ตอนที่ 19  สร้อยที่เป็นคู่กัน

“เสด็จพ่อ…มีอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ”

“ไป๋ซูเม่ยเจ้าช่างโชคดียิ่งนัก เจ้ารู้หรือไม่ว่าใต้ซือตงหยวนมิได้รับผู้ใดเป็นศิษย์ง่าย ๆ เช่นนี้มาก่อน”

ซูเม่ยหันไปมองเว่ยเฟิงหรง เขาพยักหน้าและยิ้มให้กับนางเพื่อเป็นการยืนยัน แต่สิ่งที่ซูเม่ยรู้สึกตกใจคือสีพระพักตร์ที่ประหลาดใจของท่านอ๋องที่มองมาที่นางมากกว่า

“เสด็จพ่อ การที่อาจารย์รับซูเม่ยเป็นศิษย์ลูกเองก็นึกสงสัยเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ และวันนี้ที่อารามหย่งหลินเองก็มีเรื่องที่น่ายินดี ลูกทับทิมต้นนั้นของเสด็จแม่ออกผลพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าว่าอย่างไรนะ ทับทิมต้นนั้น!!….ออกผลงั้นหรือ มันไม่ออกผลมาหลายปีแต่วันนี้…”

“พ่ะย่ะค่ะ ลูกนำผลจากต้นกลับมาหลายลูก ส่งไปที่ห้องบรรทมเสด็จพ่อด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“ข้าเข้าใจอาจารย์ตงหยวนแล้ว”

“เสด็จพ่อ แต่ลูกกับซูเม่ยยังมีข้อสงสัยอยู่พ่ะย่ะค่ะ”

ท่านอ๋องจิบชาและวางลงก่อนจะทรงตรัสกับทั้งสอง

“สร้อยข้อมือของเจ้ากับของไป๋ซูเม่ย เป็นสร้อยที่คู่กัน รวมพลังหยินหยางเอาไว้ ไข่มุกเกร็ดหิมะเป็นหยิน ฤทธิ์เย็น สงบนิ่งมีพลังในการรักษา ส่วนน้ำตามังกรมีฤทธิ์เป็น

หยาง ความอบอุ่น แสงสว่างและความหวัง สองรวมผสานเป็นหนึ่งเดียว มันเป็นสร้อยคู่ข้าคิดว่าอาจารย์คง