"งบรัฐก็มีไม่ใช่เหรอครับ" ผมเอ่ยถามไปเพราะยังไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ "มี แต่ไม่พอหรอก" เป็นครูอ้อมที่เอ่ยตอบคำถามของผม ครูเขาคงรู้อยู่แล้วโดยอ้างอิงจากประสบการณ์ทำงานที่ผ่านมา นำเสียงที่เอ่ยออกมาจึงเป็นเสียงแห่งการตัดเพ้อจากความไม่เป็นธรรม "เราก็ขอเพิ่มได้นี่ครับ ยังไงรัฐย่อมต้องมาสำรวจและสนับสนุนงบประมาณ และข้าวข้องเครื่องใช้ที่ขาดแคลนอยู่เเล้ว" ผมกล่าวอีก ปกติมันควรเป็นแบบนี้ ทางรัฐน่าจะมีการสำรวจความต้องการและให้การสนับสนุนโรงเรียนตามความเหมาะสม ครูแก้วหัวเราะเบาๆ เป็นเสียงหัวเราะจากก้นบึ้งของหัวใจ หัวเราะให้กับความฝันเฟื่องที่ไม่มีวันเป็นจริงขึ้นมาได้ "โต๋เอ้ย ครูจะบอกอะไรให้นะ ครูทำงานที่นี่มายี่สิบสองปี ฟังไม่ผิด ครูทำมายีสิบสองปีแล้ว อยู่มานานถึงเพียงนี้ยังไม่เคยมีปีไหนที่ครูไม่ขอและไม่เคยไปคุยที่สำนักงานรับผิดชอบ ครูไปทุกโอกาสจนเขารำคาญ แต่จนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้มาสักบาท เลยต้องใช้เงินตัวเองจนกลายเป็นหนี้ก้อนโต โห่ฮี้โห่ฮิ้วอย่างที่รู้นี่ละ" ครูแก้วเอ่ยติดตลก "เอ้า ก็แล้วครูแก้วได้เงินเดือนเท่าไหร่ล่ะครับ น่าจะพอกับการใช้จ่ายเรื่องพวกนี้สิครับ" ผ
ตอนที่ 17/1 ร่วมปาร์ตี้ ตอนเช้าตรู่ผมได้ยินเสียงเอะอะดังลั่น ครูแก้วทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้เห็นอาคารขนาดใหญ่ที่สนามฟุตบอลเก่า เธอเรียกครูคนอื่นๆไปดูซึ่งทุกคนก็มีอาการไม่ต่างกัน "ครูโต๋ มนุษย์ต่างดาวบุกโรงเรียนเรา" ครูเเก้วเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง มันคงไม่แปลกที่เธอจะคิดแบบนี้ การที่จู่ๆก็มาเห็นอาคารสุดหรูตั้งตระหง่านเพียงผ่านไปชั่วข้ามคืน จะไม่ตื่นตระหนกคงเป็นไปไม่ได้ "ไม่มีนนุษย์ต่างดาวอะไรหรอกครับ ผมทำเอง เมื่อวานผมได้ติดต่อบริษัทของคุณมิวเรื่องขอสิ่งสนับสนุนให้โรงเรียน เธอก็ใจดีสั่งให้ทำอาคารนี้ขึ้นด้วยเทคโนโลยีรูปแบบใหม่ที่สะดวกกว่าการก่อร่างสร้างโครงก่อปูนทุบอิฐ อาคารนี้เป็นเทคโนโลยีล่าสุดที่มีลักษณะคล้ายจิ๊กซอว์ เพียงเเค่เอาของมาต่อๆกันก็เสร็จสมบูรณ์ในขั่วข้ามคืน อ้อ เรื่องขนย้ายอุปกรณ์ก็มีผู้ครอบครองมิติร่วมวงด้วยน่ะครับ" ผมกล่าวปั้นน้ำเป็นตัว สีหน้าคนฟังเหมือนจะเข้าใจเเต่ก็ยังสงสัยไม่น้อย "ไว้ผมจะพาพวกเขามาให้รู้จักนะครับ" ผมเอ่ยตัดบทจบแล้วตีเนียนไปอยู่เวรหน้าเสาธง เมื่อทำกิจกรรมยามเช้าเสร็จ ก็เข้าสู่ช่วงสอน ซึ่งสติสตางค์ของนักเรียนไม่อย
แม่เองก็ถูกพี่ป้าสะใภ้แย่งทุกสิ่งอย่างไป ช่วงนั้นชีวิตครอบครัวของฉันเคว้งคว้างไม่เหลืออะไร ไม่มีจุดหมายไม่มีหนทางจะไปต่อ แต่เเทนที่ลุงกับป้าที่ได้ทุกอย่างไปแล้วจะพึงพอใจ แต่ไม่เลย พวกเขาเห็นฉันเป็นเสี้ยนหนามที่คอยทิ่มแทงจิตใจจนลงมือทำบางอย่างให้ฉันหายไป แต่ฉันดวงดีรอดมาได้ ฉันเก็บหลักฐานต่างๆเพื่อแจ้งความดำเนินคดีลุงกับป้า แต่เหมือนทุกอย่างจะไร้ความหมายเพราะอีกฝ่ายมีอำนาจเหนือกว่า ญาติพี่น้อง เพื่อนสนิท มิตรสหายที่เคยคบกันมาต่างตีตังออกห่างไม่มีใครให้ความช่วยเหลือ บางคนก็เข้ามาซ้ำเติมด้วยซ้ำ ฉันเคยเลือกที่จะจบชีวิตตัวเองด้วยความคิดโง่ๆ แต่ฉันก็ทำไม่ได้ เพราะว่าฉันยังมีครอบครัวรออยู่เบื้องหลังยังมีความหวังว่าสักวันพวกเขาจะถูกรักษาจนหายดี ชีวิตในมหาวิทยาลัยไม่ราบรื่นอีกต่อไป ฉันโดดเดี่ยวแม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนนับพัน แต่ในวันหนึ่งกิฟต์ของฉันก็ตื่นขึ้น มันเป็นกิฟต์เกี่ยวกับความเชี่ยวชาญปืน เมื่อใดก็ตามที่ฉันได้จับอาวุธประเภทปืน ฉันจะเข้าใจวิธีใช้งาน การถอดประกอบและเรื่องลึกลับเกี่ยวกับปืนเหมือนกับว่าฉันสร้างมันขึ้นมาเอง ฉันจึงไปสมัครเป็นน
ตอนที่ 18/1 รับทรัพย์ สีหน้าครูไนท์ดูตกใจที่เห็นการ์ดผม นี่มันแค่การ์ดระดับ C เองไม่ใช่เหรอ แต่ก็ชั่งเถอะยังไงวันนี้ผมก็จะจะล่าแล้วไปตกปลาริมทะเล ได้เจอครูไนท์ก็ดีไปอีกแบบ อย่างน้อยก็มีเพื่อนฝูงมิตรสหาย การล่าของผมจะไม่เงียบเหงาอีกต่อไป ครูไนท์สวมชุดที่ทำมาจากวัตถุดิบจากสัตว์ประหลาด ปืนที่เธอใช้ไม่ได้มีคุณภาพมากนัก ซึ่งนี่ก็เป็นมาตรฐานของนักล่าทั่วไป เพียงแต่ปืนผมมันดีกว่าเเค่นั้นเอง หลังจากยื่นการ์ดผมก็พาครูไนท์ซ้อนท้ายจักรยานยนต์ไปชายทะเล ชุดผมดูเหมือนหนักแต่ที่จริงมันเบามากเลยนะ เมื่อไปถึงก็หาจุดล่า ผมพาครูไนท์ไปยังจุดที่มีจระเข้กำลังอาบแดดอยู่ พวกมันมี 17 ตัว "เอาล่ะ เริ่มล่าเถอะครับครูไนท์" ผมเอ่ยให้สัญญาณ "ห๊ะ อะไรนะคะครูโต๋ ดะ เดี๋ยวก่อนสิคะ" ครูไนท์ท้วงทันควัน "หืม มีอะไรเหรอครับ" "แล้วคนอื่น ๆ ล่ะคะ เอ่อ หมายถึงปาร์ตี้ของครูโต๋ค่ะ" ครูไนท์ถามคำถามแปลกประหลาด "ก็นี่ไง ครูไนท์กับผม นี่เเหละครับปาร์ตี้ เอาล่ะ ลุยกัน"ถึก ๆๆ ผมยิงปืนเข้าศีรษะของจระเข้ยักษ์ มันดิ้นทุรนทุราย ตัวอื่น ๆ เห็นเพื่อนเจ็บก็ร้องคำรา
"นี่เป็นคีย์การ์ดสำหรับเข้าบ้านครับ มันเป็นบ้านพับได้ที่ติดตั้งไม่ยากน่ะครับ อาจจะเล็กกว่าหลังนี้อยู่บ้างแต่ก็ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับการนอนพักผ่อนแน่นอน ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ" ผมกล่าวเเล้วเอาอาหารสำเร็จรูปที่เหลือให้เธอไป เผื่อจะได้เอามาอุ่นกินตอนหิว ครูไนท์เองก็รู้ว่าผมต้องการเวลาส่วนตัว เธอจึงเปลี่ยนที่ทันที ผมก็ช่วยเธอย้ายของไปบ้านอีกหลัง "ครูโต๋เก่งหลายด้านจังเลยค่ะ ขนาดบ้านยังเนรมิตได้ในเวลาสั้นๆแบบนี้" เธอเอ่ยชมจากใจจริง เมื่อส่งครูไนท์เสร็จ ผมก็กลับมาทำธุระส่วนตัวที่บ้านหลัก ถอดชุดโดยเครื่องเอไอ กินข้าวเสร็จก็อาบน้ำแต่งตัวเเล้วเข้านอนทันที วันรุ่งขึ้นผมเตรียมตัวเเต่เช้าสำหรับออกล่าจระเข้ยักษ์ เมื่อออกจากบ้านก็เห็นว่าครูไนท์เตรียมตัวรออยู่ก่อนเเล้ว "สัมภาระเอาฝากผมไว้ก่อนก็ได้นะครับ" ผมเห็นว่าเธอขนสัมภาระของเธอออกมาด้วยจึงเก็บเข้าในมิติให้ จะได้ไม่ต้องถือไปมาให้ลำบาก ครูไนท์สวมชุดเสริมพลัง มีปืนติดตั้งอยู่สามกระบอก เป็นปืนสั้นหนึ่งกระบอก ปืนกลเบาหนึ่งกระบอก และไรเฟิลจู่โจมอีกหนึ่งกระบอก ส่วนตามเข็มกลัดจะตอดแม็กกาซีนไว้รอบตัว
ตอนที่ 19/1 ซื้อที่ดินติดทะเล หลังจากรับรางวัลผมกับครูไนท์ก็จะแยกย้ายกันไปพักผ่อน วันนี้เป็นวันอาทิตย์ยังคงมีเวลาว่างทำอะไรอีกมากมาย ก่อนที่พวกเราจะได้เเยกกัน ครูแก้วโทรมาบอกว่าพรุ่งนี้โรงเรียนหยุดเนื่องจากครูแก้ว ครูอ้อม และครูอีกสองคนต้องไปอบรมที่สำนักงานอย่างเร่งด่วน จำนวนครูสอนในโรงเรียนจึงเหลือผมกับครูไนท์สองคน ครูแก้วจึงเลือกประกาศหยุดเรียน 1 วันและจะทำการชดเชยในภายหลัง เมื่อได้ยินข่าวการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ครูไนท์จึงตัดสินใจจะเดินทางไปเยี่ยมครอบครัวที่กรุงเทวดา ส่วนผมก็จะไปใช้หนี้จ่ายสินของตนให้ครบเเล้วเดินทางไปอำเภอปู่ยักษ์เพื่อรับมรดกบ้านพร้อมที่ดินของแม่ในวันพรุ่งนี้ ผมเลือกกลับบ้านพักไปถอดชุดเกราะออกก่อนจากนั้นเดินทางไปยังศูนย์รถยนต์เพื่อจ่ายหนี้รถจนครบทุกบาท "คุณจะจ่ายค่าโอนรถเลยไหมครับ" พนักงานถาม "ไม่ ให้เจ้าของเขามาจ่ายเอง" ผมตอบแค่นั้นก็เดินออกมา วันนี้แวะไปยังภัตราคารเก่าที่ผมเคยขายกุ้งกับปลาที่ได้มาจากทะเล ผมกะว่าจะไปซื้ออาหารทะเลกินเป็นรางวัลการปลดหนี้ให้กับตัวเอง แต่ทันทีที่ไปถึงยามก็รีบวิ่งเข้ามาหา เขาจำหน้าต
"นั่นมันเพื่อนสนิทของพี่เฮงซวย ไอ้คนนี้เเหละที่ใช้อำนาจมากดพ่อในเรื่องของการจ่ายหนี้แทน เราซวยของจริงแล้ว เขาต้องมาใส่ร้ายป้ายสีให้เราเป็นคนผิดแน่" พ่อเอ่ยและรู้ชะตากรรมตัวเองดี ผมดูทรงตำรวจที่พ่อบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของลุง สังเกตจากสายตาก็น่าจะเป็นอย่างที่พ่อพูดจริงๆ ชายคนนี้ต้องการให้พ่อเป็นผู้ต้องหา ผมเดินเข้าไปใกล้ชายคนนั้น ล้วงการ์ดนักล่าเเรงค์ C ออกมาให้เขาเห็น "คุณก็น่าจะรู้อำนาจของผมนะครับ ว่าสามารถทำอะไรได้บ้าง" ทันทีที่ชายคนนั้นเห็นการ์ด เขาถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว ร่างกายเริ่มสั่นออกมาให้เห็น สีหน้าและเเววตาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด "เอ่อ เมื่อวานพวกคุณอยู่โรงแรมนี้ตลอดเวลาเลยหรือเปล่าครับ" เขาเอ่ยถาม น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นสุภาพ "ใช่ คุณสามารถตรวจกล้องวงจรของทางโรงเเรมได้ว่าพวกเราอยู่ที่นี้ตลอด ว่าแต่ทำไมพวกผมถึงได้กลายเป็นผู้ต้องสงสัย" ผมถามออกไป ชายคนนั้นมีสีหน้าตื่นตระหนก "อะ อ้อ ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่เรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อยครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" เขากล่าวพลางก้มหัวให้จากนั้นก็รีบจ้ำอ้าวออกไป นอกโรงแรม ตำรวจน
ตอนที่ 20/1 เยี่ยมไข้ ณ ตระกูลหลักฮอตสตาร์ปึง! เสียงทุบโต๊ะดังลั่น ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุมต่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อผู้นำตระกูลฮอทสตาร์มีท่าทีโกรธเกรี้ยวขึงขังดั่งคนขี้ไม่ออกมาเป็นแรมปี "หมดกัน แผนการยึดทำเลทองของหาดแม่ปริกกับวังกระถิน หมดกันทำเลที่กินพื้นที่ยาวถึงห้าสิบกิโลเมตร" เสียงของผู้นำตระกูลฮอตสตาร์ตะคอกดังลั่น "มันเป็นเพราะเราเอาเงินไปลงทุนสร้างภัตราคารใหม่ยี่สิบแห่งทั่วประเทศหลัก งบประมาณจึงเหลือเเค่หนึ่งพันล้านนิด ๆ การประมูลที่ดินจึงพลาดท่าไป แม้ว่าภายหลังท่านผู้นำจะเอาทรัพย์สินมาสมทบ แต่คู่แข่งประมูลบิดสูงเกินไป คาดว่าเขาน่าจะเคาะเกินสามพันล้าน" เสียงชายคนหนึ่งในที่ประชุมวิเคราะห์ "ใช่ งบรวมเงินของท่านผู้นำมีแค่ 2700 ล้านบาทตามเงินประเทศหลัก เราคงสู้เขาไม่ได้" เสียงของอีกคนเอ่ยสมทบ "คู่แข่งเคาะล่าสุด 2,500 ล้าน ทำไมเราไม่เคาะไปเลย 2,700 ล้าน ทุ่มหมดหน้าตักไปเสีย จะได้หรือไม่ได้ค่อยให้โชคชะตาตัดสิน บางทีคู่แข่งอาจจะมีงบเพียง 2,500 ล้านก็ได้" อีกคนเสนอความเห็น คนในห้องประชุมมองบนไม่เห็นด้วย "จะเคาะต่อทำไม ในเมื่อเราก็แพ้อยู่ดี นายนี่มองเกมไม
ตอนที่ 29 ลงตัว จบภาคการลงเสากั้นอาณาเขตที่หาดวังกระถินกับหาดแม่ปริกนั้นเป็นไปอย่างราบรื่น ผมลงห่างจากชายทะเลประมาณสองกิโลเมตร เสาที่ใช้มีความสูงสามร้อยเมตรต่อต้น ระหว่างลงเสาผมพบปลาฉลามยักษ์หลายสิบฝูงแหวกว่ายวนเวียนอยู่เเถวนั้น พวกมันเว้นระยะไม่เข้ามาใกล้จนเกินไปเพราะรู้ว่าเป็นถิ่นของจระเข้ยักษ์ นั่นทำให้ผมโล่งอกโล่งใจไม่เบา อย่างน้อยตอนนี้ก็มีศัตรูเพียงจระเข้ยักษ์ ท้องทะเลเต็มไปด้วยอันตรายรอบด้าน แต่ในความอันตรายก็มีความอุดมสมบูรณ์อยู่เช่นกัน บรรดาสัตว์น้ำต่างเเหวกว่ายไปตามวิถีชีวิต เพราะไม่ได้ถูกล่าจากมนุษย์จำนวนประชากรสัตว์ทะเลจึงมากมายมหาศาล หลังจากลงเสาเสร็จผมเลือกหาทำเลกลางทะเลตรงหาดแม่ปริก ลงเสาเข็มร้อยต้นยึดพื้นผืนทราย จากนั้นก็เข้าไปค้นหาตัวอย่างรีสอร์ทกลางน้ำหลังขนาด 20 คูณ 40 ตารางเมตร มีสามชั้น เป็นเหลาอาหารกลางน้ำที่ตกเเต่งเฟอร์นิเจอร์ครบครัน มีโต๊ะเก้าอี้จัดเรียงสบายตาด้วยฝีมือของนักออกแบบชั้นนำ เหลาอาหารรีสอร์ทกลางน้ำนี้ทำด้วยกระจกหนาพิเศษกันกระสุนรถถัง เป็นเหลาที่ใช้ต้อนรับผู้นำการรบประเทศต่าง ๆ ผนังกระจกสามารถเปิดออกรับลมด้านนอกได้ มีจุดสำหรับพักผ่อนหย่อนใจไม่ว่า
"สถานการณ์มันแปลก ๆ ปกติจระเข้ยักษ์ไม่ได้เพิ่มจำนวนเร็วขนาดนี้" ผมเอ่ยกับตัวเองเมื่อมองไปยังทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตา ธุรกิจของผมกำลังดำเนินการคงจะให้ยกเลิกกลางคันไม่ได้"คงต้องไปตรวจสอบสักหน่อย" ผมเอ่ย เเละนำบอร์ดออกมาโยนขึ้นฟ้า กระโดดขึ้นยืนบนบอร์ดเเล้วบังคับทิศทางพุ่งสู่ท้องทะเลกว้างใหญ่ นี่นับเป็นครั้งเเรกที่ผมได้ออกสำรวจท้องทะเลมุมสูงผมเห็นฝูงจระเข้ยักษ์หลายสิบฝูงกำลังมุ่งหน้าไปยังทิศทางต่าง ๆ ทั้งหาดทาร์ก หาดเเม่ปริกและหาดอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคียง ผมทวนกระเเสทิศทางที่จระเข้ว่าย ท้องทะเลนั้นยากแท้หยั่งถึง จระเข้ยักษ์เริ่มเห็นจำนวนชัดเจนมากขึ้นจากหลักร้อยกลายเป็นหลักพัน และในที่สุดผมก็เจอเกาะขนาดใหญ่เเห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยเหล่าจระเข้ยักษ์นับเเสนตัว"จระเข้ยักษ์มันเพิ่มจำนวนเร็วขนาดนี้เลยเหรอวะ เอ๊ะ นั่นมัน" ผมเอ่ยอุทานเมื่อเห็นฝูงจระเข้ยักษ์จำนวนมาก แต่สิ่งหนึ่งที่ปรากฏให้เห็นมันเป็นสิ่งที่พบเคยพบเจอมาเเล้วในอดีต"วาร์ปเกท บรรลัยของจริงเลยงานนี้" ผมอุทานลั่นจระเข้ยักษ์นับแสนตัวยั้วเยี้ยเดินต้วมเตี้ยมตุ๊ต๊ะเต็มเกาะขนาดใหญ่ ประเด็นสำคัญยิ่งกว่านั้นคือวาร์ปเกทขนาดใหญ่มากพอที่จะ
ตอนที่ 28/1 เกาะกลางทะเลการกระทำของฮอตสตาร์ในครั้งนี้ได้ลดความน่าเชื่อถือของเครือบริษัทลง แม้ว่าจะมีการออกมาขอโทษกับข้อผิดพลาดในภายหลังแต่ก็กู้หน้ากลับคืนได้ไม่มากนัก ในด้านของหาดแม่ปริกเริ่มมีการก่อสร้างขึ้นเเล้ว อาจเป็นการวางโครงแบบมาร์คไว้ตามจุดต่างๆ แต่ไม่นานก็จะเป็นรูปร่างขึ้นมาผมนำเสาเข็มที่ได้มาตรฐานจากมิติไปวางกองไว้ตามจุดมาร์คหลายแสนต้น ด้านคุณนนท์ก็ติดต่อประสานงานจ้างคนมาตอกเสาเข็ม นักล่าบางส่วนมาทำหน้าที่ลาดตระเวนชายหาดเพื่อดูแลความปลอดภัยฝั่งฮอตสตาร์เองก็ประสบปัญหาใหญ่คือการเพิ่มจำนวนของจระเข้ยักษ์ที่ทยอยว่ายน้ำเข้ามาพักอาศัยที่หาดทาร์ก นักล่าต่างพากันถ่ายรูปและลองคำนวณจำนวนจระเข้ยักษ์ที่เข้ามาเกยตื้นชายหาด มีการโพสต์วิดีโอลงในโชเชียล ผู้คนต่างก็แห่กันมาคอมเม้น /แม่เจ้าโว้ย กรรมตามสนอง พวกคุณเห็นบริษัทฮอตสตาร์ออกมาประกาศหรือยัง ว่าออกเควสกำจัดจระเข้ยักษ์ตัวละ 3.2 ล้าน ครั้งนี้รางวัลน้อยกว่าเดิม และผู้นำก็มายืนยันด้วยนะว่าจ่ายจริงแน่นอน//ใครจะไปก็ไป ตี้กูหนึ่งละที่ไม่ไปแน่ ครั้งก่อนบอกจ่ายห้าล้านก็เบี้ยวกูเหลือแค่ล้านห้าราคาตลาด เเล้วเห็นคลิปจระเข้ยักษ์เกยตื้นยัง กูนั
"ทุกคนเห็นว่ายังไง" เสียงผู้นำตระกูลฮอทสตาร์เอ่ย“เราไม่ควรจ่ายเต็มจำนวนครับ”“เห็นด้วยครับ ควรจ่ายแค่ที่มีหลักฐานยืนยันพอ”“เห็นด้วยค่ะ เพื่อไม่ให้บริษัทของเราขาดทุน”ด้วยการยกมือเเละให้ความเห็นจากองค์ประชุมส่วนใหญ่จึงสรุปว่าจระเข้ยักษ์อาจถูกล่ามาจากแหล่งอื่น“ผมว่าเราไม่ควรทำแบบนี้นะครับ หากจะให้เขาเอาหลักฐานยืนยันมาทางเราควรเเจ้งตั้งเเต่เนิ่น ๆ มาเเจ้งทีหลังเเบบนี้มันเหมือนกับว่าเราไปหลอกลวงเขา” สมาชิกที่ไม่เห็นด้วยเเย้งออกมา“ผมก็ด้วย อันที่จริงจระเข้ยักษ์รับซื้อในราคา 3 ล้านบาทในประเทศเรา หากบริษัทเอาไปบริหารจัดการเเยกสัดส่วนแปรรูปขายในผลิตภัณฑ์หลากหลายด้านไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าแบรนด์ฮอตสตาร์ เนื้อจระเข้ยักษ์สำเร็จรูป เราอาจได้กำไรเยอะกว่าเงินรางวัลที่ตั้งไว้ แบบนี้ไม่ว่าจระเข้ยักษ์จะมาจากท่ไหนก็มีเเต่เราที่ได้กำไรกับผลประโยชน์” เสียงสมาชิกอีกคนเอ่ย“ไม่เห็นด้วย พูดแบบนี้มันโง่เกินไป จากทีมวิเคราะห์ของดิฉันถ้าเรานำจระเข้ยักษ์ทั้งตัวมาทำกำไร เราจะได้เเค่ 3.5 ล้านบาทเท่านั้น คำพูดของคุณที่กล่าวมามันต้องใช้นักวิจัยและนักวิเคราะห์เพื่อหาองค์ประกอบความเข้ากันได้ของผลิตภัณฑ์ รวมถึงต้อง
ตอนที่ 27/1 เรื่องเร่งด่วนสีหน้าคุณนิวดูเคร่งเครียดเป็นกังวล ผมรินน้ำเย็นให้จิบอาการกังวลก็ทุเลาลงบ้าง"มีอะไรเหรอครับคุณนิว ที่ว่าเรื่องด่วน" ผมเอ่ยถามออกไป คุณนิวสูดหายใจเข้าลึกแล้วพ่นลมออกมาฟู่ว"ตอนนี้เครือฮอตสตาร์ตัดราคาสินค้าและบริการของเราทุกทางเลยครับ ผู้คนก็แห่กันไปทำสัญญาร่วมกับทางนั้นหมด ภัตราคารและบริการเครือบลูซี่เเทบไม่มีคนเข้าแล้วครับ" คุณนิวเอ่ย เขาคงศึกษาเรื่องอัตราค่าใช้จ่ายและกำไรในการทำแบบนี้ของฮอตสตาร์มาแล้ว และผลคือทางนั้นได้กำไลมากกว่าเสีย สีหน้าจึงเป็นกังวลอย่างที่เห็น"พ่อคุณนิวยังไม่บอกเหรอครับว่าไม่จำเป็นต้องกังงลเลยด้วยซ้ำ และไม่ต้องทำอะไรด้วย ไม่นานก็ดีขึ้น ความต้องการของมนุษย์ไม่หยุดอยู่กับที่หรอกครับ" ผมเอ่ยปลอบใจ"อีกอย่างตอนนี้ฮอตสตาร์กำลังทำสถานที่ท่องเที่ยวถัดจากหาดแม่ปริก พวกเขาทุ่มทุนให้นักล่าไปจัดการจระเข้ยักษ์ โดยให้ตัวละ 5 ล้านครับ มีนักล่าแห่กันไปล่าจระเข้ยักษ์ที่นั่นเยอะเลย สายข่าวผมบอกว่าพวกฮอตสตาร์จะทำภัตราคารหรูริมทะเลและกำลังวางแผนสร้างโรงเเรมสำหรับนักท่องเที่ยวด้วยครับ" คุณนิวเอ่ย"ก็ดีสิครับ""ไม่ดีครับแบบนี้ ก็คุณโต๋วางแผนสร้างที่ท
"คุณนิว เรามาเปิดร้านพิเศษกันเถอะครับ สำหรับนักล่าที่เข้าร่วมการล้างบางแก๊งค้ามนุษย์จะได้อภิสิทธิ์ในการซื้ออาวุธ คล้ายๆกับที่ผมมี แต่ทางตระกูลบลูซี่อาจต้องออกหน้าในเรื่องนี้นะครับ นอกจากนี้ผมจะให้ยืมอาวุธและอุปกรณ์สำหรับทลายแก๊งค์ค้ามนุษย์ให้กับนักล่าแต่ละปาร์ตี้ในนามของสินค้าพิเศษตระกูลบลูซี่ ถือว่าให้ทดลองใช้ก่อน ถ้าถูกใจก็ขายในราคาพิเศษ" ผมเอ่ย เรื่องกิฟต์ของผมคุณนิวทราบอยู่แล้ว เราจึงคุยกันง่ายผมเอายาเปิดปากออกมาหลายสิบชุด"ช่วงแรก ๆ ผมจะยังไม่เข้าร่วม แต่จะบอกวิธีใช้งานเจ้านี่ให้ และรบกวนคุณนิวบอกให้พวกเขาเก็บโทรศัพท์และอุปกรณ์สื่อสารของพวกมันมาด้วย จะให้ดีให้นักล่าสายมิติเอารถพวกมันมาด้วย ผมจะค้นหาที่ซ่อนให้เอง" ผมเอ่ยและคุยรายละเอียดปลีกย่อยกับคุณนิว"หลังจากรีดข้อมูลเสร็จผมได้สั่งให้ส่งพวกมันไปลงนรกซะ จะไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว" คุณนิวเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังผมนำปืนในมิติออกมาส่วนหนึ่งมอบให้คุณนิว มันเป็นปืนที่คุณภาพไม่สูงนักแต่อานุภาพยังคงเหนือกว่าปืนของโลกนี้ คุณนิวเองก็เร่งจัดการอย่างเต็มที่ เหล่านักล่าที่มาร่วมมือมาจากสาขาคูป้าบริสทั้งสิ้นการดำเนินภารกิจนี้ต้องละเอียด เค
ตอนที่ 26/1 จัดการเบื้องหลังวันนี้ครูในโรงเรียนวุ่นวายกันแต่เช้าด้วยการทำเรื่องรับสมัครนักเรียน มีผู้ปกครองพาเด็กมาสมัครกว่าหกสิบคน ทีแรกทางโรงเรียนจะรับสมัครปีต่อปี แต่ผู้ปกครองหลายคนไม่อยากให้ถึงสิ้นปีภาคเรียน ครูแก้วจึงรับสมัครไว้ก่อน และให้มาเรียนในภาคเรียนที่สอง ในส่วนของภาคเรียนแรกก็ให้เด็กเรียนโรงเรียนเดิมตามปกติจากที่ครูไนท์เข้ามาขอโทษขอโพยที่เปิดเผยแรงค์ของผม ทำให้เป็นที่สนใจของชาวบ้าน แม้แต่ทางสำนักงานก็ส่งคนมาเยี่ยมเยียนโรงเรียน มีการให้ของขวัญปลอบใจนักเรียนที่ปลอดภัยกลับมา ส่วนเด็กอีก 18 คนที่ช่วยมาได้พบว่าเป็นเด็กจากโรงเรียนวังกระถิน 6 คน เด็กอนุบาลสามโรงเรียนเทศบาลทาร์กสองคน และที่เหลือเป็นนักเรียนจากโรงเรียนอื่นซึ่งอยู่ภายในจังหวัดความว้าวุ่นพุ่งเข้าสู่กระทรวงศึกษาและผู้พิทักษ์สันติราช พวกเขาต่างเคร่งเครียดเร่งนะดมกำลังค้นหาไล่ล่าแก๊งค้ามนุษย์ ข้อมูลที่ได้รับจากคนที่ผมไว้ชีวิต พวกเขาบอกว่ามีการสร้างกระท่อมในป่าและตระเวนจับเด็กไปขายที่ชายแดนจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ ราคาเด็กจะดีกว่าราคาผู้ใหญ่ ปกติจะเอาคนติดหนี้สินท่วมหัวเอาตัวไม่รอดไปขาย หรือไม่ก็พวกเร่ร่อนระหกระเหินไ
ถึกๆๆๆๆตูมๆๆ"เห้ย กระจายตัวเร็ว พวกเราถูกโจมตี อัก" เสียงโจรลักพาตัวคนหนึ่งตะโกนสั่งการแต่ก็ถูกจัดการในทันทีปังๆๆๆๆปังๆๆๆเสียงปืนดังขึ้นระงม โจรยิงไปยังทิศทางต่างๆ พวกเขาไม่รู้ว่าผู้โจมตีอยู่ตรงไหน"รีบหามันให้เจอเร็วเข้า" เสียงของหนึ่งในพวกโจรตะโกนลั่น พวกที่อยู่ด้านนอกต่างคว้าอาวุธวิ่งไปยังจุดยุทธศาสตร์เพื่อรับมือกับสถานการณ์คับขันนี้ ในโล่กลมป้องกัน มีแสงจากโล่พอให้เห็นใบหน้าซึ่งกันเเละกัน เด็กๆได้ยินเสียงปืน แต่ความดังนั้นลดลงอย่างมาก ทำให้หลายคนยังพอตั้งสติได้"มันเกิดอะไรขึ้น" เสียงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ"น่าจะมีคนมาช่วยพวกเรา ต้องเป็นครูโต๋และครูไนท์แน่นอน" ฟ้าใสตอบพลางเช็ดน้ำตาด้วยเเขนเสื้อติ้ดๆ/ตอนนี้นายท่านปลอดภัยแล้ว ต้องการติดต่อไปทางโรงเรียนหรือไม่/ จู่ๆเสียงนาฬิกาของฟ้าใสดังขึ้น"เอ๋ ไม่ใช่ว่าพังไปแล้วเหรอ" ฟ้าใสเอ่ย เพราะก่อนหน้านี้นาฬิกาถูกทุบจนหน้าจอแตก ตัวเลขก็รวนแล้วดับไป แต่ตอนนี้กลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน/เราสร้างมาจากวัสดุพิเศษ ไม่สามารถพังได้เพียงเพราะเเรงกระเเทกเล็กน้อย แต่เป็นกลไกการล่อหลอกให้ตายใจด้วยหน้าจอแตกปลอมๆ ระบบจำเป็นต้อ
ตอนที่ 25/1 ขบวนการค้ามนุษย์บรรยากาศตอนนี้ดูสับสนวุ่นวายเมื่อข่าวนักเรียนถูกลักพาตัวขึ้นรถตู้เเพร่สะพัดออกไป ผมรีบพานักดรียนที่สอนไปรวมกลุ่มกับนักเรียนคนอื่นที่ห้องประชุมโดยมีครูแก้วกับครูอ้อมคอยดูแล ครูแก้วนั่งไม่ติดที่เดินร้อนรนนิดต่อหาคนนั้นทีคนนี้ที สีหน้ากระวนกระวายจนผมกลัวว่าแกจะเป็นโรคหัวใจเพราะเรื่องนี้"คุณตำรวจหาเส้นทางที่รถตู้กระจกทึบวิ่งไปไม่เจอเหรอคะ แล้วกล้องวงจรปิดจากถนนจับภาพไม่ได้เลยเหรอ ตอนนี้หนูฟ้าใสจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ป่านนี้คงร้องไห้แน่เลย ฮือ ๆ” ครูแก้วเอ่ยด้วยความเป็นกังวล เสียงของเธอสะอื้น หลังจากวางสายก็ติดต่อไปเบอร์อื่นอีก"สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ" ผมเอ่ยถามครูอ้อม สีหน้าครูอ้อมดูเป็นกังวลไม่แพ้กัน"ยังไม่รู้เลยค่ะ ชาวบ้านมาเเจ้งว่ามีชายชุดดำลงจากรถตู้มาจับน้องฟ้าใสขณะที่กำลังปั่นจักรยานมาโรงเรียน เขาพยายามขับมอเตอร์ไซค์ตามและโทรหาตำรวจ แต่ก็ถูกรถคันนั้นถอยชนอย่างเเรง ฟื้นตัวอีกทีก็อยู่บนรถกู้ภัย จึงรีบเเจ้งสิ่งที่ตัวเองเห็นทันทีแม้จะบาดเจ็บอยู่ ทางกู้ภัยก็เร่งประสานงานและโทรมายังโรงเรียนนี่แหละค่ะ ตอนนี้ตำรวจยังไม่ได้เบาะแสอะไรเลย โถ่ ฟ้าใสของครู"