เจียงเซิงกอดอกจ้องมองเธอ "ทำไมเธอไม่ไปถามผู้ชายของเธอล่ะ เธอจะถามฉันทำไม?"ตลกสิ้นดี พูดเหมือนกับเธอขโมยผู้ชายของเธออย่างงั้นแหละเจียงเวยหน้าซีดด้วยความโกรธ "เจียงเซิง แกได้ใจไม่กี่วันหรอก คอยดู!"เธอทิ้งท้ายประโยค ก่อนเดินออกไปเมื่อจ้องมองเงาร่างที่จากไปของเจียงเวย เจียงเซิงก็หรี่ตาลง ใครกันแน่ที่ได้ใจ ไม่เสมอไปหรอกนะห้องทำงานเจียงเซิงกำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อตรวจสอบบางสิ่งบางอย่าง ทันใดนั้น พนักงานคนหนึ่งก็รีบเดินเข้ามา "คุณโซราคะ เกิดเรื่องขึ้นแล้วค่ะ!"เมื่อเห็นว่าเธอร้อนใจมาก เจียงเซิงก็เงยหน้าขึ้นอย่างใจเย็น "เกิดอะไรขึ้น?""มีลูกค้าหลายรายซื้อเครื่องประดับของเราในร้านแล้วพบว่าเป็นของปลอมทั้งหมด ตอนนี้มาถึงบริษัทเราแล้วค่ะ คนของแผนกจัดซื้อบอกว่าวัตถุดิบจัดซื้อตามที่คุณสั่ง"หลังจากที่เธอพูดจบ เจียงเซิงก็ลดสายตาลง จากนั้นปิดคอมพิวเตอร์และยืนขึ้น "ไปดูกันเถอะ"ในล็อบบี้ ลูกค้าหลายคนเข้ามาด้วยความโกรธเพราะพวกเขาซื้อเครื่องประดับปลอมเอะอะโวยวายไปทั่ว"ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ของพวกคุณดำเนินธุรกิจมาหลายสิบปี แต่กลับทำสินค้าปลอม บริษัทของพวกคุณไม่อยากเปิดแล้วใช่ไหม?"
เจียงเซิงเหลือบมองไปที่เจียงเวย วางสร้อยมุกในมือลงแล้วยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย "ของปลอมล็อตนี้ ฉันไม่ได้เป็นคนนำเข้า ฉันไม่เป็นแพะรับบาปหรอกนะ"เจียงเวยเดินเข้ามา จับมือของเจียงเซิงเอาไว้ "เซิงเซิง พูดความจริงเถอะนะ ยังไงซะไวน์เนอร์จิวเวลรี่ ก็เป็นบริษัทของพ่อเธอ เธอคงไม่ทำลายเลือดเนื้อของพ่อเธอจริงๆหรอกใช่ไหม?""ฉันพูดความจริง" เจียงเซิงชักมือกลับด้วยสีหน้าเฉยชา หยิบสร้อยมุกขึ้นแล้วเดินไปทางหญิงสาว "คุณผู้หญิงคะ คุณซื้อเครื่องประดับปลอมในไวน์เนอร์ ฉันรู้ว่าคุณเองก็อารมณ์ไม่ดี ยังไงซะก็ควักกระเป๋าเสียเงินไปก้อนหนึ่งแล้ว""แต่พวกคุณไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันไม่ปล่อยให้ชื่อเสียงของไวน์เนอร์ต้องมามัวหมองเพราะของปลอมอย่างแน่นอน หลังจากที่ฉันเปิดเผยความจริงเรื่องของปลอม ฉันรับประกัน ไม่เพียงแต่คืนเงินเท่านั้น แต่พวกคุณยังนำของจริงกลับไปได้อีกด้วยนะคะ"หญิงสาวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ได้เงินคืนแถมยังนำเครื่องประดับสุดรักกลับบ้านได้ เธอต้องยินยอมอยู่แล้ว"ก็ได้ เธอว่ามาเลย ของปลอมพวกนี้มันอะไรกัน วันนี้เราต้องการคำอธิบาย"เจียงเซิงเดินไปหาพนักงานแผนกจัดซื้อ "ตอนที่ฉันเอาใบจัดซื้อให้เธอได้บอกเธอแล้ว ห
เจียงเซิงไร้คำพูดในทันใด จากนั้นก็โบกมือ "เอาล่ะ คุณเป็นผู้ถือหุ้น คุณว่าไงก็ว่างั้น"เธอหมุนตัวกลับไปยังหาลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม "ท่านทั้งหลาย เชิญไปคุยกับฉันที่ห้องวีไอพีหน่อยนะคะ"ลูกค้าพยักหน้าและเดินตามเจียงเซิงไปยังห้องวีไอพีเจียงเวยแอบมีความสุขเมื่อเธอได้ยินประโยคของซือเย่เจ๋วที่ปกป้องเธอ เธอรู้ดีว่าซือเย่เจ๋วยังคงมีเธออยู่ในใจเขา"เย่เจ๋ว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ครั้งหน้าฉันจะระวังให้มาก"เจียงเวยแสร้งทำเป็นยอมรับความผิดพลาดของเธอซือเย่เจ๋วเหลือบมองเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"คุณไม่เข้าใจตลาด คราวหน้าเรื่องแบบนี้อย่าออกตัวโดยพลการ มีเรื่องอะไรปล่อยให้เจียงเซิงตัดการ"ซือเย่เจ๋วและหลัวเชว่เดินออกไปเจียงเวยลดสายตาลง เล็บของเธอแทบทิ่มเข้าไปในฝ่ามือเจียงเซิงเจียงเซิง!ไม่เพียงไล่เธอออกไปไม่ได้ แถมยังปล่อยให้เจียงเซิงจัดการทุกเรื่องอีก เธอต่างหากที่เป็นผู้อำนวยการของไวน์เนอร์ที่แท้จริง!ภายในห้องวีไอพี เจียงเซิงให้คนนำเครื่องประดับของแท้ที่พวกเขาซื้อเข้ามาและวางลงกับโต๊ะ"เพื่อเป็นการชดเชย เราขอมอบอัญมณีพวกนี้ให้กับทุกคนนะคะ เงินเราทำการคืนให้บนแพลตฟ
ภายในรถซือเย่เจ๋วมองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย ราวกับว่าเขายังคงคิดถึงสิ่งที่เจียงเซิงพูดอยู่และแม้ว่าหลัวเชว่จะตะโกนเรียกเขาอยู่หลายครั้ง เขาก็ไม่ได้ยินแต่อย่างใด"ท่านซือ" เสียงของหลัวเชว่ดังขึ้นซือเย่เจ๋วกลับมามีสติอีกครั้ง แล้วลูบหน้าผาก "มีอะไร?"หลัวเชว่ยื่นโทรศัพท์ให้เขา "โทรศัพท์จากคุณท่านครับ"ซือเย่เจ๋วหยิบโทรศัพท์มาไว้ในมือแล้วรับสาย "ครับพ่อ"คฤหัสถ์เก่าแก่ของตระกูลซือ"ไอ้ลูกเวร แกมีลูกข้างนอกแล้วใช่ไหม?"คุณท่านซือกำลังนั่งจิบชาอยู่ในศาลาของลานบ้าน ภาพถ่ายที่แสดงบนจอแท็บเล็ตที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นเด็กสองคนที่มีลักษณะคล้ายกับลูกชายของเขาซือเย่เจ๋วหยุดชะงักและขมวดคิ้ว "ไม่มีนี่ครับ""ไม่มีอะไร? แล้วเด็กสองคนนี้ที่ยิงฮวงเซ็นมันอะไรกัน? พวกเขาหน้าตาเหมือนแกทุกประการ"คุณท่านซือวางถ้วยชาลงอย่างหนัก "ฉันอยากเจอเด็กสองคนนี้""พ่อครับ ผมไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนเลย ลูกสองคนนี้ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับผมไปได้"แม้ว่าเขาเคยแตะต้องเธอ แต่เจียงเวยในหกปีก่อน ก็ไม่ได้ตั้งท้องแต่อย่างใด"จะเกี่ยวกับแกหรือไม่แกไม่ต้องสนใจหรอก ฉันให้คนไปรับเด็กสองคนนั้นที่ยิงหวงแล้ว แกจัด
เจียงหนวนหนวนหันไปมองเขา "เราก็เคยเจอคนที่หน้าตาคล้ายกับเรานะคะ""โอ้?" คุณท่านซือกำลังจะกล่าวถาม ก็ได้ยินบอดี้การ์ดนอกลานตะโกนออกมาว่า "ท่านซือ"ซือเย่เจ๋วเดินเข้าไปในศาลา มองไปที่เด็กสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆคุณท่านซือ แล้วพูดกับคุณท่านซือว่า "พ่อครับ จะพาเด็กๆมาเองได้ยังไง?""ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เด็กสองคนนี้หน้าเหมือนแกเลย ให้พวกเขามานั่งเล่น จะทำไม?"คุณท่านซือแตะศีรษะของเจียงหนวนหนวนแล้วยื่นเค้กลูกกวาดให้ทั้งสอง "นี่คือเค้กลูกกวาดที่อร่อยที่สุดในเมืองของเรา หนูลองชิมดูสิ""ขอบคุณครับ/ค่ะคุณปู่~"ทั้งสองคนรับเค้กลูกกวาด เจียงหนวนหนวนหยิบมาไว้ในมือของเธอและกัดอย่างกระตือรือร้นซือเย่เจ๋วทำอะไรไม่ถูก เขาไม่คาดคิดว่าพ่อของเขาจะพาพวกเขามาที่นี่เพียงเพราะรูปถ่ายแค่ใบเดียวแบบนั้นได้"พวกหนูรออยู่ที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวคุณปู่กลับมา"หลังจากที่คุณท่านซือพูดกับพวกเขาจบ เขาก็ลุกขึ้นพูดกับซือเย่เจ๋วว่า "มากับฉัน"หลังจากดูพวกเขาจากไป เจียงหนวนหนวนก็หันไปกล่าวกับเจียงเหยียนเหยียนว่า "ผู้ชายคนนี้เป็นปู่ของเราจริงๆ ดูเหมือนว่า เขาจะชอบเรามากเลยนะ""อืม ขอแค่ปู่ชอบเรา รอพ่อรู้แล้ว เราก็จะพาแด้ดดี้
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ มามีบอกว่า ต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆของบรรพบุรุษไม่มากก็น้อย มามี้ของหนูยังชอบของเก่าแก่ด้วยเหมือนกันนะคะ"ไม่เช่นนั้นมามี้ของเธอก็คงไม่ได้ออกแบบ "เครื่องประดับโบราณแบบจีน"ในประเทศSหรอกนะคุณท่านซือหัวเราะ "ถ้าอย่างนั้นฉันอยากจะเจอมามี้ของพวกหนูขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะสิ"เจียงหนวนหนวนรู้สึกภูมิใจมาก ที่ในที่สุดเธอก็ทำให้มามี้ดึงดูดความสนใจของคุณปู่ได้แล้ว!ซือเย่เจ๋วเหลือบมองเจียงเหยียนเหยียน เขายกแขนขึ้นลูบแก้มของเขา เจียงเหยียนเหยียนจ้องมองเขาด้วยท่าทาง"ไม่เป็นมิตร"สายตานี้ทำให้เขานึกถึงใครบางคน"ครั้งก่อนที่เจอหนู หนูมีไฝที่มุมตา"เจียงเหยียนเหยียนแตะหางตาของเขาแล้วพูดว่า "ผมวาดเองครับ""คุณปู่ แพ้แล้ว!"เจียงหนวนหนวนหัวเราะเบาๆโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคุณท่านซือยอมอ่อนข้อให้ เมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆยิ้มอย่างมีความสุข เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีความสุขเช่นกันอาจเป็นเพราะเขาแก่แล้ว อยากมีหลานสาวและหลานชายมาอยู่กับเขาแบบนี้เวลาค่ำแล้ว ซือเย่เจ๋วจึงส่งเจียงหนวนหนวนและเจียงเหยียนเหยียนกลับไปที่วิลล่าวิวทะเลด้วยตัวเอง"คุณอา เราไปก่อนนะ บ๊ายบาย~"เจียงหนวนหนวนโ
เธอกัดหัวปากกาและครุ่นคิดอยู่นาน แต่เธอก็ไม่มีแรงบันดาลใจเลย..."เซิงเซิง"เมื่อเห็นเจียงเวยปรากฏตัวนอกประตู เจียงเซิงจึงวางปากกาลง "ไม่มีคนนอกแล้ว ไม่ต้องแหกปากโวยวายมากนักหรอก"โดยปกติแล้ว เจียงเวยคงจะทนไม่ไหว แต่วันนี้เธอสามารถพูดคุยได้อย่างใจเย็นต่อไปว่า "วันนี้ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับแก ฉันรู้ว่าความสามารถทางธุรกิจของแกดีกว่าของฉันมาก"เจียงเวยวางเอกสารในมือของเธอบนโต๊ะ "สถานการณ์ของไวเนอร์เป็นแบบไหนแกก็รู้ มีลูกค้าที่ยินดีจัดหาแพลตฟอร์มโฆษณาและส่งเสริมการขายให้กับไวเนอร์ คืนนี้แกมากับฉันเพื่อเจรจาสัญญาได้ไหม ?"เจียงเซิงหยิบเอกสารสัญญาขึ้นมาดู จากนั้นก็กระตุกมุมปากออกมา "โอเค ไปก็ได้""งั้นตอนเย็นฉันจะรอแกนะ" เมื่อเจียงเวยหันกลับมา ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความชั่วร้ายเจียงเซิงหยิบเอกสารสัญญาขึ้นมามองดูแล้วเลิกคิ้วเล็กน้อย เธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจียงเวยไปหาลูกค้าแบบไหนมาTG กรุปซือเย่เจ๋วยืนอยู่ข้างหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานและมองทิวทัศน์ของย่านใจกลางเมือง เขาหมุนแหวนสีดำบนนิ้วชี้ของเขาเล่น ก่อนจะเห็นว่าหลัวเชว่เดินมาจากเงาของกระจก"ท่านซือครับ ผมมีคนตรวจสอบมันในประเทศ
หลินเสียนอี้ยิ้มและพยักหน้า "ใช่ครับ หลังจากที่ผมทราบว่าคุณเจียงได้กลับไปที่ ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่แล้ว ผมก็ต้องการที่จะร่วมมือกับไวน์เนอร์เพื่อคุณโดยเฉพาะเลยนะครับ"เจียงเวยยิ้มเยาะ ในปีนี้หลินเสียนอี้อายุปาไปตั้งสี่สิบแปดสี่สิบเก้าแล้ว และก็จะกำลังเข้าสู่ห้าสิบแล้วด้วย ซึ่งลูกชายที่เกิดกับอดีตภรรยาก็สิบแปดปีแล้วได้ยินมาว่าอดีตภรรยาฟ้องหย่าเพราะเขายังมีตัณหามาก เธอทนไม่ไหวเพราะมีบ้านเล็กบ้านน้อยมากเกินไปหลินเสียนอี้ไม่เคยลืมเจียงเซิง หลังจากพบกับเจียงเซิงที่งานเลี้ยงวันเกิดของเจียงเซิ่นเมื่อไม่กี่ปีก่อนโดยที่เขายังตั้งใจสอบถามเรื่องของเธอเป็นพิเศษอีกด้วย เมื่อรู้เช่นนี้ เธอจึงวางยาเจียงเซิงและให้โอกาสท่านหลินเมื่อหกปีก่อน แต่น่าเสียดายที่ท่านหลินคว้าโอกาสนั้นไว้ไม่ได้"เพื่อฉันโดยเฉพาะ?" เจียงเซิงยิ้ม "คุณหลิน ฉันดีใจที่คุณพูดแบบนั้น""เซิงเซิง คุณหลินก็ชื่นชมความสามารถของเธอเช่นกัน" พอพูดจบ เจียงเวยก็รินไวน์หนึ่งแก้วแล้วส่งให้คุณหลิน "คุณหลินคะ คุณสามารถจัดหาแพลตฟอร์มโฆษณาสำหรับไวน์เนอร์ของเราได้ หากคุณยินดีที่จะร่วมลงทุนในไวน์เนอร์ ในฐานะผู้อำนวยการของไวน์เนอร์ ดิฉันขอชนแก้วฉล
*ถูกลูกเล่นของ Soul จิวเวลรี่ทำให้อ้วกแล้ว*แฟรงค์มองดูเธอ "เซิงเซิง จำนวนยอดขายของ Soul จิวเวลรี่ในวันนี้ลดลงอีกสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว บริษัทได้รับสายโทรศัพท์เพื่อสละออเดอร์และคืนเงินหลายออเดอร์แล้วดวงตาของเจียงเซิงขยับเขยื้อน "ดูท่าพวกเขาอยากจะบีบบังคับให้ฉันยอมจำนนสินะ""งั้นคุณวางแผนจะทำอย่างไร?" แฟรงค์รู้ว่าเธอไม่เปิดเผยตัวตนเพราะมีเหตุผลของเธอ ถ้าหากมีวิธีอื่นก็จะดีอย่างมากเจียงเซิงยื่นแท็บเล็ตไปให้เขา และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา "ทางด้านผิ่นเก๋อยืนยันเป็นมั่นว่าฉันลอกเลียนแบบทั้ง Soul จิวเวลรี่ ถึงเวลาที่ฉันควรจะตอบโต้แล้ว"ในขณะที่กระแส "การลอกเลียนแบบ" บนอินเทอร์เน็ตกำลังโด่งดัง คำค้นหายอดนิยมของเฟซบุ๊กก็มีเพิ่มขึ้นมาหนึ่งประเด็น*ผิ่นเก๋อของปลอม*ผิ่นเก๋อ จิวเวลรี่ถูกเปิดเผยออกมาว่าแอบลดวัสดุและขั้นตอนการก่อสร้าง ขายเครื่องประดับปลอมในราคาสูงและหลอกลวงลูกค้า และสร้างข่าวลือเรื่องที่โซราเสียชีวิต แม้กระทั่งข่าวลือที่เจ้าของผิ่นเก๋อมอมเหล้าเด็กสาวในคลับเฮ้าส์ก็ถูกเปิดโปงจนหมดเปลือกการเปิดเผยอย่างต่อเนื่องนี้ ทำให้เหตุการณ์ของ Soul จิวเวลรี่ถูกดันลงไปทันที เพียงแค่เรื่องที่
"ทำไม่ได้" ซือเย่เจ๋วเสียงทุ้มต่ำ จากนั้นจูบเธออย่างแรง และยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรงขึ้นอาจเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง เมื่อคืนฝนตกหนักทำให้อุณหภูมิเปลี่ยนไปหนาวเย็นกะทันหัน ใบไม้สีเหลืองที่แห้งเหี่ยวปกคลุมบนพื้น สัมผัสกับแอ่งน้ำเจียงเซิงกับซือเย่เจ๋วเพิ่งไปส่งเจ้าตัวเล็กทั้งสองคนที่โรงเรียนประถมเอกชน จากนั้นตอนที่เดินทางไปส่งเจียงเซิงที่ Soul จิวเวลรี่ เจียงเซิงง่วงจนพิงร่างกายของเขาแล้วงีบหลับซือเย่เจ๋วหันหน้าไปจ้องมองเธอ จากนั้นก็ยกมือขึ้นรวบไรผมที่อยู่ตรงหน้าผากของเธอ "ยังง่วงเหรอ?""อืม"เจียงเซิงบ่นอย่างซื่อตรง "โทษคุณเลย"เขายิ้ม จากนั้นก็มก้มตัวมาที่ข้างหูของเธอ "หรือว่าไม่ใช่ความผิดของคุณเหรอ?"เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นและวางคางบนไหล่เพื่อมองดูเขา "ไม่ได้ให้คุณทำสองยกทั้งคืนสักหน่อย"ซือเย่เจ๋วที่สูญเสียความทรงจำไม่เพียงควบคุมอารมณ์ไม่ได้ แถมยังมีกำลังวังชาเต็มเปี่ยม เกือบพรากชีวิตแก่ ๆ ของเธอซือเย่เจ๋วไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจกลับรู้สึกพึ่งพอใจอย่างมากในตอนนี้โทรศัพท์ของเจียงเซิงดังขึ้น คุณอาแฟรงค์โทรมาหาเธอแต่เช้าเกรงว่าต้องมีเรื่องใหญ่แน่นอนเธอรับสาย "คุณอาแฟรงค์?""เซิงเซิง
แต่ชาวเน็ตส่วนใหญ่คิดว่านี่ไม่ใช่การลอกเลียนแบบ ต่อให้สไตล์เหมือนกันแต่ยังมีจุดเด่นอื่นอีก สถานการณ์แบบนี้ไม่สามารถจำกัดความว่าเป็นการลอกเลียนแบบได้ ขอถามกลับว่าคนที่พูดว่าลอกเลียนแบบมีสิทธิอะไรคิดว่าคนเขาจะต้องลอกเลียนแบบแน่นอนน่าจะเป็นเพราะผู้บริหารของผิ่นเก๋อ จิวเวลรี่เห็นว่านี่ไม่เพียงไม่ได้กดหัวคนอื่น แต่กลับเป็นวิธีที่ "ใจร้อนอยากประสบความสำเร็จแต่กลับทำให้เสียการ" จึงอยากเพิกถอนคำค้นหายอดนิยมออกแต่คิดไม่ถึงว่า พวกเขาไม่สามารถเพิกถอนได้ เพราะว่ามีคนทุ่มเงินจำนวนมากซื้อคำค้นหายอดนิยมนี้ ผิ่นเก๋อของพวกเขาออกเงินสองเท่า ฝ่ายตรงข้ามก็ออกเงินสี่เท่า ตอนนี้เล่นเกมทุ่มเงินซื้อคำค้นหายอดนิยมแล้วเจียงเซิงนั่งดูหน้าแชทเฟซบุ๊กอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์ แฟรงค์เดินเข้ามา "เซิงเซิง ผิ่นเก๋อยอมแพ้การเพิกถอนคำค้นหายอดนิยมแล้ว ดูท่าว่าจะทุ่มเงินไม่ไหวแล้ว"เจียงเซิงหรี่ตาลง "พวกเขาทำใจทุ่มเงินไม่ได้ แต่น่าจะมีวิธีอื่นอีก"ทางด้านเจียงเซิงทุ่มเงินซื้อคำค้นหายอดนิยมกับผิ่นเก๋อ ทางด้านซือเย่เจ๋วก็ทุ่มเงินล้มธุรกิจของหานซื่อกรุ๊ป หลัวเชว่มองดูจนตกตะลึงตาค้าง สามีภรรยาคู่นี้ตอนนี้เป็นคนโง่ที่เงินเ
เซียวเถียนเถียนใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา เธอตกใจจนถอยหลังไปสองสามก้าว จากนั้นก็หันหลังวิ่งหนีไปเมื่อมาถึงนอกห้องทำงานของเจียงเซิง คนทั้งคนยังคงอยู่ในสภาพเครื่องรวน เมื่อเข้าไปข้างในก็ทรุดนั่งลงบนโซฟา ขาก็อ่อนแรงไปหมดเจียงเซิงเดินออกมาจากห้องทำงาน เห็นท่าทางเหม่อลอยของเซียวเถียนเถียน ก็ยิ้มบาง "เกิดอะไรขึ้น?"เซียวเถียนเถียนลุกนั่งทันที และวางกาแฟบนโต๊ะทำงานของเธอ "ซื้อ...ซื้อมาให้เธอ"เจียงเซิงเดินไปตรงหน้าโต๊ะแล้วหยิบกาแฟขึ้นมา เห็นเธอพูดจาติดขัดจึงถามขึ้น "เจอเรื่องอะไรมา ทำไมถึงตกใจขนาดนี้?""ก็...ก็ไม่ได้เจอเรื่องอะไร ก็แค่ระหว่างทางที่ซื้อกาแฟได้เจอกับหานเซิงเข้า เกือบจะทะเลาะกับเธอขึ้นมา"เจียงเซิงถือกาแฟเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน "แค่นั้นเหรอ?"เธอเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ใช่""งั้นเธอทำไมหน้าแดงขนาดนี้?""นั่นเป็นเพราะว่าฉันร้อน!" เซียวเถียนเถียนโกรธขึ้นมาทันที เจียงเซิงมองท่าทางประหม่าของเธอออก จึงหรี่ตาจ้องมองเธออยู่นานต่อให้เจอกับหานเซิงแล้วทะเลาะกัน ก็ไม่ถึงกับทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้ ท่าทางแบบนี้เห็นได้ชัดว่า...ทำเรื่องไม่ดีอะไรมา"อ่อใช่เซิงเซิง บนเฟซบุ๊กเรื่องลอกเลียนแ
"เธอ…"“ผู้ชายทุกคนชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนและน่ารัก คนปากคอเราะรายอย่างเธอชีวิตนี้คงไม่มีคนชอบเธอหรอก”ขณะพูด เธอก็พูดเหน็บแนม "ถ้าไม่ใช่ว่าเธอเป็นลูกสาวตระกูลเซียว จะมีการแต่งงานเกี่ยวดองกันกับตระกูลลู่ที่ดีขนาดนี้เหรอ คุณชายลู่แต่งงานกับเธอซวยไปแปดชาติจริง ๆ"เซียวเถียนเถียนสีหน้าเคร่งขรึมลงทันที เธอง้างมือขึ้นจะฟาดหน้าของหานเซิงหานเซิงเงยหน้าขึ้นให้เธอตบแต่ฝ่ามือยังไม่ทันโดน ข้อมือก็ถูกคนจับเอาไว้ลู่ลี่เซินดึงเซียวเถียนเถียนไปข้างหลังแล้วมองดูเธอ "ลงมือต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ ไม่รู้จักอายบ้างเหรอ?"ผู้คนรอบตัวพากันมองมาทางนี้ เหมือนกำลังจะรอดูฉากเด็ดอยู่ ถ้าหากเมื่อครู่เซียวเถียนเถียนตบลงไปจริง ๆ ก็จะมีคนถ่ายรูปเอาไว้และเอาเรื่องนี้ไปพูดกันแต่เซียวเถียนเถียนไม่ยอมแพ้ เธอสะบัดมือของเขาออก "นายยุ่งอะไรกับฉันด้วย""คุณชายลู่ คุณมาได้พอดีเลย คู่หมั้นของคุณร้ายกาจ เมื่อครู่ยังอยากจะตบฉันด้วย ถ้าคุณไม่ห้ามไว้ หน้าของฉันคงบวมไปแล้วหานเซิงท่าทางน่าสงสาร เธอมีความมั่นใจคิดว่าผู้ชายชอบแบบนี้กันหมด แทบอยากจะให้ลู่ลี่เซินเห็นใจเธอ สงสารเธอ และทะเลาะกับเซียวเถียนเถียนขึ้นมาแต่หานเซิง
กู้เฉินกวางยิ้มบางแต่ไม่ได้พูดอะไรหลัวเชว่มองไปที่ซือเย่เจ๋วและพูดไม่ออก นี่เห็นได้ชัดว่าถูกคุณเจียงควบคุมจนอยู่หมัดแล้ว......บริษัท Soul จิวเวลรี่สิบเจ็ดบอกว่าเจียงยี่กับผู้เฒ่าเจียงได้พาเจียงเฮงกลับเมืองจินเฉิงแล้วเงินห้าแสนกว่าบาทที่ต้ายฉิงใช้จ่ายไปตอนนี้ได้ตามกลับผ่านทางตำรวจแล้ว แต่ก็ตามกลับมาได้แค่แสนกว่าบาท แต่ต้ายฉิงถูกควบคุมการเดินทาง อยากจะหนีก็หนีไม่ได้เจียงเซิงก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายหลังจากผ่านเรื่องนี้ไปผู้เฒ่าเจียงคงจะทำตัวดีไม่น้อย จากอายุของเธอในตอนนี้อยากจะดิ้นรนต่อไป เกรงว่าคงจะไม่มีโอกาสดิ้นรนแล้วหลายชายของตัวเองล้างผลาญครอบครัวใช้เงินสะสมของเธอจนหมด แถมยังถูกหลอก แม้แต่ลูกชายก็ยังไม่ยอมรับเธอ ตอนนี้เธอก็ไม่มีอารมณ์คิดถึงมรดกของพ่อของเธอแล้ว*อลิซลอกเลียนแบบโซรา*พาดหัวข่าวเฟซบุ๊กที่โดดเด่นบนหน้าจอทำให้เจียงเซิงที่เพิ่งดื่มน้ำแทบจะพ่นน้ำออกมาเธอลอกเลียนแบบตัวเอง?เมื่อเปิดดู ก็เป็นเรื่องประดับ*รุ่นคู่รัก*ที่เธอออกแบบคล้ายกับสไตล์การออกแบบของเธอก่อนหน้านี้ แต่ไม่รู้ว่าใครตั้งใจพูดตัดสินเรื่องนี้ว่าลอกเลียนแบบ ชาวเน็ตที่ไม่ผ่านกรองการครุ่นคิดก็เชื่อจ
กู้เฉินกวางถอดแว่นกันแดดออกแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าตรงหน้าอก "สถานการณ์ของนายแบบนี้ คงไม่ต้องให้ฉันแนะนำตัวเองใช่ไหม?"ซือเย่เจ๋วก็มองออกว่าเขาคือใคร "อยู่ในวงการบันเทิงได้ไม่เลวเลยสินะ"กู้เฉินกวางหัวเราะเบา ๆ “คนอื่นบอกว่านายความจำเสื่อมฉันยังไม่เชื่อ”เขาเดินไปที่โซฟาแล้วนั่งลงด้วยตัวเอง หลัวเชว่รินชาให้เขาหนึ่งแก้วซือเย่เจ๋วลุกขึ้นยืนและเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปตรงหน้าโซฟา จากนั้นก็ปลดกระดุมชุดสูทออกแล้วนั่งลง "แขกหายากสินะ มีธุระอะไรกับฉัน?""มีธุระจริง ๆ นั่นแหละ" กู้เฉินกวางยกแก้วน้ำชาขึ้น "ฉันคิดว่านายคงจะเคยรู้จักกับหานจื้อเหนียนสินะ?"ในตอนที่ซือเย่เจ๋วกำลังครุ่นคิดว่าหานจื้อเหนียนคือใคร หลัวเชว่ก็ก้มตัวชี้แนะ "ประธานหานคนนั้นเมื่อครั้งที่แล้ว"ซือเย่เจ๋วหรี่ตาลงและยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้ง "ทำไม ตระกูลหานมุ่งเป้าไปที่นายเหรอ?"กู้เฉินกวางไม่ได้พูดอะไรซือเย่เจ๋วสีหน้าจริงจังขึ้นมา "ฉันว่านายก็อายุเยอะแล้ว ควรจะพิจารณาเรื่องการแต่งงานได้แล้ว?"กู้เฉินกวางวางแก้วชาลง และครุ่นคิด “เร่งให้ฉันแต่งงาน นายเป็นห่วงอะไร?”ซือเย่เจ๋วสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย จากนั้นกอดอกมองเขา "ตาข้าง
เจียงเซิงไม่ปฏิเสธ "ใช่ค่ะ" เธอหัวเราะเบา ๆ "รวมทั้งเงินห้าล้านบาทนั่นด้วย นั่นก็เป็นเงินที่ฉันให้ คุณก็ไม่ได้บอกคุณย่าว่าคุณมีเงินห้าล้านบาทใช่ไหม?"ผู้เฒ่าเจียงหันหน้ามองไปทางเจียงยี่เจียงยี่ไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่ายอมรับแล้ว"คุณไม่อยากยอมรับแม่ ไม่อยากยอมรับลูกชาย ฉันก็ไม่ก้าวก่ายคุณ ในเมื่อเงินเอาให้คุณแล้ว คุณอยากจะใช้อะไรก็เรื่องของคุณ"เจียงเซิงกอดอก สายตาเย็นชา "แน่นอนว่าถ้าหากคุณยอมเอาเงินไปใช้ในทางที่ต้อง ฉันอาจจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง แต่น่าเสียดายที่คุณปรับเปลี่ยนตัวเองไม่ได้แล้ว เอาเงินให้คุณมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ"มือที่วางอยู่บนขาของเจียงยี่กำแน่นอย่างอดไม่ได้ สีหน้าก็รู้สึกอับอายผู้เฒ่าเจียงมองดูเจียงเซิง "เซิงเซิง ในเมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่ และก็ยอมช่วยอาของเธอกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ...""คุณย่า คุณคิดมากเกินไปหรือเปล่า?" เจียงเซิงขัดคำพูดของเธอทันที "ฉันไม่ได้ช่วยพวกเขาโดยไม่มีเหตุผลหรอกนะคะ ฉันก็แค่ช่วยให้คุณได้เห็นความโหดร้ายของโลกนี้อย่างชัดเจน"ผู้เฒ่าเจียงมองไปทางเธอด้วยความเหม่อลอยเจียงเซิงลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าต่าง และหันข้างมองไปทางพวกเขา "เพราะว
เพิ่งจะเข้าไปในห้อง เจียงยี่ก็อยู่ด้วย เจียงยี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังวางมือบนไหล่ของเขาไม่ให้เขาหนีไปได้ตอนที่ผู้เฒ่าเจียงเห็นผู้หญิงแปลกหน้าถูกพาตัวเข้ามา และคุกเข่าลงบนพื้น ก็งุนงงไปหมด "นี่คือ..."สิบเจ็ดพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย "ฉิงฉิงที่หลานชายของคุณพูดถึง คุณให้เธออธิบายกับคุณเองเถอะ"ฉิงฉิง?ผู้เฒ่าเจียงสายตามองไปที่ผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง ต้ายฉิงร้องไห้แล้วคลานมาที่ข้างเตียง "คุณย่าเจียง ขอโทษนะคะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรหลอกลวงเจียงเฮง ขอร้องพวกคุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ"ผู้เฒ่าเจียงนึกขึ้นได้ว่าเจียงเฮงหลานชายของเธอนำเงินก้อนนั้นให้กับผู้หญิงคนนี้ เธอก็รู้สึกโมโหขึ้นมา และผลักฉิงฉิงออก "เธอยังมีหน้ามาหาฉันอีก? เงินของหลานชายฉันล่ะ?"ต้ายฉิงถูกผลักล้มลงกับพื้น ไหล่ของเธอสั่นเทา น้ำตาไหลลงแก้ม ชั่วขณะไม่รู้ว่าควรจะพูดเรื่องเงินก้อนนั้นที่เธอใช้ไปหมดแล้วอย่างไรดี“ฉิงฉิง!”เจียงเฮงปรากฏตัวนอกประตูและเห็นต้ายฉิงนั่งอยู่บนพื้น เขาจึงรีบเดินไปประคองเธอ "คุณย่า ฉิงฉิงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร"“แกยังจะพูดอีก?” ผู้เฒ่าเจียงหน้าเขียวหน้าดำ "นังเด็กคนนี้หลอกเอาเงินของแก เ