เหมือนเขาจะเข้าใจว่าชมพูรู้สึกไม่สบายที่ตรงไหน เขาเตรียมยาไว้ให้เธอแล้วรอเพียงแค่มีคนเอามาส่งเท่านั้น วันนี้ถึงอย่างไรชมพูจะอยู่กับเขาอีกทั้งวัน ตอนแรกเขาคิดว่าจะออกไปพบเพื่อน พอเจออะไรที่ถูกใจแล้วจึงพักผ่อนดีกว่า ซึ่งความจริงก็อยากพักนั่นแหละเพราะใช้พลังงานไปเยอะพอสมควรนั่นเอง
เมื่อยามาส่ง เขาให้เธอทานยาแล้วนอนพักไปก่อน ส่วนเขานั้นขอออกไปทำธุระสักครู่แล้วจะกลับมาในตอนเย็นและบอกกับเธอว่าถ้าหนีเงินที่จะได้นั้นเป็นโมฆะและชมพูจะเสียตัวฟรี มันทำให้เธอจำเป็นต้องนอนรอเขาที่นี่
เขาออกมาหาแดเนียลเจ้าของร้านนวดไทยที่เป็นที่ทำงานของชมพูนั่นเอง เขาบอกถึงเรื่องที่ได้ซื้อตัวชมพูไปเมื่อวาน น้ำตาลดูตกใจมากไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะมาเสียตัวให้นักธุรกิจคนนี้เพราะเท่าที่เคยได้ยินจากสามี เขาคนนี้เป็นคนที่ค่อนข้างอันตรายมากทีเดียว
เขาสอบถามถึงประวัติและสาเหตุที่ชมพูยอมขายตัวและมาทำงานที่นี่ น้ำตาลเล่าเท่าที่รู้ให้เขาฟังและแอบกังวลอยู่เหมือนกันว่าเพื่อนจะถูกกระทำอะไรบ้าง เพราะเขาบอกว่าตอนนี้ชมพูไม่สบายนอนรอเขาอยู่ที่โรงแรมที่เขาใช้พักในครั้งนี้
เขาพูดคุยเรื่องชมพูเสียส่วนใหญ่เรื่องกิจการนั้นเป็นเพียงส่วนเสริมแต่เมื่อเขาได้รับรู้ว่าร้านนวดที่นี่ทำกำไรไม่ธรรมดาเลยเขาเองก็สบายใจ แล้วขอตัวกลับไป
ชมพูนอนหลับเพราะฤทธิ์ยา เขาที่เดินเข้ามาเห็นเข้าจึงอดที่จะเข้าไปดูใบหน้าเนียนใสใกล้ ๆ ไม่ได้ เธอสวยและดูไร้เดียงสาดีเขาชอบ และเมื่อได้รู้ประวัติคร่าว ๆ ก็ยิ่งเห็นใจเพราะเงินที่ต้องหาให้ได้มากๆ เพราะคนเบื้องหลังที่รอคอยจากเธอแล้วก็ยิ่งรู้สึกสงสาร
เมื่อได้เวลาที่ร่างกายของชมพูได้เวลาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอมองเห็นด้านหลังของเขาที่นั่งอยู่บนโต๊ะที่วางไว้ข้างหน้าต่างเพื่อใช้เวลาทำงาน เขากำลังพูดคุยกับใครสักคน เธอจึงไม่ส่งเสียงเพียงขยับตัวเล็กน้อย ร่างกายยังคงรู้สึกเจ็บอยู่บ้าง และเมื่อเขาที่เหมือนกำลังพูดคุยกับใครบางคนและกำลังทำงานไปด้วย เหมือนรู้สึกว่ามีคนกำลังมองมาที่เขาจึงหันมามอง
“ตื่นแล้วเหรอคุณ หิวไหมผมจะสั่งอาหารมาให้”
“คือ..ไม่ต้องก็ได้ค่ะ ฉันคิดว่าคงต้องกลับแล้ว”
“อย่าเพิ่งกลับเลย คุณยังไม่ดีขึ้นหรอก”
“แต่....”
“เอาเป็นว่าทานข้าว ทานยาอีกสักมื้อก่อนแล้วค่อยกลับ”
เธอไม่สามารถปฏิเสธเขาได้เพราะร่างกายเธอก็ยังไม่ดีขึ้นจริง ๆ และหิวมากอย่างที่เขาว่าเสียด้วย เมื่ออาหารมากมายเข้ามาส่งในห้อง เธอเองยังงงว่าเขาทำได้อย่างไรที่สั่งอาหารดี และปริมาณเยอะได้ขนาดนี้
ทั้งสองทานข้าวด้วยกัน แต่ไม่ได้พูดอะไรกันมากนัก เขาบังคับให้เธอทานยาเข้าไปอีกเพื่อรักษาอาการอักเสบตามจุดที่เกิดบาดเจ็บจากเรื่องเมื่อคืน
เมื่อทานข้าวแล้ว เขาแยกตัวไปทำงานของเขาต่อผ่านแลปท๊อปเครื่องบางของเขา ปล่อยให้เธอทำธุระส่วนตัวของเธอไปจนกลับมาที่เตียงนอนอีกครั้ง เควินเหมือนกำลังประชุมผ่านโปรแกรมฮิตที่คนทำงานเขาชอบใช้กัน ผ่านไปนานมากพอสมควรเพราะชมพูหลับไปแล้ว จนกระทั่งเตียงมีการเคลื่อนไหวของคนข้าง ๆ
ไฟดับลง เขาหันมามองเธอที่เหมือนลืมตาขึ้นมามอง
“ผมทำให้ตื่นหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ ฉันตื่นเอง”
เขาเอื้อมมือมาจับที่แก้มขาว เพื่อทดสอบอุณหภูมิที่ตัวของเธอว่าลดลงแล้วหรือยัง เพราะก่อนหน้านี้เขารู้สึกว่าเป็นตัวอุ่น ๆ เหมือนเป็นไข้
“ตัวเย็นลงแล้วนี่ ไข้คงจะลดลงแล้วล่ะ”
“ค่ะ ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะ”
“ดีจัง หายแล้วแบบนี้ เวลาที่เหลือก็ควรจะทำงานต่อได้สินะ”
“นี่คุณหมายถึง....”
ยังพูดไม่จบเขาก็เข้ามาจูบหล่อนอย่างดูดดื่มทันที ก็ทั้งวันตั้งแต่กลับมาเขาอยากจะกอดหล่อนอีกสักครั้งแต่ไม่มีโอกาสเลยเพราะงานและเธอยังป่วยอยู่ แต่ตอนนี้เหมือนอาการป่วยดีขึ้นมากแล้วเขาจึงตัดสินใจทำแบบเมื่อคืนอีกครั้ง เพราะเขาต้องกลับแคนาดาด่วนกลัวว่าจะเสียดายเวลาที่ได้อยู่กับชมพูแล้ว แต่ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่ามองเธอเฉย ๆ
ร่างใหญ่ขยับตัวเข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้น จูบที่หนักหน่วงนั้นทำให้ชมพูแทบหยุดหายใจ เขาพยายามแทรกลิ้นเข้าไปเพื่อสำรวจภายในปากเล็กของหล่อน เมื่อเธอพยายามจะหายใจจึงทุบลงบนไหล่หนา เขาจึงปล่อยริมฝีปากที่เริ่มเจ่อขึ้นน้อย ๆ ให้รับอากาศเข้าปอด
เขาเริ่มไล้จมูกโด่งลงมายังลำคอระหงของเธอ ทำให้ชมพูรู้สึกขนลุกขึ้นมาเหมือนจะหนีการรุกแบบนี้ของเขา แต่เขากลับไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ ชุดที่เธอสวมอยู่นั้นเป็นของเขา และเขาจับมันถอดออกไปอย่างง่ายดายเหลือเกิน เมื่อร่างเปลือยเปล่าขาวเนียนของเธออยู่ตรงหน้า
มือหนาของเขาลูบไล้ไปตามเนื้อตัวที่เขายอมรับว่าหลงใหลอยู่ไม่น้อย เมื่อเธอเริ่มรู้สึกถึงอารมณ์บางอย่างที่เกิดขึ้น มันปั่นป่วนไปหมดทั้งอารมณ์ และร่างกายที่เริ่มบิดไปมาของเธอ และเขารู้สึกว่าชมพูกำลังยั่วยวนเขาให้ทำให้มากกว่านี้
เมื่อเขากลับไปมอบจูบที่มัวเมาให้เธอรู้สึกมึนงงจนสมองโล่ง เบลอไปหมดฝ่ามือฟอนเฟ้นไปทั่วหน้าอกอวบที่เขาชอบเพราะมันเด้งหยุ่นมือมาก และเวลามันขยายขึ้นจากเดิมที่เต็มไม้เต็มมือของเขามากขึ้น จนมันขึ้นรอยแดง เสียงครางแผ่ว ๆ จากลำคอระหงทำให้เขายิ่งเริ่มอยากทำให้มากกว่านี้แล้ว
เรียวขางามที่ตอนนี้แยกออกจากกัน เพราะมือที่กำลังซุกซนเข้าไปลูบไล้บริเวณขาด้านในของหล่อน ที่เริ่มยกชันขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ
อวัยวะบอบบางที่กำลังถูกลูบไล้เบา ๆ จุดประกายอารมณ์ให้ยิ่งเกินการควบคุมมากขึ้น เสียงยิ่งครางออกมาดังขึ้นด้วย
“อื้อ...อ๊า...เควิน...”
เขามอบจูบให้เธอหนัก ๆ อีกครั้ง และเตรียมจะเข้าไปในตัวเธอ เตรียมขยายช่องทางให้พร้อมแล้วเขาจะใช้ตัวตนของเขาเข้าไปสำรวจมันอีกครั้ง และอาจจะหลายครั้งในคืนนี้
ทั้งสองร่วมรักกันเป็นเวลายาวนาน และเสียงหอบหายใจของทั้งคู่ที่สอดประสานกันดังลั่นไปทั่วห้อง ร่างเปลือยทั้งสองร่างเสียดสีกันจนเกิดเสียง เสียงจูบที่ดังขึ้นเป็นระยะ เสียงดูดดึงร่างกายบอบบาง เสียงกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะหัวใจของทั้งสองเต้นระรัวเพราะกิจกรรมที่แสนหนักหน่วง และเร่าร้อนจนเหงื่อไหลอาบกายของทั้งสอง ร่างกายสอดประสานไปหลายต่อหลายครั้ง สำหรับเควินแล้วเขาไม่อาจหยุดความต้องการที่มีต่อเธอได้ ถ้าเขาจำเป็นต้องห่างไป แล้วชมพูต้องไปกับคนอื่นอีก เขาต้องทนไม่ได้แน่ ๆ“อ๊ะ...อ๊า...เบา ๆ มันจุก” ชมพูที่เริ่มรู้สึกว่าจังหวะของคนบนร่างเริ่มรุนแรงเกินกว่าที่เธอจะรับไหวจึงร้องเตือนเขา“ผมขอโทษ” เสียงหอบเอ่ยขอโทษแผ่วเบา เขาลดความหนักหน่วงลงแต่ยังคงโยกไปตามจังหวะที่ตัวเองเป็นคนกำหนด เธอเองก็เริ่มจะเกร็งตัว และร้องออกมาและทิ้งลงนอนหอบหายใจเบื้องล่างเขา และเขาจึงส่งจังหวะสุดท้ายอีกครั้ง สองครั้งแล้วจึงปลดปล่อยออกมาทั้งสองนอนกอดกันจนหลับไป ท่ามกลางความร้อนระอุที่ค่อย ๆ ลดอุณหภูมิลงเรื่อย ๆในตอนเช้า เขาที่รอจนชมพูตื่นขึ้นมาแล้วพาเธอมานั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน และพยายามจะพูดถึงเรื่องที่เธอขายตัวให้เขาเป
บริษัทแห่งหนึ่งที่ตอนนี้พนักงานหลายคนกำลังทำงานอย่างขมักเขม่น ชมพู หรือรมิดาที่เข้ามาทำงานที่ได้เกือบ 3 ปีแล้วเธอนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่เป็นเวลานานจนสายตาล้าไปหมด ช่วงนี้ทางบริษัทจะจัดให้คนบางกลุ่มไปทำงานในเครือบริษัทเปิดใหม่ที่จังหวัดระยองที่นั่นต้องทำในส่วนของโรงงาน จึงต้องมีกะในเวลาทำงานด้วย ทำให้ชมพูที่ตอนนี้ต้องรับจ๊อบสองที่ไม่สะดวกจึงทำให้เธอต้องขยันทำงานให้หัวหน้าเห็นว่าเธอยังมีความสามารถทำงานที่นี่ได้ดีอยู่งานพาร์ทไทม์ที่เธอไปสมัครไว้เป็นร้านอาหารย่านมหาวิทยาลัยดังแห่งหนึ่ง เป็นงานเสิร์ฟอาหารทำหลังเลิกงานไปจนถึงเที่ยงคืน ที่พักของเธอไม่ได้ไกลมากนักจึงสามารถทำได้ เหตุผลที่เธอต้องทำงานมากขนาดนั้นเพราะที่บ้านตอนนี้ต้องการเงินจำนวนมากเมื่อประมาณ 2 เดือนก่อนคุณแม่ของเธอเกิดป่วยไม่ทราบสาเหตุทำให้ไม่สามารถทำงานได้ที่บ้านของเธอในต่างจังหวัดรับซักรีดมีคุณแม่ของเธอทำเพียงคนเดียว ส่วนคุณพ่อนั้นมีงานในอู่ซ่อมรถในตัวจังหวัดรายได้ก็พอใช้ในแต่ละเดือนและเธอยังมีน้องอีก 2 คนที่กำลังเรียนหนังสืออยู่ด้วย เมื่อขาดรายได้ไปทำให้ที่บ้านก็เริ่มจะลำบากเธอจึงจำเป็นต้องส่งเงินส่วนหนึ่งกลับไปให้ท
ในห้องเช่าที่ราคาไม่ได้แพงนักของชมพู เธออยู่คนเดียวเพราะเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาหางานในกรุงเทพฯ ในแต่ละวันสิ่งที่ทำให้เธอหายเหนื่อยล้าจากการทำงานก็มีเพียงซีรี่ส์ หนัง ฟังเพลงและหนังสือนิยายที่กองกันอยู่ใกล้ๆ บริเวณที่เธอใช้นอนพักในตอนนี้เธอคิดว่าทุกอย่างที่ว่ามาไม่สามารถเยียวยาจิตใจที่อ่อนแอจนไม่มีแม้แต่แรงจะลุกเดินไปหาข้าว หาน้ำกินกันเลยทีเดียว โชคชะตาอยู่ ๆ ก็ทำให้เธอรู้สึกว่าการเกิดเป็นเธอมันช่างโชคร้ายเหลือทนจริง ๆวันนี้ทั้งวันเธอนั่งเหม่อในร้านกาแฟแล้วนั่งคิดทบทวนเรื่องราวมากมายว่าเธอจะเดินต่อไปทางไหนดี โทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นเป็นสายจากน้องของเธอที่บอกว่าแม่ต้องไปโรงพยาบาลเพื่อไปตรวจรักษาอาการป่วยและรับยาเพิ่ม ส่วนพ่อยังเดินไม่ได้ยังอยู่ในโรงพยาบาลต่อไป เธอตอบน้อง ๆ ให้สบายใจว่าจะรีบส่งเงินไปก่อนที่แม่จะต้องไปโรงพยาบาล และค่ารักษาพ่อที่ขอผ่อนชำระไว้กับโรงพยาบาลเช่นกันหลังจากนั้นน้ำตาแห่งความทุกข์ใจก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ลำพังตัวเธอเองก็คงไม่เท่าไหร่แต่ที่บ้านเองก็ยังต้องการความช่วยเหลืออย่างมากเช่นกันเธอถ่ายรูปแล้วลงในโซเชียลของตนเอง ระบายความอึดอัดลงไปไม่กี่ประโยคแล
สนามบินชายหนุ่มร่างสูง ผิวขาวใส่แว่นตากันแดดเดินลากกระเป๋าเดินทางออกยังรถที่มีคนมาจอดรอรับหน้าสนามบิน เขาคือเควิน นักธุรกิจหนุ่มที่ทำธุรกิจแทบจะทุกวงการที่พอจะลงทุนไปแล้วเขาพอจะได้กำไรกลับมาบ้าง เขามีคอนเนคชั่นมากมายอยู่ทั่วโลก เขาชอบเรียนรู้ไปในทุก ๆ อย่างทำให้ความเสี่ยงค่อนข้างมากแต่เขาก็ไม่ได้แคร์กล้าได้กล้าเสียจนบางครั้ง ครอบครัวก็ไม่พอใจแต่ตอนนี้เขาอยู่ตัวแล้ว ถึงแม้บางตัวเขาต้องทิ้งเงินลงทุนไป แต่บางอย่างก็ได้กลับมาจนทุกวันนี้เขาแทบไม่มีเวลาพักผ่อนแบบจริงจังเสียที บินไปบินมาทั่วโลก และครั้งนี้เขามาดูบริษัทที่ร่วมลงทุนกับเพื่อนไว้ แล้วยังมีร้านนวดที่ลงหุ้นไปเล่น ๆ ไม่ได้คิดว่าจะได้อะไรกลับมาแต่มันก็เป็นธุรกิจที่ดีอยู่มากเหมือนกันเควินเป็นลูกครึ่งไทย อเมริกันแต่เขากลับมีใบหน้าคมคายไปทางแขกขาวมากกว่าเพราะญาติทางพ่อมีเชื้อสายมาจากแถบนั้น ส่วนคุณแม่เป็นคนไทยระดับไฮโซตระกูลดังเลยทีเดียวแต่ตอนนี้เขาคงไม่มีใครรับเข้าตระกูลหรอกเพราะงานที่ทำนั้นค่อนข้างล้างผลาญมากกว่าได้กำไรแต่เขาก็ยังทำมันไปเรื่อย ๆ เขาเดินทางโดยรถลีมูซีนมายังโรงแรมหรูในพัทยา พักผ่อนอยู่สักครู่ก็ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯ
เขาที่เฝ้ามองพฤติกรรมของเธออยู่อย่างมีความสุข เขารู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่ที่เธอเรียกเรทราคาที่สูงมากนั่นแล้ว เขารู้ว่านี่อาจจะเป็นครั้งแรกหรือไม่ก็ไม่น่าจะเกินสามครั้งของเธอหรอก ใครใช้ให้เขารู้สึกถูกใจหล่อนล่ะ ถ้าไม่เพราะพอใจเป็นการส่วนตัวเขาคงไม่ยอมจ่ายและไม่พามาที่นี่หรอกเขาอาจจะเป็นพวกชอบคนสวยนั่นแหละ รอยยิ้มนั้นไม่ได้เป็นรอยยิ้มที่กว้างแบบมีความสุขที่ออกมาจากเธอคนนั้น เขาเหมือนจะรับรู้ได้ถึงความหม่นเศร้าที่มันออกมาจากแววตานั่น อยากสอบถามแต่เพราะเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ถ้าวันนี้เรื่องราวทุกอย่างจะดำเนินไปแล้วเขาไม่ได้ติดใจอะไรก็จบเพียงเท่านี้ร่างกายกำยำของเควินนอนลงบนเตียงกว้างและแสนนุ่มของเขา หญิงสาวที่ต้องทำงานต่อไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ นั้นมือไม้เริ่มสั่นเพราะเธอไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นนับจากนี้บ้าง เขาที่ใช้สายตาที่ค่อนข้างหวานเชื่อมมองมาที่เธอ และกำลังคิดว่าจะจัดการกับเธอตอนไหนดี ทั้งที่ก็รู้ชะตากรรมของตัวเองแต่มันก็อดที่จะกลัวไม่ได้จริง ๆ“เรทราคานี้ได้ทั้งคืนหรือเปล่า” เขาแกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ เพราะถ้าจะแพงได้ขนาดนี้เขาคงไม่ยอมปล่อยออกไปก่อนแน่นอนชมพูปากคอสั่นไปหมดแล้วจะ
ร่างนุ่มนิ่มของชมพูที่อยู่อ้อมกอดของเขานั้น เริ่มมีอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นเพราะความตื่นเต้น กลิ่นกายจากการอาบน้ำและผสมกับกลิ่นจำเพาะตัวของแต่ละบุคคลหรืออาจะเรียกได้ว่ามันคือฟีโรโมนที่ออกมาเพื่อเรียกหาคู่ที่จะชื่นชอบกับกลิ่นของคู่ตนเองเขาที่เริ่มดมอย่างละเมียดละมัยก่อนจะรุกเร้าอย่างรุนแรงเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะตกใจกับความหื่นกระหายของเขา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันทั้งที่ถ้ากิจกรรมพวกนี้จบลงแล้ว เขาต้องจ่ายเงินให้หล่อน ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่จำเป็นต้องระวังอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เขากลับเลือกความนุ่มนวลให้เธอไม่กลัว และตกใจจนเกินไปใบหน้าหวานที่ถือได้ว่างามล้ำนั้นขึ้นสีระเรื่อดูน่ารัก จนเขาอดใจไม่ไหวก้มลงไปจูบบนแก้มซ้ายขวาและริมฝีปากอวบอิ่ม เริ่มจากค่อย ๆ จูบเพื่อสร้างความคุ้นเคย จนเธอเผลอเผยอปากออกน้อย ๆ เขาจึงเริ่มใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มนั้นได้มากขึ้นลิ้นเล็กที่รู้สึกตกใจนั้นไม่กล้าตอบสนองเขา จนถูกกระตุ้นด้วยจูบหนักหน่วงจนทำให้ความรู้สึกของตนเองเริ่มจะเคลิบเคลิ้มตามไปกับการกระทำของเขาด้วยจึงตอบสนองลิ้นร้อนของเขากลับไปบ้าง เมื่อจูบที่ทั้งสองแลกให้กันเริ่มรุนแรงมากขึ้น เขาเองไม่ย
ร่างกายสองคนเริ่มสอดประสานกันจนเป็นหนึ่งเดียวได้ กายหนาและกายบางบดเบียดเสียดสี เสียงส่วนเชื่อมต่อที่เริ่มเข้ากันได้ในที่สุดขยับเข้าออกได้ดีมากขึ้นแล้ว ทำให้ตอนนี้ทั่วทั้งห้องพักแห่งนี้มีเสียงคนของคนที่สอดประสานกันไป ร่างหนาที่ตอนแรกยังกังวลว่าคนตัวเล็กกว่าจะเจ็บปวดกับการร่วมรักครั้งนี้จนเกินไป แต่เมื่ออารมณ์ดิบได้ถูกปลุกขึ้นแล้ว เขาลืมไปเสียสิ้นว่าเขาจะทะนุถนอมเธอเอาไว้ก่อน เพราะร่างกายของคใต้ร่างนั้นเย้ายวนอารมณ์เขามาก จนไม่อาจจะอ่อนโยนได้ในตอนนี้เสียงของเหลวที่ออกมาสร้างเสียงเสียดสีที่ชื้นแฉะเกิดขึ้น สะโพกที่กระทบกันอย่างแรงก่อเกิดเสียง พั่บ ๆ แบบที่ใครได้ยินก็คงจะอดหน้าแดง เสียววูบวาบไม่ได้ แถมด้วยเสียงครางเครือของหญิงสาวที่หวิวจนปานจะขาดใจ ร่างกายบิดเร่าเกร็งขึ้นมาและเปล่งเสียงร้องยาวทำให้อีกฝ่ายรับรู้ว่า หญิงสาวถึงจุดสูงสุดอีกครั้งแล้ว เหลือเพียงเขาที่ยังไปไม่ถึงสักรอบเดียว เหตุเพราะเขาอยากเล่นสนุกกับเธอไปนาน ๆ ให้เหมาะสมกับเงินที่จะเสียให้ แต่แรงบีบรัดตุบ ๆ ภายในนั้นเป็นตัวเร่งให้เขาต้องปลดปล่อยออกมา ภายในการขยับอีกไม่กี่ครั้งทั้งสองนอนกอดกันแน่น ร่างหญิงสาวกอดเขาไว้แน่นเมื่อร
ทั้งสองร่วมรักกันเป็นเวลายาวนาน และเสียงหอบหายใจของทั้งคู่ที่สอดประสานกันดังลั่นไปทั่วห้อง ร่างเปลือยทั้งสองร่างเสียดสีกันจนเกิดเสียง เสียงจูบที่ดังขึ้นเป็นระยะ เสียงดูดดึงร่างกายบอบบาง เสียงกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะหัวใจของทั้งสองเต้นระรัวเพราะกิจกรรมที่แสนหนักหน่วง และเร่าร้อนจนเหงื่อไหลอาบกายของทั้งสอง ร่างกายสอดประสานไปหลายต่อหลายครั้ง สำหรับเควินแล้วเขาไม่อาจหยุดความต้องการที่มีต่อเธอได้ ถ้าเขาจำเป็นต้องห่างไป แล้วชมพูต้องไปกับคนอื่นอีก เขาต้องทนไม่ได้แน่ ๆ“อ๊ะ...อ๊า...เบา ๆ มันจุก” ชมพูที่เริ่มรู้สึกว่าจังหวะของคนบนร่างเริ่มรุนแรงเกินกว่าที่เธอจะรับไหวจึงร้องเตือนเขา“ผมขอโทษ” เสียงหอบเอ่ยขอโทษแผ่วเบา เขาลดความหนักหน่วงลงแต่ยังคงโยกไปตามจังหวะที่ตัวเองเป็นคนกำหนด เธอเองก็เริ่มจะเกร็งตัว และร้องออกมาและทิ้งลงนอนหอบหายใจเบื้องล่างเขา และเขาจึงส่งจังหวะสุดท้ายอีกครั้ง สองครั้งแล้วจึงปลดปล่อยออกมาทั้งสองนอนกอดกันจนหลับไป ท่ามกลางความร้อนระอุที่ค่อย ๆ ลดอุณหภูมิลงเรื่อย ๆในตอนเช้า เขาที่รอจนชมพูตื่นขึ้นมาแล้วพาเธอมานั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน และพยายามจะพูดถึงเรื่องที่เธอขายตัวให้เขาเป
เหมือนเขาจะเข้าใจว่าชมพูรู้สึกไม่สบายที่ตรงไหน เขาเตรียมยาไว้ให้เธอแล้วรอเพียงแค่มีคนเอามาส่งเท่านั้น วันนี้ถึงอย่างไรชมพูจะอยู่กับเขาอีกทั้งวัน ตอนแรกเขาคิดว่าจะออกไปพบเพื่อน พอเจออะไรที่ถูกใจแล้วจึงพักผ่อนดีกว่า ซึ่งความจริงก็อยากพักนั่นแหละเพราะใช้พลังงานไปเยอะพอสมควรนั่นเองเมื่อยามาส่ง เขาให้เธอทานยาแล้วนอนพักไปก่อน ส่วนเขานั้นขอออกไปทำธุระสักครู่แล้วจะกลับมาในตอนเย็นและบอกกับเธอว่าถ้าหนีเงินที่จะได้นั้นเป็นโมฆะและชมพูจะเสียตัวฟรี มันทำให้เธอจำเป็นต้องนอนรอเขาที่นี่เขาออกมาหาแดเนียลเจ้าของร้านนวดไทยที่เป็นที่ทำงานของชมพูนั่นเอง เขาบอกถึงเรื่องที่ได้ซื้อตัวชมพูไปเมื่อวาน น้ำตาลดูตกใจมากไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะมาเสียตัวให้นักธุรกิจคนนี้เพราะเท่าที่เคยได้ยินจากสามี เขาคนนี้เป็นคนที่ค่อนข้างอันตรายมากทีเดียวเขาสอบถามถึงประวัติและสาเหตุที่ชมพูยอมขายตัวและมาทำงานที่นี่ น้ำตาลเล่าเท่าที่รู้ให้เขาฟังและแอบกังวลอยู่เหมือนกันว่าเพื่อนจะถูกกระทำอะไรบ้าง เพราะเขาบอกว่าตอนนี้ชมพูไม่สบายนอนรอเขาอยู่ที่โรงแรมที่เขาใช้พักในครั้งนี้เขาพูดคุยเรื่องชมพูเสียส่วนใหญ่เรื่องกิจการนั้นเป็นเพียงส่วนเสร
ร่างกายสองคนเริ่มสอดประสานกันจนเป็นหนึ่งเดียวได้ กายหนาและกายบางบดเบียดเสียดสี เสียงส่วนเชื่อมต่อที่เริ่มเข้ากันได้ในที่สุดขยับเข้าออกได้ดีมากขึ้นแล้ว ทำให้ตอนนี้ทั่วทั้งห้องพักแห่งนี้มีเสียงคนของคนที่สอดประสานกันไป ร่างหนาที่ตอนแรกยังกังวลว่าคนตัวเล็กกว่าจะเจ็บปวดกับการร่วมรักครั้งนี้จนเกินไป แต่เมื่ออารมณ์ดิบได้ถูกปลุกขึ้นแล้ว เขาลืมไปเสียสิ้นว่าเขาจะทะนุถนอมเธอเอาไว้ก่อน เพราะร่างกายของคใต้ร่างนั้นเย้ายวนอารมณ์เขามาก จนไม่อาจจะอ่อนโยนได้ในตอนนี้เสียงของเหลวที่ออกมาสร้างเสียงเสียดสีที่ชื้นแฉะเกิดขึ้น สะโพกที่กระทบกันอย่างแรงก่อเกิดเสียง พั่บ ๆ แบบที่ใครได้ยินก็คงจะอดหน้าแดง เสียววูบวาบไม่ได้ แถมด้วยเสียงครางเครือของหญิงสาวที่หวิวจนปานจะขาดใจ ร่างกายบิดเร่าเกร็งขึ้นมาและเปล่งเสียงร้องยาวทำให้อีกฝ่ายรับรู้ว่า หญิงสาวถึงจุดสูงสุดอีกครั้งแล้ว เหลือเพียงเขาที่ยังไปไม่ถึงสักรอบเดียว เหตุเพราะเขาอยากเล่นสนุกกับเธอไปนาน ๆ ให้เหมาะสมกับเงินที่จะเสียให้ แต่แรงบีบรัดตุบ ๆ ภายในนั้นเป็นตัวเร่งให้เขาต้องปลดปล่อยออกมา ภายในการขยับอีกไม่กี่ครั้งทั้งสองนอนกอดกันแน่น ร่างหญิงสาวกอดเขาไว้แน่นเมื่อร
ร่างนุ่มนิ่มของชมพูที่อยู่อ้อมกอดของเขานั้น เริ่มมีอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นเพราะความตื่นเต้น กลิ่นกายจากการอาบน้ำและผสมกับกลิ่นจำเพาะตัวของแต่ละบุคคลหรืออาจะเรียกได้ว่ามันคือฟีโรโมนที่ออกมาเพื่อเรียกหาคู่ที่จะชื่นชอบกับกลิ่นของคู่ตนเองเขาที่เริ่มดมอย่างละเมียดละมัยก่อนจะรุกเร้าอย่างรุนแรงเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะตกใจกับความหื่นกระหายของเขา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันทั้งที่ถ้ากิจกรรมพวกนี้จบลงแล้ว เขาต้องจ่ายเงินให้หล่อน ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่จำเป็นต้องระวังอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เขากลับเลือกความนุ่มนวลให้เธอไม่กลัว และตกใจจนเกินไปใบหน้าหวานที่ถือได้ว่างามล้ำนั้นขึ้นสีระเรื่อดูน่ารัก จนเขาอดใจไม่ไหวก้มลงไปจูบบนแก้มซ้ายขวาและริมฝีปากอวบอิ่ม เริ่มจากค่อย ๆ จูบเพื่อสร้างความคุ้นเคย จนเธอเผลอเผยอปากออกน้อย ๆ เขาจึงเริ่มใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มนั้นได้มากขึ้นลิ้นเล็กที่รู้สึกตกใจนั้นไม่กล้าตอบสนองเขา จนถูกกระตุ้นด้วยจูบหนักหน่วงจนทำให้ความรู้สึกของตนเองเริ่มจะเคลิบเคลิ้มตามไปกับการกระทำของเขาด้วยจึงตอบสนองลิ้นร้อนของเขากลับไปบ้าง เมื่อจูบที่ทั้งสองแลกให้กันเริ่มรุนแรงมากขึ้น เขาเองไม่ย
เขาที่เฝ้ามองพฤติกรรมของเธออยู่อย่างมีความสุข เขารู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่ที่เธอเรียกเรทราคาที่สูงมากนั่นแล้ว เขารู้ว่านี่อาจจะเป็นครั้งแรกหรือไม่ก็ไม่น่าจะเกินสามครั้งของเธอหรอก ใครใช้ให้เขารู้สึกถูกใจหล่อนล่ะ ถ้าไม่เพราะพอใจเป็นการส่วนตัวเขาคงไม่ยอมจ่ายและไม่พามาที่นี่หรอกเขาอาจจะเป็นพวกชอบคนสวยนั่นแหละ รอยยิ้มนั้นไม่ได้เป็นรอยยิ้มที่กว้างแบบมีความสุขที่ออกมาจากเธอคนนั้น เขาเหมือนจะรับรู้ได้ถึงความหม่นเศร้าที่มันออกมาจากแววตานั่น อยากสอบถามแต่เพราะเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ถ้าวันนี้เรื่องราวทุกอย่างจะดำเนินไปแล้วเขาไม่ได้ติดใจอะไรก็จบเพียงเท่านี้ร่างกายกำยำของเควินนอนลงบนเตียงกว้างและแสนนุ่มของเขา หญิงสาวที่ต้องทำงานต่อไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ นั้นมือไม้เริ่มสั่นเพราะเธอไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นนับจากนี้บ้าง เขาที่ใช้สายตาที่ค่อนข้างหวานเชื่อมมองมาที่เธอ และกำลังคิดว่าจะจัดการกับเธอตอนไหนดี ทั้งที่ก็รู้ชะตากรรมของตัวเองแต่มันก็อดที่จะกลัวไม่ได้จริง ๆ“เรทราคานี้ได้ทั้งคืนหรือเปล่า” เขาแกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ เพราะถ้าจะแพงได้ขนาดนี้เขาคงไม่ยอมปล่อยออกไปก่อนแน่นอนชมพูปากคอสั่นไปหมดแล้วจะ
สนามบินชายหนุ่มร่างสูง ผิวขาวใส่แว่นตากันแดดเดินลากกระเป๋าเดินทางออกยังรถที่มีคนมาจอดรอรับหน้าสนามบิน เขาคือเควิน นักธุรกิจหนุ่มที่ทำธุรกิจแทบจะทุกวงการที่พอจะลงทุนไปแล้วเขาพอจะได้กำไรกลับมาบ้าง เขามีคอนเนคชั่นมากมายอยู่ทั่วโลก เขาชอบเรียนรู้ไปในทุก ๆ อย่างทำให้ความเสี่ยงค่อนข้างมากแต่เขาก็ไม่ได้แคร์กล้าได้กล้าเสียจนบางครั้ง ครอบครัวก็ไม่พอใจแต่ตอนนี้เขาอยู่ตัวแล้ว ถึงแม้บางตัวเขาต้องทิ้งเงินลงทุนไป แต่บางอย่างก็ได้กลับมาจนทุกวันนี้เขาแทบไม่มีเวลาพักผ่อนแบบจริงจังเสียที บินไปบินมาทั่วโลก และครั้งนี้เขามาดูบริษัทที่ร่วมลงทุนกับเพื่อนไว้ แล้วยังมีร้านนวดที่ลงหุ้นไปเล่น ๆ ไม่ได้คิดว่าจะได้อะไรกลับมาแต่มันก็เป็นธุรกิจที่ดีอยู่มากเหมือนกันเควินเป็นลูกครึ่งไทย อเมริกันแต่เขากลับมีใบหน้าคมคายไปทางแขกขาวมากกว่าเพราะญาติทางพ่อมีเชื้อสายมาจากแถบนั้น ส่วนคุณแม่เป็นคนไทยระดับไฮโซตระกูลดังเลยทีเดียวแต่ตอนนี้เขาคงไม่มีใครรับเข้าตระกูลหรอกเพราะงานที่ทำนั้นค่อนข้างล้างผลาญมากกว่าได้กำไรแต่เขาก็ยังทำมันไปเรื่อย ๆ เขาเดินทางโดยรถลีมูซีนมายังโรงแรมหรูในพัทยา พักผ่อนอยู่สักครู่ก็ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯ
ในห้องเช่าที่ราคาไม่ได้แพงนักของชมพู เธออยู่คนเดียวเพราะเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาหางานในกรุงเทพฯ ในแต่ละวันสิ่งที่ทำให้เธอหายเหนื่อยล้าจากการทำงานก็มีเพียงซีรี่ส์ หนัง ฟังเพลงและหนังสือนิยายที่กองกันอยู่ใกล้ๆ บริเวณที่เธอใช้นอนพักในตอนนี้เธอคิดว่าทุกอย่างที่ว่ามาไม่สามารถเยียวยาจิตใจที่อ่อนแอจนไม่มีแม้แต่แรงจะลุกเดินไปหาข้าว หาน้ำกินกันเลยทีเดียว โชคชะตาอยู่ ๆ ก็ทำให้เธอรู้สึกว่าการเกิดเป็นเธอมันช่างโชคร้ายเหลือทนจริง ๆวันนี้ทั้งวันเธอนั่งเหม่อในร้านกาแฟแล้วนั่งคิดทบทวนเรื่องราวมากมายว่าเธอจะเดินต่อไปทางไหนดี โทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นเป็นสายจากน้องของเธอที่บอกว่าแม่ต้องไปโรงพยาบาลเพื่อไปตรวจรักษาอาการป่วยและรับยาเพิ่ม ส่วนพ่อยังเดินไม่ได้ยังอยู่ในโรงพยาบาลต่อไป เธอตอบน้อง ๆ ให้สบายใจว่าจะรีบส่งเงินไปก่อนที่แม่จะต้องไปโรงพยาบาล และค่ารักษาพ่อที่ขอผ่อนชำระไว้กับโรงพยาบาลเช่นกันหลังจากนั้นน้ำตาแห่งความทุกข์ใจก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ลำพังตัวเธอเองก็คงไม่เท่าไหร่แต่ที่บ้านเองก็ยังต้องการความช่วยเหลืออย่างมากเช่นกันเธอถ่ายรูปแล้วลงในโซเชียลของตนเอง ระบายความอึดอัดลงไปไม่กี่ประโยคแล
บริษัทแห่งหนึ่งที่ตอนนี้พนักงานหลายคนกำลังทำงานอย่างขมักเขม่น ชมพู หรือรมิดาที่เข้ามาทำงานที่ได้เกือบ 3 ปีแล้วเธอนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่เป็นเวลานานจนสายตาล้าไปหมด ช่วงนี้ทางบริษัทจะจัดให้คนบางกลุ่มไปทำงานในเครือบริษัทเปิดใหม่ที่จังหวัดระยองที่นั่นต้องทำในส่วนของโรงงาน จึงต้องมีกะในเวลาทำงานด้วย ทำให้ชมพูที่ตอนนี้ต้องรับจ๊อบสองที่ไม่สะดวกจึงทำให้เธอต้องขยันทำงานให้หัวหน้าเห็นว่าเธอยังมีความสามารถทำงานที่นี่ได้ดีอยู่งานพาร์ทไทม์ที่เธอไปสมัครไว้เป็นร้านอาหารย่านมหาวิทยาลัยดังแห่งหนึ่ง เป็นงานเสิร์ฟอาหารทำหลังเลิกงานไปจนถึงเที่ยงคืน ที่พักของเธอไม่ได้ไกลมากนักจึงสามารถทำได้ เหตุผลที่เธอต้องทำงานมากขนาดนั้นเพราะที่บ้านตอนนี้ต้องการเงินจำนวนมากเมื่อประมาณ 2 เดือนก่อนคุณแม่ของเธอเกิดป่วยไม่ทราบสาเหตุทำให้ไม่สามารถทำงานได้ที่บ้านของเธอในต่างจังหวัดรับซักรีดมีคุณแม่ของเธอทำเพียงคนเดียว ส่วนคุณพ่อนั้นมีงานในอู่ซ่อมรถในตัวจังหวัดรายได้ก็พอใช้ในแต่ละเดือนและเธอยังมีน้องอีก 2 คนที่กำลังเรียนหนังสืออยู่ด้วย เมื่อขาดรายได้ไปทำให้ที่บ้านก็เริ่มจะลำบากเธอจึงจำเป็นต้องส่งเงินส่วนหนึ่งกลับไปให้ท