เกาะมัลดีฟส์รายล้อมไปด้วยทะเลอันกว้างใหญ่ซึ่งเป็นแหล่งที่เที่ยวซึ่งได้รับความสนใจจากผู้คนทั่วโลก น้ำทะเลสีฟ้าครามใสมองเห็นผืนทรายและตัวปลา ซึ่งกำลังแหวกว่ายไปมาอยู่ใต้ผืนผิวน้ำ"นั่งดูอะไรอยู่เหรอครับ"อัคนีถามหญิงสาวซึ่งกำลังให้ความสนใจกับฝูงปลานานาหลายชนิดซึ่งกำลังแหวกว่ายไปมาอยู่ใกล้กับระเบียงที่ทอดยาวออกไปจากตัวห้องพัก"เฮียไฟมาดูเจ้าปลาตัวน้อยพวกนี้สิคะ มันน่ารักมากเลยนะคะ"ธารน้ำชี้นิ้วไปยังฝูงปลาซึ่งกำลังแหวกว่ายไปมา ดวงตาของเธอเปล่งประกายไปด้วยความสุข นี่เป็นคนแรกที่เธอได้ออกมาเที่ยวถึงต่างประเทศมันคงจะไม่ใช่เรื่องแปลกใช่ไหมถ้าเธอจะตื่นเต้นเมื่อได้เห็นสิ่งแปลกใหม่"เฮียดูสิ ปลาพวกนี้น่ารักมากเลย""หยุดพูดถึงปลาก่อน ไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่เดี๋ยวเฮียจะพาไปหาอะไรอร่อย ๆ ทานแล้วจะได้กลับมานอนพักผ่อนกัน"การเดินทางนานหลายชั่วโมงทำให้อัคนีรู้สึกเหนื่อยล้าอีกทั้งก่อนหน้านี้เขายังคงทำงานหนักติดต่อกันหลายวัน ร่างกายจึงเรียกร้องหาเตียงนอนเพื่อต้องการพักผ่อนให้เต็มอิ่ม ไหน ๆ ก็ได้มาเที่ยวพักผ่อนเขาก็จะใช้เวลานี้พักผ่อนให้อย่างเต็มที่ก่อนจะกลับไปลุยงานใหม่"ว่าแต่วันนี้เฮียจะไม่ออกไปเที่ยวไหนใช่
ในยามรุ่งเช้า แสงแดดแรกของวันใหม่ส่องเข้ามาด้านในทำให้อัคนีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขาหันไปมองหน้าของคนข้างกายเป็นสิ่งแรก ธารน้ำเธอกำลังนอนหลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดของเขา ลมหายใจที่กำลังพ่นเข้าออกอย่างสม่ำเสมอนั้นมันกำลังบอกว่าเธอกำลังอยู่ในห้วงนิทราริมฝีปากหยักค่อย ๆ คลี่ยิ้มออกมายามเมื่อดวงตาของเขาจอดจ้องอยู่บนใบหน้าสวยของหญิงสาวซึ่งกำลังหลับสนิท ธารน้ำเธอเป็นผู้หญิงที่สวยบางมุมก็มีความน่ารัก เขาเคยสังเกตอยู่หลายครั้งเวลาที่พาเธอออกไปไหนมักจะมีสายตาของเพศตรงข้ามมองมายังเธออย่างให้ความสนใจ แม้เธอจะไม่ได้ให้ความสนใจกับสายตาของพวกผู้ชายเหล่านั้นแต่ในความคิดของคนเป็นสามีก็อดไม่ได้ที่จะทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจ เมื่อเห็นสายตาของพวกผู้ชายมองภรรยาของเราราวกับว่าอยากจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว"ธารครับ""...""ธาร ตื่นได้แล้วครับ""อือ"คนข้างกายส่งเสียงงัวเงียซุกใบหน้าสวยเข้าหาแผงอกเพื่อหลบเลี่ยงหนีจากแสงแดดที่กำลังสอดส่องเข้ามาด้านในห้องนอน"คนดีครับ""อือ เฮียธารง่วง""เฮียรู้ครับคนเก่ง แต่นี่มันจะเที่ยงแล้วเราควรออกไปหาอะไรทาน"คนตัวเล็กในอ้อมกอดส่ายหน้าไปมาเพื่อขับไล่ความง่วงให้ออกไป แม้จะอย
"มันไม่โป๊ะเกินไปเหรอครับ"อัคนีเก็บโทรศัพท์ใส่ลงในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง สองเท้าเดินตรงไปหาภรรยาตัวน้อยซึ่งกำลังยืนส่งยิ้มมาให้ราวกับว่าเธอไม่ได้ทุกข์ร้อนเรื่องอะไร แต่ในใจของอัคนีแทบลุกเป็นไฟเมื่อสายสัดส่วนบนร่างกายมันช่างขัดกับชุดว่ายน้ำที่เธอใส่"มันไม่ได้โป๊ะอะไรเลยนะคะเฮีย ใคร ๆ เขาก็ใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้ด้วยกันทั้งนั้น"ธารน้ำตอบเขาด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วแววตาใสซื่อราวกับเด็กน้อย"แต่เฮียว่า...""ในกระเป๋าของธารก็มีแต่ชุดแบบนี้ทั้งนั้นค่ะเฮีย"หญิงสาวเอ่ยดักขึ้นมา"เฮียรีบไปเปลี่ยนชุดสิคะ ธารอยากไปว่ายน้ำจะแย่อยู่แล้ว"เธอเดินผ่านร่างของเขาเดินไปนั่งบนเก้าอี้ไม้ซึ่งมีเบาะรองสำหรับไว้นั่ง แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาก็ยังเห็นว่าอัคนียังคงยืนอยู่ที่เดิม"ไปสิคะ""ครับ"สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่อาจทำให้ธารน้ำเปลี่ยนใจได้ อัคนีรีบเดินเข้าไปในห้องเพื่อทำการเปลี่ยนชุดเพื่อให้เหมาะสมสำหรับว่ายน้ำหญิงสาวพยายามซ่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เอาไว้ภายใต้ใบหน้าใสซื่อ เธอลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อเห็นอัคนีก้าวขาออกมาจากห้องนอนในสภาพสวมใส่แค่เพียงกางเกงว่ายน้ำแค่ตัวเดียวซึ่งมันแทบจะปิดบังสัดส่วนตรงกลางกายแทบจะไม่มิด"ไปกันค
เรียวขาสวยทั้งสองข้างสั่นระริก คำว่าเจ็บจนน้ำตาไหลจนอยากจะหยุดหายใจตอนนี้ธารน้ำสัมผัสได้แล้วว่ารสชาติมันเป็นยังไง โดนพระเพลิงเปิดความบริสุทธิ์ครั้งแรกมันยังไม่เจ็บได้เท่ากับตอนนี้ นี่เธอกำลังโดนอยู่กับอะไรทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนว่าร่างกายแทบจะแตกออกมาเป็นเสี่ยง ๆ "ฮะ...เฮีย ธะ...ธารเจ็บ"เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะบอกความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ให้อัคนีได้รับรู้"เฮียรู้ครับ ว่าธารเจ็บ"น้ำตาเม็ดใสไหลรินออกมาจากหางตาของเธอ"แต่ว่าธารรู้ไหม"กึด"อือ""ว่าเฮียเองก็เจ็บเหมือนกัน"คำว่า'เจ็บ'ในความหมายของอัคนีไม่มีใครรับรู้ได้แม้แต่ตัวธารน้ำเอง ชายหนุ่มกดแก่นกายขนาดใหญ่ซึ่งรายล้อมไปด้วยเม็ดมุกให้เสียบลึกเข้าไปในช่องทางรักจนบริเวณผิวอ่อนนุ่มของเธอในส่วนตรงนั้นเกิดการฉีกขาดมีเลือดไหลผสมกับมวลน้ำมากมายภายในสระ"ในสระคงไม่เหมาะสักเท่าไหร่ เราขึ้นไปต่อบนห้องกันดีกว่านะครับ"ธารน้ำส่ายหน้าไปมา เธอมองออกไปยังบ้านพักหลังถัดไปแม้มันจะไม่ได้อยู่ใกล้และถ้าเธอไม่ได้ตาฝาดไปเหมือนจะมีคนพักอยู่นั้น และมันคงจะไม่เป็นการที่ดีสักเท่าไหร่ถ้าหากมีใครเดินออกมาเห็นฉากนี้เข้า แต่ดูเหมือนว่าอัคนีจะไม่เข้าใจ"เฮี
"เฮียชอบไหมคะ"เสียงหวานถามขึ้นในขณะที่มือสวยกอบกุมแก่นกายยาวใหญ่ การกระทำของเธอทำให้คุณหมอหนุ่มหอบหายใจถี่กับความเสียวซ่านและการกระทำอันแปลกใหม่จากภรรยาสาว"อ๊าส์ ธาร""ใหญ่จัง""แรง ๆ เลยครับ"เสียงกระเส่าถูกเปล่งออกมาเมื่อหญิงสาวโน้มตัวก้มต่ำลงไปใช้ริมฝีปากครอบครองแก่นกายยาวใหญ่ขนาดเท่าข้อมือเด็กตรงหน้าเธอใช้ทักษะในการดูดเลียตวัดปลายลิ้นถี่จนทำให้อัคนีเกร็งไปทั่วทั้งร่าง ก่อนเขาจะวางโทรศัพท์ลงไว้ข้างหมอหนุนใบใหญ่ฝ่ามือร้อนระอุยื่นไปสัมผัสผิวกายนุ่มลื่นดุจดังใยไหม อารมณ์ของเขาในตอนนี้กำลังดำดิ่งสู่ห้วงอารมณ์พิศวาสอีกครั้ง"ขย่มเฮียเลยธาร เฮียแข็งจะตายอยู่แล้ว""ได้เลยค่ะ ที่รักของธาร"หญิงสาวคลานเข่าปีนขึ้นมานั่งกลางกายก่อนจะใช้กลีบสวยบวมช้ำถูไถไปกับแก่นกายยาวใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วยเม็ดมุก ยิ่งเธอขยับมากเท่าไหร่มันก็ไม่ต่างอะไรจากการสาดน้ำมันใส่ในกองเพลิง อัคนีนอนกระสับกระส่ายลมหายใจเริ่มตัดขัดจนแทบจะอดทนไม่ไหว"ธารอย่าแกล้ง ฮึก เฮียทนไม่ไหวจับเอ็นของเฮียใส่เข้าไปเลย""ถ้าอยากให้ธารใส่ เฮียก็บอกรักธารเสียงดัง ๆ ก่อนสิคะ"หญิงสาวเอ่ยขึ้นดวงตากลมสวนเหลือบหันไปมองยังหน้าจอโทรศัพท์เครื่องหรู'
วันเวลาผ่านพ้นไปจนใกล้จะถึงวันที่ทั้งสองสามีภรรยาจะต้องเดินทางกลับ พิศวาสรักของข้าวใหม่ปลามันทำเอาร้อนระอุไปทั่วทั้งเกาะ เห็นทีคราวนี้เจ้าสัวหิรัญคงจะได้อุ้มหลานสมใจเมื่อสองชายหญิงไม่ได้เว้นว่างห่างจากกิจกรรมเรื่องบนเตียงหลังจากทั้งคู่ได้เปิดใจลิ้มลองรสชาติที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้ในครั้งนั้น"เวลาผ่านไปเร็วจังเลยนะคะเฮีย อีกสองวันเราสองคนก็ต้องเดินทางกลับกันแล้ว""นั่นสินะ ทำไมเวลามันถึงได้ผ่านไปเร็วขนาดนี้นะ"ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวซุกเข้าหาแผงอกแกร่งซึ่งอ้อมแขนของอัคนีก็ตอบรับโอบกอดภรรยาตัวน้อยด้วยความเต็มใจ"หยุดงานยาวแบบนี้กลับไปเฮียก็คงต้องเคลียร์งานหนักเลยใช่ไหมคะ""ครับ"ชายหนุ่มก้มสบตาคู่สวย"ธารเองก็ใกล้จะเรียนจบแล้วใช่ไหม""ใช่ค่ะ"หญิงสาวพยักหน้า ริมฝีปากสวยเม้มเขาหาด้วยความประหม่า เธอมีเรื่องบางเรื่องที่อยากจะพูดกับสามีแต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดดีหรือไม่"มีอะไรหรือเปล่าครับธาร ทำไมทำหน้าแบบนั้น""เฮียคะ""ครับ"หญิงสาวถอนหายใจออกมา เธอดันกายออกจากอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นเพื่อที่จะลุกขึ้นนั่ง"น้ำมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเฮียค่ะ"เธอตัดสินใจแล้วว่าจะพูดเรื่องนี้กับสามี ซึ่งเรื่องที่เธอจะพูดต่อ
ราวกับมีมวลน้ำขนาดมหึมาสาดซัดเข้าใส่ใบหน้าของธารน้ำจนทำให้เธอรู้สึกชาไปทั้งใบหน้าลากลามไปทั้งร่างกายเพียงแค่ในชั่วพริบตา 'ระหว่างเฮียกับเพลิง ธารรักใครมากกว่ากันเหรอครับคนดี'คงไม่อะไรที่ทำให้ธารน้ำรู้สึกช็อกได้เท่ากับคำถามที่หลุดออกมาจากปากของอัคนี'นี่เขารู้เรื่องของเธอกับพระเพลิงน้องชายของเขาได้อย่างไรกัน'"เฮีย พูดถึง...""อย่าโกหกเฮียเลยครับธาร""...""เฮียให้ใจธารไปแล้วนะ ธารก็ควรที่จะให้ความซื่อสัตย์กับเฮียบ้าง"น้ำค้างกลางหาวที่ว่าหนาวยังเทียบสู้ไม่ได้กับหัวใจของธารน้ำในตอนนี้ ในหัวสมองของเธอยังคงนึกวนเวียนว่าอัคนีรู้เรื่องนี้ได้ยังไง"ธารไม่ต้องอยากรู้หรอกว่าเฮียรู้เรื่องของธารกับเพลิงได้ยังไง เฮียอยากรู้เพียงแต่ว่าตอนนี้ธารรู้สึกรักเฮียเหมือนกับที่เฮียรักธารบ้างไหม"หัวใจดวงน้อยวูบไหวเมื่อความเจ็บปวดถูกส่งผ่านออกมาจากดวงตาคมเข้มของอัคนี "หรือที่ผ่านมาธารไม่เคยรัก ไม่เคยรู้สึกดีกับเฮียเลย หรือที่ธารทำไปทั้งหมดก็เพราะว่าเรื่องหนี้""ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ"ธารน้ำปฏิเสธออกมาทันทีโดยที่เธอไม่รอให้อัคนีได้พูดจบ"ธารยอมรับนะคะว่าตอนแรกธารไม่ได้รู้สึกรักในตัวของเฮียเลย"คำตอบแรกจากปากของเธ
อัคนีและธารน้ำได้เดินทางกลับประเทศไทยทันทีเมื่อหมดเวลาในการพักผ่อนของทั้งสอง สีหน้าและแววตาของทั้งคู่ดูเปล่งประกายมีความสุขราวกับว่าการไปฮันนีมูนในรอบนี้สร้างความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้กระชับมากยิ่งขึ้นไป ใบหน้าสวยมีรอยยิ้มหวานประดับไม่แตกต่างจากใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม ทั้งคู่เดินเคียงข้างกอดแขนกันเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่โดยมีเหล่าสาวใช้เดินไปยกกระเป๋าก่อนจะพาขึ้นไปจัดการเก็บกวาดให้กับผู้เป็นนาย"เดินอารมณ์ดีกันมาเลยนะครับ"เสียงแข็งขืนดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่กำลังก้าวขาลงบันไดของบ้านมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแววตายากจะคาดเดาความรู้สึกในตอนนี้"อ้าว น้องเล็กวันนี้ไม่ไปมหาลัยเหรอ""ไปครับ เป็นยังไงบ้างครับเฮียไปฮันนีมูนกันมา สนุกมากไหมครับ"ปากเอ่ยถามอัคนีแต่สายตาตวัดหันไปมองหน้าหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวซึ่งกำลังยืนยิ้มกริ่มอยู่ข้างกายของพี่ชาย"สนุกสิ สนุกมากเลยล่ะ ไว้มีเวลาว่างน้องเล็กก็พาแฟนไปเที่ยวบ้างสิ""หึ ผมคงไม่มีโอกาสนั้นแล้วล่ะครับ เธอคงไม่อยากไปเที่ยวกับคนอย่างผมแล้ว"ดวงตาคมกริบหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อเห็นรอยสีแดงห้อเลือดตรงบริเวณลำคอขาวของของหญิงสาวซึ่งไม่ต่างอะไรจากรอยขีดข่วนลากเป็นทาง
"ธารต้องกราบขอโทษคุณพ่อด้วยนะคะสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น"เจ้าสัวหิรัญมองหญิงสาวเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่ตรงกลางโดยมีลูกชายของตัวเองนั่งขนาบข้างไม่ห่างไปไหนวันนี้คือวันที่ทั้งสามคนก้าวขาเข้ามาพบพร้อมกับอธิบายต้นสายปลายเหตุทั้งหมดที่เกิดขึ้นซึ่งมันตรงกับสิ่งที่เขาได้สืบหามาตั้งแต่วันที่เขาได้เห็นภาพถ่ายซึ่งได้ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของลูกชายคนเล็กในวันนั้น"พ่อไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรหนูธารเลยสักนิดหนูไม่ต้องคิดมากนะลูก"เจ้าสัวผู้ใจดียังคงมองหน้าลูกสะใภ้คนดีด้วยแววตาโทนอบอุ่นธารน้ำเป็นผู้หญิงที่เก่งและมีความสามารถการเรียนก็ไม่เป็นสองรองใคร งานบ้านก็เรียกว่าใช้ได้ทั้งซักผ้ารีดผ้าและการทำอาหารคาวหวานที่เขาได้ชิมอยู่บ่อยครั้ง"พ่อดีใจนะที่ลูกชายของพ่อทั้งสองคนได้มีหนูมาช่วยดูแล"คำพูดของท่านเจ้าสัวเรียกรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าของหญิงสาวได้"ส่วนน้องเล็ก""ครับ""เรื่องหนูลิลลี่ พ่อจัดการเคลียร์กับทางนั้นให้เรียบร้อยแล้วนะลูกทางนั้นเขาไม่ว่าอะไรอีกทั้งยังเข้าใจดี"เป็นอีกเรื่องที่น่ายินดีสำหรับธารน้ำและพระเพลิง เด็กหนุ่มซึ่งกำลังใกล้จะจบการศึกษายิ้มออกมาได้ด้วยความดีใจก่อนจะหันไปคว้าร่างสวยของหญ
หัวใจของธารน้ำในตอนนี้นั้นสั่นเต้นรัวเร็ว แม้เธอจะเคยสัมผัสของทั้งสองคนมาแล้ว แต่มันก็ครั้งละคนไม่ใช่พร้อมกันทั้งสองแท่งแบบนี้ เธอพยายามบังคับไม่ให้ตัวเองตื่นตระหนกมากเกินไป มันก็เหมือนครั้งก่อนเพียงแค่ตอนนี้เธอต้องควบสองเท่านั้นเองพรึ่บเมื่อคิดได้แล้วเธอก็คุกเข่านั่งลงบนพรมผืนหนานั่งอยู่ระหว่างกลางของชายทั้งสอง ฝ่ามือเล็ก ๆ ของเธอยื่นไปกอบกุมลำกายยาวใหญ่สีหวานของทั้งคู่ สายตาของเธอตอนนี้เหมือนเด็กน้อยที่กำลังอยากรู้อยากลิ้มลองกับของเล่นชิ้นใหม่ตรงหน้า"เต็มที่เลยนะครับธาร เพราะเฮียเองก็จะเต็มที่กับธารเหมือนกัน อ๊าส์""อย่างนั้นแหละธารน้ำ อืม แบบนั้นแหละคนดี"เสียงกระเส่าอย่างมีความสุขของทั้งสองถูกเปล่งออกมาด้วยสีหน้าเคลิ้มฝันมีความสุขกับสิ่งที่เธอทำให้"อืม ดี แบบนั้น""เร็วอีก เมียจ๋า"ยิ่งพวกเขาเอ่ยชมด้วยสีหน้ามีความสุข เธอก็ยิ่งขยับฝ่ามือเร็วขึ้นจนพวกเขารู้สึกเกร็งแขม่วท้องเป็นลอนสวยของตัวเองยิ่งเธอใช้ฝ่ามือเล็ก ๆ ขยับมัน ร่างของเขาทั้งสองก็สั่นสะท้าน ความทรมานกำลังเข้าครอบงำ"อืม ธารครับ""อ๊าส์ ธารน้ำ"หญิงสาวเงยหน้าเรียวเล็กมองหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างกล้าหาญ และยิ่งเธอใช้ฝ่ามือเ
ธารน้ำหอบหายใจหนักเมื่อเห็นร่างกำยำของคนรักทั้งสองค่อย ๆ ใช้มือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างเชื่องช้า สายตาราวกับสัตว์ป่าหิวกระหายจ้องมองมายังเธอไม่วางตา พรึ่บซิกแพคอัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเรียงตัวเป็นลอนสวยแสดงชัดอยู่ตรงหน้า ไหลหนาผายผึ่ง ท่อนแขนกำยำ กล้ามเนื้อเรียงตัวสวยงามทำเอาหญิงสาวต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก"อึก"ชะตาสวาทของเธอกำลังจะขาด ขนาดไซซ์บ้องข้าวหลามของทั้งสองเธอได้สัมผัสมันมาหมดแล้ว ของคนแรกทั้งยาวและใหญ่ ส่วนของอีกคนก็ไม่คิดจะน้อยหน้า คนน้องลีลาเด็ด เอวถี่พลิ้วไหวทำเอาเธอแทบขาดใจตายคาเตียงมาตั้งหลายครั้ง ความดุดันเร่าร้อนอย่างไม่บันยะบันยังทำเอสเธอสลบเหมือดคาเตียงมาตั้งหลายคนส่วนอีกคนแม้ภายนอกดูสุขุมนุ่มลึกของคุณหมอแต่แอบซ่อนลูกเล่นความเผ็ดร้อนเอาไว้ด้วยเม็ดมุกรอบลำกายทำเอาเธอขาสั่นจนเดินไม่ไหวนอนซมอยู่บนเตียงตั้งหลายหนถ้าหากพวกเขาสองคนเข้ามาพร้อมกันเธอจะรับมันได้ไหม จะไหวหรือเปล่า"ธะ...ธารว่าพวกเราสามคนอาบน้ำนอนกันดีกว่านะคะ"เธอยังคงพยายามหาทางเอาตัวรอดแม้เปอร์เซ็นต์ในการรอดจะมีน้อยนิดก็ตามเมื่อเทียบกับความต้องการที่พุ่งสูงเฉียบร้อยเปอร์เซ็นต์ของชายหนุ่มทั้งสอง
"อยากออกไปหาอะไรทานไหม หรืออยากจะไปเที่ยวที่ไหนไหม""ไม่อะ อยากนอนอยู่ห้องมากกว่า"ธารน้ำเงยหน้าตอบเจ้าของห้องซึ่งกำลังวุ่นวายอยู่กับการแต่งตัวเพื่อเตรียมจะไปทำงาน "อยู่แต่ในห้องมาสองวันติดแล้วนะ ไม่เบื่อหรือไง"กอหญ้าถามเพื่อนรักในขณะที่หยิบแป้งฝุ่นเทลงบนฝ่ามือ ดวงตากลมโตจ้องมองเพื่อนสาวในชุดอยู่บ้านสบาย ๆ ผ่านเงากระจกซึ่งกำลังนั่งหน้าหงอยอยู่บนเตียงนอนขนาดห้าฟุตของเธอ"เบื่อสิ แต่ไม่รู้จะออกไปเที่ยวที่ไหน"ไม่อยากออกไปเดินเพ่นพ่านกลัวว่าอัคนีจะรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ เธอยังไม่พร้อมจะกลับไปเจอหน้าใครในตอนนี้ มันยังไม่พร้อมที่จะเจอใครโชคยังดีที่สองวันนี้ไม่มีเรียน เธอไม่จำเป็นต้องพาร่างออกไปเดินเที่ยวเตร่ที่ไหน แต่ใจก็ย่อมรู้ดีว่าตัวเธอจะเอาแต่หลบซ่อนอยู่แต่ภายในห้องแบบนี้ไม่ได้ วันหนึ่งวันใดอัคนีก็ต้องตามหาเธอเจออยู่ดี และไม่แน่ก็อาจจะเป็นพรุ่งนี้ก็ได้ ใครจะไปรู้"ฉันไม่อยู่ก็ล็อกประตูดี ๆ ด้วยล่ะ วันนี้เด็กเสิร์ฟที่ร้านลาสองคนฉันคงต้องทำงานหนักเพิ่มเป็นสองเท่า และคงต้องอยู่ช่วยเขาปิดร้านด้วย"กอหญ้าบอกธารน้ำก่อนจะหยิบกระเป๋าใบเก่าขึ้นมาสะพาย แต่สิ่งที่ธารน้ำหยิบยื่นมาทำให้กอหญ้าชะงักไป"อ
หมัดหนัก ๆ ของน้องชายซัดเข้าใส่ใบหน้าของพี่ชายอันเป็นที่รักอย่างหนักหน่วงจนอัคนีได้เลือดไหล และเมื่อพี่ชายตั้งตัวได้เขาเองก็ไม่คิดจะยอมให้น้องชายอย่างพระเพลิงกระทำต่อเขาแค่เพียงฝ่ายเดียว อัคนีปล่อยหมัดหนัก ๆ กลับไปให้น้องชายจนพระเพลิงเองก็ได้ตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับเขา ใบหน้าหล่อเหลาของสองพี่น้องมีเลือดไหล ก่อนทั้งคู่จะพุ่งเข้าใส่กอดรัดฟัดเหวี่ยงปล่อยหมัดใส่ให้แก่กันผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ"เป็นผัวภาษาเหี้ยอะไรวะ เมียคนเดียวยังไม่มีปัญญาดูแลได้""นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอเพลิง""ใช่ ผมกำลังบ้า และผมจะบ้าได้มากกว่านี้อีกถ้าหากวันนี้ผมยังไม่เห็นธารกลับมาที่บ้าน"สองพี่น้องยื้อยุดฉุดดึงกันไปมา "อย่าทำอะไรให้มันเกินหน้าที่ของตัวเองเพลิง นายเป็นน้องชายของเฮียควรอยู่ในส่วนไหนหันเจียมตัวเอาไว้ซะ""แล้วเฮียแหละเป็นผัวภาษาอะไรวะ เมียคนเดียวยังดูแลไม่ได้ทำไมปล่อยให้ธารหนีไป"พระเพลิงพ่นวาจาหยาบคายใส่พี่ชายหลังจะได้รับหมัดหนัก ๆ ดวงตาของไฟทั้งสองดวงลุกโชนจนแทบจะเผาไหม้คฤหาสน์หลังใหญ่ให้วอดวายเพล้ง ผลัวะเสียงข้าวของหล่นแตกกระจาย เสียงดังเอะอะโวยวายทำให้สาวใช้ที่กำลังยืนมุงดูเหตุการณ์อยู่ต่างพากันกรีดร้องด้
ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้งติดกันทำให้เจ้าของห้องต้องลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปเปิดประตูให้กับผู้มาใหม่ปังร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีขาวโทนสะอาดตาปรากฏอยู่ตรงหน้าของกอหญ้า และทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใครเธอจึงเปล่งเสียงแผ่วเรียกชื่อของเขาออกมา"คุณหมออัคนี""ผมมาหาธารน้ำ เธออยู่ที่นี่ไหมครับ"เสียงที่แผ่วเบาดังราวกับกระซิบของเขาดังขึ้น ซึ่งสถานที่แห่งนี้เป็นที่สุดท้ายหลังออกตามหาภรรยาตัวน้อยไปทั่วทุกพื้นที่ ที่ที่เขาคิดว่าเธอจะไปแต่กลับไม่พบ"ธารไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกค่ะ"กอหญ้าตอบเขาด้วยท่าทีสงบนิ่งแววตาของเธอเหลือบมองเข้าไปในห้องพักของตัวเองอัคนีมองตามสายตาของเธอ กรอบดวงตาของเขาแดงก่ำของเขาทำเอาคนพบรู้สึกเห็นใจ แววตาของเขาในตอนนี้แม้จะมีแว่นตาหนาเตอะบดบังอยู่แต่ก็ไม่อาจปกปิดความเจ็บปวดนั้นได้"ถ้าคุณเจอธาร ฝากบอกเธอด้วยนะครับว่าผมรักเขามาก"อัคนีบอกเพื่อนรักของภรรยาสาว เขาก้มหน้าล้วงเอากระเป๋าสตางค์ออกมา ธนบัตรสีเทาหลายสิบใบพร้อมกับบัตรสีดำวงเงินไม่จำกัดถูกส่งไปตรงหน้าของกอหญ้า เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยความสงสารจับใจ'ฝากให้ธารด้วยครับ เผื่อเธอหิวอยากจะออกไปซื้ออะไร"กอหญ้าอ่านริมฝีป
ร่างสูงใหญ่ของคุณหมอหนุ่มในชุดสำหรับเตรียมการผ่าตัดกำลังเคร่งเครียด จากที่คิดว่าจะต้องเข้าไปเซ็นเอกสารในบริษัทกลับต้องขับรถเข้าโรงพยาบาลเป็นการด่วนเมื่อมีเคสฉุกเฉินเข้ามา และตอนนี้เขากำลังตั้งหน้าตั้งตาผ่าตัดให้กับคนไข้เพื่อต้องการรักษาให้มีชีวิตอยู่รอดต่อไปได้สองชั่วโมงผ่านไป นั่นคือการที่เขาได้ใช้เวลาอยู่ในห้องผ่าตัด เมื่อก้าวขาออกมาก็ต้องพบกับร่างของญาติคนไข้"ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ เดี๋ยวอีกสักพักหมอจะให้พยาบาลพาคนไข้ไปนอนพักที่ห้องพักฟื้น คงต้องพักดูอาการอีกสักระยะหนึ่งถึงจะกลับบ้านได้""ขอบคุณนะครับคุณหมอที่ช่วยเหลือชีวิตของแม่ผมเอาไว้""ไม่เป็นอะไรครับหมอยินดี ขอตัวก่อนนะครับ"ร่างสูงใหญ่ของคุณหมอหนุ่มในชุดกาวน์สีขาวสะอาดตากล่าวลาญาติของคนไข้ก่อนจะเดินออกเพื่อจะกลับไปยังห้องพักของตัวเองแต่แล้วคุณหมอหนุ่มก็นึกขึ้นได้ว่า วันนี้ภรรยาตัวน้อยของเขามีเรียนวิชาเดียว โทรศัพท์ที่ถูกปิดเสียงอยู่ก็รีบถูกล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกง 'ธารเลิกเรียนแล้วนะคะ'ข้อความข้างบนซึ่งเป็นข้อความแรกถูกส่งมาก่อนจะตามด้วยข้อความถัดไป'ตกลงว่าเฮียจะมารับหรือว่าจะให้ธารนั่งรถไปหาที่บริษัทดีคะ''
แม้บรรยากาศภายในโต๊ะอาหารจะเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของสองเพื่อนรักแต่ธารน้ำกลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังลอยอยู่ใต้ผืนผิวน้ำท่ามกลางความเงียบงันกับคำว่า คู่หมั้นของแฟนเก่า มันกำลังตีแสกหน้าของเธอไม่ต่างอะไรจากท่อไม้ท่อนใหญ่มันทั้งเจ็บ จุก จนพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองควรจะเรียบเรียงความรู้สึกพวกนี้ยังไงก่อนดี อาหารมากมายหน้าตาหน้าทานถูกวางอยู่บนโต๊ะอาหาร กลิ่นหอมยั่วยวนของมันก็ไม่อาจทำให้หญิงสาวในตำแหน่งลูกสะใภ้ใหญ่กระหายหิวได้ "หนูลิลลี่จะกลับมาอยู่เมืองไทยถาวรแล้วใช่ไหม""ค่ะ""ดีเลย ลูกชายคนเล็กของลุงก็ใกล้จะเรียนจบแล้วเหมือนกัน หนูกับลูกชายของลุงจะได้มีเวลาทำความรู้จักเพื่อรักษาความสัมพันธ์ในวันข้างหน้า"เจ้าสัวหิรัญพูดออกมาด้วยความพึงพอใจในตัวลูกสาวของเพื่อน "ลูกสาวของฉันพึ่งจะกลับมา แกก็จะพูดถึงเรื่องหมั้นเลยเหรอวะ""จะให้ช้าได้ยังไง ฉันจองหนูลิลลี่ลูกสาวของนายไว้ให้ลูกชายของฉันไว้ตั้งหลายปีแล้ว อีกไม่กี่เดือนพระเพลิงก็จะเรียนจบ หมั้นกันไปฉันก็จะได้หมดห่วง"ประมุขของบ้านนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี แต่สีหน้าของเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันทั้งสามคนนั้นในตอนนี้ไม่ได้แตกต่างกันส
ริมฝีปากสีธรรมชาติของอัคนีคลี่ยิ้มกว้างทันทีเมื่อเขากลับบ้านมาแล้วเห็นว่าภรรยาตัวน้อยในชุดนักศึกษากำลังช่วยแม่บ้านจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็นในวันนี้"ธารครับ"เสียงอ่อนโยนของอัคนีทำให้เธอต้องหมุนตัวกลับมา ขาเรียวยาวที่โผล่พ้นกระโปรงตัวสวยนั้นกำลังเดินมาหา ธารน้ำสวมผ้ากันเปื้อนสีฟ้าลายน่ารักยิ่งทำให้เธอดูน่ามองในสายตาของเขา"กลับมาถึงนานแล้วเหรอคะ""เปล่าครับ เฮียพึ่งกลับมาถึง แล้วนี่ธารกำลังทำอะไรอยู่""กำลังช่วยพี่ ๆ เขาทำอาหารเย็นค่ะ อีกสักแป๊บก็จะเสร็จแล้ว"เธอตอบเขาพร้อมยิ้มกว้าง อัคนีมองเลยร่างเล็กไปยังในครัวซึ่งวันนี้ดูจะครึกครื้นเป็นพิเศษ"เห็นว่าวันนี้จะมีแขกพิเศษมา ธารเลยอาสามาช่วยพวกพี่ ๆ เขา"ธารน้ำตอบอัคนีทั้งที่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าแขกพิเศษที่ว่านั้นเป็นใคร รู้เพียงแต่ว่าเป็นคนสำคัญของท่านเจ้าสัวหิรัญที่ล่วงรู้ทุกอย่างแต่กลับไม่มีความกล้าเอ่ยบอกเธอไปเขากลัวว่าเธอจะเสียใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปจากนี้ธารน้ำตัดสินใจขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวกับอัคนีบนชั้นสองเพราะงานในครัวยังเหลืออะไรไม่มาก ทันทีเมื่อทั้งสองข้าวขาขึ้นไปถึงห้องพัก เสียงเครื่องยนต์ของรถคันหรูก็ดังขึ้นก่อนตัวรถจะถูกข