บทที่ 460

สองมือของซือเย่เจ๋วที่วางอยู่ข้างหน้าตัวกระชับแน่น ริมฝีปากที่เม้มแน่นเปิดออกเล็กน้อย "พวกเขายังทำการทดลองอยู่"

กุงเห้อหยุดชะงัก จากนั้นถามขึ้นประโยคหนึ่ง "นายรู้ได้อย่างไร?"

"เพราะผมติดเชื้อแล้ว" สายตาของเขามองไปที่แก้วน้ำชาอย่างนิ่งเฉย "ครั้งนี้ไม่มีระยะฟักตัว เป็นไวรัสสายพันธุ์ใหม่"

"เจียงเซิงรู้ไหม?"

"เธอไม่รู้"

กุงเห้อประหลาดใจ ไม่พูดจาอยู่เป็นเวลานาน

ซือเย่เจ๋วมองดูเขา "แม่ของเซิงเซิงติดเชื้อไวรัส คิดว่าน่าจะเคยใช้อะไรบางอย่าง ดังนั้นเซิงเซิงไม่มีเค้าลางที่จะติดเชื้อ และเลือดก็พิเศษมาก"

กุงเห้อหายใจเข้าลึก ๆ เขาถือแก้วน้ำชาแต่กลับไม่ดื่มเข้าไปสักที ส่วนซือเย่เจ๋วก็พูดขึ้นช้า ๆ "ผมจะหย่าร้างกับเจียงเซิง"

กุงเห้องมองไปที่ซือเย่เจ๋วอยู่นาน จากจุดนี้ เขามองออกว่าซือเย่เจ๋วใส่ใจหลานสาวของเขาจริง ๆ เขาวางแก้วน้ำชาลง "ฉันเข้าใจแล้ว"

"คุณช่วยผมเก็บเป็นความลับด้วยนะครับ"

"นายไม่อยากมีชีวิตอยู่เหรอ?" กุงเห้อถามเขาอย่างเงียบสงบ

ซือเย่เจ๋วดวงตาสั่นคลอนเล็กน้อย ไม่ได้ตอบเขากลับโดยตรง "มีคุณกับเรเวียร์ปกป้องเธอ ผมเอาหุ้นส่วนครึ่งหนึ่งของ TG ให้เธอ ต่อให้ผมตายไป ตระกูลซือก็ไม่มีทางล้