บทที่ 251

"หลายปีต่อมา ผู้หญิงคนนั้นเสียชีวิตด้วยโรคภัยไข้เจ็บ ได้ทิ้งบริษัทนั้นไว้ ชายคนนั้นต้องดูแลลูกในขณะที่บริหารบริษัทด้วย และญาติของเขาไม่เคยออกมือช่วยเหลือเลย หรือแม้แต่มีส่วนร่วมด้วย"

เจียงเซิงหรี่ตาลงและเยาะเย้ย "หลายปีต่อมา เมื่อเด็กผู้หญิงคนนั้นโตขึ้น ผู้ชายคนนั้นต้องการมอบบริษัทให้กับเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่แม่ของผู้ชายคนนั้นพาญาติมาถึงบ้าน และออกคำสั่งให้ชายคนนั้นมอบบริษัทที่แม่ของเด็กผู้หญิงก่อตั้งมาโดนยากลำบากให้กับลูกชายของญาติ เพียงเพราะญาติคนนั้นคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นเพศหญิงจึงไม่มีสทธิ์ที่จะสืบทอดบริษัท"

แน่นอนว่า ผู้เฒ่าเจียงฟังออกว่าเรื่องราวที่เจียงเซิงเล่านั้นเป็นการด่าพวกเขาแบบอ้อมๆ และตอนนี้สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

ส่วนนักข่าวพวกนั้นก็ฟังออกด้วยเช่นกัน

เวลานี้พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าญาติพวกนั้นทำเกินไปแล้วจริงๆ

ลูกต่างมีสิทธิสืบทอดทรัพย์สิน ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะพวกเขาเป็นลูกสาวก็หมดสิทธิ์ได้รับส่วนแบ่งเลย นี่มันยุคสมัยใหม่แล้ว ทำไมยังเป็นหัวโบราณที่เห็นลูกชายสำคัญกว่าลูกสาวล่ะ?

แถมต้องมอบบริษัทให้ญาติห่างๆ อีกด้วย

"เจียงเซิง อย่ากุเรื่องไร้สาระ เธอควรอธิบายเรื่อง