บทที่ 492

"ไม่ว่ายังไงวันนี้ ประธานป๋อก็ต้องให้คําอธิบายกับฉันด้วย! คุณทำแบบนี้ลูกสาวฉันล่ะคุณเอาไปไว้ที่ไหน? เหนี่ยนสืออยากที่จะแต่งงานกับคุณ และเพราะคุณเธอก็ได้สูญเสียลูกไป ตระกูลป๋อต่างทำตัวแบบนี้กันเหรอ!"

ความโกธรของประธานซ่งก็ไม่ได้ทำให้เรื่องเปลี่ยนไป และผู้ชมในงานก็ได้เงียบ

ดวงตาของป๋อซือเหยียนเต็มไปด้วยความเยือกเย็น ประธานซ่งแค่ยืนดูอยู่ตรงนั้น ก็สัมผัสได้ถึงเหงื่อเย็นที่หลังของเขาแล้ว

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นป๋อซือเหยียน

"ซือเหยียน ก่อนหน้าคุณรับปากแล้วว่าจะหมั้นกับฉัน ทําไมคุณ……หรือว่าคุณหนูเสิ่นพูดอะไรกับคุณ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองไปที่เสิ่นม่าน ดวงตาของเธอแดงก่ำ:"คุณหนูเสิ่น ถ้าเมื่อก่อนฉันได้ทำอะไรผิด ฉันขอโทษและขอให้คุณยกโทษให้ฉัน! ฉันขอร้องคุณอย่าแย่งซือเหยียนไป ฉันไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มีเขา……"

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยื่นไม่อยู่ ทั้งคนก็ล้มไปอยู่ในอ้อมแขนของประธานซ่ง

ประธานซ่งก็ได้พยายามประคองซูเฉี่ยนเฉี่ยน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับป๋อซือเหยียน ประธานซ่งไม่กล้าพูดคําที่รุนแรงเกินไป เขาพูดด้วยเสียงทุ้ม:"ประธานป๋อ ลูกสาวของฉันเป็นแบบนี้แล้ว คุณไม่ควรอธิบายอะไรหน่อยเหรอ!"

ทุกคนยั