บทที่ 505

"ท่านเจ๋วติดไวรัสที่ถูกวิจัยและผลิตขึ้นใหม่" หลัวเชว่มองเธอแล้วตอบกลับ "ไวรัสชนิดนี้ไม่มีระยะฟักตัว แม้แต่อัตราในการล้มป่วยในช่วงหลังก็เร็วกว่าไวรัสเมื่อสามสิบปีก่อน"

เจียงเซิงเม้มปาก และเงียบขรึมอยู่เป็นเวลานาน เธอถึงได้เอ่ยปากขึ้นช้า ๆ "นายดูแลเขาเถอะ"

เธอหันหลังเดินออกไปจากห้อง

เดินไปถึงหน้ารถ เจียงเซิงหยุดเดิน และหันกลับไปมองตรงหน้าต่างบานใหญ่บานนั้น

สุดท้ายก็กลับขึ้นไปนั่งในรถ "กลับกันเถอะ"

สิบเจ็ดเหลือบมองเธอในกระจกมองหลังแล้วขับรถออกไป

และผู้ชายที่นั่งอยู่ในรถที่จอดอยู่ไม่ไกลเห็นรถคันนั้นขับไกลออกไป ก็ยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา "ในที่สุดก็หาเจอแล้ว"

ไม่กี่วันต่อมา

เจียงเซิงนัดเจอกับหลานอู๋เหยียนที่ร้านอาหาร หลานอู๋เหยียนยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจแล้วเดินเข้ามา "คุณเจียงพิจารณาสองสามวันแล้ว เป็นอย่างไรบ้างครับ?"

เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นอย่างเย็นชา จากนั้นวางโทรศัพทืไว้ที่ด้านข้าง "คุณอยากให้ฉันมอบคะแนนสิทธิ์การคัดค้านของคุณตาของฉันให้กับคุณ เช่นนั้น คุณก็สามารถช่วยเหลือซือเย่เจ๋วได้?"

หลานอู๋เหยียนนั่งลงบนเก้าอี้ พนักงานเสิร์ฟเข้ามารินเหล้าให้เขา รอให้พนักงานเสิร์ฟออกไป เขาเลิกคิ้วย