เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 13
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-09 17:17:20
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 14
“ข้า! ข้าบอกให้หยุดไง ข้าโกรธท่านอยู่นะ!”เมื่อสามีไม่ยอมหยุดนิ้วมือจากการวนบนเต้าอวบ ก็เพิ่มระดับเสียงให้ดังมากขึ้น หลิวหยางถอนหายใจเบาๆ รู้ดีว่านางยังโกรธเรื่องที่เขาเข้าข้างพระชายา วันนั้นพยายามจะพูดคุยแล้ว แต่เป็นฟางซินเองที่ไม่ยอมคุยกันดีๆ และนางไม่ยอมให้เขาขอโทษพรึ่บ!“งั้นคืนนี้ ข้าจะยอมให้เจ้าลงโทษ จนกว่าเจ้าจะหายโกรธแล้วกัน”พลิกคนตัวเล็กให้มาอยู่ด้านบนด้วยความรวดเร็ว ฟางซินโกรธหน้าดำหน้าแดง ที่เธอพูดแบบนั้น หมายความว่าไม่อยากมีอะไรกับเขาต่างหาก ไม่ใช่พูดเพราะอยากเป็นคนมอบบทลงโทษให้เขาสักหน่อย“ข้าไม่อยากทำ!”“แต่ข้าอยากให้เจ้าทำ”“ท่านจะเอาแต่ใจมากเกินไปแล้วนะ”ใบหน้าหวานเง้างอด เบือนหน้าหนีไปพลางยกมือขึ้นกอดอก ท่าทางดื้อรั้นแต่คนมองกลับรู้สึกเอ็นดู มือใหญ่เอื้อมไปดึงท่อนแขนเล็ก รั้งร่างบอบบางลงมาหา“อึก! อื้อ!”ลิ้นเล็กดิ้นรนหนีได้ไม่นาน ก็พ่ายแพ้ให้แก่ท่านแม่ทัพใหญ่ ขยับมือลูบไล้วนเวียนบนแผ่นอกกำยำ ที่ผ่านมาเธอพยายามอย่างหนัก ในการทำให้หลิงหยางตกหลุมรัก แต่คนที่ตกหลุมนั้น ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเธอ“อ๊าง! ข้า”ท่อนลำใหญ่ใต้ร่าง บดเบียดจุดกระสันผ่านเนื้อผ้าไหม ค่อยๆขยายตัวจนแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-09ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 15
“เจ้าจะไม่ทิ้งข้าใช่ไหมหลิงหลิน”ในเมืองหลวงมีผู้คนหลากหลาย หลิงหลินเป็นคนดีมีฝือมือ การที่นางมารับใช้ผู้หญิงที่ทำอะไรไม่เป็นเลยอย่างฟางซิน แถมยังทำตัวร้ายกาจน่าเอือมระอา กลัวว่าหลิงหลินจะซ่อนความไม่พอใจไว้ เมื่อกลับไปเยือนเมืองหลวงอีกครา นางจะทิ้งฟางซินไป“คะ? ทำไมนายหญิงถึงพูดกับข้าแบบนั้น”“ก็ … ข้าเคยทำตัวไม่ดีกับเจ้านี่นา”“คะ? ไม่เคยมีอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ เพราะแบบนั้นข้าจึงได้ขอติดตามท่านมายังไงล่ะคะ”“เป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ”“แน่นอนสิคะ”“อ่า แล้วเมืองหลวงอยู่ไกลแค่ไหนเหรอ ข้าจำไม่ค่อยได้ ข้ามาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว”รับบทเป็นคนสติฟั่นเฟือนไปอีกหนึ่ง แต่มันก็เป็นข้อมูลที่ควรรู้ ไม่กล้าถามซอกแซกมาตั้งแต่แรก ถ้ากล้านะ ป่านนี้เธอหาวิธีกลับโลกเดิมได้แล้วมั้ง“ท่านแต่งงานกับท่านแม่ทัพเมื่อต้นปีเจ้าค่ะ ส่วนเมืองหลวงอยู่ไกลแค่ไหนข้าก็ไม่รู้ แต่ใช้เวลาเดินทางแค่สามวันก็ถึงค่ะ”ถ้าแต่งงานกันตอนต้นปี ตอนนี้ก็ใกล้จะเวียนมาครบหนึ่งปีแล้วสินะ ส่วนการเดินทางที่ใช้เวลาสามวัน คงต้องรอดูวันเดินทางว่าใช้อะไรเป็นยานพาหนะ ยุคสมัยนี้ ถ้าไม่ใช้ม้า ก็คงเป็นวัว ขออย่าให้เป็นเกี้ยวที่ใช้คนแบกก็พอตกเย็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-09ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 16
“ข้ารู้ว่าเจ้าในอ่อนกับนาง แต่เจ้าลืมสิ่งที่นางทำแล้วหรือ”“ไม่เจ้าค่ะ ข้าไม่เคยลืมว่านางทำอะไร”“เป็นอย่างนั้นก็ดี เจ้าไม่ต้องกังวล ทำสิ่งที่เจ้าควรทำ ข้าสัญญาว่าจะพานางกลับมาให้ได้”พูดจบร่างสูงก็หมุนตัว เดินผ่านร่างที่ยืนอยู่ออกไปจากห้อง โชคดีที่มีคนมาย้ำเตือน เขาเองก็เผลอใจอ่อนให้กับฟางซินไปไม่น้อย เพราะความสดใส และการดูแลเอาใจใส่ของนาง แต่มันจะเป็นได้เพียงแค่ความใจอ่อนชั่วครั้งคราวเพียงเท่านั้น และความรู้สึกสงสารเห็นใจให้แก่สตรี ไม่มีวันที่เขาจะรู้สึกกับนางมากไปกว่านี้ แม้นางจะทำดีแค่ไหน เขาก็จะไม่ลืมว่านางทำอะไรลงไปบ้างเช้าวันต่อมาร่างบอบบางบิดตัวไล่ความขี้เกียจ เพราะเมื่อคืนเข้านอนเร็วกว่าปกติ ตื่นขึ้นมาจึงรู้สึกสดชื่นสุดๆ ลงจากเตียงมองหาสาวรับใช้ เมื่อไม่เจอก็เดินหาวไปยังห้องอาบน้ำ ปลดเปลื้องชุดออกจากร่าง หย่อนตัวลงไปในบ่อน้ำร้อนขนาดใหญ่ ว่ายไปอยู่อีกด้าน มองความงดงามของทิวทัศน์ด้านนอกจ่อม! จ่อม!ไม่ต้องมองก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะคนที่สามารถลงบ่อน้ำนี้ได้ มีเพียงแค่เธอและเจ้าของจวนเท่านั้น แผ่นหลังบางสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนที่ไม่ได้มากจากกระแสน้ำ ขยับตัวถอยมาด้านหลัง ให้แผ่นห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-09ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 17
“หยุดรถม้า!”“เอี๊ยด!”รถม้าที่กำลังขับเคลื่อนช้าๆ หยุดสนิทลงทันที ประตูไม้ของรถม้าถูกทหารคนหนึ่งเปิดออก ร่างสูงใหญ่ในชุดออกรบพลิกตัวลงจากหลังม้า เดินไปหยุดอยู่หน้าประตู เอื้อมมือไปดึงคนข้างในออกมา“กรี๊ด! ท่านจะทำอะไรเนี่ย!”ร่างเล็กในชุดสีชมพูอ่อนปักลวดลายวิจิตร ซ้ำยังมีอัญมณีปักอยู่ตามเนื้อผ้า ความหนักของชุดไม่เป็นปัญหาตอนใส่ แต่จะเป็นปัญหาตอนสามีของร่างดึงออกไปนี่แหละ เขาใช้แรงดึงมหาศาล เธอกลัวว่าชุดงดงามนั่น จะเกี่ยวกับเนื้อไม้ของรถม้าขาด“เจ้าอยากมองมู่หลงใกล้ๆ หรือไม่”“? ทำไมข้าต้องอยากทำแบบนั้น ท่านเลิกทำตัวผีเข้าผีออกสักวันได้ไหม แค่นี้ข้าก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว”ยกมือข้างที่เป็นอิสระคลึงเบาๆข้างศรีษะ การยืนเถียงกันกับสามี มีข้ารับใช้ทั้งหมดยืนฟังด้วย พวกเขาตัวแข็งทื่อ คงไม่เคยเห็นฟางซินทำตัวแบบนี้ใส่แม่ทัพหลิวหยาง หรือไม่ก็ตัวแข็งเพราะความกลัว กลัวว่าแม่ทัพผีบ้าจะหั่นคอเมียหมกไว้ในป่าแห่งนี้“เห้อ ไปนั่งกับข้า”พูดจบก็รั้งข้อมือเล็กออกเดิน ฟางซินรู้ว่าค้านไปก็เหนื่อยเปล่า จึงยอมตามไปเงียบๆ เมื่อถูกพามาหยุดยืนอยู่ข้างม้าศึกตัวใหญ่กว่าตัวเองหลายเท่า ก็รีบหลบเข้าด้านหลังของสามี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-09ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 18
วันต่อมาขบวนของแม่ทัพหลี่ออกเดินทางต่อในช่วงสาย เดินทางไปเพียงหนึ่งชั่วยามก็หยุดพักที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง เมื่อจัดแจงเรื่องที่พักเสร็จเรียบร้อย แม่ทัพหลิวหยางก็หายไปพร้อมกับคนสนิท ฟางซินได้แต่นั่งถอนใจ รู้สึกได้ชัดเจนว่าช่วงนี้สามีตีตัวออกห่าง“เจ้ารู้ไหมหลิงหลิน ว่าท่านแม่ทัพไปไหน”“ไม่ทราบเจ้าค่ะนายหญิง”ถอนหายใจอีกครั้งเมื่อได้รับคำตอบ ร่างบอบบางลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้เก่า เดินออกจากบริเวณบ้านพักไปทางลำธารที่อยู่ใกล้ๆ สำรวจความลึกของลำธาร กระแสน้ำใสทำให้รู้ว่ามันไม่ได้ลึกมาก เดินไปนั่งลงบนโขดหินใหญ่ ถอดรองเท้าวางไว้ข้างตัว หย่อนเท้าลงไปในน้ำ แกว่งขาไปมาช้าๆ“นายหญิงคะ ใกล้ถึงเวลาเดินทางต่อแล้วเจ้าค่ะ”“อื้อ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”ตะโกนตอบกลับสาวใช้ไป ชักขาขึ้นจากน้ำ หยิบรองเท้าขึ้นมาสวม มองสายน้ำใสแจ๋วอีกครั้ง ขนอ่อนในกายลุกชูชั้น เมื่อใบหน้าที่เห็นในสายตา เป็นใบหน้าเปื้อนน้ำตาของตัวเอง มือเล็กยกขึ้นขยี้ตา ตาฝาดงั้นเหรอ หรือว่าจะเป็นวิญญาณของฟางซินมาบอกกล่าวอะไร“ฟางซิน! นั่นเจ้าใช่ไหม เจ้าต้องการบอกอะไรข้า ฟางซิน!”“นายหญิง! ท่านทำอะไรคะ!”หลิงหลินคว้าร่างที่กำลังชะโงกหน้าต่ำขึ้นมา ใบห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 19
“อ๊ะ! ข้าเจ็บ!”ร้องลั่นเมื่อข้อมือถูกกำและดึงขึ้นสูง แม่ทัพหนุ่มไล่สายตาสำรวจชุดของสตรีตรงหน้า นางยังสวมชุดเดิมกับที่เขาเห็นเมื่อคืน ซ้ำยังบางจนเห็นผิวบางส่วน นางไม่ควรพาร่างกายของฟางซินออกมาแบบนี้“เจ้าไม่รู้ตัวหรือไง ว่าไม่ควรออกมาทั้งที่สวมเสื้อผ้าบางขนาดนี้”“ท่านโกรธที่ข้าออกมาทั้งอย่างนี้ หรือโกรธที่ข้ามองนางแบบนั้น”เธอรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้น อาจจะเป็นคนสำคัญของหลิวหยาง ในตอนที่หลิงหลินเดินนำนางไป จึงเผลอใช้สายตาไม่พอใจมองตาม และคงเป็นเพราะแบบนั้น สามีตรงหน้าถึงได้มีท่าทีเหมือนโกรธ“อย่าหาเรื่องนางนะฟางซิน”“ทำไม?”“ข้ารับนางเข้ามาเป็นอนุแล้ว”คำตอบของสามี เหมือนคนเอามีดแทงเข้ากลางอก ถึงแม้ยุคสมัยนี้ การรับหญิงอื่นเข้ามาเป็นอนุภรรยา จะเป็นเรื่องปกติ สามารถทำให้ตั้งแต่ชนชั้นสามัญไปจนถึงกษัตริย์ แต่เขารับผู้หญิงอื่นเข้ามาเป็นเมียน้อยโดยไม่ถามความเห็นเธอก่อน มันไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอ“โดยไม่ถามความเห็นข้าแม้แต่นิดเดียวนี่นะ!”“ข้าจำเป็นต้องถามเจ้าก่อนหรือไง ข้าเป็นเจ้าของจวน อำนาจทั้งหมดอยู่ที่ข้า”“หะ! เหอะ! เพราะนางสินะ นางใช่ไหมที่ทำให้ท่านเปลี่ยนไป!”“ข้าไม่เคยเปลี่ยนไป เจ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 20
“อ่า…นายหญิง! เป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ ท่านเจ็บตรงไหน”สาวใช้เห็นเจ้านายร้องไห้ รีบลนลานเข้าไปถามไถ่อาการ คนถูกถามยิ่งสะอื้นหนัก มั่นใจว่าที่มอบให้เขามันคือความรักของเธอเอง ไม่ใช่ของฟางซินเธอเผลอใจรักหลิวหยาง เผลอรักสามีของนางร้ายฟางซิน ทั้งที่ไม่ควรทำแบบนั้นเลย“โธ่! นายหญิงคะ อย่าทำแบบนี้สิ บอกมาสิคะว่าเจ็บตรงไหน?”“ฮึก! ฮือๆ”“เกิดอะไรขึ้น?”น้ำเสียงเย็นชาดังมาจากด้านหลัง และไม่นานแม่ทัพผู้ได้ฉายาพระราชทานจากฮ่องเต้ก็ปรากฏตัว แต่ซูซ่านไม่ได้สนใจที่จะตอบคำถามของท่านแม่ทัพ เพราะน้อยใจแทนเจ้านายสาวที่เพิ่งมารับใช้ ยังคงป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆร่างบอบบาง พลางยกมือลูบแผ่นหลังเล็กขึ้นลง“ข้าถามว่าเกิดอะไรขึ้น!” น้ำเสียงก้องกังวานไปทั่วห้อง คนร้องไห้สะดุ้งแต่ก็ยังไม่หยุดหลั่งน้ำตา“ไม่ใช่เรื่องที่ท่านแม่ทัพต้องใส่ใจหรอกเจ้าคะ”ซูซ่านตอบอย่างไม่เกรงกลัว เรื่องที่ว่านายหญิงไม่ได้รับความโปรดปรานแล้ว แพร่กระจายออกไปตั้งแต่แม่ทัพหลี่พาหญิงอื่นมาเยือนวังหลวงด้วย ยิ่งรู้ว่าเขารับสตรีนางนั้นเป็นอนุภรรยา ข่าวลือที่ว่าลูกสาวท่านเสนาหมดความโปรดปรานยิ่งแพร่ไปไกล และขยายวงกล้วงอย่างรวดเร็วจนทั่ววังหลวง คนใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 21
ตกเย็นฟางซินนั่งเหม่ออยู่บนเตียง มองดวงตะวันค่อยๆลาลับดับแสงจากเส้นขอบฟ้า ใบหน้าสวยหวานยังคงหมองเศร้า แต่แววตาดูเด็ดเดี่ยวขึ้นกว่าเดิม การถูกคนที่รักหมางเมินเธอเป็นมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นญาติที่ตัดขาดเธอทันทีที่พ่อแม่เธอตาย เพื่อนๆที่เรียนมาด้วยกัน เธอชินกับการอยู่คนเดียวแล้ว แค่เผลอไผลไปกับความใจดี และเสน่ห์ของผู้ชายที่ได้สัมผัสครั้งแรกในชีวิต ต่อไปนี้เธอจะไม่เป็นแบบเดิมแล้ว จะไม่เสียใจเพราะความรักที่ไม่มั่นคงนั่นอีกร่างบอบบางพยุงตัวเองไปที่เตียง มองหาผ้าบางๆที่พอจะใช้พันข้อเท้าได้ เมื่อมันไม่มีสิ่งที่ต้องการ ก็กระชากผ้าม่านที่ติดอยู่กับเตียงให้ขาด พันผ้ารอบข้อเท้าที่เริ่มบวมไว้ โดยใช้วิชาปฐมพยาบาลเบื้องต้นที่ร่ำเรียนมาตอนอยู่มัธยม“เรียบร้อย! คอยดูเถอะหลิวหยาง ฉันจะเป็นผู้หญิงที่คุณรู้สึกเสียดาย”ถึงไม่เคยเปลี่ยนชีวิตตัวเองในสมัยที่ยังเป็นแค่มินนี่ แต่ข้อมูลเธอแน่นมาก ทั้งการเรียนแต่งหน้าเอย ทั้งสไตล์การแต่งตัวเอย เธอหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตอยู่ตลอด เพื่อนำมาใช้กับงานเขียนของตัวเอง คราวนี้ได้ใช้มันกับตัวเองสักทีชั่วโมงต่อมาแอ๊ด!ประตูไม้สลักลวดลายสวยงามถูกเปิดจากด้านใน ทหารสองน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
บทล่าสุด
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 23
“ข้าต้องการอำนาจจากพ่อเจ้า เพื่อช่วยให้ท่านอ๋องขึ้นเป็นฮ่องเต้ ข้ายังหย่ากับเจ้าไม่ได้”หลิวหยางใช้เหตุผลนั้นกล่าวอ้างกับนาง เพราะมันเป็นเหตุผลเดียวที่สามารถรั้งให้นางอยู่ข้างตัว เนื้อในนางไม่ใช่ฟางซิน ถ้าหากทำการย้ายดวงจิตไม่สำเร็จ คนที่ต้องหายไปก็คือนาง ร่างกายของฟางซินก็ด้วย“ฮึก! ท่าน! ฮึก!”พูดไม่ออกจริงๆ นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่ปฏิเสธการแต่งงานใช่ไหม เหตุผลที่เก็บฟางซินไว้ ทั้งๆที่ไม่ได้รัก เธอต้องทำยังไงล่ะ ต้องทำยังไงถึงจะออกไปจากมิตินี้ได้ ปล่อยให้ฟางซินที่เป็นนางร้ายตาย เพื่อกลับไปยังโลกเดิม หรือดิ้นรนมีชีวิตอยู่กับความผิดหวัง สรุปแล้วที่ฟางซินต้องการตาย เพราะผิดหวังจากอ๋องเฉิน หรือเพราะชะตาชีวิตที่เป็นแบบนี้“ถ้าเข้าใจแล้วก็อยู่เงียบๆซะ”ใช้มือจับคนในอ้อมกอดออก วางลงบนพื้นแผ่วเบา ขยับไปยืนอยู่ไกลๆ เหมือนคนรังเกียจ ฟางซินมองร่างสามีผ่านม่านน้ำตา ปาดมันออกไปลวกๆ เปิดประตูห้องนอนของตัวเองออก“แล้วท่านจะเสียใจที่ทำแบบนี้กับข้า”บานประตูปิดลง คนที่ยังคงยืนอยู่ด้านหน้าพรูลมหายใจออกมาแรงๆ คนกำหนดชะตาของนางคือเขาเอง ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามแผนการที่วางไว้ แต่ทำไมถึงอยากเลื่อนมันออกไป
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 22
“เจ้า! อย่าทำให้ข้าโกรธเคืองเจ้ามากไปกว่านี้เลยฟางซิน”“ข้าตัดสินใจได้แล้วล่ะหลิวหยาง ท่านไม่ต้องรับนางเป็นอนุหรอก ให้นางขึ้นมาเป็นฮูหยินแทนข้าเถอะ ข้าจะยื่นฎีกาถวายฝ่าบาท เพื่อหย่าขาดจากท่านในเร็วๆนี้”“เจ้า! เจ้าพูดอะไรนะ”“ข้าจะยื่นฎีกากับฝ่าบาท เพื่อหย่าขาดจากท่าน”เหมือนท้ายทอยโดนทุบด้วยหินหนัก ร่างสูงใหญ่ซวนเซจนต้องยกมือยึดกรอบประตูรถม้าไว้ ไม่ได้ต้องการให้ถึงขั้นหย่าร้าง การจะย้ายดวงจิตกลับเข้าร่าง คือดวงจิตอีกดวงต้องอ่อนแอ ซึ่งมันต้องใช้เวลาและใช้ตัวแปรหลายอย่าง แต่ต้องไม่ใช่การหย่าร้างแบบนี้“ข้าไม่ยอมให้เจ้าทำแบบนั้นแน่”“ทำไม? เกิดหวงข้าขึ้นมางั้นเหรอ? ท่านรู้สึกเสียดายข้าขึ้นมาหรือไง?”ถามในสิ่งที่เป็นไปได้ยาก ตั้งแต่
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 21
ตกเย็นฟางซินนั่งเหม่ออยู่บนเตียง มองดวงตะวันค่อยๆลาลับดับแสงจากเส้นขอบฟ้า ใบหน้าสวยหวานยังคงหมองเศร้า แต่แววตาดูเด็ดเดี่ยวขึ้นกว่าเดิม การถูกคนที่รักหมางเมินเธอเป็นมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นญาติที่ตัดขาดเธอทันทีที่พ่อแม่เธอตาย เพื่อนๆที่เรียนมาด้วยกัน เธอชินกับการอยู่คนเดียวแล้ว แค่เผลอไผลไปกับความใจดี และเสน่ห์ของผู้ชายที่ได้สัมผัสครั้งแรกในชีวิต ต่อไปนี้เธอจะไม่เป็นแบบเดิมแล้ว จะไม่เสียใจเพราะความรักที่ไม่มั่นคงนั่นอีกร่างบอบบางพยุงตัวเองไปที่เตียง มองหาผ้าบางๆที่พอจะใช้พันข้อเท้าได้ เมื่อมันไม่มีสิ่งที่ต้องการ ก็กระชากผ้าม่านที่ติดอยู่กับเตียงให้ขาด พันผ้ารอบข้อเท้าที่เริ่มบวมไว้ โดยใช้วิชาปฐมพยาบาลเบื้องต้นที่ร่ำเรียนมาตอนอยู่มัธยม“เรียบร้อย! คอยดูเถอะหลิวหยาง ฉันจะเป็นผู้หญิงที่คุณรู้สึกเสียดาย”ถึงไม่เคยเปลี่ยนชีวิตตัวเองในสมัยที่ยังเป็นแค่มินนี่ แต่ข้อมูลเธอแน่นมาก ทั้งการเรียนแต่งหน้าเอย ทั้งสไตล์การแต่งตัวเอย เธอหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตอยู่ตลอด เพื่อนำมาใช้กับงานเขียนของตัวเอง คราวนี้ได้ใช้มันกับตัวเองสักทีชั่วโมงต่อมาแอ๊ด!ประตูไม้สลักลวดลายสวยงามถูกเปิดจากด้านใน ทหารสองน
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 20
“อ่า…นายหญิง! เป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ ท่านเจ็บตรงไหน”สาวใช้เห็นเจ้านายร้องไห้ รีบลนลานเข้าไปถามไถ่อาการ คนถูกถามยิ่งสะอื้นหนัก มั่นใจว่าที่มอบให้เขามันคือความรักของเธอเอง ไม่ใช่ของฟางซินเธอเผลอใจรักหลิวหยาง เผลอรักสามีของนางร้ายฟางซิน ทั้งที่ไม่ควรทำแบบนั้นเลย“โธ่! นายหญิงคะ อย่าทำแบบนี้สิ บอกมาสิคะว่าเจ็บตรงไหน?”“ฮึก! ฮือๆ”“เกิดอะไรขึ้น?”น้ำเสียงเย็นชาดังมาจากด้านหลัง และไม่นานแม่ทัพผู้ได้ฉายาพระราชทานจากฮ่องเต้ก็ปรากฏตัว แต่ซูซ่านไม่ได้สนใจที่จะตอบคำถามของท่านแม่ทัพ เพราะน้อยใจแทนเจ้านายสาวที่เพิ่งมารับใช้ ยังคงป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆร่างบอบบาง พลางยกมือลูบแผ่นหลังเล็กขึ้นลง“ข้าถามว่าเกิดอะไรขึ้น!” น้ำเสียงก้องกังวานไปทั่วห้อง คนร้องไห้สะดุ้งแต่ก็ยังไม่หยุดหลั่งน้ำตา“ไม่ใช่เรื่องที่ท่านแม่ทัพต้องใส่ใจหรอกเจ้าคะ”ซูซ่านตอบอย่างไม่เกรงกลัว เรื่องที่ว่านายหญิงไม่ได้รับความโปรดปรานแล้ว แพร่กระจายออกไปตั้งแต่แม่ทัพหลี่พาหญิงอื่นมาเยือนวังหลวงด้วย ยิ่งรู้ว่าเขารับสตรีนางนั้นเป็นอนุภรรยา ข่าวลือที่ว่าลูกสาวท่านเสนาหมดความโปรดปรานยิ่งแพร่ไปไกล และขยายวงกล้วงอย่างรวดเร็วจนทั่ววังหลวง คนใ
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 19
“อ๊ะ! ข้าเจ็บ!”ร้องลั่นเมื่อข้อมือถูกกำและดึงขึ้นสูง แม่ทัพหนุ่มไล่สายตาสำรวจชุดของสตรีตรงหน้า นางยังสวมชุดเดิมกับที่เขาเห็นเมื่อคืน ซ้ำยังบางจนเห็นผิวบางส่วน นางไม่ควรพาร่างกายของฟางซินออกมาแบบนี้“เจ้าไม่รู้ตัวหรือไง ว่าไม่ควรออกมาทั้งที่สวมเสื้อผ้าบางขนาดนี้”“ท่านโกรธที่ข้าออกมาทั้งอย่างนี้ หรือโกรธที่ข้ามองนางแบบนั้น”เธอรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้น อาจจะเป็นคนสำคัญของหลิวหยาง ในตอนที่หลิงหลินเดินนำนางไป จึงเผลอใช้สายตาไม่พอใจมองตาม และคงเป็นเพราะแบบนั้น สามีตรงหน้าถึงได้มีท่าทีเหมือนโกรธ“อย่าหาเรื่องนางนะฟางซิน”“ทำไม?”“ข้ารับนางเข้ามาเป็นอนุแล้ว”คำตอบของสามี เหมือนคนเอามีดแทงเข้ากลางอก ถึงแม้ยุคสมัยนี้ การรับหญิงอื่นเข้ามาเป็นอนุภรรยา จะเป็นเรื่องปกติ สามารถทำให้ตั้งแต่ชนชั้นสามัญไปจนถึงกษัตริย์ แต่เขารับผู้หญิงอื่นเข้ามาเป็นเมียน้อยโดยไม่ถามความเห็นเธอก่อน มันไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอ“โดยไม่ถามความเห็นข้าแม้แต่นิดเดียวนี่นะ!”“ข้าจำเป็นต้องถามเจ้าก่อนหรือไง ข้าเป็นเจ้าของจวน อำนาจทั้งหมดอยู่ที่ข้า”“หะ! เหอะ! เพราะนางสินะ นางใช่ไหมที่ทำให้ท่านเปลี่ยนไป!”“ข้าไม่เคยเปลี่ยนไป เจ้า
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 18
วันต่อมาขบวนของแม่ทัพหลี่ออกเดินทางต่อในช่วงสาย เดินทางไปเพียงหนึ่งชั่วยามก็หยุดพักที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง เมื่อจัดแจงเรื่องที่พักเสร็จเรียบร้อย แม่ทัพหลิวหยางก็หายไปพร้อมกับคนสนิท ฟางซินได้แต่นั่งถอนใจ รู้สึกได้ชัดเจนว่าช่วงนี้สามีตีตัวออกห่าง“เจ้ารู้ไหมหลิงหลิน ว่าท่านแม่ทัพไปไหน”“ไม่ทราบเจ้าค่ะนายหญิง”ถอนหายใจอีกครั้งเมื่อได้รับคำตอบ ร่างบอบบางลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้เก่า เดินออกจากบริเวณบ้านพักไปทางลำธารที่อยู่ใกล้ๆ สำรวจความลึกของลำธาร กระแสน้ำใสทำให้รู้ว่ามันไม่ได้ลึกมาก เดินไปนั่งลงบนโขดหินใหญ่ ถอดรองเท้าวางไว้ข้างตัว หย่อนเท้าลงไปในน้ำ แกว่งขาไปมาช้าๆ“นายหญิงคะ ใกล้ถึงเวลาเดินทางต่อแล้วเจ้าค่ะ”“อื้อ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”ตะโกนตอบกลับสาวใช้ไป ชักขาขึ้นจากน้ำ หยิบรองเท้าขึ้นมาสวม มองสายน้ำใสแจ๋วอีกครั้ง ขนอ่อนในกายลุกชูชั้น เมื่อใบหน้าที่เห็นในสายตา เป็นใบหน้าเปื้อนน้ำตาของตัวเอง มือเล็กยกขึ้นขยี้ตา ตาฝาดงั้นเหรอ หรือว่าจะเป็นวิญญาณของฟางซินมาบอกกล่าวอะไร“ฟางซิน! นั่นเจ้าใช่ไหม เจ้าต้องการบอกอะไรข้า ฟางซิน!”“นายหญิง! ท่านทำอะไรคะ!”หลิงหลินคว้าร่างที่กำลังชะโงกหน้าต่ำขึ้นมา ใบห
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 17
“หยุดรถม้า!”“เอี๊ยด!”รถม้าที่กำลังขับเคลื่อนช้าๆ หยุดสนิทลงทันที ประตูไม้ของรถม้าถูกทหารคนหนึ่งเปิดออก ร่างสูงใหญ่ในชุดออกรบพลิกตัวลงจากหลังม้า เดินไปหยุดอยู่หน้าประตู เอื้อมมือไปดึงคนข้างในออกมา“กรี๊ด! ท่านจะทำอะไรเนี่ย!”ร่างเล็กในชุดสีชมพูอ่อนปักลวดลายวิจิตร ซ้ำยังมีอัญมณีปักอยู่ตามเนื้อผ้า ความหนักของชุดไม่เป็นปัญหาตอนใส่ แต่จะเป็นปัญหาตอนสามีของร่างดึงออกไปนี่แหละ เขาใช้แรงดึงมหาศาล เธอกลัวว่าชุดงดงามนั่น จะเกี่ยวกับเนื้อไม้ของรถม้าขาด“เจ้าอยากมองมู่หลงใกล้ๆ หรือไม่”“? ทำไมข้าต้องอยากทำแบบนั้น ท่านเลิกทำตัวผีเข้าผีออกสักวันได้ไหม แค่นี้ข้าก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว”ยกมือข้างที่เป็นอิสระคลึงเบาๆข้างศรีษะ การยืนเถียงกันกับสามี มีข้ารับใช้ทั้งหมดยืนฟังด้วย พวกเขาตัวแข็งทื่อ คงไม่เคยเห็นฟางซินทำตัวแบบนี้ใส่แม่ทัพหลิวหยาง หรือไม่ก็ตัวแข็งเพราะความกลัว กลัวว่าแม่ทัพผีบ้าจะหั่นคอเมียหมกไว้ในป่าแห่งนี้“เห้อ ไปนั่งกับข้า”พูดจบก็รั้งข้อมือเล็กออกเดิน ฟางซินรู้ว่าค้านไปก็เหนื่อยเปล่า จึงยอมตามไปเงียบๆ เมื่อถูกพามาหยุดยืนอยู่ข้างม้าศึกตัวใหญ่กว่าตัวเองหลายเท่า ก็รีบหลบเข้าด้านหลังของสามี
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 16
“ข้ารู้ว่าเจ้าในอ่อนกับนาง แต่เจ้าลืมสิ่งที่นางทำแล้วหรือ”“ไม่เจ้าค่ะ ข้าไม่เคยลืมว่านางทำอะไร”“เป็นอย่างนั้นก็ดี เจ้าไม่ต้องกังวล ทำสิ่งที่เจ้าควรทำ ข้าสัญญาว่าจะพานางกลับมาให้ได้”พูดจบร่างสูงก็หมุนตัว เดินผ่านร่างที่ยืนอยู่ออกไปจากห้อง โชคดีที่มีคนมาย้ำเตือน เขาเองก็เผลอใจอ่อนให้กับฟางซินไปไม่น้อย เพราะความสดใส และการดูแลเอาใจใส่ของนาง แต่มันจะเป็นได้เพียงแค่ความใจอ่อนชั่วครั้งคราวเพียงเท่านั้น และความรู้สึกสงสารเห็นใจให้แก่สตรี ไม่มีวันที่เขาจะรู้สึกกับนางมากไปกว่านี้ แม้นางจะทำดีแค่ไหน เขาก็จะไม่ลืมว่านางทำอะไรลงไปบ้างเช้าวันต่อมาร่างบอบบางบิดตัวไล่ความขี้เกียจ เพราะเมื่อคืนเข้านอนเร็วกว่าปกติ ตื่นขึ้นมาจึงรู้สึกสดชื่นสุดๆ ลงจากเตียงมองหาสาวรับใช้ เมื่อไม่เจอก็เดินหาวไปยังห้องอาบน้ำ ปลดเปลื้องชุดออกจากร่าง หย่อนตัวลงไปในบ่อน้ำร้อนขนาดใหญ่ ว่ายไปอยู่อีกด้าน มองความงดงามของทิวทัศน์ด้านนอกจ่อม! จ่อม!ไม่ต้องมองก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะคนที่สามารถลงบ่อน้ำนี้ได้ มีเพียงแค่เธอและเจ้าของจวนเท่านั้น แผ่นหลังบางสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนที่ไม่ได้มากจากกระแสน้ำ ขยับตัวถอยมาด้านหลัง ให้แผ่นห
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง ตอนที่ 15
“เจ้าจะไม่ทิ้งข้าใช่ไหมหลิงหลิน”ในเมืองหลวงมีผู้คนหลากหลาย หลิงหลินเป็นคนดีมีฝือมือ การที่นางมารับใช้ผู้หญิงที่ทำอะไรไม่เป็นเลยอย่างฟางซิน แถมยังทำตัวร้ายกาจน่าเอือมระอา กลัวว่าหลิงหลินจะซ่อนความไม่พอใจไว้ เมื่อกลับไปเยือนเมืองหลวงอีกครา นางจะทิ้งฟางซินไป“คะ? ทำไมนายหญิงถึงพูดกับข้าแบบนั้น”“ก็ … ข้าเคยทำตัวไม่ดีกับเจ้านี่นา”“คะ? ไม่เคยมีอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ เพราะแบบนั้นข้าจึงได้ขอติดตามท่านมายังไงล่ะคะ”“เป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ”“แน่นอนสิคะ”“อ่า แล้วเมืองหลวงอยู่ไกลแค่ไหนเหรอ ข้าจำไม่ค่อยได้ ข้ามาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว”รับบทเป็นคนสติฟั่นเฟือนไปอีกหนึ่ง แต่มันก็เป็นข้อมูลที่ควรรู้ ไม่กล้าถามซอกแซกมาตั้งแต่แรก ถ้ากล้านะ ป่านนี้เธอหาวิธีกลับโลกเดิมได้แล้วมั้ง“ท่านแต่งงานกับท่านแม่ทัพเมื่อต้นปีเจ้าค่ะ ส่วนเมืองหลวงอยู่ไกลแค่ไหนข้าก็ไม่รู้ แต่ใช้เวลาเดินทางแค่สามวันก็ถึงค่ะ”ถ้าแต่งงานกันตอนต้นปี ตอนนี้ก็ใกล้จะเวียนมาครบหนึ่งปีแล้วสินะ ส่วนการเดินทางที่ใช้เวลาสามวัน คงต้องรอดูวันเดินทางว่าใช้อะไรเป็นยานพาหนะ ยุคสมัยนี้ ถ้าไม่ใช้ม้า ก็คงเป็นวัว ขออย่าให้เป็นเกี้ยวที่ใช้คนแบกก็พอตกเย็น
