บทที่ 416

เห็นเจียงเซิง เสียงนั้นเอ่ยปากขึ้น "ฉันเอง"

เจียงเซิงตกตะลึง เมื่อไฟในห้องนั่งเล่นเปิดขึ้น เธอก็หันกลับมาและเห็นซือเย่เจ๋ว

“คุณมาได้อย่างไร” เจียงเซิงเห็นว่าเป็นเขา ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ซือเย่เจ๋วเดินตามเธอไป "มาดูเธอหน่อย"

เขายื่นมือออกไปกอดเธอ วางคางบนไหล่ของเธอ กลิ่นจาง ๆ ของการอาบน้ำที่สดชื่นทำให้ความหงุดหงิดในใจของเขาหายไป “วันนี้ได้พบกับหลานอู๋เหยียนแล้วเหรอ?”

เจียงเซิงไม่ได้ผลักเขาออกไป แต่หยุดชะงัก "หลานอู๋เหยียน?"

ซือเย่เจ๋วไม่ตอบกลับ

เจียงเซิงหันกลับมามองเขา มองเข้าไปในดวงตาลึกของเขา " ซือเย่เจ๋ว คุณรู้จักคุณชายหลานไหม?"

ริมฝีปากของเธอถูกปิดด้วยความอบอุ่น ซือเย่เจ๋วผลักเธอไปที่บนโซฟา จูบเธอสักพักหนึ่ง มุมปากรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมากะทันหัน

เจียงเซิงกัดเขา

ซือเย่เจ๋วที่ถูกกัดริมฝีปากหรี่ตาลงอย่างอันตราย "กัดฉันอีกแล้วเหรอ?"

“ฉันถามคุณอยู่ ก็ก็อยากอยาก...” ก่อนที่เธอจะพูดจบ เขาก็โน้มตัวลงมาอีกครั้งและจูบริมฝีปากของเธอแรง ๆ

กลิ่นเลือดลอยเข้ามาในริมฝีปากและฟัน มือของเธอบนหน้าอกของเขาอ่อนแรง เธอหน้าแดงก่ำเพราะแทบจะขาดออกซิเจน ทำได้เพียงส่งเสียงร้องเบาๆ

“เฮือก