“มาแล้วค่ะทุกคน พิชพร้อมถ่ายแล้ว” พิชชาภาเดินมาพร้อมกับปัทมาด้วยท่าทางตื่นเต้น ก่อนจะยิ้มให้กับทุกคนที่อยู่ในเต้น แต่พอเห็นสายตาของฟรานติโน่มองมาใส่เธอตาเขียว เธอก็เอามือจุ๊ๆที่ปากบอกเขาไปแบบเตือนๆ“แน่ใจเหรอว่านี่ชุดไม่ใช่เศษผ้า” ฟรานติโน่พูดไปก็ถอดเสื้อยืดสีขาวของเขาออกไป เขาเผยแผงอกเปลือยเปล่าต่อหน้าทุกคนอย่างไม่อาย เพราะเขาห่วงคนจะมองนมของเมียเขามากกว่า ก็ดูสิ เธอเล่นใส่กางเกงขาสั้นสีดำสั้นแค่คืบมือกับบิกินี่ชั้นในสีดำที่มันดันนมเป็นเต้าของเธอให้เด่นชัดจนน่าโมโห“ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวก็จะถ่ายแล้ว จะใส่ทำไมคะ” พิชชาภาเอามือรั้งเสื้อของฟรานติโน่ที่เขาทำท่าจะเอามาให้เธอใส่ ก่อนจะเอามือรั้งเขาไว้แบบปรามๆเมื่อเขาทำท่าจะสวมใส่มันให้กับเธอ แต่สายตาก้มองไปที่หน้าท้องแกร่งด้วยสายตาหลงใหลจนได้“ก็ใส่อันนี้แหละถ่าย ไม่งั้นก็ไม่ต้องถ่าย รอบนี้ไม่ต้องมาขู่ผมนะ เพราะผมไม่ยอมให้คุณเอานมไปโชว์ให้คนทั้งประเทศดูหรอก” ฟรานติโน่พูดจบก็จับเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขาใส่หัวของพิชชาภาทันที จนมันกลายเป้นความเรียบร้อยที่แอบซ่อนความเซ็กซี่ไว้ข้างใน“เฮ้อ ใส่อะไรก็ใส่ไปเถอะน้องพิช ป่ะ เดี๋ยวเราจะเริ่มถ่ายกันแล้ว ทุกคนเ
ฟรานติโน่พาพิชชาภากลับมาที่รีสอร์ทก็ได้รับรายงานจากนักสืบที่เขาให้ตามพิชชาภาบอกว่ามีคนแอบตามเขากับพิชชาภามาที่รีสอร์ท เขาจึงต้องระวังตัวให้มากกว่าเดิม ก่อนจะบอกกับพิชชาภาว่าเขาจะพาเธอกลับกรุงเทพพรุ่งนี้ ส่วนน้าทั้งสองของเธอก็ให้เที่ยวที่พัทยานี่ไปก่อน เพราะเขาไม่อยากปล่อยเธอไว้คนเดียวให้เป็นอันตราย“นวดให้พิชหน่อยสิคะคุณฟราน พิชเมื่อยตัวไปหมดแล้ว” พิชชาภาเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะพูดอ้อนฟรานติโน่ให้มานวดให้เธอ“นวดแบบครั้งแรกที่เราเจอกันไหมล่ะ แบบนั้นน่ะผมนวดได้สบายๆเลยนะ” ฟรานติโน่พูดไปก็ถอดเสื้อออกแล้วปาทิ้งไปที่เก้าอี้ ก่อนจะกระโดขึ้นเตียงไปหาพิชชาภาแล้วกอดร่างบางไว้อย่างอ้อนๆ“ไม่เอาค่ะ วันนี้หลายรอบแล้วนะคะ ขอพิชพักหน่อยสิคะเมื่อยขาจะตายอยู่แล้ว คุณเล่นจับอ้าขาแล้วกดซะขนาดนั้นพิชก็เมื่อยนะคะ คุณตัวใหญ่อย่างกับอะไรดี” พิชชาภาบ่นไปก็ถูกฟรานติโน่จับพลิกขึ้นมานอนบนตัวเขา เธอจึงพูดดักทางเขาไว้ทันที เพราะถ้าเขาเอาเธอต่ออีกสักยกสองยกล่ะก็ พรุ่งนี้ได้เดินขาถ่างกลับกรุ้งเทพแน่“อะไรกัน วันนี้เราพึ่งจะจดทะเบียนเป็นผัวเมียกันไปนะ คุณจะไม่ให้ผมเข้าหอเลยเหรอ ดูสิแค่คุณนอน
เช้าวันต่อมาพิชชาภาก็บอกน้าของเธอและลุงชาติชายกับปกรณ์ว่าเธอจะกลับกรุงเทพพร้อมกับฟรานติโน่ ทุกคนก็ไม่ได้ว่าอะไร เธอกับเขาจึงเดินทางกลับมากรุงเทพในเวลาเกือบจะสิบโมง จนกระทั้งเที่ยงฟรานติโน่ก็พาพิชชาภาไปทานข้าวก่อนที่จะเดินทางไปที่บ้านของเขา“คุณฟรานคะ นี่ไม่ใช่บ้านสวนนิคะ ไหนคุณบอกว่าจะพาพิชกลับบ้านไงคะ” พิชชาภาทำหน้างงๆ เพราะเขามาเธอมาบ้านหลังใหญ่นี้ทำไมกัน ไม่สิ มันไม่ใช่บ้านแล้ว นี่มันคฤหาส์นชัดๆ พิชชาภาคิดในใจอย่างสงสัย“ผมไม่อยากให้คุณอยู่บ้านสวนคนเดียวตอนที่ผมไม่อยู่ ผมเลยพาคุณาที่บ้านผม อีกอย่างเป็นลุกสะใภ้ถ้าไม่เข้ามาไหว้แม่สามีมันก็ดูไม่ดี แล้วเราสองคนก็จดทะเบียนสมรสกันแล้ว คุณก็เป็นคุณนายของสุริสิงห์คนใหม่ เพราะฉะนั้นคุณต้องมาอยู่บ้านหลังนี้” ฟรานติโน่พูดบอกไปก็จับมือพิชชาภาเข้าไปในบ้านทันที เขาไม่อยากให้เธออยุ่คนเดียวเพราะตอนนี้มีคนกำลังตามเธออยู่ เขาไม่อยากให้เธอเป็นอะนตรายจึงพาเธอมาอยู่บ้านของเขา แล้วอีกอย่างเขาอยากจะพาเธอมาเจอกับแม่ของเขาด้วยส่วนพิชชาภาก็ได้แต่ทำหน้าเขินอายจนไม่รู้จะทำยังไง นี่เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะจดทะเบียนกับเขาแล้วจริงๆ แถมเขายังใส่ใจเธอและเอาใ
พิชชาภามาอยู่บ้านของฟรานติโน่เกือบอาทิตย์เขาก็ไม่ให้เธอออกไปไหนเลย แถมเขาก็ยังขนเอางานมาทำที่บ้าน กลางวันก็ทำงานไปกลางคืนเขาก็ตั้งหน้าตั้งตาปั้มลูกกับเธอทุกคืนแบบนี้มาทั้งอาทิตย์ จนเธออยากจะออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง“พี่ฟรานขา ทำงานเสร็จรึยังคะ” พิชชาภาเดินเข้ามากอดฟรานติโน่จากด้านหลังแล้วเอ่ยพูดอยากออดอ้อนเขา ตอนนี้เธอเรียกเขาว่าพี่ฟรานตามที่เขาบอกแล้ว มันก็ดูน่ารักไปอีกแบบ“ยังเลยครับ จุ๊บ อ้อนแบบนี้จะเอาอะไรอีกล่ะ” ฟรานติโน้หันไปหอมแก้มพิชชาภาอย่างรักใคร่ พร้อมกับเอาหัวซบที่หน้าอกของพิชชาภา“พิชออกไปข้างนอกนะคะ พิชจะไปร้านพี่หงส์น่ะคะ พอดีพิชต้องเข้าไปเอาใบฝึกงานที่พิชฝึกจบแล้ว แล้วพิชก็จะไปปาร์ตี้กับไอ้ต้นแล้วก็แป้งต่อ คืนนี้คงจะกลับดึกๆหน่อยนะคะ ว้าย” พิชชาภาบอกไปก็ยิ้มใส่ฟรานติโน่แล้วอยู่ๆเขาก็จับมือเธอลงไปนั่งที่ตักของเขาอย่างรวดเร็ว“ผมไม่ให้ไป อย่าทำให้ผมเป็นห่วงได้ไหม ถ้าอยากจะปาร์ตี้ก็บอกพวกนั้นให้มาปาร์ตี้ที่บ้านเราสิ ส่วนเรื่องใบฝึกงานเดี๋ยวผมจะให้เมทีไปเอาที่คุณหงส์ให้” ฟรานติโน่บอกไปอย่างไม่ยอม เพราะถ้าเขายังจัดการกับเสี่ยกำธรไม่ได้ เขาก็ไม่อยากให้พิชชาภาออกไปเสี่ยอั
“เอาจนได้นะยัยตัวแสบ เมที อย่าพึ่งกลับ ฉันมีงานจะให้นายทำ” ฟรานติโน่เอ่ยพูดไปก็เดินไปที่คอมพิวเตอร์ของเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกดเปิดภาพบันทึกกล้องวงจรปิดในบ้านทุกตัว แล้วเขาก็เห็นภาพเมียรักของเขาปีนกำแพงออกไปอย่างช่ำชอง จนเขากัดฟันขึ้นเป้นสันอย่างโกรธๆที่เธอกล้าขัดคำสั่งของเขาแล้วหนีไปแบบนี้“เอาไงครับคุณฟราน จะให้ผมส่งคนตามหาเลยไหมครับ” เมทีเอ่ยถามออกไป เมื่อดูภาพที่พิชชาภาปีนรั้วออกไปเสร็จ เขาไม่คิดเลยว่าสาวสวยแบบนั้นจะปีนรั้วได้เก่งขนาดนี้ งานนี้เจ้านายของเขาต้องโกรธมากแน่ๆ“อืม ส่งคนไปตามที่คอนโดของเพื่อนพิชชาภาด้วย พวกนั้นคงจะไปด้วยกัน” ฟรานติโน่พูดไปก็ทำหน้านิ่งเงียบไป“อ่อครับ ครับ แล้วนี่คุณฟรานติโน่จะไปไหนครับ” เมทีเอ่ยถามต่อเมื่อเห็นฟรานติโน่ทำท่าจะเดินออกไป“ก็ไปตามหาเมียสิวะไอ้นี่ ถามแปลก” ฟรานติโน่บอกไปก็เดินออกไปทันที จากนั้นเขาก็ขับรถไปดูที่ร้านของหงส์ฟ้าพร้อมกับเมทีทันทีด้านเสี่ยกำธรก็ได้รับรายงานจากลูกน้องว่าพิชชาภาแอบหนีออกมาจากบ้านของฟรานติโน่ เขาก็ยิ้มออกมาอย่างสะใจที่ตอนนี้เหยื่อสาวของเขากำลังจะมาเข้าปากของเขาแล้ว เขาจึงสั่งลูกน้องให้ติดตามพิชชาภาไปและรอจังหวะจัดกา
“ทำไมมันร้อนแบบนี้ พวกแกทำอะไรฉัน” พิชชาภาพูดไปด้วยเสียงสั่นปนสะอื้น ก่อนจะมองชายชุดดำด้วยสายตาหวาดกลัว“ก็ยาที่จะทำให้น้องสาวได้สนุกกับเจ้านายของพวกพี่ไงจ้ะ ฮ่าๆ ยาคงออกฤทธิ์แล้วใช่ไหมล่ะ ใจเย็นๆนะน้อง เดี๋ยวน้องก็โดนเยสมใจยากแล้ว ฮ่าๆ” ชายชุดดำพูดไปเพื่อนๆของมันทั้งสองคนก็หัวเราะตามไปด้วย จนพิชชาภาน้ำตาร่วงอย่างอดสู่ตัวเองที่ต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ ตอนนี้เธอได้แต่ภาวนาขอให้คนมาช่วย แต่มันก็แทบจะไม่มีเลย“ไอ้เลว อือๆ” พิชชาภาพูดไปก็ร้องไป พร้อมกับอดทนกับความร้อนรุ่มที่กำลังเกิดขึ้น เธอจะต้องอดทนให้ได้ เธอมันโง่เองที่หนีออกจากบ้านของฟรานติโน่ทั้งที่เขาก็เตือนเธอแล้ว เธอมันโง่เองจริงๆด้านฟรานติโน่ก็มองรถตู้ที่ลูกน้องขับรถตามอย่างเก็บอารมณ์โกรธ เพราะไม่รู้ว่าพวกมันจะพาเมียของเขาไปไหน แล้วไม่รุ้ว่ามันจะทำอะไรเมียของเขาไปแล้วบ้าง“รีบๆขับสิวะ ถ้าตามไม่ทันฉันเอาพวกแกตายแน่ เร็วๆ” ฟรานติโน่เอ่ยบอกออกไปก็มองรถตรงหน้าด้วยใจว้าวุ่น“ใจเย็นครับนาย ตอนนี้คนของเราตามประกบสองคันแล้ว ยังไงก็ไม่มีพลาดครับ” เมทีเอ่ยบอก เพราะนอกจากจะมีรถที่พวกเขาตามแล้ว ตอนนี้ยังมีรถลูกน้องที่ตามมาเพิ่มอีกคัน“เม
“มึงทำอะไรเมียกู ไอ้เลว ผั้วะ” ฟรานติโน่ต่อยหน้าของเสี่ยกำธรไปก็มองหน้าอย่างเอาเรื่อง เพราะพิชชาภามีท่าทางทรมานอย่างเห้นได้ชัดแบบนั้น“ก็ยาเพิ่มความร่านในตัวเมียมึงไง ฮ่าๆ แล้วเรื่องเด็กมึงจะทำอะไรได้ในเมื่อคนทั้งประเทศเข้าใจว่ามึงเป็นพ่อของหลานกูไปแล้วฮ่าๆ สุดท้ายอีเด็กนี่ก็จะกลายเป็นเมียน้อยของเมีย ฮ่าๆ สะใจโว้ย” เสี่ยกำธรพูดไปอย่างสะใจ ก่อนจะมองหน้าของฟรานติโน่แล้วแสยะยิ้มใส่ทั้งที่เลือดกลบปาก“มึงน่ะโง่ทั้งพ่อทั้งลูก กูจดทะเบียนกับพิชนานแล้วโว้ย กูไม่โง่เอาลูกมึมาเป็นแม่ของลูกกูหรอกไอ้เสี่ย แล้วกูจะบอกให้นะ กูไม่มีวันแต่งงานกับลูกมึง ในเมื่อมึงคิดจะทำระยำกับเมียกู กูก็จะให้มึงได้ได้ลิ้มรสบ้างว่าคนที่มันโดนทำระยำแบบนี้ มันเป็นยังไง” ฟรานติโน่พูดไปก็ยิ้มเหี้ยมใส่เสี่ยกำธร ก่อนจะกระตุกยิ้มใส่อย่างร้ายๆ“หมายความว่ายังไง แกจะทำอะไรลูกสาวฉัน อย่านะ ลูกสาวฉันท้องอยู่นะ” กำธรพูดไปอย่างห่วงใยลูกสาว เพราะถ้ามันทำแบบที่เขาทำกับเมียมัน เขาคงทนเห็นลูกสาวเป็นแบบนั้นไม่ได้“ไชมึงไม่ต้องขอ กูไม่ทำอะไรเลวๆกับผู้หญิงหรอก แต่กับมึงน่ะกูไม่พลาด เมที” ฟรานติโน่พูดจบก็เรียกเมที และเมทีก็เดินเข้ามาพร้อ
พอพิชชาภาและฟรานติโน่กลับมาที่บ้านแฟรงก์และฟารีดาก็นั่งรออยู่อย่างเป็นห่วงพิชชาภา เพราะทั้งสองรับรู้ว่าพิชชาภาหาบตัวไป“กลับมากันแล้วเหรอลูก ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ จะไปไหนก็บอกกันดีๆอย่าหนีออกไปแบบนี้ รู้ไหมว่าทุกคนเป็นห่วงหนูขนาดไหน” ฟารีดาพูดไปก็เดินเข้าไปกอดพิชชาภาอย่างรักใคร่ ก่อนจะเห็นตัวลูกสะใภ้สั่นๆ เธอก็ทำหน้าสงสัย ก่อนจะถอนกอดออกแล้วมองดูว่าพิชชาภาเป็นอะไร“หนูขอโทษนะคะมัม ต่อไปหนูจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ” พิชชาภาเอ่ยพูดไปเสียงสั่น เพราะเธอกำลังร้อนรุ่มอย่างต้องการปลดปล่อย ยิ่งตอนนี้น้องสาวของเธอมันเปียกชื้นจนเธอต้องหุบขาเข้าหากันอย่างทรมาน“งั้นมัมก็สั่งสอนลูกสะใภ้มัมเลยนะครับ ผมจะไปอาบน้ำก่อน เมื่อกี้ในร้อนแอร์มันไม่ค่อยเย็นเลย ร้อนมากเลยครับตอนนี้” ฟรานติโน่พูดไปก็ยิ้มกวนๆใส่พิชชาภา เพราะเขารู้ว่าเธอทรมานอยู่ เขาก็เลยอยากจะแกล้งเธอให้หลาบจำจะได้เข็ดหลาบ เขาจึงขยิบตาให้พิชชาภาก่อนจะเดินออกไป“พี่ฟราน รอพิชก่อนสิคะ” พิชชาภาร้องบอกไป ก็ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะแม่จองเขาก็ยังคงจับมือเธอไว้แบบนี้ แล้วเธอจะไปปลดปล่อยความทรมานนี้ได้ยังไง พิชชาภาคิดไปก็บิดขาไปมา“เป็นอะไรน้องพิช
ด้านแฟรงก์และพลอยลดาก็นั่งแอบอยู่ที่ห้องของแฟรงก์ เพราะว่าห้องนอนของแฟรงก์มันมีระเบียงมองไปที่สระว่ายน้ำแบบชัดเจน และพวกเขาก็เชื่อมสายไฟต่างๆให้มาอยู่ในห้องของแฟรงก์ เพื่อสะดวกต่อการเซอร์ไพร์สครั้งนี้ ส่วนคนที่แฟรงก์ให้มันจัดการ เขาก็ให้กลับตั้งแต่ครึ่งช่วโมงก่อนหน้านี้ไปหมดแล้วด้านฟรานติโน่ก็พาพิชชาภาเดินออกมาแล้วคอยพยุงเธอมาจนถึงสระว่ายน้ำที่ถูกตกแต่งไปด้วยลูกโป่งพร้อมมีแสงสีหลากสีสวยงามอยู่รอบๆ ก่อนจะส่งสัญญาณบอกกับน้องชายที่อยู่กับพลอยลดาให้ทำตามแผน ด้วยการปิดไฟที่สระว่ายน้ำทั้งหมดเพื่อเขาจะเปิดตาของพิชชาภา“พี่ฟรานจะทำอะไรคะ เมื่อไหร่จะถึงสักที” พิชชาภาที่ถูกปิดตาเอ่ยถามออกไปอย่างตื่นเต้นว่าฟรานติโน่กำลังจะทำอะไรเธอถึงพาเธอปิดตาแล้วเดินมานานขนาดนี้“เดี๋ยวก่อนนะคนดี ยืนตรงนี้แปปนึงนะครับ” ฟรานติโน่พูดเสียงเพราะก็ยิ้มมุมปากก่อนจะมองไปรอบๆที่ไฟทั้งหมดถูกปิดแล้วจนมันมืด เขาก็เอามือเอื้อมไปปลดผ้าปิดตาของพิชชาภาออกมา“ลืมตาได้แล้วคนดี” ฟรานติโน่บอกไป พิชชาภาก็ค่อยลืมตามาก็เห็นฟรานติโน่ยืนยิ้มใส่เธออยู่“มีอะไรกันคะ ทำไมต้องปิดตาพิชด้วย” พิชชาภาเอ่ยถามอย่างสงสัย ก่อนจะเห็นว่ามันมืดมาก
พอเช้าของอีกวันฟรานติโน่และแฟรงก์ก็พาพิชชาภาเดินทางไปส่งพลอยลดาที่บ้านของอลิซ่าผู้ดูแลพลอยลดาที่นี่โดยรถสปอตคันหรู เพื่อเข้าไปพูดคุยเกี่ยวกับการย้ายที่อยู่ของพลอยลดาให้มาอยู่ในความดูแลของฟรานติโน่ แต่ก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น กว่าฟรานติโน่และแฟรงก์จะเคลียร์ปัญหากับอดัมและอลิซ่าเสร็จก็นานเป็นชั่วโมง จากนั้นก็ช่วยกันขนของใช้ส่วนตัวของพลอยลดาออกมาบางส่วน แล้วก็กลับมาที่บ้านของฟรานติโน่“ช่วงที่พี่ยังอยู่ที่นี่พลอยก็พักห้องนั้นไปก่อนนะ เดี๋ยวถ้าพี่กับพิชกลับไทยไป พลอยก็ค่อยย้ายมาอยู่ห้องนี้ก็แล้วกันนะ ส่วนเรื่องที่พักเดี๋ยวพี่จะให้ไอ้แฟรงก์มันจัดการให้ ไม่ต้องห่วงนะ พิชพาน้องเอาของไปเก็บที่ห้องก่อนเถอะ” ฟรานติโน่บอกทั้งสองสาวไปด้วยรอยยิ้มเอ็นดู เพราะวันนี้เด็กสาวเจอแต่เรื่องไม่ดี เขาจึงพยายามพูดดีกับเธอให้เหมือนพี่ชายคนหนึ่งควรจะทำ“ไปกันเถอะยัยพลอย มาพี่ช่วยถือ” พิชชาภาเอ่ยพูดไปเสียงอ่อน ก็ช่วยน้องสาวที่ใบหน้าเศร้าเดินเข้าไปที่ห้องของน้องสาว พอแฟรงก์เห็นสองสาวเดินเข้าไปให้ห้องแล้ว เขาก็เอ่ยถามพี่ชายทันที“อ่าวเฮีย ทำไมเฮียไม่ไปจัดการเองอ่ะ ผมก็มีงานต้องทำนะครับ ไม่ได้มีเวลาไปทำอะไรให้ใคร โ
หลังจากนั้นทั้งสองก็หลับพักผ่อนจนเกือบเย็น ตื่นมาอีกทีก็เกือบจะหกโมงเย็นกว่าทั้งสองจะออกมาหาแฟรงก์และพลอยลดาที่ในบ้านหลังนี้ด้วย“อ่าวยัยพลอยทำไมมานั่งคนเดียว แล้วพี่แฟรงก์ล่ะ” พิชชาภาเดินออกมาจากห้องแล้วเดินไปที่ห้องโถงกลางบ้านก็เจอน้องสาวกำลังนั่งทำหน้ายักษ์อยู่ จึงเอ่ยถามออกไป“ไม่รู้สิคะ ป่านนี้คงนอนอืดตายแล้วมั้งคะ” พลอยลดาเอ่ยบอกไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เพราะยิ่งเธอนึกถึงตอนที่เขามาแอบมองเธอเล่นน้ำ แล้วเขาก็เล่นกับเจ้านั่นของเขา ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนบ่ายเธอก็อดโมโหไม่ได้“ยัยพลอย พี่แฟรงก์เขาแก่กว่าเราตั้งกี่ปี เคารพเขาบ้างสิเราน่ะ อีกอย่างต่อไปเราต้องอยู่กับพี่แฟรงก์ที่นี่ เพราะฉะนั้นเราต้องทำตัวดีๆกับพี่เขา เข้าใจไหม” พิชชาภาเอ่ยดุน้องสาวไปอย่างเตือนๆ เพราะยังไงแฟรงก์ก็อายุมากกว่าน้องสาวของเธอ“เคารพคนแบบนั้นไปทำไมล่ะคะ พี่พิชรู้ไหมว่าอีตานั่นมัน” พลอยลดาที่โมโหอยุ่พูดออกไปอย่างลืมตัว ก่อนจะหยุดพูดไปเพราะกลัวว่าพี่สาวจะเป็นห่วงมากกว่าเดิม“ทำไม พี่แฟรงก์ทำอะไรเรา บอกพี่มานะ” พิชชาภาเริ่มทำหน้าเครียดแบบจริงจัง พร้อมกับจ้องมองน้องสาวอย่างจับผิด“เปล่าค่ะ เขาก็แค่ชอบพูดกวนพลอย
ด้านฟรานติโน่ที่เขามารอพิชชาภาในห้องก็กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเขาคิดแผนอะไรดีๆออกแล้ว ว่าเขาควรจะเอาเวลาที่อยู่ที่นี่ทำอะไรดี แต่ก่อนที่เขาจะโทรหาเมที เขาจึงแอบส่งข้อความให้น้องชายช่วยดูแลน้องสาวของพิชชาภาระหว่างที่พวกเขาจะพักผ่อน จากนั้นเขาก็เดินไปล็อคประตูห้องแล้วเลือกที่จะโทรหาเมทีทันที“ว่าไงครับคุณแฟรงก์ มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” เมทีรับสายแล้วกรอกเสียงพูดไปอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะคิดในใจว่าเจ้านายของเขาคงจะมีงานด่วนให้เขาทำแน่ๆถึงโทรมาเร็วขนาดนี้ ทั้งที่พึ่งจะกำลังถึงอเมริกา“มีแน่ๆ ฉันจะเซอร์ไพร์สขอเมียฉันแต่งงานที่นี่” ฟรานติโน่เอ่ยบอกออกไปก็คิดไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉายออกมาอย่างอดไม่ได้ว่าพิชชาภาจะมีความสุขขนาดไหนถ้าเขาทำอะไรมุ้งมิ้งแบบนี้ให้เธอ“อะไรนะครับ นี่คุณฟรานจะขอคุณพิชแต่งงานที่นั่นเหรอครับ แต่คุณฟรานกับคุณพิชแต่งงานกันแล้วนิครับจะขอแต่งงานกันไปทำไมล่ะครับ ยังไงก็จดทะเบียนกันแล้วนิครับ” เมทีเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ เพราะทั้งสองก็จดทะเบียนสมรสกันไปแล้ว ทำไมต้องมาทำเซอร์ไพร์สอะไรอีก“ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแกถึงไม่มีเมียจนถึงอายุปูนนี้ ไม่มีความโรแมนติกเลยนะแกเนี่ย ถึงฉันกับพิชจะจดท
หลังจากนั้นทั้งสี่คนก็นั่งรถเดินทางไปยังบ้านของฟรานติโน่ที่อยู่ในเมืองฮอลลีวูดซึ่งมันเป็นเมืองที่อยู่ในลอสแองเจลิสอีกที แต่ก็ถือว่าเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงอยู่เหมือนกัน นั่งรถมาครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้านที่อยู่ริมทะเล“นี่บ้านเหรอคะเนี่ย ใหญ่เวอร์วังไปอีก” พลอยลดาลงจากรถคันหรูก็มองบ้านของพี่เขยอย่างอึ้งๆ เพราะมันเรียกว่าบ้านไม่ได้ มันต้องเรียกว่าคฤหาสน์แล้ว ยิ่งอยู่ติดทะเลแบบนี้พี่เขยเธอคงจะรวยน่าดู เพราะคนที่นี่ถ้าไม่รวยจริงอยู่ติดทะเลแบบนี้ไม่ได้แน่“นี่บ้านของพี่ฟรานจริงๆเหรอคะ” พิชชาถาเองก็อึ้งไม่ต่างจากน้องสาว เพราะบ้านของเขาที่ไทยก็ใหญ่มากแล้ว แต่พอเจอที่นี่ไปบ้านที่ไทยดูธรรมดาไปเลย“ พี่กับไอ้แฟรงก์พึ่งซื้อได้ไม่นานเท่าไหร่ มันสวยดีพี่ก็เลยซื้อเก็บไว้เผื่อมาทำงานที่นี่จะได้มีบ้านนอนสบายๆ ” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก็จูงมือของพิชชาภาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ริมทะเล เขาเลือกซื้อที่นี่ไว้เพราะทำงานที่อเมริกาแต่ละครั้งก็หลายเดือน ซื้อบ้านไว้น่าจะสะดวกกว่า“จะไม่เข้าบ้านเหรอ มัวแต่ยืนยิ้มอยู่ได้ ไม่ร้อนไง” แฟรงก์พูดไปก็มองหน้าของเด็กสาวอย่างกวนๆ ก่อนจะเดินตามฟรานติโน่และพิชชาภาเข้าไปในบ้าน“หืม ไอ้บ้
ด้านพิชชาภาก็เดินทางมาถึงอเมริกาก็เกือบสิบโมงเช้า พอได้เห็นเมืองที่น้องสาวอยู่ก็รู้สึกดีใจที่น้องสาวได้มาเรียนที่นี่ นั่นก็คือเมืองลอสแองเจลิสที่อยู่ในรัฐแคลิฟอเนียซึ่งอยู่ในแทบทะเลถือว่าเป็นเมืองที่ใหญ่มากๆเมืองหนึ่งในอเมริกา“ไงเราตื่นเต้นละสิ ตาลุกวาวเลยนะ” แฟรงก์เอ่ยพูดกับพิชาภาอย่างแซวๆ เมื่อเธอยิ้มหน้าบานแถมยังทำท่าตื่นเต้นจนออกนอกหน้า ซึ่งต่างจากเขาและพี่ชายที่มาที่นี่บ่อยแล้วเพราะมีธุรกิจอยุ่ที่นี่เป็นส่วนใหญ่“เมืองนี้สวยมากเลยอ่ะพี่แฟรงก์ ตอนเครื่องลงพิชมองดูวิวแล้วนะ เริสมาก เดี๋ยวต้องไปอ้อนพี่ฟรานให้พาเที่ยวหน่อยแล้วล่ะค่ะ” พิชชาภาพูดบอกไปก็ยิ้มหน้าบานก่อนจะหันไปหาฟรานติโน่ที่ยืนส่ายหัวใส่เธออยู่ข้างๆแฟรงก์“นี่มาหาน้องสาวไม่ใช่เหรอเรา ยังไม่ทันไรก็จะให้พี่พาเที่ยวเหรอ เคลียร์เรื่องน้องสาวเราให้จบก่อนเถอะ” ฟรานติโน่เอ่ยพูดบอกไปพร้อมกับเก็กท่าหล่อใส่พิชชาภาจนพิชชาภามองเขาอย่างเบะปากแบบหมั่นไส้“เคลียร์แน่ค่ะ นี่ก็บอกว่าถ้าส่งงานอาจารย์แล้วจะมารอรับที่สนามบิน ทำไมยังไม่มาก็ไม่รู้” พิชชาภาพูดบอกไปก็แลสายตามองหาน้องสาว เพราะน้องสาวของเธอบอกจะมารอรับ เพราะไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว
“เฮ้อ เบื่อพวกข้าวใหม่ปลามันจริงๆ ถ้าเฮียเป็นห่วงน้องพิชเดี๋ยวผมไปส่งน้องพิชเขาก่อนก็ได้ เพราะผมว่างงานมากเลยเฮีย ไม่ได้มีงานเต็มโต๊ะแบบเฮีย” แฟรงก์พูดไปอย่างกวนๆก็มองทั้งสองพูดคุยกันต่อ“มันจำเป็นต้องไปขนาดนั้นเลยเหรอ ก็ได้พี่จะให้พิชไปอเมริกา” ฟรานติโน่พูดไปอย่างไม่สนใจน้องชาย ก่อนจะยอมแพ้ลูกอ้อนของพิชชาภา เพราะแค่เห็นสายตาของเธอเขาก็สยบแทบเท้าของเธอแล้ว“เออโว้ย ยอมง่ายดีจริงพี่กู คนกลัวเมียสองพันสิบแปดชัดๆ” แฟรงก์พูดออกมาเบาๆอย่างงงๆ เมื่อกี้พี่ชายเขายังทำท่าแข็งขืนอยุ่เลย ตอนนี้กลับยอมง่ายๆ“พี่จะไปกับพิชด้วย ไปพรุ่งนี้ใช่ไหม พี่จะให้เมทีหาตั๋วเครื่องบินให้” ฟรานติโน่พูดออกไปจนพิชชาภายิ้มออกมาอย่างดีใจ“ขอบคุณนะคะ พี่ฟรานน่ารักที่สุดเลยค่ะ” พิชชาภาพูดบอกไปก็เอามือบีบแก้มของฟรานติโน่อย่างน่ารัก“อ่าวเฮียไหนบอกมีงานเยอะปลีกไปไม่ได้ไง แล้วงานที่นี่ใครจะทำเล่า” แฟรงก์เอ่ยถามออกไปอย่างงงๆ ปากอ้างว่ามีงานเยอะแต่พอพิชชาภาพูดว่าจะไปอเมริกาเท่านั้นแหละ พี่ชายของเขากลับเปลี่ยนใจทันที แบบนี้มันน่าน้อยใจจริงๆ“มันเรื่องของฉัน แกเองก็ไปเตรียมตัวด้วย เราจะไปอเมริกาพร้อมกัน” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก
“อดัมพ่อเลี้ยงของอลิสค่ะพี่พิช เขาจะลวนลามพลอย อือๆ พลอยไม่จะทำยังไงดีคะ พลอยไม่กล้าบอกเจกับอลิสด้วย พลอยไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว พลอยอยากกลับบ้าน พี่พิชช่วยพลอยนะคะ อือๆ” พลอยลดาเอ่ยบอกพี่สาวด้วยเสียงสะอื้น เธอพยายามอดทนมานานแล้ว แต่วันนี้อดัมพยายามลวนลามเธอจนเธอทนไม่ได้แล้ว แล้วเธอก็ไม่รู้จะบอกอลิซ่าแม่ของอลิสยังไง เธอกลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อเธอ“ใจเย็นๆนะพลอย เดี๋ยวพี่จะจัดการเรื่องนี้เองแล้วเราก็พยายามอยู่ห่างๆอดัมไว้อย่าไปใกล้เขา ถ้ามีอะไรก็เรียกให้เจช่วยนะพลอย แล้วก็ล็อคห้องดีๆ เข้าใจไหม เราไม่ต้องเป็นห่วงนะพี่จะไม่ยอมให้เราอยู่ที่นั่นอีกต่อไป” พิชชาภาเอ่ยบอกไปอย่างเป็นห่วงน้องสาว เธอไม่คิดเลยว่าน้องสาวของเธอจะเจอเรื่องแบบนี้ ขออย่าให้น้องสาวเธอโดนไอ้แก่อดัมนั่นทำอะไรเลย พิชชาภาคิดไปอย่างกังวล“ค่ะพี่พิช พลอยรู้นะคะว่าพ่อกับแม่ไม่มีเงินให้พลอยไปพักอยู่ที่อื่นหรอก เพราะที่พลอยมาเรียนที่นี่ได้ก็เพราะเงินของพี่พิช แต่ตอนนี้พลอยยอมกลับไปเรียนที่ไทยก็ได้ค่ะ แต่พลอยขอพี่พิชบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้นะคะ พลอยไม่อยากให้พวกท่านเป็นห่วงพลอยค่ะ” พลอยลดาบอกไปอย่างท้อใจ เพราะเธอเจอเรื่องแบบนี้แล้วมัน
“อ่าส์ พิช เจ็บไหม พี่ทำแรงไปหน่อย” ฟรานติโน่เอายถามออกไปก็มองพิชชาภาอย่างสงสาร เพราะวันนี้เขาเผลอเอาเธอแรงไปหน่อย“ไม่ค่ะ เพื่อลูกของเราพิชทนได้” พิชชาภาบอกไปก็ยิ้มละมุมใส่ฟรานติโน่“บล็อก อ่าส์ แดงเชียว” ฟรานติโถอนท่อนเอ็นออกจากร่องสาวก็นั่งยองๆดูร่อร่องสาวของพิชชาภาที่แดงเผือก ก่อนจะเห็นน้ำรักของเขาไหลออกมาจากรูเล็กๆนั่น เขาก็เอื้มมือไปหยิบทิชชู่มาเช็ดคราบน้ำรักของเขาออกไป“เดี๋ยวพิชทำเอง พี่ฟรานจัดการของตัวเองเถอะค่ะ” พิชชาภาเอ่ยบอกไปก็ลุกขึ้นแล้วดึงกระโปรงของเธอลง ก่อนจะมองหากางเกงชั้นในของตัวเองที่วางอยู่ขอบโต๊ะทำงานของฟรานติโน่ เธอก็ลุกขึ้นไปหยิบมาทันที“งั้นไปพร้อมกันนั่นแหละ” ฟรานติโน่บอกไปก็จูงมือพาพิชชาภาไปเข้าห้องน้ำในห้องทำงานของเขาที่อยู่ในห้องทำงานทันทีหลังจากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันทำความสะอาดของกันและกันจนเสร็จ ฟรานติโน่ก็มานั่งที่เก้าอี้ตรงโต๊ะทำงาน ส่วนพิชชาภาก็ไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกับฟรานติโน่แล้วเธอก็เอามือท้าวคางมองฟรานติโน่ทำงานอย่างหลงใหล“คนอะไร ยิ่งดูยิ่งหล่อ ยิ่งดูยิ่งน่าเอา” พิชชาภาพูดไปก็มองฟรานติโน่ไป จนฟรานติโน่ที่กำลังอ่านเอกสารถึงกับเงยหน้ามามองพิชชาภาอ