่ในห้องเรียบร้อย ฉันรู้สึกขอบคุณที่มีคนเข้าใจความรู้สึกตอนที่ช่องคลอดฉีกออกเป็นสองส่วนเพื่อให้เด็กตัวน้อย ๆ ออกมาดูโลก"ฉันไม่ไหวแล้ว" ฉันกัดฟันพูด ก่อนที่จะยกตัวขึ้นและเบ่งสุดแรงฉันสาบานว่าฉันรู้สึกเหมือนก้นจะแตกและมันก็เพิ่มความเจ็บปวดให้ฉันมากขึ้น"ความผิดคุณเลย!" ฉันกรีดร้องใส่เกเบรียลขณะที่จับมือเขาไว้แน่นฉันจ้องเขม็งไปที่เขา ลมหายใจถี่กระชั้น และรูจมูกบานออกเพื่อพยายามสูดอากาศเข้าไปในปอดให้ได้มากที่สุด"เตรียมนะ เธอ เบ่งเลย" เอวาเร่งเร้าฉันขณะที่เช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากให้ฉัน "เกเบรียลไม่สำคัญแล้วตอนนี้""อ้าว ใจร้ายนะ เอวา" เกเบรียลพึมพำพร้อมจ้องเขม็งไปยังเอวา เธอจ้องเขม็งกลับราวกับจะบอกให้เขาหุบปากและทำตามน้ำไปฉันบีบมือพวกเขาเมื่อมดลูกหดตัวอีกครั้ง และฉันก็ออ
ธุลีใจ บทที่ 531
"สบายมากจ้ะ หมีน้อยลิลลี่ แม่กำลังจะคลอดลูก... จำที่แม่บอกหนูได้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นตอนถึงเวลาแบบนี้?"เธอพยักหน้า "ค่ะ แม่บอกว่าแม่จะเจ็บท้อง แต่หนูไม่ต้องห่วง เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้น้องเกิดมาค่ะ""ดีมากจ้ะ" ฉันเบ้หน้าเมื่อการหดเกร็งตัวจู่โจมฉันอีกครั้ง "นั่นคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ ดังนั้นอย่ากลัวไปนะจ๊ะ"เกเบรียลจับมือและช่วยให้ฉันเดินออกจากห้อง ฉันหายใจเข้าทางจมูกและหายใจออกทางปาก แต่พูดตามตรงมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย"หนูแค่ไม่เข้าใจน่ะค่ะ ทำไมแม่ต้องเจ็บด้วย? ทำไมเด็กถึงออกมาจากท้องแม่ไม่ได้โดยไม่ทำให้แม่เจ็บล่ะคะ?"สิ่งที่ฉันไม่ต้องการที่สุดคือทำให้ลูกสาวหวาดกลัวโดยต้องอธิบายให้เธอฟังว่าความเจ็บปวดนั้นจำเป็นสำหรับการออกแรงเบ่งเด็กออกมาจากร่างกายฉัน เธอจะอยากรู้ว่าทำไมต้องเบ่งลูกออกมาด้วย และฉันจะต้องอธิบายว่าเพราะลูกตัวใหญ่และทางออกเล็กกว่า ดังนั้นการหดเกร็งตัวเหล่านั้นจึงจำเป็นสำหรับการเบ่งลูกออกมา จากนั้นเธอจะอยากรู้ว่าทางออกนั้นคืออะไร และฉันจะต้องบอกเธอว่าลูกออกมาทางนั้นอย่างไรเล่าอย่างที่คุณเห็น นั่นไม่ใช่บทสนทนาที่เธอเตรียมใจรับได้นัก เธอจะตกใจกลัวเมื่อรู้ว
