LOGINShare
บทที่ 234
Last Updated:
2025-04-26 20:41:18
Related chapters
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 235
จู่ๆ ร่างขององค์หญิงสิบสามพลันตกอยู่ในอ้อมกอดของหยางเอ้อหลางอุ้มอย่างรวดเร็วนางกอดคอเขาแม้มองไม่เห็นก็รู้ชัดว่าเป็นสามี เขาพาร่างของนางออกจากสถานที่นี้อย่างว่องไว ปล่อยให้เบื้องหลังต่างโกลาหลด้วยมีคนยังตะโกนว่า“ปีศาจเข้าทำร้าย ปีศาจโจมตี” องค์หญิงสิบสามถูกพามาขึ้นม้าที่เตรียมเอาไว้ผู้ที่รออยู่แล้วคืออ๋องฉางอัน ซึ่งที่จริงเขาครบกำหนดวันลาต้องกลับไปชายแดนแล้วแต่ยังคงเฝ้ารอนางอยู่ที่นี่แม้ถือว่าขัดราชโองการก็ตาม"สิบสามเรารีบไปเถิด"อ๋องฉางอันบอกน้องสาวที่ยังกอดแขนหยางเอ้อหลางด้วยความเป็นกังวล"สิบสามเราจะชักช้าไม่ได้หากเลยยามที่ทำพิธีต้องรอจนกระทั่งพระจันทร์เต็มดวงคราหน้า ซึ่งคงไม่สามารถทำได้ง่ายอีกต่อไป""เจ้าไปกับท่านอ๋องเสีย ด้านนี้ข้าจะจัดการเอง"หยางเอ้อหลางยิ้มพลางดึงภรรยาเข้ามากอด นางยังไม่กลายร่างคงเป็นเพราะเกิดเหตุการณ์สุนัขเทพกลืนจันทราจนดับแสงดวงจันทร์ไป การกลายร่างของนางจึงหยุดชะงัก"ท่านพี่ระวังด้วย" องค์หญิงสิบสามเอ่ยด้วยความเป็นห่วงหยางเอ้อหลางพยักหน้าก่อนจะกลับเข้าไปภายในงานอย่างว่องไว ในใจหวังเพียงแต่ว่าอ๋องฉางอันคงช่วยนางได้สำเร็จ เขาไม่อาจทิ้งฮ่องเต้ไปไกลได้อีกทั้
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 236
องค์หญิงสิบสามถูกหนึ่งในธิดาเทพพาไปผลัดอาภรณ์คลุมร่างของนางในกระโจมที่เตรียมไว้ด้านข้างด้วยผ้าผืนใหญ่ ที่นี่ถูกเตรียมการโดยอ๋องฉางอันอย่างเรียบร้อย ดวงจันทร์เริ่มสว่างขึ้นมาเมื่อสุนัขเทพคลายจากการกลืนกินแล้ว แสงจันทร์ส่องจ้ากระทบที่ร่างขององค์หญิงสิบสามพลันนางกลายเป็นลาน้อยตัวอ้วนตัวหนึ่ง "ท่านหัวหน้าอย่างไรเสียเราทั้งหมดก็เลี้ยงนางมา อีกทั้งใช้ประโยชน์นางมาจนถึงป่านนี้แล้วท่านก็ปล่อยวางเสียเถอะ เราจะเริ่มกันเลยได้หรือไม่"ธิดาเทพผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยอัดอั้นมานาน นางไม่เห็นด้วยกับการกระทำของหัวหน้าธิดาเทพจึงยอมร่วมมือกับอ๋องฉางอันโดยทันทีหัวหน้าธิดาเทพยังเกรงใจเหล่าธิดาเทพผู้ทำพิธีอยู่มาก การจะฝึกฝนคนมาแทนพวกเขานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย อีกทั้งต้องคัดสตรีที่เวลาเกิดและตกฟากเป็นมงคล หากต่อไปนางสามารถนำหัวใจสิบสามมาได้จริงยังต้องอาศัยพวกนางจึงทำให้ครานี้คิดใคร่ครวญหากนางไม่ทำพิธีในวันนี้อย่างไรเสียอ๋องฉางอันคงไม่ปล่อยนางเอาไว้แน่ คิดได้ดังนั้นยังพอมีหนทางให้นางถอยเพื่อเอาคืนวันหลัง จึงพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้น"เช่นนั้นหากพวกเจ้าเห็นแก่ตัวเอง ไม่เห็นแก่แผ่นดินแล้วก็ให้สิบสามนอนลงบนแท่นพิธีเสี
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 237
แผนการของหยางเอ้อหลางนับว่าสำเร็จยิ่ง ระหว่างที่เขาอาศัยอยู่ชายแดนเรียนรู้เรื่องดาราศาสตร์ อีกทั้งการเคลื่อนไหวของดวงจันทร์เพื่อออกศึกฆ่าฟันศัตรูมาจนช่ำชอง ด้วยเหตุนี้เขาจึงสามารถคำนวณวันที่จะเกิดการสุนัขเทพกลืนจันทราได้อย่างแม่นยำอีกทั้งการสืบทราบมาว่ามีสายลับแคว้นเว่ยปะปนมาเพื่อลักพาตัวองค์หญิงสิบสาม หลังจากนางกลายร่างเป็นปีศาจ คนของแคว้นเว่ยร่วมมือกับคนขององค์หญิงใหญ่ปลอมตัวเป็นปีศาจเพื่อสร้างความโกลาหลยิ่งขึ้น เพื่อคนเหล่านั้นจะอาศัยจังหวะชุลมุนเพื่อลักพาตัวองค์หญิงสิบสาม เขาจึงคิดกำจัดสายลับเหล่านั้นไปพร้อมกันในวันนี้ลมทะเลเปลี่ยนทิศกะทันหันด้วยปรากฏการณ์ของสุนัขเทพกลืนจันทรา สายลมจะพัดแรงกว่าปกติอีกทั้งยังพัดมาทางด้านฝั่งที่ทำพิธีการ การรู้เรื่องลมเรื่องฟ้าทำให้เขามั่นใจว่าคืนนี้อย่างไรก็ต้องช่วยองค์หญิงสิบสามได้ เขาจึงอาศัยจังหวะนี้ดับคบเพลิงไปพร้อมกันโดยไม่มีผู้ใดสงสัยด้วยทุกคนล้วนคิดว่าเป็นเพราะสายลมที่รุนแรงจึงทำให้คบเพลิงดับลงจนมืดสนิทเช่นน้น โชคดีที่องค์หญิงสิบสามทำตามที่เขาบอก แม้จะมืดก็หาได้ตกใจยังยืนอยู่ตรงจุดที่นางร่ายรำ อาภรณ์สีขาวทำให้เขาเห็นนางได้ในความมืด ด้วย
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 238
ภายในร่างขององค์หญิงสิบสามความร้อนโถมทะลักกระจายไปทั่ว บริเวณที่กระพรวนผู้พิทักษ์ครอบอยู่คล้ายกับหินร้อนๆ ที่กำลังนาบเนื้อของนาง มันเผาไหม้เนื้อบริเวณนั้นส่งกลิ่นเหม็นไหม้ของเนื้อสัตว์โชยไปทั่ว การทำพิธีทำลายกระพรวนไม่อาจถอดกระพรวนออกจากกายนางได้ ต้องให้มันยึดอยู่ในตำแหน่งนั้นด้วยเหตุนี้ความร้อนของมันจึงทำให้นางทรมานคล้ายตายทั้งเป็นองค์หญิงสิบสามบิดกายหนีความทรมานนี้อย่างเต็มที่ ด้วยกำลังของสัตว์เวทย์ความจริงน่าจะทำให้เชือกขาดแล้วแต่เชือกนั้นถูกลงอาคมสกัดไว้แน่นหนานางไม่อาจสลัดมันให้หลุดได้ วิญญาณคล้ายจะหลุดจากร่าง ความเจ็บปวดทั้งภายนอกและภายในเช่นนี้ทำให้นางกระอักเลือดออกมาดวงตาของลาน้อยเต็มไปด้วยหยดน้ำตายาว จากน้ำตาสีใสบัดนี้กลายเป็นสีแดงคล้ายโลหิตองค์หญิงสิบสามสัมผัสได้ถึงความตื่นกลัวของสัตว์ที่กำลังจะโดนเชือดตนหนึ่ง ต่อไปนี้นางจะไม่กินสัตว์พวกนี้ออกแล้วหากนางรอดชีวิตนางสัญญาว่าจะกินเจไปตลอดชีวิตในตอนนี้องค์หญิงสิบสามได้แต่ใช้ปราณที่หลงเหลือในกายต่อสู้กับความเจ็บปวดอันแสนสาหัสที่ก่อถาโถมเข้ามาระลอกแล้วระลอกเล่าหยางเอ้อหลางกับอ๋องฉางอันเห็นเช่นนั้น จึงนั่งลงทำสมาธิส่งปราณภาย
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 239
อาชิงที่กำลังใช้ผ้าสะอาดพันข้อเท้าให้องค์หญิงสิบสามพลันชะงักน้ำตาของนางหยดแมะลงมาด้วยสงสารองค์หญิงยิ่ง ก่อนจะลงมือต่ออย่างเบาที่สุดพร้อมกับเอ่ยว่า"รักษาไม่นานก็หายเพคะ องค์หญิงของข้าปลอดภัยแล้ว"เสียงของนางข่มก้อนสะอื้นเอาไว้ เนื้อตรงนี้ขององค์หญิงสิบสามถูกบาดลึกน่ากลัวยิ่ง สตรีที่มีแผลเป็นเช่นนี้ท่านแม่ทัพยังจะรักอยู่หรือไม่ "ท่านแม่ทัพที่นี่ลมแรงพาองค์หญิงเข้าไปในกระโจมก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ" อาชิงเอ่ยขึ้น"อืม"หยางเอ้อหลางอุ้มภรรยาเข้าไปในกระโจม ตรวจดูอาการเบื้องต้นของนางด้วยตนเองเมื่อเห็นว่าไม่เป็นอะไรมากแล้วพลันโล่งใจ อ๋องฉางอันตรวจดูบริเวณโดยรอบที่องค์หญิงสิบสามถูกมัดเมื่อสักครู่ เห็นช่วงบริเวณที่มัดขาของนางไว้มีเศษเสี้ยวของกระพรวนผู้พิทักษ์ตกอยู่จึงนั่งลงแล้วสำรวจด้วยความสนใจภายในกระโจม หยางเอ้อหลางให้อาชิงช่วยผลัดอาภรณ์ให้องค์หญิงสิบสามในชุดเดิม อย่างน้อยหลังจากนี้นางต้องปรากฏกายต่อหน้าผู้คนให้คนเห็นว่าองค์หญิงสิบสามได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ชุลมุนในครั้งนี้เพื่อให้พวกเขาไม่มาสงสัยและไม่มีผู้ใดมารบกวนนางได้องค์หญิงสิบสามเมื่อไร้กระพรวนผู้พิทักษ์พลังภายในของนางหายไปหลายส่ว
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 240
ธิดาเทพที่ออกปากช่วยนางขอเข้ามาในกระโจมด้วยท่าทางอบอุ่น ทหารองครักษ์ที่อยู่ด้านนอกขัดขวางนางไว้ องค์หญิงสิบสามได้ยินเสียงนางแล้ว เมื่ออาชิงออกไปดูและเห็นว่าเป็นผู้ใดจึงกลับมารายงานองค์หญิง"ให้นางเข้ามาเถิด นางดีกับข้าเช่นนี้อีกทั้งวันนี้ยังช่วยข้าอย่างเต็มใจ"องค์หญิงสิบสามพยักหน้าอาชิงจึงออกไปรับธิดาเทพผู้นั้นด้วยตนเอง ในขณะที่กวาดตามองเห็นท่านอ๋องกับท่านแม่ทัพอยู่ไม่ไกลนัก เมื่อเข้าไปในกระโจมองค์หญิงสิบสามทักทายธิดาเทพผู้นั้นด้วยในใจซาบซึ้งใจยิ่งที่ธิดาเทพช่วยนางอย่างจริงใจ อีกทั้งยังช่วยพูดเรื่องนี้กับหัวหน้าธิดาเทพอีก"ขอบคุณท่านน้าที่ช่วยข้า""ข้าเห็นองค์หญิงมาตั้งแต่ยังเล็กเหตุใดจะไม่ช่วยเล่าไปนั่งก่อนเถิด เห็นเจ้าทรมานเช่นนี้มานานข้าในฐานะท่านน้าของเจ้าผู้หนึ่งจะทนได้หรือ แต่ก่อนเพราะหวาดกลัวหัวหน้าธิดาเทพเกินไปทำให้ข้ากลายเป็นคนขี้ขลาดแม้แต่จะช่วยเด็กเช่นเจ้ายังไม่กล้า บัดนี้ความรู้สึกผิดนั้นได้มลายแล้วในใจของข้ารู้สึกคล้ายยกหินที่หนักอึ้งออกไปเสียที"ธิดาเทพผู้นั้นเอ่ย พลางพยุงองค์หญิงสิบสามที่ยังคงยืนอยู่ให้ไปนั่งที่ตั่ง"ท่านน้าช่วยข้าครานี้นับว่าเป็นบุญคุณ สถานะของท่านน
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 241
การลอบทำร้ายองค์หญิงสิบสามภายในกระโจมคล้ายจะไม่มีผู้ใดรู้เห็น ฉับพลันที่หยางเอ้อหลางสัมผัสกับลำแสงสีทองในจุดที่กระพรวนผู้พิทักษ์ละลายอยู่ที่แท่นพิธีเขาคล้ายกับได้ยินเสียงกระพรวนนั้นดังมาจากด้านในกระโจม ในใจของเขารู้สึกปวดแปลบอย่างประหลาด พลันร่างถลาเขาไปในกระโจมด้วยสัญชาตญาณบางอย่างด้วยความรวดเร็วภาพที่เห็นเบื้องหน้าแทบกระชากวิญญาณของเขาออกจากร่างโดยทันใด สตรีผู้หนึ่งที่อยู่เหนือร่างของหลินฮุ่ยหมินในลักษณะเงื้อมือเตรียมปักมีดลงที่ร่างของนาง"หมินเออร์"หยางเอ้อหลางร้องออกมาอย่างโหยหวน มือไวยิ่งกว่าความคิดหยางเอ้อหลางพุ่งกระบี่คู่กายในมือออกไปอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาสตรีผู้นี้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอีกทั้งมือของนางยังขาดหลุดร่วงลงบนพื้น หยางเอ้อหลางกระโดดเพียงครั้งเดียวก็รวบร่างของหลินฮุ่ยหมินเอาไว้ในอ้อมกอด พร้อมกับใช้นิ้วอังที่จมูกของนางลมหายใจของภรรยาด้วยหัวใจที่คล้ายจะแตกสลายเพียงห่างสายตาเขาชั่วครู่เท่านั้น เขาหลั่งน้ำตาออกมาตลอดทั้งร่างสั่นสะท้านรุนแรง"หมินเออร์ คนดีของพี่" เขาตรวจดูชีพจรของนางจนแน่ใจว่ายังคงหายใจดีอยู่ แล้วฉีกอาภรณ์ของตนพันแผลรอบอกเพื่อห้ามเลือดให้นางอย่
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 242
เสียงของหลินฮุ่ยหมินทั้งแหบทั้งแห้ง หยางเอ้อหลางพยายามห้ามเลือดที่ไหลออกมาแต่ยิ่งทำแผลเลือดยิ่งพุ่งออกมาไม่หยุดคล้ายหลินฮุ่ยหมินจะพูดบางคำออกมาอีกครั้งในขณะที่หยางเอ้อหลางกลั้นก้อนสะอื้นลงคอ หลินฮุ่ยหมินพยายามยกมือที่เต็มไปด้วยเลือดจับใบหน้าของหยางเอ้อหลางเอาไว้ ใบหน้าของนางยังแย้มยิ้มในขณะที่ไร้ซึ่งสติแล้ว"หมินเออร์ หมินเออร์ เหตุใดท่านหมอยังมาไม่ถึงอีก"หยางเอ้อหลางตะโกนอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับอุ้มนางขึ้นมา เขาต้องพานางไปหาหมอแล้ว ท่านหมอแห่งสกุลหยางเป็นหมอที่เก่งกาจที่สุดในใต้หล้าย่อมช่วยหมินเออร์ของเขาได้แน่นอน ในเมื่อท่านหมอไม่มาเขาต้องพานางลงเขาเดี๋ยวนี้"ควบคุมตัวธิดาเทพเอาไว้ให้ดี ทั้งที่อยู่ด้านนอกด้วยเรื่องนี้ย่อมต้องมีผู้บงการ"หยางเอ้อหลางเอ่ยกับทหารพลางอุ้มองค์หญิงสิบสามออกมาจากกระโจม ธิดาเทพคนที่เหลืออยู่ด้านนอกถูกจับกุมตัวเพื่อนำไปคุมขังหัวหน้าธิดาเทพมองสิบสามแล้วใบหน้าซีดเผือด นางคนนั้นทำงานพลาดจนได้ช่างเลี้ยงเสียข้าวสุก การจะควักหัวใจของสิบสามออกมาอีกไม่ง่ายเสียแล้ว ตำหนักเทพครานี้ย่อมไม่มีทางให้ถอยอีกแม้แต่ทางเดียว หยางเอ้อหลางใบหน้าไร้สีเลือด ดวงตาเต็มไปด้วยหยา
Last Updated : 2025-04-26
Latest chapter
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 280 ตอนจบ
ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 279
องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 278
ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 277
หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 276
เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 275
คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 274
หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 273
ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 272
กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี
