บทที่ 381

บนตัวของของเขามีอายความเย็นที่ถูกฝนสาดจนเปียกชุ่ม บนเสื้อผ้ามีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำหอมกุชชี่ และกลิ่นมิ้นต์ของบุหรี่แตะปลายจมูกของเธอ "ทำให้เธอเป็นห่วงแล้ว"

เจียงเซิงผลักอ้อมแขนของเขาเอา "พวกคุณไม่มีธุระอะไร มาทำอะไรที่โรงพยาบาล?"

หลัวเชว่ลูบปลายจมูกของเขาแล้วตอบกลับ "พวกเราไม่เป็นไรครับ คนที่เป็นคือคนอื่น"

เจียงเซิงหยุดชะงัก เงยหน้ามองไปทางซือเย่เจ๋ว

ซือเย่เจ๋วเลิกคิ้ว

"เย่เจ๋ว!"

เมื่อได้ยินเสียงนั้น เจียงเซิงก็หันกลับไปก็เห็นท่านผู้เฒ่าและซูหลิงโหรวที่ตามมายังโรงพยาบาล

โดยเฉพาะซูหลิงโหรวที่เห็นว่าซือเย่เจ๋วไม่เป็นอะไร ดวงตาเผยความผิดปกติเล็กน้อย แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

เธอน้ำเสียงอ่อนโยน "เย่เจ๋ว คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? คุณปู่ได้ยินว่าพวกคุณเกือบเกิดเรื่องจนเข้าโรงพยาบาล จึงรีบตามมา"

ซือเย่เจ๋วไม่แม้แต่จะมองเธอ เขามองท่านผู้เฒ่า "ผมไม่เป็นไร"

ท่านผู้เฒ่าที่เดิมทีรู้สึกเป็นห่วงอย่างมากเมื่อเห็นซือเย่เจ๋วยืนอยู่ตรงนี้อย่างปลอดภัย เขาก็วางใจลงไม่น้อย และพูดอย่างไม่พอใจ "ตกลงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

หลัวเชว่ตอบกลับ "ท่านผู้เฒ่า ระหว่างทางที่ผมกับท่านเย่วกลับบ้านได้ถูกรถสองคันสะกดรอย