เข้าสู่ระบบแชร์
อุปสรรคของป๋อฉิว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-27 01:15:10
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย หยกพกของผู้ใด
นับจากนั้นมา ป๋อฉิวก็เริ่มฝึกลมหายใจเพื่อเดินลมปราณอย่างหนักทุกวัน ท่านผู้เฒ่าถานกับฮูหยินผู้เฒ่ากลับมานั่งทบทวนว่าตนสมควรจะเป็นผู้ฝึกตนหรือไม่ เพียงแค่บุตรชายยังยากถึงเพียงนี้ตงฟางก็ไม่เคยเกียจคร้านเลยสักวัน ในตอนเช้าเขาจะมาร่วมฝึกวรยุทธ์กับพี่หญิง หลังจากทานมื้อเย็นเขาก็มาฝึกเดินลมปราณและฝึกการหายใจร่วมกับบิดาจือหลินนางก็ให้คำแนะนำกับพวกเขาอย่างไม่หวงแหน พร้อมทั้งช่วยปรุงยาเพื่อให้บิดาของนางผ่านในช่วงแรกเริ่มไปได้เร็วขึ้นแต่ถึงจะใช้ยามากเพียงใด ป๋อฉิวก็ไม่อาจล้ำหน้าไปได้ไวเท่ากับจือหลิน นางจำต้องให้ร่างกายของบิดาปรับตัวไปได้เอง“นี่หยกพกของผู้ใดขอรับ” ตงฟางน้อยที่กำลังนั่งกินของว่างอยู่ในเรือนของจือหลินหยิบขึ้นมาดูอย่างสงสัย“สหายให้ข้ามา” จือหลินเอ่ยตอบอย่างไม่ใส่ใจ นางปล่อยให้ตงฟางหยิบเล่นดูได้อย่างเต็มที่ป๋อฉิวที่เพิ่งมาจากเรือนของตน ก็เดินเข้ามาหาบุตรทั้งสองที่อยู่ในห้องโถง เขามองไปที่หยกพกในมือของตงฟางอย่างสงสัย“เจ้าเอาหยกพกมาจากที่ใด” เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นอักษรฉีในหยกพก“ของพี่หญิงขอรับ” ตงฟางส่งหยกพกให้บิดาดู เมื่อบิดายื่นมือมาตรงหน้าของเขาป๋อฉิวตื่นตระหนกเกือบจะทำหยกพกใน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย นางช่างมีวาสนานัก
กงหลีจิ้ง เมื่อเปิดประตูเรือนออกไปแล้วพบป๋อฉิว ทั้งคู่ต่างจ้องมองกันอย่างตกตะลึง“อาฉิว เจ้ามาได้อย่างไร” “เข้าไปพูดกันในเรือนเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ป๋อฉิวเอ่ยพูดเสียงเบา เพื่อมาให้ชาวบ้านที่อยู่ด้านนอกได้ยินเมื่อชาวบ้านเห็นว่าบุรุษที่มาเป็นสหายของพรานกงจริงดังว่า ต่างก็แยกตัวไปจัดการเรื่องของตนเองต่อ“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ที่นี่” เมื่อเข้ามาในเรือน กงหลีจิ้งก็เอ่ยถามสหายของตนทันทีป๋อฉิวเล่าเรื่องที่เขาพบหยกพกแทนพระองค์ที่ตัวบุตรสาวของเขา เมื่อสอบถามจึงได้ความว่าทั้งสามพระองค์อยู่ที่หมู่บ้านไห่เหอ“บุตรีของเจ้า หลินเออร์นะหรือ” กงหลีจิ้งมองสหายอย่างไม่อยากเชื่อ ยิ่งได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งที่ป๋อฉิวมาตรวจสอบท่านเจ้าเมืองกว่างซีคนเดิมจนทำให้ลี่อินเสื่อมเสีย กงหลีจิ้งก็ถอนหายใจออกมา“สองแม่ลูกนั้นมีชีวิตลำบากนัก ข้าคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะบังเอิญถึงเพียงนี้” ป๋อฉิวยิ่งได้ฟังเรื่องของลี่อินกับจือหลิน ความรู้สึกผิดในใจก็กลับมาอีกครั้ง“กระหม่อมแต่งนางเข้าจวนเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ต่อจากนี้จะไม่ให้พวกนางสองแม่ลูกต้องเจ็บช้ำน้ำใจอีก” “ดียิ่ง ครั้งแรกที่ข้าพบหลินเออร์ ก็คิดว่าดวงตาของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย ป๋อฉิวพาอนุเข้าจวน
ป๋อฉิวจึงให้ทั้งคู่กินยาเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกเสียก่อน แต่ก่อนที่จะให้ทั้งคู่ได้กิน ป๋อฉิวบอกเรื่องความทรมานที่แสนสาหัสจากยาที่จะกินเข้าไปเพื่อให้ทั้งคู่ได้เตรียมใจไว้ก่อนอ่างน้ำถูกเตรียมขึ้นอย่างรวดเร็วสองอ่าง พร้อมทั้งบอกอี้หนิงไว้เพื่อไม่ได้นางตกใจกับสิ่งร้องทรมานของสองพ่อลูกด้วยแม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ความเจ็บปวดที่เหมือนถูกแล่เนื้อเลาะกระดูก ก็ทำให้สองพ่อลูกที่พยายามอดกลั้นไม่ส่งเสียงร้องออกมา กลับร้องเสียงดังราวกับกำลังจะขาดใจอี้หนิงที่อยู่ในห้องกอดตัวบุตรชายคนเล็กไว้แน่น เพื่อไม่ให้เขาตกใจกับสิ่งที่ได้ยินองครักษ์ของป๋อฉิวยืนมองตัวสั่นสะท้านอยากไม่อยากเชื่อ ไม่รู้ว่ายาอันใดที่ทำให้คนเจ็บปวดได้มากถึงเพียงนี้ป๋อฉิวร้องเรียกทั้งสองไว้ตลอด เพื่อไม่ให้พวกเขาหมดสติไปเสียก่อน ไม่เช่นนั้นสิ่งที่ทำมาทั้งหมดคงจะสูญเปล่าแล้วเกือบสองชั่วยามกว่าทั้งสองจะคลายความเจ็บปวด น้ำสีดำส่งกลิ่นเหม็นจนองครักษ์ทั้งสองที่ต้องแบกไปทิ้งทนไม่ไหว อาเจียนออกมาเสียหลายรอบในยามนี้ทั้งคู่รู้ไม่ต่างกัน ความเบาสบายของตัวกับประสาทสัมผัสที่ได้ยินเสียงต่างๆ รอบข้างอย่างชัดเจน แม้แต่ในความมืดเขาก็เห็นแมลงต่างๆ ที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย บทนำ
จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้นครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตายจือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้นนับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วยเมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขายิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันทีนานวั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย จางจือหลิน
จือหลินลุกขึ้นเพื่อเดินกลับไปที่บ้านของเจ้าของร่างตามความทรงจำเดิม เพราะตัวนางในยามนี้เป็นเพียงเด็กน้อยวัยสิบขวบเท่านั้นและที่ที่อยู่ก็ไม่รู้ว่าคือที่ไหน ต้องทำอย่างไร จึงได้เลือกที่จะกลับไปที่บ้านของฟู่จือหลินเสียก่อนใช่แล้ว เด็กน้อยที่วิญญาณของจือหลินนางมาอยู่ร่างคือ ฟู่จือหลิน ที่มีชื่อเดียวกับเธอ เด็กน้อยจบชีวิตลงเพราะถูกคนผลักลงมาจากเขา ทำให้หัวไปกระแทกก้อนหินจนจบชีวิตในตอนนี้ความเจ็บปวดที่ศีรษะจือหลินเธอยังรู้สึกได้ เสียงตะโกนเรียกชื่อของจือหลินดังไปทั่วป่า ตอนนี้เธอจึงเรียกเดินไปตามเสียงเรียกก็พบชาวบ้านหลายคนกำลังร้องเรียกและวิ่งมาทางเธอ“โอวโยว หลินเออร์เหตุใดเจ้าถึงเป็นเช่นนี้” เสียงสตรีวัยกลางคนร้องขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าจือหลินมีเลือดไหลเปื้อนไปตามเสื้อผ้าจือหลินมองไปที่กลุ่มคนอย่างมึนงง ทั้งเสื้อผ้าและการพูดไม่ใช่คนยุคเดียวกันกับเธอแน่นอน ตอนที่ยังไม่หายมึนงงก็มีสตรีนางหนึ่งวิ่งเข้ามาสวมกอดแล้วร้องไห้เสียงดังจือหลินรู้ได้ทันทีว่านี้คือมารดาของเจ้าของร่างเดิม ฟู่ลี่อิน หญิงหม้ายที่เลี้ยงดูนางมาแต่เพียงผู้เดียวเจ้าของร่างเดิมไม่รู้แม้กระทั่งว่าบิดาเป็นผู้ใด เพราะมาร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย บุตรสาวที่เปลี่ยนไป
ลี่อินประคองจือหลินให้นอนลงก่อนที่นางจะช่วยห่มผ้าให้อย่างใส่ใจ แม้รู้ดีว่าบุตรสาวมีท่าทางที่ต่อต้านนางอย่างประหลาดแต่ก็คิดว่านางยังคงหวาดกลัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันต่อมาจือหลินนางก็ไม่ได้พักผ่อนอย่างที่ควรจะทำ เพราะนางรู้สึกว่าไม่ได้เป็นอันใดมาก และอีกอย่างร่างกายของมารดาก็ไม่อาจจะทำงานหนักได้เมื่อรู้มาจากความทรงจำเดิมเมื่อคืนนี้ตอนที่จือหลินนางหลับไปยังฝันถึงจือหลินเจ้าของร่างเดิมอีกด้วย จือหลินร้องไห้อย่างน่าสงสารแล้วบอกให้นางช่วยดูแลมารดาแทนด้วยจือหลินไม่รู้จะทำเช่นไรจะให้นางกลับเข้าร่างก็ไม่อาจจะทำได้ จึงได้รับปากจือหลินคนเดิมไปเพื่อให้นางวางใจอย่างน้อยชาตินี้ก็มีมารดากับเขาบ้างแล้ว เพียงแค่สตรีอ่อนแอคนหนึ่งนางคงไม่ลำบากมากนักที่ต้องคอยดูแลแต่ร่างนี้ก็เป็นเพียงแค่เด็กน้อยวัยสิบหนาวนางจะไปทำอันใดได้มากก็ยังไม่รู้จือหลินเดินไปที่ห้องครัวตามความทรงจำเดิม ก่อนที่จะเห็นลี่อินนางจุดไปอยู่“ข้าทำเองเจ้าค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปแย่งตะบันไฟและฟืนในมือของลี่อินมาก่อนที่จะทำทุกอย่างอย่างคล่องแคร่วไม่ใช่ว่านางเก่งแต่อย่างใด ถ้าไม่มีความทรงจำเดิมของจือหลินคนก่อน การจุดไฟเช่นนี้นางก็คงทำไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย จือหลินขึ้นเขา
จือหลินไม่มีเวลาให้โทษฟ้าดิน นางจำต้องลงมือเก็บกวาดทั้งในเรือนและนอกเรือน ส่วนเรื่องห้องน้ำไว้ค่อยจัดการในภายหลัง นางต้องไปคิดหาหนทางเสียก่อนทำได้ไม่ถึงครึ่งนางก็ทิ้งตัวลงนอนที่พื้นห้องโถงอย่างหมดแรง จะใช้เวลาแค่วันเดียวอย่างที่คิดไว้ไม่ได้เสียแล้วยิ่งอาหารในห้องครัวตอนนี้ก็เหลือไม่มาก พรุ่งนี้นางคงต้องขึ้นเขาเพื่อหาอาหารมาเพิ่มเสียก่อน หากไม่มีอะไรตกถึงท้องก็ไม่อาจจะทำงานหนักได้เช่นกันจือหลินจึงเดินเข้าไปในครัวเพื่อหาสิ่งที่จะนำมาทำเป็นอาวุธได้บ้าง แต่ก็พบเพียงมีดทำครัวเท่านั้นนางจึงเริ่มมองหาสิ่งอื่นที่ใช้ล่าสัตว์ได้บ้าง แต่ก็ไม่พบสิ่งใดที่ดูเข้าตาในตอนกินอาหารมื้อเย็นนางจึงได้เอ่ยถามมารดาจึงได้รู้ว่า ท่านตาของนางทิ้งธนูกับมีดพร้าไว้ด้วย ลี่อินจึงไปนำออกมาให้บุตรสาว ถึงแม้จะยังไม่เชื่อว่าจือหลินสามารถล่าสัตว์ได้อย่างที่นางพูดแต่เมื่อเห็นแววตาที่มองมาอย่างมุ่งมั่นของนาง ลี่อินก็ไม่กล้าจะเอ่ยสิ่งใดออกมา“ท่านแม่ ท่านมีอาการป่วยช่วยใดบ้าง” จือหลินถามสิ่งที่นางสงสัยเพราะจากสิ่งที่นางดูภายนอกโดยที่ยังไม่ได้ลงมือตรวจ นางคิดว่าลี่อินต้องป่วยเป็นโรคโลหิตจางอย่างแน่นอนลี่อินจึงบอกอาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย ตามหาดินเค็ม
จือหลินนางยังไม่คิดจะนำไก่ป่ากับกระต่ายป่าที่หามาได้นำไปขาย เพราะมารดาของนางและร่างนี้ของนางไม่ได้รับสารอาหารที่พอเพียงมาเป็นระยะเวลานานนางจึงจะเก็บไว้กินเองก่อนที่จะไปล้างตัว จือหลินนางยังไปจัดการกับเนื้อสัตว์ที่ได้มาเพื่อจะเก็บไว้ได้กินในมือต่อไป เครื่องปรุงในเรือนแทบจะไม่มีนางจึงทำได้แต่แช่เนื้อไว้ในโอ่งน้ำก่อนเพื่อเก็บรักษาไม่ให้เน่าเสียพรุ่งนี้นางคิดจะขึ้นเขาเพื่อหาดินโป่งที่มีความเค็มเพื่อนำมาสกัดเป็นเกลือเก็บไว้ใช้กินในเรือนแต่หากนางโชคดีของได้พบดินเค็มแทนก็ได้จือหลินเดินไปดูลี่อินที่ห้องของนางก่อนที่นางจะกลับห้องของตนเอง ก็พบว่ามารดาของนางนั้นนอนหลับสบายอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว จือหลินจึงกลับห้องไปพักผ่อนลี่อินที่นอนพักผ่อนอย่างเต็มที่ก็ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า นางเห็นจือหลินที่กำลังยกอาหารขึ้นตั้งโต๊ะเสร็จก็กำลังจะออกจากเรือนเพื่อขึ้นเขา“กินข้าวแล้วหรือหลินเออร์” ลี่อินร้องถามบุตรสาวที่กำลังจะเดินออกจากเรือน“เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ ท่านแม่มื้อกลางวันข้าเตรียมให้แล้ว ท่านอย่าได้ลืมกินเสียเล่า” เพราะทุกครั้งสองแม่ลูกจะกินข้าวแค่มื้อเช้ากับเย็นเท่านั้นจือหลินอยากจะบำรุงร่างกายของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06
บทล่าสุด
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย ป๋อฉิวพาอนุเข้าจวน
ป๋อฉิวจึงให้ทั้งคู่กินยาเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกเสียก่อน แต่ก่อนที่จะให้ทั้งคู่ได้กิน ป๋อฉิวบอกเรื่องความทรมานที่แสนสาหัสจากยาที่จะกินเข้าไปเพื่อให้ทั้งคู่ได้เตรียมใจไว้ก่อนอ่างน้ำถูกเตรียมขึ้นอย่างรวดเร็วสองอ่าง พร้อมทั้งบอกอี้หนิงไว้เพื่อไม่ได้นางตกใจกับสิ่งร้องทรมานของสองพ่อลูกด้วยแม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ความเจ็บปวดที่เหมือนถูกแล่เนื้อเลาะกระดูก ก็ทำให้สองพ่อลูกที่พยายามอดกลั้นไม่ส่งเสียงร้องออกมา กลับร้องเสียงดังราวกับกำลังจะขาดใจอี้หนิงที่อยู่ในห้องกอดตัวบุตรชายคนเล็กไว้แน่น เพื่อไม่ให้เขาตกใจกับสิ่งที่ได้ยินองครักษ์ของป๋อฉิวยืนมองตัวสั่นสะท้านอยากไม่อยากเชื่อ ไม่รู้ว่ายาอันใดที่ทำให้คนเจ็บปวดได้มากถึงเพียงนี้ป๋อฉิวร้องเรียกทั้งสองไว้ตลอด เพื่อไม่ให้พวกเขาหมดสติไปเสียก่อน ไม่เช่นนั้นสิ่งที่ทำมาทั้งหมดคงจะสูญเปล่าแล้วเกือบสองชั่วยามกว่าทั้งสองจะคลายความเจ็บปวด น้ำสีดำส่งกลิ่นเหม็นจนองครักษ์ทั้งสองที่ต้องแบกไปทิ้งทนไม่ไหว อาเจียนออกมาเสียหลายรอบในยามนี้ทั้งคู่รู้ไม่ต่างกัน ความเบาสบายของตัวกับประสาทสัมผัสที่ได้ยินเสียงต่างๆ รอบข้างอย่างชัดเจน แม้แต่ในความมืดเขาก็เห็นแมลงต่างๆ ที่
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย นางช่างมีวาสนานัก
กงหลีจิ้ง เมื่อเปิดประตูเรือนออกไปแล้วพบป๋อฉิว ทั้งคู่ต่างจ้องมองกันอย่างตกตะลึง“อาฉิว เจ้ามาได้อย่างไร” “เข้าไปพูดกันในเรือนเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ป๋อฉิวเอ่ยพูดเสียงเบา เพื่อมาให้ชาวบ้านที่อยู่ด้านนอกได้ยินเมื่อชาวบ้านเห็นว่าบุรุษที่มาเป็นสหายของพรานกงจริงดังว่า ต่างก็แยกตัวไปจัดการเรื่องของตนเองต่อ“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ที่นี่” เมื่อเข้ามาในเรือน กงหลีจิ้งก็เอ่ยถามสหายของตนทันทีป๋อฉิวเล่าเรื่องที่เขาพบหยกพกแทนพระองค์ที่ตัวบุตรสาวของเขา เมื่อสอบถามจึงได้ความว่าทั้งสามพระองค์อยู่ที่หมู่บ้านไห่เหอ“บุตรีของเจ้า หลินเออร์นะหรือ” กงหลีจิ้งมองสหายอย่างไม่อยากเชื่อ ยิ่งได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งที่ป๋อฉิวมาตรวจสอบท่านเจ้าเมืองกว่างซีคนเดิมจนทำให้ลี่อินเสื่อมเสีย กงหลีจิ้งก็ถอนหายใจออกมา“สองแม่ลูกนั้นมีชีวิตลำบากนัก ข้าคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะบังเอิญถึงเพียงนี้” ป๋อฉิวยิ่งได้ฟังเรื่องของลี่อินกับจือหลิน ความรู้สึกผิดในใจก็กลับมาอีกครั้ง“กระหม่อมแต่งนางเข้าจวนเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ต่อจากนี้จะไม่ให้พวกนางสองแม่ลูกต้องเจ็บช้ำน้ำใจอีก” “ดียิ่ง ครั้งแรกที่ข้าพบหลินเออร์ ก็คิดว่าดวงตาของ
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย หยกพกของผู้ใด
นับจากนั้นมา ป๋อฉิวก็เริ่มฝึกลมหายใจเพื่อเดินลมปราณอย่างหนักทุกวัน ท่านผู้เฒ่าถานกับฮูหยินผู้เฒ่ากลับมานั่งทบทวนว่าตนสมควรจะเป็นผู้ฝึกตนหรือไม่ เพียงแค่บุตรชายยังยากถึงเพียงนี้ตงฟางก็ไม่เคยเกียจคร้านเลยสักวัน ในตอนเช้าเขาจะมาร่วมฝึกวรยุทธ์กับพี่หญิง หลังจากทานมื้อเย็นเขาก็มาฝึกเดินลมปราณและฝึกการหายใจร่วมกับบิดาจือหลินนางก็ให้คำแนะนำกับพวกเขาอย่างไม่หวงแหน พร้อมทั้งช่วยปรุงยาเพื่อให้บิดาของนางผ่านในช่วงแรกเริ่มไปได้เร็วขึ้นแต่ถึงจะใช้ยามากเพียงใด ป๋อฉิวก็ไม่อาจล้ำหน้าไปได้ไวเท่ากับจือหลิน นางจำต้องให้ร่างกายของบิดาปรับตัวไปได้เอง“นี่หยกพกของผู้ใดขอรับ” ตงฟางน้อยที่กำลังนั่งกินของว่างอยู่ในเรือนของจือหลินหยิบขึ้นมาดูอย่างสงสัย“สหายให้ข้ามา” จือหลินเอ่ยตอบอย่างไม่ใส่ใจ นางปล่อยให้ตงฟางหยิบเล่นดูได้อย่างเต็มที่ป๋อฉิวที่เพิ่งมาจากเรือนของตน ก็เดินเข้ามาหาบุตรทั้งสองที่อยู่ในห้องโถง เขามองไปที่หยกพกในมือของตงฟางอย่างสงสัย“เจ้าเอาหยกพกมาจากที่ใด” เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นอักษรฉีในหยกพก“ของพี่หญิงขอรับ” ตงฟางส่งหยกพกให้บิดาดู เมื่อบิดายื่นมือมาตรงหน้าของเขาป๋อฉิวตื่นตระหนกเกือบจะทำหยกพกใน
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย อุปสรรคของป๋อฉิว
จือหลินนางจึงบอกเรื่องที่จะสอนวิธีฝึกตนให้ทุกคน แต่นางต้องไปปรุงยาเพื่อเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกเสียก่อนนายท่านผู้เฒ่าถานจึงเรียกพ่อบ้านแล้วให้เขาไปจัดการเรื่องสมุนไพรที่จือหลินนางต้องใช้ปรุงยาทุกคนเมื่อพูดคุยกับเรียบร้อยต่างก็แยกย้ายไปพักผ่อน เสื้อผ้าชุดใหม่ของจือหลินก็ถูกมาที่เรือนของนางเรียบร้อยแล้วจือหลินนางจึงนำบางส่วนเข้าไปเก็บไว้ในมิติ แล้วไปหามารดาที่เรือนของนางนางยังนำยาบำรุงเลือดและยาบำรุงร่างกายไปให้มารดากินบุตรชายคนเล็กของตระกูลถาน นามตงหยาง ป๋อฉิวเป็นผู้ตั้งให้เขา ในตอนนี้เนื้อตัวของตงหยางอวบอิ่มน่าฟัดยิ่งนักตงฟางก็เป็นอีกคนที่หลงน้องชาย เมื่อเขากลับมาจากสำนักศึกษาเขาก็จะมาอยู่ที่เรือนของบิดาเพื่อนั่งดูน้องชายนอนจือหลินเมื่อพ่อบ้านนำสมุนไพรมาส่งให้นางแล้ว นางก็กลับเรือนตัวเองเพื่อเข้าไปปรุงยาให้กับทุกคนจือหลินนางคิดจะให้บิดากินยาถ่ายไขกระดูกก่อน ส่วนคนอื่นต้องบำรุงร่างให้ดีเพื่อเตรียมพร้อมในการฝึกตนเพราะนางไม่รู้ว่าพวกเขาจะทนรับความเจ็บปวดจากการเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกได้หรือไม่จือหลินนางปรุงยาเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกครั้งนี้ได้เกือบสิบเม็ด เมื่อเก็บที่เหลือเข้าตู้ยาเรียบร้อย น
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย จะให้เป็นผู้ฝึกตนทั้งครอบครัว
จือหลินนางยืนนิ่งอย่างตกตะลึง นางเข้าไปนานเพียงใด มารดาถึงกับตั้งครรภ์แล้วกำลังคลอดน้องของนางด้วย“หลินเออร์ เจ้ามาแล้ว” ป๋อฉิวเอ่ยเรียกสติของบุตรสาว“ท่านพ่อ ข้าเก็บตัวนานเพียงใดเจ้าคะ” นางเอ่ยถามบิดา“หลินเออร์ เจ้าเก็บตัวเกือบสองปี” สิ้นคำของป๋อฉิว ลี่อินนางก็กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดอีกครั้งจือหลินนางเลิกสนใจว่าเวลาจะผ่านมานานเพียงใด นางพุ่งเข้าไปในห้องที่มารดานอนรอคลอดอยู่อย่างรวดเร็วเมื่อเห็นมารดาร้องอย่างเจ็บปวด และกำลังจะหมดแรงเบ่งแล้ว จือหลินนางก็เดินไปหยุดอยู่ที่ข้างเตียงมองมารดาอย่างกังวล“ออกไปให้หมด” นางร้องสั่งทุกคนที่อยู่ในห้องให้ออกไปหมอตำแยสองคนกับสาวใช้มองหน้าจือหลินอย่างไม่เข้าใจ“ข้าบอกให้ออกไป” นางหันไปเอ่ยเสียงเย็นเพราะความกังวลเรื่องมารดา ทำให้จือหลินนางเผลอปล่อยลมปราณออกมาจนแจกันลายครามที่อยู่ในห้องตกลงมาแตกกระจายเต็มพื้นป๋อฉิวรีบวิ่งเข้ามาดูว่าภายในห้องเกิดเรื่องใดขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าของจือหลินที่มองทุกคนอย่างไม่สบอารมณ์ เขาก็เอ่ยถามทันที“เกิดเรื่องใดขึ้นหลินเออร์”“ให้พวกนางรีบออกไปเจ้าคะ” จือหลินเอ่ยบอกบิดา“พวกเจ้าออกไปเสียก่อน” ป๋อฉิวหันไปบอกสาวใช้กั
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย ถึงเวลาจากลา
อาจารย์ซูเห็นจือหลินนางสามารถปรุงยาตามที่เขาสอนไว้ได้อย่างดี เขาจึงได้มอบตำราปรุงยาไว้ให้นาง ต่อไปให้นางฝึกทำด้วยตนเองเพราะจือหลินนางยังมีสมุนไพรไม่ครบตามที่ตำราระบุไว้จือหลินนางจึงต้องหันมาฝึกวรยุทธ์อย่างหนักหลังจากที่ลมปราณของนางกลับมาเต็มเช่นเดิม อาจารย์ซูเมื่อเห็นกระบวนท่าของจือหลินนางสามารถควบคุมได้ตามใจแล้วเขาก็เริ่มสอนการโจมตีที่ใส่พลังปราณต่างๆ เข้าไปด้วย แต่ละครั้งที่นางออกกระบวนท่า จือหลินนางจึงรู้ว่ามันรุนแรงมากเพียงใด หากยังฝึกในมิติของนาง ห้องต่างๆ คงได้พังลงมาแน่ๆ“อาจารย์ซู ข้าคิดว่าจะออกไปฝึกด้านนอกดีหรือไม่เจ้าคะ” จือหลินเอ่ยขอความเห็นจากอาจารย์“โง่เขลานัก หากเจ้ากังวลว่าพลังปราณของเจ้าจะสร้างความเสียหายให้ห้วงมิติ ข้าย่อมมีวิธี” อาจารย์ซูมองค้อนจือหลินเขาเดินไปที่ลานกว้างก่อนจะสร้างค่ายกลเพื่อให้จือหลินนางฝึกปล่อยพลังได้เต็มที เพื่อไม่ให้ส่วนนอกที่ไม่ได้สร้างค่ายกลได้รับความเสียหาย“ท่านมีวิธีก็ไม่บอกข้า”“แล้วเจ้าเคยถามหรือไม่เล่า” เขาเอ่ยเสียดสีจือหลิน ก่อนที่ทั้งสองจะเข้าไปภายในค่ายกลที่เขาสร้างขึ้นแล้วเริ่มสอนนางอีกครั้งหลังจากที่จือหลินนางรู้ว่าอาจารย์ซูรู
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย สินเดิมที่น่าตกตะลึง
จือหลินนางเสียใจจนพอแล้วก็ออกจากมิติ เพื่อหาหีบใส่ท้องทั้งสิบก้อนที่นางทำขึ้น ก่อนจะขอให้ป๋อฉิวให้คนนำไปแลกเปลี่ยนเป็นทองที่ใช้ในปัจจุบันให้นางป๋อฉิวมิได้ถามว่านางได้มาจากไหนหรือจะเปลี่ยนเป็นทองก้อนเพื่อใช้เรื่องใด เขาเรียกพ่อบ้านให้นำทองของจือหลินไปที่ร้านรับฝากเงินทันทีพ่อบ้านหายไปเพียงหนึ่งชั่วยามก็กลับมาพร้อมทองก้อนที่แลกมาได้ถึงสิบหีบ นางเปิดออกดูอย่างพอใจ ก่อนจะส่งทองให้พ่อบ้านหนึ่งก้อน และคนอื่นที่ช่วยยกมาอีกคนละก้อนอย่างใจกว้างบ่าวคนอื่นที่เห็นเช่นนี้ก็อดจะอิจฉาไม่ได้ หากเปลี่ยนเป็นพวกตนไปยกมาแทนจะคงได้เช่นกันพ่อบ้านกับบ่าวที่ได้ทองก้อนไปไม่อยากจะเชื่อว่าคุณหนูจะใจกว้างกับพวกเขาเช่นนี้ทองคำหนึ่งก้อนที่ให้ไปมีค่าเท่ากับสิบตำลึงทอง เพราะทองแต่ละก้อนหนักหนึ่งจิน (1จิน=500กรัม) เงินมากเช่นนี้ บ่าวบางคนสามารถไถ่ถอนตัวออกไปได้เลยจือหลินนางไม่ได้คิดมากเช่นนั้น เพราะทองทั้งสิบหีบที่ได้มานางล้วนได้มาอย่างง่ายดาย หรือจะเรียกว่าไม่ง่าย เพราะต้องแลกกับลมปราณที่นางฝึกมาทั้งหมดไปก่อนจะถึงวันงานจือหลินนางกลับเข้าไปในมิติ เพื่อนั่งสมาธิรวบรวมลมปราณอีกครั้งสองวันต่อมาเมื่อนางออกมาจากใน
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย เจ้ายอมรับพ่อแล้วใช่หรือไม่
จือหลินหยุดมองใบหน้าของป๋อฉิว นางเลิกคิ้วขึ้นเพื่อขอฟังคำตอบจากปากของเขา“พ่อไม่คิดจะมีผู้ใดอีกแล้ว หากอยากจะรับอนุคงไม่รอมาจนถึงบัดนี้” ป๋อฉิวที่เงียบไปนานไม่ใช่เขาไม่รู้จะตอบคำถามของจือหลินอย่างไรแต่เป็นเพราะตกตะลึงกับคำเรียกของนาง ที่เรียกเขาว่าท่านพ่ออย่างเต็มใจ“หลินเออร์ เจ้ายอมรับพ่อแล้วใช่หรือไม่” จือหลินนางก็เหมือนได้สติว่าเมื่อครู่นางเรียกป๋อฉิวว่าท่านพ่อ“ก็พวกท่านจะแต่งกันอยู่แล้ว หรือจะให้ข้าเรียกท่านว่า นายท่านถานเช่นเดิมเล่าเจ้าคะ” จือหลินเอ่ยตอบอย่างตะกุกตะกัก“ไม่ ไม่ เช่นนี้ดีแล้ว” ป๋อฉิวไม่รู้ว่าเขาดีใจมากเพียงใด เมื่อถูกจือหลินนางยอมรับรู้เพียงว่าภายในอกของเขา ราวกับมีนกกำลังโบยบินอย่างมีความสุข เขายิ้มกว้างออกมาจนสุดอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น ภายในดวงตายังมีน้ำตาที่เออคลออยู่ด้วยฮูหยินผู้เฒ่าถานก็หัวเราะอย่างยินดี การที่ได้เห็นจือหลินนางยอมรับป๋อฉิวเป็นบิดาย่อมดีสำหรับทุกคนเรื่องเมื่อสามเดือนที่แล้วที่จือหลินนางเข้าไปในมิติแล้วไม่ได้รับรู้ก็ถูกทุกคนบอกเล่าอย่างออกรสชาติตงฟางขอเป็นผู้เล่าเอง วันที่ถานเฟิงถูกผู้เฒ่าถานส่งตัวไปอยู่ที่เรือนตระกูลถานที่นอกเมืองกับมารด
ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย จะมีงานมงคลหรือ
จือหลินเมื่อพูดคุยกับอาจารย์ซูเรื่องที่นางต้องอยู่ฝึกวรยุทธ์ในมิติหลายวัน ให้นางไปแจ้งเรื่องนี้ให้มารดารับรู้จะได้ไม่เป็นห่วง จือหลินนางก็ออกจากมิติเพื่อไปหามารดาเมื่อนางออกมาด้านนอกก็ตกตะลึง เพราะทุกคนอยู่ภายในเรือนนางอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา“พวกท่านมีเรื่องอะไรหรือไม่เจ้าคะ” จือหลินเอ่ยถามอย่างแปลกใจ“หลินเออร์ เหตุใดเจ้าถึงเปลี่ยนไปเช่นนี้” ทุกคนมองนางอย่างตกตะลึงนางบอกเรื่องที่นางเป็นผู้ฝึกตนเช่นเดียวกับอาจารย์ซู และตอนนี้นางก็กำลังอยู่ในช่วงการฝึก อย่างที่ทุกคนได้เห็นความเปลี่ยนแปลง เพราะนางเพิ่งจะเลื่อนระดับมาแต่นางไม่ได้บอกว่าในตอนนี้นางอยู่ในระดับที่เท่าไหร่ ถึงบอกไปพวกเขาก็ไม่รู้เมื่อทุกคนหายสงสัยแล้ว นางจึงบอกเรื่องที่นางจะเก็บตัวอีกหลายวันเพื่อฝึกวรยุทธ์ พวกเขาก็เข้าใจ สายตาของป๋อฉิวกับตงฟางที่มองมาทางนางอย่างเป็นประกาย นางก็รู้แล้วว่าพวกเขาคิดเช่นใด“ให้ข้าฝึกสำเร็จแล้วจะสอนให้ท่านเจ้าค่ะ เจ้าด้วย” จือหลินนางบอกป๋อฉิวและตงฟางทั้งคู่ยิ้มกว้างอย่างยินดี ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายไปจัดการเรื่องของตน คงมีแต่ตงฟางที่ไม่รู้จะทำอันใดก็เดินตามจือหลินทั้งวันจนนางต้องหลบเข้าไปอยู่ใน
