ตอนที่ 23. มรสุมชีวิต/2“แล้วนายจะปล่อยฉันไปใช่ไหม”คำถามนี้ทำให้คนฟังรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เธอต้องการไปจากเขามากถึงขนาดนี้เลยใช่ไหม“ทำไม อยากกลับไปหาไอ้ภานุหรือยังไง กลับไปแล้วคิดเหรอว่า มันจะเอาผู้หญิงเหลือเดนแบบเธอเป็นเมีย”คำร้ายๆ พ่นออกมาโดยไม่ทันยั้งคิด ทำร้ายหัวใจคนได้ยินจนแหลกยับ“สะใจแล้วใช่ไหม ที่ได้ล้างแค้นคุณภานุผ่านการทำลายฉัน คนเลว ฉันเกลียดแก!”มัสลินผลักหน้าอกเขาเต็มแรง แล้ววิ่งหนีเข้าไปในห้องนอน ทุ่มตัวลงบนเตียงร้องไห้อย่างสุดกลั้น เขาแสร้งทำดีกับเธอแค่นั้น ในความคิดก็ยังคงเห็นเธอเป็นเหยื่อในเกมแค้นอยู่ดี เธอช่างโง่เง่านักที่หลงมองว่าเขาอาจจะมีความดีอยู่บ้าง“ฉันเกลียดแก เกลียด เกลียดแก ไอ้คนชั่ว ฮือ...”หญิงสาวก่นด่าเขาอย่างเจ็บช้ำ ปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาล้างความโง่เขลาของตัวเอง ที่ปล่อยกายปล่อยใจ ให้เขาเชยชมไม่ต่างจากผู้หญิงไร้ยางอาย ไร้ค่า ไร้ความหมาย ร่างกายนี้เต็มไปด้วยรอยราคี ทีไม่อาจลบเลือนไป...ปรัชญ์เชิญภานุเข้ามาในห้อง เขาแนะนำให้อีกฝ่ายรู้จักกับมารดา ก่อนจะพากันมานั่งคุยตรงระเบียงห้อง ทั้งสามมองหน้ากันเป็นภานุที่เริ่มต้นบทสนทนาก่อน“พวกคุณเป็นอะไรกับมัสลิ
ตอนที่ 24.มรสุมชีวิต/3ข่าวการพบศพหญิงสาวปริศนาที่ภูเก็ต ถูกเผยแพร่ในเวปข่าวก่อนจะรายงานทางรายการข่าวในโทรทัศน์ตามยุคสมัยของการสื่อสารที่รวดเร็ว แพรพรรณที่วันๆ เอาแต่นั่งดูนู่นนี่ในเวปได้เห็นข่าวนี้เช่นกัน“คุณมาดูอะไรนี่สิ”แพรพรรณเรียกสามีที่กำลังนั่งจิบเบียร์ ให้มาดูข่าวในเวป“อะไรกันคุณแพร”สมเกียรติวางแก้วเบียร์ แล้วเดินมาชะโงกดูแทปเล็ตที่ภรรยาเปิดดูข่าวสารในโลกโซเชียล ก่อนจะเบิกตากว้างแย่งเอามาดูใกล้ๆ“คงไม่ใช่ยายมัสหรอกนะ” เขาหันไปมองหน้าภรรยา“ฉันว่าใช่ พบศพบริเวณใกล้ๆ โรงแรมที่จัดงานแต่งด้วย เสียดายที่เขาไม่อนุญาตให้นักข่าวถ่ายภาพศพ”แพรพรรณดึงแทปเลตมาเลื่อนอ่านข้อความซ้ำอีกหน ในหัวคิดถึงหลานสาวที่หายตัวไป หากคนตายเป็นมัสลิน...“คุณคิดเหมือนที่ผมคิดไหม คุณแพร” สมเกียรติเอ่ยขึ้น เขามองสบตาภรรยา“ถ้าคุณคิดว่า เรื่องนี้เราควรบอกให้คุณแม่รู้...”คนเป็นภรรยาเปรยออกมา สามีพยักหน้าบอกว่าความคิดช่างตรงกัน ความเลวที่พอดีพอเหมาะกันราวกับผีเน่ากับโลงผุ ส่งให้ทั้งสองคิดอ่านไม่ต่างกัน“จะรออะไร ไปกันเถอะคุณแพร”สมเกียรติดึงแทปเลตมาช่วยถือ แล้วส่งมือให้ภรรยาจับ พากันเดินแกมวิ่งไปยังบ้านเรื
ตอนที่ 25. มรสุมชีวิต/4“ใส่กระเทียมเจียวไหม”เขาเอ่ยถามเมื่อวางชามข้าวต้มตรงหน้า พอเห็นเธอพยักหน้ารับก็เดินไปตักกระเทียมมาโรยให้ แล้วเอาข้าวต้มของตัวเองมาวางบนโต๊ะ นั่งลงฝั่งตรงข้าม ท่าทางดูเรียบร้อยสุภาพแต่ดูเหินห่าง ไม่ก้อร่อก้อติกแบบเมื่อวาน ทำเอาหญิงสาววูบไหวในหัวใจกับความหมางเมินของเขาขอบตาร้อนผ่าวอย่างไม่รู้สาเหตุ ต้องกลั้นใจตักข้าวกินจนหมดชาว ทำท่าจะลุกเขาก็เอ่ยท้วงขึ้นมาว่า“อิ่มแล้ว ไม่ต้องล้างจานนะ เดี๋ยวฉันล้างเอง”“ค่ะ”มัสลินตอบรับ แล้ววางชามในอ่างล้างจาน ก่อนจะเดินหนีออกมาข้างนอก ยืนกอดอกมองท้องทะเลสีคราม ปล่อยให้สายลมพัดมากระทบกาย ความฝันเมื่อครู่ทำให้เธอคิดถึงคุณยายฝ้ายคำเหลือเกิน เธอคงคิดถึงท่านมากจนเก็บเอามาฝัน เขาบอกว่าจะปล่อยเธอกลับบ้าน จะเป็นวันนี้หรือวันไหนกันหนอ...“ลมมันเย็น มายืนตากลมแบบนี้เดี๋ยวไม่สบายหรอก”เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง พร้อมกับเสื้อแจ็คเกตถูกคลุมลงมาบนบ่า ร่างหนาถือโอกาสนั้นโอบกอดหญิงสาวไว้แนบอก ซบหน้าลงมาเกยบนไหล่ จมูกโด่งงามกดบนแก้มนวลเบาๆ“ขอโทษนะ ขอโทษที่ปากพร่อยพูดจาไม่ดีกับเธอ”กริชเอ่ยคำขอโทษที่เขาตั้งใจจะกล่าวตั้งแต่เมื่อวาน แต่พอตามเข้า
ตอนที่ 26. หรือเราอาจจะไม่มีวันได้พบกัน/1“ไม่หนักหรือไง ให้ฉันนอนทับแบบนี้”มัสลินดิ้นรนจะลงจากร่างหนา แต่เขาไม่ยอมปล่อย รัดแขนโอบกอดไว้แน่น“หรืออยากเปลี่ยนมานอนข้างใต้ตัวฉันล่ะ เอาไหม” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม“บ้า นอนแบบนี้ก็ได้ ฉันสบายจะตาย”มัสลินไม่เปิดโอกาสให้คนหื่นได้กลั่นแกล้ง ยอมนอนนิ่งบนร่างหนาของเขา เอียงคอแนบแก้มซบแผงอกหนาฟังเสียงหัวใจเต้นตึกตักข้างหูก็เพลินดีไม่น้อย“อีกเดี๋ยวจะมีเรือเล็ก มารับเธอกลับไปส่งที่ฝั่ง” เขาเอ่ยออกมาทำเอาคนที่หลับตาพริ้มซบอก รีบเงยหน้าขึ้นมองคนพูด“นายจะปล่อยฉันกลับบ้าแล้วใช่ไหม” มัสลินถามอย่างดีใจ“ใช่ วันนี้ฉันนัดกับไอ้ภานุไว้ แต่ฉันไม่อยากพาเธอไปด้วย ฉันจะส่งเธอกลับขึ้นฝั่งก่อน”มือหนาลบผมนุ่มสลวยของเธอไปมา ดวงตาคู่คมมองใบหน้างดงามพิสุทธิ์อย่างอาวรณ์ ยากยิ่งนักที่จะตัดใจปล่อยเธอไป แต่เขาต้องเคลียร์กับภานุให้รู้เรื่อง หากทุกอย่างคลี่คลาย เขาจะไปหาเธอแน่นอน“นายอย่าทำอะไรคุณภานุเลยนะ ฉันอยากให้นายให้โอกาสเขาได้อธิบาย” มัสลินหาถ้อยคำมาเกลี้ยกล่อมเขา“เธอห่วงว่าฉันจะฆ่าเจ้าบ่าวของเธอหรือไง ห่วงมันมากใช่ไหม”น้ำเสียงคนพูดเริ่มมีรอยเกรี้ยวกราด ก่อนจะหล
ตอนที่ 27 หรือเราอาจจะไม่มีวันได้พบกัน/2“เธอไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกครับ ผมให้นายสนพาไปส่งที่ฝั่งแล้ว”กริชบอกความจริง เขาจับตัวเธอมาตามคำสั่งของท่านแล้ว แต่การสะสางหนี้แค้นนั้นเขาขอเคลียร์กับภานุด้วยตัวเอง“ใครบอกให้แกปล่อยมันไป!”คุณวิภาถามเสียงเกรี้ยวกราด มองหน้ากริชด้วยความโมโห เขากำลังจะทำแผนการของเธอพัง ไอ้ลูกเมียน้อยสารเลวนี่ มันบังอาจกล้าขัดคำสั่งเธอหรือ...“เธอไม่เกี่ยวข้องด้วย ผมจับเธอมาเป็นเหยื่อล่อ ให้ไอ้ภานุยอมมาพบตามคำสั่งคุณแม่ วันนี้มันจะมาตามนัด ผมโทรไปนัดมันมาที่นี่แล้ว”ก่อนที่มัสลินจะตื่น กริชได้โทรหาภานุ อีกฝ่ายยอมรับปากมาตามการนัดหมาย“ฉันจะไปตามที่แกบอก ขอร้องเถอะอย่าทำอะไรมัสลินนะ เธอไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”ภานุดูจะห่วงความปลอดภัยของมัสลินมาก“วลัยลดาก็ไม่เกี่ยวข้องอะไร แกยังทำให้เธอตายได้นี่” เขาเอ่ยถึงคนที่ถูกภานุทำให้ตายจากไป ด้วยน้ำเสียงเครียดแค้น“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันอยากอธิบาย อยากให้นายรับฟัง” “ถ้าอยากอธิบายก็มาพบฉันที่.... เวลาบ่ายโมงตรง ถ้าแกไม่มาก็เตรียมตัวรับศพเจ้าสาวของแกได้เลย”กริชบอกที่นัดหมายและข่มขู่ภานุ ก่อนจะวางสายไป กดปิดเครื่องไม่ให
ตอนที่ 28. หรือเราอาจจะไม่มีวันได้พบกัน/3“ยายแก่นั่น แม่ของกันต์คงเป็นคนสั่งให้ยิงพวกเรา”“มันเกิดอะไรขึ้น แล้วมัสอยู่ไหน”ปรัชญ์ห่วงมัสลินมากกว่าใคร เมื่อคืนเขากับมารดาตามภานุไปดูศพที่โรงพยาบาล ศพผู้หญิงคนนั้นอยู่ในสภาพขึ้นอืดไม่สวมเสื้อผ้า แม่ของเขามองปราดเดียวก็รีบลากแขนเขาออกมาจากห้องเก็บศพ“ไม่ใช่หนูมัส สภาพศพขึ้นอืดคงตายมาไม่ต่ำกว่าสามวัน แล้วผิวก็สีแทนตัวก็เตี้ยกว่า ไม่ใช่หนูมัสแน่ๆ” แม่ของเขาพูดไปดมยาดมไป สีหน้าดีขึ้นเมื่อรู้ว่าศพไม่ใช่คนที่ตามหา หลังจากนั้นภานุก็พาเขากับท่านมาส่งที่โรงแรม รุ่งเช้าวันนี้ก็โทรมาหาเขา“คนที่จับตัวมัสโทรมาหาผม บอกสถานที่นัดพบ ผมจะไปพามัสกลับมาให้ได้ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”“ผมขอตามไปด้วยได้ไหม ผมอยากพามัสกลับมาด้วยตัวเอง”ปรัชญ์ขอตามภานุมาด้วย อีกฝ่ายลังเลใจเล็กน้อยก่อนจะยอม ไม่นึกว่าจะมีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้น“มัสน่าจะอยู่ในเรือลำนั้น เราต้องไปช่วยมัสก่อนที่เรือจะจม”บนเรือของคุณวิภาไม่มีมัสลิน หญิงสาวอาจจะอยู่บนเรือที่จม ภานุกดเครื่องส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่รออยู่ ตามมาสมทบ เขาไม่ได้มาโดยไม่วางแผน คนของเขารออยู่ไม่ไกลจากจุดนี้ และจะมาช่วยทันทีที่เ
ตอนที่ 29 หรือเราอาจจะไม่มีวันได้พบกัน/4การเสียชีวิตของคุณยายฝ้ายคำสร้างความเสียใจให้กับทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อค้าแม่ค้าในตลาดตลอดจนผู้เช่าตึก แพรพรรณกับสมเกียรติในตอนแรกที่เห็นมารดาตายต่อหน้าก็รู้สึกเสียใจ พอเวลาผ่านไปเมื่อนึกถึงทรัพย์สมบัติที่จะได้รับตามพินัยกรรมล่าสุด ความเสียใจก็เลือนหาย“เราจะตั้งศพสวดสองวันแล้วก็เผาเลย ไปบอกพวกแม่ค้ากับผู้เช่าทุกคนด้วยนะแวว”แพรพรรณสั่งการนางแววให้ไปแจ้งกับพ่อค้าแม่ค้าและผู้เช่า ปกติคนระดับเจ้าของตลาดมักจะตั้งสวดศพทำพิธีทางศาสนากันห้าถึงเจ็ดวันให้สมเกียรติ แต่แพรพรรณเห็นว่าสิ้นเปลืองเกินไป ที่สำคัญการเปิดพินัยกรรมก็จะล่าช้าไปด้วย เจ้าหนี้อย่างท่านเจ้าสัวโภคินก็เร่งรัดหนี้มาแล้ว หากเปิดพินัยกรรมโอนกรรมสิทธิ์ทุกอย่างเร็วเท่าไหร่ ก็จะจัดการล้างหนี้ได้เร็วเท่านั้น“สองวันหรือคะ มันไม่เร็วไปหน่อยหรือคะ คุณป่านจะกลับมาทันหรือคะ แล้วยังคุณมัสอีก” นางแววอดปากไม่ไหว ท้วงขึ้น“แกเป็นคนออกค่าใช้จ่ายไหมล่ะ รู้ไหมตั้งสวดศพคืนหนึ่งค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ คุณแม่เองก็ไม่ได้เป็นเจ้าใหญ่นายโตที่ไหน คนมาร่วมงานก็พวกชาวบ้านแถวนี้แหละ สองวันก็พอแล้ว”คำพูดของแพรพรรณทำให้น
ตอนที่ 30 ในวันที่ไม่เหลือใคร/1“อิ่มแล้วเหรอ ทำไมกินน้อยจัง นี่ข้าวผัดของโปรดมัสเลยนะ”ปรัชญ์นิ่วหน้ามองจานข้าวที่พร่องไปไม่ถึงครึ่ง ของกินอย่างอื่นถูกตักอย่างละคำสองคำ ปกติมัสลินได้ชื่อว่าท้องยุ้งพุงกระสอบกินอะไรได้อร่อยจนเขาอิจฉา แต่ยามนี้เธอกินเหมือนแมวดมราวกับฝืนกินไปอย่างนั้น เห็นแล้วก็สะท้อนใจนึกห่วงใยมากขึ้นกว่าเดิม“มัสคงเหนื่อย เลยกินไม่ค่อยอร่อย”มัสลินแก้ตัวเสียงแผ่ว ฝืนยิ้มทำท่าร่าเริง กลบเกลื่อนความหมองเศร้าในหัวใจตัวเอง ไม่ให้ใครเห็น“ป้าเปรมคะ มัสขอยืมโทรศัพท์โทรกลับบ้านได้ไหมคะ มัสอยากโทรหาคุณยาย มัสหายไปแบบนี้คุณยายคงเป็นห่วงมัสมาก” มัสลินเอ่ยปากของยืมโทรศัพท์ของเปรมใจจากที่คิดว่าจะให้มัสลินอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้สบายตัวก่อนค่อยพูดเรื่องนี้ เปรมใจกลับต้องบอกเล่าออกมาเร็วกว่าที่คิด“หนูมัส... ทำใจดีๆ ไว้นะลูก”เปรมใจขยับเข้ามานั่งข้างๆ กุมมือมัสลินไว้“มีอะไรหรือเปล่าคะ”ท่าทางของเปรมใจดูเหมือนหนักใจที่จะพูดออกมา มัสลินเริ่มใจไม่ดี“เมื่อกี้พี่แวว เขาโทรมาบอกป้าว่า... คุณยายของหนูมัสเสียแล้วจ้ะ”เปรมใจตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ สังเกตท่าทีของคนฟังว่ายังไหวไหม มือที่กุมไว
ตอนที่88รักร้ายพรางใจ/3 จบสามเดือนแล้วที่มิ่งกมลไม่กลับไปบ้าน นับตั้งแต่คืนงานเลี้ยงส่งน้องชาย เขาระบายความโกรธเข้าใส่ร่างงามของนลินดา จนเธอแทบแหลกสลายใต้ร่างเขา แล้วก็พาตัวเองเดินทางกลับมากรุงเทพในเช้าวันรุ่งขึ้น เขาจะเลิกสนใจผู้หญิงคนนี้ จะไม่เข้าใกล้ ไม่ไปเห็นหน้ายายจอมมารยาอีก แต่ยิ่งห่างกัน หัวใจของเขายิ่งร้อนรน หาความสงบไม่ได้ จนต้องกลับมาบ้านพ่อแม่อีกครั้ง“หายหัวไปนานเลยนะพี่ไม้ นี่ไม่คิดถึงพ่อแม่บ้างหรือไง” นายโกมุทบ่นหลานชาย“คิดถึงสิครับคุณปู่ คิดถึงคุณปู่ด้วย แต่งานผมยุ่งมากปลีกตัวมาไม่ได้เลย นี่เพิ่งว่างเลยรีบมาหา”เจ้าตัวเข้าไปหาคนเป็นปู่ จับมือท่านมาวางบนศีรษะ ปีนี้นายโกมุทแก่ลงไปมาก แต่ยังแข็งแรงดีแม้ต้องเพิ่งรถเข็นไฟฟ้าในการเคลื่อนไหวแทนขาที่ไม่ค่อยมีแรง“นี่รู้เรื่องหนูบัวหรือยัง” นายโกมุทเอ่ยขึ้น“เรื่องบัว... เรื่องอะไรหรือครับคุณปู่” มิ่งกมลนิ่วหน้า“ก็เรื่องที่ญาติฝั่งพ่อเขา มาขอรับตัวเขาไปดูแลนะสิ เพิ่งตามหาตัวกันพบ ทางนั้นเขาดีใจมากบอกว่า ปู่ของหนูบัวยกมรดกให้พ่อของหนูบัว แต่พ่อของหนูบัวเสียไปก่อน หนูบัวเป็นทายาทคนเดียวที่เหลืออยู่” นายโกมุทเล่ายาว ก่อนจะยกน้ำข
ตอนที่ 87.รักร้ายพรางใจ/2“ในตู้เย็นมีพุดดิ้งค่ะ คุณไม้ชอบทานใช่ไหมคะ เดี๋ยวบัวหยิบให้ค่ะ”เธอบอกเขาเสียงสั่น พยายามหาทางเอาตัวรอด นึกโมโหตัวเองที่เปิดโอกาสให้เขามาใกล้ ในเวลาปลอดคนอีกแล้ว คนงานในบ้านต่างพากันไปดูแลเจ้านายในห้องจัดเลี้ยง ด้วยคิดว่าเธอกับพันธกานต์ต้องการคุยกันตามลำพัง“อืม ก็ชอบอยู่นะ พุดดิ้งนุ่มๆ เด้งๆ หวานๆ แต่มันหวานสู้เธอไม่ได้หรอก”เขาเอ่ยเสียงกระเส่า จ้องมองริมฝีปากอิ่มสีแดงระเรื่อ สายตาแลเลยลงไปยังทรวงอกอวบคัพซี ทำตาลุกวาว น้ำลายของคนมองเริ่มสอ ใจเต้นแรง อาการคลั่งสาวทรงโตกำเริบขึ้นมาทันใด “ไม่นะคะ คุณไม้ อย่านะ อ๊ะ!”นลินดาร้องห้ามด้วยความตกใจ เมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ พยายามย่อตัวจะหลบออกจากวงแขนที่กักไว้ กลายเป็นถูกเขาสอดแขนใต้รักแร้ ยกตัวเธอลอยขึ้นจากพื้นให้มาอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าหล่อเหลาของเขา ริมฝีปากร้อนผ่าวประกบปิดกั้นเสียงร้องให้หายไปในคอ แล้วตะโบมจูบเธออย่างหนักหน่วง“อืม... บัว หวานที่สุด”เขาอุ้มร่างเธอวางบนโต๊ะยาวกลางห้องครัว ทาบตัวหนาหนักลงมา สองมือเลื่อนมาลูบไล้ทรวงอวบ คลึงเคล้นอย่างเมามัน ไม่สนใจอาการดิ้นรนขัดขืนของเธอเลย“อย่าค่ะ อย่าทำบ
ตอนที่ 86 รักร้ายพรางใจ/1“เดี๋ยวพี่จะไปขึ้นเครื่องแล้ว แค่นี้ก่อนนะ”มิ่งกมลหรือพี่ไม้ของน้องกานต์ รีบพาตัวเองไปยังสนามบินทันที ชายหนุ่มพาตัวเองบินมาถึงภูเก็ตในเวลาช่วงเย็น เขาลงจากรถได้ก็เข้าไปในบ้าน คนในครอบครัวพากันมารวมตัวที่ห้องนั่งเล่น ซึ่งถูกจัดเป็นห้องสำหรับจัดเลี้ยงชั่วคราว พรุ่งนี้พันธกานต์หรือน้องกานต์ น้องชายของพี่ไม้จะเดินทางไปเรียนต่อในระดับปริญญาโทรยังต่างแดน พร้อมกับปูเป้และปัณณ์ลูกฝาแฝดของลุงปอนด์กับป้าป่าน คนในครอบครัวจึงจัดเลี้ยงส่งให้ ทุกคนมากันพร้อมหน้า รอเพียงพี่ชายของบ้านอย่างพี่ไม้ที่มาสายที่สุด “สวัสดีครับ พี่ไม้มาแล้ว!”พี่ไม้ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน พร้อมกับทักทายเสียงแจ๋ว หลานรักคนโตของบ้านเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากผู้ใหญ่ได้เสมอ แต่มีคนหนึ่งที่ไม่ยอมยิ้มตีหน้ายักษ์เตรียมเล่นงานอยู่“มาแล้วเหรอพี่ไม้ ถ้าไม่ให้น้องกานต์โทรเรียก พี่ไม้คงไม่มาใช่ไหม แม่โทรก็ไม่รับสาย” มัสลินบ่นลูกชาย“โธ่... แม่จ๋า พี่ไม้ขอโทษด้วยนะครับ ช่วงนี้พี่ไม้งานยุ่ง เลยไม่ได้รับสายแม่จ๋า ฟอด คิดถึงแม่จ๋าที่สุด”ลูกชายแก้ตัวแล้วก็หอมแก้มนุ่มของแม่ฟอดใหญ่ ทำเอาคนถูกหอมใจอ่อนเป็น
ตอนที่ 85. คุณพ่อมือใหม่ &พี่ชายที่แสนดี/2“แม่จ๋าน้องร้องไห้ น้องหิวแล้ว ให้น้องจุ๊บๆ จิ” พี่ไม้เร่งเร้ามารดา“นั้นสิมัส ลูกหิวแล้ว ให้นมแกสิครับ” กริชบอก ตาคู่คมวาววับ“คุณกริช ช่วยเอาหมอนรองมาให้มัสหน่อยค่ะ ส่วนพี่ไม้ลูกลงจากเตียง ไปนั่งรออยู่บนโซฟาก่อนนะครับ”มัสลินจัดการสองพ่อลูกให้ลงจากเตียง กริชไปหยิบหมอนรองมาวางบนตักให้ภรรยา ทำท่าจะดูเจ้าตัวน้อยดูดนมมื้อแรกด้วยสายตาวาววาม พี่ไม้เกาะข้างเตียงไม่ยอมไปนั่งโซฟาตามคำสั่ง มัสลินส่ายหน้าจำต้องเปิดอกให้ลูกชายดื่มนม เจ้าตัวน้อยอ้าปากส่ายหน้าไปมาเหมือนลูกนก พอมารดาประคองปลายยอดทรวงแตะๆ ริมฝีปาก แกก็งับยอดทรวงดูดจ๊วบๆ ปากขยับยุกยิกน่าเอ็นดูซู๊ดดด!เสียงสูดปากดังขึ้น ต้นเสียงทำน้ำลายย้อย มองน้องดูดนมแม่ตาแป๋ว คนเป็นพ่อกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จ้องตาไม่กะพริบ อีกนานแค่ไหนที่เขาจะมีโอกาสได้จุ๊บๆ แบบนั้นบ้าง สองพ่อลูกมองหน้ากัน มีความคิดตรงกันโดยไม่ได้นัดหมาย ต่างสบตากันแล้วถอนหายใจแรง อิจฉาเจ้าของจุ๊บๆ คนใหม่///การเลี้ยงเด็กสักคนไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับคุณพ่อมือใหม่อย่างกริช หลังจากเปรมใจกลับไปแล้วเขาต้องมาช่วยภรรยาเลี้ยงลูก พี่ไม้กลายเป็
ตอนที่ 84 คุณพ่อมือใหม่ &พี่ชายที่แสนดี/1“ผมก็อยากยืดเส้นยืดสายเหมือนกัน มาพี่ไม้เดี๋ยวเราไปหาขนมกินกันนะ”นายโกมุทไม่ปล่อยให้เจ้าสัวทำคะแนนคนเดียว รีบตามไปด้วย ทำเอาลูกๆ ต้องกลั้นยิ้มขำ กับแข่งขันจีบสาวของสองหนุ่มวัยลายคราม“คุณปรัชญ์ผมว่า พ่อของผมคงอยากให้แม่ของคุณ มาเป็นยายของพี่ไม้จริงๆ”ภานุเอ่ยยิ้มๆ เขารู้ดีว่าคนอย่างเจ้าสัวโภคินไม่ได้ถูกใจผู้หญิงคนไหนง่ายๆ ไม่อย่างนั้นพ่อของเขาคงมีแม่เลี้ยงให้เขาตั้งนานแล้ว ไม่อยู่มาจนถึงตอนนี้หรอก“พ่อของผมก็ดูท่าจะอยากให้พี่ไม้มีย่าเหมือนกัน คุณว่ายังไง ถ้าพ่อของผมอยากจีบแม่ของคุณ”กันต์เชียร์พ่อตัวเองออกนอกหน้า เขาถูกชะตากับเปรมใจมาก อีกฝ่ายต่างกับแม่ของเขาคนละขั้ว อยู่ใกล้ๆ แล้วเย็นอกเย็นใจ พ่อเขาแทบจะหมดลายเมื่อพบคนแบบนี้“คุณกันต์ผมไม่ได้อยากมีพ่อเลี้ยงหรอกนะ ส่วนคุณนุคุณเองคงไมได้ขาดความความอบอุ่นจากแม่ จนอยากได้แม่เลี้ยงใหม่ตอนนี้หรอกใช่ไหม”ปรัชญ์ตอบกลับสองหนุ่มด้วยน้ำเสียงเข้มจัด ดวงตาขุ่นขวางไม่ชอบใจ“แหม... คุณปรัชญ์นี่หวงแม่น่าดูนะครับ” ภานุเอ่ยแซวขำๆ แต่คนฟังไม่ขำด้วยฟาดสายตาเขียวขุ่นกลับมา กันต์เองก็ยังไม่เลิกรา“คุณเปรมยังสาวย
ตอนที่ 83 วิมานในอ้อมแขน/2นับตั้งแต่กริชได้เคลียร์ใจกับมัสลินแล้ว ทั้งสองก็กลับมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน มัสลินบอกกับชายหนุ่มว่าเธอสงสัยว่าตัวเองจะตั้งครรภ์ ซึ่งอาจจะเกิดในช่วงที่ไปเที่ยวทะเลปราณบุรีแล้วมีความสัมพันธ์กัน กริชตื่นเต้นมากเขาจึงพามัสลินไปตรวจที่โรงพยาบาล“ผลตรวจเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ”กริชเอ่ยถามนายแพทย์ ตั้งใจรอคำตอบอย่างวาวหวัง ในตอนที่มัสลินตั้งท้องพี่ไม้เขาพลาดโอกาสสำคัญนี้ไป เขาอยากทำหน้าที่พ่อสักครั้งให้สมบูรณ์“ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ภรรยาของคุณตั้งครรภ์ได้เจ็ดสัปดาห์แล้วครับ”นายแพทย์แจ้งผลตรวจด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นคุณพ่อคนใหม่ ลุกจากเก้าอี้ไปกอดภรรยา หอมแก้มเธอทั้งซ้ายขวาแบบไม่อายใคร“มัสจ๋า คุณท้อง ได้ยินไหมว่าเรากำลังจะมีลูกกัน”กริชดีใจสุดขีด เขาลุกขึ้นมากอดภรรยาที่นั่งข้าง ๆ หอมแก้มเธอ ทั้งซ้ายทั้งขวา ทำท่าจะจูบแต่มัสลินหยิกเขาให้รู้สึกตัวก่อน ไม่อย่างนั้นอาจจะทำประเจิดประเจ้ออายหมอพยาบาลไปแล้ว“ขอบคุณนะคะคุณหมอ คุณกริชนั่งลงค่ะ ฟังหมออธิบายหน่อย”มัสลินดึงแขนสามีให้นั่งลง ใบหน้าของคุณพ่อยังประดับด้วยรอยยิ้ม ไม่ยอมหุบง่ายๆ“เดี๋ยวหมอจะทำเรื่องกา
ตอนที่ 82.วิมานในอ้อมแขน/1มัสลินไปถึงโรงพยาบาลและถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน หลังจากการรักษา แพทย์แจ้งว่ามัสลินถูกวางยากล่อมประสาท ฤทธิ์ยาทำให้หมดสติไป แต่ไม่เป็นอันตรายร้ายแรง หลังจากยาหมดฤทธิ์ก็จะฟื้นขึ้นมาเอง ส่วนลูกน้อยในครรภ์ปลอดภัยดีกริชได้ยินแบบนั้นแล้วก็คลายใจ แต่เขายังไม่หายห่วง ตราบใดที่ไม่เห็นมัสลินฟื้นขึ้นมา ระหว่างรอชายหนุ่มโทรเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้บิดาและพี่ชายฟัง แล้วโทรบอกเรื่องนี้ให้ปรัชญ์ช่วยประสานงานกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ในการตามล่าตัวแพรพรรณ อีกวันมัสลินก็ลืมตาตื่นขึ้นมา ใบหน้าบวมช้ำจากการถูกแพรพรรณตบ“คุณกริช...”“มัส มัสจ๋า”กริชกอดร่างของภรรยาไว้แน่น ดีใจจนน้ำตาคลอ มัสลินเองก็กอดเขาไว้ ยังมีความหวาดหวั่นอยู่ในแววตา“ป้าแพร... ป้าแพรจะฆ่ามัส” เธอบอกสามี“มัสปลอดภัยแล้ว ผมไปช่วยมัสได้ทัน ตอนนี้ยายแม่มดนั่น... หึ ตายแล้ว”“อะไรนะคะ ป้าแพรตายได้ยังไงคะ” มัสลินอุทานด้วยความตกใจ“กรรมตามสนองยังไงล่ะ ตำรวจที่พบศพบอกว่าถูกงูกัดที่พงหญ้าด้านหลังบ้านเรือนไทย ไปสิ้นใจตายอยู่ริมคลอง ตอนเจอศพกำลังถูกฝูงตัวเงินตัวทองรุมแทะอยู่พอดี”กริชสะใจนัก แพรพรรณตายอย่างน่าอนาถ สาสมกับความ
ตอนที่ 81 กรรมใดใครก่อ/2“ท้อง... หึ ก็ตายทั้งกลมไปเลย เหมือนแม่ของแกยังไงล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”แทนที่จะสงสาร แพรพรรณกลับหัวเราะใส่หน้า ไม่มีความเมตตาให้หลานต่างสายเลือดที่แสนชังคนนี้“คุณกริช!”มัสลินตะโกนเรียก มองไปทางด้านหลังของแพรพรรณ ทำให้คนเป็นป้าหันไปดู เปิดโอกาสให้หญิงสาววิ่งหนีไป ยังบันไดอีกฝั่ง ลงไปยังสนามหน้าบ้านทันที“นังมัส แกกล้าหลอกฉันเหรอ ดูสิว่าแกจะหนีพ้นไหม”มัสลินวิ่งลงมาได้ก็หน้ามืด ร่างกายถูกฤทธิ์ของยา ทำให้ล้มลงไปนอนกองกับพื้น หญิงสาวพยายามฝืนพาตัวเองคลานหนี แต่คนเป็นป้าตามมาทัน“ยานี้มันจะทำแกง่วง เพลีย ไม่มีแรง จะทำให้แกนอนนิ่งเป็นผักอยู่สามสี่ชั่วโมง อีกเดี๋ยวยาจะออกฤทธิ์เต็มที่ ตอนนั้นฉันจะให้แกมองดูฉันเผาบ้านของยายแก ให้ไฟมันเผาแกทั้งเป็น ตายเป็นผีอยู่กับยายแกที่บ้านนี้แหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”แพรพรรณวางแผนมาอย่างดี เตรียมน้ำมันไว้สองแกลลอน ตั้งใจจะเผาบ้านพร้อมกับเผามัสลินให้ตายในกองเพลิง กว่าใครจะรู้หรือมาช่วยทัน มัสลินก็กลายเป็นผีในกองไฟแล้ว แพรพรรณลากแกลลอนน้ำมันสาดไปรอบๆ บ้าน ก่อนจะมาลากร่างของหลานสาวขึ้นข้างบน มัสลินจวนหมดสติ เธอทิ้งตัวถ่วงน้ำหนักไม่ให้แพรพรรณลากไป
ตอนที่ 80. กรรมใดใครก่อ/1หญิงสาวมองไปรอบๆ ก่อนจะเจอถังพลาสติกใบหนึ่งวางอยู่บนพื้น จึงเดินไปหยิบมาแล้วเอาถังใบนั้นครอบต้นว่านไว้ มีเหตุผลบางอย่างที่เธอต้องทำแบบนั้น“มัส มาแล้วเหรอ...”แพรพรรณเดินมาเกาะบันได ทักทายหลานสาว สภาพของนางตอนนี้ไม่ต่างจากซากศพ ผอมแห้ง จนใบหน้าที่เคยอวบอูมตอบลง ผิวก็หมองคล้ำ มีเพียงแววตาแข็งกร้าว“ลงมาเดินเล่นหรือคะ ถึงได้ชวนมัสมาที่นี่”มัสลินชวนคุย มองสภาพป้าด้วยสายตาเวทนา อาการป่วยของท่านคงจะหนักมาก ถึงทำให้ทรุดโทรมไม่มีราศีแบบนี้“ขึ้นมาบนเรือนสิ ป้าทำน้ำกระเจี๊ยบของชอบของมัสไว้ให้”มัสลินเดินขึ้นไปหาผู้เป็นป้าอย่างว่าง่าย ไม่ได้สังเกตเห็นแววตาไหววูบของอีกฝ่ายที่มองมา แพรพรรณเดินนำเข้าไปยังลานบ้าน ที่นั่งมีตั่งให้นั่งเล่น บนโต๊ะเล็กวางเหยือกใส่น้ำกระเจี๊ยบสีแดงเข้มไว้ มีแก้วสองใบวางข้างๆ“มาเหนื่อยๆ กินน้ำจะได้ชื่นใจ”แพรพรรณหยิบแก้วมารินน้ำกระเจี๊ยบส่งให้หลานสาว ก่อนจะรินอีกแก้วให้ตัวเอง ยกขึ้นดื่มก่อนทำท่าสดชื่น มัสลินจึงยกแก้วขึ้นดื่มตาม นิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อน้ำมีความขมเฝื่อนติดปลายลิ้น จึงจิบไปแค่อึกเดียวแล้ววางลง“คุณป้าเป็นยังไงบ้างคะ” มัสลินถามไถ่