“มานี่” หวงหยางหมิงเอ่ยเรียกฮูหยินของตนเองหลังจากที่กินเกี๊ยวน้ำหมดแล้ว“มีอะไรหรือเจ้าคะ”เซียวเหม่ยอิงงุนงงเล็กน้อย นางกับเขานั่งห่างกันเพียงโต๊ะกั้นกลางเท่านั้น ใช่ว่าจะนั่งห่างไกลกันถึงขนาดจะคุยกันไม่รู้เรื่อง“มานี่ มาใกล้ ๆ” หวงหยางหมิงยังคงย้ำคำเดิมทำให้เซียวเหม่ยอิงต้องลุกเดินไปใกล้ ๆ ตาม
ไม่นานเท่าใดนัก ภายในห้องก็มีเสียงของทั้งสองคนที่ดังกึกก้องไปทั่วห้อง ทำเอาคนที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องอย่างลี่จินถึงกับใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ความจริงแล้วนี่ไม่ใช่ครั้งแรกแต่อย่างใดที่นายทั้งสองของพวกเขาจะทำรักด้วยกันยามนี้ เพราะเกิดขึ้นค่อนข้างบ่อย แต่กระนั้นลี่จินก็ยังไม่ชินอยู่ดี เพราะถึงอย่
คำตอบที่หนักแน่นของเหลียนซินเผิง ฮ่องเต้พยักหน้าให้อย่างพึงพอใจแล้วแย้มสรวลเล็กน้อย เมื่อผลประชุมออกมาแล้ว ทั้งหมดก็พากันแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน องค์รัชทายาทกับหวงหยางหมิงก็เช่นกัน พวกเขาทั้งคู่พากันเดินออกมาจากท้องพระโรงเพื่อเดินไปขึ้นรถม้าที่เตรียมไว้“ตั้งแต่เจ้าแต่งฮูหยินเข้าจวน เจ้าก็ไม่มาร
หวงหยางหมิงเดินทางมาถึงจวน ก็รีบไปยังศาลากลางสระที่เซียวเหม่ยอิงชอบไปนั่งเป็นประจำ พอไปถึงก็พบว่าฮูหยินของตัวเองหลับทั้ง ๆ ที่ยังนั่ง มือข้างหนึ่งเท้าใบหน้าตนเองไว้ โดยมีลี่จินยืนพัดให้ใกล้ ๆ เพื่อให้คุณหนูตัวเองนั้นหลับพักผ่อนสบายและไม่ร้อนเกินไป ลี่จินเห็นนายของจวนเดินเข้ามาใกล้ก็รีบก้มหัวและกำ
ยามเย็น ร่างเปลือยเปล่าของสองคนแช่อยู่ในสระน้ำราวกับว่าเรื่องที่พวกเขาสองคนทำนั้นเป็นเรื่องปกติที่ทำด้วยกันทุกวันจนเคยชิน หวงหยางหมิงดึงร่างภรรยาของเขามากอดเพื่อให้ร่างทั้งสองนั้นแนบชิดติดกัน ใบหน้าคมคายก้มเล็กน้อยเพื่อให้คางนั้นเกยกับไหล่งาม แขนทั้งสองข้างกระชับอ้อมกอดแน่นกว่าเดิม“ข้าได้รับพระบ
ยามมีงานเลี้ยง งานประเพณี หรืองานสำคัญต่าง ๆ เป็นเรื่องปกติของจวนที่ฐานะจะเรียกเหล่าบรรดาพ่อค้าแม่ค้าที่ค้าขายเสื้อผ้าอาภรณ์และเครื่องประดับมาที่จวนเพื่อให้เหล่าบรรดา ขุนนาง ฮูหยิน หรือเหล่าบรรดาคุณชายคุณหนูต่าง ๆ ได้เลือกซื้อเพื่อใส่ไปงานเลี้ยงประชันโฉมกัน ครั้งนี้เองก็เช่นกัน ที่เหล่าพ่อค้าแม่ค
“นั่นสิ ข้าว่าถ้าแม่ทัพมีใบหน้าที่อัปลักษณ์เหตุใดถึงโปรดปรานพี่สาวเจ้าแค่คนเดียว แล้วอนุของท่านแม่ทัพเล่า เขาไม่โปรดปรานเช่นกันรึ หงเอ๋อร์”“ข้าไม่รู้จริง ๆ ท่านพี่ไม่ได้เล่าให้ข้าฟังเช่นกัน” เซียวลี่หงจิบชาเงียบ ๆ นั่งฟังเหล่าสหายพูดคุยกันเรื่องนี้อย่างไม่ขาดปาก มุมปากเซียวลี่หงยกขึ้นเล็กน้อยขณะ
“ฮูหยิน อยากกินอะไรหรือไม่เจ้าคะ” น้ำเสียงเอ่ยถามอย่างห่วงใย“ไม่เป็นไร ข้ายังรู้สึกอิ่มท้องอยู่เลย” เพราะตอนที่อยู่ด้วยกันกับหวงหยางหมิง นางกินขนมและชาไปไม่น้อย ขณะที่เซียวเหม่ยอิงกำลังพูดคุยกับลี่จินอยู่นั้น สายตาก็มองไปเห็นครอบครัวเดิมของนางที่กำลังเดินเข้ามาภายในงาน เซียวเหม่ยอิงเห็นอย่างนั้น
“เรื่องราวในตอนนั้นท่านจำมาได้ตลอดเลยหรือเจ้าคะ?”หวงหยางหมิงทำท่าครุ่นคิด “อืมมม คราแรกข้าก็ลืมเลือนไปบ้าง เพราะพวกเรายังเด็กทั้งคู่ มาจำได้ตอนที่เห็นเจ้ากำลังช่วยเด็กคนหนึ่งที่กำลังถูกจับตัวไป และข้าก็ไปช่วยเจ้าได้ทันพอดี” เซียวเหม่ยอิงฟังและนึกตามคำพูดของสามี ดวงตางามเบิกตากว้างด้วยความตกใจ คน
“ฮ่าฮ่าฮ่า สมแล้วที่เป็นบุตรสาวของเรา ช่างพูด และกล้าขอผู้ชายแต่งงานตั้งแต่เด็กเหมือนแม่ของเจ้าไม่มีผิด ฮ่าฮ่าฮ่า” หวงหยางหมิงหัวเราะออกมาอย่างอดกลั้นกับการกระทำของบุตรสาว มันเหมือนว่าเขาย้อนเวลากลับไปตอนที่เซียวเหม่ยอิงทำกับเขาในตอนนั้น สมแล้วที่เป็นแม่ลูกกัน เหมือนกันจริง ๆ“ทะ ท่านพี่ ท่านหมายควา
วันนี้บรรยากาศภายในจวนของหวงหยางหมิงเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น หวงจื่อหานอยู่รับประทานอาหารกับหลาน ๆ ของเขาอย่างมีความสุข หลังจากที่รับประทานอาหารและส่งหลานเข้านอนเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลากลับจวนตนเอง“ท่านพ่อนอนค้างที่จวนข้าก็ได้นะขอรับ”“ไม่เป็นไรหรอก เจ้าก็รู้นิว่าข้ามีเรื่องต้องกลับไปจัดการ”
“แล้วเหตุใดท่านถึงไม่เคยอธิบายให้ข้าฟังบ้างเลย”“ทั้งจวนมีแต่คนของหนิงซู ต่อให้พูดในที่ลับก็มีคนของนางแอบฟังอยู่ดี เฮ้อ ข้ายอมรับผิดที่ข้าเห็นแก่ตัว ที่เห็นอำนาจดีความถูกต้อง” ที่เขามาในวันนี้ไม่ได้มาเพื่อแก้ตัวแต่อย่างใด มันเป็นความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในใจมานานเกือบยี่สิบปี อีกอย่างอดีตผ่านมันมาแ
“ท่านพี่ ท่านปู่คือผู้ใดหรือเจ้าคะ”“เดี๋ยวแม่อธิบายให้ฟังเอง พวกเราเข้าไปในเรือนกันดีกว่า” เซียวเหม่ยอิงหันไปมองสามีอย่างรู้หน้าที่ นางจูงมือบุตรชายและบุตรสาวเข้าไปในเรือน เพื่อให้สามีของนางได้พูดคุยกับบิดาตามลำพัง หลังจากที่เซียวเหม่ยอิงได้พาลูก ๆ เข้าไปในเรือนแล้ว หวงหยางหมิงก็นั่งรอคนที่ก
“เจ้าคิดจะมีลูกกี่คนกัน?” องค์รัชทายาทเหลียงซินเผงอดถามสหายตนเองไม่ได้ เพราะหลังจากที่เซียวเหม่ยอิงคลอดบุตรคนแรกไปไม่ทันไร ตอนนี้สหายตัวดีของเขากำลังมีบุตรคนที่สองแล้ว “กระหม่อมเองก็ไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ เพราะเรื่องนี้กระหม่อมไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ กระหม่อมเพียงทำตามความต้องการฮูหยินตนเองเท่านั้น” คำตอ
ดวงตางามค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาหลังจากที่พักผ่อนจนเพียงพอ ทันทีที่ลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามือของนางถูกกุมเอาไว้ด้วยมือของใครอีกคน ภายในใจของนางนั้นเต็มไปด้วยกระแสความอบอุ่นที่แล่นเข้ามา“ท่านพี่”“อิงเอ๋อร์ตื่นแล้วรึ เป็นอย่างไรบ้าง ค่อย ๆ ลุกนะ” หวงหยางหมิงคประคับประคองเซียวเหม่ยอิงให้ลุกขึ้นนั่งในท่าที่สบายท
หลังจากเหตุการณ์ในตอนนั้นเซียวลี่หงได้แต่งเข้าไปในฐานะอนุภรรยาของท่านอ๋องสาม เพราะนางใช้แผนสกปรก อีกทั้งชื่อเสียงของนางไม่มีดีเลยแม้แต่น้อย ชาวบ้านต่างพูดเรื่องนี้ราวกับว่าเป็นนิทานเรื่องหนึ่งเลยก็ว่าได้ พระชายาจึงให้นางเข้ามาในฐานะอนุภรรยาเท่านั้น และหลังจากที่จัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ท่าน
ตอนนี้ผิงอันมีแต่ความกลัวเต็มไปหมด หากปากนางไม่ได้ถูกผ้ามัดเอาไว้นางก็คงพูดออกมาแล้ว ว่าแม่ทัพดูแลนางดีจริง ๆ สิ่งของเครื่องใช้เบี้ยหวัดนางก็ได้รับไม่เคยขาด แต่เพราะ...“เพราะเจ้าไม่ได้มีใจคิดดีกับข้าตั้งแต่แรก จึงได้วางแผนที่ไร้สมองแบบนั้นออกมา ข้าถามเจ้าหน่อยเถิด ทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นในจวน จะไม่