แชร์

บทที่ 17

ผู้แต่ง: เจียงจื่อหยา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
"คุณซือ ฉันตั้งใจยังไง? ฉันหวังดีจับคู่ให้คุณกับเจียงเวยนะ?" เธอพูดพร้อมพยายามสลัดมือของเขาออก

ซือเย่เจ๋วกระชากอย่างแรง จนเจียงเซิงแทบจะเซเข้าสู่อ้อมกอดของเขา

เขาพูดอย่างเย็นชา "คุณให้เจียงเวยเชิญผมไปที่บ้านตระกูลเจียง นี่ใช่ไหมที่คุณต้องการ?"

เจียงเซิงนิ่งงันด้วยความสงสัย

เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างขบขันเล็กน้อย "ฉันให้เจียงเวยเชิญคุณไปที่บ้านตระกูลเจียง? ถ้างั้นคงเป็นเกียรติของฉันมากนะคะ?"

ดวงตาของซือเย่เจ๋วเย็นชา "เจียงเซิง เรื่องของผมกับเจียงเวยคุณไม่ต้องมาชี้นิ้วสั่ง ผมไม่สนว่าคุณจะทำอะไร อย่าอวดฉลาดให้มากนัก"

"ซือเย่เจ๋ว วันนี้ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันไม่ได้ให้เจียงเวยเชิญคุณมา แม้ฉันจะไม่รู้ว่าเจียงเวยพูดอะไรกับคุณบ้าง แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย"

เจียงเซิงสะบัดมือของเขาออกแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม "เรื่องของพวกคุณสองคนฉันไม่อยากยุ่ง กลับไปบอกผู้หญิงคนนั้นของคุณด้วย อย่าโยนทุกเรื่องมาที่ฉัน ฉันเจียงเซิงไม่ใช่คนที่จะถูกรังแกได้ง่ายๆ!"

เธอโกรธจัด เจียงเซิงไม่สนใจภาพลักษณ์อีกต่อไป

เธอหมุนตัวคิดจะจากไป แต่จู่ๆซือเย่เจ๋วก็กระชากเธอเข้าไปในรถ

"สกุลซือ คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!" เจียงเซิงผลักประตูหลังที่ถูกล็อกเอาไว้ จ้องเขม็งคนที่อยู่บนรถ

"ซือเย่เจ๋ว ทางที่ดีคุณควรปล่อยฉันไปซะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งความ!"

"คุณก็แจ้งเลยสิ"

ซือเย่เจ๋วไม่สนใจเธอ และขับรถออกไปทันที

เมื่อจ้องมองรถที่ออกตัว เจียงเวยที่เดินออกมากำหมัดแน่น สายตาอดไม่ได้ที่จะฉายแววชั่วร้ายออกมา

ซือเย่เจ๋วขับรถไปยังพื้นที่ป่า เมื่อเขาหยุดรถ เจียงเซิงจ้องมองเขาอย่างระมัดระวัง "คุณจะทำอะไร ในที่เปลี่ยวแบบนี้ คุณคงไม่ฆ่าฉันเพื่อปิดปากหรอกนะ?"

"ลงรถ"

ซือเย่เจ๋วพูดเพียงสองคำเท่านั้น

เจียงเซิงจ้องมองภายนอกรถที่มืดสนิทแล้วกล่าวถาม "คุณให้ฉันลงตรงนี้เนี่ยนะ?"

ซือเย่เจ๋วไร้ความอดทนขึ้นมา "ไม่เข้าใจเหรอ? บอกให้ลงรถ!"

เจียงเซิงหัวเราะเบาๆ ผลักประตูเดินลงจากรถ หลังจากที่เธอปิดประตูรถ ซือเย่เจ๋วขับรถออกไปทันที

เมื่อมองดูไฟหน้ารถที่ไกลออกไป เจียงเซิงก็ฟันกรอดๆ "สกุลซือ ไอ้คนชั่ว!"

ทั่วทั้งบริเวณมืดมิด เส้นถนนที่ยาวไกลสุดลูกหูลูกตา

มีเสียงแมลงบินออกจากในป่า เธอใช้แสงจากโทรศัพท์มือถือส่องสว่าง เดินไปฝั่งตรงข้ามของถนน ถนนที่ลาดชันถูกกั้นขอบด้วยหินที่ไหม้เกรียมและน้ำทะเล

เธอต้องการเรียกแท็กซี่ แต่ที่นี่ไม่มีสัญญาณ

เธอคงไม่อนาถจนต้องค้างคืนที่นี่ใช่ไหม?

ซือเย่เจ๋วจอดรถหลังจากที่ขับมาได้ระยะหนึ่ง เขาก็ไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไร ถึงได้ถือสาเธอขึ้นมาจริงๆ

เขาโกรธมากจริงๆ เขาคิดว่าเจียงเซิงขอให้เจียงเวยเชิญเขาไปที่บ้านของตระกูลเจียงเพื่อให้เขาแต่งงานกับเจียงเวย

เขาไม่เคยยอมรับต่อสาธารณะว่าเจียงเวยเป็นแฟนของเขา แม้แต่แม่ของเจียงเซิงและเจียงเวยก็ไม่กล้าพูดถึงเรื่องแต่งงานกับเจียงเวยต่อหน้าเขา

และเขาไม่เคยมีความคิดที่จะแต่งงานกับเจียงเวยเลยจริงๆ ต่อให้เจียงเวยจะเป็นผู้หญิงในคืนนั้นเมื่อหกปีก่อนก็ตาม

แต่เจียงเซิงบอกว่าเธอไม่ได้ขอให้เจียงเวยเชิญเธอไปที่บ้านของตระกูลเจียง แล้วทำไมเจียงเวยถึงบอกเขาว่าเป็นความตั้งใจของเจียงเซิง?

เจียงเซิงกำลังโกหก หรือเจียงเวยที่กำลังโกหกเขากันแน่?

เขาขมวดคิ้ว รู้สึกหงุดหงิดอีกครั้ง

ผู้หญิงคนนั้นถูกโยนไว้ที่นั่น ตอนนี้เธอคงตกใจกลัวจนทำอะไรไม่ถูก?

เขาสบถ ก่อนหันหัวรถกลับไป

เมื่อกลับมายังสถานที่เมื่อครู่ที่ผ่านมา ซือเย่เจ๋วก็เห็นเจียงเซิงนั่งอยู่บนหินริมถนนที่หันหน้าไปทางทะเล

ร่างงามสง่านั่งตัวตรง ปล่อยผมหยิกยาวราวกับสาหร่ายด้านหลัง เธอสอดปลายนิ้วเข้าไปในผมแล้วมัดด้วยยางรัดผม คอบางๆที่โผล่ออกจากใต้ผมของเธอดูราวกับหงส์ที่สง่างาม

ค่ำคืนปกคลุมเธอราวกับม่านลึกลับที่ทำให้ผู้คนอยากจะฉีกกระชากออกจากกัน

เมื่อเจียงเซิงหันกลับมาก็ต้องตกใจกับชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ เธอหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า "ฉันคิดว่าคืนนี้คุณซือคิดที่จะทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียวจริงๆ ไม่คิดเลยว่ายังพอมีน้ำใจอยู่บ้าง?"

ซือเย่เจ๋วขมวดคิ้ว เมื่อเห็นเจียงเซิงลุกขึ้นและเดินผ่านเขาไป เขาสงสัยว่าตนเองโดนของหรือเปล่า

เขาไม่อยากจะยอมรับ ว่าแม้แต่การมองผู้หญิงคนนี้มัดผมยังทำให้เขาฟุ้งซ่าน...

เจียงเซิงเดินไปที่เบาะหลังและกำลังจะเปิดประตูรถ แต่แล้วก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง "นั่งข้างหน้า"

เจียงเซิงหันกลับไปมองเขา

น้ำเสียงของเขาไม่แยแส "ผมไม่ใช่คนขับรถ"

พูดจบเขาก็ขึ้นรถไป

เจียงเซิงสบถ ก่อนหันหลังกลับ เดินไปที่ที่นั่งข้างคนขับแล้วนั่งลง "คุณซือ ฉันคิดว่าคุณนี่ก็แปลกเสียจริงๆเลยนะ"

ซือเย่เจ๋วไม่สนใจเธอ และขับรถออกไปด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

และเจียงเซิงก็ขี้เกียจจะพูดด้วยเช่นกัน เธอเอาหัวพิงหน้าต่างรถด้วยมือเดียว เมื่อรถออกจากพื้นที่ป่า โทรศัพท์มือถือของเจียงเซิงก็ดังขึ้น

เมื่อเธอเหลือบมองก็เห็นว่าเป็นสายจากเหยียนเหยียนนั่นเอง!

ให้ตายเถอะ ตอนนี้สามทุ่มครึ่งแล้ว ดึกขนาดนี้ยังไม่กลับพวกเขาคงกังวลมาก

เธอรับโทรศัพท์ กล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน "ฮัลโหล ที่รัก?"

ใบหน้าของซือเย่เจ๋วหม่นลง ที่รัก?

เธอมีแฟนแล้ว?

"ขอโทษด้วย ฉันมีธุระ กำลังจะกลับไปแล้ว รอฉันที่บ้านก่อนนะ จ๊วบ~ บ๊ายบาย" เจียงเซิงวางสาย

ชายที่อยู่ข้างๆเธอหัวเราะเยาะอีกครั้ง "แฟนเหรอ?"

เจียงเซิงเหลือบมองเขาแล้วยิ้มอย่างสดใส "ใช่ ผู้ชายของฉันเอง"

ที่บ้านไม่ได้มี"ผู้ชายคนเดียวที่รอเธออยู่ แต่มี"ผู้ชาย"ถึงสองคน!

ซือเย่เจ๋วไม่พูดอะไรอีก แต่อารมณ์ของเขาเริ่มหงุดหงิดมากขึ้น

เมื่อขับถึงใจกลางเมืองซือเย่เจ๋วเตะเธอออกจากรถ อารมณ์ที่เข้าใจยากของเขานอกจากทำให้เจียงเซิงสับสนแล้วเธอจะทำอะไรได้อีก?

เมื่อเธอกลับถึงบ้านก็สี่ทุ่มแล้ว เจียงเหยียนเหยียนหยิบรองเท้าแตะวางลง พร้อมกับขมวดคิ้ว "มามี้ฮะ เมื่อกี้อยู่กับผู้ชายน่ารำคาญหรือเปล่า?"

เจียงเซิงหัวเราะออกมา "หนูรู้ได้ยังไง?"

มือเล็กของเจียงเหยียนเหยียนกอดอก พูดอย่างช่วยไม่ได้ "เมื่อไหร่ที่มีผู้ชายน่ารำคาญอยู่ข้างๆ มามี้รับสายของพวกเราก็จะเรียกเราว่าที่รักตลอดเลยนี่ครับ"

มามี้มีประสบการณ์มามาก

ในต่างประเทศผู้ชายที่จีบมามี้จะโทรหามามี้ ถ้ามามี้ไม่ชอบ ก็จะส่งข้อความไปขอให้เขาแกล้งเป็นแฟนหรือสามีแล้วโทรหาเธอ

เจียงเซิงคุกเข่าลงและลูบหน้าเล็กๆของเขา "เจ้าตัวน้อย ถูกจับได้ตลอดเลย เฉินเฉินกับหนวนหนวนล่ะ?"

"น้องชายกับน้องสาวหลับไปแล้ว"

เธอแตะศีรษะเล็กๆของเจียงเหยียนเหยียน "พี่ชายอย่างหนูลำบากหน่อยนะ มามี้ไม่อยู่บ้านต้องดูแลน้องชายและน้องสาวแทนมามี้อีก"

เจียงเหยียนเหยียนผายมือ "ใครให้ผมเป็นพี่ใหญ่ล่ะฮะ"

******

ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่

เจียงเซิงเดินไปที่ลิฟต์ กำลังจะเข้าไป ไม่คาดเลยว่าเจียงเวยจะเดินตรงเข้ามา กระชากเธอไปอีกด้าน

"เจียงเวย เธอกำลังหาเรื่องหรือเปล่า?" เจียงเซิงดึงมือของเธอออก แล้วยิ้มให้เธอ

"เจียงเซิง ฉันไม่คิดเลยว่าแกจะร้ายกาจขนาดนี้?"

"ฉันร้ายกาจอะไร?" เจียงเซิงยิ้ม

เจียงเวยกัดฟันจ้องมองเธอ ราวกับว่าอยากจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆ "ฉันเตือนเธอแล้วใช่ไหมว่าอย่ายุ่งกับเย่เจ๋ว เมื่อคืนพวกแกทำอะไรลับหลังฉัน?"

เธอเห็นเจียงเซิงเข้าไปในรถของซือเย่เจ๋วด้วยตาของเธอเอง และเมื่อคืนนี้ซือเย่เจ๋วไม่ได้กลับมาเลยทั้งคืน

นังแพศยาคนนี้ต้องให้ท่าซือเย่เจ๋วแน่ๆ!

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 18

    เจียงเซิงกอดอกจ้องมองเธอ "ทำไมเธอไม่ไปถามผู้ชายของเธอล่ะ เธอจะถามฉันทำไม?"ตลกสิ้นดี พูดเหมือนกับเธอขโมยผู้ชายของเธออย่างงั้นแหละเจียงเวยหน้าซีดด้วยความโกรธ "เจียงเซิง แกได้ใจไม่กี่วันหรอก คอยดู!"เธอทิ้งท้ายประโยค ก่อนเดินออกไปเมื่อจ้องมองเงาร่างที่จากไปของเจียงเวย เจียงเซิงก็หรี่ตาลง ใครกันแน่ที่ได้ใจ ไม่เสมอไปหรอกนะห้องทำงานเจียงเซิงกำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อตรวจสอบบางสิ่งบางอย่าง ทันใดนั้น พนักงานคนหนึ่งก็รีบเดินเข้ามา "คุณโซราคะ เกิดเรื่องขึ้นแล้วค่ะ!"เมื่อเห็นว่าเธอร้อนใจมาก เจียงเซิงก็เงยหน้าขึ้นอย่างใจเย็น "เกิดอะไรขึ้น?""มีลูกค้าหลายรายซื้อเครื่องประดับของเราในร้านแล้วพบว่าเป็นของปลอมทั้งหมด ตอนนี้มาถึงบริษัทเราแล้วค่ะ คนของแผนกจัดซื้อบอกว่าวัตถุดิบจัดซื้อตามที่คุณสั่ง"หลังจากที่เธอพูดจบ เจียงเซิงก็ลดสายตาลง จากนั้นปิดคอมพิวเตอร์และยืนขึ้น "ไปดูกันเถอะ"ในล็อบบี้ ลูกค้าหลายคนเข้ามาด้วยความโกรธเพราะพวกเขาซื้อเครื่องประดับปลอมเอะอะโวยวายไปทั่ว"ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ของพวกคุณดำเนินธุรกิจมาหลายสิบปี แต่กลับทำสินค้าปลอม บริษัทของพวกคุณไม่อยากเปิดแล้วใช่ไหม?"

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 19

    เจียงเซิงเหลือบมองไปที่เจียงเวย วางสร้อยมุกในมือลงแล้วยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย "ของปลอมล็อตนี้ ฉันไม่ได้เป็นคนนำเข้า ฉันไม่เป็นแพะรับบาปหรอกนะ"เจียงเวยเดินเข้ามา จับมือของเจียงเซิงเอาไว้ "เซิงเซิง พูดความจริงเถอะนะ ยังไงซะไวน์เนอร์จิวเวลรี่ ก็เป็นบริษัทของพ่อเธอ เธอคงไม่ทำลายเลือดเนื้อของพ่อเธอจริงๆหรอกใช่ไหม?""ฉันพูดความจริง" เจียงเซิงชักมือกลับด้วยสีหน้าเฉยชา หยิบสร้อยมุกขึ้นแล้วเดินไปทางหญิงสาว "คุณผู้หญิงคะ คุณซื้อเครื่องประดับปลอมในไวน์เนอร์ ฉันรู้ว่าคุณเองก็อารมณ์ไม่ดี ยังไงซะก็ควักกระเป๋าเสียเงินไปก้อนหนึ่งแล้ว""แต่พวกคุณไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันไม่ปล่อยให้ชื่อเสียงของไวน์เนอร์ต้องมามัวหมองเพราะของปลอมอย่างแน่นอน หลังจากที่ฉันเปิดเผยความจริงเรื่องของปลอม ฉันรับประกัน ไม่เพียงแต่คืนเงินเท่านั้น แต่พวกคุณยังนำของจริงกลับไปได้อีกด้วยนะคะ"หญิงสาวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ได้เงินคืนแถมยังนำเครื่องประดับสุดรักกลับบ้านได้ เธอต้องยินยอมอยู่แล้ว"ก็ได้ เธอว่ามาเลย ของปลอมพวกนี้มันอะไรกัน วันนี้เราต้องการคำอธิบาย"เจียงเซิงเดินไปหาพนักงานแผนกจัดซื้อ "ตอนที่ฉันเอาใบจัดซื้อให้เธอได้บอกเธอแล้ว ห

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 20

    เจียงเซิงไร้คำพูดในทันใด จากนั้นก็โบกมือ "เอาล่ะ คุณเป็นผู้ถือหุ้น คุณว่าไงก็ว่างั้น"เธอหมุนตัวกลับไปยังหาลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม "ท่านทั้งหลาย เชิญไปคุยกับฉันที่ห้องวีไอพีหน่อยนะคะ"ลูกค้าพยักหน้าและเดินตามเจียงเซิงไปยังห้องวีไอพีเจียงเวยแอบมีความสุขเมื่อเธอได้ยินประโยคของซือเย่เจ๋วที่ปกป้องเธอ เธอรู้ดีว่าซือเย่เจ๋วยังคงมีเธออยู่ในใจเขา"เย่เจ๋ว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ครั้งหน้าฉันจะระวังให้มาก"เจียงเวยแสร้งทำเป็นยอมรับความผิดพลาดของเธอซือเย่เจ๋วเหลือบมองเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"คุณไม่เข้าใจตลาด คราวหน้าเรื่องแบบนี้อย่าออกตัวโดยพลการ มีเรื่องอะไรปล่อยให้เจียงเซิงตัดการ"ซือเย่เจ๋วและหลัวเชว่เดินออกไปเจียงเวยลดสายตาลง เล็บของเธอแทบทิ่มเข้าไปในฝ่ามือเจียงเซิงเจียงเซิง!ไม่เพียงไล่เธอออกไปไม่ได้ แถมยังปล่อยให้เจียงเซิงจัดการทุกเรื่องอีก เธอต่างหากที่เป็นผู้อำนวยการของไวน์เนอร์ที่แท้จริง!ภายในห้องวีไอพี เจียงเซิงให้คนนำเครื่องประดับของแท้ที่พวกเขาซื้อเข้ามาและวางลงกับโต๊ะ"เพื่อเป็นการชดเชย เราขอมอบอัญมณีพวกนี้ให้กับทุกคนนะคะ เงินเราทำการคืนให้บนแพลตฟ

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 21

    ภายในรถซือเย่เจ๋วมองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย ราวกับว่าเขายังคงคิดถึงสิ่งที่เจียงเซิงพูดอยู่และแม้ว่าหลัวเชว่จะตะโกนเรียกเขาอยู่หลายครั้ง เขาก็ไม่ได้ยินแต่อย่างใด"ท่านซือ" เสียงของหลัวเชว่ดังขึ้นซือเย่เจ๋วกลับมามีสติอีกครั้ง แล้วลูบหน้าผาก "มีอะไร?"หลัวเชว่ยื่นโทรศัพท์ให้เขา "โทรศัพท์จากคุณท่านครับ"ซือเย่เจ๋วหยิบโทรศัพท์มาไว้ในมือแล้วรับสาย "ครับพ่อ"คฤหัสถ์เก่าแก่ของตระกูลซือ"ไอ้ลูกเวร แกมีลูกข้างนอกแล้วใช่ไหม?"คุณท่านซือกำลังนั่งจิบชาอยู่ในศาลาของลานบ้าน ภาพถ่ายที่แสดงบนจอแท็บเล็ตที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นเด็กสองคนที่มีลักษณะคล้ายกับลูกชายของเขาซือเย่เจ๋วหยุดชะงักและขมวดคิ้ว "ไม่มีนี่ครับ""ไม่มีอะไร? แล้วเด็กสองคนนี้ที่ยิงฮวงเซ็นมันอะไรกัน? พวกเขาหน้าตาเหมือนแกทุกประการ"คุณท่านซือวางถ้วยชาลงอย่างหนัก "ฉันอยากเจอเด็กสองคนนี้""พ่อครับ ผมไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนเลย ลูกสองคนนี้ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับผมไปได้"แม้ว่าเขาเคยแตะต้องเธอ แต่เจียงเวยในหกปีก่อน ก็ไม่ได้ตั้งท้องแต่อย่างใด"จะเกี่ยวกับแกหรือไม่แกไม่ต้องสนใจหรอก ฉันให้คนไปรับเด็กสองคนนั้นที่ยิงหวงแล้ว แกจัด

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 22

    เจียงหนวนหนวนหันไปมองเขา "เราก็เคยเจอคนที่หน้าตาคล้ายกับเรานะคะ""โอ้?" คุณท่านซือกำลังจะกล่าวถาม ก็ได้ยินบอดี้การ์ดนอกลานตะโกนออกมาว่า "ท่านซือ"ซือเย่เจ๋วเดินเข้าไปในศาลา มองไปที่เด็กสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆคุณท่านซือ แล้วพูดกับคุณท่านซือว่า "พ่อครับ จะพาเด็กๆมาเองได้ยังไง?""ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เด็กสองคนนี้หน้าเหมือนแกเลย ให้พวกเขามานั่งเล่น จะทำไม?"คุณท่านซือแตะศีรษะของเจียงหนวนหนวนแล้วยื่นเค้กลูกกวาดให้ทั้งสอง "นี่คือเค้กลูกกวาดที่อร่อยที่สุดในเมืองของเรา หนูลองชิมดูสิ""ขอบคุณครับ/ค่ะคุณปู่~"ทั้งสองคนรับเค้กลูกกวาด เจียงหนวนหนวนหยิบมาไว้ในมือของเธอและกัดอย่างกระตือรือร้นซือเย่เจ๋วทำอะไรไม่ถูก เขาไม่คาดคิดว่าพ่อของเขาจะพาพวกเขามาที่นี่เพียงเพราะรูปถ่ายแค่ใบเดียวแบบนั้นได้"พวกหนูรออยู่ที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวคุณปู่กลับมา"หลังจากที่คุณท่านซือพูดกับพวกเขาจบ เขาก็ลุกขึ้นพูดกับซือเย่เจ๋วว่า "มากับฉัน"หลังจากดูพวกเขาจากไป เจียงหนวนหนวนก็หันไปกล่าวกับเจียงเหยียนเหยียนว่า "ผู้ชายคนนี้เป็นปู่ของเราจริงๆ ดูเหมือนว่า เขาจะชอบเรามากเลยนะ""อืม ขอแค่ปู่ชอบเรา รอพ่อรู้แล้ว เราก็จะพาแด้ดดี้

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 23

    "ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ มามีบอกว่า ต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆของบรรพบุรุษไม่มากก็น้อย มามี้ของหนูยังชอบของเก่าแก่ด้วยเหมือนกันนะคะ"ไม่เช่นนั้นมามี้ของเธอก็คงไม่ได้ออกแบบ "เครื่องประดับโบราณแบบจีน"ในประเทศSหรอกนะคุณท่านซือหัวเราะ "ถ้าอย่างนั้นฉันอยากจะเจอมามี้ของพวกหนูขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะสิ"เจียงหนวนหนวนรู้สึกภูมิใจมาก ที่ในที่สุดเธอก็ทำให้มามี้ดึงดูดความสนใจของคุณปู่ได้แล้ว!ซือเย่เจ๋วเหลือบมองเจียงเหยียนเหยียน เขายกแขนขึ้นลูบแก้มของเขา เจียงเหยียนเหยียนจ้องมองเขาด้วยท่าทาง"ไม่เป็นมิตร"สายตานี้ทำให้เขานึกถึงใครบางคน"ครั้งก่อนที่เจอหนู หนูมีไฝที่มุมตา"เจียงเหยียนเหยียนแตะหางตาของเขาแล้วพูดว่า "ผมวาดเองครับ""คุณปู่ แพ้แล้ว!"เจียงหนวนหนวนหัวเราะเบาๆโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคุณท่านซือยอมอ่อนข้อให้ เมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆยิ้มอย่างมีความสุข เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีความสุขเช่นกันอาจเป็นเพราะเขาแก่แล้ว อยากมีหลานสาวและหลานชายมาอยู่กับเขาแบบนี้เวลาค่ำแล้ว ซือเย่เจ๋วจึงส่งเจียงหนวนหนวนและเจียงเหยียนเหยียนกลับไปที่วิลล่าวิวทะเลด้วยตัวเอง"คุณอา เราไปก่อนนะ บ๊ายบาย~"เจียงหนวนหนวนโ

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 24

    เธอกัดหัวปากกาและครุ่นคิดอยู่นาน แต่เธอก็ไม่มีแรงบันดาลใจเลย..."เซิงเซิง"เมื่อเห็นเจียงเวยปรากฏตัวนอกประตู เจียงเซิงจึงวางปากกาลง "ไม่มีคนนอกแล้ว ไม่ต้องแหกปากโวยวายมากนักหรอก"โดยปกติแล้ว เจียงเวยคงจะทนไม่ไหว แต่วันนี้เธอสามารถพูดคุยได้อย่างใจเย็นต่อไปว่า "วันนี้ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับแก ฉันรู้ว่าความสามารถทางธุรกิจของแกดีกว่าของฉันมาก"เจียงเวยวางเอกสารในมือของเธอบนโต๊ะ "สถานการณ์ของไวเนอร์เป็นแบบไหนแกก็รู้ มีลูกค้าที่ยินดีจัดหาแพลตฟอร์มโฆษณาและส่งเสริมการขายให้กับไวเนอร์ คืนนี้แกมากับฉันเพื่อเจรจาสัญญาได้ไหม ?"เจียงเซิงหยิบเอกสารสัญญาขึ้นมาดู จากนั้นก็กระตุกมุมปากออกมา "โอเค ไปก็ได้""งั้นตอนเย็นฉันจะรอแกนะ" เมื่อเจียงเวยหันกลับมา ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความชั่วร้ายเจียงเซิงหยิบเอกสารสัญญาขึ้นมามองดูแล้วเลิกคิ้วเล็กน้อย เธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจียงเวยไปหาลูกค้าแบบไหนมาTG กรุปซือเย่เจ๋วยืนอยู่ข้างหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานและมองทิวทัศน์ของย่านใจกลางเมือง เขาหมุนแหวนสีดำบนนิ้วชี้ของเขาเล่น ก่อนจะเห็นว่าหลัวเชว่เดินมาจากเงาของกระจก"ท่านซือครับ ผมมีคนตรวจสอบมันในประเทศ

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 25

    หลินเสียนอี้ยิ้มและพยักหน้า "ใช่ครับ หลังจากที่ผมทราบว่าคุณเจียงได้กลับไปที่ ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่แล้ว ผมก็ต้องการที่จะร่วมมือกับไวน์เนอร์เพื่อคุณโดยเฉพาะเลยนะครับ"เจียงเวยยิ้มเยาะ ในปีนี้หลินเสียนอี้อายุปาไปตั้งสี่สิบแปดสี่สิบเก้าแล้ว และก็จะกำลังเข้าสู่ห้าสิบแล้วด้วย ซึ่งลูกชายที่เกิดกับอดีตภรรยาก็สิบแปดปีแล้วได้ยินมาว่าอดีตภรรยาฟ้องหย่าเพราะเขายังมีตัณหามาก เธอทนไม่ไหวเพราะมีบ้านเล็กบ้านน้อยมากเกินไปหลินเสียนอี้ไม่เคยลืมเจียงเซิง หลังจากพบกับเจียงเซิงที่งานเลี้ยงวันเกิดของเจียงเซิ่นเมื่อไม่กี่ปีก่อนโดยที่เขายังตั้งใจสอบถามเรื่องของเธอเป็นพิเศษอีกด้วย เมื่อรู้เช่นนี้ เธอจึงวางยาเจียงเซิงและให้โอกาสท่านหลินเมื่อหกปีก่อน แต่น่าเสียดายที่ท่านหลินคว้าโอกาสนั้นไว้ไม่ได้"เพื่อฉันโดยเฉพาะ?" เจียงเซิงยิ้ม "คุณหลิน ฉันดีใจที่คุณพูดแบบนั้น""เซิงเซิง คุณหลินก็ชื่นชมความสามารถของเธอเช่นกัน" พอพูดจบ เจียงเวยก็รินไวน์หนึ่งแก้วแล้วส่งให้คุณหลิน "คุณหลินคะ คุณสามารถจัดหาแพลตฟอร์มโฆษณาสำหรับไวน์เนอร์ของเราได้ หากคุณยินดีที่จะร่วมลงทุนในไวน์เนอร์ ในฐานะผู้อำนวยการของไวน์เนอร์ ดิฉันขอชนแก้วฉล

บทล่าสุด

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 635

    *ถูกลูกเล่นของ Soul จิวเวลรี่ทำให้อ้วกแล้ว*แฟรงค์มองดูเธอ "เซิงเซิง จำนวนยอดขายของ Soul จิวเวลรี่ในวันนี้ลดลงอีกสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว บริษัทได้รับสายโทรศัพท์เพื่อสละออเดอร์และคืนเงินหลายออเดอร์แล้วดวงตาของเจียงเซิงขยับเขยื้อน "ดูท่าพวกเขาอยากจะบีบบังคับให้ฉันยอมจำนนสินะ""งั้นคุณวางแผนจะทำอย่างไร?" แฟรงค์รู้ว่าเธอไม่เปิดเผยตัวตนเพราะมีเหตุผลของเธอ ถ้าหากมีวิธีอื่นก็จะดีอย่างมากเจียงเซิงยื่นแท็บเล็ตไปให้เขา และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา "ทางด้านผิ่นเก๋อยืนยันเป็นมั่นว่าฉันลอกเลียนแบบทั้ง Soul จิวเวลรี่ ถึงเวลาที่ฉันควรจะตอบโต้แล้ว"ในขณะที่กระแส "การลอกเลียนแบบ" บนอินเทอร์เน็ตกำลังโด่งดัง คำค้นหายอดนิยมของเฟซบุ๊กก็มีเพิ่มขึ้นมาหนึ่งประเด็น*ผิ่นเก๋อของปลอม*ผิ่นเก๋อ จิวเวลรี่ถูกเปิดเผยออกมาว่าแอบลดวัสดุและขั้นตอนการก่อสร้าง ขายเครื่องประดับปลอมในราคาสูงและหลอกลวงลูกค้า และสร้างข่าวลือเรื่องที่โซราเสียชีวิต แม้กระทั่งข่าวลือที่เจ้าของผิ่นเก๋อมอมเหล้าเด็กสาวในคลับเฮ้าส์ก็ถูกเปิดโปงจนหมดเปลือกการเปิดเผยอย่างต่อเนื่องนี้ ทำให้เหตุการณ์ของ Soul จิวเวลรี่ถูกดันลงไปทันที เพียงแค่เรื่องที่

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 634

    "ทำไม่ได้" ซือเย่เจ๋วเสียงทุ้มต่ำ จากนั้นจูบเธออย่างแรง และยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรงขึ้นอาจเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง เมื่อคืนฝนตกหนักทำให้อุณหภูมิเปลี่ยนไปหนาวเย็นกะทันหัน ใบไม้สีเหลืองที่แห้งเหี่ยวปกคลุมบนพื้น สัมผัสกับแอ่งน้ำเจียงเซิงกับซือเย่เจ๋วเพิ่งไปส่งเจ้าตัวเล็กทั้งสองคนที่โรงเรียนประถมเอกชน จากนั้นตอนที่เดินทางไปส่งเจียงเซิงที่ Soul จิวเวลรี่ เจียงเซิงง่วงจนพิงร่างกายของเขาแล้วงีบหลับซือเย่เจ๋วหันหน้าไปจ้องมองเธอ จากนั้นก็ยกมือขึ้นรวบไรผมที่อยู่ตรงหน้าผากของเธอ "ยังง่วงเหรอ?""อืม"เจียงเซิงบ่นอย่างซื่อตรง "โทษคุณเลย"เขายิ้ม จากนั้นก็มก้มตัวมาที่ข้างหูของเธอ "หรือว่าไม่ใช่ความผิดของคุณเหรอ?"เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นและวางคางบนไหล่เพื่อมองดูเขา "ไม่ได้ให้คุณทำสองยกทั้งคืนสักหน่อย"ซือเย่เจ๋วที่สูญเสียความทรงจำไม่เพียงควบคุมอารมณ์ไม่ได้ แถมยังมีกำลังวังชาเต็มเปี่ยม เกือบพรากชีวิตแก่ ๆ ของเธอซือเย่เจ๋วไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจกลับรู้สึกพึ่งพอใจอย่างมากในตอนนี้โทรศัพท์ของเจียงเซิงดังขึ้น คุณอาแฟรงค์โทรมาหาเธอแต่เช้าเกรงว่าต้องมีเรื่องใหญ่แน่นอนเธอรับสาย "คุณอาแฟรงค์?""เซิงเซิง

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 633

    แต่ชาวเน็ตส่วนใหญ่คิดว่านี่ไม่ใช่การลอกเลียนแบบ ต่อให้สไตล์เหมือนกันแต่ยังมีจุดเด่นอื่นอีก สถานการณ์แบบนี้ไม่สามารถจำกัดความว่าเป็นการลอกเลียนแบบได้ ขอถามกลับว่าคนที่พูดว่าลอกเลียนแบบมีสิทธิอะไรคิดว่าคนเขาจะต้องลอกเลียนแบบแน่นอนน่าจะเป็นเพราะผู้บริหารของผิ่นเก๋อ จิวเวลรี่เห็นว่านี่ไม่เพียงไม่ได้กดหัวคนอื่น แต่กลับเป็นวิธีที่ "ใจร้อนอยากประสบความสำเร็จแต่กลับทำให้เสียการ" จึงอยากเพิกถอนคำค้นหายอดนิยมออกแต่คิดไม่ถึงว่า พวกเขาไม่สามารถเพิกถอนได้ เพราะว่ามีคนทุ่มเงินจำนวนมากซื้อคำค้นหายอดนิยมนี้ ผิ่นเก๋อของพวกเขาออกเงินสองเท่า ฝ่ายตรงข้ามก็ออกเงินสี่เท่า ตอนนี้เล่นเกมทุ่มเงินซื้อคำค้นหายอดนิยมแล้วเจียงเซิงนั่งดูหน้าแชทเฟซบุ๊กอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์ แฟรงค์เดินเข้ามา "เซิงเซิง ผิ่นเก๋อยอมแพ้การเพิกถอนคำค้นหายอดนิยมแล้ว ดูท่าว่าจะทุ่มเงินไม่ไหวแล้ว"เจียงเซิงหรี่ตาลง "พวกเขาทำใจทุ่มเงินไม่ได้ แต่น่าจะมีวิธีอื่นอีก"ทางด้านเจียงเซิงทุ่มเงินซื้อคำค้นหายอดนิยมกับผิ่นเก๋อ ทางด้านซือเย่เจ๋วก็ทุ่มเงินล้มธุรกิจของหานซื่อกรุ๊ป หลัวเชว่มองดูจนตกตะลึงตาค้าง สามีภรรยาคู่นี้ตอนนี้เป็นคนโง่ที่เงินเ

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 632

    เซียวเถียนเถียนใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา เธอตกใจจนถอยหลังไปสองสามก้าว จากนั้นก็หันหลังวิ่งหนีไปเมื่อมาถึงนอกห้องทำงานของเจียงเซิง คนทั้งคนยังคงอยู่ในสภาพเครื่องรวน เมื่อเข้าไปข้างในก็ทรุดนั่งลงบนโซฟา ขาก็อ่อนแรงไปหมดเจียงเซิงเดินออกมาจากห้องทำงาน เห็นท่าทางเหม่อลอยของเซียวเถียนเถียน ก็ยิ้มบาง "เกิดอะไรขึ้น?"เซียวเถียนเถียนลุกนั่งทันที และวางกาแฟบนโต๊ะทำงานของเธอ "ซื้อ...ซื้อมาให้เธอ"เจียงเซิงเดินไปตรงหน้าโต๊ะแล้วหยิบกาแฟขึ้นมา เห็นเธอพูดจาติดขัดจึงถามขึ้น "เจอเรื่องอะไรมา ทำไมถึงตกใจขนาดนี้?""ก็...ก็ไม่ได้เจอเรื่องอะไร ก็แค่ระหว่างทางที่ซื้อกาแฟได้เจอกับหานเซิงเข้า เกือบจะทะเลาะกับเธอขึ้นมา"เจียงเซิงถือกาแฟเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน "แค่นั้นเหรอ?"เธอเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ใช่""งั้นเธอทำไมหน้าแดงขนาดนี้?""นั่นเป็นเพราะว่าฉันร้อน!" เซียวเถียนเถียนโกรธขึ้นมาทันที เจียงเซิงมองท่าทางประหม่าของเธอออก จึงหรี่ตาจ้องมองเธออยู่นานต่อให้เจอกับหานเซิงแล้วทะเลาะกัน ก็ไม่ถึงกับทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้ ท่าทางแบบนี้เห็นได้ชัดว่า...ทำเรื่องไม่ดีอะไรมา"อ่อใช่เซิงเซิง บนเฟซบุ๊กเรื่องลอกเลียนแ

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 631

    "เธอ…"“ผู้ชายทุกคนชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนและน่ารัก คนปากคอเราะรายอย่างเธอชีวิตนี้คงไม่มีคนชอบเธอหรอก”ขณะพูด เธอก็พูดเหน็บแนม "ถ้าไม่ใช่ว่าเธอเป็นลูกสาวตระกูลเซียว จะมีการแต่งงานเกี่ยวดองกันกับตระกูลลู่ที่ดีขนาดนี้เหรอ คุณชายลู่แต่งงานกับเธอซวยไปแปดชาติจริง ๆ"เซียวเถียนเถียนสีหน้าเคร่งขรึมลงทันที เธอง้างมือขึ้นจะฟาดหน้าของหานเซิงหานเซิงเงยหน้าขึ้นให้เธอตบแต่ฝ่ามือยังไม่ทันโดน ข้อมือก็ถูกคนจับเอาไว้ลู่ลี่เซินดึงเซียวเถียนเถียนไปข้างหลังแล้วมองดูเธอ "ลงมือต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ ไม่รู้จักอายบ้างเหรอ?"ผู้คนรอบตัวพากันมองมาทางนี้ เหมือนกำลังจะรอดูฉากเด็ดอยู่ ถ้าหากเมื่อครู่เซียวเถียนเถียนตบลงไปจริง ๆ ก็จะมีคนถ่ายรูปเอาไว้และเอาเรื่องนี้ไปพูดกันแต่เซียวเถียนเถียนไม่ยอมแพ้ เธอสะบัดมือของเขาออก "นายยุ่งอะไรกับฉันด้วย""คุณชายลู่ คุณมาได้พอดีเลย คู่หมั้นของคุณร้ายกาจ เมื่อครู่ยังอยากจะตบฉันด้วย ถ้าคุณไม่ห้ามไว้ หน้าของฉันคงบวมไปแล้วหานเซิงท่าทางน่าสงสาร เธอมีความมั่นใจคิดว่าผู้ชายชอบแบบนี้กันหมด แทบอยากจะให้ลู่ลี่เซินเห็นใจเธอ สงสารเธอ และทะเลาะกับเซียวเถียนเถียนขึ้นมาแต่หานเซิง

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 630

    กู้เฉินกวางยิ้มบางแต่ไม่ได้พูดอะไรหลัวเชว่มองไปที่ซือเย่เจ๋วและพูดไม่ออก นี่เห็นได้ชัดว่าถูกคุณเจียงควบคุมจนอยู่หมัดแล้ว......บริษัท Soul จิวเวลรี่สิบเจ็ดบอกว่าเจียงยี่กับผู้เฒ่าเจียงได้พาเจียงเฮงกลับเมืองจินเฉิงแล้วเงินห้าแสนกว่าบาทที่ต้ายฉิงใช้จ่ายไปตอนนี้ได้ตามกลับผ่านทางตำรวจแล้ว แต่ก็ตามกลับมาได้แค่แสนกว่าบาท แต่ต้ายฉิงถูกควบคุมการเดินทาง อยากจะหนีก็หนีไม่ได้เจียงเซิงก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายหลังจากผ่านเรื่องนี้ไปผู้เฒ่าเจียงคงจะทำตัวดีไม่น้อย จากอายุของเธอในตอนนี้อยากจะดิ้นรนต่อไป เกรงว่าคงจะไม่มีโอกาสดิ้นรนแล้วหลายชายของตัวเองล้างผลาญครอบครัวใช้เงินสะสมของเธอจนหมด แถมยังถูกหลอก แม้แต่ลูกชายก็ยังไม่ยอมรับเธอ ตอนนี้เธอก็ไม่มีอารมณ์คิดถึงมรดกของพ่อของเธอแล้ว*อลิซลอกเลียนแบบโซรา*พาดหัวข่าวเฟซบุ๊กที่โดดเด่นบนหน้าจอทำให้เจียงเซิงที่เพิ่งดื่มน้ำแทบจะพ่นน้ำออกมาเธอลอกเลียนแบบตัวเอง?เมื่อเปิดดู ก็เป็นเรื่องประดับ*รุ่นคู่รัก*ที่เธอออกแบบคล้ายกับสไตล์การออกแบบของเธอก่อนหน้านี้ แต่ไม่รู้ว่าใครตั้งใจพูดตัดสินเรื่องนี้ว่าลอกเลียนแบบ ชาวเน็ตที่ไม่ผ่านกรองการครุ่นคิดก็เชื่อจ

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 629

    กู้เฉินกวางถอดแว่นกันแดดออกแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าตรงหน้าอก "สถานการณ์ของนายแบบนี้ คงไม่ต้องให้ฉันแนะนำตัวเองใช่ไหม?"ซือเย่เจ๋วก็มองออกว่าเขาคือใคร "อยู่ในวงการบันเทิงได้ไม่เลวเลยสินะ"กู้เฉินกวางหัวเราะเบา ๆ “คนอื่นบอกว่านายความจำเสื่อมฉันยังไม่เชื่อ”เขาเดินไปที่โซฟาแล้วนั่งลงด้วยตัวเอง หลัวเชว่รินชาให้เขาหนึ่งแก้วซือเย่เจ๋วลุกขึ้นยืนและเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปตรงหน้าโซฟา จากนั้นก็ปลดกระดุมชุดสูทออกแล้วนั่งลง "แขกหายากสินะ มีธุระอะไรกับฉัน?""มีธุระจริง ๆ นั่นแหละ" กู้เฉินกวางยกแก้วน้ำชาขึ้น "ฉันคิดว่านายคงจะเคยรู้จักกับหานจื้อเหนียนสินะ?"ในตอนที่ซือเย่เจ๋วกำลังครุ่นคิดว่าหานจื้อเหนียนคือใคร หลัวเชว่ก็ก้มตัวชี้แนะ "ประธานหานคนนั้นเมื่อครั้งที่แล้ว"ซือเย่เจ๋วหรี่ตาลงและยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้ง "ทำไม ตระกูลหานมุ่งเป้าไปที่นายเหรอ?"กู้เฉินกวางไม่ได้พูดอะไรซือเย่เจ๋วสีหน้าจริงจังขึ้นมา "ฉันว่านายก็อายุเยอะแล้ว ควรจะพิจารณาเรื่องการแต่งงานได้แล้ว?"กู้เฉินกวางวางแก้วชาลง และครุ่นคิด “เร่งให้ฉันแต่งงาน นายเป็นห่วงอะไร?”ซือเย่เจ๋วสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย จากนั้นกอดอกมองเขา "ตาข้าง

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 628

    เจียงเซิงไม่ปฏิเสธ "ใช่ค่ะ" เธอหัวเราะเบา ๆ "รวมทั้งเงินห้าล้านบาทนั่นด้วย นั่นก็เป็นเงินที่ฉันให้ คุณก็ไม่ได้บอกคุณย่าว่าคุณมีเงินห้าล้านบาทใช่ไหม?"ผู้เฒ่าเจียงหันหน้ามองไปทางเจียงยี่เจียงยี่ไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่ายอมรับแล้ว"คุณไม่อยากยอมรับแม่ ไม่อยากยอมรับลูกชาย ฉันก็ไม่ก้าวก่ายคุณ ในเมื่อเงินเอาให้คุณแล้ว คุณอยากจะใช้อะไรก็เรื่องของคุณ"เจียงเซิงกอดอก สายตาเย็นชา "แน่นอนว่าถ้าหากคุณยอมเอาเงินไปใช้ในทางที่ต้อง ฉันอาจจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง แต่น่าเสียดายที่คุณปรับเปลี่ยนตัวเองไม่ได้แล้ว เอาเงินให้คุณมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ"มือที่วางอยู่บนขาของเจียงยี่กำแน่นอย่างอดไม่ได้ สีหน้าก็รู้สึกอับอายผู้เฒ่าเจียงมองดูเจียงเซิง "เซิงเซิง ในเมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่ และก็ยอมช่วยอาของเธอกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ...""คุณย่า คุณคิดมากเกินไปหรือเปล่า?" เจียงเซิงขัดคำพูดของเธอทันที "ฉันไม่ได้ช่วยพวกเขาโดยไม่มีเหตุผลหรอกนะคะ ฉันก็แค่ช่วยให้คุณได้เห็นความโหดร้ายของโลกนี้อย่างชัดเจน"ผู้เฒ่าเจียงมองไปทางเธอด้วยความเหม่อลอยเจียงเซิงลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าต่าง และหันข้างมองไปทางพวกเขา "เพราะว

  • ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน   บทที่ 627

    เพิ่งจะเข้าไปในห้อง เจียงยี่ก็อยู่ด้วย เจียงยี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังวางมือบนไหล่ของเขาไม่ให้เขาหนีไปได้ตอนที่ผู้เฒ่าเจียงเห็นผู้หญิงแปลกหน้าถูกพาตัวเข้ามา และคุกเข่าลงบนพื้น ก็งุนงงไปหมด "นี่คือ..."สิบเจ็ดพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย "ฉิงฉิงที่หลานชายของคุณพูดถึง คุณให้เธออธิบายกับคุณเองเถอะ"ฉิงฉิง?ผู้เฒ่าเจียงสายตามองไปที่ผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง ต้ายฉิงร้องไห้แล้วคลานมาที่ข้างเตียง "คุณย่าเจียง ขอโทษนะคะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรหลอกลวงเจียงเฮง ขอร้องพวกคุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ"ผู้เฒ่าเจียงนึกขึ้นได้ว่าเจียงเฮงหลานชายของเธอนำเงินก้อนนั้นให้กับผู้หญิงคนนี้ เธอก็รู้สึกโมโหขึ้นมา และผลักฉิงฉิงออก "เธอยังมีหน้ามาหาฉันอีก? เงินของหลานชายฉันล่ะ?"ต้ายฉิงถูกผลักล้มลงกับพื้น ไหล่ของเธอสั่นเทา น้ำตาไหลลงแก้ม ชั่วขณะไม่รู้ว่าควรจะพูดเรื่องเงินก้อนนั้นที่เธอใช้ไปหมดแล้วอย่างไรดี“ฉิงฉิง!”เจียงเฮงปรากฏตัวนอกประตูและเห็นต้ายฉิงนั่งอยู่บนพื้น เขาจึงรีบเดินไปประคองเธอ "คุณย่า ฉิงฉิงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร"“แกยังจะพูดอีก?” ผู้เฒ่าเจียงหน้าเขียวหน้าดำ "นังเด็กคนนี้หลอกเอาเงินของแก เ

DMCA.com Protection Status