เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 15 ไร้เดียงสา
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-20 13:46:24
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 16 กินน้ำส้มสายชู
หลังจากที่ทำสัญญาจ่ายมัดจำเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็ขับรถนำทางรถของร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้ากลับไปที่บ้าน“ชอบหรือไม่ ชุดที่ทันสมัยแบบนั้น” เฉินเซียนถามขึ้นมาในขณะที่ขับรถไปตามถนน“ชอบ แต่ว่าตอนนี้พวกเรายังต้องประหยัด ตอนนี้ใส่ชุดที่มีไปก่อน เราย้ายไปตั้งร้านใหม่ ตอนนั้นค่อยปรับเปลี่ยนชุดใหม่ให้ทันสมัยก็ไม่สาย”คำตอบของภรรยาทำให้คนขับรถอยู่ตอนนี้หน้านิ่ง หลี่หยุนฟางเข้าใจทันที เขาไม่ได้หมายถึงเสื้อผ้า หากแต่หมายถึงลูกชายเจ้าของร้าน เห็นทีว่ามีคนกินน้ำส้มสายชู[1]เสียแล้ว“ฉันว่าหากคุณแต่งกายด้วยชุดที่ทันสมัยต้องหล่อและดูดีมีเสน่ห์มากเลยล่ะ ถ้าเป็นคุณแล้วจะใส่ชุดไหนฉันก็ชอบทั้งนั้น”เขาเริ่มมีสีหน้าที่ดีขึ้นแล้วเริ่มถามเธออีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ “แล้วคนอื่นล่ะ”“คนอื่นใส่ดูดีแค่ไหนฉันก็ไม่ชอบ” หญิงสาวพูดอย่างเอาใจ จนรอยยิ้มของสามีเริ่มปรากฏอีกครั้งเวลาเขาหึงหวงมาแล้วดูน่าเอ็นดูไม่น้อย เธอแต่งงานกับเขาแล้ว เป็นของเขาแล้ว จะไปรักชอบใครที่ไหนได้อีกเล่าเมื่อถึงบ้าน เฉินเซียนทำหน้าที่เดินนำให้คนส่งของนำตู้เย็นยกไปวางในครัว ส่วนเขาช่วยยกหม้อหุงข้าวไปตั้งไว้ในครัวเช่นกันเมื่อคนของร้านขายเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 17 เอาอกเอาใจ
หลังจากอดีตคนรักที่ทรยศและว่าที่เจ้าสาวที่จะแต่งงานกันในอีกไม่กี่วันของเขาได้กลับไปแล้ว หลี่หยุนฟางจึงหันไปทางสามีที่ตอนนี้ยืนทำหน้าเครียดอยู่“อาเซียน ฉันไล่เขากลับไปแล้วนะ คุณอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ คุณก็รู้ว่าตอนนี้ฉันรักคุณแล้ว และรักคุณคนเดียว” ภรรยาสาวพูดอย่างเอาใจร่างเพรียวบางขยับเข้าไปกอดเจ้าของร่างสูงใหญ่ของสามี เอาคางวางเกยที่หน้าอกแล้วเงยหน้ามองเขาที่ยังคงนิ่งอยู่“คุณก็ได้ยิน ฉันย้ำทุกประโยคเลยนะ ว่าร้านของสามี แม่ของสามี คุณก็ได้ยิน”เฉินเซียนยังคงนิ่ง ไม่แม้แต่จะยกแขนขึ้นมากอดเธอกลับ เวลาหึงหวงเขาดูงี่เง่าและไม่ฟังเหตุผลเธอเลยหรือ ครั้งก่อนยังไม่หนักขนาดนี้ แต่ก็แน่ล่ะ ครั้งนี้เป็นคนรักเก่าที่เธอเกือบจะหนีตามไปในวันแต่งงานหญิงสาวปล่อยแขนจากเอวสอบนั้น แล้วจะใช้วิธีโต้กลับในแบบของเมี่ยวซานที่เธอเคยเป็น“ฉันรู้แล้ว ที่จริงคุณก็ไม่เคยเชื่อใจฉัน ในเมื่อคนรักไม่เชื่อใจกัน เราก็ไม่ต้องพูดอะไรกันอีก” เธอพูดแล้วสะบัดหน้าเดินหันหลังออกจากร้าน ไม่หันไปมองว่าตอนนี้สามีหนุ่มหน้าซีดลงขนาดไหนที่เธอเดินจากมา“อาฟาง ผมแค่...” เขาเรียกเธอไว้ไม่ทัน จากที่เขาเป็นฝ่ายแกล้งโกรธให้เธอง้อ กลับกลา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 18 งานฝีมือ
เวลาเพียงเดือนเศษๆ เท่านั้น โจวชิงหลินก็สามารถเดินได้อย่างมั่นคงและออกมาใช้ชีวิตนอกบ้านได้อย่างมีความสุขแม้จะยังใช้ที่ช่วยพยุงเดินอยู่ แต่ก็ถือว่าเธอช่วยเหลือตัวเองในการเข้าห้องน้ำและช่วยเหลืองานบ้านได้มากกว่าปกติตอนนี้โจวชิงหลินรับหน้าที่ทำหมั่นโถวและซาลาเปาขาย รวมถึงการทำอาหารทั้งสามมื้อก็รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวหลี่หยุนฟางกับเฉินเซียนจึงมีเวลาทุ่มเทให้กับงานของพวกตนมากขึ้น ทุกคนแบ่งทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างลงตัว ไม่สนใจคำพูดนินทาของชาวบ้านบางส่วน ที่บอกว่าสะใภ้สกุลเฉินไม่แตะงานบ้านแต่บางคนก็เข้าใจดีว่าหลี่หยุนฟางทำอะไรบ้าง เธอแบ่งเวลาทำงานบ้านและดูแลร้านได้อย่างชัดเจน คนที่ใกล้ชิดจะรู้ว่ามีเพียงช่วงหลังที่โจวชิงหลินเริ่มเดินแข็งแรงเท่านั้นที่เธอไม่ได้ทำอย่างแต่ก่อนส่วนเฉินเซียน ตอนนี้ก็กลายเป็นช่างฝีมืองานไม้ รับทำตุ๊กตาตามสั่ง โดยเฉพาะตุ๊กตารูปตัวการ์ตูนคนที่กำลังเป็นที่นิยมในหมู่เด็กหนุ่มสาว วัยที่กำลังอยู่ช่วงวัยที่กำลังเริ่มมีความรักพวกเขาต่างซื้อหาเผื่อเป็นของฝากแทนใจให้แก่กันถึงขั้นต้องสั่งทำเป็นพิเศษ แบบคู่ในราคาสามหยวน และแบบเดี่ยวในราคาตัวละสองหยวนแบบ เป็นสินค้าท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 19 ผู้มีพระคุณ
กู่เหรินเป็นผู้นำในการพูดนินทาชาวบ้าน ไม่ว่าจะเป็นบ้านหลังไหนก็ไม่พ้นคำนินทาของเธอ โดยเฉพาะบ้านสกุลเฉิน และหลี่หยุนฟางคือเหยื่ออันโอชะในการว่ากล่าวนินทานั้นคนที่รับฟังเองทั้งที่เห็นอยู่เต็มสองตารู้อยู่เต็มอก ว่าหลี่หยุนฟางนั้นขายของที่ร้านและแวะกลับไปช่วยงานบ้านในช่วงแรกๆแต่เพราะช่วงหลังโจวชิงหลินเริ่มเดินเองได้แล้วและทำงานบ้านในส่วนนี้ได้ เธอจึงอยู่ร้านอย่างเต็มตัวไม่ได้ขยับไปไหน แม้จะรู้ว่าความจริงคือแบบนี้ แต่เมื่อคนจะนินทารู้แค่ไหนก็ยังหาเรื่องมานินทาจนได้“เป็นอย่างที่ฉันบอกไหมล่ะ สะใภ้เฉินนั่งอยู่ที่ร้านทั้งวันไม่ทำอะไร ปล่อยให้แม่สามีทำงานบ้าน ล่าสุดฉันเดินผ่านได้ยินคุณนายเฉินพูดกับลูกสะใภ้ว่าจะซักผ้าให้ และจะทำอาหารกลางวันไว้ให้ด้วย แล้วสะใภ้เฉินก็ยังบอกอีกนะว่าวันนี้ตอนเย็นอยากกินอะไร ออกคำสั่งกับแม่สามีได้ขนาดนั้น หากฉันได้ผู้หญิงคนนี้เป็นสะใภ้คงอกแตกตายวันละหลายสิบรอบ” กู่เหรินพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยจริตที่เกลียดชังตั้งแต่สามเดือนก่อนที่ถูกหลี่หยุนฟางพูดโต้ตอบให้ตนเสียหน้า ก็ทำให้เธอรู้สึกเกลียดและไม่อยากเหยียบไปที่ร้านของชำหากไม่จำเป็นจริงๆ“นั่นน่ะสิ แต่ก่อนก็ยัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 20 วางแผนครอบครัว
“อาหมิงกับข้าวเสร็จแล้วมายกออกไปได้เลย” โจชิงหลินเรียกให้เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดที่มีใบหน้าคล้ายคนอายุใกล้จะสามสิบ ให้มายกสำรับออกไป“ครับ คุณนายใหญ่” เจียงหมิงขานรับอย่างกระฉับกระเฉง แล้วรีบลุกไปที่ครัว ท่ามกลางสายตาที่เอ็นดูของเฉินเซียนเขาคิดถูกแล้วที่ช่วยเด็กร่างโตคนนี้เอาไว้ ภายนอกจะดูน่ากลัว อย่างไรก็ยังมีความเป็นเด็กอยู่ในตัวโจวชิงหลินให้กับหนุ่มๆ ได้นั่งกินด้วยกัน ส่วนเธอกับลูกสะใภ้ก็กินด้วยกันที่ร้านขายของชำสองสามีภรรยานี้ช่วงหลังไม่ค่อยได้นั่งกินข้าวกลางวันร่วมกันนัก เพราะต่างคนต่างก็มีงานและภาระหน้าที่ที่ต้องทำแต่ห่างกันบ้างแค่นี้ไม่ใช่ปัญหาเลยสักนิด ทั้งสองเข้าใจดีและไม่มีใครคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องนี้“คุณนายจางเล่าให้ฟังว่าคุณแม่หม้ายกู่เอาเรื่องของเธอกับบ้านของเราไปพูดในทางไม่ดีอีกแล้ว เห็นว่ามีคนร่วมนินทาด้วย พวกนั้นต่างก็เป็นลูกค้าที่ร้านเรา สังคมทุกวันนี้เชื่อใจใครไม่ได้เลยจริงๆ แค่ลับหลังก็นินทาให้แล้ว” เธอพูดแล้วพ่นลมหายใจด้วยความโมโห ก่อนจะพูดต่อด้วยความขุ่นเคือง“มาซื้อของบ้านเราแท้ๆ สั่งงานไม้จากอาเซียนแท้ๆ พูดได้อย่างไรว่าอาเซียนไม่มีงานทำ พูดได้อย่างไรว่าสะใภ้บ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 21 เรื่องน่ายินดี
เพราะกิจการร้านชำที่ขายดีเกินคาด และงานไม้ของเฉินเซียนมีผลตอบรับเป็นอย่างดี ทำให้มีรายได้มากในระยะเวลารวดเร็วตอนนี้เฉินเซียนจึงพาภรรยาไปดูที่ดินในเขตผู่ตงที่เธออยากได้ โดยไม่ได้แจ้งเรื่องนี้ให้แก่มารดารู้พวกเขาใช้โอกาสในวันหยุดที่เข้าไปซื้อของมาขาย ขับรถข้ามแม่น้ำหวงผู่ไปยังเขตผู่ตงแล้วเลือกดูที่ดิน โดยมีนายหน้าที่ติดต่อเอาไว้ล่วงหน้าพาทั้งสองไปชมที่ดินหลายแปลงในตอนนั้นเองที่หญิงสาวนึกได้ว่าที่ดินตรงหน้านี้เป็นที่ตั้งของศูนย์การค้าขนาดใหญ่ ต่อไปบริเวณนี้จะมีความเจริญรุ่งเรืองในอนาคต เธอจึงจะตัดสินใจที่จะซื้อที่ดินแปลงนี้มาครอบครองเอาไว้“ที่ดินแปลงนี้ทั้งหมดจำนวนสี่ไร่ กว้างขวางมาก เหมาะสำหรับที่จะเอาไว้ปลูกผักทำสวน ปลูกข้าว” นายหน้ากล่าวเช่นนั้น เพราะตอนนี้แถบนี้ยังคงเป็นชนบทที่ไม่มีย่านธุรกิจ จึงโน้มน้าวไปทางเกษตรกรรมหญิงสาวรู้ดีว่าบริเวณนี้ปลูกอะไรก็ไม่งอกงาม แต่เธอไม่ได้หวังจะปลูกพืชผลทางการเกษตรอยู่แล้ว“ที่ดินจำนวนสี่ไร่ ไร่ละสามพันหยวน หากคุณทั้งสองอยากซื้อจริงๆ สามารถต่อรองได้” นายหน้าพูด พยายามจะขายให้ได้“ทั้งหมดสี่ไร่หนึ่งหมื่นสองพันหยวน ฉันต่อรองเหลือแปดพันหยวนได้หรือไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 22 เทศกาลโคมไฟ
ร้านขายของชำสกุลเฉิน นอกจากจะจัดรายการสินค้าราคาหนึ่งหยวนประจำสัปดาห์ ที่สับเปลี่ยนกันไปมาให้ได้เลือกซื้อกันแล้วยังมีซาลาเปาและหมั่นโถวขายที่หน้าร้าน เผือกทอดเค็มหวานที่ก่อนหน้านี้หลายบ้านพยายามทำเลียนแบบ แต่ก็สู้ต้นทุนน้ำมันในการทอดไม่ได้อีกทั้งรสชาติที่ออกมาก็ไม่ใกล้เคียงกับที่หลี่หยุนฟางทำ ทุกคนจึงคิดว่าซื้อกินเองน่าจะคุ้มกว่าค่ากว่าในราคาเพียงสามเหมานอกจากนี้ในช่วงฤดูหนาว สินค้าที่ได้รับความนิยมได้แก่ ชุดโลชั่นบำรุงผิวรูปแบบใหม่ที่ร้านนำมาวางขาย เนื้อหมักเครื่องเทศที่เสียบไม้พร้อมย่างขายเป็นชุดละสิบไม้ในราคาหนึ่งหยวนและเพราะอากาศที่หนาวหนาวเย็นทำให้รักษาอุณหภูมิสินค้าสดได้ดี หลี่หยุนฟางจึงได้ทำชุดอาหารกึ่งสำเร็จขายสำหรับรับประทานหนึ่งคนชุดแกงจืดหมูสับทรงเครื่อง ชุดหมูทอดราดซอสเปรี้ยวหวาน และชุดไก่หมักเครื่องเทศ ที่ใครซื้อแล้วก็นำไปปรุงสุกก็สามารถรับประทานได้เลยอาหารกึ่งสำเร็จเป็นที่นิยมแก่คนที่ไม่อยากฝ่าลมหนาวไปตลาด ร้านขายของชำสกุลเฉินจึงเป็นร้านค้าที่ได้รับความนิยมในระดับตำบล หมู่บ้านใกล้เคียงก็ยังมาซื้อของจับจ่ายที่นี่ในส่วนงานไม้ของเฉินเซียนนั้น ตอนนี้เขาเริ่มรับงานน้อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 23 ลอบวางเพลิง
ในยามดึกสงัดของคืนเทศกาลโคมไฟ ที่ร้านขายของชำที่ปิดแล้วคนลึกลับคนหนึ่งกำลังด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าร้าน ภายใต้ความมืดคือใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมุ่งร้าย ในมือถือโคมไฟ สายตามองที่ร้านขายของชำสกุลเฉินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้นโคมไฟในมือถูกวางลงที่หน้าร้านชำ พร้อมกับกระดาษจำนวนหนึ่งที่ฉีกออกมาจากตำราเพื่อใช้เป็นเชื้อเพลิง จากนั้นคนลึกลับนั่นก็หย่อนกระดาษลงไปในโคมไฟให้เกิดการเผาไหม้ มองไฟที่ลุกจากโคมไฟยังกระดาษที่ตนเองวางไว้ก่อนจะรีบหนีออกไป“ไฟไหม้ ไฟไหม้” เสียงของคนที่เห็นเปลวเพลิงลุกโชนร้องขึ้นมาเฉินเซียนอยู่ในบ้านกำลังนอนหลับได้ยินเสียงนั้นก็รีบลุกขึ้นออกไปดู เห็นประตูร้านขายของชำมีไฟกำลังลุกไหม้จึงรีบไปหาน้ำมาเพื่อที่จะดับไฟโชคดีที่ไฟลุกแค่ตรงประตูยังไม่ลามเข้าไปในร้าน ทำให้เขาสกัดต้นเพลิงไว้ได้ทันเวลา รวมถึงเพื่อนบ้านที่ผ่านมาเห็นเหตุการณ์ก็ช่วยสกัดไฟไว้ตั้งแต่แรก“ขอบคุณท่านน้าอี้ที่ช่วยเหลือ” เขาบอกแก่เพื่อนบ้านที่ใจดีหลี่หยุนฟางได้ยินเสียงเอะอะโวยวายและสามีไม่อยู่ที่เตียงจึงเดินออกมาดู เธอเห็นที่หน้าประตูร้านชำมีควันขึ้นเป็นจากไฟที่ดับมอดลงไป และเห็นสามีกับเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22
บทล่าสุด
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 30 ตอนจบ
ปี 1985 มินิมาร์ทต้าเฉินได้ย้ายไปขายชั่วคราวในที่ดินที่ซื้อใหม่ ในส่วนของร้านขายเฟอร์นิเจอร์ไม้ของเฉินเซียนที่ดินแปลงข้างๆ ยาวลงไปเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านหน้าจะทำเป็นร้านขายเครื่องเรือน แต่ตอนนี้ย้ายของที่มินิมาร์ทมาขายชั่วคราวในระหว่างที่กำลังก่อสร้าง ‘ต้าเฉินซูเปอร์มาร์เก็ต’ด้านหลังของที่ดินเป็นส่วนของโรงงานและโกดังเก็บสินค้า ที่ตอนนี้มีช่างไม้จำนวนสิบคน ยังไม่เปิดขายหน้าร้านอย่างเป็นทางการ เพราะตลอดห้าปีที่ผ่านมารับทำเฟอร์นิเจอร์ไม้ตามสั่งจนไม่มีเวลาผลิตขายการก่อสร้างต้าเฉินซูเปอร์มาร์เก็ตน่าจะใช้เวลาอีกสี่เดือนจึงจะแล้วเสร็จ ในระหว่างนี้หลี่หยุนฟางดูแลที่ร้านเต็มตัวและคอยอบรมความรู้ใหม่ๆ ให้พนักงานอยู่เสมอยิ่งร้านพัฒนามาเป็นซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ เธอก็อดภูมิใจในตัวเองไม่ได้ มองย้อนไปเมื่อเก้าปีที่แล้วเธอยังนั่งปัดฝุ่นสินค้าในร้านชำอยู่เลยสามปีก่อนพวกตนกลับไปที่หมู่บ้านเดิมในเมืองซีหยวนเขตฝั่งผู่ซี เพื่อร่วมงานแต่งงานของเจียงหมิง ที่นั่นยังไม่ได้รับการพัฒนาเทียบเท่าเขตที่ตนอยู่ด้วยซ้ำรถยี่ห้อหรูที่นั่งกลับไปพร้อมกับเสื้อผ้าที่ทันสมัยและเครื่องประดับราคาแพง ทำให้ชาวบ้านที
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 29 กิจการร่ำรวย
โรงงานไม้ของเฉินเซียนมีคนในเมืองนั้นมาสมัครงานช่างไม้ หยวนคังพอมีฝีมืออยู่บ้างเฉินเซียนจึงรับมาช่วยงานดูก่อนเฉินเซียนและลูกมือของเขาช่วยกันทำชุดโต๊ะและเก้าอี้เอาไว้เตรียมขาย ขณะที่หน้าร้านยังอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง โดยใช้ไม้ของตนที่ตัดเอาไว้ตอนปรับปรุงพื้นที่ และขอซื้อต่อจากเจ้าของที่ดินที่กำลังปรับปรุงที่ดินบริเวณใกล้เคียงในราคาถูก เพราะดีกว่าขนเอาไปทิ้งที่อื่นโต๊ะไม้ที่หลี่หยุนฟางช่วยออกแบบดูแปลกตาและทันสมัย โต๊ะอาหารแบบมีแป้นหมุนตรงกลางแปลกใหม่สำหรับผู้คนแถบนี้มาก เพียงทำตัวอย่างออกมาชุดเดียวยังไม่ทันขัดไม้และลงเงาด้วยซ้ำ คนที่มาซื้อของที่มินิมาร์ทเดินผ่านไปเห็นก็ถึงกับสั่งจองทันทีเฉินเซียนจึงได้โอกาส เสนอลิ้นชักไม้ ชั้นวางของ เตียง และตู้เสื้อผ้าแบบเข้าชุด ทำให้ลูกค้าเศรษฐีที่กำลังวางแผนสร้างบ้านพักในแถบนี้ตัดสินใจที่จะให้เขาทำเฟอร์นิเจอร์ไม้ให้แก่บ้านทั้งหลัง เพราะนิยมงานไม้มากกว่างานของต่างชาติกิจการมินิมาร์ทก็ทำกำไรเป็นกอบเป็นกำ จนต้องสั่งสินค้าให้มาส่งที่ร้านทุกๆ สามวันเพราะสินค้าแทบไม่พอต่อความต้องการจากเงินเก็บที่มีหลักหมื่น เพิ่มเป็นหลักแสนเพียงระยะเวลาไม่ถึงสองเดือน
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 28 บ้านใหม่
กระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้เด็กถูกมัดไว้บนหลังคารถ เจียงหมิงและยายของเขายืนรอส่งครอบครัวสกุลเฉินอยู่ที่หน้าบ้านด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์และซาบซึ้งในบุญคุณที่มอบให้“ผมจะดูแลบ้านสกุลเฉินให้ดี และจะทำให้ร้านขายงานไม้ของผมเจริญรุ่งเรือง หาเงินจ่ายค่าเช่าให้เถ้าแก่ตรงตามเวลาอย่างแน่นอน”“เอาเงินส่วนนั้นใจให้แม่ยายฉันเถอะ ถ้าเธอมาถามนายก็ให้เธอได้เลยไม่ต้องส่งให้ฉัน แต่หากเธอไม่กล้ามาเอานายก็เก็บเอาไว้ ถ้าตอนไหนได้ผ่านมาเมืองนี้ฉันจะแวะมาหา”“ครับเถ้าแก่” เจียงหมิงรับปากด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือคล้ายจะร้องไห้ เฉินอ้ายเฟยเดินเข้าไปกอดขา แล้วดึงชายเสื้อให้เจียงหมิงอุ้มขึ้นไปเขาอุ้มเด็กชายตัวน้อยที่ช่วยเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ มือน้อยๆ นั้นวางที่แก้มแล้วเช็ดน้ำตาให้“ไม่ร้องนะอาหมิง” เสียงเล็กๆ ที่พูดไม่ค่อยชัดนั้นพยายามปลอบใจชายหน้าดุจนเขายิ้มออกมา“แล้วพบกันใหม่นะครับนายน้อย” เจียงหมิงวางเด็กชายลง จากนั้นก็เปิดประตูรถส่งคุณชายตัวน้อยขึ้นรถไป ในขณะที่หลี่หยุนฟางอุ้มลูกน้อยวัยสี่เดือนเอาไว้แล้วยิ้มลาเขากับยายจางจินเองก็เดินมาส่งโจวชิงหลิน พร้อมกับขนมให้เอาไว้กินระหว่างทาง“คุณนายเฉินขอ
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 27 อกตัญญู
ข้าวของในร้านของร้านขายของชำสกุลเฉินเริ่มร่อยหรอลงไป แต่ก็ไม่มีการซื้อเข้ามาเพิ่ม หลายคนต่างพูดถึงเรื่องนี้ในวงกว้างแม้โจวชิงหลินจะพยายามบอกว่าขายของเพื่อเตรียมจะย้ายบ้านแต่ก็ไม่มีใครเชื่อ และคิดว่าบ้านสกุลเฉินนั้นกำลังตกอับไม่มีเงินซื้อของเข้ามาขายในร้านบ้างก็เชื่อว่าอีกฝ่ายจะย้ายเพื่อหนีหนี้ หากมีเงินเก็บจริง ทำไมบ้านหลังเก่าทรุดโทรมแห่งนี้ถึงไม่ได้รับการต่อเติมให้ดูดี ยิ่งคำพูดออกมาจากปากแม่หม้ายกู่สองแม่ลูก ก็ยิ่งทำให้ชาวบ้านเริ่มพูดถึงเรื่องนี้อย่างหนาหูเฉินเซียนและเจียงหมิง ในช่วงนี้พวกเขาก็ไม่รับทำงานไม้ เดินทางออกไปตั้งแต่เช้าและกลับมาตอนเย็นแทบจะทุกวันเพื่อดูแลงานก่อสร้าง แต่ชาวบ้านกลับมองว่าทั้งสองออกไปหางานทำที่อื่นเพราะว่างานไม้นั้นไม่สามารถขายออกได้แล้ว“อยากรีบไปแล้ว เมื่อไหร่เราจะได้ไปจากที่นี่เสียที” โจชิงหมิงพูดด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอึดอัด เธอยังใจไม่แข็งพอที่จะรับฟังคำนินทาจากพวกเพื่อนบ้านเหล่านั้นแม้ลูกสะใภ้และลูกชายจะปลอบใจอยู่บ่อยครั้งว่าที่ใหม่นั้นจะดีกว่าที่เดิม แต่เธอยังไม่เห็นกับตา มันจะจริงเท็จแค่ไหนก็ไม่รู้รู้แต่ว่าเงินในบัญชีของบ้านนั้นถูกใช้
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 26 การกลับมา
ในฤดูหนาว ปลายปี ค.ศ. 1978 เฉินอ้ายเฟยในวัยขวบเศษกำลังจ้องมองน้องสาวที่กำลังหัดพลิกคว่ำอยู่บนเบาะนิ้วน้อยๆ เลื่อนเข้าไปจิ้มแก้มป่องๆ นั้นด้วยความมันเขี้ยว แต่ก็ทำได้เพียงแค่แตะเบาๆ เพราะกลัวว่าน้องสาวจะเจ็บหลี่หยุนฟางมองภาพที่น่าเอ็นดูนั้น ทั้งสองนอนเล่นอยู่กลางเตียงโดยมีเธอและสามีนอนกั้นขอบเตียงเอาไว้“อากาศหนาวแบบนี้ไม่อยากเปิดร้านขายของเลย อยากนอนขี้เกียจอยู่ในผ้าห่มเสียมากกว่า”หลี่หยุนฟางบ่นแล้วอ้าปากหาวนอน เธอต้องตื่นมาให้นมเฉินเยว่อิงทั้งคืน ตอนนี้จึงไม่อยากลุกตื่นขึ้นไปไหน“แม่บอกว่าไม่ต้องให้คุณออกไปช่วยที่ร้าน ท่านเข้าใจว่าคุณเลี้ยงเด็กๆ เหนื่อยแค่ไหน ไม่ต้องไปฟังเสียงชาวบ้านหรอก ขอแค่เราเข้าใจกันเท่านั้นก็พอ” เฉินเซียนบอกภรรยาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มปากของสองแม่ลูกสกุลกู่ที่เป็นม่ายทั้งสอง หม้ายกู่เล็ก หม้ายกู่ใหญ่ เป็นปากที่ช่างไม่เคยอยู่สุขรู้ทั้งรู้ว่าภรรยาของเขากำลังเลี้ยงลูกน้อยทั้งสองคนจนไม่มีเวลาพักผ่อน มารดาของเขาจึงออกไปช่วยขายของที่ร้านชำ แต่กลับนินทาว่าเธอขี้เกียจไม่ทำงานปล่อยให้แม่สามีและสามีทำงานกันอยู่ลำพัง โดยที่ตัวเองนั่งสุขสบายไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูเหมือนว่าหลี
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 25 หัวปีท้ายปี
เฉินอ้ายเฟย ทารกวัยหกเดือนกำลังนั่งบนรถหัดเดินที่เลียนแบบรถหัดเดินในยุคปัจจุบัน ถูกทำขึ้นโดยฝีมือของเฉินเซียนและการออกแบบของหลี่หยุนฟางบริเวณที่นั่งถูกเจาะรูตรงกลางแล้วใส่ผ้าผูกเอาไว้สำหรับนั่ง ความสูงอยู่ในระดับที่ขาแตะพื้นพอดีทำให้เจ้าตัวน้อยสามารถใช้เท้าไถไปมาวิ่งเล่นได้อย่างอิสระในพื้นที่คับแคบอย่างในร้านขายของชำ ตอนนี้จึงได้แต่นั่งนิ่งไม่สามารถขยับไปไหนได้ แต่เท้าก็ยังแตะพื้นโยกไปมาพร้อมทั้งหัวเราะเอิ๊กอ๊ากด้วยความชอบใจ อารมณ์ดีทั้งวันเป็นที่รักและเอ็นดูแก่ผู้พบเห็นรถหัดเดินสำหรับเด็กจึงถูกถามหาเป็นจำนวนมาก มีบางคนบอกว่าเคยเห็นเก้าอี้แบบนี้วางขายในเมืองเป็นสินค้าจากต่างประเทศ ทำให้หลี่หยุนฟางรู้ว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ของแปลกใหม่สำหรับยุคนี้ เพียงแค่ที่นี่เป็นชนบทของสิ่งนี้จึงยังมาไม่ถึงเท่านั้นเองแต่ถึงอย่างนั้นก็ได้รับความสนใจของบ้านที่มีเด็กวัยไล่เลี่ยกันกับลูกชายของเธอ ดังนั้นจึงมีคนสั่งทำอยู่จำนวนหนึ่งเพื่อที่จะให้เด็กน้อยได้นั่งและหัดเดิน ในยามที่ผู้ใหญ่กำลังกินข้าวหรือว่าทำงานบ้านจะได้ไม่ต้องคอยอุ้มอยู่ตลอดโจวชิงหลินที่ตอนนี้สามารถเดินได้อย่างคล่องแคล่วราวกับคนที่ไม่เคยเจ็บป่
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 24 ก่อนกำหนด
เมื่อฤดูหนาวพ้นไปอากาศก็เริ่มอบอุ่นขึ้น ครรภ์ของหลี่หยุนฟางก็เริ่มขยายใหญ่โตพร้อมที่จะคลอดภายในไม่กี่สัปดาห์นี้แล้วโจวชิงหลินเห่อหลานคนแรกเป็นอย่างมาก ไม่ยอมให้ลูกสะใภ้หยิบจับอะไร แม้กระทั่งยืนขายของที่ร้านก็ยังไม่อยากให้ทำตอนนี้กลายเป็นว่าแม่สามีมาช่วยขายของอย่างเต็มตัว ทั้งจัดของบนชั้น ปัดกวาดฝุ่นที่ติดอยู่ตามสินค้า เดินไปขายซาลาเปาหมั่นโถวหยิบใส่ถุงกระดาษให้ลูกค้า ทำทุกอย่างและให้หลี่หยุนฟางทำหน้าที่เพียงแค่นั่งเฉยๆ บนโต๊ะคิดเงินและลงบัญชีเท่านั้นชุดโต๊ะรับประทานอาหารรูปแบบกลมและเก้าอี้แบบมีพนักพิงของเฉินเซียน ได้ถูกจัดทำขึ้นมาจำนวนเดือนละหนึ่งชุด และขายได้ทันทีหลังจากที่นำมาวางขายที่หน้าร้านตอนนี้กำไรจากการทำงานไม้นั้นยังมากอยู่ เพราะไม่มีต้นทุนอื่นนอกจากค่าแรงของเจียงหมิงและค่าฝีมือกับค่าเสียเวลาของคนทำแต่ในอนาคตป่าไม้จะถูกรัฐบาลสั่งให้ห้ามตัด การตัดไม้จะกลายเป็นเรื่องที่ต้องขออนุญาตอย่างถูกกฎหมาย แน่นอนว่าเมื่อย้ายไปเขตผู่ตงแล้ว หากจะทำเครื่องเรือนพวกนี้จะต้องซื้อไม้มาทำ ต้นทุนก็ย่อมสูงขึ้นแน่นอนหลี่หยุนฟางคุยกับสามีเอาไว้ ว่าในอนาคตกำไรอาจจะน้อยลงเพราะมีต้นทุนเหล่านี้เพิ่
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 23 ลอบวางเพลิง
ในยามดึกสงัดของคืนเทศกาลโคมไฟ ที่ร้านขายของชำที่ปิดแล้วคนลึกลับคนหนึ่งกำลังด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าร้าน ภายใต้ความมืดคือใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมุ่งร้าย ในมือถือโคมไฟ สายตามองที่ร้านขายของชำสกุลเฉินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้นโคมไฟในมือถูกวางลงที่หน้าร้านชำ พร้อมกับกระดาษจำนวนหนึ่งที่ฉีกออกมาจากตำราเพื่อใช้เป็นเชื้อเพลิง จากนั้นคนลึกลับนั่นก็หย่อนกระดาษลงไปในโคมไฟให้เกิดการเผาไหม้ มองไฟที่ลุกจากโคมไฟยังกระดาษที่ตนเองวางไว้ก่อนจะรีบหนีออกไป“ไฟไหม้ ไฟไหม้” เสียงของคนที่เห็นเปลวเพลิงลุกโชนร้องขึ้นมาเฉินเซียนอยู่ในบ้านกำลังนอนหลับได้ยินเสียงนั้นก็รีบลุกขึ้นออกไปดู เห็นประตูร้านขายของชำมีไฟกำลังลุกไหม้จึงรีบไปหาน้ำมาเพื่อที่จะดับไฟโชคดีที่ไฟลุกแค่ตรงประตูยังไม่ลามเข้าไปในร้าน ทำให้เขาสกัดต้นเพลิงไว้ได้ทันเวลา รวมถึงเพื่อนบ้านที่ผ่านมาเห็นเหตุการณ์ก็ช่วยสกัดไฟไว้ตั้งแต่แรก“ขอบคุณท่านน้าอี้ที่ช่วยเหลือ” เขาบอกแก่เพื่อนบ้านที่ใจดีหลี่หยุนฟางได้ยินเสียงเอะอะโวยวายและสามีไม่อยู่ที่เตียงจึงเดินออกมาดู เธอเห็นที่หน้าประตูร้านชำมีควันขึ้นเป็นจากไฟที่ดับมอดลงไป และเห็นสามีกับเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้า
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70 ตอนที่ 22 เทศกาลโคมไฟ
ร้านขายของชำสกุลเฉิน นอกจากจะจัดรายการสินค้าราคาหนึ่งหยวนประจำสัปดาห์ ที่สับเปลี่ยนกันไปมาให้ได้เลือกซื้อกันแล้วยังมีซาลาเปาและหมั่นโถวขายที่หน้าร้าน เผือกทอดเค็มหวานที่ก่อนหน้านี้หลายบ้านพยายามทำเลียนแบบ แต่ก็สู้ต้นทุนน้ำมันในการทอดไม่ได้อีกทั้งรสชาติที่ออกมาก็ไม่ใกล้เคียงกับที่หลี่หยุนฟางทำ ทุกคนจึงคิดว่าซื้อกินเองน่าจะคุ้มกว่าค่ากว่าในราคาเพียงสามเหมานอกจากนี้ในช่วงฤดูหนาว สินค้าที่ได้รับความนิยมได้แก่ ชุดโลชั่นบำรุงผิวรูปแบบใหม่ที่ร้านนำมาวางขาย เนื้อหมักเครื่องเทศที่เสียบไม้พร้อมย่างขายเป็นชุดละสิบไม้ในราคาหนึ่งหยวนและเพราะอากาศที่หนาวหนาวเย็นทำให้รักษาอุณหภูมิสินค้าสดได้ดี หลี่หยุนฟางจึงได้ทำชุดอาหารกึ่งสำเร็จขายสำหรับรับประทานหนึ่งคนชุดแกงจืดหมูสับทรงเครื่อง ชุดหมูทอดราดซอสเปรี้ยวหวาน และชุดไก่หมักเครื่องเทศ ที่ใครซื้อแล้วก็นำไปปรุงสุกก็สามารถรับประทานได้เลยอาหารกึ่งสำเร็จเป็นที่นิยมแก่คนที่ไม่อยากฝ่าลมหนาวไปตลาด ร้านขายของชำสกุลเฉินจึงเป็นร้านค้าที่ได้รับความนิยมในระดับตำบล หมู่บ้านใกล้เคียงก็ยังมาซื้อของจับจ่ายที่นี่ในส่วนงานไม้ของเฉินเซียนนั้น ตอนนี้เขาเริ่มรับงานน้อย
