บรืนรถคันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดตรงบริเวณลานจอดรถของโรงพยาบาล ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำเข้มเปิดประตูก้าวขาลงจากรถ ความหล่อเหลาของเขาดึงดูดสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปมา ออร่าความหล่อรวยพุ่งกระจายแม้จะมีแว่นกันแดดสวมอยู่ก็ไม่สามารถบดบังรัศมีความหล่อดั่งเทพบุตรของเขาได้ชายหนุ่มแสะยิ้มโปรยเสน่ห์ก่อนเจ้าตัวจะเดินเข้าไปในตัวอาคารใหญ่ในยามใกล้จะตกเย็น เมื่อถึงเวลาเลิกงานเขาก็รีบเก็บข้าวขอแล้วก็รีบขับรถตรงดิ่งมาที่นี่โดยทันที ตลอดทั้งวันเขาแทบจะไม่มีสมาธิในการทำงานสมองคอยเอาแต่วนเวียนคิดถึงแต่ใบหน้าของแม่เลขาสาว ดวงตาของเขายังคงมีภาพในคลิปวนเวียนอยู่อย่างซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้นเขาไม่เข้าใจตัวเองอยู่เหมือนกันทั้งที่เธอเป็นเพียงแค่เลขาเป็นเด็กที่เขาเลี้ยงแต่แล้วทำไมเขาถึงต้องหลงใหลเธอได้มากถึงขนาดนี้ นี่ขนาดเขากับเธอมีอะไรกันเพียงแค่ไม่กี่ครั้งเขายังหวง ยังลุ่มหลงเธอได้มากขนาดนี้บัวบูชาเธอมีดีอะไรทำไมถึงทำให้เขาเฝ้าเอาแต่คอยคิดถึงอยากให้มีเธออยู่ใกล้ ๆ จนในสมองของเขาในตอนนี้ไม่มีเวลาเอาไปนึกถึงผู้หญิงคนไหนถ้าหากครบหนึ่งปีที่ครบกำหนดสัญญาแล้วเธอมีความต้องการที่จะเดินจากไปเขาจะทำอย่างไรดีจะทำอย่างไรด
"คะ...คุณภูผามานานแล้วเหรอคะ"น้ำเสียงประหม่าของบัวบูชาดังขึ้นในระหว่างที่ทั้งคู่อยู่ภายในรถซึ่งตอนนี้กำลังจอดติดไฟแดงอยู่บนท้องถนนซึ่งอัดแน่นไปด้วยจราจรที่ติดขัดในยามเย็น"คุณภูผาเป็นอะไรไปคะ วันนี้งานที่บริษัทหนักเหรอคะ""เปล่า"เขาเอียงศีรษะหันหน้ามาตอบเธอ สัมผัสอ่อนโยนของฝ่ามือใหญ่วางลงบนศีรษะทำเอาบัวบูชาสะดุ้งด้วยความตกใจแต่ในวินาทีต่อมาเธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากฝ่ามือคู่นั้นของเขา"แล้วเธอล่ะเป็นยังไงบ้างเรื่องการผ่าตัดแม่ของเธอ""ดีค่ะ การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี"เธอคลี่ยิ้มบอกชายหนุ่มเสียงหวาน"ขอบคุณนะคะที่ยื่นมือเข้ามาช่วย ถ้าบัวไม่ได้คุณภูผาช่วยค่ารักษาผ่าตัดบัวคงไม่มีปัญญาหาเงินมารักษาแม่แน่ ๆ "แม้ว่าการที่เธอได้เงินก้อนนั้นมามันจะต้องแลกกับสิ่งมีค่าของตัวเองก็ตาม แต่เธอก็ยอมที่จะแลกเพื่อหาเงินมายื้อชีวิตของมารดาเอาไว้ให้อยู่กับเธอให้ได้นานที่สุด"ยิ้มได้แล้วสินะ""ค่ะ แค่รู้ว่าแม่ยังสามารถมีชีวิตอยู่เคียงข้างบัวต่อไปได้ บัวก็มีความสุขแล้วล่ะค่ะ""ฉันดีใจกับเธอด้วยนะ""ขอบคุณนะคะ เป็นเพราะคุณภูผาถ้าหากบัวไม่ได้คุณช่วยเหลือไว้ ชีวิตของบัวกับแม่ก็คงไม่มีที่พึ่งพา คุณคือผู้มีพระ
คำพูดของชายหนุ่มทำให้เธอเขินหน้าแดง แววตาหื่นกระหายฉายชัดทำเอาเธอสั่นสะท้าน ฝ่ามือเล็กกำแก่นกายใหญ่โตจนแทบจะไม่มิด เธอส่งยิ้มยั่วยวนก่อนจะจัดการกับไอศกรีมแท่งใหญ่ตรงหน้าแผล็บ แผล็บ แผล็บทันทีเมื่อปลายลิ้นเปียกชื้นแตะลงบนหัวบานหยักร่างสูงใหญ่เกร็งสะท้านขึ้นมาทันที ริมฝีปากอุ่นร้อนของเธอกำลังละเมียดชิมความอร่อยของไอศกรีมจนชายหนุ่มเริ่มหายใจหอบถี่แรงขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายร้อนรุ่มคล้ายกับคนกำลังเป็นไข้ฝ่ามือเล็กลูบไล้ปัดป่ายหน้าท้องซึ่งอัดแน่นไปด้วยซิกแพคเรียงตัวเป็นลอนสวย "อ๊าส์ บัว"น้ำเสียงแหบพร่าถูกเปล่งออกมายามเมื่อปลายลิ้นเรียวเล็กตวัดถี่ตรงส่วนปลายหัวเรียกให้มีน้ำหวานซึมไหล จนชายหนุ่มต้องดันกายใช้ศอกทั้งสองข้างดันกับโซฟาเอาไว้ใช้สายตามองพาสวยตรงหน้า"ชอบไหมคะ"เธอถามชายหนุ่มก่อนจะแลบลิ้นเลียส่วนหัวให้เขาได้เห็นอย่างชัด ๆ ราวกับว่าเป็นการท้าทาย"อมให้มันแตกคาปากของเธอสิ เดี๋ยวฉันให้หมื่นนึง"หญิงสาวไม่ตอบ เธอกระตุกยิ้มยั่วฝ่ามือเล็กขยับจนผนังหุ้มหดขึ้นลงตามแรงขยับ เธอจัดการใช้ริมฝีปากครอบครองแก่นกายทั้งใช้ปลายลิ้นปัดป่ายดูดเลียลากยาวทั้งแก่นกายและลูกบอลลูกน้อยทั้งสองลูกอย่างไม่มีข้อยก
สภาพร่างกายของบัวบูชาเรียกได้ว่าบอบช้ำอย่างหนัก ความปวดร้าวเล่นงานเมื่อเธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพระอาทิตย์ด้านนอกสว่างจ้าคงเลยเวลาเข้างานของเธอแล้ว"นอนต่อสิ จะรีบลุกไปไหน"แรงกอดรัดจากทางด้านหลังทำให้เธอชะงักล้มตัวลงนอนวางศีรษะบนท่อนแขนใหญ่ เธอหมดแรงหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ภาพสุดท้ายที่จำได้ก็คือตอนที่เอวสอบของภูผาขยับถี่เข้าใส่ช่องทางรักของเธออย่างดุดันตรงหน้าโต๊ะเครื่องสำอางเขาลงโทษเธอด้วยความร้อนแรง ดุดัน เพราะเธอนั้นดันทำตัวไปสนิทกับผู้ชายคนอื่นซึ่งการกระทำนั้นอยู่ในสายตาของเขาโดยทั้งหมด และไม่แปลกที่ภูผาจะลงโทษโดยการกระแทกเธอจนถึงช่วงเช้าของวันต่อมา"อื้อ คุณภูผา อย่าค่ะ"บัวบูชาคว้ามือซุกซนของชายหนุ่มพร้อมเอ่ยปราม แก่นกายของเขายังคงขยายใหญ่เสียดสีกับเรียวขาของเธอ"อีกสักรอบเป็นไง""แต่บัวไม่ไหว เมื่อคืนคุณก็ทำไปตั้งหลายครั้ง""ก็เพราะใครกันล่ะ ถ้าเธอไม่ทำผิดฉันก็คงไม่ต้องลงโทษเธอแบบนี้"เสียงเข้มของชายหนุ่มทำให้บัวบูชาไม่กล้าพูดต่อเพราะเธอกลัวว่ายิ่งพูดจะยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ"ไหนขอดูหน่อยสิ แดงมากหรือเปล่า""ว้าย คุณภูผาไม่นะคะ"แม้เธอจะเอ่ยห้ามแต่ก็ไม่ทัน ชายหนุ่มจัดการพลิกร
ครั้งเดียวของเขาไม่มีอยู่จริง กว่าเธอจะก้าวขาออกมาจากห้องทำงานของชายหนุ่มได้เวลาก็ล่วงเลยไปจนบ่ายใกล้จะถึงเวลาเลิกงาน เรี่ยวแรงแทบจะไม่มีเหลือเมื่อภูผาเปลี่ยนห้องทำงานของเขาให้กลายเป็นสนามรองรับไฟสวาทของเธอและเขา ร่องสวยตอดรัดมีน้ำคาวของเขาหลงเหลืออยู่ บัวบูชาจำใจต้องเดินไปคว้ายาคุมกำเนิดขึ้นมาแกะทานแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่ามันไม่ดีแต่เธอไม่มีทางเลือกเพราะช่วงนี้ภูผามักจะละเลยเรื่องการป้องกันอยู่บ่อยครั้งอีกทั้งเขายังปล่อยในทำให้เธอต้องแอบไปซื้อยาคุมกำเนิดมากันไว้ดีกว่าแก้ ดีกว่าให้เกิดปัญหาตามขึ้นมาทีหลัง"วันนี้บัวขอไปดูอาการของแม่ก่อนนะคะถ้าเสร็จแล้วบัวจะกลับไปหาคุณที่ห้อง"บัวบูชาพูดขึ้นทันทีเมื่อประตูห้องทำงานของภูผาเปิดออก ชายหนุ่มจ้องมองร่างของหญิงสาวซึ่งเธอเก็บของเตรียมพร้อมที่จะออกไป"เธออยากจะไปเยี่ยมแม่ใช่ไหม""ค่ะ บัวไปไม่นานคุณภูผากลับไปรอ...""ทำไมฉันต้องรอ"ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหาทั้งที่เธอยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเขาพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน"ถ้าอยากจะไปเยี่ยมแม่ก็ไปสิ แต่ครั้งนี้ฉันจะไปกับเธอด้วย""คะ""ฉันไม่ไว้ใจให้เธอไปเยี่ยมแม่ของเธอตามลำพังได้ยินชัดหรือยัง""ชะ...ชัดแล้วค่ะ"เธอตอ
การเดินทางของทั้งคู่ใช้เวลานานหลายชั่วโมงกว่าทั้งสองจะเดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศของครอบครัว บริเวณโดยรอบรายล้อมไปด้วยธรรมชาติบ้านหลักใหญ่หันหน้าไปยังท้องทะเล กลิ่นอายของความเค็มจากน้ำทะเลตีแสกหน้าทันทีเมื่อบัวบูชาเปิดประตูก้าวขาลงมาจากรถ"ที่นี่บรรยากาศดีจังเลยนะคะ"เธอบอกชายหนุ่มพลางกวาดสายตามองบริเวณโดยรอบ"ใช่ เวลามาดูงานที่นี่ทีไรผมชอบมาพักที่นี่ยังไงล่ะ""มาค่ะเดี๋ยวบัวช่วยยกกระเป๋า""ไม่ต้องหรอกเธอช่วยเดินไปเปิดประตูให้ฉันหน่อย นี่กุญแจ"ภูผายื่นกุญแจให้หญิงสาวส่วนเขามีหน้าที่ยกกระเป๋าออกมาจากท้ายรถ บัวบูชาเดินไปยังประตูบ้านหลังใหญ่ก่อนเธอจะลงมือไขกุญแจ ทันทีเมื่อประตูเปิดออกเธอก็หลีกทางให้ร่างสูงใหญ่ของภูผาเดินหิ้วเข้าไปในตัวบ้าน เขาจัดการเปิดไฟ บ้านหลังใหญ่ดูสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบไม่มีแม้แต่เศษฝุ่นราวกับว่ามีคนมาทำความสะอาดมันในก่อนหน้านี้"ที่นี่จะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดอาทิตย์ละครั้ง ก่อนจะมาพักฉันได้โทรบอกให้เขามาทำความสะอาดไว้แล้ว""อ๋อค่ะ""เธอพอที่จะทำอาหารเป็นใช่ไหม"บัวบูชาพยักหน้าตอบเธอได้แต่ยืนกวาดสายตามองบริเวณรอบบ้านอยู่กลางห้องรับแขกซึ่งถัดออกไปเพียงแค่ไม่กี่ก้าวก็ม
ฟ๊อด ฟ๊อด"อื้อ พอได้แล้วค่ะ"หญิงสาวเอียงหน้าหนีสัมผัสจากปลายจมูกโด่งของชายหนุ่ม เธอเร่งแต่งตัวให้เขาด้วยความเร่งรีบเพราะวันนี้ทั้งเขาและเธอดันตื่นสายและมันใกล้จะถึงเวลาที่เธอและเขาจะต้องไปดูงาน แต่ชายหนุ่มดันไม่ให้ความร่วมมือ คอยแตะเล็กแตะน้อยคอยสอดฝ่ามือเข้าไปใต้กระโปรงทรงเองตัวสวยของเธออยู่เรื่อยไป"อย่าค่ะคุณภูผา เราสองคนจะสายแล้วนะคะ""ฉันก็ไม่ได้คิดจะทำอะไร แค่อยากรู้ว่าวันนี้เธอใส่กางเกงในสีอะไร สีดำลายลูกไม้แบบที่ฉันชอบหรือเปล่า""พอเลยค่ะหยุดเลย"คนฟังอย่างเธอเขินอายจนหน้าแดงก่ำแต่เขากลับพูดหน้าตายแต่แววตาเจ้าเล่ห์ของเขาดันปกปิดไม่มิดใครจะไปคิดว่าท่านประธานบริษัทยักษ์ใหญ่มีกิจการมากมายจะหื่นได้ขนาดนี้ ดูสิตั้งแต่มาถึงที่นี่จนถึงเมื่อวานตอนเย็นเขาไม่เว้นเวลาให้เธอได้พักหายใจ ถ้าหากเมื่อคืนเธอไม่ยื่นคำขาดก็คงไม่มีทางได้นอนพักและวันนี้เขาและเธอก็คงจะเสียงานเสียเวลาไปอีก'หยุดเลยนะคะคุณภูผา พรุ่งนี้เราต้องไปดูงานตั้งแต่เช้า''แค่ครั้งเดียวเอง ดูสิมันแข็งแล้วเนี่ย''ครั้งเดียวก็ไม่ได้ค่ะ คำว่าแค่ครั้งเดียวสำหรับคุณมันไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรม เพราะฉะนั้นคืนนี้ห้ามทำอะไรบัวค่ะ'เธอยื่
หลังจากนั่งคุยงานจนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ ทุกอย่างก็เป็นอันเข้าใจ ภูผาเงยหน้ามองตึกสูงใหญ่หลายสิบชั้นซึ่งตอนนี้กำลังถูกสร้างด้วยคนงานจำนวนมาก แม้จะยังไม่แล้วเสร็จแต่เขาก็เห็นถึงโครงสร้างที่ยิ่งใหญ่และมั่นคงของมัน"ทางบริษัทของเราต้องขอขอบคุณทางคุณภูผาอีกครั้งนะคะที่ไว้วางใจให้บริษัทของเราดูแล""ครับ""ไม่ทราบว่าคืนนี้คุณภูผาว่างหรือเปล่าคะ น้ำผึ้งอยากจะชวนคุณภูผาไปดื่ม"แววตาของหญิงสาวสื่อความหมายอย่างชัดเจนซึ่งลูกผู้หญิงอย่างบัวบูชาก็ทราบดีว่าเธอต้องการอะไร "คืนนี้ผมคง...""นะคะคุณภูผา เราสองคนไม่ได้ไปดื่มด้วยกันนานแล้วนะคะ ถือซะว่าไปดื่มฉลองที่บริษัทของเราได้ร่วมงานกันอีกครั้งยังไงล่ะคะ""ก็ได้ครับ คุณน้ำผึ้งอยากไปดื่มร้านไหนก็ส่งโลเคชันไปให้ผมได้เลยนะครับ""แล้วเจอกันคืนนี้นะคะ"สาวสวยสุดมั่นส่งยิ้มสื่อความหมายก่อนเธอจะเดินออกไปและไม่วายปรายสายตามองหน้าบัวบูชาอย่างคนที่เหนือกว่าเกิดความเงียบขึ้นหลังจากสาวสวยขับรถออกไป บัวบูชายื่นเงียบมองไปยังท้องทะเลกว้างใหญ่ตรงหน้า ตรงจุดนี้เป็นทำเลที่ดีสิ่งก่อสร้างซึ่งเป็นอีกหนึ่งกิจการของภูผาอยู่ใกล้กับชายหาดติดกับทะเล บริเวณโดยรอบรา
ใครจะไปคิดล่ะว่าจากชีวิตของผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งอย่างเธอจะได้มาเจอกับนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่างเขา และตอนนี้เราสองคนกำลังได้เข้าพิธีวิวาห์ด้วยกัน มันเป็นความฝันที่บัวบูชาไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเอง จากผู้หญิงธรรมดา ๆ ไม่มีอะไรพิเศษอยู่ในวิกฤตตกงานไม่มีงานทำต้องหาเงินมารักษามารดาซึ่งป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย โชคชะตาเข้าข้างให้เธอได้สมัครมาเป็นเลขาและบุญวาสนาได้ผลักเธออีกครั้งให้มาเป็นผู้หญิงของเขาและตอนนี้เราสองคนกำลังเข้าพิธีวิวาห์ในช่วงเช้าด้วยกัน ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้ก็เธอกับเขาก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมาร่วมหนึ่งปีกว่า ภูผาฉีกสัญญาว่าจ้างระหว่างเธอกับเขาเมื่อชีวิตคู่ของสองเราครบหนึ่งปี"คุณภูผาและคุณบัวบูชาเชิญเซ็นชื่อลงตรงนี้ได้เลยนะครับ"เจ้าหน้าที่จากอำเภอเอ่ยบอกกับคู่บ่าวสาวซึ่งตอนนี้เธอและเขากำลังนั่งอยู่ตรงที่โต๊ะตรงหน้ามีกระดาษสำคัญมีอักษรสีแดงตัวใหญ่เขียนว่าใบสำคัญในการสมรส"ขอแสดงความยินดีกับคุณทั้งสองด้วยนะครับ และผมหวังว่าจะได้ยินข่าวดีเรื่องทายาทเร็ว ๆ นี้""ขอบคุณครับ""ขอบคุณค่ะ"บัวบูชาน้ำตาไหลเธอมองแผ่นกระดาษตรงหน้าตาไม่กะพริบ สัมผัสอ่อนโยนจากปลายนิ้วของชายหนุ่มท
"อื้อ"นิ้วใหญ่สอดเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวทำเอาเธอส่งเสียงครางออกมา ความคับแน่นตรงส่วนนั้นมันทำให้เธอเชื่อแล้วว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าและคำบอกรักจากปากของเขามันคือเรื่องจริง"คะ...คุณภูผา""ยังคับแน่นเหมือนเดิมอยู่เลยนะ"เขาก้มมองช่องทางรักของเธอซึ่งตอนนี้มีนิ้วของเขาเสียบคาอยู่ด้วยแววตาหื่นกระหาย"เนินใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า""อื้อ อ๊าส์"ริมฝีปากเล็กส่งเสียงครางออกมายามเมื่อชายหนุ่มขยับปลายนิ้วเข้าออกจนตอนนี้เริ่มมีน้ำหล่อลื่นสีใสไหลออกมาใบหน้าของบัวบูชาบิดเบี้ยวแสดงถึงความทรมาน อารมณ์วาบหวามทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อบินวนอยู่ในช่องท้องยามเมื่อเธอผงกศีรษะขึ้นมองก็ยิ่งเห็นว่าใบหน้าของภูผาอยู่ห่างไม่ไกลจากตรงส่วนนั้นของเธอเท่าไหร่ และมันยิ่งเพิ่มเข้ามาใกล้เมื่อน้ำเมือกใสของเธอเริ่มไหลอาบนิ้วของเขามากยิ่งขึ้น"ขอชิมหน่อยนะ""อย่าค่ะคุณภูผา อื้อ มันสกปรก"แผล็บ แผล็บ แผล็บเสียงห้ามปรามของเธอเล็ดลอดผ่านหูของชายหนุ่ม ปลายลิ้นสากแตะลงบนกลีบอูมทั้งสองข้างทันทีโดยที่ชายหนุ่มไม่เคยคิดจะฟังเสียงห้ามปรามของเธอเลยสักนิดปลายลิ้นสากตวัดเลียดูดดึงเม็ดเสียวด้วยความช่ำชองทำเอาบัวบูชายกเอวจน
บรรยากาศภายในรถยามค่ำคืนเงียบสงัดอากาศช่างหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจของบัวบูชา เธอเอียงศีรษะมองหน้าออกไปยังนอกหน้าต่างรถซึ่งตอนนี้เธอและเขากำลังเดินทางกลับที่พักหลังจากเยี่ยมมารดาของเขาเสร็จภายในรถตกอยู่ในความเงียบตั้งแต่ที่เขาและเธอก้าวขึ้นมาจนเวลาผ่านมาถึงตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะวางตัวยังไงดีคำพูดของคุณหญิงแห่งตระกูลดังยังคงล่องลอยอยู่ในโซนประสาทหูท่านอยากได้เธอไปเป็นลูกสะใภ้นี่คือสิ่งที่ท่านพร่ำบอกเธอเอาไว้ก่อนจะออกมา แต่ทว่าคนด้านข้างกลับไม่มีปฏิกิริยาแสดงอาการอะไร มันอดไม่ได้ที่จะทำให้เธอคิดว่าเขาคงไม่ต้องการอยากจะเกี่ยวดองกับเธอ นั้นสิเนอะเขาซื้อเธอมาบำเรอความใคร่ใครอยากจะยกตำแหน่งแต่งตั้งให้มาเป็นตัวจริงกันเมื่อคิดได้อย่างนั้นก็เกิดความรู้สึกน้อยใจ เธอคงไร้ค่าไม่เหมาะสมกับคนอย่างเขาหรอก อย่าคิดหวังสูงมากเกินไปบรรยากาศภายในรถยังคงจมอยู่กับความเงียบจนชายหนุ่มขับรถมาถึงคอนโดที่พักทั้งเขาและเธอในตอนนี้ยังไม่มีแม้แต่คำพูดให้กับต่างฝ่ายจนทั้งสองเดินขึ้นไปถึงยังห้องพัก"เธอเป็นอะไรไป"ชายหนุ่มเอ่ยถามเธอทันทีเมื่อทั้งสองก้าวเข้ามาอยู่ในห้องพัก แววตาอมทุกข์ในเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วย
เวลาล่วงเลยไปจนถึงเวลาเลิกงาน บัวบูชารีบเก็บข้าวขอแล้วรีบลงมายอดรอภูผาอยู่ตรงหน้าป้ายรถเมล์ซึ่งก่อนหน้านี้เพียงแค่สิบนาทีชายหนุ่มได้ส่งข้อความมาบอกว่าใกล้จะถึงแล้วให้เธอรีบลงมารอก่อนได้เลยปี๊นบัวบูชาคลี่ยิ้มบาง ๆ ทันทีเมื่อเธอได้เห็นรถของชายหนุ่มเคลื่อนตัวก่อนจะหยุดจอดอยู่ตรงหน้าของเธอหญิงสาวรีบเปิดประตูก้าวขาขึ้นไปนั่งโดยมีสายตาของพนักงานบางคนมองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นเพราะทุกคนล้วนรู้ว่ารถที่ขับมารับบัวบูชานั้นเป็นรถของใคร "เหนื่อยไหม""ไม่เหนื่อยเลยค่ะ แล้วคุณแม่ของคุณภูผาท่านเป็นยังไงบ้างคะ""คุณแม่ท่านฟื้นแล้ว""ยินดีด้วยนะคะ"เธอแสดงออกถึงความจริงใจอย่างเป็นธรรมชาติโดยไร้การปรุงแต่ง รถคันหรูเคลื่อนตัวออกจากหน้าบริษัทขับกลับไปยังเส้นทางเดิมที่ภูผาพึ่งจะขับออกมาจากเมื่อครู่"คุณภูผาจะไปทำธุระที่ไหนเหรอคะ""ธุระที่ฉันว่าเอาไว้ไปทำวันอื่น ส่วนวันนี้ฉันจะพาเธอไปเจอใครคนหนึ่ง""ใครคะ""ไปถึงเดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง"ความนัยของเขายิ่งทำให้เธอสงสัยแต่บัวบูชาก็ไม่มีความสามารถมากพอที่จะกล้าถามออกไป เธอได้แต่นั่งเงียบ ๆ อยู่ตรงเบาะข้างคนขับโดยไม่รู้ว่ามีสายตาของชายหนุ่มในตำแหน่งคนขับคอยลอบม
"เก็บกวาดทุกอย่างอย่าให้เหลือร่องรอย""ครับคุณภูผา"หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นชายหนุ่มก็รีบเดินกลับมายังรถคันหรู เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาแม่เลขาสาวทันทีที่ก้าวขาขึ้นมานั่งภายในรถ หัวใจแกร่งในตอนนี้กำลังว้าวุ่นเพราะเขากำลังนึกถึงคำพูดของภาคภูมิในเมื่อครู่'นี่กูวางแผนไว้เลยนะ ถ้าเสร็จจากแม่มึงเมื่อไหร่อีบัวบูชาจะเป็นรายต่อไป''...''อยากรู้จริง ๆ ว่านังบัวบูชามันจะเอามันไหม แต่สงสัยจะมันสินะมึงถึงได้ติดใจ อยากรู้จริง ๆ ถ้ากูได้ลิ้มลองร่างอันหอมหวานของบัวบูชามันจะเป็นยังไง'"มึงจะไม่มีวันได้แตะต้องผู้หญิงของกูหรอกไอ้ภาคภูมิ"ภูผากัดฟันกรอดเขานั่งรอสายนานอยู่หลายนาที สายแรกเธอไม่ยอมรับยิ่งทำให้คนรออย่างเขากระวนกระวายใจเข้าไปใหญ่ชายหนุ่มจึงกดต่อสายย้ำอีกครั้งไปหาเขาเร่งสตาทร์รถก่อนจะขับออกมาด้วยความเร็ว"สวัสดีค่ะคุณภูผา"รถคันหรูลดความเร็วลงเมื่อบัวบูชากดรับสายของเขาในเวลาต่อมา เพียงแค่ได้น้ำเสียงสดใสของเธอช่วยคลายความกังวลให้เขาได้"ทำอะไรอยู่ แล้วเมื่อกี้ฉันโทรไปทำไมไม่รับ""บัวพึ่งจะกลับมาจากห้องน้ำค่ะ โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าไม่ได้เอาติดตัวไป"คำอธิบายของเธอคลายอึดอัดภายในใจของภูผา
เปลือกตาหนังอึ้งค่อย ๆ เปิดขึ้นเมื่อแสงแดดของวันส่องกระทบตาม่านตาเริ่มเปิดขยายรับแสงของเช้าวันใหม่ซึ่งวันนี้มีท่อนแขนใหญ่ของภูผากอดเธอเอาไว้ เธออยู่ในห้องพักสุดหรูที่เขาซื้อให้และตอนนี้เธอและเขากำลังนอนอยู่บนเตียงคิงไซซ์ขนาดใหญ่และยังมีชายหนุ่มคอยนอนกอดเธอเอาไว้ ลมหายใจของชายหนุ่มยังคงสม่ำเสมอเขาคงพาเธอกลับมายังที่พักภาพสุดท้ายที่เธอจำได้ก่อนจะหมดสติไปคือเธอและเขากำลังนั่งอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินเธอได้บริจาคเลือดช่วยชีวิตมารดาของภูผาเมื่อเธอยกแขนขึ้นมาก็พบว่ายังมีสำลีก้อนเล็กติดอยู่ตรงที่ข้อพับแขนนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาและเธอนอนกอดกันแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้เธอมีความสุข การที่เธอได้ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขามันทำให้เธอรู้สึกมีความสุข ความสุขที่ผู้หญิงอย่างเธอไม่สามารถเรียกร้องให้เขาทำแบบนี้บ่อย ๆ ได้แต่ถ้าหากเขาทำด้วยความเต็มใจเธอก็ขอเก็บความสุขเหล่านี้เอาไว้ถ้าหากวันใดวันหนึ่งเธอไม่ได้มีสิทธิ์ยืนอยู่ในตรงจุดนี้อย่างน้อยก็ยังมีความรู้สึกดี ๆ ที่เขาเคยทำให้ถูกเก็บเอาไว้ในความทรงจำ"บัวรักคุณนะคะ"ถ้าหากเขาตื่นเธอคงไม่กล้าที่จะบอกคำคำนี้ให้ชายหนุ่มได้ยิน ผู้หญิ
ตึก ตึก ตึกเสียงรองดังกระทบพื้นยามเมื่อทั้งสองวิ่งตรงเข้าไปยังห้องฉุกเฉินด้วยความเร่งรีบ เพราะหลังจากที่ภูผาขับรถพาเธอมาถึงโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังชายหนุ่มก็รีบพาเธอวิ่งมาถึงตรงจุดนี้ทันที"พ่อ แม่เป็นยังไงบ้างครับ"น้ำเสียงเหนื่อยหอบของผู้เป็นลูกชายเอ่ยถามบิดาที่นั่งหน้าเครียดแววตาคิดไม่ตกกับเรื่องที่เกิดขึ้นเหตุเกิดเพราะภรรยาสาวขอร้องขอเธออยากจะออกมาซื้อของโดยที่ไร้ผู้ติดตาม น้ำเสียงออดอ้อนดั่งลูกแมวน้อยของเธอทำให้เขาใจอ่อนยอมอนุญาต แต่ใครจะไปคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์ชิงทรัพย์เกิดขึ้นแต่โชคไม่ดีที่ภรรยาของได้รับบาดเจ็บจากการชิงกระชากกระเป๋าระหว่างเธอกับโจรผู้ร้ายมีดปลายแหลมที่ปักอยู่บริเวณท้องและไหนเลือดสีแดงสดมากมายที่ไหลทะลักออกมาทำเอาผู้เป็นสามีอย่างเขาไร้เรี่ยวแรงที่จะยืนไหว เขาไม่เคยทำให้ภรรยาเจ็บช้ำไม่เคยคิดจะลงไม้ลงมือกับเธอเลยสักครั้ง แล้วโจรใจบาปคนนั้นมันเป็นใครทำไมถึงได้กล้าทำร้ายดวงใจของเขาให้เจ็บช้ำได้"พ่อเองก็ยังไม่รู้ หมอพาเข้าไปด้านในยังไม่ออกมาเลย""คุณพ่อไม่ต้องเป็นกังวลนะครับ ผมเชื่อว่าคนดี ๆ อย่างคุณแม่จะต้องปลอดภัย""พ่อก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น"คุณสุทธิเกียรติตอบลูกชาย
ช่วงเวลาผ่านพ้นไปหนึ่งสัปดาห์หลังจากเสร็จสิ้นเรื่องงานศพของมารดาก็ใช่ว่าบัวบูชาจะทำใจได้แต่ชีวิตของเธอก็ยังคงต้องเดินหน้าต่อไป นี่เป็นวันแรกที่เธอต้องกลับมาทำงานใหม่อีกครั้งหลังจากหยุดพักใจไปหนึ่งอาทิตย์เต็มตึก ตึก ตึกหญิงสาวในชุดทำงานเดินเข้ามาภายในบริษัทใหญ่พนักงานที่เดินผ่านไปมาต่างเข้ามาแสดงความเสียใจกับการสูญเสียคนในครอบครัวครั้งใหญ่ของเธอ ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เชิญ"ประตูห้องทำงานถูกผลักเมื่อได้ยินเสียงอนุญาตจากคนด้านใน บัวบูชาผลักประตูเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของภูผา"ยังไม่ครบกำหนดที่ฉันให้เธอลาพักเลยนี่ รีบกลับมาทำงานทำไม""บัวไม่อยากหยุดงานนาน ๆ ค่ะ"ภูผาลุกขึ้นเขาเดินอ้อมโต๊ะมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของเธอก่อนจะคว้างร่างสวยของบัวบูชาเข้ามากอด"ถ้ายังไม่ไหวก็ไม่ต้องทำตัวเข้มแข็งก็ได้นะ""...""อยู่กับฉันเธอไม่ต้องจำเป็นทำตัวให้เข้มแข็งเสมอไป"คำพูดของเขาด้วยน้ำเสียงโทนอ่อนโยนสามารถเรียกน้ำตาของเธอได้ หญิงสาวก้มศีรษะซุกใบหน้าลงบนแผงอกแกร่งของชายหนุ่ม ความเข้มแข็งก่อนหน้านี้พังทลายลงจนหมดสิ้น"ฮึก"เธอร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดเขาโดยที่ภูผาไม่คิดจะดันตัวของเธอออก เสียงสะอื้นที่ดังขึ
ราวกับโลกทั้งใบถล่มลงมาตรงหน้าของบัวบูชา มือไม้ทั้งสองข้างสั่นจนไม่สามารถจับโทรศัพท์เอาไว้ได้อีกต่อไป เพล้งหัวใจดวงน้อยปวดหนึบเมื่อรับรู้ข่าวร้าย ทำไม ทำไมชีวิตของเธอจะต้องมาสูญเสียคนที่เธอรักด้วย ทำไมกัน"ฮึก"น้ำตาแห่งความเสียใจไหลทะลักออกมา เธอทรุดกายนั่งลงกับพื้นด้วยความหมดแรง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ภูผารีบเปิดประตูวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเมื่อเขาได้ยินเสียงบางอย่างตกพื้นตามด้วยเสียงสะอื้นซึ่งดังมาจากด้านใน"บัว เธอร้องไห้ทำไมเธอเป็นอะไร"ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามาคว้าร่างของบัวบูชาเข้าไปกอดเมื่อเขาเห็นเธอนั่งกองอยู่บนพื้นแถมร้องไห้ออกมาอย่างหนัก น้ำตามากมายพรั่งพรูออกมาราวกับทำนบแตกนั้นยิ่งทำให้เขาเริ่มใจไม่ดี สองแขนโอบกอดเธอเอาไว้อย่างเหนียวแน่นเมื่อคนในอ้อมแขนร้องไห้จนตัวสั่น"ฮึก คุณภูผา""เป็นอะไรบัว ใครทำอะไรเธอ"เขาถามหญิงสาวในอ้อมกอดด้วยน้ำเสียงร้อนรน แต่เธอกลับส่ายหน้าไปมาน้ำตาไหลไม่ขาดสาย"แม่ ฮึก แม่ของบัวท่านเสียแล้ว"ภูผาช็อกไปชั่วขณะเมื่อได้ยินบัวบูชาพูดคำนั้นออกมา เขารีบตั้งสติกอดเธอไว้อย่างเหนียวแน่นเมื่อคนในอ้อมแขนร้องไห้ออกมาอย่างหนักตามด้วยเสียงสะอื้นของเธอ"ฮึก แม่ท