เธอคือใคร...? 2 NC

“เวรเอ้ย!..”

เควินสบถออกมาเพราะรู้สึกว่าช่องทางรักของอีกคน กำลังบีบรัดตัวตนของเขาแน่นขึ้นกว่าเดิม นั่นทำให้ชายหนุ่มต้องเดินหน้าต่อไป

“เธอเป็นใคร? ฉันก็หยุดให้ไม่ได้แล้วนะ!”

“อ๊ะ!..ฮึก!”

ซันไชน์สะดุ้งเมื่อเอวสอบเริ่มขยับเคลื่อนไหวในจังหวะเนิบนาบ พร้อมกับความเจ็บที่แล่นป๊าบเข้ามาอีกหน จนต้องจิกทึ้งเล็บของตัวเองลงบนบ่าหนาของอีกคน  เพราะไม่รู้ว่าจะระบายมันออกมาได้ยังไง ทำได้แค่เปล่งเสียงร้องออกมาบอกเขาว่า

“ เค!..ซันเจ็บ!..ฮึก ๆ ”

“ฉันก็เจ็บ!...ทนนิดนะ...อา...ซี้ดดด..แน่นชิบ!”

แต่พอสักพักเมื่อร่างใหญ่เร่งจังหวะให้มันเร็วขึ้น เธอกลับมีความรู้สึกแปลก ๆ แทรกเข้ามาแทน

เควินซี๊ดปากพร้อมกับพ่นลมหายใจเจือกลิ่นของแอลกอฮอล์ เป่ารดซอกคอของเธอ นั่นยิ่งทำให้อารมณ์ของหญิงสาวป่วนปั่น พุ่งทยานสูงขึ้นไปโดยไม่รู้สาเหตุ และขืนเกร็งเกินไปจนทำให้อีกฝ่ายถึงกับต้องนิ่วหน้า พร้อมกับสูดริมฝีปากหนาด้วยความเสียวซ่าน อย่างระงับไว้ไม่ได้เช่นเดียวกัน

“อ๊ะ!..อย่าเกร็งสิ!..ซี้ดด.อ่า...เดี๋ยวเธอก็เสียวแล้ว”

ยิ่งเธอตื่นเกร็งมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งครางในลำคอดังขึ้น และเพิ่มจังหวะรุกเร้าเธอหนักมากกว่าเดิม

ทุกการขยับเคลื่อนไหวของเขา มันทำให้หญิงสาวเสียการควบคุม มือไม้ปัดป่ายจิกทึ้งไปทั่วร่างกายของชายหนุ่ม

มันเจ็บนั่นละ แต่เธอก็ยอมรับว่ารู้สึกสุขสมปนเปกันไป จนไม่รู้ว่าจะระบายมันออกมาเป็นคำพูดได้ยังไงแล้ว...

ในเมื่อตอนนี้ความเจ็บนั่นเธอก็ชักจะลืม ๆ มันไปในช่วงสุดท้าย ที่ชายหนุ่มจู่โจมเร่งเร้าเข้ามาอย่างหนัก และเพิ่มจังหวะรักให้ถี่ขึ้น ๆ อย่างนั้นสักพักใหญ่  ก่อนที่ซันไชน์จะรู้สึกอุ่นวาบเข้ามาในช่องท้องของตัวเอง  และสะดุ้งเกร็งไปทั้งตัวอีกครั้ง พร้อมกับร่างหนาที่ทิ้งตัวลงมาอย่างหมดแรง...

เรียกว่าเสร็จแบบสุขสมจนหัวทิ่มไปหัวตำไปเลยก็ได้ละมั้ง...

แต่ถึงอย่างนั้น...เจ้าของร่างใหญ่ก็ยังทิ้งคำถามสุดท้ายเอาไว้ให้เธอได้ยิน...

“...เธอคือ...ซันไชน์...ใช่รึเปล่า?”

เขา...จำเธอได้จริง ๆ...อย่างนั้นใช่มั้ย!?

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“ซัน!..”

เสียงเคาะประตูห้องดังมาพร้อมกับเสียงเรียกชื่อเธอ  ช่วยดึงสติของหญิงสาวที่กำลังจมดิ่งกับภาพความทรงจำน่าอาย จนเลยเวลานัดหมายที่ขอเขาไว้ว่าไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง

“ค่ะ..ซันกำลัง..ว้าย!”

หญิงสาวอยากจะบอกกับเขาว่า เธอกำลังแต่งตัวอยู่นะ แต่ก็ไม่ทันแล้วละ เมื่ออีกคนเปิดประตูเข้ามาเลย หลังจากที่เขาเอ่ยเรียกชื่อเธอ

เควินยืนนิ่ง มีเพียงสายตาที่มองตามร่างเปลือยเปล่า ที่กำลังวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกับปิดประตูตามหลังไปอย่างรวดเร็ว

แต่ทว่า..ในห้องน้ำนั่นดันไม่มีผ้าเช็ดตัวเลยสักผืน เพราะหญิงสาวเพิ่งจะอาบน้ำมาหยก ๆ แล้วไปยืนส่องกระจกดูตัวเองอยู่หน้ากระจกเงา พอเห็นเขาเปิดประตูเข้ามา อารามตกใจเธอจึงรีบวิ่งเข้ามาแอบเขาอยู่ในห้องน้ำนี่อีกครั้ง

ก็เธอเคยชินกับการที่ต้องอยู่คนเดียวนี่น่า เรื่องแก้ผ้าเดินอยู่ในห้องของตัวเองมันแปลกตรงไหน?

เขาเองต่างหากละที่เป็นคนเสียมารยาทก่อนไม่ใช่รึไง?

 “ ก็เธอบอกพี่ว่าขอเวลาครึ่งชั่วโมง นี่มันเกือบจะชั่วโมงหนึ่งแล้วนะ พี่ถึงได้ขึ้นมาตามเธอไง ”

เควินเดินมาหยุดพูดกับหญิงสาวอยู่หน้าประตูห้องน้ำ โดยที่อีกฝ่ายก็ยืนตัวปล่ารอฟังเขาอยู่ในนั้น โดยไม่เอ่ยอะไรออกมาเลยสักคำ เพราะกำลังทำใจอยู่

“แล้วทำไมเธอถึงไม่ล็อคประตูห้องละห้ะ!”

ชายหนุ่มแกล้งทำเสียงเข้มเชิงจะดุให้นั่นละ ทำให้อีกคนที่อยู่ในห้องน้ำตะโกนตอบเขากลับไปว่า

“แล้วทำไมพี่ไม่เคาะอย่างเดียวละคะ เปิดเข้ามาโดยที่เจ้าของห้องเขาไม่อนุญาตได้ยังไงกัน?”

ซันไชน์แย้งกลับ อย่างที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองก็มีส่วนผิด เพราะเธอลืมสนิทและคิดไปว่าที่นี่ จะเหมือนกับห้องเดิมของเธอที่อยู่อิตาลีต่างหากละ

“ทีเมื่อคืนเธอยังแอบเข้าไปลักหลับพี่ในห้องได้เลยนะ...ไม่เห็นต้องรอให้ใครอนุญาตเลยนี่”

เขาว่าพลางหัวเราะหึหนัก ๆ ในลำคอ เพราะคำพูดนี้ของเขา ทำให้หญิงสาวเงียบเสียงตัวเองลงไปสักพัก โดยไม่โต้ตอบอะไรเขากลับมาเลยสักคำ นั่นทำให้ชายหนุ่มเพิ่งคิดได้ว่า เขาไม่น่าพูดแบบนี้ออกไปเลยให้ตาย!

มึงพลาดละไอ้ฉิบหาย!

“ออกไป!”

ซันไชน์พยายามบังคับเสียงไม่ให้เขารู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ ให้กับความใจง่ายของตัวเอง ที่เสนอตัวไปให้เขาเอาถึงที่ จึงทำให้เขาพูดจาเชิงดูแคลนเธอได้ขนาดนี้

 “เฮ้! พี่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดออกไปแบบนั้นนะ...”

เขาลดโทนเสียงของตัวเองให้อ่อนลง นั่นคงเป็นเพราะน้ำเสียงของหญิงสาวมันได้บ่งบอกเขาว่าเธอกำลังไม่ปกติ

ก็ไม่ได้คิดว่าหัวฝรั่งจ๋าอย่างเธอ จะอ่อนไหวไปกับคำพูดของเขาได้ง่ายขนาดนี้เลยนี่หว่า...

ขนาดเรียกชื่อเขาโดยไม่มีคำว่าพี่นำหน้าเขายังไม่ว่าเธอสักคำ  เพราะฝรั่งโดยทั่วไป เขาก็มักจะเรียกชื่อกันเฉย ๆ เขาเลยไม่ถือสา

 “ซัน!ออกมาเถอะนะ พี่ขอโทษ...เราต้องออกไปซื้อยาคุมฉุกเฉินกันไม่ใช่หรือไง?”

ชายหนุ่มถามเธออีกครั้ง หลังจากที่อีกฝ่ายยังเงียบอยู่ในห้องน้ำ และยังไม่ยอมตอบคำถามเขากลับมา แต่สักพักใหญ่ เธอจึงตอบเขากลับมาได้

“พี่ก็ออกไปจากห้องของซันก่อนสิคะ แล้วล็อคประตูให้ด้วยนะคะ”

น้ำเสียงของเธอ ที่ฟังเหมือนจะไม่ได้โกรธเขาแล้ว นั่นก็เป็นเพราะว่า เขายอมลดตัวลงมาเอ่ยคำว่า ‘ขอโทษ’ กับเธอก่อน

เมื่อเสียงที่อยู่ด้านนอกเงียบไป พร้อมกับเสียงประตูด้านในถูกปิดลง

ดังนั้นซันไชน์จึงเปิดประตูออกมา แต่กลับพบว่าเควินยังยืนจังก้าอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เธอถูกหลอก! เขาทำเหมือนแกล้งเปิดประตูออกไปแล้วปิดให้ แต่ความจริงแล้วเขายังอยู่!