Se connecterShare
บทที่ 21 ฉันมีค่ามากกว่าสร้อยราคาถูก ๆ นั่น
Dernière mise à jour:
2025-04-01 20:28:29
Related chapter
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 22 ถูกจับ
บทที่ 22 ถูกจับฝั่งด้านเสวียนเฉินเขามาเปิดงานเทศกาลเดินเล่นงานครู่หนึ่งก่อนที่จะเห็นจิ่งเหยากับจ้าวเหวินที่งาน ได้เข้าไปทักทายและได้รู้ว่าตอนนี้เสี่ยวอิงอยู่บ้านคนเดียว เขาเริ่มเป็นห่วงเธอขึ้นมาเลยให้เด็ก ๆ เที่ยวเล่นกับแม่ของเขา เสวียนเฉินไม่ได้โกรธหรือโมโหเรื่องที่เธอไม่ยอมตกลงแต่งงานกับเขา แต่ที่เขาทำอย่างนั้นเพราะโมโหตัวเองต่างหากที่บีบคั้นเร่งรัดเธอทั้ง ๆ ที่เคยบอกจะไม่เร่งรัดและรอเธอได้ แต่เมื่อเห็นเธอถูกคนพวกนั้นมารบกวนเขาเองแทบอยากจะปกป้องเธอเต็มที่ ยิ่งเห็นใบหน้าของเธอที่ลำบากใจในคำเร่งรัดของเขาทำให้เขารู้สึกผิดมากกว่าเดิมที่ไม่เคยคิดถึงใจเธอเลย สองเท้าเร่งรีบเดินกลับมาถึงร้านซาลาเปามองจากไกล ๆ เห็นเธอปิดร้านไปแล้วคิดว่าเธอน่าจะอยู่ในร้าน แต่เมื่อเดินได้ไม่ถึงก้าวเสียงปืนดังสนั่น ใจของเสวียนเฉินร้อนเป็นไฟรีบวิ่งเข้าไปหาเสี่ยวอิงในบ้านด้วยใจที่ร้อนรุ่มภาวนาไม่ให้เรื่องร้าย ๆ เกิดกับเธอเมื่อเดินเข้ามาเห็นว่าตอนนี้เสี่ยวอิงถือปืนสั้นหันปลายปืนไปยังชายที่ขึ้นชื่อว่าสามีเก่านั่งตัวสั่นทรุดตัวลงที่พื้นระหว่างขาเปียกชุ่มไปด้วยความเหลว ตอนแรกเขาคิดว่าเสี่ยวอิงยิงชายคนนี้จริง ๆ แต่เ
Dernière mise à jour : 2025-04-02ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 23 มีมี่รู้ความจริง
บทที่ 23 มีมี่รู้ความจริงบ้านตระกูลโจวเหม่ยฉีกลับมาจากเทศกาลด้วยอากาศร้อน ๆ นั่งรอมีมี่เอาน้ำเย็น ๆ มาให้กินพูดคุยนั่งเล่นอยู่กับเหมยหลงเรื่องงานวันนี้“คุณแม่เห็นมั้ยคะ นายอำเภอเฉินเขานะหล่อเหลาและดูดีมากเลยเสียดายฉันว่าเขากล่าวเปิดงานแล้วจะไปหาเขาเสียหน่อย แต่ก็คลาดสายตาหาไม่เจอเลยอุตส่าห์เตรียมตัวไปอย่างดี”“เฮ้อ! เอาไว้เมื่อไหร่ที่พี่แกทำสำเร็จแกจะได้ไปหาเขาแทบทุกวันเลยล่ะ อดเอาหน่อยก็แล้วกันจริงสิแล้วนี่หยางเจี้ยนยังไม่ตื่นหรือยังไงกันคงเหนื่อยมาสินะช่วงนี้ทำงานแทบทุกวันถึงแม้จะดื่มทุกวันเช่นกัน แต่ผู้ชายก็แบบนี้แหละนะเหนื่อยก็ต้องดื่มเพื่อให้หายเหนื่อย อีกอย่างช่วงนี้ลูกสะใภ้ของฉันก็เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีดูสิรู้ว่าฉันร้อนกระหายน้ำกลับมารีบหาน้ำมาให้ฉัน มีแต่เธอนี่แหละเหมยหลงเมื่อไหร่จะคิดได้หรือมีสามีที่รวย ๆ กับเขาเสียที” เหม่ยฉีสังเกตมาหลายวันนี้มีมี่คอยทำกับข้าวทำทุกอย่างภายในบ้านเบาแรงเธอไปมากเลยทีเดียว แต่ทว่ากลับกันมีมี่ตอนนี้เธอยอมทนทำเพราะว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของแผนเธอต่างหาก เธอใช้ยาที่ทำลายประสาทมาให้เหม่ยฉีได้กินไม่ว่าจะเป็นข้าวเป็นน้ำเธอมักจะผสมใส่ให้เธอโดยที่เธอไม่
Dernière mise à jour : 2025-04-02ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 1 ชีวิตของหวังเสี่ยวอิง
บทนำซิ่งผิง สาวมั่นในยุคปัจจุบันกำลังใช้ชีวิตของเธออย่างเคยเป็นจู่ ๆ ถูกดูดเข้าไปในทีวีและเข้าไปอยู่ในร่างของนางเอกเรื่องที่เธอกำลังดูอยู่ แม่สามีเฮงซวยสามีหลอกลวงเลวทรามต่ำช้าปกป้องชู้รักจนทำให้เธอแท้งลูก เมื่อตอนนี้ซิ่งผิงเข้ามาอยู่ในร่างของหวังเสี่ยวอิงมีหรือที่เธอจะยอมทนรับใช้คนตระกูลโจวที่ไม่เคยมองเห็นว่าเธอเป็นคนในครอบครัว ให้เธอทำงานสารพัด เธอจึงแสร้งแกล้งเป็นบ้าทำให้แม่สามีอย่างเหม่ยฉีไม่อยากรับเธอกลับบ้านแค่หนี้ที่มีอยู่ก็มากโขแล้ว หากเอาตัวเธอที่เสียสติหลังจากเสียลูกในท้องแถมยังมีน้องของเธออีกสองคนคงเปลืองข้าวเปลืองน้ำจึงคิดทิ้งเธอไว้ที่โรงพยาบาลสามีห่วยแตกก็ลอยหน้าลอยตากับหญิงชู้ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซิ่งผิงกลับดีใจเสียอีกที่ไม่ได้กลับไปเหยียบบ้านตระกูลโจว ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีเมื่อเธอทะลุมิติมาพร้อมระบบมิติ แม้จะมีภารกิจก็ตามแต่เธอไม่เกรงกลัวเพราะภารกิจที่ระบบให้มาแค่เพียงเลี้ยงดูเด็กทั้งสองคนให้เติบโตเมื่อนั้นเธอจะได้กลับมิติของตนเองชีวิตของซิ่งผิงที่อยู่ในร่างของเสี่ยวอิงจะเป็นอย่างไรต่อไปเมื่อเธอกลับมาอยู่บ้านเกิดทำกิจการขายซาลาเปา แต่ไม่วายที่แม่สามีเก่
Dernière mise à jour : 2025-03-24ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 2 ทะลุมิติ
บทที่ 2 ทะลุมิติ“กรี้ด!! นี่...มันอะไรกัน ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับฉัน” เสียงกรี้ดร้องของเสี่ยวอิงดังขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้ามาเห็นภาพบาดตา ชายหญิงเปลือยผ้ากำลังติดสัตว์นัวเนียเร้าร้อน ทันทีที่ได้เห็นเสี่ยวอิงเข้าไปใบหน้าของมีมี่ซีดเซียวรีบดันกายของหยางเจี้ยนออกจากตนเองพร้อมดึงผ้ามาปกปิดร่างกาย“ไหนพี่บอกว่าภรรยาพี่ไม่อยู่กลับค่ำ ๆ ทำไมถึงมาตอนนี้ละ” เธอกระซิบพลางตำหนิชายหนุ่มที่ทำตัวไม่ถูกแทนที่เขาจะรู้สึกผิดต่อภรรยาแต่ไม่เลยเขากลับโมโหใบหน้าแดงฉาน ต่อว่าเสี่ยวอิงที่เข้ามาไม่ดูอะไรเลย“เธอเป็นอะไรของเธอโวยวายทำไมกัน เข้ามาไม่รู้จักมารยาท อีกอย่างตอนนี้เธอสมควรเกี่ยวข้าวอยู่ที่ทุ่งไม่ใช่หรือไง น่ารำคาญจริง ๆ”“เฮอะ ! พี่พูดแบบนี้กับฉันได้ยังไงกัน นี่มันห้องของเราเป็นฉันมากกว่าที่จะถามพี่ พี่พามีมี่เข้ามาทำอะไรน่าเกลียดในห้องของเราได้ยังไง พี่เห็นฉันโง่หลอกลวงฉันมาตลอดสินะ อึก อึก เธอเองก็เหมือนกันทำตัวใสซื่อไม่คิดเลยว่าเธอจะแอบเล่นชู้กับสามีชาวบ้าน ไร้ยางอายจริง ๆ” น้ำเสียงสั่นเครือต่อว่าสามีพลางต่อว่ามีมี่ที่หญิงหน้าด้านน้ำตาของเธอที่พยายามกลั้นเอาไว้บัดนี้ไหลรินออกมาอย่างเจ็บปวดเพี๊ยะ
Dernière mise à jour : 2025-03-24ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 3 ภารกิจ
บทที่ 3 ภารกิจ“เฮ้อ!! น่ารำคาญจริง ๆ เพราะแกเลยที่ทำให้นังเสี่ยวอิงต้องรับบาดเจ็บ จนไม่มีคนทำงานข้าวในทุ่งยังเก็บเกี่ยวไม่เสร็จด้วยซ้ำ นังเสี่ยวอิงนอนโรงพยาบาลกี่วันแล้วนะ เมื่อไหร่จะรู้สึกตัวจะได้รีบไปเก็บเกี่ยวข้าวขายเสียที จริง ๆ เลยทำให้ฉันเสียเวลา”“คุณแม่ครับ ใครจะคิดว่าเธอจะเข้ามาในบ้านตอนนั้นกัน อีกอย่างเป็นเพราะเธอต่างหากที่ทำร้ายร่างกายของมีมี่ก่อนนะครับ ” เหม่ยฉี่ส่ายหน้าไปมาเมื่อเดินเข้ามาเห็นว่ายามนี้เสี่ยวอิงฟื้นใบหน้าของเธอเริ่มชื่นบานขึ้นมาทันที แต่กลับกันกับซิ่งผิงที่อยู่ในร่างของเสี่ยวอิงเธอกวาดสายตาจ้องมองครอบครัวที่เอาแต่สูบเลือดสูดเนื้อจากผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอ ไม่รู้จักละอายขนาดเธอนอนเจ็บปวดอยู่ไม่เคยคิดสงสารหรือเห็นใจแต่จะให้เธอกลับไปทำงานหนัก ฮึ ! ไม่มีความเป็นมนุษย์สักนิด หญิงวัย 58 ปีที่เดินอยู่ด้านหน้าน่าจะเป็นเหม่ยฉี ส่วนชายที่เดินตามหลังมานั่นคือสามีของเสี่ยวอิงสินะ แต่ที่น่าแปลกใจคือหญิงอีกคนที่หน้าด้านไร้ยางอายเดินควงแขนสามีของเธอเข้ามาอย่างไม่รู้สึกผิด แถมยังเดินลอยหน้าลอยตาทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นตนเหตุของเรื่องทุกอย่าง‘ครอบครัวปลิงจริง ๆ เลวทรามยิ
Dernière mise à jour : 2025-03-24ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 4 กลับบ้าน
บทที่ 4 กลับบ้าน สองวันต่อมาหมอให้เสี่ยวอิงออกจากโรงพยาบาลเพราะเห็นว่าร่างกายของเธอตอนนี้แข็งแรงขึ้นมาก นั่นเป็นเพราะเธอใช้มิติเอายาของยุคปันจุบันมากินจึงทำให้เธอไม่เจ็บปวดมากเท่าไหร่นัก ระหว่างที่เธอนอนอยู่พยายายนึกเนื้อเรื่องชีวิตของเสี่ยวอิงตามบทละครจำได้ว่าเธอก็มีบ้านของพ่อแม่เธอเหลืออยู่ จึงเอ่ยถามเด็ก ๆ และรู้ว่าตอนนี้บ้านของพ่อกับแม่ยังอยู่ที่เดิมแต่ไม่ได้กลับไปดูแล ซิ่งผิงเลยคิดว่าเมื่อออกจากโรงพยาบาลจะพาน้อง ๆ กลับไปอยู่ที่บ้าน เมื่อได้ยาจากโรงพยาบาลทั้งสามพี่น้องเดินเท้ากับมาที่บ้านสมัยนี้เป็นยุคสมัยที่มีรถประจำทางแล้วแต่ทว่าตอนนี้ซิ่งผิงเธอยังไม่มีเงินพอที่จะพาน้อง ๆ นั่งกลับบ้าน ผ่านมาสักพักก็มาถึงบ้านของพ่อกับแม่ บ้านที่ไม่มีคนอาศัยอยู่สภาพสกปรกข้าวของเต็มไปด้วยฝุ่นเคอะ “เอ๊ะ ! นั่นหนูเสี่ยวอิงใช่มั้ย ?ป้าคงจำคนไม่ผิดแน่ ๆ ” เสียงหญิงวัย50 เอ่ยทักทายเมื่อเห็นเสี่ยวอิงกับน้อง ๆ ยืนอยู่หน้าบ้านที่ไม่มีใครมาอยู่นานมากแล้ว เธอรีบเดินมาทักทายเอ่ยถามด้วยความดีใจที่ได้เจอหน้า ซิ่งผิงที่อยู่ในร่างของเสี่ยวอิงคิ้วขมวดเข้าหากันไม่ใช่เพราะเธอ
Dernière mise à jour : 2025-03-24ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 5 จะไม่ยอมปล่อยมือ
บทที่ 5 จะไม่ยอมปล่อยมือ"ฉันจะไม่ลืมอีกแน่นอนต่อจากนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะท่านนายอำเภอเสวียนเฉิน""ไม่สิ ต้องไม่ใช่แบบนี้ต่อไปต้องเรียกฉันว่าเสวียนเฉิน ""ทั้งสองคุยอะไรกันอยู่เหรอ ? เสวียนเฉินแม่รู้ว่าลูกดีใจที่ได้เจอเสี่ยวอิงแต่ตอนนี้ให้เสี่ยวอิงพักก่อนเถอะเรามาช่วยกันทำความสะอาดบ้านเดี๋ยวตะวันจะตกดินเสียก่อนจริงสิตอนนี้เสี่ยวอิงเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่อาหารกับข้าวคงยังไม่มีสินะดีเลย ดีเลย หลังจากทำความสะอาดบ้านเสร็จป้าจะทำอาหารต้อนรับเสี่ยวอิงกลับมานะถ้าพ่อแม่ของเธออยู่คงจะดีกว่านี้ อุ้ย ! ป้าขอโทษไม่น่าพูดถึงเรื่องนี้เลย"ป้าเสวียนหนี่เดินมาพร้อมกับเด็ก ๆ บอกให้ลูกชายตัวเองไปช่วยกันทำความสะอาดบ้าน“ไม่เป็นอะไรค่ะคุณป้า บ่อยครั้งฉันเองยังคิดเลยว่าถ้าคุณพ่อคุณแม่อยู่คงดีกว่านี้” เสี่ยวอิงพูดขึ้นอย่างถนอมน้ำใจรู้ดีว่าป้าเสวียนหนี่ไม่ได้ต้องการพูดให้เธอกับน้อง ๆ เศร้าใจ ไม่นานหลังจากนั้นทุกคนต่างพากันช่วยทำความสะอาดบ้านที่สกปรกเต็มด้วยฝุ่นกลับกลายเป็นบ้านที่น่าอยู่มากเลยทีเดียวแม้ว่าจะมีของบางสิ่งพังไปบ้างแต่ว่าเสี่ยวอิงคิดเอาไว้แล้วหลังจากที่ทุกคนกลับเธอจะเอาของใช้ออกมาจากม
Dernière mise à jour : 2025-03-24ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 6 อยากเรียน
บทที่ 6 อยากเรียน"ฉันรู้ว่านายเป็นนายอำเภอที่ดี แต่ตอนนี้ปล่อยฉันก่อนได้มั้ย มันอึดอัดจนหายใจไม่ออก อีกอย่างฉันคือหญิงสาวที่เลิกลากับสามีนายไม่ควรมากอดฉันแบบนี้ " เหมือนเสวียนเฉินจะรู้สึกตัวรีบปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน"ฉันขอโทษที่ลืมตัว ไปกันเถอะป่านนี้คุณแม่กับน้อง ๆ คงรอกินข้าวกันอยู่"หลังจากที่สองคนเดินเข้ามาทุกคนพากันกินข้าวถามไถ่ชีวิตที่ผ่านมาของเสี่ยวอิงและต่อจากนี้เธอจะทำอะไรต่อไป จนกระทั่งกินอิ่มเสี่ยวอิงจึงขอตัวกลับบ้านเพราะไม่อยากจะอยู่ที่นั้นนาน ไม่ใช่ว่าไม่ดีแต่ทว่าเธอกลับรู้สึกเกรงใจและทำตัวไม่ถูกเมื่อรู้ว่าตอนนี้กงเสวียนเฉินไม่มีภรรยาและเขาไม่เคยแต่งงานมาก่อน ทำให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เขาแสดงต่อหน้าเธอทั้งหมดนั้นคือความรู้สึกของเขา"วันนี้ฉันต้องขอบคุณป้าเสวียนหนี่อีกครั้ง กับข้าวของป้าอร่อยอย่างไม่เคยกินมาก่อน ไว้วันหลังฉันจะทำกับข้าวมาตอบแทนป้าบ้างนะคะ""แหม ๆ ไม่ต้องเกรงใจหรอกป้ายินดีต้อนรับเสมอ จิ่งเหยา จ้าวเหวินหากอยู่บ้านแล้วเบื่อ ๆ มาเล่นบ้านป้าก็ได้นะ ป้าเองก็อยู่คนเดียวตอนกลางวันไม่ค่อยมีอะไรทำนักหรอก ถ้ามีเด็ก ๆ มาเล่นด้วยคงจะดีไม่น้อย""ได้ครับ ถ้าวันไหนเราช่วยพี่เส
Dernière mise à jour : 2025-03-26
Latest chapter
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 23 มีมี่รู้ความจริง
บทที่ 23 มีมี่รู้ความจริงบ้านตระกูลโจวเหม่ยฉีกลับมาจากเทศกาลด้วยอากาศร้อน ๆ นั่งรอมีมี่เอาน้ำเย็น ๆ มาให้กินพูดคุยนั่งเล่นอยู่กับเหมยหลงเรื่องงานวันนี้“คุณแม่เห็นมั้ยคะ นายอำเภอเฉินเขานะหล่อเหลาและดูดีมากเลยเสียดายฉันว่าเขากล่าวเปิดงานแล้วจะไปหาเขาเสียหน่อย แต่ก็คลาดสายตาหาไม่เจอเลยอุตส่าห์เตรียมตัวไปอย่างดี”“เฮ้อ! เอาไว้เมื่อไหร่ที่พี่แกทำสำเร็จแกจะได้ไปหาเขาแทบทุกวันเลยล่ะ อดเอาหน่อยก็แล้วกันจริงสิแล้วนี่หยางเจี้ยนยังไม่ตื่นหรือยังไงกันคงเหนื่อยมาสินะช่วงนี้ทำงานแทบทุกวันถึงแม้จะดื่มทุกวันเช่นกัน แต่ผู้ชายก็แบบนี้แหละนะเหนื่อยก็ต้องดื่มเพื่อให้หายเหนื่อย อีกอย่างช่วงนี้ลูกสะใภ้ของฉันก็เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีดูสิรู้ว่าฉันร้อนกระหายน้ำกลับมารีบหาน้ำมาให้ฉัน มีแต่เธอนี่แหละเหมยหลงเมื่อไหร่จะคิดได้หรือมีสามีที่รวย ๆ กับเขาเสียที” เหม่ยฉีสังเกตมาหลายวันนี้มีมี่คอยทำกับข้าวทำทุกอย่างภายในบ้านเบาแรงเธอไปมากเลยทีเดียว แต่ทว่ากลับกันมีมี่ตอนนี้เธอยอมทนทำเพราะว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของแผนเธอต่างหาก เธอใช้ยาที่ทำลายประสาทมาให้เหม่ยฉีได้กินไม่ว่าจะเป็นข้าวเป็นน้ำเธอมักจะผสมใส่ให้เธอโดยที่เธอไม่
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 22 ถูกจับ
บทที่ 22 ถูกจับฝั่งด้านเสวียนเฉินเขามาเปิดงานเทศกาลเดินเล่นงานครู่หนึ่งก่อนที่จะเห็นจิ่งเหยากับจ้าวเหวินที่งาน ได้เข้าไปทักทายและได้รู้ว่าตอนนี้เสี่ยวอิงอยู่บ้านคนเดียว เขาเริ่มเป็นห่วงเธอขึ้นมาเลยให้เด็ก ๆ เที่ยวเล่นกับแม่ของเขา เสวียนเฉินไม่ได้โกรธหรือโมโหเรื่องที่เธอไม่ยอมตกลงแต่งงานกับเขา แต่ที่เขาทำอย่างนั้นเพราะโมโหตัวเองต่างหากที่บีบคั้นเร่งรัดเธอทั้ง ๆ ที่เคยบอกจะไม่เร่งรัดและรอเธอได้ แต่เมื่อเห็นเธอถูกคนพวกนั้นมารบกวนเขาเองแทบอยากจะปกป้องเธอเต็มที่ ยิ่งเห็นใบหน้าของเธอที่ลำบากใจในคำเร่งรัดของเขาทำให้เขารู้สึกผิดมากกว่าเดิมที่ไม่เคยคิดถึงใจเธอเลย สองเท้าเร่งรีบเดินกลับมาถึงร้านซาลาเปามองจากไกล ๆ เห็นเธอปิดร้านไปแล้วคิดว่าเธอน่าจะอยู่ในร้าน แต่เมื่อเดินได้ไม่ถึงก้าวเสียงปืนดังสนั่น ใจของเสวียนเฉินร้อนเป็นไฟรีบวิ่งเข้าไปหาเสี่ยวอิงในบ้านด้วยใจที่ร้อนรุ่มภาวนาไม่ให้เรื่องร้าย ๆ เกิดกับเธอเมื่อเดินเข้ามาเห็นว่าตอนนี้เสี่ยวอิงถือปืนสั้นหันปลายปืนไปยังชายที่ขึ้นชื่อว่าสามีเก่านั่งตัวสั่นทรุดตัวลงที่พื้นระหว่างขาเปียกชุ่มไปด้วยความเหลว ตอนแรกเขาคิดว่าเสี่ยวอิงยิงชายคนนี้จริง ๆ แต่เ
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 21 ฉันมีค่ามากกว่าสร้อยราคาถูก ๆ นั่น
บทที่ 21 ฉันมีค่ามากกว่าสร้อยราคาถูก ๆ นั่น2 วันต่อมาหลังจากที่เหมยหลับมาจากบ้านเสี่ยวอิงเธอได้มาเล่าให้แม่และพี่ชายของเธอฟังว่าเธอต้องถูกเสี่ยวอิงปฏิบัติอย่างไรบ้าง หยางเจี้ยนจึงไม่ไปหาเสี่ยวอิงอีกเพื่อให้เธอสงบสติอารมณ์หากไปหาเธอทุกวันหลังจากที่เธอขับไล่ทุกคนเธอคงได้แจ้งตำรวจว่าเขาไประรานแน่ ๆ เขาเริ่มคิดวางแผนเข้าหาเธอใหม่ คิดถึงเรื่องเก่า ๆ มีอะไรบ้างที่เธอต้องการและเขาไม่เคยทำให้เธอเลย“หยางเจี้ยนวันนี้แม่กับน้องจะออกไปงานเทศกาล วันนี้หยุดงานใช่มั้ยจะไปด้วยกันหรือเปล่า มีมี่เธอล่ะอยากไปเที่ยวไปไหว้พระมั้ย”“อื้ม ..ฉันเอาแต่ทำงานออกไปเที่ยวเล่นบ้างก็ดีค่ะ พี่หยางเจี้ยนฉันจะไปไหว้ขอพรให้เรามีลูกกันเร็ว ๆ นะคะช่วงนี้ฉันเห็นพี่บ่นเหนื่อยก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านนะ” มีมี่ลุกขึ้นเดินตามหลังเหม่ยฉีกับเหมยหลงออกไปตอนนั้นเองหยางเจี้ยนก็คิดอะไรดี ๆ ออก ปีที่แล้วงานเทศกาลเขาพาเสี่ยวอิงออกไปเดินเล่นงานเทศกาล สายตาเธอจ้องมองไปยังสร้อยข้อมือน่ารักอันหนึ่งเหมือนอยากได้มาครอบครองแต่เมื่อเขาถามเธอกลับบอกว่าเธอเพียงแค่มองเท่านั้น“ฉันคิดออกแล้ว ฮ่า ฮ่า ฉันนี่ฉลาดสุด ๆ เมื่อครู่นี้ไม่เห็นมีมี่สวมสร้อย
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 20 ฉันไม่มีสิทธิ์
บทที่ 20 ฉันไม่มีสิทธิ์เหมยหลงตื่นเต้นไม่คาดคิดว่าจะได้ใกล้ชิดกับนายอำเภอแบบนี้ เขาค่อย ๆ ประคองเธอมานั่งที่เก้าอี้หน้าร้านมองที่ขาของเธอก็ดูเหมือนไม่มีอะไรหรือรอยแดงแม้แต่น้อย เขาเงยหน้ามองเธอเห็นสายตาของเหมยหลงจับจ้องเขาอยู่ทำให้เขารู้ว่านี่น่าจะเป็นการเสแสร้งที่เธออยากใกล้ชิดเขาเท่านั้น เขาจึงลุกขึ้นและบอกให้เธอนั่งรออยู่ที่นี่“นั่งรออยู่ที่นี่ก่อนนะครับ ผมจะไปตามคุณแม่มาดูอาการให้ คุณแม่นะเป็นหมอจับเส้นแค่เส้นพลิกนิดหน่อยก็สามารถหายได้เป็นปกติเลย” พูดจบเสวียนเฉินได้เดินไปที่บ้านทันที เหมยหลงเคลิบเคลิ้มเขินอายไม่ทันได้ตอบอะไรเขาสักอย่างเธอคิดว่ายังไงเขาต้องกลับมาแน่ ๆ“คนอะไรทั้งหล่อทั้งดูดีแถมยังใจดีอีกด้วย เมื่อกี้ฉันน่าจะกอดเขาแน่น ๆ ฮิ ฮิ แต่เอาเถอะยังมีเวลาอีกนานหญิงชายใกล้ชิดยังไงเขาต้องมีใจให้ฉันแน่ ๆ ฉันทั้งสาวทั้งสวยกว่าเสี่ยวอิงเป็นไหน ๆ คุณหญิงภรรยานายอำเภออยู่ตรงหน้าแล้ว” เหมยหลงวาดฝันอยูพักหนึ่งเธอเห็นหญิงชราเดินออกมาพร้อมกล่องยาแต่ไม่เห็นเสวียนเฉินตามออกมารอยยิ้มได้หุบลงทันที“นี่หล่อนลูกชายของฉันบอกว่าหล่อนข้อเท้าพลิกหรือ? ไหนขอดูหน่อย วุ่นวายจริง ๆ นี่มันใช่เวลาที
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 19 สืบหาความจริง
บทที่ 19 สืบหาความจริงร้านเถ้าแก่ซ่ง“วันนี้เป็นวันที่ดีแก่ร้านค้าของฉันมากสินะที่ท่านนายอำเภอมาเยือนถึงที่ เชิญเข้ามาด้านในนั่งดื่มน้ำเย็น ๆ ก่อนสิ” เถ้าแก่ซ่งรีบออกมาต้อนรับเสวียนเฉินทันทีที่ลูกน้องไปแจ้งเขาว่านายอำเภอมาที่นี่“ขอบคุณเถ้าแก่ที่ต้อนรับฉันเป็นอย่างดี วันนี้ฉันไม่ได้มาด้วยเรื่องราชการหรืออะไรหรอก แต่มาด้วยเรื่องส่วนตัวมีเรื่องต้องให้เถ้าแก่ช่วยเล็กน้อยนะครับ”“แหมๆ อย่าพูดอะไรแบบนั้นเลยครับผมนะเหรอจะไปช่วยอะไรนายอำเภอได้เข้ามาด้านในแล้วค่อยคุยกันดีกว่าครับ ” เถ้าแก่ซ่งเชิญชวนเสวียนเฉินกับตู่หวางเข้าไปห้องโถงรับแขกเพราะตอนนี้พวกเขาพากันยืนอยู่หน้าร้านขายของ เสวียนเฉินจึงเดินตามเขาเข้าไปด้านใน“เรื่องอะไรที่นายอำเภออยากให้ฉันช่วยเหลืออย่างนั้นหรือ? แต่ดูแล้วคงไม่ใช่เรื่องเงินหรอกใช่มั้ย’ ’“ไม่ใช่เรื่องเงินหรอกแต่เป็นเรื่องคน เถ้าแก่ฉันรู้มาว่าโจวเหม่ยฉีเป็นลูกหนี้ของคุณใช่มั้ย? ”“นายอำเภอถามถึงเธอทำไมกัน หรือว่าเธอไปยืมเงินท่านเช่นเดียวกัน”“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก พอดีคนที่ฉันรู้จักเป็นลูกสะใภ้เก่าของโจวเหม่ยฉี ฉันอยากรู้ว่าใครกันที่มายืมเงินและเป็นหนี้ตัวจริงต่างหากไม่ก
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 18 เสี่ยวอิงต้องเป็นของฉัน
บทที่ 18 เสี่ยวอิงต้องเป็นของฉัน“เฮ้อ! ในที่สุดก็ยอมไปเสียที” เสี่ยวอิงมองแผ่นหลังของหยางเจี้ยนพลางถอนหายใจจนลืมไปว่าตอนนี้มือของเธออีกข้างกำลังถูกชายร่างใหญ่จับเอาไว้แน่น เด็ก ๆ พากันจ้องมองและแอบยิ้มเล็กยิ้มน้อย“เห็นมั้ยฉันบอกแล้ว ยังไม่ถึงวันเลยด้วยซ้ำสามีเก่าของเธอก็มาหาถึงที่ จะให้ฉันทำยังไงกับเธอดีหรือจะข่มขืนและให้คุณแม่มาสู่ขอเลยนะจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนี้” เขาขยับตัวมาพูดใกล้ ๆ หูของเสี่ยวอิงเพื่อไม่ให้น้อง ๆ ได้ยิน แต่เมื่อเสี่ยวอิงได้ยินใบหน้าของเธอแดงซ่าน ร้อนวูบวาบและรู้สึกตัวว่าตอนนี้มือของเธอข้างไม่ถือมีดถูกเขาจับอยู่“ตาบ้าพูดอะไรไม่รู้ ปล่อยมือฉันได้แล้วหยางเจี้ยนเดินไปตั้งไกลแล้ว อีกอย่างพูดอะไรระวังคำพูดด้วยสิ”“ฮึ! ก็ฉันเป็นห่วงนี่น่า จิ่งเหยา จ้าวเหวินวันนี้เตรียมตัวเสร็จแล้วใช่มั้ย ช่วยไปตามป้าเสวียนหนี่มาอยู่เป็นเพื่อนพี่เสี่ยวอิงให้ที พี่ไม่วางใจกลัวชายคนนั้นจะกลับมาอีก”“ไม่ต้องหรอกฉันไม่อยากรบกวนเวลาของป้าเสวียนหนี่ นายเองก็รีบพาน้อง ๆ ไปเรียนเถอะนี่ก็สายแล้ว ส่วนเรื่องสามีเก่าหากเขากลับมาฉันจะจัดการเองเมื่อครู่ก็เห็นแล้วใช่มั้ยว่าฉันนะไม่ยอมให้เขาเข้าใกล
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 17 กลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะ
บทที่ 17 กลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะรุ่งเช้าวันต่อมาหยางเจี้ยนตื่นแต่เช้าตรู่แต่งตัวไปเกี่ยวข้าวแต่ที่จริงเขาสวมใส่เสื้อผ้าไปแบบนั้นและเตรียมชุดไปเปลี่ยนเพื่อไปหาเสี่ยวอิงโดยที่ไม่ให้มีมี่รู้ มีมี่เองก็เปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างที่เธอบอกเหมือนกัน เธอลุกขึ้นมาทำกับข้าวแต่เช้าและส่งมอบห่อข้าวให้หยางเจี้ยนไปทำงาน“พี่ไปก่อนนะ มีมี่ของพี่เปลี่ยนไปแบบนี้ก็ดีเหมือนกันพี่จะได้สบายใจและมีแรงทำงานหาเงินเข้าบ้าน ”“ฉันเองน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วเหมือนกัน อย่าหักโหมมากนะคะ หากแดดร้อนก็เข้าร่มพักผ่อนแดดอ่อนค่อยออกทำไปใหม่ วันนี้ฉันจะทำต้มซุปไว้รอ” มีมี่จูบที่แก้มของหยางเจี้ยนก่อนจะโบกมือให้เขาออกไปทำงาน“ว๊าว นี่มันเรื่องอะไรกัน มีมี่เธอไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” เหมยหลงเดินลงมาจากด้านบนเห็นเพื่อนสาวเปลี่ยนไปอดไม่ได้ที่จะเอ่ยทัก“ฉันสบายดีและต่อจากนี้งานบ้านฉันจะทำช่วยแม่สามีเอง แต่ว่าเสื้อผ้าของเธอ เธอใส่เองต้องซักเองนะฉันไม่รับทำ” มีมี่พูดจบก็เดินเข้าบ้าน“ทำเป็นหยิ่งผยองไปเถอะเพราะอีกไม่นาน เมื่อไหร่ที่พี่หยางเจี้ยนทำให้พี่เสี่ยวอิงใจอ่อนและกลับมารักกันเหมือนเดิม ต่อจากนี้ฉันจะได้สุขสบายและจะเป็นคน
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 16 ฉันจะไปหาเสี่ยวอิง
บทที่ 16 ฉันจะไปหาเสี่ยวอิงเสี่ยวอิงเดินตามหลังเขามาติด ๆ ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะหยุดกระทันหันทำให้หัวของเธอชนเข้ากับแผ่นหลังของเขาอย่างจังแทบถลาล้ม โชคดีที่เสวียนเฉินหันกลับมารับเอาไว้ได้ทันพอดี“เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”“ถ้านายไม่หันกลับมาช่วยไม่ทันคงล้มไปแล้ว คิดอะไรอยู่ถึงได้หยุดเดินกระทันหันแบบนั้นกัน”“เรื่องที่ฉันพูดเมื่อครู่ ฉันพูดจริงนะแค่อยากให้เธอเก็บเอาไปคิด” เสี่ยวอิงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งพลางนึกคิดคำพูดของเขา แม้มันจะดีต่อตัวเธอแต่ทว่าเรื่องแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะทำกันง่าย ๆ สักหน่อย แต่ก็ไม่อยากทำร้ายน้ำใจของเสวียนเฉินเพราะดูเหมือนว่าเขานั้นจริงใจต่อเสี่ยวอิงจริง ๆ“เรื่องนั้นฉันจะคิดอีกที ตอนนี้ปล่อยฉันได้แล้วฉันไม่ล้มสักหน่อยอีกอย่างตอนนี้ถึงหน้าบ้านแล้วนายกลับไปเถอะ”“แล้วเรื่องคนตระกูลโจวเธอจะไม่ทำอะไรเลยหรือไง จะปล่อยให้คนพวกนั้นทำเธอฝ่ายเดียวได้ยังไงกัน”“เรื่องนั้นฉันคิดเอาไว้บ้างแต่ก็คิดว่าทำร้ายกันไปทำร้ายกันมามันไม่จบสิ้นนะสิ หากว่าทางนั้นไม่มายุ่งกับฉันอีกฉันก็จะปล่อยผ่านแต่ถ้าฝ่ายนั้นมาวุ่นวายฉันเองจะคิดอีกทีว่าจะทำยังไงกับครอบครัวที่เลวทรามแบบนั้น”เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพ
ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70 บทที่ 15 เสนอตัว
บทที่ 15 เสนอตัวเสี่ยวอิงจ้องมองแผ่นหลังอันกว้างของเสวียนเฉินซาบซึ้งน้ำใจที่เขาปกป้องเธอจากแม่สามีเก่าไม่กลัวว่าตัวเองจะถูกกล่าวหายังไง ใจของเธอสั่นไหวมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเหม่ยฉีเดินออกไปไกลเธอได้พูดขอบคุณเขาทันที“ขอบคุณนะที่ช่วยฉันเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเรื่องคงไม่จบแค่ตรงนี้ฉันอาจจะลงไม้ลงมือจัดการแม่สามีเก่าจนเจ็บกันไปข้างหนึ่งเลย” เขาหันกลับมาพลางถอนหายใจ“เฮ้อ! อย่าบอกนะว่าเมื่อก่อนเธอยอมให้คนพวกนั้นโขกสับใช้งานเยี่ยงทาสมาโดยตลอด ทำไมไม่รักตัวเองบ้างหรือคิดว่าไม่มีคนรักเธอเท่าคนตระกูลนั้นหรือไง ต่อไปนี้หากผู้หญิงคนนั้นหรือว่าจะเป็นใครก็ตามในตระกูลโจวรีบบอกฉันทันทีฉันจะปกป้องเธอเอง”“เกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่แม่ได้ยินเสียงดังโวยวาย” ป้าเสวียนหนี่เดินมาจากบ้านได้ยินเสียงเอะอะโวยวายคิดว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นรีบคว้าหาท่อนไม้วิ่งมาหาเสี่ยวอิงด้วยความเป็นห่วงแต่เมื่อมาเห็นกลับมีแต่ลูกชายของเธอที่ยืนจ้องมองใบหน้าของเสี่ยวอิงด้วยความเป็นห่วงเช่นเดียวกัน“เมื่อครู่คนตระกูลโจวมาหาเรื่องเสี่ยวอิงครับ ผมคิดว่าคนพวกนั้นต้องกลับมาอีกแน่ ๆ ในช่วงที่ผมไปทำงานรบกวนคุณแม่ช่วยมาเป็นหูเป็นต
