Mag-log inShare
บทที่ 73
Huling Na-update:
2025-04-22 10:23:08
Kaugnay na kabanata
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 74
ที่ผู้ใหญ่บ้านเชื่อคำพูดของหมอจาง ก็เพราะพวกเขาคุ้นเคยกับลายมือหมอจางดี เขากับหลี่เจิ้งและชาวบ้านล้วนไปรักษากับอีกฝ่ายมานับครั้งไม่ถ้วน เป็นไปไม่ได้ที่จะจำตัวอักษรในใบสั่งยาไม่ได้เมื่อไม่ใช่หมอจาง ก็ต้องเป็นภรรยาฉงอวิ๋นเขียนเอง เพราะลายมือชื่อที่ลงไว้เป็นลายมือเดียวกับที่เขียนในตำรา นอกจากตัวคนเขีย
Huling Na-update : 2025-04-22ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 75
เยว่อวิ๋นไม่รู้ความคิดของคนเหล่านี้ หากนางรู้คงปรบมือให้พวกเขาแล้วเอ่ยพร้อมรอยยิ้มว่า ‘ยินดีด้วย พวกเจ้าเดาถูกแล้ว’ เป็นแน่ถูกแล้ว นางจงใจพูดทำลายชื่อเสียงเซี่ยหว่านหรู ก็แล้วอย่างไรเล่า ในเมื่ออีกฝ่ายป่าวประกาศไปทั่วว่านางคบชู้ แล้วทำไมนางจะโยนคำว่าบ้าผู้ชายใส่ศีรษะอีกฝ่ายบ้างไม่ได้ล่ะโดนตบแก้มซ้
Huling Na-update : 2025-04-22ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 76
นับว่าเป็นความโชคดีของสวีเหยา ที่เสียงคำรามของนางถูกข่มกลั้นไว้แค่ในลำคอ เพราะถ้าไม่อย่างนั้นเยว่อวิ๋นได้ยินคงหันกลับมาประเคนฝ่าเท้าให้นางอีกทีเป็นแน่เห็นว่าไม่มีละครสนุกๆ ให้ดูแล้ว บรรดาชาวบ้านมุงก็พากันแยกย้ายสลายตัว ในลานบ้านที่เงียบสงัดจึงเหลือเพียงแม่ลูกสกุลจางกับสวีเหยาและเซี่ยหว่านหรูหลัวซื
Huling Na-update : 2025-04-22ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 77
อาบน้ำทำแผลให้ซาลาเปาคนพี่เสร็จ เยว่อวิ๋นก็ส่งคนไปให้เซี่ยฉงอวิ๋น จากนั้นก็หนีบซาลาเปาคนน้องมาอาบน้ำบ้างระหว่างรอมารดากับน้องสาวอาบน้ำ ต้าเป่าก็ช่วยบิดาทำธุระส่วนตัว พร้อมกับเล่าเรื่องราวที่ประสบมาวันนี้ให้อีกฝ่ายฟังเซี่ยฉงอวิ๋นคิดถึงน้ำเสียงราบเรียบที่ได้ยินตอนคนกลับมา ความรู้สึกเจ็บแปลบอย่างน่าป
Huling Na-update : 2025-04-22ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 78
ต้นยามเหม่า[1] ท้องฟ้ายังมืดสลัวไม่สว่างดี เยว่อวิ๋นที่ตื่นมาล้างหน้าล้างตาแต่เช้า ก็พาสองซาลาเปาน้อยออกมาฝึกร่างกายเหมือนทุกทีหลายวันมานี้ช่วงเช้าเยว่อว๋นจะพาทั้งคู่ออกมาฝึกท่านั่งม้าตลอด จากที่แรกๆ เคยยืนขาสั่นตัวเอียง ยามนี้แม้แต่เสี่ยวอวี้น้อยก็สามารถยืนได้มั่นคงแล้ว“ท่านแม่ ครบชั่วยามหรือยังข
Huling Na-update : 2025-04-22ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 79
“เจ้า… เฉียนซานใช่ไหม”“ใช่ขอรับ” เฉียนซานรับคำ เขาคาดไม่ถึงว่าเยว่อวิ๋นจะจดจำเขาที่เป็นแค่เด็กจัดยาได้ฉับพลันประตูรถม้าก็เปิดออก มือเรียวมองเห็นข้อนิ้วชัดเจนของบุรุษยื่นออกมาจับชายผ้าม่าน เยว่อวิ๋นมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้ลงมาใหม่พลางเลิกคิ้วสูงอย่างประหลาดใจที่แท้ก็เป็นเจ้าของหงจือหลินนี่เอง เมื่อ
Huling Na-update : 2025-04-22ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 80
เดิมวันนี้เยว่อวิ๋นคิดไว้แล้วว่าจะเข้าตำบลไปเจรจากับกู้เหยียนเซียว ในมือนางมีสูตรยาหายากมากมาย เป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะไม่ตอบตกลง หากหนึ่งสูตรไม่พอเช่นนั้นก็สอง หากสองยังไม่พอก็สามสี่ห้าไปเลยสรุปคือในความคิดของอดีตท่านแม่ทัพใหญ่นั้นไม่มีอะไรที่ซื้อไม่ได้นั่นเอง“ข้อเสนออะไร” กู้เหยียนเซียวไม่ได้รีบ
Huling Na-update : 2025-04-22ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 81
เกิดเติบโตมายี่สิบกว่าปี ครั้งแรกที่รู้สึกสนใจสตรีนางหนึ่ง ก็พบว่าหนทางเชื่อมหาคนถูกปิดตายหมดเสียแล้ว กู้เหยียนเซียวพลันส่ายหน้าจนใจบนถนนที่ขรุขระมีเสียงฝีเท้าและลมหายใจของม้าดังให้ได้ยินเป็นระยะ จึงไม่มีใครสังเกตถึงเสียงถอนลมหายใจอ่อนเบาของใครบางคนช่างน่าเสียดาย…เยว่อวิ๋นที่กำลังดีใจไม่รู้เลยว่า
Huling Na-update : 2025-04-24
Pinakabagong kabanata
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 136
ทว่าสวีเหยากลับไม่ได้ทำอะไรเยว่อวิ๋นอย่างที่ทุกคนคาดเดา นางเพียงพุ่งไปคุกเข่าเบื้องหน้าเยว่อวิ๋น ก่อนจะก้มลงโขกศีรษะให้ฝ่ายหลังสุดแรง“เยว่อวิ๋น ขอร้องเจ้าแล้ว ยอมให้ข้าเป็นอนุของพี่ชายอวิ๋นเถอะ ขอแค่เจ้ายอมรับปาก ข้าสาบานจะปรนนิบัติรับใช้เจ้ากับพี่ชายอวิ๋นจนชีวิตหาไม่”สวีเหยาพร่ำขอร้องไปพลางโขกศีร
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 135
อีกด้าน เยว่อวิ๋นกำลังฝังเข็มให้เซี่ยฉงอวิ๋นอยู่เช่นกัน ทว่าฝั่งนี้กลับดูสบายกว่าทางหลีจวินอย่างเห็นได้ชัด“หลีจวินนี่เด็กจริงๆ เขาแกล้งเอะอะใส่หมอจางทุกครั้งแบบนี้สนุกนักหรือไง” เยว่อวิ๋นฟังเสียงร้องโหยหวน พลางขมวดคิ้วบ่นเบาๆถึงอย่างไรหมอจางก็เป็นลูกศิษย์นาง เจ้าหนุ่มนั่นไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโสเอา
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 134
ได้ยินอีกฝ่ายสาธยายความผิดของฟางฮัวทีละข้อชัดถ้อยชัดคำ เยว่อวิ๋นได้แต่นิ่งเงียบพูดไม่ออก นี่เขาพิการออกไปไหนไม่ได้จริงหรือส่วนฟางฮัวผู้นี้คงรังเกียจว่าชีวิตตนสงบสุขเกินไปสินะ ถึงได้พยายามรนหาที่ซะเหลือเกินเซี่ยฉงอวิ๋นเห็นภรรยาไม่คิดจะพูดแทนฟางฮัวอีกก็พอใจอย่างมาก เขาเอื้อมมือดึงคนเข้ามากอดขณะเอ่ยเ
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 133
“สงสารนางหรือ” ต้าเป่าที่ก้มหน้าได้ยินคำถามก็เงยหน้าขึ้นทันที“ไม่ขอรับ นางสมควรได้รับแล้ว” เขาจะสงสารนางได้อย่างไร สะใภ้ใหญ่จ้าวผู้นั้นมีเจตนาร้ายต่อมารดาเรื่องข่าวลือเสียหายคราวก่อนก็เป็นนางที่รับเงินสวีเหยามาใส่ร้ายท่านแม่ ตอนที่พวกเถี่ยโกว่มาเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเขาก็จดชื่อนางไว้ในบัญชีแค้นแล้วต
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 132
ผู้ใหญ่บ้านเพิ่งพูดจบก็หันมาพบกับเยว่อวิ๋นยืนอุ้มเสี่ยวอวี้อยู่ ใบหน้าชายชราพลันเผยแววกระอักกระอ่วนให้เห็นวูบหนึ่ง คำพูดใดๆ ล้วนติดอยู่แค่ในลำคอแต่ยังโชคดีที่เยว่อวิ๋นนั้นสำเร็จวิชาขั้นสูงแล้ว คำพูดค่อนขอดลอยๆ ของผู้ใหญ่บ้านจึงไม่สามารถโจมตีทะลุผิวหน้าหนาๆ ของนางไปได้หญิงสาวเพียงยกมือลูบจมูกเบาๆ น
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 131
“แล้วกันไป ง่ายดายแบบนี้เลย แล้วชื่อเสียงลูกชายข้าล่ะ จ้าวฮวา คนเริ่มก่อนเป็นบ้านเจ้า ถึงตอนนี้ป้ายอุจจาระใส่ศีรษะต้าหว่างของข้าจนเหม็นแล้วคิดจะสะบัดก้นกันไปง่ายๆ งั้นหรือ ฝันไปเถอะยายแก่เจ้าเล่ห์!”“แล้วเจ้าจะเอาอย่างไร” ป้าจ้าวชักสีหน้าหงุดหงิด ต้าหว่างเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง โดนด่านิดด่าหน่อยจะเป็นอะไ
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 130
อีกทั้งสาเหตุที่นางขอให้เถี่ยโกว่กับต้าหว่างปิดบังเรื่องนี้ สาเหตุแท้จริงก็ไม่ใช่เพราะเรื่องสิ่งของเสียหน่อยสกุลฟางมีบุตรสาวถึงสามคน ส่วนบุตรชายกลับมีแค่คนเดียวเท่านั้น บิดามารดาของฟางฮัวจึงรักถนอมเขามาก ทว่าความรักที่มากเกินไปก็ใช่ว่าจะดี ฟางเฉาที่ถูกตามใจมาแต่เล็กก็เช่นกัน เขาโตมาจนอายุขนาดนี้กลั
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 129
หญิงที่อยู่นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นกรีดร้องร่ำไห้สภาพน่าเวทนายิ่งนัก ทว่าหญิงสูงวัยผู้ลงมือกลับมิได้ผ่อนแรงลงแม้แต่น้อย ซึ่งเยว่อวิ๋นจะไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย ถ้าสตรีสองนางนี้ไม่ใช่คนที่นางกับเซี่ยฉงอวิ๋นพูดถึงเมื่อวานนี้ฟางฮัวกับแม่สามีของนางนั่นเอง…“นางแพศยา เจ้าแต่งมาเป็นสะใภ้บ้านจ้าวเรา กินดื่มล้
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 128
เรื่องไม่เหตุสมผลเลยแม้แต่น้อย ทว่าเยว่อวิ๋นที่นานทีจะเกิดเมตตาจิตไม่ได้เปิดโปงอีกฝ่ายออกไป ที่นางมาถามข่าวกับเฉียนซานก็แค่อยากจะประเมินความร้ายแรงของเรื่องนี้เท่านั้น และก็จริงดังที่คาดไว้เสียด้วยหากหลีจวินเป็นเพียงทายาทตระกูลชั้นสูงที่มาเที่ยวเล่น ตำบลซานซีทั่วไป มีหรือที่คนในพื้นที่จะไม่รู้เรื่อ
