“หายไปได้ยังไง กูเพิ่งไปส่งเมื่อตอนบ่าย แล้วหายไปไหน” อัสนีโวยวายเมื่อลูกน้องโทรมาบอกว่า คนที่เขาให้ตามจับตามองหายไปจากบ้านอย่างไร้ร่องรอย
“ผมก็ไม่ทราบครับพ่อเลี้ยง ตอนที่ผมมาถึง คุณปลายก็ไม่อยู่ที่บ้านแล้ว”
“โดนพี่ชายหลอกไปขายตัวอีกหรือเปล่า”
“ไม่น่าจะใช่นะครับ เพราะครอบครัวของคุณปลายไปงานเลี้ยงนายตำรวจกันหมดเลยครับ”
อัสนีถอนหายใจแรง เขาเพิ่งขับรถไปส่งเธอเมื่อสามชั่วโมงที่แล้ว หลังจากนั้นเขาก็สั่งให้ลูกน้องตามไปเฝ้าถึงหน้าบ้านเพื่อคอยจับตามองว่า เธอจะถูกพี่ชายหรือพ่อกับแม่หลอกไปขายอีกหรือเปล่า อยากรู้นักว่าเธอจะโง่ซ้ำซ้อนอีกไหม แต่พอลูกน้องเขาไปถึงที่นั่น มันกลับโทรมารายงานเขาว่าปลายฟ้าไม่อยู่บ้านแล้ว
“ตามหาให้ทั่ว ยังไงก็ต้องหาให้เจอ ส่งคนไปสืบด้วยว่า มีคนซื้อตัวไปหรือเปล่า กูจะไปตามซื้อคืน อยากได้เงินเท่าไรให้ว่ามา กูพร้อมจ่ายไม่อั้น”
“ครับพ่อเลี้ยง”
หลังจากลูกน้องวางสาย อัสนีก็โยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ รู้สึกหงุดหงิด โมโหจนหัวร้อนไปหมด เขาลุกขึ้นจากโซฟา เดินไปเดินมาในห้องโถงของบ้านหลายรอบ
“หายไปไหนนะ โง่แบบนั้นเด
แม้เพิ่งได้พบเพียงแค่หนึ่งเดือน แม่เลี้ยงเบญก็เอ็นดูปลายฟ้าราวกับเป็นลูกหลาน อาจจะด้วยเพราะไม่มีลูก อยู่กันสองคนสามีภรรยาก็เหงา เมื่อปลายฟ้ามาอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน คนไม่มีลูกเลยเอ็นดูปลายฟ้าเป็นพิเศษ เพราะถูกชะตาตั้งแต่แรกพบ ราวกับมีสายสัมพันธ์ต่อกัน ทั้งที่ไม่เคยพบเจอกันมาก่อน อีกทั้งปลายฟ้าเป็นเด็กมีสัมมาคารวะ เจียมเนื้อเจียมตัว กิริยามารยาทงดงาม แม่เลี้ยงเบญเลยยิ่งเอ็นดูเข้าไปใหญ่ “ก็ต้องแล้วแต่เจ้าตัวเขาแหละคุณ เราให้ได้แค่ที่พักพิงและความหวังดี หากวันหนึ่งเขาเลือกที่จะไปจากที่นี่ เราก็ไม่มีสิทธิ์จะไปดึงรั้งเขาไว้นะ ชีวิตเป็นของเขา เขาย่อมมีสิทธิ์เลือกว่าจะอยู่ตรงไหน เลือกว่าจะกำหนดเส้นทางชีวิตยังไง” ป้าเบญมองสบตาสามีแล้วถอนหายใจบางเบา “ถ้าอย่างนั้น เบญก็ได้แต่หวังว่าหนูปลายจะอยู่กับเราไปนาน ๆ หรือหากจะไปอยู่ที่ใหม่ ก็ขอให้เป็นที่ที่ใจดีกับหนูปลายหน่อย ไม่อยากให้ไปจากเรา แล้วไปเจอคนใจร้าย หรือถ้าไปอยู่ที่อื่นแล้วไม่มีความสุข เบญจะไปตามหนูปลายกลับมาอยู่กับเราเหมือนเดิม”
ปลายฟ้าเช็ดน้ำตาบนสองแก้มเนียน วางมือข้างขวาลงบนหน้าท้องที่ยังแบนราบอยู่ ในนี้มีอีกหนึ่งชีวิต แม้เธอไม่ตั้งใจจะมีเขา แต่เมื่อเขาก่อกำเนิดเป็นอีกหนึ่งชีวิตแล้ว เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจแทนเขาว่า เขาไม่ควรมีชีวิตอยู่ต่อ เธอจะไม่เป็นเหมือนพ่อกับแม่ที่ขีดเส้นทางชีวิตให้เธอและบังคับเธอทุกอย่าง นับจากนี้ไปเธอจะดูแลตัวเองให้ดี หากเขาจะอยู่รอดปลอดภัยและถือกำเนิดมาเป็นลูกของเธอ เธอก็จะเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุดปลายฟ้าปาดน้ำตาหยดสุดท้ายออกจากแก้มนวล สิ่งที่เธอต้องจัดการเป็นลำดับแรกคือ ต้องบอกให้ป้าเบญกับลุงโชคทราบ เธอได้แต่ภาวนาขอให้ทั้งสองอนุญาตให้เธอทำงานที่นี่ต่อไป หวังว่าโชคชะตาจะไม่ใจร้ายกับเธอมากไปกว่านี้“แล้วฝากท้องหรือยัง” “ยังเลยค่ะ”ปลายฟ้าก้มหน้าตอบไม่เต็มเสียง เธอแสนเกรงใจผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน เพิ่งมาทำงานไม่ทันไรเธอก็ตั้งท้องเสียแล้ว แถมยังท้องไม่มีพ่อด้วยปลายฟ้าไม่ได้บอกว่าก่อนจะมาที่นี่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นกับเธอบ้าง เธอเล่าเพียงแค่ว่าเธอตั้งท้อง และพ่อของเด็กไม่รับผิดชอบ เธอเองก็ไม่ต้องการให้เขามารับผิดชอบเช่นกัน เธอจะเลี้
แค่คิดว่ามีคนอื่นทำกับเธอเหมือนที่เขาเคยทำ หัวอกหัวใจก็ร้อนรุ่ม หวงในสิ่งที่เคยครอบครอง แม้จะได้เธอมาโดยการลักพาตัว แต่ก็หวงไม่อยากให้ใครมาซ้ำรอย“ยัยตัวดีอุ้มท้องลูกฉันหนีเหรอ กล้าดียังไงถึงจะทำให้ลูกของฉันไม่มีพ่อ ทำไมไม่มาหาฉัน ไม่มาให้ฉันรับผิดชอบ กล้าท้าทายฉันขนาดนี้ เธอต้องโดนดีแน่...ปลายฟ้า”“แพ้มากมั้ยปลาย” ป้าเบญถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเดินเข้ามาในออฟฟิศแล้วเห็นว่าใบหน้าของปลายฟ้าซีดเซียวปลายฟ้าพยักหน้าน้อย ๆ “ตอนที่ไม่รู้ว่าท้อง ปลายไม่แพ้เลยนะคะ แต่หลังจากไปฝากท้องเมื่อวาน เมื่อคืนนี้ปลายก็อาเจียนทั้งคืนเลยค่ะ” ปลายฟ้าพูดพลางดมยาดมไปพลาง“ถ้าไม่ไหวก็ไปพักได้นะ ช่วงนี้งานไม่ค่อยมีอะไรยุ่งเท่าไร ให้พี่ ๆ เขาช่วยดูให้ก่อนก็ได้”“ไม่เป็นไรค่ะ ป้าเบญ ปลายยังไหวค่ะ”“ไหวก็ไหวจ้ะ พวกเธอดูแลหนูปลายช่วยกันด้วยนะ”“ค่ะ แม่เลี้ยง” พนักงานออฟฟิศของไร่อีกสามคนรับคำด้วยความเต็มใจ ก่อนหน้าที่เจ้านายจะเข้ามาในออฟฟิศ พวกเธอก็บอกปลายฟ้าให้ไปพักแล้ว แต่คนที่เพิ่งมาทำงานได้สองเดือนเกรงใจพี่ ๆ จึงฝืนนั่งทำงานต่อ พี่ ๆ จึงพากั
อัสนียิ้มเยาะ “ก็เผื่อเป็นลูกฉัน ฉันจะได้ส่งเสียเลี้ยงดูไง แล้วก็จะรับเธอเป็นเมียลับ ๆ ด้วย ไม่ต้องเร่หางานทำ อยู่บ้านเลี้ยงลูก กับถ่างขาให้ฉันเอาก็พอ สบายจะตาย” เขาคิดไว้แล้วว่าจะยื่นข้อเสนอนี้กับเธอ เขามั่นใจว่าลูกในท้องของปลายฟ้าเป็นลูกของเขา เพราะเขาให้คนสืบจนรู้รายละเอียดอายุครรภ์ของเธอแล้ว เธอท้องตั้งแต่ถูกเขาจับไปกักขังไว้ในกระท่อมกลางป่า ส่วนแม่ของลูกก็ถือว่าเป็นของแถมแล้วกัน เลี้ยงไว้เป็นของเล่นบนเตียงก็ไม่เลว แต่เขาไม่มีวันรับเธอเป็นเมียออกหน้าออกตาแน่นอน“ไม่ใช่ลูกของคุณ” ปลายฟ้าบอกเสียงชัดเจนหนักแน่นอัสนีหัวเราะในลำคอ“ไม่ใช่ลูกฉันเหรอ งั้นฉันขอมีส่วนร่วมต่อแขนต่อขาให้ลูกของเธอหน่อยแล้วกัน”ปลายฟ้ารีบดันบ่ากว้างไว้ เมื่ออัสนีทำท่าจะก้มลงมาจูบเธอ “คุณจะทำอะไร !”“จะช่วยต่อแขนต่อขาให้ลูกเธอไง”“อย่านะ ! ปลายท้องอยู่นะ” ปลายฟ้ากลัวจนน้ำตาคลอ เธอกลัวว่าเขาจะทำรุนแรงกับเธอ เธอเป็นห่วงลูก"ท้องแล้วไง ก็ในเมื่อมันไม่ใช่ลูกของฉัน ทำไมฉันจะต้องสนใจ ฉันอยากเอาเธอแรง ๆ ฉันก็จะเอา ฉันจะกระแทกให้หนัก แทงให้ยับ ถึงเธอจะแท้ง ฉันก็ไม่สนใ
ปลายฟ้ามองเขาด้วยสายตากรุ่นโกรธ ทั้งที่ไม่อยากทำ แต่พอเขากดบ่าบอบบางสองข้างของเธอ ปลายฟ้าก็ต้องจำยอมนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเขาอย่างไม่มีทางเลี่ยง เพราะสู้แรงเขาไม่ไหว และเพราะกลัวว่าเขาจะทำอย่างที่พูด เธอกลัวลูกในท้องได้รับอันตรายลำดุ้นที่ตั้งโด่ตรงหน้าทำให้ปลายฟ้ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เธอเคยลิ้มรสของมันมาหลายครั้งแล้ว มันใหญ่โตอัดแน่นเต็มปาก และแทงลึกถึงคอหอย ทรมานจนน้ำตาไหลทุกครั้งที่ต้องจัดการมันด้วยปากปลายฟ้าสูดลมหายใจลึกแล้วระบายออกช้า ๆ เธอยื่นสองมือไปจับลำดุ้นอวบยาว มันผงกหัวรับอุ้งมือบาง พอเธอรูดหนังนุ่มที่หุ้มห่อเอ็นลำใหญ่ลง หัวถอกอวบสีแดงคล้ำก็เปิดเปลือยต่อสายตา น้ำใสที่คัดหลั่งออกมาจากรูเล็กวาววับ แค่มองหัวใจก็เต้นกระหน่ำ“ปลาย...ทำมันเร็ว ๆ” อัสนีจับตามองสิ่งที่เธอทำกับแก่นกายของเขาตลอดเวลา แค่มือนุ่ม ๆ ที่กำลำเอ็นไว้ เขาก็เสียวจนแทบหลั่งแล้ว พอเธอเอาแต่มองไม่ยอมจัดการสักที เขาจึงเร่งเธอปลายฟ้าเหลือบตาขึ้นมองคนที่ก้มมองเธออยู่ หญิงสาวถอนหายใจเบาบาง ก่อนก้มหน้าลงไปใช้ปากจัดการเขาอย่างที่เขาต้องการปากอิ่มจูบเบา ๆ ที่ส่วนหัว เธอตวัด
เมื่อครู่ที่หลานชายบอกว่า ลูกในท้องของปลายฟ้าเป็นลูกของเขา แม่เลี้ยงเบญญาตกใจไม่น้อย แต่อัสนีก็บอกแค่นั้น ไม่ขยายความอะไรเพิ่มเติม ไม่ได้บอกว่าทั้งสองเคยคบหากันในสถานะไหน และรักกันตั้งแต่เมื่อไร เพราะแต่ไหนแต่ไรมา อัสนีหวงความโสดจะตาย แล้วอยู่ดี ๆ จะมีเมียแถมลูก แล้วเมียก็หนีมาโดยไม่ได้บอกกล่าวกัน แบบนี้มันก็น่าสงสัยอยู่“คนงาน คนอาศัย คนรับใช้ จะเรียกอะไรก็ได้ ตามใจชอบ”แม่เลี้ยงเบญญาถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หันไปมองหน้าสามีขอความเห็น แต่พ่อเลี้ยงศุภโชคกลับทำหน้าระอาใจ เขาพยักพเยิดให้เมียจัดการได้ตามใจเลย อัสนีเป็นพวกหัวดื้อ หัวรั้น เอาแต่ใจมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว หลังจากพ่อกับแม่ของเขาเสียไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เขาก็ต้องยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง ต้องดูแลน้องสาวอายุน้อยกว่าห้าปี ต้องคุมคนหลายร้อยชีวิต ดูแลทั้งงานสัมปทานเหมืองแร่ และงานในไร่ จากหนุ่มน้อยในวันวาน เขาเติบใหญ่ และแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งอรสาฆ่าตัวตายเมื่อปีที่แล้ว เขาก็ยิ่งดื้อรั้นและแข็งกร้าวมากขึ้นเมื่อสามีไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆ แม่เลี้ยงเบญญาจึงหันไปถามปลายฟ้าที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทางซ้ายมือของเธอ
คิ้วเข้มกระตุกทันทีที่เห็นว่าแม่ของลูกของเขานั่งใกล้ผู้จัดการไร่ อัสนีสูดลมหายใจลึกเพื่อระงับโทสะที่เกิดขึ้นในใจ เขาเดินไปบอกแม่ครัวตักกับข้าวใส่จานให้ ระหว่างยืนรออาหาร ตาคมก็เหลือบมองปลายฟ้าบ่อย ๆ เธอพูดคุย ยิ้มแย้มราวกับไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนใด ๆ ทั้งที่เธอเป็นตัวการทำให้เขาต้องทิ้งงานมาเฝ้าเธอที่นี่ ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นห่วงลูกในท้อง เขาก็ไม่คิดจะอยู่ติดตามเธอทุกฝีก้าวแบบนี้หรอกนะเมื่อแม่บ้านยื่นจานอาหารให้ อัสนีจึงเดินตรงไปยังโต๊ะที่ปลายฟ้านั่งอยู่ ร่างสูงใหญ่ และใบหน้าคมเข้มติดดุ ทั้งดวงตาแข็งกร้าวเหมือนพร้อมจะมีเรื่องได้ตลอดเวลาทำให้คนงานที่กำลังกินข้าวอยู่ในโรงครัวต่างเมียงมองเขากันแทบทุกคนอัสนีเดินไปหยุดยืนอยู่ข้างหลังผู้จัดการไร่ เขาไอเสียงดังอย่างจงใจ ทุกคนที่นั่งอยู่จึงหันไปมองเขาพร้อมกันปลายฟ้าเมินหน้าหนีทันทีที่เห็นเขา หญิงสาวเร่งกินข้าวในจานให้หมด จะได้รีบกลับไปทำงาน“คุณเด่นไปนั่งตรงโน้น ผมจะนั่งตรงนี้” อัสนี้พูดพร้อมพยักพเยิดหน้าบอกผู้จัดการไร่“ครับ ๆ ได้ครับ” เด่นชัยรีบลุกไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับที่นั่งเดิมเมื่อที่นั่งข้างปลายฟ
ปลายฟ้าจ้องมองเขาอย่างไม่พอใจ แต่พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ไม่อนาทรร้อนใจ เขาตีหน้าเคร่งขรึมใส่เธอ แถมยังยกสองนิ้วขึ้นมาชี้ที่ตาตัวเองแล้วชี้มาที่เธอ เป็นทำนองเตือนเธอว่า เขาจับตามองเธออยู่ ปลายฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเลิกสนใจเขา เธอก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อ เขาจะนั่งตรงไหนก็เรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับเธออัสนียิ้มมุมปาก เขาดึงหมอนอิงมาวางลงบนโซฟา ตบหมอนเบา ๆ สองสามที ก่อนเอนตัวลงนอนเหยียดขาอย่างสบายใจ แต่เพราะขายาวไปหน่อย เขาจึงต้องไขว้สองขาวางพาดพนักแขนโซฟาเพื่อนร่วมงานของปลายฟ้ามองหลานเจ้านายสลับกับปลายฟ้าไปมา แล้วก็หันมองหน้ากัน มีความสงสัยอยู่ในแววตาของทุกคน แต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามก็ว่าจะไม่สนใจแต่พอนานเข้าก็อดที่จะเหลือบตามองเขาไม่ได้ แล้วก็ช่างเป็นโชคร้ายของเธอ เมื่อเธอเหลือบตาขึ้นมองเขา คนที่นอนอยู่บนโซฟาก็มองมาที่เธอพอดี ปลายฟ้ารีบหลุบตาหนี แล้วถอนหายใจหงุดหงิด เธอไม่ชอบให้เขามาอยู่ใกล้แบบนี้ ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากพูดด้วยท่าทางของปลายฟ้าทำให้คนที่จ้องเธออยู่ตลอดเวลาหัวเราะในลำคอ เขาอยากอยู่เฝ้าเธอต่อ แต่พอดีมีธุระต้องรีบไปทำ เขาจึงลุกขึ้นเดินไปห
คนเป็นแม่กดอารมณ์โกรธไว้ เหมือนที่เคยกดไว้หลายครั้งแล้ว เพราะลูกแสบทั้งสองทำตัวโตเกินวัย และมักมีเรื่องกับเพื่อนรุ่นพี่บ่อย ๆ นี่ถ้าพ่อไม่ใช่คนมีอิทธิพลในจังหวัด ลูกของเธอคงถูกไล่ออกจากโรงเรียนตั้งแต่อนุบาลแล้ว เพราะมีเรื่องกับนักเรียนคนอื่นประจำปลายฟ้าขยับตัวหันไปมองลูกชายทั้งสองที่นั่งหน้าจ๋อยอยู่ ตาดุของคนเป็นแม่ทำให้เจ้าตัวแสบพากันก้มหน้าหลบ“แม่ดีใจที่อิชย์กับอาชว์รักและคอยช่วยเหลือกัน แต่ลูกก็ไม่ควรไปชกต่อยกับคนอื่น พอชกกัน เขาเจ็บ ลูกก็เจ็บ มีแต่คนเจ็บตัว มันไม่ดีเลยนะคะ มีปัญหาหรือไม่พอใจเรื่องอะไรก็ควรพูดคุยกันดี ๆ ถ้าพูดคุยกันแล้วยังตกลงกันไม่ได้ ลูกก็ควรบอกคุณครู หรือบอกพ่อกับแม่ก็ได้ ไม่ควรไปนัดตีนัดต่อยกัน”ปลายฟ้าถอนหายใจอีกครั้ง มองลูก ๆ ที่เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรอย่างหนักใจ เพราะที่เห็นนั่งเงียบนี่ไม่รู้ว่าเข้าใจและพร้อมจะทำตาม หรือเงียบฟังพอให้เธอไม่บ่นต่อก็ไม่รู้“เข้าใจที่แม่พูดมั้ยคะ”อิชย์เงยหน้าขึ้นมามองหน้าแม่ เขาพยักหน้า“เข้าใจครับ”“อาชว์ล่ะ เข้าใจมั้ยคะ”“เข้าใจครับ” เจ้าหนูพยักหน้า“เอาล่ะ.
พอปลายฟ้าวางปืนลง ถอดที่ครอบหูออก เขาก็เดินเข้าไปหา กอดเธอจากข้างหลัง ก้มหอมแก้มนวลฟอดใหญ่“คุณอัส !” ปลายฟ้าหมุนตัวไปมองคนที่เข้ามาสวมกอดเธอโดยไม่ให้สุ้มให้เสียงด้วยความตกใจ“ทำไมไม่อยู่คอยผัวที่บ้าน”“ก็คุณอัสบอกว่าจะกลับค่ำ นี่เพิ่งบ่ายโมงเองนะคะ”“งานเสร็จแล้ว เลยรีบกลับมาหาเมีย คิดถึง อยากเอา” เขาพูดพลางขยับบั้นเอว เสียดสีเป้าตุงๆ กับหน้าท้องเมียปลายฟ้าถอนหายใจแรง ทุบอกกว้างไปหนึ่งที“ปลายต้องไปรับลูกที่โรงเรียนค่ะ”“อีกตั้งหลายชั่วโมง ขอเอาหน่อยน่า ไม่สงสารฉันบ้างเหรอ ไม่ได้เอามาหลายวันแล้วนะ”“แค่สองวันเองนะคะ”“สองวันสำหรับฉันก็ถือว่านาน”ปลายฟ้าส่ายหน้าระอาใจ เขารุกประชิดตัวขนาดนี้ แถมลูกก็ไปโรงเรียนด้วย ไม่มีใครกวนเขาได้ เธอไม่รอดแน่ ๆ“คุณอัสห้ามทำนานนะคะ”คำอนุญาตกลาย ๆ ของภรรยาทำให้คนอยากเอาเมียใจจะขาดยิ้มกว้าง“รู้แล้วน่า เอาเสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันขับรถพาไปรับลูกเอง จะพาเจ้าสองแสบไปกินข้าวร้านที่พวกเขาชอบด้วย เรารีบกลับไปเอากันที่บ้านเถอะ”เมื่อก่อนปลายฟ้าอาจขัดหูกับคำพูดห่าม
อัสนีกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เขากดปากจูบกลางกระหม่อมสาว เขารู้ว่าที่ผ่านมาปลายฟ้าเจอเรื่องหนักหนามามากแค่ไหน เขาเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องเจ็บต้องเสียใจ ดีแค่ไหนแล้วที่เธอยอมให้เขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ ยอมเปิดโอกาสให้เขาแก้ตัว นับจากนี้ไป เขาจะใช้ทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ไถ่โทษที่เคยทำไว้ เขาจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจอีกเด็ดขาด และใครที่คิดจะทำร้ายหรือทำให้เมียเขาเสียใจอีก เขาจะไม่ปล่อยให้มันลอยนวลแน่นอน…“ทำไมถึงต้องใส่ชุดนี้ด้วย ลูกสองแล้วนะ เธอควรแต่งตัวให้มันมิดชิดเรียบร้อย” คนหวงเมียบ่นไม่เลิก บ่นตั้งแต่เห็นเมียสวมชุด กระทั่งพาเมียขึ้นรถตู้มาถึงโรงแรมก็ยังบ่นอยู่ปลายฟ้าในวัยสามสิบปี เป็นคุณแม่ลูกสองที่สวยสะคราญ ผิวพรรณเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล ใบหน้าสวย รอยยิ้มหวาน กิริยานุ่มนวลเรียบร้อยอ่อนโยน ทำให้เธอเป็นแม่เลี้ยงสาวที่น่าพิศน่ามองและทรงเสน่ห์ และคนที่หลงเสน่ห์เธอจนหัวปักหัวปำก็คือสามีของเธอนั่นเองคนถูกสามีทักท้วงชุดขมวดคิ้วเล็กน้อย ทั้งถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย คืนนี้เธอสวมชุดราตรีสีชมพูนู้ด คอปาด แขนสั้น ชุดที่เธอสวมรัดทร
ปลายฟ้าถอนหายใจบางเบา เธอแอ่นเต้านมยกอกขึ้น ยื่นมือไปประสานกันตรงท้ายทอยสามี แล้วออกแรงโน้มลงมาหา พออัสนีก้มลงมาอ้าอมหัวนมข้างซ้ายของเธอ แล้วดูดจนน้ำนมพุ่งเข้าปากเขา ปลายฟ้าก็เงยหน้า หลับตาพริ้ม ปากอิ่มเผยอครางเสียงหวาน“อ๊า ! คุณอัสขา...”ปลายฟ้าตอบแทนคนเพิ่งดีของเธอด้วยการปรนเปรอเขาด้วยบทรักบทสวาทสุดฝีมือ ไม่ว่าเขาจะเรียกร้องให้ทำอะไร เธอก็ตอบสนองด้วยความเต็มใจ“ปลายจ๋า ยัดมันเข้าไป แล้วขย่มแรง ๆ เลยทูนหัว”อัสนีบีบขยำแก้มก้นสาวเต็มสองมือ รอคอยเมียกดบั้นท้ายลงมาดูดเอาดุ้นที่แข็งจนแทบระเบิดเข้าไปในร่องสาวเปียกแฉะปลายฟ้ายิ้มหวานยั่วยวน เธอกดหัวเข่าลงข้างสะโพกสอบ มือข้างหนึ่งจับบ่าบึกบึนไว้ มืออีกข้างล้วงลงข้างล่าง จับหัวถอกอวบยัดใส่ร่องเนื้อชุ่มฉ่ำอัสนีนั่งพิงหลังกับพนักโซฟา ในตอนที่หัวลำเอ็นมุดเข้าไปในรูอุ่นอ้าว เขาหลับตา สูดลมหายใจลึก“ผัวขา...” เขาชอบให้เธอเรียกแบบนี้ตอนเอากัน แต่ไม่บ่อยนักที่เธอจะยอมเรียก เพราะกระดากปาก แต่ตอนนี้ปลายฟ้ายอมเรียก โดยที่เขาไม่ต้องสั่ง ไม่ต้องร้องขออัสนีลืมตาขึ้นมองสบตาคู่สวย“ขย่มผัว
ปลายฟ้าแนบแก้มกับอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจของเขาเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่พูดอะไรระหว่างเธอกับเขามันเริ่มต้นไม่ดีเท่าไร ปลายฟ้าไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าสุดท้ายแล้วเธอกับเขาจะลงเอยแบบนี้ ตอนนี้เขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เปลี่ยนจากโจรใจทรามมาเป็นคุณพ่อใจดี เป็นสามีที่แสนน่ารัก“ปลายนึกว่าคุณอัสต้องการแค่ลูก”“อยากได้ทั้งลูกทั้งแม่นั่นแหละ”ปลายฟ้าเงยมองหน้าเขาอีกครั้ง อัสนีก้มมองสบตาเธอ เขายิ้ม ตาเป็นประกาย“จริง ๆ แล้วฉันกะว่าจะฟันแล้วทิ้ง ฉันอยากเอาคืนพี่ชายเธอ ฉันทำไปเพื่อความสะใจแค่นั้นเอง แต่เธอทำให้ฉันผิดแผนผิดความตั้งใจไปหมด”ปลายฟ้าหน้าบึ้งลงเรื่อย ๆ ดวงตาคู่สวยก็ดุขึ้นทีละนิดอัสนียิ้มแหย เขารีบพูดต่อว่า“ปลาย...ฉันไม่รู้ว่าไอ้ความรู้สึกอยากเก็บเธอไว้กับตัวตลอดไปมันเกิดขึ้นเมื่อไร แต่พอฉันปล่อยเธอไป แล้วต่อมาเธอก็หายไปจากสายตา ฉันรีบให้คนออกตามหา ใครจะไปรู้ว่า เธอหนีไปอยู่กับน้าเบญ ไม่งั้น ฉันไม่ต้องเสียเวลาหาเป็นเดือนสองเดือนหรอก”“ทำไมถึงอยากให้ปลายอยู่ใกล้ ๆ คะ ในเมื่อคุณอัสแค่อยากแก้แค้น อยากท
“คุณอัส...พอแล้ว อื๊อ !” ปลายฟ้าดันใบหน้าที่ซุกอยู่กลางหว่างขาของตัวเองออก แต่คนที่กำลังดื่มด่ำกับรสชาติหวานล้ำก็ยังดื้อดึง อัสนีกดปากจูบกลางกลีบเนื้อนุ่มจนเกิดเสียงดัง แถมยังสูดดมความหอมหวนอีกหนึ่งฟอดใหญ่ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาจูบหน้าท้องนูนใหญ่ แล้วจึงเงยหน้าขึ้นยิ้มพราวให้กับคนที่ถูกเขาลงลิ้นจนแตกซ่านคาปากไปหลายทีปลายฟ้าทุบบ่ากว้างด้วยแรงอันน้อยนิด เธอมองค้อนคนหื่น แล้วปั้นหน้าบึ้งตึงใส่เขา“ปลายไม่น่าเชื่อคุณอัสเลย”ปลายฟ้าบ่นกระปอดกระแปด พลางขยับตัวอุ้ยอ้าย มือบางจับชายกระโปรงชุดคลุมท้องเพื่อจะดึงลงปิดส่วนล่าง แต่อัสนีทำตัวเป็นคนดีด้วยการดึงเป้ากางเกงในมาปิดสัดส่วนที่น่าหลงใหล และช่วยจัดชายกระโปรงให้เธอ พร้อมกับจับเท้าอวบสองข้างของคุณแม่ท้องแก่วางลงบนพื้นห้องนอน“ทำไมจะเชื่อไม่ได้ ฉันไม่ได้ผิดคำสัญญาสักหน่อย”ปลายฟ้าถอนหายใจแรง เธอยอมให้เขาโอบประคองลุกขึ้นยืน“ปลายไม่คุยกับคุณอัสแล้วค่ะ”อัสนีหัวเราะในลำคอ เอ็นดูคนจับไม่ได้ไล่ไม่ทันเขาสักที“เธอไม่คุยก็ช่าง ฉันคุยกับเจ้าแสบก็ได้” อัสนีคุกเข่าลงตรงหน้าท้องกลมโตที่คุณหมอนัดคลอด
เขาผละออกมา ยิ้มเจ้าเล่ห์“หิวฉันหรือว่าหิวข้าว”“หิวข้าวค่ะ”อัสนีถอนหายใจ ทำหน้าแสนเสียดาย“ยอมให้ครั้งหนึ่งก็แล้วกัน”ปลายฟ้าอมยิ้ม เธอยื่นมือข้างหนึ่งไปแตะแก้มเขา“ทำไมวันนี้น่ารักจังเลยคะ” ปกติเขาเคยยอมเธอที่ไหน เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง“วันนี้เรามีธุระสำคัญต้องจัดการ เอาไว้คืนนี้ฉันค่อยเอาคืนเธอก็ยังไม่สาย”ใบหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่มุ่ยลงทันที“เคยคิดจะยอมให้ปลายบ้างสักครั้งมั้ยคะ”อัสนีจับมือนุ่มที่แตะอยู่แก้มตัวเองมากุมไว้ เขามองลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวย“อยากให้ฉันยอม เธอก็ต้องยอมฉันก่อน”...“สวัสดีค่ะ ป้าเบญ ลุงโชค”ปลายฟ้ายกมือไหว้ทักทายผู้สูงวัยทั้งสองอย่างนอบน้อม แม้จะแปลกใจอยู่บ้างที่เห็นพวกท่านนั่งอยู่ในห้องรับแขกของบ้าน“หนูปลาย เป็นไงบ้างลูก ขวัญเอ๊ย ! ขวัญมานะจ๊ะ” แม่เลี้ยงเบญญาลุกขึ้นไปประคองปลายฟ้ามานั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกัน ลูบหัวลูบหลังด้วยความเป็นห่วงเป็นใย“ปลายปลอดภัยดีค่ะ ขอบคุณป้าเบญที่เป็นห่วงนะคะ”“ป้าเป้ออ
นางมณีโอบกอดลูกเต็มอก ปลอบใจ เรียกขวัญ“ขวัญเอ๊ย ! ขวัญมานะลูก ไม่ต้องกลัว เขากลับไปแล้ว เขาไม่มาแล้วล่ะ ต่อแต่นี้ไปก็อยู่ใครอยู่มัน ไม่ต้องไปข้องเกี่ยวกันอีก”ปลายฟ้าขยับตัวเล็กน้อย มือบางวางลงบนท้องแล้วลูบเบา ๆ“ตื่นสายนะเรา”ปลายฟ้าลืมตา หันไปมองเจ้าของเสียงที่นอนเอามือเท้าแก้มอยู่ข้างหลังเธอ“กี่โมงแล้วคะ”“สิบโมงแล้ว”“สายขนาดนี้แล้วหรือคะ”ปลายฟ้าว่าพลางขยับตัวจะลุกขึ้น อัสนีจึงช่วยประคองคุณแม่ท้องแก่ลุกขึ้นนั่ง“ถ้าเธอจะนอนต่อก็ได้นะ”“ไม่นอนแล้วค่ะ ปลายหิว”“จะอาบน้ำก่อนลงไปกินข้าว หรือว่าจะให้ป้าอิ่มเอากับข้าวขึ้นมาให้กินบนห้องตอนนี้เลย”“อาบน้ำก่อนได้มั้ยคะ”“ก็ดี เดี๋ยวฉันอาบให้”ปลายฟ้ามองหน้าเขาอย่างไม่ค่อยไว้ใจ“อาบน้ำเฉย ๆ แหละน่า ฉันไม่ทำอะไรหรอก”แม้จะไม่ค่อยเชื่อคำพูดเขาเท่าไร แต่ปลายฟ้าก็ยอมให้เขาช่วยถอดชุดนอน และคนหน้าหนาก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองตามเธอด้วย ก่อนจะช่วยโอบประคองเธอเข้าห้องน้ำไม่น่าเชื่อว่าอัสนีจะทำตามอย่างท
หลังจากพาปลายฟ้ากลับมาถึงบ้าน อัสนีอาบน้ำให้เธอและบังคับให้เธอกินข้าว แม้กินได้เพียงเล็กน้อยก็ยังดีกว่าไม่กิน ก่อนจะพาเธอเข้าห้อง พามานอนบนเตียง แล้วกกกอดเธอไว้แนบกายไม่ห่าง“ฉันไม่ไปไหนหรอก หลับซะ” อัสนีจูบขมับหอมกรุ่น เลื่อนฝ่ามือไปลูบหน้าท้องนูนใหญ่เบา ๆปลายฟ้าหลับตาลงอย่างว่าง่าย เธออบอุ่นใจ และรู้สึกปลอดภัยในอ้อมกอดของเขา ที่ตรงนี้จะไม่มีใครทำร้ายเธอได้อัสนีจูบขมับ หอมแก้มคนในอ้อมกอดอยู่หลายครั้ง กระทั่งเธอหลับไปในอ้อมกอดของเขา หัวใจแกร่งสั่นไหวเมื่อคิดไปว่า หากเขาไปช่วยเธอไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างถือว่าโชคดีที่ลูกน้องของเขาปฏิบัติตามคำสั่งเขาอย่างเคร่งครัด พวกเขาติดตามปลายฟ้าอย่างใกล้ชิด และไม่ยอมให้เธอคลาดสายตาอย่างที่เขาสั่ง ในตอนที่ปองภพพาปลายฟ้าขึ้นรถตู้ออกจากโรงพยาบาล ลูกน้องของเขาจึงขับรถตามและโทรบอกเขาทันที จากที่จะกลับบ้านไปหาเธอ เขาจึงรีบตามมาที่รีสอร์ตของเสี่ยโบ้ที่อยู่นอกเมือง และสั่งคนของเขากลุ่มใหญ่ตามมาช่วยเธอไว้ได้ทันอัสนีกระชับวงแขนกอดเธอแนบอก จูบแก้มนวลเบา ๆ หวงแหนและห่วงใยจนไม่คิดว่าจะปล่อยให้เธออยู่ไกลสายตาได้ เขาจ