"เพื่อนหาน? คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" หลินตงถามอย่างสงสัย"หลินตง ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ" หานชือหยุนตอบ"มีธุระคุณสามารถโทรหาผมหรือส่งข้อความหาผมก็ได้หนิ! คุณรออยู่ที่นี่ ถ้าผมไม่กลับมาจะทำยังไง?""ไม่เป็นไร! ถ้าคุณไม่กลับมา ฉันก็จะกลับมหาวิทยาลัยแล้ว" หานชือหยุนพูดด้วยรอยยิ้มแต่รอยยิ้มก็ดูขมขื่นเล็กน้อยไม่ว่าจะมองอย่างไร"ดึกขนาดนี้แล้ว คุณกลับไปคนเดียวก็ไม่ค่อยปลอดภัยนะ?""ถัดจากหมู่บ้านนี้มีสำนักงานตำรวจชั่วคราวอยู่ ฉันนั่งแท็กซี่กลับมหาวิทยาลัยก็ได้แล้ว"หลินตงไม่รู้จะตอบอย่างไรสักพัก เดินไปเปิดประตูแล้วพูดว่า "เข้ามาคุยกันข้างในเถอะ!"หานชือหยุนเดินตามหลินตงเข้าไปในบ้านหลินตงรินน้ำแก้วหนึ่งส่งให้หานชือหยุน จากนั้นนั่งบนโซฟาหนังแท้แล้วถามว่า "เพื่อนหาน คุณมาหาผมมีธุระอะไร?""หลินตง คุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงง่าย ๆใช่ไหม?" หานชือหยุนถาม"ทำไมจู่ ๆ ถึงถามแบบนี้ล่ะ?""เพราะฉันคิดว่าตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่คุณหนีไปกลางดึก คุณหลบฉันมาตลอด การจู่โจมของฉันทำให้คุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงง่าย ๆ ใช่ไหม?""เปล่าเลย! ช่วงนี้ผมยุ่งมากจริง ๆ! แม้แต่มหาวิทยาลัยก็ไม่ค่อยได้กลับมาแล้ว""การ
หลินตงรู้สึกเพียงกลิ่นหอมโชยปะทะหน้าจากนั้นหานชือหยุนก็ถอนหายใจและริมฝีปากสีแดงก็ประกบอยู่บนริมฝีปากของเขาหลินตงรู้สึกว่าตัวเองสับสนเล็กน้อยนี่... ถูกบังคับจูบเหรอ?ไม่รอให้เขาตอบสนองปากตัวเองก็เต็มไปด้วยความหวานในเวลานี้ใบหน้าที่ร้องไห้ของยุนซีก็ปรากฏขึ้นในใจของหลินตงไม่ถูก!!!นี่ไม่ใช่ยุนซี!!!ไม่ได้!!!ฉันทำให้ยุนซีเสียใจไม่ได้เธอถึงจะเป็นแฟนตัวจริงของตัวเองจากนั้นหลินตงก็กลับมามีสติอีกครั้งหานชือหยุนยังคงจูบเขาอยู่หลินตงสะดุ้งทันใดนั้นหานชือหยุนก็ถูกผลักกลับลงไปนั่งที่พื้นพอหานชือหยุนตอบสนอง พบว่าตัวเองนั่งอยู่บนพื้นแล้ว ร้องไห้เสียงดังพร้อมกับความเจ็บปวดที่ก้น"ฮือฮือฮือฮือฮือ!!!"หลินตงทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยหลังจากนั้นไม่นาน...เขาจึงลุกขึ้นเดินไปนั่งยอง ๆ ข้างหานชือหยุนและพูดเบา ๆ ว่า "ขอโทษนะ ชือหยุน""ฮือฮือฮือฮือฮือ!!!"สิ่งที่ตอบกลับเขาคือเสียงร้องไห้ที่ดังกว่าเดิมของหานชือหยุนเห็นได้ชัดว่าการสะดุ้งของหลินตงเมื่อกี้ทำให้เธอตกใจมากจริง ๆ"ชือหยุน คุณก็รู้ว่าผมเพิ่งถูกเจียงซานทิ้งเทอมที่แล้ว ยังไม่หายดี""ผมคบกับเจียงซานมาสี่ปี ผมวิ่งอ้อมหน
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินตง หานชือหยุนก็หยุดร้องไห้ เงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงาม มองหลินตงแล้วถามว่า "จริงเหรอ???""แน่นอน! ชือหยุน คุณสวยมากและกล้าหาญมาก การแสวงหาความสุขของตัวเองไม่ผิด แต่เรื่องของเจียงซานส่งผลกระทบต่อผมมาก ดังนั้นผมจึงยังไม่พร้อมที่จะมีความรักอีกต่อไป โปรดเข้าใจด้วย!" หลินตงแสร้งทำเป็นพูดอย่างลึกซึ้งตอนนี้เขาทำได้แค่พยายามปลอบใจหานชือหยุนให้ดีที่สุดไม่กล้าแม้แต่จะพูดเรื่องยุนซีให้ชัดเจนด้วยซ้ำไม่งั้นเขากลัวว่าหานชือหยุนจะทำอะไรสุดโต่งต่างบอกว่าผู้หญิงมีความรักจะมีไอคิวติดลบทั้งนั้นและยังบ้าคลั่งเป็นพิเศษในที่สุดหลินตงก็ได้เห็นมันในวันนี้"งั้นรอคุณดีขึ้นแล้ว คุณจะเลือกฉันไหม?" หานชือหยุนมองหลินตงและถามอย่างจริงจัง"อันนี้... ผมก็ไม่รู้ เพราะผมยังไม่เคยคิดเรื่องนี้ และไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าตัวเองจะยอมรับความรักอีกได้ ชือหยุน ถ้าคุณเจอคนที่ใช่ โปรดอย่าเสียเวลากับผมอีกเลยนะ? เพราะผมไม่สามารถให้คำมั่นสัญญาใด ๆ กับคุณได้ บางทีสุดท้ายมันอาจจะว่างเปล่าก็ได้" หลินตงกล่อม"หลินตง ฉันจะรอคุณ!!! ไม่ว่าจะต้องรอนานแค่ไหน ฉันก็จะรอ! แค่หวังว่าคุณจะให้โอกาส
เมื่อกี้หลินตงปฏิเสธด้วยคำพูดที่รุนแรง ทำให้เธอคิดว่าต้องถอดกางเกงออกหานชือหยุนนอนคว่ำอยู่บนโซฟาในระหว่างการเคลื่อนไหวกัดฟันฝืนทนตลอดเธอเจ็บมากจริง ๆเมื่อกี้ถูกหลินตงผลักตัวเองเหมือนกับลอยได้จากนั้นก็รู้สึกเจ็บก้นอย่างรุนแรงพื้นไม้แข็งขนาดนี้ นั่งจากที่สูงขนาดนี้ ผลที่เกิดสามารถจินตนาการได้เมื่อกี้เธอร้องไห้เสียงดังในด้านหนึ่งเป็นเพราะหลินตงปฏิเสธเธออีกด้านหนึ่งก็เกิดจากความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากก้นความอดทนต่อความเจ็บปวดของผู้หญิงยังมีจำกัดมาก"ได้แล้ว!!!" หานชือหยุนพูดขณะนอนคว่ำหน้าหลินตงเพิ่งวางมือลงไป เตรียมที่จะนวดจุดที่ได้รับบาดเจ็บผลที่ได้คือเสียงกรีดร้องของหานชือหยุน"โอ๊ย!!! เจ็บ!"จบ! มองก็มองไม่เห็น จับก็จับไม่ได้ ไม่สามารถรักษาได้เลยหลังจากได้รับความยินยอมจากหานชือหยุนหลินตงยังต้องยกเสื้อผ้าขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นส่วนที่ได้รับบาดเจ็บจากนั้นจึงเริ่มฝังเข็มหานชือหยุนได้รับบาดเจ็บจริง ๆแต่โชคดีที่ไม่เจ็บถึงกระดูกไม่เช่นนั้นมีปัญหาแน่ถ้าได้รับบาดเจ็บที่กระดูก แม้ว่าหมอเทวดาอย่างเขาจะลงมือ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ถึงจะดีขึ้นหล
"มันดึกขนาดนี้แล้ว! ไม่งั้นคุณก็พักที่นี่เถอะ! ครั้งที่แล้วห้องที่คุณพักยังไม่มีใครเคยพักเลย" หลินตงถอนหายใจแล้วพูด"ได้เลย!!!" หานชือหยุนตอบอย่างชัดเจนทันทีความรู้สึกเสียใจเมื่อกี้ กลายเป็นดีใจขึ้นมาทันทีหลินตงต้องถอนหายใจอย่างหนักผู้หญิงเปลี่ยนหน้าเร็วกว่าเปลี่ยนหน้าหนังสือจริง ๆนี่คือวินาทีหนึ่งหน้าหนึ่งอย่างแท้จริง"งั้นผมขึ้นไปก่อน คุณรีบพักผ่อนเถอะ!" หลินตงพูดจบก็หันหลังขึ้นบันไดหานชือหยุนมองเงาที่หลินตงจากไป จนกระทั่งหายไปจากบันได จึงหันกลับมามองทิวทัศน์ยามค่ำคืนนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยหลินตงเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านเตรียมจะถอดเสื้อผ้าและกระโดดลงสระน้ำเพื่ออาบน้ำโดยตรง แต่เมื่อถอดเสื้อผ้าออกได้ครึ่งหนึ่งจึงนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่คนเดียวหานชือหยุนยังอยู่ข้างล่างอยู่!เผื่อว่าถ้าเธอเดินขึ้นมาเห็นมันคงไม่ดีหลินตงจึงใส่เสื้อผ้าอีกครั้งและเดินกลับมาที่ห้อง เปลี่ยนกางเกงขาสั้นรัดรูปแล้วเดินออกมากระโดดลงสระว่ายน้ำทันทีน้ำในสระว่ายน้ำต้องเปลี่ยนทุกวัน ดังนั้นคุณภาพน้ำจึงไม่มีปัญหาเลย สะอาดมากหลังจากว่ายน้ำไปสองสามรอบ หลินตงก็ขึ้นมาและนอนลงบนเก้าอี้ข้
แก้มของหานชือหยุนเป็นสีแดง ปิดปาก ไม่กล้ามองหลินตงนิดหน่อยจากนั้นหลินตงก็ตระหนักว่ามันไม่ใช่ความฝันเลยแต่หานชือหยุนกำลังจูบตัวเองอีกครั้งหลินตงไม่รู้ว่าจะโต้ตอบอย่างไรสักพักในเวลานี้หานชือหยุนก้มตัวลง หัวพิงไหล่ของหลินตง เป่าลมหายใจเข้าข้างหูเขา พูดเบา ๆ ว่า "หลินตง อยากไหม? ขอแค่คุณเอ่ยปาก ฉันก็จะยอมตกลง"การล่อลวงที่โจ่งแจ้งแบบนี้กระตุ้นหลินตงถึงขีดสุด ตอนนี้เขาต้องการจะลงโทษหานชือหยุนทันทีในสถานการณ์แบบนี้ ตราบใดที่เป็นผู้ชายปกติก็น่าจะทนไม่ไหวแน่หานชือหยุนมีคะแนนมากกว่าเก้าสิบห้าคะแนนอย่างแน่นอนทั้งในด้านใบหน้าและรูปร่างแต่เหตุผลก็บอกเขาว่าทำแบบนี้ไม่ได้แม้ว่าเขาจะไม่ใช่พระกลับเป็นคนที่มีศีลธรรมตอนนี้จัดการหานชือหยุน ตัวเองกลับสบายสักพัก แต่หลังจากนี้ล่ะ?จะเผชิญหน้ากับหานชือหยุนยังไงตนไม่สามารถให้สถานะใด ๆ กับเธอได้เลยจะอธิบายให้ยุนซีฟังยังไง?ผู้หญิงคนที่รักตัวเองมานานและรอคอยตัวเองมานานคนนี้หลินตงปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณอันทรงพลังและควบคุมความปรารถนาของตนเองทำให้เขาค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "ชือหยุน ถ้าคุณทำแบบนี้อีก แม้แต่เพื่อ
วันรุ่งขึ้นหลินตงและหานชือหยุนกลับมหาวิทยาลัยด้วยกันบูกาติมังกรบินขับเข้าไปในมหาวิทยาลัยเจียงหนาน ทำให้เกิดเสียงกรีดร้องทันทีตลอดเส้นทางอัตราการหันหลังกับมามองเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์รถสปอร์ตคันนี้หรูหราและอลังการมากจอดรถเสร็จหานชือหยุนเปิดประตูและออกจากที่นั่งผู้โดยสารแม้ว่าครั้งนี้จะไม่สามารถมีอะไรกับหลินตงได้ แต่การได้ลงจากรถรักของเขา ให้เพื่อนหลายคนได้เห็นก็ถือว่าเป็นการประกาศความเป็นเจ้าของต่อทั้งมหาวิทยาลัยเจียงหนานเมื่อคืนตัวเองไม่ได้กลับมหาวิทยาลัยทั้งคืนถึงตอนนั้นจะต้องลือไปทั่วแน่แม้ว่าหลินตงจะแก้ตัวยังไงก็แก้ไม่หลุด"นี่ไม่ใช่หานชือหยุนหนึ่งในสามเทพธิดาของมหาวิทยาลัยเหรอ? รถคันนี้เป็นของใคร?""รถคันนี้เคยมามหาวิทยาลัยครั้งหนึ่งแล้ว ดูเหมือนจะเป็นของหลินตง""เชี่ย! หลินตงกับหานชือหยุนคบกันเหรอ? เมื่อคืนค้างคืนด้วยกัน?""เป็นไปได้มาก! กลับมาจากข้างนอกเช้าขนาดนี้ ต้องนอนด้วยกันแน่นอน"หานชือหยุนมองไปรอบ ๆ ด้วยรอยยิ้ม มองไปที่เพื่อนร่วมชั้นที่กระจัดกระจายในเวลานี้หลินตงก็ลงจากรถเขารู้ว่าการที่ตัวเองพาหานชือหยุนกลับมหาวิทยาลัยมาจะทําให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์
หลินตงยังไม่รู้ว่ามีการดำรงอยู่ที่เหนือกว่าจุดสูงสุดของระดับเทพในโลกตื่นขึ้นแล้ว แม้ว่าคริสบอร์นจะยังไม่กลับสู่ยุครุ่งเรือง แต่ก็แข็งแกร่งกว่าจุดสูงสุดของระดับเทพไม่เช่นนั้นเขาคงไม่สบายใจและมีอารมณ์เข้าเรียนเหมือนตอนนี้ในช่วงบ่ายในงานเลี้ยงปฐมนิเทศของมหาวิทยาลัย หลินตงเป็นตัวแทนของรุ่นพี่มหาวิทยาลัยเจียงหนานและกล่าวสุนทรพจน์ต่อนักศึกษาใหม่ปีหนึ่งของมหาวิทยาลัยพอเวทีเขาก็ได้รับเสียงปรบมือดังกึกก้องทันทีตำนานของหลินตงได้แพร่กระจายไปทั่วมหาวิทยาลัยเจียงหนาน ทำให้เขากลายเป็นดาราชายอันดับหนึ่งมหาวิทยาลัยเจียงหนานไม่เพียงแต่มีชื่อเสียงในกลุ่มนักศึกษาอย่างปีสอง ปีสาม ปีสี่เท่านั้น แต่ยังได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่นักศึกษาปีหนึ่งที่เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยด้วยด้วยความสามารถที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ และสถานะก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ หลินตงไม่จริงจังกับฉากเล็ก ๆ เช่นการกล่าวสุนทรพจน์ในมหาวิทยาลัยเลยแค่คำพูดไม่กี่คำก็ทำให้ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนกรีดร้องนี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าเอฟเฟกต์คนดังมั้ง!หลังจากการกล่าวสุนทรพจน์เสร็จ หลินตงได้บริจาคเงินสองล้านให้กับมหาวิทยาลัยตามที่สัญญาไว้ และในขณะเดียวก