“ยัยพิช แกเป็นอะไรรึเปล่า” ปัทมาเห็นเพื่อนสาวมองไปที่ร้านอาหารหรู เธอจึงมองตามแล้วเธอก็เห็นฟรานติโน่กำลังนั่งอยู่กับคู่หมั้นและผู้หญิงสองคนนั้นน่าจะเป็นแม่ของทั้งสอง เธอก็มองหน้าของเพื่อนสาวที่เศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เธอจึงถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเป้นใยเพื่อนสาว“เปล่านิแป้ง พิชจะเป็นอะไรได้ล่ะในเมื่อพิชกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาจะทำอะไรกับใครมันก็เป็นสิทธิของเขา เราไปกันเถอะแป้ง พิชหิวข้าวแล้ว” พิชชาภาเอ่ยพูดไปก็ละสายตาไม่มองภาพบาดตาตรงหน้า ก่อนจะเดินตรงไปร้านอาหารที่ฟรานติโน่นั่งทานอยู่ เพราะเธออยากจะตอกย้ำตัวเองว่าเธอนั้นเป็นแค่นางบำเรอของเขาอย่าได้ริอาจไปรักคนอย่างเขาเด็ดขาด แต่ปัทมากลับคิดต่างออกไปเธอจึงชุดรั้งมือของเพื่อนสาวเอาไว้“แกจะกินร้านนี้จริงเหรอยัยพิช ฉันว่าเราไปกินที่อื่นกันดีกว่าไหม แกจะมาทำให้ตัวเองเจ็บอีกทำไมกัน” ปัทมาเอ่ยบอกไป เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนสาวถึงเลือกที่จะทานอาหารร้านนี้ทั้งที่ฟรานติโน่กับคู่หมั้นของเขาก็อยู่ข้างใน“ ฉันจะได้ย้ำกับตัวเองว่าไม่ควรเผลอใจไปกับเขาไง แล้วนี่ก็เหลืออีกแค่อาทิตย์เดียวที่ฉันต้องอยู่กับเขา ฉันก็ไม่ควรจะรักเขาไม่ใช่เหรอแป้ง
พอฟรานติโน่เดินออกไปหน้าร้านเขาก็เดินผ่านไปทางที่พิชชาภานั่งอยู่ เขาก็เห็นไอ้หนุ่มนั่นกำลังทำท่าทางอ้อนเธอจนเขานึกหมั่นไส้ ก่อนจะกำหมัดแน่นอย่างแค้นใจที่พิชชาภากล้าขัดคำสั่งของเขาไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น ทั้งๆที่เขาก็ยืนอยู่ตรงนี้ เธอก็ยังกล้าจะทำเย็นนี้เธอได้เห็นดีกับเขาแน่“อย่าพึ่งพูดไอ้ต้น ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาถาม” ปัทมาเอ่ยพูดออกไป เมื่อฟรานติโน่ออกไปแล้ว นภัทรก็กำลังจะอ้าปากถามเธอจึงรีบเอามือชี้หน้าเพื่อนหนุ่มทันที ธอกล้ามากที่ทำกับเขาแบบเพราะตอนนี้แม่ของทั้งสองยังคงนั่งอยู่ด้านหลังของเธอ แต่พอสักพักคุณหญิงฟารีดาและคุณหญิงวดีก็เดินตามลูกชายลูกสาวออกไป พอนภัทรเห็นก็หันหลังไปมองจนทั้งสองออกร้านไปจนหมด“เอ้า เขาไปกันหมดแล้ว พูดได้ยังเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้วนะ เรื่องมันเป็นยังไงกัน” นภัทรเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆถึงมาเจอกันแบบนี้ได้“แกคิดว่าสภาพฉันตอนนี้เล่าได้หรือไง แกเล่าสิยัยแป้ง แค่นี้ฉันก็จุกพอแล้ว” พิชชาภาตอบเพื่อนหนุ่มไปก็บอกให้ปัทมาเล่าให้เพื่อนหนุ่มฟัง เพราะถ้าเธอเล่าเธอคงได้ร้องไห้ออกมาแน่“เออๆ ก็ฉันพามันมารอแกใช่ไหม แล้วมันดันมาเจอคุณฟรานติโน่เขาที่นี่ซะก่อน ม
“ทำไมคะ จะจับฉันมัดเสาแล้วเอาฉันจนสลบแบบครั้งก่อนเหรอ เอาสิ ทำเลยสิคะ เพราะฉันมันก็แค่ผู้หญิงที่คุณซื้อมา คุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้นิ ทำสิคะ ทำสิ” พิชชาภาพูดไปก็น้ำตาคลอเบ้า เพราะเธอน้อยใจเขาจริงๆ แต่ทำไมเธอต้องพูดแบบนี้ออกไปนะ ทำไม พิชชาภาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน“พิชชาภา” ฟรานติโน่เรียกเธอเสียงอ่อนลง เมื่อเห็นเธอทำท่าจะร้องไห้ ทำไมเขาต้องใจอ่อนกับเธอด้วยทั้งที่เธอขัดคำสั่งของเขาไปกับผู้ชายคนอื่น“ทำไมไม่ทำล่ะ หรือว่าวันนี้คุณทำกับคู่หมั้นของคุณจนหนำใจแล้ว คงสนุกน่าดูสินะคะ ถึงไม่มีแรงมาเอาฉันต่อ” พิชชาภาพูดไปก็เอามือไปคล้องคอของฟรานโน่แล้วจูบไซร์คอของเขาซะเอง นี่เป้นครั้งแรกที่ฟรานติโน่ไม่ยอมตามไปกับสัมผัสของเธอ“อย่าพูดถึงน้องปาล์มแบบนั้น ผมไม่เคยเอากับเขา แล้วก็หยุดพูดจาประชดประชันผมสักที ไปนอนได้แล้วไป ผมไม่อยากคุยกับคนเมา วันนี้ผมไม่มีอารมณ์จะเอากับคุณ” ฟรานติโน่เอ่ยพูดไปเพราะไม่อยากทะเลาะกับเธอตอนนี้ ยิ่งเธอเมาทุกอย่างมันก็จะดูแย่ไปเปล่าๆ“ว้าเสียดายจัง นึกว่าวันนี้จะได้ผัวทีเดี๋ยวสองคน เอิ้ก ไปนอนก่อนนะคะผัวคนที่หนึ่ง” พิชชาภาพูดไปก็ยิ้มใส่ฟรานติโน่อย่างกวนๆ ก่อนจะเอามือลูบหน้าขอ
“ได้กินเหล้าแบบนี้มันปากดีจริงๆ อ่าส์ แผล็บ แผล็บ หัวนมแข็งเด้งสู้ลิ้มจริงๆ แผล็บ แผล็บ คงอยากแล้วสินะ อื้ม” ฟรานติโน่พูดไปก็ไม่ละจากเต้างามทั้งสองข้าง เขาก้ยังคงเมามันส์กับมันอย่างชอบใจ“อ่าส์ ซี๊ด ดูดแรงเลยค่ะ อ่าส์ กัดนมหัวพิชด้วยสิคะทูนหัว พิชอยากโดนคุณทำกับพิชแรงๆ อ้ะ อ้ะ แบบนั้นแหละค่ะทูนหัว อ่าส์” พิชชาภาร้องครางบอกไปก็เอามือลูบไล้ผมของฟรานติโน่ไป จนกระทั่งเขาเอาฟันกัดดึงหัวนมของเธอตามที่เธอบอก เธอก็เสียวจนเอามือขยุ้มผมเขาอย่างคลายความเสียว“อิม แผล็บ แผล็บ จ๊วบ จ๊วบ อ่าส์ แผล็บ แผล็บ”ฟรานติโน่กัดทึ้งดูดยอดถันสีชมพูอย่างเมามันส์ตามคำที่พิชชาภาขอ ทำไมเธอถึงทำให้เขาตื่นเต้นได้ขนาดนี้ วันนี้ยัยขี้เมามันคึกจริงๆ แบบนี้สิสมกับมีผัวหื่นแบบเขาหน่อยจะได้สมน้ำสมเนื้อกัน“อ่าส์ พิชชักอยากกินเหล้าจากเจ้านี่บ้างแล้วสิคะ มันคงจะอร่อยน่าดู” พอฟรานติโน่ทำให้เธออย่างพอใจแล้วเธอก็เอามือดึงหน้าของเขาออกจากหน้าอกของเธอช้าๆ ก่อนจะมองเขาด้วยสายตายั่วยวนพร้อมกับเอ่ยพูดไปเธอก็บดสะโพกใส่ท่อนเอ็นอย่างไม่อาย ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น แล้วแทรกไปตรงหว่างขาของฟรานติโน่ด้วยสายตาเล้าโลม“คุณ
“ผมว่าผมหื่นแล้วนะ พอเจอคุณตอนนี้ไปผมว่าผมแพ้คุณแล้วล่ะ อ่าส์” ฟรานติโน่บอกไปก็เริ่มกระแทกใส่ร่างบางอีกครั้งอย่างเมามันส์ ใครจะไปคิดว่าพิชชาภาจะมีความต้องการมากมายขนาดนี้ แบบนี้สิสมกับเป้นเมียของเขาหน่อย หลังจากนั้นทั้งสองก็ระเริงสวาทกันแบบเถื่อนๆอยู่หลายยกกว่าจะนอนหลับไปในที่สุดหลังจากนั้นพิชชาภาก็อยู่กับฟรานติโน่จนใกล้ถึงวันครบกำหนดสัญญานั่นก็คือวันพรุ่งนี้ เธอก็ไม่รู้ว่าเธอควรจะดีใจหรือว่าเสียใจเพราะต่อไปเธออาจจะไม่ได้เจอกับเขาอีก และเธออาจจะไม่มีโอกาสได้อยู่ใกล้ๆเขาแบบนี้อีกแล้ว และเธอควรจะทำยังไงดีนะ พิชชาภาคิดไปอย่างหนักใจ“ยัยพิช แกเห็นข่าวเรื่องงานแต่งของคุณฟรานติโน่กับคุณปาลมีคู่หมั้นของเขารึยัง ตอนนี้เขากำหนดวันออกมาแล้วนะ แล้วสรุปแกจะเอายังไงกัยเรื่องนี้ต่อเนี่ย แกคิดไว้รึยัง” ปัทมาเดินเข้ามาพร้อมกับหนังสือพิมพ์หน้าข่าวบันเทิงของพวกไฮโซเซเล็ปชื่อดังมาวางไว้ตรงหน้าเธอ และเธอก็มองเห็นข่าวเรื่องการแต่งงานของฟรานติโน่อย่างชัดเจน“แกก็ขยันตอกย้ำเพื่อนนะแป้ง แกจะเอามาให้พิชดูทำไมเล่า ยัยพิชมันยิ่งเศร้าอยู่ด้วย ไม่ต้องดูหรอกเอามานี่มา” นภัทรพูดต่อว่าปัทมาไปก็หันไปดึงหนังสือพิมพ์อ
“ก็กลัวเราจะไปหลงเพื่อนน่ะสิ พวกนั้นหล่อๆทั้งนั้น พี่หวง” วรัทเอ่ยพูดไปก็กอดคอของนภัทรอย่างน่ารักจนพิชชาภาและปัมทมาหันหน้ามามองกันแบบมองบนด้วยความอิจฉาที่ทั้งสองหวานใส่กันแบบไม่เกร็งใจใคร“โทษนะคะ อยู่กันสี่คนนะคะ ไม่ใช่สองคนนะคะช่วยเห็นใจคนโสดด้วยนะคะ” พิชชาภาพูดแซวออกไปก็ทำหน้าใส่ทั้งสองหนุ่ม“นี่ถ้าไอ้ฟรานมันไม่แต่งงานล่ะก็ พี่จะให้พิชไปจีบมันเลยนะเนี่ย แต่ดูๆไปพิชไม่น่าจะใช่สเปคของมันเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นไอ้แฟรงก์น้องของมันล่ะไม่แน่ สนใจไหมล่ะเดี๋ยวพี่จะติดต่อให้ น้องไอ้ฟรานก็หล่อไม่แพ้มันเลยนะ” วรัทเอ่ยถามไปเพราะเห็นว่านภัทรแซวพิชชาภา เพราะคิดว่าพิชชาภาน่าจะชอบฟรานติโน่ เขาก็อยากให้พิชชาภาได้เจอคนดีๆเพราะเธอก็ช่วยเขากับนภัทรมาเยอะแล้วเขาก็อยากจะตอบแทนพิชชาภาบ้าง“ไม่เอาหรอกค่ะ พิชชอบอยู่แบบนี้แหละสบายใจดี ว่าแต่ทำไมพิชถึงไม่ใช่สเปคของคุณฟรานติโน่เหรอคะ แล้วสเปคของคุณฟรานติโน่เป็นยังไงเหรอคะพี่วรัท” พิชชาภาเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ ก่อนจะลุ้นว่าวรัทจะตอบอย่างไร“มันไม่ชอบกินเด็กน่ะสิ มันชอบแบบมีประสบการณ์ ก็อย่างที่รู้ๆนั่นแหละว่ามันร้อนแรงขนาดไหนเรื่องบนเตียง มันก็เลยชอบสาวๆที่เจนจัดม
“เหมาทั้งโรงเลยเหรอครับ ผมว่าไม่น่าจะทันนะครับตอนนี้ก็เกือบจะสี่โมงเย็นแล้วด้วย ไปดูวันอื่นไหมครับคุณฟราน” เมทีเอ่ยบอกไป เพราะมันกระชั้นชิดเกินไป เขาไม่คิดว่าจะเหมาทั้งโรงได้ นี่ถ้าเขาเดาไม่ผิดเจ้านายของเขาคงจะพาพิชชาภาไปดูแน่ๆ เล่นดูหนังอีโรติคแบบนี้นึกพิเรนอะไรขึ้นมาอีกถึงจะเหมาซื้อตั๋วทั้งโรง“ถ้าไม่ทันก็ไปเปิดโรงใหม่ นายก็โทรไปหาไอ้มาร์คให้มันจัดการให้ฉันก็ได้ ถ้าได้เรื่องยังไงก็โทรมาบอกฉัน แค่นี้แหละ” ฟรานติโน่บอกไปก็กดวางสายไป งานนี้เขาได้เอ้าท์ดอร์กับพิชชาภาแน่ๆ เพราะมาคัสมันเป้นเจ้าของห้างแล้วมันก็มีอภิสิทธิ์มากพอที่จะช่วยเขาให้สมปรารถนา ฟรานติโน่คิดไปอย่างตื่นเต้น ก่อนจะเดินไปหาชุดเปลี่ยน เขาก็เลือกหาชุดที่ถอดง่ายและสะดวกต่อการทำอะไรๆของเขา แต่พอพิชชาภาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยืนส์ มันเลยทำให้เขาเงิบไปทันที“นี่คุณแต่งตัวชิวไปไหม ผมจะพาไปทานอาหารร้านหรูๆนะ ไม่ใช่ข้าวแกงข้างทาง ไปเปลี่ยนชุดใหม่เดี๋ยวนี้เลยไป เห็นแล้วมันหงุดหงิด” ฟรานติโน่พูดไปอย่างขัดใจ ก่อนจะหาชุดของพิชชาภา แล้วเขาก็หยิบชุดเดรสสีหวานให้เธอ“หน้าฉันมันดูใส่ชุดเชยๆพวกนี้เหรอคะ ฉันไม่เอาหรอก ถ้าจ
“เดี๋ยวรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมไปซื้อตั๋วก่อน” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก็ให้พิชชาภานั่งรอเขาที่โซฟาหน้าโรงหนัง จากนั้นเขาก็เดินไปหาพนักงานที่เคาน์เตอร์แล้วบอกชื่อของเขาไป“ผมชื่อฟรานติโน่ ที่จองเหมาโรงไว้ ” ฟรานติโน่เอ่ยพูดก็ส่งนามบัตรของเขาให้พนักงานสาวไป แต่พนักงงานสาวทั้งสองคนกลับมองหน้าเขาแล้วยิ้มแบบอ่อยสุดฤทธิ์มาทั้งคู่“อ่อค่ะ รอสักครู่นะคะ” พนักงานสาวเอ่ยไปก็ยิ้มเขิน เพราะหนุ่มตรงหน้าหล่อแบบเวอร์วังมาก เธอจึงอ่อยไปแบบสุดตัวเพราะเพื่อนเธอที่ยืนอยู่ข้างๆก็อ่อยไม่ต่างจากเธอ ทั้งหล่อทั้งรวยแบบนี้ถ้าใครได้เป้นสามีก็คงจะสบายไปทั้งชาติ“นี่เป็นตั๋วนะคะ อยู่โรงที่7ค่ะ จะรับป๊อปคอร์นกับน้ำเพิ่มไหมคะ” พนักงานสาวเอ่ยบอกไปก็มองฟรานติโน่ด้วยสายตาหวานเยิ้ม“ตอนนี้กำลังจัดโปรโมชั่นเลยนะคะ ซื้อหนึ่งแถมอีกหนึ่งด้วย สนใจไหมคะคุณผู้ชาย” พนักงานสาวอีกคนเอ่ยพูดไปก็เอามือลูบเค้าน์เตอร์อย่างยั่วยวน พิชชาภาที่ยืนมองอยู่นานชักจะทนกับพนักงานสองคนนั้นไม่ไหว เธอก็เลยลุกขึ้นเดินไปหาฟรานติโน่ที่ปล่อยให้สองสาวอ่อยอยู่แบบนั้น“ที่รักคะ ทำไมช้าจังเลยคะ ปล่อยให้พิชรอตั้งนาน” พิชชาภาเดินเข้าไปคล้องแขนของฟรานติโน่อย่างห
ด้านแฟรงก์และพลอยลดาก็นั่งแอบอยู่ที่ห้องของแฟรงก์ เพราะว่าห้องนอนของแฟรงก์มันมีระเบียงมองไปที่สระว่ายน้ำแบบชัดเจน และพวกเขาก็เชื่อมสายไฟต่างๆให้มาอยู่ในห้องของแฟรงก์ เพื่อสะดวกต่อการเซอร์ไพร์สครั้งนี้ ส่วนคนที่แฟรงก์ให้มันจัดการ เขาก็ให้กลับตั้งแต่ครึ่งช่วโมงก่อนหน้านี้ไปหมดแล้วด้านฟรานติโน่ก็พาพิชชาภาเดินออกมาแล้วคอยพยุงเธอมาจนถึงสระว่ายน้ำที่ถูกตกแต่งไปด้วยลูกโป่งพร้อมมีแสงสีหลากสีสวยงามอยู่รอบๆ ก่อนจะส่งสัญญาณบอกกับน้องชายที่อยู่กับพลอยลดาให้ทำตามแผน ด้วยการปิดไฟที่สระว่ายน้ำทั้งหมดเพื่อเขาจะเปิดตาของพิชชาภา“พี่ฟรานจะทำอะไรคะ เมื่อไหร่จะถึงสักที” พิชชาภาที่ถูกปิดตาเอ่ยถามออกไปอย่างตื่นเต้นว่าฟรานติโน่กำลังจะทำอะไรเธอถึงพาเธอปิดตาแล้วเดินมานานขนาดนี้“เดี๋ยวก่อนนะคนดี ยืนตรงนี้แปปนึงนะครับ” ฟรานติโน่พูดเสียงเพราะก็ยิ้มมุมปากก่อนจะมองไปรอบๆที่ไฟทั้งหมดถูกปิดแล้วจนมันมืด เขาก็เอามือเอื้อมไปปลดผ้าปิดตาของพิชชาภาออกมา“ลืมตาได้แล้วคนดี” ฟรานติโน่บอกไป พิชชาภาก็ค่อยลืมตามาก็เห็นฟรานติโน่ยืนยิ้มใส่เธออยู่“มีอะไรกันคะ ทำไมต้องปิดตาพิชด้วย” พิชชาภาเอ่ยถามอย่างสงสัย ก่อนจะเห็นว่ามันมืดมาก
พอเช้าของอีกวันฟรานติโน่และแฟรงก์ก็พาพิชชาภาเดินทางไปส่งพลอยลดาที่บ้านของอลิซ่าผู้ดูแลพลอยลดาที่นี่โดยรถสปอตคันหรู เพื่อเข้าไปพูดคุยเกี่ยวกับการย้ายที่อยู่ของพลอยลดาให้มาอยู่ในความดูแลของฟรานติโน่ แต่ก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น กว่าฟรานติโน่และแฟรงก์จะเคลียร์ปัญหากับอดัมและอลิซ่าเสร็จก็นานเป็นชั่วโมง จากนั้นก็ช่วยกันขนของใช้ส่วนตัวของพลอยลดาออกมาบางส่วน แล้วก็กลับมาที่บ้านของฟรานติโน่“ช่วงที่พี่ยังอยู่ที่นี่พลอยก็พักห้องนั้นไปก่อนนะ เดี๋ยวถ้าพี่กับพิชกลับไทยไป พลอยก็ค่อยย้ายมาอยู่ห้องนี้ก็แล้วกันนะ ส่วนเรื่องที่พักเดี๋ยวพี่จะให้ไอ้แฟรงก์มันจัดการให้ ไม่ต้องห่วงนะ พิชพาน้องเอาของไปเก็บที่ห้องก่อนเถอะ” ฟรานติโน่บอกทั้งสองสาวไปด้วยรอยยิ้มเอ็นดู เพราะวันนี้เด็กสาวเจอแต่เรื่องไม่ดี เขาจึงพยายามพูดดีกับเธอให้เหมือนพี่ชายคนหนึ่งควรจะทำ“ไปกันเถอะยัยพลอย มาพี่ช่วยถือ” พิชชาภาเอ่ยพูดไปเสียงอ่อน ก็ช่วยน้องสาวที่ใบหน้าเศร้าเดินเข้าไปที่ห้องของน้องสาว พอแฟรงก์เห็นสองสาวเดินเข้าไปให้ห้องแล้ว เขาก็เอ่ยถามพี่ชายทันที“อ่าวเฮีย ทำไมเฮียไม่ไปจัดการเองอ่ะ ผมก็มีงานต้องทำนะครับ ไม่ได้มีเวลาไปทำอะไรให้ใคร โ
หลังจากนั้นทั้งสองก็หลับพักผ่อนจนเกือบเย็น ตื่นมาอีกทีก็เกือบจะหกโมงเย็นกว่าทั้งสองจะออกมาหาแฟรงก์และพลอยลดาที่ในบ้านหลังนี้ด้วย“อ่าวยัยพลอยทำไมมานั่งคนเดียว แล้วพี่แฟรงก์ล่ะ” พิชชาภาเดินออกมาจากห้องแล้วเดินไปที่ห้องโถงกลางบ้านก็เจอน้องสาวกำลังนั่งทำหน้ายักษ์อยู่ จึงเอ่ยถามออกไป“ไม่รู้สิคะ ป่านนี้คงนอนอืดตายแล้วมั้งคะ” พลอยลดาเอ่ยบอกไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เพราะยิ่งเธอนึกถึงตอนที่เขามาแอบมองเธอเล่นน้ำ แล้วเขาก็เล่นกับเจ้านั่นของเขา ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนบ่ายเธอก็อดโมโหไม่ได้“ยัยพลอย พี่แฟรงก์เขาแก่กว่าเราตั้งกี่ปี เคารพเขาบ้างสิเราน่ะ อีกอย่างต่อไปเราต้องอยู่กับพี่แฟรงก์ที่นี่ เพราะฉะนั้นเราต้องทำตัวดีๆกับพี่เขา เข้าใจไหม” พิชชาภาเอ่ยดุน้องสาวไปอย่างเตือนๆ เพราะยังไงแฟรงก์ก็อายุมากกว่าน้องสาวของเธอ“เคารพคนแบบนั้นไปทำไมล่ะคะ พี่พิชรู้ไหมว่าอีตานั่นมัน” พลอยลดาที่โมโหอยุ่พูดออกไปอย่างลืมตัว ก่อนจะหยุดพูดไปเพราะกลัวว่าพี่สาวจะเป็นห่วงมากกว่าเดิม“ทำไม พี่แฟรงก์ทำอะไรเรา บอกพี่มานะ” พิชชาภาเริ่มทำหน้าเครียดแบบจริงจัง พร้อมกับจ้องมองน้องสาวอย่างจับผิด“เปล่าค่ะ เขาก็แค่ชอบพูดกวนพลอย
ด้านฟรานติโน่ที่เขามารอพิชชาภาในห้องก็กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเขาคิดแผนอะไรดีๆออกแล้ว ว่าเขาควรจะเอาเวลาที่อยู่ที่นี่ทำอะไรดี แต่ก่อนที่เขาจะโทรหาเมที เขาจึงแอบส่งข้อความให้น้องชายช่วยดูแลน้องสาวของพิชชาภาระหว่างที่พวกเขาจะพักผ่อน จากนั้นเขาก็เดินไปล็อคประตูห้องแล้วเลือกที่จะโทรหาเมทีทันที“ว่าไงครับคุณแฟรงก์ มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” เมทีรับสายแล้วกรอกเสียงพูดไปอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะคิดในใจว่าเจ้านายของเขาคงจะมีงานด่วนให้เขาทำแน่ๆถึงโทรมาเร็วขนาดนี้ ทั้งที่พึ่งจะกำลังถึงอเมริกา“มีแน่ๆ ฉันจะเซอร์ไพร์สขอเมียฉันแต่งงานที่นี่” ฟรานติโน่เอ่ยบอกออกไปก็คิดไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉายออกมาอย่างอดไม่ได้ว่าพิชชาภาจะมีความสุขขนาดไหนถ้าเขาทำอะไรมุ้งมิ้งแบบนี้ให้เธอ“อะไรนะครับ นี่คุณฟรานจะขอคุณพิชแต่งงานที่นั่นเหรอครับ แต่คุณฟรานกับคุณพิชแต่งงานกันแล้วนิครับจะขอแต่งงานกันไปทำไมล่ะครับ ยังไงก็จดทะเบียนกันแล้วนิครับ” เมทีเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ เพราะทั้งสองก็จดทะเบียนสมรสกันไปแล้ว ทำไมต้องมาทำเซอร์ไพร์สอะไรอีก“ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแกถึงไม่มีเมียจนถึงอายุปูนนี้ ไม่มีความโรแมนติกเลยนะแกเนี่ย ถึงฉันกับพิชจะจดท
หลังจากนั้นทั้งสี่คนก็นั่งรถเดินทางไปยังบ้านของฟรานติโน่ที่อยู่ในเมืองฮอลลีวูดซึ่งมันเป็นเมืองที่อยู่ในลอสแองเจลิสอีกที แต่ก็ถือว่าเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงอยู่เหมือนกัน นั่งรถมาครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้านที่อยู่ริมทะเล“นี่บ้านเหรอคะเนี่ย ใหญ่เวอร์วังไปอีก” พลอยลดาลงจากรถคันหรูก็มองบ้านของพี่เขยอย่างอึ้งๆ เพราะมันเรียกว่าบ้านไม่ได้ มันต้องเรียกว่าคฤหาสน์แล้ว ยิ่งอยู่ติดทะเลแบบนี้พี่เขยเธอคงจะรวยน่าดู เพราะคนที่นี่ถ้าไม่รวยจริงอยู่ติดทะเลแบบนี้ไม่ได้แน่“นี่บ้านของพี่ฟรานจริงๆเหรอคะ” พิชชาถาเองก็อึ้งไม่ต่างจากน้องสาว เพราะบ้านของเขาที่ไทยก็ใหญ่มากแล้ว แต่พอเจอที่นี่ไปบ้านที่ไทยดูธรรมดาไปเลย“ พี่กับไอ้แฟรงก์พึ่งซื้อได้ไม่นานเท่าไหร่ มันสวยดีพี่ก็เลยซื้อเก็บไว้เผื่อมาทำงานที่นี่จะได้มีบ้านนอนสบายๆ ” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก็จูงมือของพิชชาภาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ริมทะเล เขาเลือกซื้อที่นี่ไว้เพราะทำงานที่อเมริกาแต่ละครั้งก็หลายเดือน ซื้อบ้านไว้น่าจะสะดวกกว่า“จะไม่เข้าบ้านเหรอ มัวแต่ยืนยิ้มอยู่ได้ ไม่ร้อนไง” แฟรงก์พูดไปก็มองหน้าของเด็กสาวอย่างกวนๆ ก่อนจะเดินตามฟรานติโน่และพิชชาภาเข้าไปในบ้าน“หืม ไอ้บ้
ด้านพิชชาภาก็เดินทางมาถึงอเมริกาก็เกือบสิบโมงเช้า พอได้เห็นเมืองที่น้องสาวอยู่ก็รู้สึกดีใจที่น้องสาวได้มาเรียนที่นี่ นั่นก็คือเมืองลอสแองเจลิสที่อยู่ในรัฐแคลิฟอเนียซึ่งอยู่ในแทบทะเลถือว่าเป็นเมืองที่ใหญ่มากๆเมืองหนึ่งในอเมริกา“ไงเราตื่นเต้นละสิ ตาลุกวาวเลยนะ” แฟรงก์เอ่ยพูดกับพิชาภาอย่างแซวๆ เมื่อเธอยิ้มหน้าบานแถมยังทำท่าตื่นเต้นจนออกนอกหน้า ซึ่งต่างจากเขาและพี่ชายที่มาที่นี่บ่อยแล้วเพราะมีธุรกิจอยุ่ที่นี่เป็นส่วนใหญ่“เมืองนี้สวยมากเลยอ่ะพี่แฟรงก์ ตอนเครื่องลงพิชมองดูวิวแล้วนะ เริสมาก เดี๋ยวต้องไปอ้อนพี่ฟรานให้พาเที่ยวหน่อยแล้วล่ะค่ะ” พิชชาภาพูดบอกไปก็ยิ้มหน้าบานก่อนจะหันไปหาฟรานติโน่ที่ยืนส่ายหัวใส่เธออยู่ข้างๆแฟรงก์“นี่มาหาน้องสาวไม่ใช่เหรอเรา ยังไม่ทันไรก็จะให้พี่พาเที่ยวเหรอ เคลียร์เรื่องน้องสาวเราให้จบก่อนเถอะ” ฟรานติโน่เอ่ยพูดบอกไปพร้อมกับเก็กท่าหล่อใส่พิชชาภาจนพิชชาภามองเขาอย่างเบะปากแบบหมั่นไส้“เคลียร์แน่ค่ะ นี่ก็บอกว่าถ้าส่งงานอาจารย์แล้วจะมารอรับที่สนามบิน ทำไมยังไม่มาก็ไม่รู้” พิชชาภาพูดบอกไปก็แลสายตามองหาน้องสาว เพราะน้องสาวของเธอบอกจะมารอรับ เพราะไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว
“เฮ้อ เบื่อพวกข้าวใหม่ปลามันจริงๆ ถ้าเฮียเป็นห่วงน้องพิชเดี๋ยวผมไปส่งน้องพิชเขาก่อนก็ได้ เพราะผมว่างงานมากเลยเฮีย ไม่ได้มีงานเต็มโต๊ะแบบเฮีย” แฟรงก์พูดไปอย่างกวนๆก็มองทั้งสองพูดคุยกันต่อ“มันจำเป็นต้องไปขนาดนั้นเลยเหรอ ก็ได้พี่จะให้พิชไปอเมริกา” ฟรานติโน่พูดไปอย่างไม่สนใจน้องชาย ก่อนจะยอมแพ้ลูกอ้อนของพิชชาภา เพราะแค่เห็นสายตาของเธอเขาก็สยบแทบเท้าของเธอแล้ว“เออโว้ย ยอมง่ายดีจริงพี่กู คนกลัวเมียสองพันสิบแปดชัดๆ” แฟรงก์พูดออกมาเบาๆอย่างงงๆ เมื่อกี้พี่ชายเขายังทำท่าแข็งขืนอยุ่เลย ตอนนี้กลับยอมง่ายๆ“พี่จะไปกับพิชด้วย ไปพรุ่งนี้ใช่ไหม พี่จะให้เมทีหาตั๋วเครื่องบินให้” ฟรานติโน่พูดออกไปจนพิชชาภายิ้มออกมาอย่างดีใจ“ขอบคุณนะคะ พี่ฟรานน่ารักที่สุดเลยค่ะ” พิชชาภาพูดบอกไปก็เอามือบีบแก้มของฟรานติโน่อย่างน่ารัก“อ่าวเฮียไหนบอกมีงานเยอะปลีกไปไม่ได้ไง แล้วงานที่นี่ใครจะทำเล่า” แฟรงก์เอ่ยถามออกไปอย่างงงๆ ปากอ้างว่ามีงานเยอะแต่พอพิชชาภาพูดว่าจะไปอเมริกาเท่านั้นแหละ พี่ชายของเขากลับเปลี่ยนใจทันที แบบนี้มันน่าน้อยใจจริงๆ“มันเรื่องของฉัน แกเองก็ไปเตรียมตัวด้วย เราจะไปอเมริกาพร้อมกัน” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก
“อดัมพ่อเลี้ยงของอลิสค่ะพี่พิช เขาจะลวนลามพลอย อือๆ พลอยไม่จะทำยังไงดีคะ พลอยไม่กล้าบอกเจกับอลิสด้วย พลอยไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว พลอยอยากกลับบ้าน พี่พิชช่วยพลอยนะคะ อือๆ” พลอยลดาเอ่ยบอกพี่สาวด้วยเสียงสะอื้น เธอพยายามอดทนมานานแล้ว แต่วันนี้อดัมพยายามลวนลามเธอจนเธอทนไม่ได้แล้ว แล้วเธอก็ไม่รู้จะบอกอลิซ่าแม่ของอลิสยังไง เธอกลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อเธอ“ใจเย็นๆนะพลอย เดี๋ยวพี่จะจัดการเรื่องนี้เองแล้วเราก็พยายามอยู่ห่างๆอดัมไว้อย่าไปใกล้เขา ถ้ามีอะไรก็เรียกให้เจช่วยนะพลอย แล้วก็ล็อคห้องดีๆ เข้าใจไหม เราไม่ต้องเป็นห่วงนะพี่จะไม่ยอมให้เราอยู่ที่นั่นอีกต่อไป” พิชชาภาเอ่ยบอกไปอย่างเป็นห่วงน้องสาว เธอไม่คิดเลยว่าน้องสาวของเธอจะเจอเรื่องแบบนี้ ขออย่าให้น้องสาวเธอโดนไอ้แก่อดัมนั่นทำอะไรเลย พิชชาภาคิดไปอย่างกังวล“ค่ะพี่พิช พลอยรู้นะคะว่าพ่อกับแม่ไม่มีเงินให้พลอยไปพักอยู่ที่อื่นหรอก เพราะที่พลอยมาเรียนที่นี่ได้ก็เพราะเงินของพี่พิช แต่ตอนนี้พลอยยอมกลับไปเรียนที่ไทยก็ได้ค่ะ แต่พลอยขอพี่พิชบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้นะคะ พลอยไม่อยากให้พวกท่านเป็นห่วงพลอยค่ะ” พลอยลดาบอกไปอย่างท้อใจ เพราะเธอเจอเรื่องแบบนี้แล้วมัน
“อ่าส์ พิช เจ็บไหม พี่ทำแรงไปหน่อย” ฟรานติโน่เอายถามออกไปก็มองพิชชาภาอย่างสงสาร เพราะวันนี้เขาเผลอเอาเธอแรงไปหน่อย“ไม่ค่ะ เพื่อลูกของเราพิชทนได้” พิชชาภาบอกไปก็ยิ้มละมุมใส่ฟรานติโน่“บล็อก อ่าส์ แดงเชียว” ฟรานติโถอนท่อนเอ็นออกจากร่องสาวก็นั่งยองๆดูร่อร่องสาวของพิชชาภาที่แดงเผือก ก่อนจะเห็นน้ำรักของเขาไหลออกมาจากรูเล็กๆนั่น เขาก็เอื้มมือไปหยิบทิชชู่มาเช็ดคราบน้ำรักของเขาออกไป“เดี๋ยวพิชทำเอง พี่ฟรานจัดการของตัวเองเถอะค่ะ” พิชชาภาเอ่ยบอกไปก็ลุกขึ้นแล้วดึงกระโปรงของเธอลง ก่อนจะมองหากางเกงชั้นในของตัวเองที่วางอยู่ขอบโต๊ะทำงานของฟรานติโน่ เธอก็ลุกขึ้นไปหยิบมาทันที“งั้นไปพร้อมกันนั่นแหละ” ฟรานติโน่บอกไปก็จูงมือพาพิชชาภาไปเข้าห้องน้ำในห้องทำงานของเขาที่อยู่ในห้องทำงานทันทีหลังจากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันทำความสะอาดของกันและกันจนเสร็จ ฟรานติโน่ก็มานั่งที่เก้าอี้ตรงโต๊ะทำงาน ส่วนพิชชาภาก็ไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกับฟรานติโน่แล้วเธอก็เอามือท้าวคางมองฟรานติโน่ทำงานอย่างหลงใหล“คนอะไร ยิ่งดูยิ่งหล่อ ยิ่งดูยิ่งน่าเอา” พิชชาภาพูดไปก็มองฟรานติโน่ไป จนฟรานติโน่ที่กำลังอ่านเอกสารถึงกับเงยหน้ามามองพิชชาภาอ