บทที่ 443

ผ่านไปเป็นเวลานาน เขาเอ่ยปากขึ้นเบา ๆ "เซิงเซิง เราหย่ากันเถอะ"

เธอตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม หัวสมองว่าเปล่าไปหมด จากนั้นมองไปทางเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ "คุณ......พูดอะไรนะ?"

ซือเย่เจ๋วดึงสายตากลับมา และหยุดมองไปที่ตัวเธอ ในดวงตาไม่มีความสั่นไหวแม้แต่น้อย "ผมพูดว่า พวกเราหย่าร้างกัน"

หย่าร้าง......

สองคำนี้ทิ่มแทงหัวใจของเธออย่างสุดซึ้ง เพราะเธอไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่เขาพูดเรื่องหย่าร้าง

เธอกัดริมฝีปาก พยายามควบคุมอารมณ์ภายในใจ "เหตุผลล่ะ?"

เธอมองดูซือเย่เจ๋ว อยากจะอ่านออกอารมณ์บนใบหน้าของเขา แต่ใบหน้าซีดเซียวของเขาไม่มีความเปลี่ยนแปลง ดวงตาลึกซึ้งคู่นั้นเหมือนกับมหาสมุทรที่ลึกจนไม่สามารถคาดเดาได้ ไม่มีคลื่นลูกใหญ่ ไม่มีอารมณ์ใด ๆ "ไม่มีเหตุผล เพียงแค่......เบื่อหน่ายแล้วก็แค่นั้น"

มือสองข้างที่วางอยู่ข้างลำตัวของเจียงเซิงกำแน่นอย่างอดไม่ได้ เหมือนว่าหัวใจที่อ่อนนุ่มถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ มันเจ็บปวดจนไม่สามารถหายใจได้ "เบื่อหน่าย......เหรอ?"

เขาไม่พูดจา

เจียงเซิงก้าวเท้าเดินไปตรงหน้าของเขา ขนตางอนยาวปกคลุมอารมร์ในดวงตาของเธอ จากนั้นเธอยิ้มอย่างหมดเรี่ยวแรง "ซือเย่เจ๋ว คุณล้อเล่นใช่ไหม เป