LOGINShare
ตอนที่29 คิดมากไปแล้ว
Last Updated:
2025-04-18 22:20:51
Related chapters
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่30 ในเร็ววันนี้
“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมตรวจดวงชะตาน้องเล็กเมื่อสักครู่ เห็นว่ายังไม่มีฤกษ์ดีในเร็ววันนี้ หากฝืนแต่งงานเกรงว่าดวงชะตาของราชวงศ์จะถูกกระทบไปด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“เยี่ยนจิ้นหลิงอย่าคิดว่าข้าฉินอ๋องมิรู้ความ” มู่เลี่ยงหรงส่งสายตาที่ลุกโชนด้วยโทสะไปทางกุนชือหนุ่ม เขามั่นใจว่าชายผู้นี้กำลังขัดขวางเขาด้วยเหตุส่วนตัว“กระหม่อมมิกล้าเอาเรื่องดวงชะตาบ้านเมืองมาล้อเล่น ยามนี้เยี่ยนเยว่ฉีต้องชะตาดาวราหู ต้องรอจนเงาร้ายจางหายเสียก่อนจึงจะแต่งงานกับเชื้อพระวงศ์ได้”“ข้าไม่เชื่อถือเจ้า” มู่เลี่ยงหรงแทบจะคำรามออกมา ดีที่เขายังรู้สติว่าที่นี่คือวังหลวง“ชื่อเสียงของกระหม่อมคงไม่พอให้ท่านอ๋องไว้วางพระทัย เรื่องนี้ไม่มีอันใดยาก ลองให้ใต้เท้าจ้งซุนตรวจชะตาของนางดูก็รู้ความแล้ว”“ไม่ต้อง!” ฮ่องเต้มู่เหวินหรงประกาศลั่น “เราให้เยี่ยนกุนซือจัดการหาฤกษ์ยาม เมื่อได้กำหนดแล้วก็ส่งไปจวนฉินอ๋อง”มู่เลี่ยงหรงไม่สามารถทำอะไรได้เมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์ จึงต้องข่มกลั้นความเดือดดาลเอาไว้ รู้สึกว่าตนเองใจดีกับสองพี่น้องตระกูลเยี่ยนมากเกินไปเสียแล้ว“ท่านอ๋องเชื่อพี่รองเถิดเพคะ ตั้งแต่หม่อมฉันเกิดมา เขายังไม่เคยทำนายผิดเลยสักครั
Last Updated : 2025-04-18ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่31
“ท่านอ๋องโปรดวางใจ กระหม่อมจะรีบจัดการทุกสิ่งให้ถูกต้องอย่างแน่นอน” กุนซือหนุ่มรีบออกตัว มู่เลี่ยงหรงไม่ใช่คนโง่จึงสามารถยุติเหตุอันขายหน้านี้ได้โดยไม่เสียหน้าเท่าใดนัก ยอมรับว่าเขาก็เริ่มไม่สนุกแล้ว“ดี” มู่เลี่ยงหรงรู้ว่าวันนี้ตนประมาทเกินไป เกือบจะเสียท่าให้เจ้าจิ้งจอกเงินหยามเกียรติ เขาไม่มีทางทำให้ตนเองน่าสมเพชด้วยการแสดงความเกรี้ยวกราดต่อหน้าเหล่าขุนนางแน่ อย่างน้อยครานี้ก็ยังพลิกสถานการณ์กลับมาได้“ในเมื่อตกลงกันได้แล้ว ข้าก็จะได้ดื่มสุราต่อเสียที” ฮ่องเต้ทรงพระสรวล ลอบยินดีในใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน พระองค์หันหันไปส่งสัญญาณให้หลิวกงกง“ฉินอ๋องมู่เลี่ยงหรงและเยี่ยนเยว่ฉีรับราชโองการ ฝ่าบาททรงมีพระเมตตาพระราชทานสมรส ให้เยี่ยนเยว่ฉีแต่งเข้าจวนฉินอ๋อง โดยกำหนดให้หมั้นหมายเอาไว้ก่อน เมื่อฤกษ์ดีจึงจัดงานได้ จบราชโองการ”“ขอบพระทัยฝ่าบาท ขอทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี” มู่เลี่ยงหรงกับเยี่ยนเยว่ฉีคุกเข่ารับราชโองการด้วยสีหน้าที่ต่างกันมู่เลี่ยงหรงลุกขึ้นพลางเหลือบมองเยี่ยนเยว่ฉีด้วยแววตาลึกสุดหยั่ง เขาไม่ได้พูดอะไรกับนางอีก เสียงผู้คนยินดีรอบข้างก็มิได้เข้าไปในโสต ชายหนุ่มเพียงยิ้ม
Last Updated : 2025-04-18ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่32 รู้สึกวูบโหวงในใจ
มู่เลี่ยงหรงปกติเป็นคนสุขุมเยือกเย็น ไม่เคยเผยจุดอ่อนให้ผู้ใดเห็น มีเรื่องไม่กี่เรื่องที่ทำให้เขาทุกข์ใจ นานมากแล้วที่ชายหนุ่มไม่ได้รู้สึกว่าโดนคนเล่นงานจนย่ำแย่ ซ้ำเขายังเคยเห็นการขอแต่งงานเป็นเรื่องไร้สาระอีกด้วย“เซียนเอ๋อร์...ข้าขอให้เจ้าช่วยได้หรือไม่” เขาพูดเสียงเบา ราวกับกำลังจะหมดแรง“ไหนว่าวันนี้ไม่ต้องการเซียนเอ๋อร์อย่างไรเล่า” นางถามผู้ชายตัวโตที่หยิ่งใส่ตนเมื่อครู่“ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะไม่ แต่ตอนนี้คิดว่าคงจะดีกว่าถ้าข้าสงบใจลงได้อย่างรวดเร็ว” เขาอ้อนวอนด้วยเสียงอันสั่น “ข้าเกลียดความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้ คงมีเพียงเจ้าที่จะช่วยได้”“เมื่อครู่ท่านเลี่ยงหรงเกอเกอพูดเหมือนจะไล่เซียนเอ๋อร์เสียด้วยซ้ำ” นางแสร้งหันไปทางอื่นทำเป็นแง่งอน“เช่นนั้นไม่ต้องก็ได้ เกือบลืมไปว่าเจ้าเข้าพิธีปักปิ่นไปแล้ว ตอนนี้ย่อมไม่ใช่นางฟ้าน้อยของข้าอีกต่อไป” เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จากนั้นจึงเอนกายพิงไปกับผนังรถม้า“แหม เซียนเอ๋อร์ก็พูดไปอย่างนั้นเอง หากไม่ยินยอมพร้อมใจคงไม่ขึ้นรถม้ามากับท่านหรอกเพคะ” น้ำเสียงนางอ่อนลงด้วยเป็นห่วงเขา“เซียนเอ๋อร์...เด็กดีมานี่มา” ท่านอ๋องหนุ่มหันกลับมาหานาง พร้อมยิ้มบาง
Last Updated : 2025-04-18ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่33
“พี่ใหญ่ขอถามอีกครั้ง เจ้าเต็มใจแต่งงานกับท่านอ๋องหรือไม่”“กะ...ก็เต็มใจอยู่เจ้าค่ะ ฉีเอ๋อร์ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับบุรุษใดมาก่อน” ใบหน้าของเยี่ยนเยว่ฉีฉาบไปด้วยสีแดงระเรื่อ “เพียงยังไม่มั่นใจว่าเขาจะเอ็นดูเพียงฉีเอ๋อร์ผู้เดียว ก็เลยต้องการจะประวิงเวลาออกไปก่อน ส่วนพี่รองยืนยันว่าวิธีนี้จะทำให้ท่านอ๋องไม่ทอดทิ้งฉีเอ๋อร์อย่างแน่นอน”เยี่ยนหยางจงส่ายศีรษะ เยี่ยนจิ้นหลิงถึงกับใช้ความรู้สึกของสตรีที่กำลังตกอยู่ในห้วงรักเป็นเครื่องมือ แต่ก็อดที่จะนึกสงสัยไม่ได้ว่าฉินอ๋องไปทำอะไรให้น้องชายของเขาอาฆาตกัน เจ้าจิ้งจอกตัวร้ายถึงได้ลงมือเปลี่ยนแผนที่คุยกันไว้โดยไม่บอกกล่าว ความจริงหลังจากน้องชายกับอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายมาหารือเรื่องนี้ เขากับบิดาก็เตรียมใจไว้อยู่แล้วว่าเยี่ยนเยว่ฉีจะต้องแต่งงานเพื่อตระกูล แต่พอเกิดเรื่องวุ่นวายในงานเลี้ยง ดูเหมือนท่านพ่อจะยินดีที่การแต่งงานของบุตรสาวคนโปรดต้องถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนดสุดท้ายแล้วน้องชายผมสีเงินหน้าตายของเขา ก็คงไม่ถูกท่านพ่อลงโทษที่ทำอะไรโดยพลการ“เอาเถิด พี่ใหญ่คิดว่าจิ้งจอกของเรานอกจากหมายใจจะกลั่นแกล้งผู้อื่นแล้ว เขาคงมีเหตุผลอื่นปะปนอยู่ด้วย
Last Updated : 2025-04-18ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่34 ปรอดโปร่งดั่งฟ้ากระจ่าง
ยามนี้อารมณ์สับสนปนเปที่อัดแน่นในหัวใจได้รับการเยียวยา สมองโล่งปรอดโปร่งดั่งฟ้ากระจ่าง แต่เขารู้สึกว่าตนเองยังมึนเมาอยู่เล็กน้อยจึงเดินลมปราณเพื่อขับพิษสุรา กระแสพลังแล่นลามไปทั่วสรรพางค์ทำให้เหงื่อไหลออกมา กลิ่นหอมหวนของบัวมังกรเหินแผ่กระจายไปทั่วรถม้าเมื่อความเมามายถูกกำจัดจนสิ้นแล้ว มู่เลี่ยงหรงจึงค่อย ๆ กลับมาพิจารณาเรื่องที่เกิดขึ้นอีกครั้ง เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายไม่บอกอะไรกับน้องสาวอย่างถางซือเซียนเลยสักนิด นางถึงได้ทำหน้าที่โล่กันสตรีกับผู้หญิงที่เขาต้องขอแต่งงาน“ซือเซินส่งเจ้าไปนั่งข้างเยี่ยนเยว่ฉีโดยไม่บอกอะไรเลยหรือ”“ท่านพี่เพียงกำชับให้เซียนเอ๋อร์ดูแลแนะนำคุณหนูเยี่ยน แล้วก็ชวนพูดคุยคลายเหงาเท่านั้น”“พอเห็นท่าทีสนอกสนใจข้าของนาง เจ้าเลยบอกว่าข้ากับเจ้าชอบพอกันอยู่สินะ”“เพคะ นางเล่นมองเลี่ยงหรงเกอเกอไม่วางตา เซียนเอ๋อร์ก็เลยต้องตัดไฟแต่ต้นล้ม”“ดูท่าจะทำหน้าที่โล่กันสตรีอย่างดีเยี่ยม”“ก็จะได้จบไปตั้งแต่แรกเห็นอย่างไรเล่า คุณหนูผู้นั้นไม่ได้อยู่เมืองหลวง แค่เล่าถึงความสัมพันธ์ยาวนานของท่านกับข้า รวมไปถึงข่าวลือเรื่องฉินอ๋องเป็นคนเจ้าชู้มากภรรยาก
Last Updated : 2025-04-20ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่35 ไม่เข้าใจ
“แล้วทำไมถึงได้… โอ๊ย! เซียนเอ๋อร์ไม่เข้าใจพวกท่านจริง ๆ ทั้งที่ต่างก็พึงใจกันและกัน คนหนึ่งขอเลื่อนพิธี อีกคนหนึ่งก็ทำเป็นวางเฉย แล้วชาตินี้จะได้แต่งงานกันไหมเล่า”“ได้สิ นางเป็นคู่หมั้นของข้าแล้ว ช้าเร็วนางก็ต้องเป็นของข้า”“อ่อ จะบอกว่าท่านไม่รีบอย่างงั้นสิ”“แล้วเหตุใดต้องรีบร้อน...”เลี่ยงหรงเกอเกอจะไม่ง้อนางจริง ๆ หรือ”“ซือเซียน เจ้าก็รู้ดีว่าข้าไม่เคยง้องอนสตรี หากนางงี่เง่านักก็ปล่อยให้แห้งตายคาจวนกั๋วกงไปเถิด” มู่เลี่ยงหรงยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม แต่นัยน์ตาเข้มลึกกลับเปล่งประกายเจิดจ้าท่าทางสบาย ๆ ไม่ยี่หระต่อสิ่งใดนั้นพาให้ดรุณนี้น้อยหงุดหงิด จนต้องลอบตำหนิเขาอย่างลับ ๆ‘พวกปากไม่ตรงกับใจ อย่าได้เสียใจทีหลังก็แล้วกัน ครานี้ข้าไม่มีทางให้ดมกลิ่นจรุงจิตง่าย ๆ อีกแน่’“เซียนเอ๋อร์ไฉนทำหน้าเยี่ยงนั้นเล่า”“หึ! ท่านมีแผนชัด ๆ อย่ามาปดผู้อื่นเสียให้ยาก”“สมเป็นเจ้า ช่างรู้ใจยิ่งนัก ในเมื่อคู่หมั้นคนงามต้องการทรมานข้าด้วยการปล่อยให้รอ เช่นนั้นพวกเราก็ควรเล่นเป็นเพื่อนนางเสียหน่อยไม่ดีหรือ ดูสิว่าใครกันแน่ที่จะทานทนไม่ไหวก่อน นานแล้วที่ไร้คนกล้ามาท้าทาย น่าสนุกยิ่งนัก”“อะไรนะ ‘พวกเรา’ อย
Last Updated : 2025-04-20ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่36 มันเป็นปีศาจนะ
“ปีศาจงั้นรึ เจ้าพูดเกินไปแล้ว นางน่ารักออกปานนี้ใครจะไม่รักไม่หลงบ้าง แต่นางเพิ่งห้าขวบ เจ้ารังแกเด็กน้อยตัวแค่นี้ไม่ละอายบ้างหรือไร” จ้าวเฟิงเหลยตำหนิน้องสาว ถางซือเซียนร้องไห้ไม่หยุด เอาแต่เรียกหามารดากับถางซือเซิน พลางส่งสายตาขอความช่วยเหลือมายังอ๋องน้อย“เฟิงเหลย ส่งซือเซียนมาให้ข้าเถิด” มู่เลี่ยงหลงเขาไปรับนางมากอดเอาไว้แนบอกพลางตบแผ่นหลังเบา ๆ อย่างปลอบโยน“นางเด็กปีศาจนี้ล่อลวงท่านพี่กับท่านอ๋อง ต้องฆ่าให้ตาย...ต้องฆ่าให้ตาย” จ้าวกุ้ยอินเข้าไปฉุดแขนของซือเซียนน้อยอย่างแรง หมายจะให้เด็กหญิงออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่ายให้ได้“หยุดนะ ไม่อย่างนั้นข้าจะโยนเจ้าออกไป” มู่เลี่ยงหรงปัดมือของนางออก ถลึงตาใส่อย่างโกรธเกรี้ยว“มันเป็นปีศาจนะ เลี่ยงหรงเกอเกอยังจะปกป้องมันอีก”“เจ้าต่างหากที่เป็นปีศาจ วาจาชั่วร้ายเช่นนี้น่ารังเกียจนัก ออกไปให้พ้นหน้าข้าเดี๋ยวนี้เลย” มู่เลี่ยงหรงมองจ้าวกุ้ยอินด้วยสายตารังเกียจสุดประมาณ“เลี่ยงหรงเกอเกอ อินอินจะต้องทำให้ท่านตาสว่างในสักวัน”“วันนี้เจ้าทำข้าตาสว่างแล้ว ไสหัวไป!”“ข้าจะพานางออกไปเอง เสียมารยาทแล้ว” จ้าวเฟิงเหลยเห็นท่าไม่ดีเลยดึงน้องสาวของตนออกไป แต่
Last Updated : 2025-04-20ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่37 ซึ้งใจ
“ใครรีบกันเล่า ไม่แน่ว่าเซียนเอ๋อร์อาจจะกลายเป็นสาวทึนทึกก็ได้ อีกอย่างเล่ห์เหลี่ยมชายอะไรนั่น ผู้อื่นก็เห็นอยู่ทุกวี่วัน” ถางซือเซียนนึกถึงใบหน้าของพี่ชายแท้ ๆ ขึ้นมาทันที“เจ้างดงามน่ารัก ซ้ำยังมีรอยยิ้มพิมพ์ใจถึงเพียงนี้ ไม่มีทางเป็นสาวทึนทึกได้ หากไม่พบคนถูกใจจริง ๆ ข้าจะแนะนำคนดี ๆ ให้ แล้วสมทบสินสมรสให้มาก ๆ หน่อย รับรองว่าเจ้าต้องได้บุรุษที่ดีเป็นสามี ““ถางซือเซียนขอบพระทัยท่านอ๋องล่วงหน้าเพคะ” นางซึ้งใจในความเป็นห่วงของเขา“เจ้าจะมาพูดจาเป็นทางการอะไรเอาตอนนี้” มู่เลี่ยงหรงยิ้มให้ดรุณีน้อย ใบหน้าคมสันสงบนิ่ง นัยน์ตาไม่มีแววหวั่นไหวถางซือเซียนเพียงยิ้มตอบ ไม่พูดอะไรต่ออีก พวกเขาสองคนจึงนั่งรถม้าต่อไปเงียบ ๆรถม้าหรูหราวิ่งไปตามถนนศิลา จวนฉินอ๋องอยู่ห่างจากวังหลวงไม่มากนักใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงแต่ก่อนที่คนทั้งสองจะลงจากรถม้า ถางซือเซียนก็เอ่ยกับมู่เลี่ยงหรง“หากวันใดเลี่ยงหรงเกอเกอพบเจอเรื่องหนักหนา จนใจของท่านแบกรับเอาไว้ไม่ไหว เซียนเอ๋อร์ยินดีให้ท่านใช้กลิ่นหอมจรุงจิตได้เป็นกรณีพิเศษ”“คงไม่ได้แล้วล่ะ เพราะเจ้าเป็นผู้ใหญ่แล้ว อีกอย่างจะให้ข้าเที่ยววิ่งไปหาอ้อมกอดจากสตรีท
Last Updated : 2025-04-20
Latest chapter
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่53 ไม่มีอะไรบดบัง
มู่เลี่ยงหรงแทรกกายเข้าไปใกล้ชิดแนบสนิทยิ่งกว่าเก่า เยี่ยนเยว่ฉีเพิ่งตระหนักว่าตนกำลังอยู่ในท่วงท่าอันแสนน่าอาย มือทั้งสองโอบคอแกร่ง สองขาเกี่ยวกระหวัดรัดเอวสอบของเขาไว้แน่น หญิงงามแรกแย้มหน้าแดงซ่านด้วยความกระดากอาย นางจึงซุกหน้าลงกับอกเขา หวังว่าอีกฝ่ายจะมองไม่เห็นสีหน้าของตนเองในยามนี้บุรุษผู้เหิมเกริมจึงได้โอกาสใช้ปากกัดกระตุกสายเอี๊ยม ผ้าเนื้อบางเบาไหลหล่นพ้นเรือนร่าง เมื่อไม่มีอะไรบดบัง ทรวงอกงดงามที่อาบไล้ด้วยแสงนวลของตะเกียงก็ปรากฏสู่สายตาของเขา เนื้อนวลขาวดุจหิมะแต้มด้วยสีชมพูที่ปลายยอดช่างอวบอิ่มอลังการอย่างเกินตัว มู่เลี่ยงหรงตกตะลึงขณะที่มองเนื้อนวลสล้างสะท้อนไหวขึ้นลงไปตามจังหวะหายใจ ช่างเป็นภาพอันยั่วเย้าแสนตราตรึง กายบุรุษร้อนวูบวาบ กระแสอุ่นร้อนไหลรวมลงมาที่ท้องน้อยไม่ขาดสาย ความเป็นชายถูกปลุกขึ้นอย่างไม่อาจควบคุมได้ชายหนุ่มเต็มตัวถูกภาพงดงามเบื้องหน้ากระตุ้นจนถึงกับกัดฟันกรอด แต่จิตสำนึกพยายามข่มกลั้นไม่ให้จับนางกระแทกกระทั้นเพื่อระบายความอัดอั้นทรมานไปเสียก่อน ดวงแก้วสีนิลส่องประกายร้อนแรงแผดเผาทำลาย เยี่ยนเยว่ฉีหน้าแดงซ่าน พยายามใช้สองมือหวังปิดบังทรวงอกจากสายสา
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่52 การลงทัณฑ์ของท่านอ๋อง
เยี่ยนเยว่ฉีสะอื้นเพราะเจ็บไปหมด โทสะของเขายังคงคุกรุ่นจึงรั้งใบหน้าของนางให้เชิดขึ้นเพื่อรับจูบอันลึกซึ้งและรุนแรงมากกว่าเก่า เฝ้ารุกเร้าผ่านทางแยกที่เผยอออก สอดปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดดูดดึงขบกัดลิ้นบางอย่างมันเขี้ยว หญิงสาวแทบหายใจไม่ออก ร่างสั่นสะท้านครางหวิว ทั้งเจ็บปวดและสุขสมในเวลาเดียวกัน ก่อเกิดเป็นความทรมานอันแสนหวาน บุรุษผู้นี้กำลังลงทัณฑ์นางให้สาสม สัมผัสจึงเต็มไปด้วยอารมณ์รุนแรง ไม่เหมือนจูบอันดูดดื่มเมื่อวันวาน นางเสียใจที่เขาไม่ทะนุถนอมตนเองอีกแล้ว“อือ จะ...เจ็บ” เยี่ยนเยว่ฉีพยายามร้องประท้วง ในขณะที่เขาถอนริมฝีปากออกเล็กน้อย“ข้าเจ็บกว่าเจ้ามากมายนัก” เขาโต้ตอบด้วยเสียงอันแหบพร่า“ท่านอ๋องเจ็บปวดด้วยเรื่องใด” ประกายน้ำใสคลอเบ้าตา เจ็บเพราะจูบที่เขามอบให้นาง“เจ้ายิ้มให้ชายอื่น หัวเราะยามเขาพูดจา ที่สำคัญเจ้ามองเมินไม่สนใจ ทำให้ข้าทั้งเจ็บปวดและริษยา”“ท่านอ๋องหึงหม่อมฉันจริง ๆ ด้วย” มุมปากอิ่มงามเผยรอยยิ้ม“สาแก่ใจเจ้าแล้วใช่หรือไม่ จะหัวเราะเยาะข้าก็ได้” ใบหน้าคมเบี่ยงหลบเล็กน้อย ด้วยไม่ต้องการให้สตรีตรงหน้ามองเห็นร่องรอยของความหวั่นไหว คำพูดเหล่านี้ไม่เคยหลุดออกมาจากปา
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่51 ไม่รีรอ
“ไม่หึงก็ไม่หึง เยว่ฉีรับรู้ความรู้สึกของท่านอ๋องแล้วเพคะ”“ก็ดี”“ในเมื่อท่านอ๋องยืนกรานว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ หม่อมฉันก็จะได้คลายใจ”“คลายใจ เรื่องใด”“เรื่องที่รู้สึกผิดต่อท่านอ๋อง หม่อมฉันคงทึกทักไปเองว่าเผลอทำให้คู่หมั้นทรมานใจแล้ว”“หึ! หวังให้เราเจ็บปวดเพราะเจ้าคงเร็วไปร้อยปี” มู่เลี่ยงหรงยังคงปฏิเสธ“เยว่ฉีทราบแล้วเพคะ” นางเสมองไปทางอื่น แล้วแสร้งถอนหายใจ “หน้าเสียดายจริง ๆ ทั้งที่หลังจบเทศกาลหยวนเซียวหม่อมฉันคิดว่าระหว่างเราคงไปกันได้ดี มาวันนี้ก็รู้ซึ้งแล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ ที่ท่านอ๋องทำไปทั้งหมดคงไม่ได้มาจากใจอันแท้จริง แต่ก็ต้องยอมรับว่าคำหวานเหล่านั้นทำให้ผู้อื่นเคลิบเคลิ้มมากทีเดียว”“เจ้าคิดว่าเราโป้ปดอย่างนั้นหรือ”“มิได้ แต่เมื่อครู่ท่านอ๋องเป็นผู้กล่าวเองว่าไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่ชายอื่นมาสารภาพรักกับหม่อมฉัน อีกทั้งไม่มีความรู้สึกอื่นใดนอกจากกลัวเสียหน้าเท่านั้น เช่นนี้จะให้ผู้อื่นคิดเห็นเช่นไรได้” เยี่ยนเยว่ฉีจดจ้องดวงตาบุรุษตรงหน้านิ่ง “ช่างน่าขันยิ่งนัก หม่อมฉันบังอาจคิดว่าตนเป็นคนสำคัญ แต่ความจริงแล้วสำหรับท่านอ๋องหม่อมฉันคงเป็นเพียงบุปผาดาดดื่นดอกหนึ่งเท
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่50. หากจะลงโทษนาง
“เยี่ยนเยว่ฉีอย่ามาเฉไฉ! คอยดูให้ดีเถิดว่าเราจะลงโทษเจ้าอย่างไร” มู่เลี่ยงหรงตีหน้าเคร่งขรึมเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริง เขาไม่มีทางยอมรับว่าทำเรื่องไร้มารยาทเป็นอันขาดเฟิงหลี่จื้อได้ยินดังนั้นก็ตกใจ ไม่คิดว่าฉินอ๋องจะบันดาลโทสะถึงขั้นจะลงไม้ลงมือกับหญิงสาว อย่างไรเสียก็เป็นชายชาตินักรบและตนเองก็คือต้นเหตุในเรื่องนี้ เขาจึงหวังไกล่เกลี่ยเพื่อไม่ให้ท่านอ๋องทำร้ายสตรีที่ตนมีใจ“เรียนท่านอ๋อง หากจะลงโทษนาง กระหม่อมยินดีจะเป็นผู้รับโทษแทน” แทนที่สถานการณ์จะดีขึ้น แต่คำพูดประโยคนี้กลับเหมือนดั่งการน้ำมันราดลงบนกองไฟ ยามนี้ฉินอ๋องอยากจะสับเขาเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วโยนลงแม่น้ำเสียให้รู้แล้วรู้รอดมู่เลี่ยงหรงหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับบุรุษผู้บังอาจแตะต้องสตรีของตนอีกครั้ง น้ำแข็งเริ่มจับตัวหนาขึ้นในแววตา อากาศเย็นสบายกลายเป็นหนาวจับจิตจนเฟิงหลี่จื้อขนลุกขึ้นมาจริง ๆ“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า ทางที่ดีสงบปากสงบคำเอาไว้ดีกว่า”“ทั้งหมดเป็นความผิดของกระหม่อมที่ละเลยเรื่องชายหญิงไม่ควรชิดใกล้”“เอาอย่างนี้ดีหรือไม่ เปิ่นหวางจะให้โอกาสเจ้ากลับไปอย่างไม่บุบสลาย” มู่เลี่ยงหรงไม่ได้สนใจเหตุผล
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่49 ไม่ได้ทำผิดอันใด
“กระหม่อมคงรับไม่ไหว ท่านอ๋องไม่ได้ทำผิดอันใดไม่ต้องกล่าวเช่นนั้นกับซือเซิน” อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายตกใจ ด้วยสถานะสูงส่ง ฉินอ๋องไม่มีความจำเป็นจะต้องลดตัวลงมากล่าวคำขออภัยเขา“ข้าไม่ได้ตั้งใจ”“ซือเซินรู้...” อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายเงยหน้าขึ้น ส่งยิ้มเพื่อคลายความกังวลใจให้สหายสูงศักดิ์หลังจากปรับอารมณ์ความรู้สึกกับถางซือเซินเรียบร้อยแล้ว มู่เลี่ยงหรงจึงหันกลับไปยังโต๊ะของตระกูลเยี่ยนอีกครั้งหนึ่ง แต่ก็ไม่เห็นเงาร่างของเยี่ยนเยว่ฉีกับเฟิงหลี่จื้อเสียแล้ว แม้สังเกตดี ๆ เยี่ยนจิ้นหลิงจะหายไปด้วยก็ตามความกระวนกระวายแทรกซึมเข้ามาอย่างเฉียบพลัน เขาไม่อาจวางใจอะไรได้ทั้งสิ้น ด้วยรอยยิ้มงดงามเป็นธรรมชาติที่นางมอบให้ชายคนนั้นเป็นแบบที่ไม่เคยมีให้กับตนเองไฟริษยายังคงตอกย้ำในจิตใจ อ๋องหนุ่มรีบลุกขึ้นแล้วสาวเท้าออกไปเพื่อตามหาคู่หมั้นในทันทีเยี่ยนจิ้นหลิงเดินนำน้องสาวกับเฟิงหลี่จื้อไปบนดาดฟ้า เขาชวนทั้งสองพูดคุยตลอดทาง ในที่สุดก็พามาหยุดยืนอยู่บริเวณด้านหลังของเรือ แต่แล้วบุรุษผมสีเงินก็อ้างว่าลืมวางพัดไม้หอมไว้บนโต๊ะ จึงขอตัวกลับไปเอา แล้วบอกให้คนทั้งสองรอเขาอยู่ที่นี่ก่อนเมื่อกุนซือหนุ่มเดินจากไป
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่48 มีโทสะ
มู่เลี่ยงหรงคิดว่า ยิ่งอยู่ตรงนี้ก็ยิ่งมีโทสะ การจากไปตั้งหลักน่าจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด ท่านอ๋องหนุ่มจึงพยายามเก็บงำอาการ ก่อนจะเดินนำถางซือเซียนกับอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายไปทางห้องโถงอย่างมิรั้งรอ เพราะไม่ต้องการเห็นภาพบาดตานี้อีกแม้แต่ชั่วเค่อเยี่ยนจิ้นหลิงอัศจรรย์ใจไม่น้อยที่ฉินอ๋องเก็บกักอารมณ์ได้ดีเยี่ยม แต่สายตากรุ่นโกรธนั่นไม่อาจเล็ดลอดสายตาจิ้งจอกไปได้‘ตีเหล็กก็ต้องตีตอนร้อนสิ ถึงจะได้ผลลัพธ์ชั้นดี ฉินอ๋องท่านคิดว่าแค่นี้จะหนีพ้นหรือ นี่มันบนเรือนะ’“เอาล่ะ ได้เวลาอาหารค่ำแล้ว พวกเราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า” เยี่ยนจิ้นหลิงเอ่ยชวน“ดีเหมือนกัน น้องสาวก็รู้สึกหิวแล้ว”“หลี่จื้อ เจ้ามาร่วมโต๊ะกับพวกข้าสิ ท่านแม่ทัพเฟิงคงไม่ว่ากระไรหรอก” เยี่ยนจิ้นหลิงเอ่ยชวน“หากไม่รังเกียจ หลี่จื้อขอรบกวนแล้ว”จิ้งจอกเงินปรายยิ้มเล็กน้อย ก็เดินนำสหายเก่ากับน้องสาวแสนสวยไปยังห้องโถงใหญ่เพื่อร่วมรับประทานอาหารตลอดเส้นทางเฟิงหลี่จื้อคอยปรายตามองเยี่ยนเยว่ฉีอยู่บ่อยครั้งเนื่องจากไม่ใช่งานเลี้ยง ที่นั่งจึงถูกจัดวางไว้สำหรับแต่ละครอบครัวเป็นสัดส่วน ขณะที่ฮ่องเต้กับฮองเฮานั้นทรงประทับอยู่ในห้องแยกที่มีม่า
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่47 จะดีหรือ
แม้คุณหนูถางผู้นั้นจะไม่มีวาสนาต่อฉินอ๋องก็ตาม แต่สตรีนางใดเล่าจะทนเห็นสตรีอื่นคอยเดินตามบุรุษของตนราวกับเงาได้ แต่เมื่อพี่ชายคนโปรดยืนยันว่าจะเป็นคนจัดการหญิงน่าตายผู้นั้นด้วยตนเอง นางก็จะไม่ก้าวก่ายเยี่ยนเยว่ฉีจึงตัดสินใจวกกลับมาสนทนาต่อด้วยเรื่องที่ยังค้างคา“แล้วน้องจะรู้หัวใจของฉินอ๋องได้อย่างไร” “เรื่องนั้นง่ายมาก เพียงต้องเกาให้ถูกที่คัน” บุรุษผมสีเงินเผยแววตาเจ้าเล่ห์แสนกล“ขอจิ้งจอกสีเงินแห่งแคว้นชี้แนะข้าน้อยด้วย” เยี่ยนเยว่ฉียิ้มตอบจนตาหยีเยี่ยนจิ้นหลิงขยับเข้าไปใกลแล้วกระซิบกระซาบสองสามประโยค นางทำตาโต ตกใจไม่น้อย“จะดีหรือพี่รอง”“ย่อมดี เขาทำให้เจ้าสำลักน้ำส้มเกือบร้อยไหได้แล้วกระมัง แล้วทำไมจะเอาคืนบ้างมิได้”“ข้ากลัวท่านอ๋องจะมีโทสะน่ะสิ เขาอาจหาทางลงโทษผู้อื่นอย่างหนักก็ได้”“ถ้ากลัวก็ไม่ต้อง แต่หากอยากรู้เจ้าก็ต้องเสี่ยง” เยี่ยนจิ้นหลิงโบกพัดในมือ “เจ้าควรจะหวั่นใจว่า ฉินอ๋องจะไร้โทสะเสียมากกว่า เพราะหากเป็นเช่นนั้น เจ้าคงรู้ตัวกระมังว่าน้ำหนักของเจ้าในใจของเขามัน...เบาเพียงใด”“ฉีเอ๋อร์ต้องการรู้ว่าตนเองอยู่ส่วนไหนในใจเขา ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นเช่นไรก็ตาม”“หืม...ตก
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่46 เหลวไหล
“ย่อมไม่ใช่เช่นนั้น แต่หากเป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับคำทำนาย รวมไปถึงคำเตือนเล็ก ๆ น้อย ๆ คนในตระกูลล้วนต้องให้ความสำคัญกับคำพูดของพี่รอง มิเช่นนั้นอาจจะต้องเสียใจในภายหลัง”“เหลวไหล!”“ท่านอ๋องโปรดอย่าดูเบา พี่ชายของหม่อมฉันไม่เคยผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว”“หึ! งั้นข้าขอถาม เคยมีคนไม่เชื่อเขาบ้างหรือไม่”“ย่อมมีอยู่แล้วเพคะ”“แล้วคนเหล่านั้นเป็นอย่างไร”“บ้างก็ประสบปัญหาหนัก พิกลพิการ แต่ส่วนใหญ่ล้วนตายไปหมดแล้ว”“...” มู่เลี่ยงหรงถึงกับสะอึก“เชื่อหม่อมฉันเถิดเพคะ พวกเรามิบังอาจลบลู่ฝ่าบาทกับท่านอ๋องอย่างแน่นอน” เยี่ยนเยว่ฉีอ้อนวอนด้วยท่าทางของสตรีอ่อนแอน่าสงสาร“ได้! ในเมื่อพูดมาขนาดนี้แล้ว เราจะเชื่อคำเจ้าก็แล้วกัน” พอเห็นนางทำหน้าเศร้าจิตใจของเขาก็ไหววูบ ไม่อาจถือโทษนางได้อีก มิหนำซ้ำยังอยากจะโอบกอดปลอบประโลมยิ่งนัก“หากท่านอ๋องเมตตา ได้โปรดรอเยว่ฉีนะเพคะ” นัยน์ตาหวานล้ำกับน้ำเสียงอันออดอ้อนของนางทำให้มู่เลี่ยงหรงหูแดงซ่าน เลือดในกายของเขากำลังเดือดพล่าน ต้องควบคุมสติระงับไม่ให้รีบร้อนครอบครองริมฝีปากสีกลีบกุหลาบอันแสนจะยั่วยวนเสียตอนนี้“อย่าปล่อยให้เรารอนานเกินไปเล่าพระจันทร์ดวงน้อย”
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว ตอนที่45
ส่วนจ้าวจวิ้นอ๋องก็ดูพึงใจในตัวถางซือเซียนเป็นอย่างมาก ดรุณีน้อยเองก็มีท่าทีเขินอายเมื่อชายหนุ่มส่งสายตาลึกซึ้งไปให้ บุตรสาวแม่ทัพใหญ่จึงรู้สึกแปลกใจ ตกลงแล้วสตรีผู้นั้นชอบพอผู้ใดกันแน่ แต่หากนางหมายจะเปลี่ยนกิ่งไม้สูง นั่นย่อมเป็นผลดีกับตนเองมิใช่หรือการสนทนาผ่านไปสักครู่หนึ่ง มู่เลี่ยงหรงเริ่มรำคาญจ้าวกุ้ยอินเป็นกำลัง และเหมือนเยี่ยนเยว่ฉีจะไม่ได้รู้สึกอยากกินน้ำส้มยามท่านหญิงพูดคุยกับเขา ดูท่าคู่หมั้นคนงามจะรู้จักการมองสีหน้าผู้คนอยู่บ้าง ในเมื่อไม่มีประโยชน์ตนก็คร้านที่จะสนทนากับสองพี่น้องตระกูลจ้าวต่อไป“แดดเริ่มแรงแล้ว เปิ่นหวางคงต้องขอตัวพาคู่หมั้นกับเซียนเอ๋อร์กลับไปพักผ่อน เกรงว่าพวกนางจะไม่สบายได้”“ก็ให้พวกนางกลับไปเองสิ อินอินไม่ได้เจอเลี่ยงหรงเกอเกอตั้งนาน มีเรื่องอยากจะพูดคุยอีกมากมาย”“เปิ่นหวางต้องไปหารือเรื่องงานราชการกับพระเชษฐาอีก”“แต่ว่า...” จ้าวกุ้ยอินพยายามคัดค้าน“เปิ่นหวางขอตัว” ใบหน้าหล่อเหลาราวรูปสลักดูเย็นชาห่างเหินอย่างยิ่ง มู่เลี่ยงหรงพยักหน้าให้จ้าวจวิ้นอ๋องเล็กน้อย จากนั้นจึงสาวเท้าเดินจากไปทันที ถางซือเซียนกับเยี่ยนเยว่ฉีจึงรีบยอบกายเป็นเชิงอำลาจวิ้นอ
