ชุยเหมยฮวาวิเคราะห์เหตุการณ์ ทางเดียวที่จะจบเรื่องของนางเมิ่งเสียได้เธอคงต้องบอกเรื่องมิติ พ่อของเธอไม่ใช่คนโง่และพี่ใหญ่ก็รักเธอมาก การที่เธอจะบอกเรื่องมิติและจะช่วยกันทำมาหากินคงไม่ใช่เรื่องแปลก อีกทั้งหากจะให้เธอเก็บเงินกับพ่อและพี่ชายตัวเองรวมถึงพ่อแม่สามีเธอก็ทำไม่ได้เช่นกัน วันนี้เมื่อกลับถึงบ้านเธอจะต้องจับเขาคุยกับทุกคนในครอบครัวเสียทีชุยหลายและบ้านเซียวไม่สนใจนางเมิ่งเสียและหลานสาวอีก ทั้งหมดต่างก็ช่วยกันเก็บของเพื่อกลับไปพักผ่อนที่บ้าน พรุ่งนี้อาจจะขายรอบบ่ายด้วยหากทุกคนไม่เหนื่อยจนเกินไป แต่ถ้าขายของ เรื่องงานในไร่คงไม่มีใครมีเวลาอีก คราวนี้คงต้องหาคนรับจ้างทำงานแล้วนางเมิ่งเสียและเยี่ยนหลิน เมื่อเห็นว่าฝ่ายตนเองจนมุมจึงรีบลากหลานสาวกลับบ้านเพื่อไปวางแผนบางอย่างต่อ ไม่ว่ายังไงเธอหมายมั่นไว้ว่าต้องให้เยี่ยนหลินแต่งงานกับชุยซีหานให้ได้ทันทีที่มาถึงบ้าน ชุยเหมยฮวาบอกให้สามีรีบปิดประตูบ้าน ก่อนจะเรียกทุกคนมาที่ห้องโถงเพื่อคุยเรื่องสำคัญ“เกิดอะไรขึ้นเสี่ยวฮวา ทำไมทำท่าทางเหมือนเป็นเรื่องคอขาดบาดตายล่ะ”ชุยซีหานเอ่ยถามน้องสาวเสียงเครียด กลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับน้องสาวอีกหรื
เซียวจ้ายซวนกอดกับภรรยาร้องไห้ แม้ว่าของวิเศษพวกนี้จะทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของทุกคนดีขึ้น แต่เขากลับมองว่าหากชะตาชีวิตของลูกสะใภ้ต้องลดน้อยลงเขาขอไม่มีดีกว่า ต่อให้ลำบากกายกับการทำงานแต่ชีวิตของลูกสะใภ้ยังอยู่ก็พอแล้วแม้ว่าจะไม่มีคำพูดจากพ่อแม่สามี แต่การที่ท่านนั่งกอดกันร้องไห้เพราะกลัวว่าเธอจะจากไป แค่นี้มากเพียงพอแล้วสำหรับเธอ ชุยเหมยฮวาจึงยิ้มอ่อนโยนให้กับทุกคน ก่อนจะบอกด้วยท่าทางสบายใจ“ทุกคนไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น แค่ความลับนี้อยู่กับพวกเรา คนนอกไม่รับรู้ก็พอแล้ว การที่หนูบอกเรื่องนี้เพราะหนูไม่สามารถรับเงินจากทุกคนได้ ในเมื่อหนูไม่ได้ซื้อมา อีกทั้งเราจะได้หาทางป้องกันเรื่องของน้าเมิ่งเสียและหลานสาวของเธอด้วย หากพ่อยังนิ่งนอนใจหนูเชื่อว่าคนพวกนั้นต้องเล่นไม่ซื่อจับพี่ใหญ่แต่งงานจนได้เข้าสักวัน เหมือนกับที่เธอวางแผนร้ายกับพ่อยังไงละคะ ส่วนเรื่องงานในไร่ หนูอยากให้ทั้งพ่อและพ่อสามีวางมือ จ้างคนมาช่วยทำงานก็พอแล้ว อย่าลืมว่าเราค้าขายกันได้วันล่ะเท่าไหร่ จ้างคนทำงานในไร่ค่าแรงคงไม่เท่าทำงานในเมืองแน่ๆ”“นั่นสิครับพ่อ พ่อตา สิ่งที่เสี่ยวฮวาบอกมีเหตุผล การที่เราขายอาหารพวกเราก็แทบจะไม
หลังจากที่กินอาหารเสร็จแล้ว เซียวจ้ายซวนและชุยหลายจึงเดินไปบ้านลู่เพื่อสอบถามสองพี่น้องว่ายินดีจะมาช่วยงานในไร่ของพวกเขาไหม โดยให้เงินเดือนสิบหยวนต่อคน เพราะยอดเงินนี้ชุยเหมยฮวาเป็นคนบอกมาและยังให้เขาไปสอบถามที่ดินกับหัวหน้าหมู่บ้านด้วยว่ามีที่ดินแปลงไหนบอกขายบ้าง พอรู้ว่ามีทั้งสองคนทำเฉยไว้ก่อน ชุยเหมยฮวาบอกว่าขายของอีกสักพักแล้วค่อยซื้อ หากซื้อตอนนี้จะเป็นการผิดสังเกตของชาวบ้านว่าบ้านชุยและบ้านใหญ่เซียวเอาเงินมาจากไหนซื้อที่ดินสองพี่น้องบ้านลู่เมื่อได้รับการว่าจ้างทั้งสองคนน้ำตาแทบไหล พวกเขาสองพี่น้องเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ตายนานแล้ว บ้านใหญ่คิดว่าเลี้ยงพวกเขาไว้จะเปลืองอาหาร จึงให้เขาและน้องชายแยกบ้านตั้งแต่เด็ก บ้านลู่ของพวกเขาไม่มีที่ดินทำกิน ทำเพียงรับจ้างไปวันๆ หาเงินซื้ออาหารเท่านั้น ในเมื่อตอนนี้เขามีงานจ้างเป็นเดือนจะไม่ให้ดีใจได้ยังไงหากเทียบกับงานในอำเภอ แม้ว่าจะได้ยี่สิบห้าหยวน แต่อย่าลืมว่าต้องจ่ายค่าเกวียนไปกลับแถมยังมีค่าอาหารอีก เดือนๆ หนึ่งแทบจะไม่เหลือ อยู่ในหมู่บ้านเดือนละสิบหยวนก็พอแล้ว ลุงชุยหลายบอกว่ามีอาหารเลี้ยงอีกด้วย แค่นี้ไม่เท่ากับเขาสองพี่น้องเหลือเงินเก
ชุยหลายกล่าวกับทุกคน หากเรื่องนี้เขาไม่ไปคุยและจัดการด้วยตนเองคงเกิดปัญหาตามมาแน่ ถ้าโจวหู่รู้ว่าเมิ่งเสียแต่งงานกับเขา“จริงอย่างอาหลายพูดนะเสี่ยวฮวา หากไม่ไปด้วยตนเอง เราจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเรื่องที่โจวหู่ต้องติดคุก และเพื่อแสดงความจริงใจด้วยว่าอาหลายไม่ได้ต้องการแย่งภรรยาหรือคนรักเขามา รวมถึงความเป็นไปได้ว่าเด็กแฝดจะเป็นลูกของโจวหู่”เซียวจ้ายซวนบอก เขารู้ดีว่าการไปครั้งนี้อาจจะอันตรายไปสักหน่อย แต่ดีกว่าให้โจวหู่รู้ข่าวแล้วบุกมาหาเรื่องที่นี่จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันที“ตกลงค่ะ แต่ทั้งพ่อและพ่อสามีต้องรีบกลับมานะคะ ต่อให้ไม่มีพยานแต่อย่าลืมว่าตอนนี้ผลตรวจออกมาแล้ว แค่นี้น่าจะพอ หลังจากนี้ชีวิตของพวกเราคงจะสงบสุขเสียที”ชุยเหมยฮวาเมื่อรู้ว่าอดีตคนรักของนางเมิ่งเสียกำลังตามตัวเมิ่งเสียอยู่ เธอจึงอดเป็นห่วงพ่อและพ่อสามีไม่ได้ ความจริงแล้วไม่จำเป็นต้องไปสืบแล้วเรื่องเก่า เพียงแค่หลักฐานจากโรงพยาบาลน่าจะเอาอยู่ แต่ก็จริงอย่างที่พ่อทั้งสองคนบอก ไปเจอกับตัวดีกว่า เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจด้วยว่าไม่ได้อยากแย่งคนรักของลุงคนนั้นมาเมื่อพูดคุยและตกลงเรื่องทั้งหมดแล้ว ต่างก็แยกย้ายบ้านใครบ้าน
“เจ้าใหญ่ อยู่คนเดียวได้ไหม หรือว่าจะไปขออาศัยบ้านใหญ่เซียวอยู่ก่อน” ชุยหลายห่วงลูกชายแต่ก็เกรงใจบ้านลูกเขยเพราะบ้านนั้นมีเพียงสองห้องนอน“ไม่เป็นไรพ่อ ผมค่อยไปอาศัยนอนกับอาหลง คิดว่าสองสามคืนไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”เขาตั้งใจจะไปนอนกับเพื่อนในหมู่บ้าน ทั้งสองโตมาด้วยกัน อาหลงเองตอนนี้ก็อยู่คนเดียวคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหา“เอาแบบนั้นเหรอ แต่อย่าลืมเอาอาหารไปฝากอาหลงด้วยล่ะ หรือหาซื้อเหล้าให้เพื่อนด้วย จะได้ไม่เป็นหนี้บุญคุณกันเกินไป”ชุยหลายบอกลูกชายก่อนจะเตรียมเสื้อผ้าไปอาบน้ำเพื่อจะกลับมานอนเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางตอนเช้า“ครับพ่อ” ชุยซีหานรับคำ ก่อนจะเตรียมเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้พ่อใช้ในการเดินทางเช้าวันต่อมา ชุยเหมยฮวาเช่าเหมาเกวียนให้พ่อและพ่อสามีเดินทางเข้าอำเภอเพื่อให้ไปส่งที่ขนส่งจะได้ต่อรถไปอีกอำเภอ จากนั้นเธอและสามีจึงกลับมาขายของกันต่อ โดยวันนี้มีสองพี่น้องบ้านลู่มาช่วยชุยซีหานและนางหลินหลานแทนสองผู้เฒ่าที่เดินทางไปหาเพื่อนเพื่อตามหาความจริงการค้าทั้งสามร้านยังคงคึกคักเช่นเดิม และมีลูกค้าในอำเภอมาซื้อแถมยังสอบถามว่าไม่คิดจะเปิดร้านในอำเภอบ้างเหรอ ทำให้ชุยเหมยฮวาเริ่มคิดว่าน่าจะเปิ
“แกคอยดูต่อไปก็แล้วกัน ในเมื่อฉันทำให้ทั้งสองคนแต่งงานกันได้ ฉันก็ต้องทำให้เลิกกันได้เหมือนกัน!”ทางด้านชุยเหมยฮวาและเซียวหย่งเสียนไม่รู้เลยว่ากำลังมีคนคิดที่จะพรากทั้งสองคนให้ต้องเลิกกัน เซียวหย่งเสียนช่วยภรรยาห่อผัดไทยด้วยความชำนาญยื่นขายให้กับลูกค้า“พ่อค้าคนนี้หล่อนะเนี่ย มีเมียหรือยังจ๊ะ” ลูกค้าหญิงคนหนึ่งเอ่ยล้อ“มีแล้วครับ และรักภรรยามากด้วย ภรรยาผมคือแม่ครัวคนนี้ยังไงล่ะ”เซียวหย่งเสียนตอบกลับด้วยความรวดเร็ว เขาไม่อายที่จะบอกรักภรรยาทุกวัน และรู้ดีว่าลูกค้ากลุ่มนี้ชอบล้อเขาตลอดทุกครั้งที่แวะมาซื้อ“ดีจังเลย สามีบอกรักภรรยาต่อหน้าคนมากมาย แบบนี้ลูกค้าสาวๆ ไม่อกหักกันไปหมดเลยเหรอ”“ไม่หรอกค่ะ สาวๆ แถวนี้รู้กันหมดว่าเซียวหย่งเสียนพ่อค้าสุดหล่อคือสามีของชุยเหมยฮวา”ชุยเหมยฮวาหันกลับมาตอบด้วยรอยยิ้ม และยิ้มหวานเลยไปให้สามีด้วยอีกคน สำหรับเธอ ขอแค่สามีรักใคร่ พ่อและพี่ชายมีกินมีใช้รวมถึงพ่อแม่สามีมีความสุขและมีเงินใช้จ่ายอย่างไม่ลำบาก แค่นี้เธอก็พอใจแล้ว ไม่จำเป็นต้องรวยล้นฟ้าเหมือนคนอื่นชาติก่อนกว่าเธอจะมาร้านอาหารเป็นของตัวเองใช้เวลาหลายปีเลยกว่าจะเก็บเงินสร้างได้ ยิ่งยุคสมัยนี้เ
ชุยเหมยฮวายิ้มหวานให้กับสามี ก่อนจะหยิบผ้ามาช่วยเช็ดหน้าให้เขาเช่นกัน ความหวานของทั้งสองคนเข้ากระแทกตาพี่ชายอย่างชุยซีหานเข้าอย่างจัง ทำให้ชายหนุ่มอดที่จะแขวะไม่ได้“จื่อฉี อี้ฝาน นายดูทั้งสองคนสิ หวานเรี่ยราดอีกแล้ว ฉันละเบื่อจริง”“โธ่ พี่ซีหาน เหมยฮวาและพี่หย่งเสียนจะหวานก็ไม่ใช่เรื่องผิดนะครับ ทั้งสองแต่งงานกันแล้ว พี่เองลองหาเจ้าสาวสักคนสิ จะได้ไม่ต้องคอยอิจฉาทั้งสองคน”ลู่จือฉีกล่าวด้วยรอยยิ้ม เวลานี้ขายของหมดแล้วแม่สามีอย่างหลินหลานกลับไปบ้านเพื่อพักผ่อน จึงปล่อยให้คนหนุ่มสาวช่วยงานกันต่อ“ฉันยังหวงความโสด พวกนายนั่นและเมื่อไหร่จะมีกับเขา อยู่กันสองคนไม่เบื่อหรือยังไง”ชุยซีหานตอบกลับ เขานั้นยังหวงความโสด จะให้รีบแต่งงานทำไม ยิ่งวันนี้พ่อไม่อยู่เขาต้องไปอาศัยนอนกับอาหลงแทนที่จะนอนบ้านตนเองให้สบาย คิดแล้วมันน่าปวดหัว“พี่ใหญ่ พี่แน่ใจแล้วเหรอว่าจะไปนอนบ้านของพี่หลงกุ้ย” ชุยเหมยฮวาไม่ค่อยเชื่อถือเพื่อนของพี่ชายคนนี้เลย ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจ“อืม พี่ไม่อยากนอนที่บ้านกลัวว่าจะไม่ปลอดภัย อีกทั้งเมื่อเช้าตอนออกมาจากบ้านพี่เอาเสื้อผ้าไปเก็บเรียบร้อยแล้ว และบอกอาหลงแล้วด้วย”ชุยซีหานหันมาต
ชุยเหมยฮวาเลือกที่จะเดินหน้าออกมาพูดและไขข้อข้องใจด้วยตัวเอง ในเมื่อเงินของสะใภ้บ้านสามีย่อมไม่มีสิทธิ์ยุ่ง เรื่องนี้เธอและครอบครัวสามีเตรียมการไว้หมดแล้ว หากโดนบ้านรองมารังควานหรือว่าระรานก็ให้พูดเหมือนกันชาวบ้านที่มุงดูต่างก็พยักหน้า หากนางหลินหลานไม่ให้อาหารบ้านรองซึ่งมีพ่อแม่สามีอาศัยอยู่ก็ไม่ผิด ก่อนหน้านี้มีใครไม่รู้ไม่เห็นบ้างว่าบ้านใหญ่เซียวจนแค่ไหนและที่ลืมตาอ้าปากมาได้เพราะลูกสะใภ้อย่างชุยเหมยฮวา“หล่อนพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกนะเหมยฮวา เธอจะไม่คิดกตัญญูแทนพ่อแม่สามีบ้างเหรอ ในเมื่อบ้านรองมีปู่กับย่าของเจ้าใหญ่หย่งเสียนอยู่ด้วย หล่อนเป็นหลานสะใภ้ย่อมต้องช่วยกันตอบแทนสิ”“เหรอคะ? อาสะใภ้พูดแบบนี้เพราะต้องการให้สามีของฉันอย่างพี่หย่งเสียนตอบแทนด้วยการส่งเสียบ้านรองใช่ไหม ยังไงดีล่ะ ต้องส่งเงินให้เดือนเท่าไหร่ หรือว่าต้องส่งอาหารให้ยังไง เผอิญว่าหลานสะใภ้คนนี้ไม่รู้”ชุยเหมยฮวาถามกลับท่าทางเจ้าเล่ห์ ก่อนจะขยิบตาให้แม่สามีและสามี เรื่องนี้เธอจัดการเอง คิดว่าพ่อสามีไม่อยู่แล้วจะรังแกกันได้ ดีแค่ไหนแล้วที่ร่างเดิมโดนวางยาจนมาแต่งงานกับพี่หย่งเสียนเสียก่อนไม่เช่นนั้นหากแต่งเข้าบ้านรองเซ
ถ้าจะไม่พูดถึงเซียวหมิงหย่วนก็คงไม่ได้ ตอนนี้เธอเองก็แต่งงานกับลู่จื่อฉี และกำลังท้องลูกคนแรก แต่กว่าที่ทั้งสองคนจะตกลงปลงใจกันได้ ชุยเหมยฮวาเธอทั้งช่วยเข็นช่วยดันไม่น้อยเพราะลู่จื่อฉีมักคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสม อีกทั้งอาสะใภ้รองคอยกีดกันอยากให้ลูกสาวได้คนที่มีหน้ามีตากว่านี้ ส่วนเซียวเจี้ยนซูก็แต่งกับพนักงานของร้านเหมยฮวา เธอและสามีเคยบอกว่าจะให้สูตรอาหารเพื่อให้ทั้งสองคนได้มีกิจการเป็นของตัวเอง แต่สองพี่น้องบอกว่าแค่นี้พวกเขาก็พอใจแล้วส่วนไร่ผลไม้ของสองตระกูลเริ่มผลิดอกออกผล แต่บางอย่างก็ต้องรอให้เต็มวัยก่อนจะเก็บผลผลิตไปขายได้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ชุยเหมยฮวาพูดไว้ ชีวิตนี้ไม่จำเป็นต้องรวยล้นฟ้า ไม่มีหนี้สินมีเพียงกิจการเล็ก ๆ แค่นี้ก็พอแล้ว เพราะนี่คือความสุขที่แท้จริง“ในที่สุดสองแสบก็หลับเสียที”เซียวหย่งเสียนแทบจะปาดเหงื่อเมื่อต้องเอาลูกน้อยทั้งสองคนเข้านอน หน้าที่นี้เขาขอทำเองตั้งแต่ลูกเกิด ชายหนุ่มรู้สึกว่าแค่ภรรยาต้องอุ้มทองและเจ็บท้องคลอดก็พอแล้ว อะไรที่ทำได้เขายินดีที่จะทำ“เหนื่อยไหมคะ ทำงานเสร็จกลับมาบ้านยังต้องช่วยหนูเลี้ยงลูกอีก” ไม่ใช่ไม่เห็นใจสามีที่เหนื่อยจากงานแล้วต้อ
การใช้ชีวิตใจฐานะของพ่อและแม่ดำเนินไปอย่างมีความสุข แม้ว่าเซียวหย่งเสียนจะต้องไปดูร้านทั้งสองแทนภรรยาก็ตาม เมื่อเสร็จงานเขาก็จะรีบกลับมาหาลูกและภรรยา จนภาพพวกนี้ชินตากับลูกน้องและคนในครอบครัวเด็กน้อยทั้งสองคนเติบโตทุกวันจนอายุครบสามขวบ ความซนและความแสบไม่มีใครเกินใครเหมือนกับวันนี้“แม่ฮะ วันนี้พ่อจีบฉาว” เซียวคุนหยางหรือว่าหยางหยางวิ่งตัวกลมเข้ามาฟ้องแม่คนสวยของตัวเอง“หยุดเลยนะหยางหยาง พ่อยังไม่ได้ทำอย่างที่ลูกพูดสียหน่อย อยากให้พ่อโดนแม่ไล่มานอนนอกห้องหรือยังไง”คราวก่อนก็ทีหนึ่งแล้วช่างหาเรื่องให้เขาเสมอ ไม่รู้ได้ความแสบมายังไง“ไหนหยางหยางลองเล่าให้แม่ฟังสิครับ ว่าพ่อของลูกจีบสาวที่ไหน”“จีบที่ร้านที่อาเจี้ยนซูดูแลอยู่ฮะ ฉาวสวยมาก”ชุยเหมยฮวาหันมองหน้าสามีตาเขียว ก่อนจะมาตั้งใจฟังลูกชายเล่าต่อ“ฉาวชื่อ ป้าเจียงเย่วฮะ ป้าเอาบัญชีมาให้พ่อแทนลุงฉงซาน ฮ่า ๆ”นั่นปะไร เชื่อได้ที่ไหนกับความกวนของลูกชาย ไม่รู้ว่าทั้งสองคนเป็นพ่อกับลูกหรือว่าเป็นศัตรูคู่แค้นกันแน่“เป็นยังไงบ้างคะ วันนี้ร้านขนมตกแต่งเสร็จหรือยัง”นอกจากร้านอาหาร เธอเริ่มที่จะสร้างร้านขนมอีกด้วย ตอนนี้จึงเหลือเพียงตกแต่ง
บทส่งท้ายความสุขของครอบครัวเซียวหย่งเสียนมารอที่ห้องพักนานแล้ว ยังไม่เห็นภรรยารักตามเข้ามา ใจเขาเริ่มกระวนกระวายอีกครั้ง แต่ไม่นานพยาบาลและเจ้าหน้าที่เข็นคนป่วยเข้ามา“ตอนนี้คนไข้ยังไม่ตื่นนะคะ รออีกสักหน่อย แต่ปลอดภัยแล้วค่ะ” ดูจากสีหน้าของคนเป็นสามีพยาบาลวัยกลางคนจึงบอกด้วยรอยยิ้ม“ขอบคุณมากครับ”เซียวหย่งเสียนหันมาขอบคุณพยาบาล ก่อนจะเดินไปยืนข้างภรรยารักที่กำลังนอนอยู่ สายตาที่มองช่างอ่อนโยน ยากจะหาสิ่งใดเปรียบ จนนางหลินหลานอดที่จะปลื้มใจความรักของทั้งสองคนได้“เดี๋ยวแม่ขอไปดูหลานก่อนนะ แล้วจะรีบกลับมา ลูกจะไปด้วยไหม” ในเมื่อลูกสะใภ้ยังไม่ตื่น เจ้าหน้าที่คงยังไม่พาหลานทั้งสองคนมา เธอจึงขอไปดูด้วยตัวเองก่อน“ไม่ดีกว่าครับแม่ ผมขออยู่กับเสี่ยวฮวาดีกว่า เดี๋ยวตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เจอใคร”นางหลินหลานพยักหน้าให้ก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อไปดูหลานรักทั้งสองคน“หิวน้ำ” เสียงอันอิดโรยของชุยเหมยฮวาดังขึ้น ทำให้เซียวหย่งเสียนตื่นตัวอีกครั้งและรีบไปรินน้ำใส่แก้วแล้วนำมาป้อนภรรยารัก“ค่อย ๆ กินนะครับ เดี๋ยวสำลัก”“ขอบคุณมากค่ะ หนูอิ่มแล้ว”เซียวหย่งเสียนวางแก้วไว้ตรงโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้ามาแทรกตัวข
เจ้าใหญ่ นั่งก่อนเถอะ เสี่ยวฮวาอยู่กับหมอแล้วไม่เป็นอะไรหรอก” นางหลินหลานอดที่จะบ่นลูกชายไม่ได้ เธอมองตามไปมาตอนนี้เริ่มจะหน้ามืดแล้วเหมือนกัน“ผมเป็นห่วงครับแม่ เสี่ยวฮวาเข้าไปนานแล้ว หมอยังไม่ออกมาบอกเลย ผม...ผมกลัว”แค่ได้ยินเสียงที่เจ็บปวดของภรรยารัก เขาแทบจะไม่อยากให้คลอดลูกแล้ว ถ้าเป็นไปได้เขาขอเจ็บแทบดีกว่า แค่เห็นน้ำตาเธอเขาก็ใจสลายแทน“เจ้าใหญ่มานั่งนี่”เธอกวักมือเรียกให้ลูกชายมานั่ง เซียวหย่งเสียนไม่อยากขัดจึงเดินมานั่งข้าง ๆ นางหลินหลานจึงจับมือลูกชายมาตบหลังมือเบา ๆ และพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน“ฟังแม่นะ ลูกผู้หญิงทุกคนเมื่อแต่งงานย่อมต้องเจอเหตุการณ์นี้ แม้ว่าจะเจ็บปวดสักแค่ไหน แต่เมื่อเห็นหน้าลูกย่อมหายเจ็บและรู้สึกว่าคุ้มค่ามากหากเทียบกับความเจ็บที่เจอมา เสี่ยวฮวาคนนี้ย่อมต้องผ่านมันไปได้ เธอรู้ดีว่ามีครอบครัวและสามีที่ดีเช่นลูกรออยู่ เธอไม่มีทางไปไหนแน่นอน”เซียวหย่งเสียนได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายของแม่ แผ่นหลังของชายหนุ่มเย็นไปหมด แม่พูดเช่นนี้เท่ากับท่านรับรู้มาตลอดว่าชุยเหมยฮวาไม่ใช่คนเดิม เขาจึงหันมองหน้าแม่อย่างตื่นตกใจ“แม่รู้...”“อย่าลืมว่าพ่อของลูกกับพ่อของเสี่ยวฮ
“ยินดีด้วยนะคะ คุณแม่ท้องได้สองเดือนแล้ว” คุณหมอกล่าวหลังจากตรวจเสร็จ ชุยเหมยฮวาและเซียวหย่งเสียนมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม ในที่สุดเจ้าตัวเล็กก็มาเสียทีตอนนี้ครอบครัวเขาสมบูรณ์แล้วจากนั้นคุณหมอจึงบอกวิธีการดูแลคนท้องให้กับสองสามีฟังอย่างละเอียด แต่มีเหรอที่เซียวหย่งเสียนจะไม่ถามเรื่องการแสดงความรักกับภรรยา“ยังคงปฏิบัติได้เหมือนเดิมค่ะ เพียงแค่รอให้พ้นช่วงสามเดือนแรกไปก่อน แต่หลังจากนั้นยังคงต้องระวังความรุนแรงสักเล็กน้อย จนกว่าจะใกล้กำหนดคลอด”คุณหมอใบหน้าเกิดริ้วแดง ไม่คิดว่าสามีคนไข้ท่านนี้จะถามออกมาตรงๆหลังจากรับยาบำรุงสองสามีภรรยาจึงกลับมาที่ร้านเพื่อบอกข่าวดีแก่ทุกคน“เสี่ยวฮวา น้องกำลังท้องอยู่นะ เดินเหินระวังด้วยสิ” เซียวหย่งเสียนปวดหัวมากกับความดื้อรั้นของภรรยารัก“พี่หย่งเสียน หนูท้องนะไม่ได้ป่วยพี่จะไม่ให้หนูทำอะไรเลยไม่ได้ ฮือ...พี่ไม่รักหนูแล้วใช่ไหม พี่เลยดุหนูตลอด หนูแค่เดินมาหาทุกคนเท่านั้นเอง” ชุยเหมยฮวาน้ำเสียงสะอื้นตอบกลับ เธอไม่รู้อารมณ์ตัวเองเหมือนกัน เพียงแค่โดนดุเล็กน้อยเธอก็น้ำตาซึมแล้ว“โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง ไม่ใช่พี่ไม่รักหนู แต่เพราะรัก พี่จึงเป็นห่วง ครั้
ชุยเหมยฮวายิ้มรับก่อนจะพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน “ไม่ใช่เพราะฉันคนเดียวหรอกป้า แต่ทุกคนต่างหากที่ร่วมด้วยช่วยกันจนมีวันนี้ ฉันเองก็ต้องขอบคุณพี่หย่งเสียนที่ยอมแต่งกับหญิงร้ายกาจเช่นฉัน พอวันหนึ่งที่ฉันคิดได้จึงรู้ว่าอะไรและใครสำคัญที่สุด ฉันเลยคิดที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนที่รัก”ชาวบ้านได้แต่ยิ้มให้ จากนั้นชุยเหมยฮวาจึงเดินดูความเรียบร้อยในส่วนอื่น ๆ ก่อนจะเดินมาหาสามีที่ยังนั่งดื่มกินกับเจ้าบ่าวและกลุ่มของเพื่อนที่มาจากในอำเภอและในหมู่บ้าน“พี่หย่งเสียน หนูจะเข้าไปหาพี่สะใภ้ พี่เองก็อย่าแกล้งพี่ใหญ่มากล่ะ เดี๋ยวจะเมาแล้วไม่ได้เข้าหอ”“พี่ไม่แกล้งพี่สัญญา เพราะคืนนี้พี่ต้องเข้าหอด้วยเหมือนกัน”เมื่อเจอการหยอกล้อของสามีใบหน้าของหญิงสาวจึงแดงขึ้นเพราะความเขินอายและรีบเดินจากไปทันทีชุยเหมยฮวาอยู่เป็นเพื่อนพี่สะใภ้อีกสักพักก่อนจะกลับไปจัดการอาหารที่บ้านใหญ่เซียวเพราะเดี๋ยวจะมีชาวบ้านมาขนไปที่บ้านชุย เพื่อนำไปแจกจ่าย และรอสามีรักกลับมาเข้าหอกับเธอเหมือนพี่ชายและพี่สะใภ้วันเวลาผ่านไปจนวันที่รอคอยของชุยเหมยฮวาและเซียวหย่งเสียนมาถึงเสียที ภัตตาคารเซียวเหมยเปิดทำการแล้ว พิธีเปิดในวันนี้เซียวจ้า
หลังจากจัดการเรื่องต่าง ๆ เสร็จสิ้น ทุกคนจึงดำเนินชีวิตอย่างปกติเช่นทุกวัน เซียวเจี้ยนซูไปช่วยงานที่ร้านเหมยฮวา เซียวหมิงหย่วนไปช่วยที่ร้านขายข้าวเหนียวหมูทอดของพ่อแม่สามี ตอนนี้บ้านชุยก็สร้างเสร็จแล้ว สองพ่อลูกบ้านชุยจึงย้ายกลับบ้านของตัวเอง แม้จะย้ายเข้าบ้านใหม่แล้วแต่ทั้งสองบ้านยังไม่ได้เลี้ยงฉลอง ทุกคนจึงเห็นว่าควรจะจัดงานแต่งของชุยซีหานและฟางเซียนเสียทีจะได้เลี้ยงพร้อมกันทีเดียวตอนนี้น้ำซอสปรุงอาหารเริ่มทยอยส่งขายแล้ว พร้อมกับลูกชิ้นชนิดต่าง ๆ ของชุยซีหาน ผลตอบรับทั้งสองอย่างดีเกินคาด ส่วนที่ดินที่สองครอบครัวซื้อไว้ ส่วนหนึ่งปลูกผลไม้ ส่วนหนึ่งนำมาเลี้ยงไก่เลี้ยงหมู ซึ่งเป็นฟาร์มขนาดใหญ่ไม่น้อย ส่วนสองพี่น้องบ้านลู่ คนหนึ่งเป็นหัวหน้าคนงานในไร่โดยมีหวางห่าวสามีของกู้จิงคอยมาช่วยอีกแรง เวลาว่างก็จะมาช่วยที่ร้านเช่นเดิม อีกคนช่วยดูงานในโรงงานลูกชิ้นขนาดเล็กของบ้านชุย เพียงแค่นี้ค่าแรงทั้งสองคนแต่ละเดือนมากจนใครได้ยินก็ต่างตกใจในที่สุดวันแต่งงานของชุยซีหานและฟางเซียนมาถึง บรรยากาศในหมู่บ้านแทบจะติดผ้าสีแดงทั้งหมด วันนี้บ้านชุยและบ้านเซียวเลี้ยงฉลองนอกจากงานแต่งของชุยซีหานแล้วยังเล
ชุยเหมยฮวาแทบจะกระโดดปรบมือให้กับน้องสามีคนนี้เหลือเกิน เธอรู้มาตลอดว่าเนื้อแท้ของสองพี่น้องบ้านรองไม่ใช่คนเลว อาจจะหลงผิดไปบ้าง แต่ในเมื่อคิดปรับปรุงตัวเธอก็พร้อมจะให้อภัย ส่วนเรื่องของเซียวเจี้ยนซูจะโทษเขาฝ่ายเดียวคงไม่ถูก เพราะชุยเหมยฮวาคนเก่าเป็นฝ่ายตามตื๊อเขาเอง“ฉันรักพี่หย่งเสียนมาก่อน ในอดีตนังเหมยฮวาไม่ได้รักพี่หย่งเสียน มันรักพี่เจี้ยนซู มันไม่เหมาะที่จะเป็นเมียพี่” เจียวมิ่งยังคงดึงดัน แม้จะรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดก็ตาม“เหมาะหรือไม่ ผมเป็นคนตัดสินใจไม่เกี่ยวกับคุณ ครั้งนี้ผมจะยอมจบเรื่องแต่โดยดี ถ้ามีครั้งต่อไป คุณได้เป็นภรรยาของชายคนใดคนหนึ่งแน่ ในเมื่อรู้จักผมดีไม่ใช่เหรอ ย่อมรู้ว่าผมพูดจริงทำจริง”พูดจบเขาจูงมือภรรยาและชวนทุกคนออกจากห้องเพื่อไปกินอาหารที่ร้านเป็นการตอบแทน“พี่หย่งเสียนมีงานให้เราสองคนทำบ้างไหม”เซียวเจี้ยนซูเอ่ยถามโดยมีเซียวหมิงหย่วนพยักหน้าตาม ตอนนี้ทั้งสองพี่น้องอยากทำงานเก็บเงินมาก เพราะเงินในบ้านที่เคยมีพ่อเอาไปเล่นการพนันแทบจะไม่เหลือแล้ว“ได้สิ พี่เจี้ยนซูฝึกงานกับพี่ฉงซานไปก่อนนะ ฉันกับพี่หย่งเสียนตั้งใจจะเปิดร้านอาหารอีกแห่ง ตอนนี้ซื้อที่
“ฉันจะเปิดเข้าไปดูถ้าเป็นพี่หย่งเสียนจริง ฉันยินดีที่จะหย่าให้ถ้าเขาอยากอยู่กับอดีตคนรัก เมื่อฉันมาทีหลัง ฉันพร้อมจะหลีกทาง” พูดจบก็เปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็นหากไม่รู้แผนการมาก่อนคงใจสลายไม่น้อย เพราะรูปร่างของชายหนุ่มที่นอนคว่ำหน้าไม่ต่างจากสามีของเธอ“พี่หย่งเสียน! พี่ทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง พี่ตื่นมาคุยกันให้รู้เรื่องนะ” ชุยเหมยฮวาเล่นเต็มที่ ทำเอาเซียวหมิงหย่วนอยากจะปรบมือให้พี่สะใภ้เสียเหลือเกินเจียวมิ่งแอบอมยิ้ม ก่อนจะแกล้งบิดขี้เกียจและทำเสียงงัวเงีย “ใครมารบกวนเราค่ะพี่หย่งเสียน” พอเห็นว่าเข้าตามแผนก็รีบปรับสีหน้าเป็นตกใจ และปลุกชายหนุ่มที่นอนข้างกัน“พี่หย่งเสียน ตื่นเถอะ ภรรยาพี่มา”“เกิดอะไรขึ้น ทำไมภรรยาผมมา ในเมื่อผมไม่มีภรรยาเสียหน่อย” ในเมื่อทุกอย่างลุล่วงเขาจึงแกล้งลืมตาและส่งเสียง ก่อนจะหันมาเจอหน้ากับทุกคน จึงทำให้เจียวมิ่งร้องลั่นห้อง“กรี๊ด! แกไม่ใช่พี่หย่งเสียน แกมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง”“เอ้า... ผมนอนของผมอยู่ดี ๆ คุณนั่นแหละเป็นใคร มานอนแก้ผ้าทำไมในห้องผม หรือว่าคุณต้องการทำมิดีมิร้าย ต่อให้ผมหน้าตาแบบนี้แต่ผมก็เลือกนะ” ชายหนุ่มพูดตามความคิด ถ้าเขาเป็นพี่หย่งเสี