บทที่ 450

เจียงเซิงเบะปาก แต่เมื่อนึกอะไรได้ ในดวงตาก็มีความเจ้าเล่ห์แวบผ่านไป

ซือเย่เจ๋วอาบน้ำเย็น ระงับแรงกระตุ้นทั้งหมดของเขาเอาไว้ เขาถึงขั้นเสียใจกับความไม่เด็ดขาดของตัวเอง ยิ่งให้เธออยู่ต่อ ถึงเวลาเขาจะทำใจหย่าร้างได้จริง ๆ เหรอ?

ไม่อยากปล่อยมือ แต่ก็ต้องปล่อยมือ

ทั้ง ๆ ที่จะหย่าร้าง แต่กลับใช้เรื่องของลูกให้ความร่วมมือกับเธอ นี่อาจจะเป็นความเห็นแก่ตัวของเขาสินะ

เขาเพียงแค่อยากครอบครองช่วงเวลาที่สวยงามเหล่านี้เอาไว้ให้แน่น แค่เพียงเท่านี้

ซือเย่เจ๋วเดินออกมาจากห้องน้ำ ภาพตรงหน้าทำให้ไฟลับที่เขาระงับเอาไว้ได้อย่างยากเข็ญก็ปะทุขึ้นในหัวของเขาอีกครั้ง เกือบทำให้เขาสติแตก

เจียงเซิงใช้มือข้างหนึ่งค้ำศีรษะกึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ท่าทางที่สวยหยาดเยิ้ม ยั่วยวนอย่างถึงที่สุดแบบนี้ ผู้ชายทั่วไปเห็นแบบนี้ยังแทบคลั่ง ไม่ต้องพูดถึงเขา?

ซือเย่เจ๋วเบี่ยงหน้าหนีอย่างยากลำบากและกัดฟันพูด "เจียงเซิง คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?"

"ท่านเจ๋วบอกว่าฉันไม่มีแรงดึงดูดไม่ใช่เหรอ?" เจียงเซิงเล่นปลายผม ใบหน้าสวยหยาดเยิ้มยิ้มบาง "ทำไมถึงไม่กล้ามองฉัน?"

ซือเย่เจ๋วดวงตาลึกซึ้ง หน้าตาบึ้งตึงและข่มเสียงต่ำ "คุณเ