LOGINShare
บทที่ 292
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 293
หลินตงกลับไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัย กะว่าจะเก็บตัวเงียบ ๆ เป็นเวลาหลายวันรูปร่างหน้าตาของเขายังดึงดูดความสนใจของเพื่อนร่วมชั้นอยู่เนื่องจากเป็นแฟนหนุ่มซุบซิบของยุนซีดาวมหาวิทยาลัยชิงมู่ ใครก็ตามที่สามารถเกี่ยวข้องกับเทพธิดาสองสามคนก็สามารถมีชื่อเสียงได้อย่างรวดเร็วมีคนสองคนจ้องมองหลินตงเกือบทั้งเช้าหนึ่งคือหานชือหยุน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจในเวลานี้ ช่วงนี้หลินตงไม่ค่อยคุยกับเธอแล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าทำไม!หรือว่าครั้งก่อนที่เธออุทิศตัว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแบบง่าย ๆอาจเป็นไปได้!จะทำอย่างไรดี?เห็นได้ชัดว่าตัวเองไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชาย ฉันมักจะปกป้องตัวเองเป็นอย่างดีนะ?แต่ตัวเองไม่สามารถบอกเขาได้โดยตรง!เห้อ! ! !รำคาญ! ! !เมื่อก่อนคิดทุกวันว่าจะจัดการยังไงระหว่างผู้ชายไม่ให้ถูกเอาเปรียบตอนนี้กลับกำลังคิดว่าจะส่งตัวเองออกไปยังไงดี!หานชือหยุนยังคงมั่นใจในสภาพของเธอเอง จากสายตาของผู้ชายเหล่านั้นที่มองเธอก็จะเห็นได้ว่าแต่ละคนแทบรอไม่ไหวที่จะกินตัวเองแน่นอนว่ายกเว้นหลินตง เธอไม่เคยเห็นสิ่งใดที่ลามกหรือชั่วร้ายในสายตาของหลินตงเลยแต่นั่นก็ไม
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 294
ยิ่งไปกว่านั้นทัศนคติของหานชือหยุนที่มีต่อเขาเปลี่ยนไปหลังจากที่ตัวเองมอบของขวัญนับล้านให้เธอสำหรับความสัมพันธ์ที่สร้างจากเงินแบบนี้ เขายังคงรับไม่ได้ในใจอยู่บ้างแต่ซ่างกวนหมิงเยว่คืออะไร?คงไม่ได้หลงรักเขาไปด้วยนะ?แม้ว่าตัวเองจะโดดเด่นจริง ๆ ทั้งหล่อและมีเสน่ห์ แต่เธอหมายความว่าอย่างไรที่จ้องมองตนทั้งวัน?ผู้หญิงสมัยนี้กล้าขนาดนี้เลยเหรอ?หรือว่าตัวเองเชยไปแล้ว?ตัวเองแค่ไม่ได้มาเรียนไม่กี่วันเท่านั้นตอนเที่ยงหลินตงรับประทานอาหารในโรงอาหารของมหาวิทยาลัย ทันทีที่เขารับประทานอาหารเสร็จและเดินออกจากโรงอาหาร เขาก็ถูกนักศึกษาสองคนจากมหาวิทยาลัยชิงมู่ขวางไว้"นายคือหลินตงใช่ไหม?" หนึ่งในนั้นถาม"ใช่ฉันเอง!" หลินตงตอบ"มีคนอยากพบนาย! มากับพวกเราหน่อย!" หลังจากชายคนนั้นพูดจบเขาก็เดินนำทางไปแต่อีกคนไม่ได้ขยับ แค่มองหลินตงหลินตงยักไหล่แล้วเดินตามไป และอีกคนก็เดินตามหลังเขาไปเขาสับสนเล็กน้อย เขาคงไม่รู้จักใครเลยที่มหาวิทยาลัยชิงมู่! และดูท่าทีของอีกฝ่ายแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ แต่ก็ตัดสินใจตามไปดูหลินตงถูกพาตัวไปที่ด้านข้างทะเลสาบเทียมมหาวิทยาลัยชิงมู่ที่ซ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 295
จางฮั่นหลินหลังกลับ ก่อนที่เขาจะจากไปไกล เขาเห็นร่างในชุดขาวเดินมายุนซี!!!ร่างนี้ปรากฏในความฝันของเขาหลายครั้งเขาตื่นเต้นมากจนอยากจะทักทาย แต่ยุนซีไม่สนใจเขาและเดินผ่านเขาตรงไปหาหลินตง"หลินตง ฉัน...ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ!" ยุนซียืนอยู่ข้างหน้าหลินตงและพูดอย่างระมัดระวัง"มีเรื่องอะไรเหรอ?" หลินตงถามยุนซีมองไปที่จางฮั่นหลินและคนอื่น ๆ ที่อยู่ไม่ไกล แล้วพูดด้วยความเขินอาย "เราไปที่อื่นกันได้ไหม?"หลินตงก็มองใบหน้าที่เกือบจะบิดเบี้ยวของจางฮั่นหลินและพูดว่า "ไปกันเถอะ!"แล้วออกไปก่อนยุนซีตามหลังหลินตงไป ทั้งสองเดินไปยังสถานที่ที่ไม่มีใครยุนซีรวบรวมความกล้าแล้วพูดว่า "หลินตง ฉันอยากเชิญคุณมาเป็นแขกที่บ้านของฉัน ครั้งที่แล้วที่คุณช่วยฉันไว้ พ่อของฉันไม่มีเวลาขอบคุณคุณเพราะงานยุ่ง ครั้งนี้ได้ยินว่าคุณมาที่จิงตู พวกเขาอยากเลี้ยงข้าวขอบคุณคุณ!"หลังจากที่ยุนซีพูดจบ เธอก็จ้องมองไปที่หลินตงอย่างกังวลใจ โดยกลัวว่าเขาจะปฏิเสธเดิมทีหลินตงไม่อยากไป เนื่องจากก็ผ่านไปหลายปีแล้ว แต่เมื่อเห็นดวงตาที่ยุนซีรอคอย คิดแล้วก็พูดว่า "เมื่อไหร่?""คุณตกลงเหรอ?" ยุนซีตะโกนด้วยความเซอร์ไพรส์
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 296
จางฮั่นหลินวางสายหูเหยาเข้าสู่เว็บไซต์ของมหาวิทยาลัยชิงมู่สิ่งที่ดึงดูดสายตาคือพาดหัวข่าวใหญ่"ดาวมหาวิทยาลัยยุนซีและแฟนหนุ่มหลินตงนั่งรถสปอร์ตสีแดงออกไปด้วยกัน สงสัยว่าจะไปรังรักด้วยกันและใช้เวลาทั้งคืนด้วยกัน"จางฮั่นหลินรีบเปิดมันออกก็เห็นรูปหลายรูปทั้งหมดเป็นรูปที่มีความละเอียดสูง มองเห็นได้ชัดเจนมันคือยุนซีและหลินตงจริง ๆ!ทั้งสองได้ขับรถสปอร์ตสีแดงออกไปบูม! ! !จางฮั่นหลินรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าหลินตง!!!ยุนซี!!!พวกเขากล้าดียังไง? ? ?ไม่ได้! ! !ยุนซีเป็นผู้หญิงของตัวเองพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ทำเช่นนี้จางฮั่นหลินเก็บโทรศัพท์มือถือและเดินออกจากมหาวิทยาลัยอย่างรวดเร็ว เขาต้องหาวิธีหยุดยุนซีและหลินตงระหว่างทาง จางฮั่นหลินรู้สึกว่าเพื่อนของตัวเองทุกคนมีสีหน้าเยาะเย้ยเมื่อเห็นเขาดูเหมือนว่าจะพูดว่า "ดูสิ นั่นจางฮั่นหลินไม่ใช่เหรอ? เขายังประกาศต่อสาธารณะว่ายุนซีเป็นผู้หญิงของเขา และเขาจะหยาบคายกับใครก็ตามที่ไปยุ่ง ตอนนี้ยุนซีได้ไปเปิดห้องกับผู้ชายคนอื่นแล้ว เขายังถูกปิดบัง นี่ไม่ใช่การตบหน้าตัวเองเหรอ?"ใบหน้าของจางฮั่นหลินเริ่มน่าเกลียดมากขึ้นเรื่อย ๆ!
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 297
ช่วงนี้ลูกหลานของตระกูลใหญ่แห่งจิงตูค่อนข้างเครียดจริง ๆ แม้แต่งานปาร์ตี้ต่าง ๆ ก็น้อยลงมาก เมื่อก่อนตีสองตีสาม เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนจะแข่งรถ แต่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่เงาได้ยินว่ามีบุคคลที่เก่งมากคนหนึ่งมาที่จิงตู ฉินเจิงนายน้อยตระกูลฉินก็เพราะรุกรานเขาตอนนี้จึงได้กลับบ้านเก่าไปแล้ว แต่ตระกูลฉินไม่กล้าทำอะไรเลย ได้แค่ประกาศต่อภายนอกว่าฉินเจิงเสียชีวิตด้วยอาการป่วยกะทันหันและเปลี่ยนทายาทเท่านั้นเพิ่งมาจิงตูเมื่อไม่นานมานี้?หลินตงก็ดูเหมือนจะมาจิงตูเมื่อเร็ว ๆ นี้เช่นกัน?คงไม่ใช่คนเดียวกันนะ?เป็นไปไม่ได้! ! !เป็นไปไม่ได้! ! !จางฮั่นหลินส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลินตงเป็นเพียงนักศึกษาแลกเปลี่ยนจากมหาวิทยาลัยเจียงหนาน เขาจะฆ่าฉินเจิง และทำให้ทุกคนในจิงตูรู้สึกอันตรายได้อย่างไรไม่งั้นตรวจสอบหลินตงก่อนดีไหม?จางฮั่นหลินเพิ่งคิดถึงเรื่องนี้ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น เป็นลุงหลิวที่โทรมา"ฮัลโหล! ลุงหลิว!""นายน้อยรอง! นายน้อยใหญ่แจ้งให้ผมทราบแล้ว ให้ผมมาช่วยคุณ ต้องการให้ผมทำอะไร?" ลุงหลิวถาม"ลุงหลิว ช่วยผมตรวจสอบบริษัทที่ชื่อหยูเหม่ยเหรินให้ผมหน่อย ธุรกิจหลักคือเครื่องสำอา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 298
ยุนซีพาหลินตงออกจากมหาวิทยาลัย ยี่สิบนาทีต่อมาเข้าไปในวิลล่าที่เงียบสงบ ความเร็วของรถช้าลง น่าจะใกล้ถึงแล้ว"หลินตง คุณ...ไม่ต้องตื่นเต้น จริง ๆ แล้วพ่อแม่ของฉันนิสัยดีมาก!" ยุนซีพูดกับหลินตงขณะขับรถหลินตงตลกนิดหน่อย เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ตื่นเต้นมาก แต่กลับบอกว่าเขาว่าอย่าตื่นเต้น"เปล่า! ผมไม่ได้ตื่นเต้น!" หลินตงตอบด้วยรอยยิ้มเขามีอะไรต้องตื่นเต้น แค่กินข้าวไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่มาเจอแม่ยายสักหน่อย!เอิ่ม? ? ?แม่ยาย? ? ?หลินตงหันหน้าไปมองยุนซี ซึ่งมีใบหน้าที่สวยงามเป็นสีแดง และแม้แต่มือที่จับพวงมาลัยก็ยังสั่นเทาผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้บอกพ่อแม่ว่าฉันเป็นแฟนของเธอนะ?เห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็อาจเป็นไปได้มาก!"เอ่อ... ยุนซี...คุณคงไม่บอกพ่อแม่ว่าผมเป็นแฟนของคุณนะ?" หลินตงถาม"ห๊ะ!!! คุณ...คุณรู้ได้ยังไง?" ยุนซีพูดอย่างตื่นเต้น"คุณพูดแบบนั้นจริง ๆ เหรอ? ผมไม่ได้บอกว่ารออีกหน่อยเหรอ?" หลินตงพูดด้วยรอยยิ้มบูดเบี้ยว"แต่...แต่แม่ของฉันยืนกรานที่จะแนะนำผู้ชายให้ฉัน ฉัน...ฉันก็เลยบอกไปว่าฉันมีแฟนแล้ว!" ยุนซีพูดเสียงเบาทั้งสองตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่"หลินตง! คุณไม่โกรธใช่ไหม?" ย
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 299
ทั้งหมดเพลิดเพลินกับมื้ออาหารนี้มากโดยเฉพาะยุนจงไห่และภรรยาของเขา ยุนจงไห่ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับหลินตงอยู่แล้ว ตอนนี้เห็นหลินตงยอดเยี่ยมขนาดนี้ ก็ย่อมดีใจมาก บนโต๊ะก็ดื่มเพิ่มอีกสองสามแก้วและเดิมทีกวนเหม่ยหลิงที่มีความคิดเห็นกับหลินตงก็หายไป เมื่อเธอรู้จักหลินตงมากขึ้นเรื่อย ๆนอกจากภูมิหลังของหลินตงแล้ว เรื่องอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ท่าทาง กริยามารยาท และความรู้ที่มีเกือบจะทิ้งรุ่นที่สองที่สามที่เธอเคยรู้จักไปมากถ้าหลินตงได้รับการฝึกฝน สามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเองและกลายเป็นผู้มีพรสวรรค์ที่โดดเด่นได้อย่างแน่นอนหลังจากรับประทานอาหารแล้ว พวกเขาก็นั่งคุยกันในห้องนั่งเล่น"หลินตง ที่บ้านนายยังมีใครอีก?" กวนเหม่ยหลิงถามตอนนี้เธอไม่ได้คัดค้านเรื่องระหว่างหลินตงและยุนซีลูกสาวของเธอเลย ดังนั้นเธอจึงต้องการสอบถามสถานการณ์ครอบครัวของหลินตงคงจะดีมากถ้าหลินตงมีพี่ชายหรือน้องชายในครอบครัวของเขา เพื่อที่เขาจะได้ไม่ถูกขัดขวางโดยครอบครัวของเขาเมื่อเขาจะมาที่จิงตู เพื่อเป็นลูกเขยแต่งเข้าของตระกูลยุนและถ้าหลินตงเป็นลูกชายคนเดียว ก็กลัวว่าเรื่องนี้จะจัดการได้ยากจริง ๆ!"ป้ากวน จริง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 300
ช่างเถอะ! ! !ขอเป็นคนเลวสักครั้ง!และยุนซี ไปโรงเรียนคนเดียวที่ชูเฉิงในปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยมปลายเหรอ? ไม่ลาออกพร้อมกับการย้ายงานของพ่อเหรอ?เพราะเขาเหรอ?เรื่องนี้เขาไม่รู้จริง ๆ!ต้องรู้ว่าหลังจากที่เขาคบกับเจียงซานในปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยม เขาก็ค่อย ๆ ห่างเหินกับยุนซีเนื่องจากเจียงซานขี้อิจฉามากและไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ยุนซีมากเกินไป ดังนั้นจึงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับยุนซีมากนัก!เห้อ! ตอนนี้ดูเหมือนว่าตอนนั้นจะตาบอดจริง ๆ ถึงได้ชอบเจียงซาน! ไม่สนใจยุนซีก็ไม่ถือว่าตาบอดนะ!โทษได้แต่ว่าตอนนั้นเขาด้อยกว่าเกินไป!"เอ่อ... นั่น... จริง ๆ แล้วเราก็คิดอยู่ เพียงแต่ตอนนี้ยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย รู้สึกว่ายังเร็วเกินไปที่จะคุยเรื่องนี้!" หลินตงตอบ"เร็วเกินไปตรงไหน! อยู่ปีสามแล้ว อีกปีก็จะเรียนจบแล้ว หลังเรียนจบก็สามารถแต่งงานได้แล้ว ถึงตอนนั้นพวกนายมาบริษัทฉันด้วยกัน ฉันจะฝึกพวกนายสองปี แล้วค่อย ๆ มอบบริษัทให้พวกนาย ฉันก็สามารถเกษียณได้แล้ว พวกนายก็ค่อยมีลูกให้พวกเราเลี้ยง ฉันก็ถือว่าสามารถแสดงความเก่งที่เหลือได้!" กวนเหม่ยหลิงกล่าว"แม่! แม่พูดไปถึงไหนหมดแล้ว!""บอกว่าเธอไ
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1408
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1407
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1406
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1405
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1404
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1403
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม
