บทที่ 480

ก็แค่เบี่ยงเบนความสนใจของคนเหล่านั้น ทำให้คนเหล่านั้นคิดว่าเขามีชีวิตอยู่ได้แค่ไม่กี่วันแล้วจริง ๆ

ตระกูลลู่กับตระกูลกุง ต่างก็กำลังตามหาคุณเจียง มีเพียงท่านเจ๋วที่รู้เบาะแสของคุณเจียงแต่กลับไม่ไปหา ไม่ใช่ว่าไม่อยากไป แต่เป็นเพราะไม่กล้าไปมากกว่า

ดวงตาซือเย่เจ๋วเย็นชา แต่กลับไม่ได้ให้คำตอบออกมา

เช้าตรู่

เซียวเถียนเถียนรู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง ราวกับว่าในหัวของเธอกำลังจะระเบิดออก แสงจ้าแสบตาทำให้เธอเอามือบังเอาไว้ เมื่อลืมตาขึ้น นึกอะไรขึ้นได้ก็ลุกขึ้นทันที

เธอเอามือลูบผมที่ยุ่งเหยิง นึกเรื่องเมื่อคืนไม่ออกด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

"ตื่นแล้วเหรอ?"

เสียงที่ดังขึ้นกะทันหันทำให้เซียวเถียนเถียนท่าทางหยุดชะงักในทันที จากนั้นหันหน้าไปอย่างตกใจ

เห็นเพียงแค่ลู่ลี่เซินนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาที่อยู่ด้านข้าง สีหน้าของเขาอึมครึม และมองดูนาฬิกาข้อมือด้วยความหงุดหงิด "คุณนอนเก่งมากนะ"

“ลู่ลี่เซิน ทำไมคุณถึงมาอยู่ในบ้านของฉัน!” เซียวเถียนเถียนอุทานด้วยความตกใจ และรีบเปิดผ้าห่มมองดูเสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกเปลี่ยน สีหน้าของเธอตื่นตระหนก "คุณ.....คุณคุณคุณเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันเหรอ?"

ลู่ลี่เซินไม่ปฏิเ