บทที่ 392

ซือเย่เจ๋วส่งข้อความไปหาหลัวเชว่ ผ่านไปครู่หนึ่ง หลัวเชว่เหมือนสืบพบอะไรแล้วตอบกลับเขา

ซือเย่เจ๋ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ "ผู้หญิงคนนี้หรือเปล่า?"

เขามองดูแล้วพยักหน้า

เจียงเซิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พนักงานหญิงคนนี้ชื่อ ชื่อหยางเหมี่ยว?

เธอไม่ได้มาจากฝ่ายธุรการเหรอ?

เธอผิดใจกับซูหลิงโหรว?

เจียงเซิงมองไปทางซือเย่เจ๋ว "คุณรู้ได้อย่างไรว่าเป็นเธอ"

ซือเย่เจ๋วตอบอย่างเรียบเฉย "เธอขาดงานโดยไม่มีเหตุผลหลายวันแล้ว จะหาข้อมูล ไม่ใช่เรื่องยาก

จางเหมี่ยวขาดงานโดยไม่มีเหตุผล เพื่อนร่วมงานของเธอไม่รู้ว่าเธอไปไหน และติดต่อเธอไม่ได้ แม้แต่ข้าวของของเธอก็ยังคงอยู่บนโต๊ะ หัวหน้าฝ่ายธุรการได้รายงานเรื่องนี้กับหลัวเชว่ และบังเอิญได้ยินชายผู้นี้พูดอย่างนี้ในวันนี้พอดี เขาจึงนึกขึ้นได้

ชายคนนั้นกล่าวต่อว่า "เหล่าสือฆ่าเธอ แล้วให้ผมจัดการศพ ผมจึงนำศพของเธอไว้ที่ป่าชานเมือง ฝังเอาไว้"

เจียงเซิงเม้มริมฝีปากแน่น ผ่านไปเป็นเวลานาน จึงมองเขาแล้วพูดขึ้น "พวกคุณทำเรื่องพวกนี้ ไม่กลัวกรรมตามสนองเหรอ?"

"พวกเราคนประเภทนี้ ทำงานแทนคนอื่น ตัดสินเองไม่ได้ ยังจะกลับกรรมตามสนองอะไร?"

ชายคนนั้นหัวเราะแล้วสูบบุหรี่อีก