บทที่ 92

"นายสองคนไปกับนายน้อยหลินเถอะ!" เซียวพ่อจวิน ก็พูดเช่นกัน

หลินตงขับรถเมอร์เซเดสเบนซ์บิ๊กจีพาทั้งสองคนไปที่ฟู่ลี่จินซา

จากนั้นให้พวกเขาขับบิ๊กจี และหลินตงก็ขับบูกาตินำหน้า

เมื่อคืนเซียวพ่อจวินได้รับบาดเจ็บและขับรถไม่ได้ เขาจึงทิ้งบูกาติไว้ที่นี่

ในรถเบนซ์ เว่ยโหย่งขับรถและตามหลินตงอย่างมั่นคง

สำหรับทหารรับจ้างเหล่านี้ซึ่งทำงานในต่างประเทศมาหลายปี การขับรถถือเป็นพื้นฐานที่สุด ไม่ต้องพูดถึงรถยนต์ แม้แต่รถถังก็สามารถขับได้

"กั๋วปิง ดูเหมือนว่าครั้งนี้หัวหน้าตามถูกคนแล้ว นายน้อยหลินเป็นนายของที่ร่ำรวยแน่นอน เขาขับรถคันนั้นประมาณหลายสิบล้าน แถมยังดีต่อคนด้วย ยังส่งของกินให้หัวหน้าเองด้วย" เว่ยโหย่งที่กําลังขับรถอยู่กล่าว

"อืม! เราต้องประพฤติตัวให้ดีและไม่ทำให้หัวหน้าขายหน้า" หยูกั๋วปิงตอบ

"แน่นอน!"

หลินตงพาทั้งสองคนไปที่โรงแรมโกลเด้นลิฟ

หยูกั๋วปิงและเว่ยโหย่งตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นโรงแรมที่ตกแต่งอย่างหรูหราเช่นนี้

แม้ว่าทั้งสองคนจะอยู่ต่างประเทศมาหลายปีแล้ว แต่ทั้งคู่อยู่ในประเทศที่เสียหายจากสงคราม และไม่มีทางที่พวกเขาจะพบสถานที่ดี ๆ เช่นนี้ได้

"เอ่อ! นายน้อยหลิน เราหาที่กินก็ได้ ไ