เหล่านี้เป็นความหวังของครอบครัวที่จะขยายพันธุ์ ทายาทสายตรงของตระกูล เป็นไปไม่ได้ที่จะทอดทิ้งในขณะเดียวกัน ทีมใหญ่ยังต้องกังวลว่าจะตกเป็นเป้าหมายและถูกต้าเซี่ยไล่ล่าต้องรอบคอบถึงจะได้ดังนั้นความเร็วจึงช้ามากหากเป็นเพียงนักรบชั้นยอดของตระกูลอย่างเดียว จริง ๆ แล้วอยากออกจากต้าเซี่ยนั้นง่ายมากแค่ทำให้เป็นศูนย์และแยกย้ายกันไปต้าเซี่ยไม่มีกำลังมากพอที่จะไล่ล่าพวกเขา"หัวหน้าตระกูลถัง ผู้อาวุโสตระกูลถัง เหลือเวลาอีกสามวัน เราก็สามารถออกจากต้าเซี่ยได้แล้ว ไม่น่าจะมีใครตามมาแล้ว ดูเหมือนว่าต้าเซี่ยยังไม่พบเรา หลายวันมานี้ผมนอนหลับไม่สนิทเลย ระมัดระวังตลอดเวลา ในที่สุดผมก็สามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอกได้แล้ว"ระหว่างพักผ่อน เห้อชิวฉือที่อยู่ในระดับเทพช่วงปลายซึ่งเป็นเจ้าสำนักนิกายซิงซู่ กล่าวกับชายวัยกลางคนและชายชราคนหนึ่งสองคนที่อยู่ตรงข้ามเขาก็คือผู้ที่อยู่ในระดับเทพช่วงปลายของตระกูลถังถังเฉิงหัวหน้าตระกูลถังและถังเทียนเหลยผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลถัง"เจ้าสำนักเห้อ ยังประมาทไปได้ สองจุดสูงสุดระดับเทพของต้าเซี่ย คนไหนมาก็ทำลายกองทัพของเราได้ หลังจากออกจากดินแดนต้าเซี่ยอย่างสมบูรณ
"ใคร???"ถังเฉิงตกใจและรีบลุกขึ้นถามเห้อชิวฉือและถังเทียนเหลยก็ยืนขึ้นอย่างประหม่าและมองหาแหล่งที่มาของเสียงทันทีหลังจากนั้น ผู้คนหลายร้อยคนในที่เกิดเหตุก็ยืนขึ้น สีหน้าก็ตื่นตระหนกเล็กน้อยพวกเขาทุกคนรู้ว่าตัวเองกำลังหลบหนีอยู่ตอนนี้กลัวว่าจะเป็นคนของต้าเซี่ยตามมาทัน"หลินตง กัปตันทีมวินัยต้าเซี่ย มาพิพากษาพวกนาย" หลินตงปรากฏตัวขึ้นกิ่งไม้ขนาดใหญ่และกล่าวพวกถังเฉิงสามคนกลับไม่สนใจหลินตงยังค้นหาอะไรต่อไปพวกเขารู้จักหลินตงกัปตันทีมวินัยที่จัดตั้งขึ้นใหม่ของต้าเซี่ยแค่ระดับเทพช่วงต้นเท่านั้นที่นี่มีคนมากมายที่สามารถเอาชนะหลินตงได้ต้องการที่จะพิพากษาพวกเขาหลินตงยังไม่มีคุณสมบัติพอต้องมีคนอื่นตามมาด้วยพวกเขาต้องการมองตามหาคนอื่นดูว่าเป็นใครขอแค่ไม่ใช่หนึ่งในสองจุดสูงสุดของระดับเทพก็พอใครมาก็ไม่กลัวแต่หาอยู่นานไม่มีร่องรอยของคนอื่นนอกจากหลินตงกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือหลินตงมาคนเดียว?พวกเขาไม่เชื่อระดับเทพช่วงต้นคนหนึ่งจะมาตัดสินพวกเขาสองกองกำลังใหญ่ย่างตระกูลถังและพันธมิตรซิงซู่?คนอื่นก็ไม่ต้องพูดเลยระดับเทพช่วงปลายอย่างพวกเขาสามคน คนใดคนหนึ่งก็ส
"แบบนี้นี่แหละ!!! เอาคำพูดของฉันกลับไปบอกซ่งซือหมิน เขารู้วิธีเลือก นายไปได้แล้ว" ถังเฉิงโบกมือแล้วพูด"พวกนายทั้งหมดมีความหมายเดียวกันใช่ไหม? ตราบใดที่ฉันไม่ฆ่าพวกนายให้เกลี้ยง พวกนายจะซ่อนตัวอยู่ในความมืดและโจมตีคนธรรมดาของต้าเซี่ย? ทำให้ต้าเซี่ยไม่มีวันสงบสุข!" หลินตงมองไปที่คนอื่น ๆ อีกหลายร้อยคนและถาม"สิ่งที่หัวหน้าตระกูลพูดแสดงถึงความหมายของตระกูลถังทั้งหมดของเรา ตระกูลถังของเราไม่มีคนขี้ขลาด ตราบใดที่ต้าเซี่ยกล้าไล่ล่าพวกเรา แม้ว่าเหลืออยู่คนเดียว พวกเราก็จะแก้แค้นต้าเซี่ย สู้พวกนายไม่ได้ พวกเราก็จะฆ่าคนธรรมดา" หนึ่งในระดับเทพช่วงกลางของตระกูลถังออกมาพูด"ใช่!!! พวกเราสนับสนุนหัวหน้าตระกูล""สนับสนุนตระกูล!!!"ทุกคนในตระกูลถังตะโกนเสียงดัง"พันธมิตรซิงซู่แล้วพวกคุณล่ะ? หมายความว่าไง?" หลินตงถามอีกครั้ง"ในเมื่อร่วมมือกันแล้ว พวกเราก็ย่อมเดินหน้าถอยหลังร่วมกับตระกูลถัง" เห้อชิวฉือกล่าว"สนับสนุนเจ้าสำนัก!!!""สนับสนุนพันธมิตร!!!"คนของพันธมิตรซิงซู่ก็ตะโกนพร้อมกัน"เข้าใจแล้ว!!!" หลินตงพยักหน้าและพูด"เข้าใจแล้วก็รีบไสหัวไปซะ! ไม่งั้นถ้าฉันเปลี่ยนใจ นายก็จะไปไม่ได้แล
หลินตงไม่ได้พูดอะไรเขาหันไปมองหญิงสาวเจ็ดแปดคนในฝูงชนเขาสังเกตเห็นพวกเธอตั้งแต่แรกแล้วดังนั้นจึงควบคุมแรงกดดันไม่ให้มีผลกับพวกเธอเห็นแต่ผู้หญิงเหล่านี้ตาเหม่อลอย เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งเห็นได้ชัดว่าถูกทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรงและถูกล่วงเกินร่างกายคาดว่าน่าจะเป็นคนในหมู่บ้านดังกล่าวเดิมมีชีวิตที่สงบสุขและมีความสุข กลับถูกทำลายโดยขยะพวกนี้ ครอบครัวที่มีความสุข ถูกทำให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ บ้านแตกสาแหรกขาดด้วยความโกรธ พลังจิตวิญญาณของหลินตงจึงระเบิดออกมาอย่างสุดขีดและคำรามเสียงดัง"คุกเข่าลง!!!""ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!!!!!"คนที่พอทนได้บางคนทนไม่ไหวอีกต่อไป ถูกครอบงำล้มอยู่บนพื้นทันที อวัยวะภายในแตกเป็นเสี่ยง ๆ และเลือดออกเจ็ดทวารตายสองกองกำลังใหญ่มีคนในทีมจำนวนหลายร้อยคนวันนี้เหลือเพียงยี่สิบสามสิบคนที่ยังมีชีวิตอยู่ในขณะนี้คนทั้งหมดก็คุกเข่าลงบนพื้น มองดูหลินตงที่กำลังโกรธ หนาวสั่นและหวาดกลัวพวกถังเฉิงสามระดับเทพช่วงปลายคิดยังไงก็ไม่เข้าใจความแตกต่างระหว่างระดับเทพช่วงปลายกับจุดสูงสุดของระดับเทพใหญ่มากจริงๆทั้งๆ ที่หลินตงอยู่ในจุดสูงสุดของระดับเทพเท่านั้นแม้จะสูงกว่าพ
เข็มเงินพิเศษห้าสิบสี่อันมาถึงหน้าหลินตงทันทีปิดล้อมทุกทิศทางในเวลาเดียวกันเห้อชิวฉือก็ปรากฏตัวที่เหนือหัวหลินตงด้วยสวมถุงมือชกไปที่หัวของหลินตงด้วยหมัดในการโจมตีครั้งนี้เห้อชิวฉือก็ได้ใช้พลังทั้งหมดเหมือนกันเผชิญหน้ากับคนที่แข็งแกร่งที่สุดในจุดสูงสุดของระดับเทพเขาไม่สามารถสงวนไว้ได้แม้แต่น้อยความร่วมมือของทั้งสามคนเรียกได้ว่าราบรื่นมากทางเดียวที่หลินตงจะหลบหนีได้คือใต้ดินน่าเสียดายที่เขาไม่มีความสามารถในการหลบหนีเห็นว่าการโจมตีของตระกูลถังกำลังจะโดนหลินตงแล้ว ถึงขอบเสื้อของหลินตงแล้วหมัดของเห้อชิวฉือได้สัมผัสผมของหลินตงแล้วด้วยเช่นกันทั้งสามมีสีหน้าดีใจนี่จะสำเร็จแล้วเหรอ?จุดสูงสุดของระดับเทพก็แค่นี้เองเหรอโมเมนตัมดูน่ากลัวที่จริงแล้วก็แค่นั้นทุกคนล้วนมีเลือดเนื้อแม้ร่างกายจะแข็งแกร่งแต่ก็มีขีดจำกัดเป็นไปไม่ได้ที่ผู้แข็งแกร่งในจุดสูงสุดของระดับเทพก็จะฟันแทงไม่เข้าการทำลายส่วนสำคัญอย่างหัวใจและศีรษะก็ต้องตายเหมือนกันแค่ฆ่าหลินตงไว้ที่นี่พวกเขาสามารถคุยโวไปได้ตลอดชีวิตสามระดับเทพช่วงปลายร่วมมือกันเพื่อฆ่าผู้แข็งแกร่งที่สุดคนหนึ่งที่อยู่ในจ
ตอนที่สามระดับเทพช่วงปลายโจมตีหลินตงเมื่อกี้ จริง ๆ แล้วหลินตงก็ไม่ได้อยู่ในขอบเขตของการโจมตีของทั้งสามคนแล้ว!เพียงแต่ความเร็วของเขาเร็วมากทิ้งร่องรอยของเงาไว้ที่เดิมทำให้ทั้งสามคนเข้าใจผิดคิดว่าหลินตงยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมพอโจมตีใกล้จะถึงหลินตง เงาก็หายไปและจึงพบว่าหลินตงไม่อยู่แล้วสองระดับเทพช่วงปลายของตระกูลถังรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและต้องการหลบหนีทันทีน่าเสียดายที่หลินตงไม่ได้ให้โอกาสพวกเขาอีกหลินตงได้มาถึงด้านหลังถังเฉิงนานแล้ว ใช้เข็มเงินที่มีการสั่นสะเทือน แทงเบา ๆ จากตำแหน่งด้านหลังศีรษะถังเฉิงบดขยี้อวัยวะสมองของเขาโดยตรงกำจัดไปหนึ่งคนได้อย่างง่ายดายระดับเทพช่วงปลายอีกคนของตระกูลถังก็ไม่สามารถหนีความโชคร้ายไปได้หลังจากวิ่งหนีออกไปหลายร้อยเมตร ก็ถูกหลินตงไล่ทัน โดนฝ่ามือตบหัวใจจนเสียชีวิตส่วนคนอื่น ๆหวาดกลัวกับวิธีการของหลินตงจนโง่ไปแล้วแต่หลินตงยังคงไม่ออมมือแม้แต่น้อยเก็บคนเหล่านี้ไว้ก็เป็นหายนะใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่จะแอบเข้าไปแก้แค้นต้าเซี่ยอีก?คนธรรมดาไม่มีพลังที่จะตอบโต้เลยถ้าตกเป็นเป้าหมายของพวกเขา ได้แต่ปล่อยให้คนอื่นเชือดเท่านั้นจ
เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยต้าเซี่ยไปเดิมทีเมื่อวันก่อนยังคิดว่าต้าเซี่ยมีผู้แข็งแกร่งสองคนที่อยู่ในจุดสูงสุดของระดับเทพแทบจะยืนอยู่บนยอดกองกำลังหลักทั้งห้าอย่างมั่นคงแล้วแต่วันนี้กองกำลังหลักอีกสี่กำลังได้รวมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียวด้วยวิธีนี้พวกเขาก็จะมีจุดสูงสุดของระดับเทพสี่คนจุดสูงสุดระดับเทพของต้าเซี่ยทั้งสองจะต่อสู้กับจุดสูงสุดระดับเทพสี่คนได้อย่างไร?เห็นได้ชัดว่ามุ่งเป้าไปที่ต้าเซี่ยหากสี่กองกำลังหลักรวมตัวกันเพื่อจัดการกับต้าเซี่ยทุกคนพอเข้าใจได้แต่ทั้งสามกองกำลังใหญ่ยอมจำนนต่อตระกูลคริสก็ยากที่จะเข้าใจอยู่เนื่องจากทุกคนก็เป็นหนึ่งในห้ากองกําลังหลักทำไมถึงต้องฟังคุณ?แต่ความจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว ทุกคนจะไม่เชื่อไม่ได้หลินตงยังลอยอยู่เหนือป่าดงดิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเขาดังขึ้นแต่เดิมที่นี่อยู่ในเขตสนามแม่เหล็ก ไม่มีสัญญาณไร้สายแต่เนื่องจากหลินตงมีระบบอยู่ดังนั้นจึงสามารถเพิกเฉยต่อการรบกวนของสนามแม่เหล็กและรับสัญญาณไร้สายได้โดยตรง"ฮัลโหล! ลุงซ่ง!" หลินตงรับสายแล้วพูด"หลินตง จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง?" ซ่งซือหมินถามทางโทรศัพท์"เรียบร้อยครับ!
หลินตงรีบไปที่บ้านของซ่งซือหมินทันทีที่เขากลับมาถึงจิงตูเขาบอกซ่งซือหมินทุกอย่างเกี่ยวกับตระกูลถังและพันธมิตรซิงซู่หลังจากที่ซ่งซือหมินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เงียบไปครู่หนึ่ง ถอนหายใจแล้วพูดว่า "หลินตง คุณทำได้ดีมาก! คนพวกนี้ควรถูกฆ่าตายให้หมด ผมใจดีเกินไป ยังอยากจะไว้ชีวิตพวกเขา"เขาก็ไม่คิดว่าคนเหล่านี้จะเลวขนาดนี้คาดไม่ถึงว่าจะทำร้ายคนธรรมดาอย่างโหดร้ายหมู่บ้านหนึ่งหลายสิบคนตายด้วยเงื้อมมือของพวกเขาซ่งซือหมินสามารถจินตนาการได้ถึงฉากที่คนธรรมดาถูกทรมานและสังหารโดยนักรบเพราะต้าเซี่ยก็ประสบกับช่วงเวลาอันมืดมนเช่นนี้ในอดีตเขาเป็นคนที่เคยเห็นกับตานั่นเป็นเหตุผลที่ซ่งซือหมินตั้งกฎเกณฑ์ว่าทุกคนเท่าเทียมกันนักรบไม่ได้รับอนุญาตให้โจมตีคนธรรมดาตอนนี้คนเหล่านี้กล้าดีมากดูเหมือนว่าตัวเองจะแก่แล้วจริงๆเขาไม่มีความเด็ดขาดที่จะฆ่าเหมือนตอนที่ยังเป็นหนุ่มอีกต่อไปซ่งซือหมินเติบโตขึ้นมาจนถึงจุดนี้กลายเป็นเข็มวิเศษที่รักษาเสถียรภาพของต้าเซี่ย และทำให้กองกำลังจำนวนมากในโลกหวาดกลัวทำให้พวกเขาไม่กล้าลงมือกับต้าเซี่ยซึ่งยังได้เหยียบกระดูกของศัตรูนับไม่ถ้วนมาตอนที่ยังเป็นหน
สามวันต่อมาหลินตงพบปาหรู่และบอกเขาว่าเขากำลังจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ"นายท่านกำลังจะไปที่ไหนเหรอ?" ปาหรู่ถาม"อืม! ดาวเคราะห์ปาเค่อกำลังไปในทิศทางที่ถูกต้อง ฉันควรจะจากไปแล้ว" หลินตงตอบ"นายท่านรออีกวันได้ไหม ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จก่อน แล้วฉัันจะไปกับท่าน""ปาหรู่! นายควรอยู่ที่นี่ ประชาชนของดาวเคราะห์ปาเค่อต้องการนาย""นายท่าน! ฉันต้องไปกับท่าน ไม่ใช่แค่เพื่อตอบแทนความเมตตาของท่าน แต่เพื่อสิ่งนี้ด้วย"ปาหรู่ชี้ไปที่ตราทาสบนหน้าผากของเขาและพูดต่อ "ฉันจะปลดข้อจำกัดของตราทาสได้ก็ต่อเมื่อติดตามท่านเท่านั้น และให้เผ่าได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง"หลินตงมองดูท่าทางจริงใจของปาหรู่เมื่อรู้ว่าเขาได้ตัดสินใจในใจแล้ว"เอาล่ะ! ฉันจะให้เวลานายหนึ่งวันในการเตรียมตัว พรุ่งนี้เราจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ เนื่องจากนายจะติดตามฉัน จากนี้ไป ก็อย่าเรียกข้าว่านายท่านเลย เรียกฉันว่าคุณชายอย่างชิงหวู่ก็แล้วกัน"หลังจากหลินตงพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วจากไปปาหรู่คำนับอย่างขอบคุณอยู่ด้านหลังเขาและกล่าวว่า "ขอบคุณคุณชาย!"ตอนกลางคืนหลินตงกำลังเตรียมตัวพักผ่อน"ก๊อกๆ!!"เสียงเคาะประตูดังข
“นี่มัน...นี่มัน...นี่มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?”"จริงสิ! ลุงอู ถ้าไม่เชื่อฉัน มาดูกับฉันก็ได้""ฮ่าๆ...ในที่สุดสวรรค์ก็ลืมตาแล้ว! ฉันคิดว่าดาวเคราะห์ปาเค่อของเราจะไม่มีวันฟื้นคืนได้ในชีวิตนี้ แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็จะตายตาไม่หลับ ฉันไม่คาดหวังว่าตระกูลหยินจะต้องได้รับการชดใช้กรรมเร็วขนาดนี้ มันน่าพอใจจริงๆ ฮ่าๆ...."หลังจากยืนยันว่าสิ่งที่ปาหรู่พูดเป็นความจริง ชายชราก็หัวเราะออกมาปาหรู่ใช้ชีวิตเหมือนทาสภายใต้ตระกูลหยิน และผู้คนที่ยังคงอยู่บนดาวบัคก็ไม่ได้ดีไปกว่านี้เลยจากประชากรเกือบพันล้านคนในอดีต ประชากรลดลงเหลือเพียงไม่กี่ล้านคนในช่วง 300 ปีที่ผ่านมา ชัดเจนว่าผู้คนในดาวเคราะห์ปาเค่อต้องทนทุกข์ทรมานกับชีวิตแบบไหนพวกเขาใช้ชีวิตทุกวันด้วยความหวาดกลัวการต่อต้านหมายถึงความตาย ส่วนการยอมจำนนหมายถึงการเป็นทาสในเหมืองแร่ ทำงานอย่างไม่รู้จักจบสิ้นทั้งกลางวันและกลางคืนหลังจากหัวเราะ ชายชราก็ลุกขึ้น เข้าหาหลินตง และคุกเข่าลงเพื่อคุกเข่าคำนับสามครั้งหลินตงไม่ได้ห้ามเขาเขายอมรับการคำนับนี้แม้ว่าชายชราจะแก่มากแล้วแต่เมื่อความแข็งแกร่งของหลินตงไปถึงอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้น เขาก็กลา
ชายชราและปาหรู่เดินลึกเข้าไปในป่าหลินตงและเย่ชิงหวู่ก็เดินเข้ามาเช่นกันภายใต้ร่มเงาของต้นไม้สูงตระหง่าน สภาพถนนค่อนข้างมืดมนแต่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อหลินตงเลยในระดับของเขา ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลางวันและกลางคืนและยังมีพลังจิตวิญญาณช่วยเหลือด้วยแม้แต่มดที่อยู่ใต้ใบไม้บนพื้นดินก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจนเย่ชิงหวู่เดินตามหลังหลินตงอย่างใกล้ชิดเมื่อผ่านทางเดินที่มืดมิด ดวงตาของเธอก็เริ่มสว่างขึ้นอย่างช้าๆตลอดทาง ยอดไม้รอบๆ เต็มไปด้วยผู้คนจากดาวเคราะห์ปาเค่อทุกคนต่างมองหลินตงและเย่ชิงหวู่ด้วยความสงสัยพวกเขาอยู่บนดาวแห่งนี้ ยกเว้นคนของดาวเคราะห์ปาเค่อที่มีตราทาสบนหน้าผาก พวกเขาเห็นแต่คนจากตระกูลหยินที่มาจับพวกเขาไปเป็นทาสในเหมือง คนเหล่านี้แต่ละคนล้วนดุร้ายหลินตงและเย่ชิงหวู่ไม่มีตราทาสบนหน้าผากของพวกเขา และพวกเขาไม่ดุร้ายและโหดร้ายเหมือนตระกูลหยินและพวกเขาก็ดูสวยหล่อมากพวกเขาไม่เคยเห็นคนที่สง่ามงามแบบนี้บนดาวเคราะห์ปาเค่อมาก่อนดังนั้นหลินตงและกลุ่มของเขาจึงเกือบจะดึงดูดความสนใจของทุกคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อได้พวกเขาเดินต่อไปอีกสักพักชายชราและปาหรู่หยุดอยู่ใต้ต้น
มีผู้คนอย่างน้อยหลายหมื่นคนพื้นที่ที่ครอบครองก็ค่อนข้างใหญ่"ปาหรู่ มีฐานที่มั่นของผู้คนจากดาวเคราะห์ปาเค่ออยู่ข้างหน้า ในฐานะผู้นำของดาวเคราะห์ปาเค่อ จะเหมาะสมกว่าถ้านายนำหน้า" หลินตงหันกลับมาและกล่าว"ครับ! นายท่าน!"หลังจากปาหรู่พูดจบ เขาก็เดินไปข้างหน้าสองสามก้าวจากนั้นเขาก็พูดเสียงดังไปข้างหน้าว่า "สวัสดีทุกคน! ฉันชื่อปาหรู่ ลูกชายของปาปู ผู้นำของดาวเคราะห์ปาเค่อ สามร้อยปีก่อน บัคประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่และครอบครัวของเราถูกพรากจากบัค วันนี้ ฉันกลับมาแล้ว คราวนี้ ฉันจะนำคุณหลบหนีจากทะเลแห่งความทุกข์และกลับไปใช้ชีวิตไร้กังวลเหมือนอย่างที่คุณเคยมี ตระกูลหยินที่นำปัญหาใหญ่มาให้เรา ถูกทำลายไปแล้ว นี่คือความเมตตาของสวรรค์สำหรับพวกเราชาวดาวเคราะห์ปาเค่อ และให้โอกาสพวกเราได้เกิดใหม่"หลังจากป่าวประกาศเสร็จ ปาหรู่ก็คุกเข่าทั้งสองข้าง ไขว้มือบนหน้าอก และแตะหน้าผาก ทำท่าทางพิธีกรรมแบบดั้งเดิมของชาวดาวเคราะห์ปาเค่อปาหรู่คุกเข่าลงบนพื้นอย่างเงียบๆ แบบนี้ไม่นาน เสียงที่เบาบางก็เริ่มปรากฏขึ้นข้างหน้าดวงตาที่สดใสคู่หนึ่งปรากฏขึ้นในความมืดศีรษะทีละหัวเริ่มปรากฏขึ้นบนยอดไม้ขนาดใหญ่
หยวนหลินก็คิดถึงประเด็นสำคัญนี้เช่นกันงานเลี้ยงระดับรัฐของเซี่ยอวิ๋นชวนบนดวงดาวจักรพรรดิในอีกสามเดือนข้างหน้าจะต้องหยุดลงเผ่ามังกรเก้าหัวของพวกเขาชอบกินคน ซึ่งเป็นสัญชาตญาณและสามารถช่วยให้พวกเขาเติบโตอย่างรวดเร็วได้ดังนั้นจึงมีความขัดแย้งที่ไม่อาจปรองดองได้ระหว่างสองเผ่าพันธุ์หากกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมดรู้เกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างเผ่ามังกรเก้าหัวและอาณาจักรสวรรค์ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทุกฝ่ายจะร่วมมือกันต่อต้านพวกเขาแน่นอนแม้ว่าพวกเขาจะมีพละกำลังมหาศาล แต่ก็ไม่ง่ายที่จะจัดการและหยวนหลินก็กลัวที่จะดึงดูดผู้คุมกฏจักรวาลจริงๆแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าถึงยากเหล่านี้แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความกลัวของเผ่ามังกรเก้าหัวที่มีต่อพวกเขาลดน้อยลง"เมื่อพี่ชายหลี่เทียนพูดเช่นนั้น ฉันจะใช้เทคนิคลับของเผ่าเพื่อกระตุ้นให้พวกเขามาอย่างรวดเร็ว หากผู้คนที่ถูกส่งมาโดยเผ่าไม่สามารถมาถึงได้ภายในสามเดือน ฉันจะไปกับคุณเพื่อเยือนดวงดาวจักรพรรดิและดูว่าตระกูลเซี่ยมีความสามารถอะไรบ้าง" หยวนหลินพูดอย่างจริงจังแน่นอน!!!เมื่อได้ยินชื่อผู้คุมกฏจักรวาลแม้แต่เผ่ามังกรเก้าหัวอันยิ่งใหญ่ก็ยั
แน่นอนว่านี่หมายถึงเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งและมีความทะเยอทะยานหากคุณเป็นเพียงเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอและต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบของตัวเองเท่านั้น ก็ไม่จำเป็นต้องกลัว และพวกเขาก็จะไม่สนใจเผ่าพันธุ์ที่เหมือนมดนี้แต่หากคุณเปิดฉากสงครามกับอารยธรรมที่ต่ำกว่าโดยไม่มีเหตุผล เพื่อความทะเยอทะยาน เพื่อความแข็งแกร่งและการพัฒนาของเผ่าพันธุ์ของคุณ ส่งผลให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต้องสูญพันธุ์และต้องทนทุกข์ทรมานก็จงระวังไว้ควรภาวนาอย่าให้เจอคนพวกนี้จะดีกว่าไม่อย่างนั้นการสูญสิ้นอาจใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีสนธิสัญญาจักรวาลเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นโดยผู้คุมกฎจักรวาลจุดประสงค์คือเพื่อจำกัดการเกิดสงครามรุกรานระหว่างกาแล็กซีสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ อารยธรรมระดับสูงไม่ควรพึ่งพาความแข็งแกร่งของตนเองและโจมตีอารยธรรมระดับล่างอย่างไม่สมควรเมื่อถูกผู้คุมกฎจักรวาลจับได้ ก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ อารยธรรมนั้นอาจกลับคืนสู่รูปแบบดั้งเดิมหรือถูกกำจัดโดยตรงก็ได้การต่อต้าน?ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ต้องการต่อต้านแต่พวกเขาไม่มีความสามารถแบบนั้นเลยในฐานะผู้คุมกฎจักรวาล ต้องคอยดูแลระเบียบของจักรวาลทั้งหมด เราจะอยู่ได้อย่างไรหากขา
ดวงดาวรุ่งอรุณยอดหอคอยสูงตระหง่านชายสองคนกำลังนั่งดื่มชาตรงข้ามกันคนหนึ่งขมวดคิ้ว ในขณะที่ชายที่อยู่ตรงข้ามเขาดูผ่อนคลายชายที่ขมวดคิ้วไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลี่เทียน ท่านผู้นำแห่งอาณาจักรสวรรค์ และอีกคนคือหยวนหลิงจากเผ่ามังกรเก้าหัวหลังจากนั้นไม่นาน หลี่เทียนก็อดไม่ได้ที่จะถาม "พี่หยวนหลิน เมื่อไหร่สมาชิกของเผ่ามังกรเก้าหัวจะมาถึง ช่วงนี้เราก็ออกมาเคลื่อนไหวบ่อยๆ และเซี่ยอวิ๋นชวนเองก็ขยับตัวได้แล้ว อาการบาดเจ็บของเขาก็ควรจะดีขึ้น ยิ่งเราลงมือเร็วเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเป็นประโยชน์สำหรับเรามากขึ้นเท่านั้น"หยวนหลินจิบชาอย่างสบายๆ ก่อนจะตอบช้าๆ "ท่านผู้นำหลี่เทียน ไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไป คุณรู้ว่าต้องใช้เวลาพอสมควรในการข้ามช่องว่างระหว่างกาแล็กซี ดังนั้นคุณจึงไม่สามารถทำอะไรอย่างเร่งรีบเกินไปได้ เมื่อถึงเวลา พวกเขาก็จะมาถึงเอง"หยวนหลินเพลิดเพลินกับตำแหน่งของเขาที่อยู่บนลำดับชั้นสูงสุดของกาแล็กซีทางช้างเผือกและเพลิดเพลินกับการใช้ชีวิตที่เชื่องช้ามนุษย์เป็นวิญญาณของทุกสรรพสิ่งอย่างแท้จริง และพวกเขาก็มีคุณสมบัติเฉพาะตัวของตนเอง ไม่น่าแปลกใจเลยที่เผ่าพันธุ์ทั้งหมดในจักรวาลต้องการเล
คุณสามารถบอกได้จากการแสดงออกของหลิวนิ่งเหยียนเมื่อนึกถึงเรื่องนี้เซี่ยมู่ก็ฟังด้วยความปรารถนาในใจเช่นกันเธอยังหวังว่าเธอและหลินตงจะเป็นเหมือนเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของเธอ............กาแล็กซีทางช้างเผือกตั้งอยู่ใกล้กับขอบแห่งความว่างเปล่า ดวงดาวรุ่งอรุณตั้งแต่ถูกเศษซากอาณาจักรสวรรค์ครอบครอง มนุษย์ทุกคนบนโลกก็ถูกต้อนไว้เหมือนสัตว์เลี้ยง ถูกทำให้เหลือเพียงอาหารดวงดาวรุ่งอรุณดวงนี้ปัจจุบันน่ากลัวกว่าดาวเคราะห์ปาเค่อร้อยเท่าผู้คนบนดาวเคราะห์ปาเค่อถูกทารุณ กลายเป็นทาสในเหมือง และตายจากความอ่อนล้าแต่ดวงดาวรุ่งอรุณนั้นแตกต่างออกไปมนุษย์ทุกคนถูกจองจำและใช้เป็นอาหารเพื่อเลี้ยงเศษซากอาณาจักรสวรรค์ที่ผสานยีนของเผ่ามังกรเก้าหัวเข้าด้วยกันลองนึกภาพดูสิว่าผู้คนบนดวงดาวรุ่งอรุณดวงนี้รู้สึกกลัวขนาดไหนความหวาดกลัวที่ชาวเมืองได้พบเจอเป็นสิ่งที่ไม่อาจจินตนาการได้ สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาสูงและมีสติสัมปชัญญะจะรู้สึกอย่างไรหากต้องใช้ชีวิตทุกวันด้วยความหวาดกลัวว่าจะถูกกินเกรงว่ามีเพียงดวงดาวรุ่งอรุณเท่านั้นที่รู้เกือบจะอยู่ในภาวะตื่นตระหนกตลอดเวลาในบรรยากาศเช่นนี้ มันสามารถทำให้ผู้คนบ
ในขณะที่เซี่ยมู่กำลังวิตกกังวลมีคนเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอมีเพียงคนเดียวในกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมดที่กล้าเข้าไปในห้องนอนขององค์หญิงสิบเก้าเซี่ยมู่โดยไม่เคาะประตูนั่นคือจักรพรรดินีหลิวนิ่งเหยียน ซึ่งเป็นแม่แท้ๆ ของเซี่ยมู่นั่นเองนอกจากเธอแล้ว องค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวนยังต้องเคาะประตูก่อนเข้าไปด้วย เนื่องจากลูกสาวของเขาโตมากแล้วไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ไม่มีใครกล้าทำเช่นนี้ เว้นแต่พวกเขาไม่อยากรักษาชีวิต"ลูกคิดอะไรอยู่ ลูกสาวที่รักของแม่" หลิวนิ่งเหยียนเดินไปหาเซี่ยมู่และกระซิบที่หูของเธอทันที"อ๊าก!!!"เซี่ยมู่ตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นกะทันหัน"เสด็จแม่! เสด็จแม่ทำให้ลูกกลัวแทบตาย" เซี่ยมู่พูดด้วยแก้มป่อง"ถ้าแม่ไม่พูด ลูกคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการที่ใครสักคนเข้ามาในห้องนั้นเป็นอันตรายแค่ไหน จะเป็นยังไงถ้าคนไม่ดีมา"เซี่ยมู่กลอกตา"เสด็จแม่ นี่คือห้องส่วนตัวของลูก ใครอีกที่กล้าเข้ามาเงียบๆ แบบนี้นอกจากเสด็จแม่""โอเค โอเค มันเป็นความผิดของจักรพรรดินีผู้นี้ บอกสิว่าเมื่อกี้ลูกมัวแต่คิดอะไรอยู่? ถึงมัวนั่งเหม่ออยู่ได้"“ไม่...ลูกไม่ได้คิดอะไรเลย!”"ลูกกำลังคิดถึงหลินตงคนนั้นอ